Profeten en Koningen - Ellen G. White

duidelijke wijze onteerd door de afgodendienst, die plaatsvond op de beboste
hellingen; en Elia koos deze plaats als de meest opvallende waar Gods macht
geopenbaard kon worden en zijn naam zou worden gerechtvaardigd
Vroeg in de morgen van de vastgestelde dag komen de scharen van
Israël vol verwachting naar de top van de berg. Voorop gaan de profeten van
Izebel, prachtig gekleed. Met koninklijke pracht verschijnt de vorst en neemt
plaats aan het hoofd van de priesters, en de afgodendienaars roepen hem hun
welkom toe. Maar in het hart van de priesters is argwaan als ze eraan denken
dat op het woord van de profeet het land Israël drie en een half jaar verstoken
is geweest van dauw en regen. Er is een ontzagwekkende crisis op handen,
daarvan zijn ze overtuigd. De goden waarin zij hun vertrouwen hebben
gesteld, zijn niet in staat geweest Elia te ontmaskeren als een valse profeet.
Op hun razende kreten, hun gebeden, hun tranen, hun verootmoedigingen,
hun weerzinwekkende diensten, hun kostbare en aanhoudende offeranden
hebben de voorwerpen van hun aanbidding niet gereageerd
Elia staat daar alleen tegenover Achab en de valse profeten, omringd
door de verzamelde Israëlieten; hij is de enige die gekomen is om de eer van
Jehova te rechtvaardigen Hij die door heel het rijk is beschuldigd als de
oorzaak van hun jammer, staat nu voor hen, schijnbaar onbeschermd in de
tegenwoordigheid van de koning van Israël, de profeten van Baal, de
soldaten, en de duizenden van Israël. Maar Elia is niet alleen. Boven en om
hem heen bevinden zich de hemelse scharen, engelen die uitnemend zijn in
kracht.
Onbevreesd, zonder zich te schamen, staat de profeet daar voor de
menigte, zich ten volle bewust van zijn opdracht om Gods bevel uit te
voeren. Zijn gelaat is verlicht door een ontzagwekkende ernst. In gespannen
verwachting wacht het volk op wat hij zal zeggen. Terwijl hij eerst ziet naar
het verwoeste altaar van Jehova en dan naar de menigte, roept Elia op
103