Profeten en Koningen - Ellen G. White

Hoofdstuk 12
Karmel
Toen Elia voor Achab stond, eiste hij, dat heel Israël vergaderd zou
worden met hem en de profeten van Baal en Astarte op de berg Karmel.
"Laat heel Israël tot mij bijeenroepen naar de berg Karmel", zei hij "ook de
vierhonderd vijftig profeten van Baal en de vierhonderd profeten van de
Asjera, die van de tafel van Izebel eten".
Het bevel werd gegeven door iemand die in de tegenwoordigheid van
Jehova scheen te staan; en Achab gehoorzaamde terstond, alsof de profeet de
koning was, en de koning een onderdaan. Snelle boden werden door heel het
koninkrijk gezonden met de opdracht samen te komen met Elia en de
profeten van Baal en Asjera. In elke stad en elk dorp maakte het volk zich
gereed om op de vastgestelde tijd samen te komen. Terwijl ze naar de plaats
reisden, waren de harten van velen vol angstige voorgevoelens. Er stond iets
ongewoons te gebeuren; waarom anders dit bevel om op de Karmel samen te
komen? Welke nieuwe ramp zou het volk en het land treffen?
Voor de droogte was de berg Karmel een aantrekkelijke plaats geweest,
met stromen, gevoed door eeuwige bronnen, en vruchtbare hellingen, bedekt
met fraaie bloemen en statige bossen. Maar nu had de schoonheid geleden
onder de vloek. De altaren, opgericht voor de aanbidding van Baal en Asjera,
stonden midden in bladerloze bosjes. Bovenop een der hoogste toppen stond
in scherpe tegenstelling hiermee het verbroken altaar van Jehova.
Van de Karmel kon men ver over het land zien; de berg was zichtbaar
uit vele delen van het koninkrijk Israël. Aan de voet van de berg waren
vlakten vanwaar men kon zien wat zich op de top afspeelde. God was op
102