Magazine Leef! 33

Magazine
gratis magazine voor alle
inwoners van Noordwijk,
noordwijkerhout en de zilk
NUMMER 33
vooraar 2022
berthelle en jan:
‘het leven samen
is een groot avontuur’
50 jaar nsl
hardlopen en wandelen
feest en saamhorigheid in de zilk
noordwijkerhouter piet van dongen
Terugblik
In deze editie
de wegwijzer LeefMee!
Tips voor een leuk(er)
leven in onze
mooie gemeente
Noordwijk

Magazine
NUMMER 33
vooraar 2022
gratis magazine voor alle
inwoners van Noordwijk,
noordwijkerhout en de zilk
Inhoud
voja 02- umr3
berthelle en jan:
‘het leven samen
is een groot avontuur’
50 jaar nsl
hardlopen en wandelen
feest en saamhorigheid in de zilk
noorwijkerhouter piet van dongen
Terugblik
In deze editie
de wegwijzer LeefMee!
Tips voor een leuk(er)
leven in onze
mooie gemeente
Noordwijk
Cover_leef_33.indd 1 28-02-2022 11:12
Coverbeeld: Buro Binnen
Clfn
Magazine Leef! is een uitgave van Buro Binnen
in samenwerking met Gemeente Noordwijk en
een groot aantal maatschappelijke organisaties die
actief zijn in het sociaal domein van Noordwijk.
Magazine Leef! verschijnt vier keer per jaar.
Editie 34 verschijnt juni 2022.
REDACTIE: Yvonne Andrée Wiltens, Harm
Dragt, Frans van Duijn, Guus de Jong, May-lisa
de Laat, Caroline Spaans, Sybylle Kroon en
Marieke Voorn.
CONCEPT, VORMGEVING EN FOTOGRAFIE:
Pauline de Ruiter en Thomas Steenvoorden
Buro Binnen, Noordwijk
REDACTIEADRES EN ADVERTEREN:
Redactie Magazine Leef!
Voorstraat 29, 2201 HL Noordwijk
redactieleef@burobinnen.nl
Tel. 06 54 96 17 16
www.magazineleef.nl
PROJECT LEEF MEE!
Projectmanagement:
Martine Bakker
info@leefmeenoordwijk.nl
www.leefmeenoordwijk.nl
VERSPREIDING: Magazine Leef! wordt gratis huisaan-huis
verspreid in heel Noordwijk, 19.500 expl.
© Magazine Leef! 2022. Niets uit deze uitgave mag
op welke manier dan ook worden gereproduceerd
zonder uitdrukkelijke schriftelijke toestemming
van de uitgever.
04 Fusie Noordwijk-
Noordwerhout
Geschiedenis
06 GON 60 jaar
Trots op vrijwiligers
08 Berthelle Passchier
Samen op avontuur
15 Patrick Hassing
Hoe gaat het nu?
16 Bjørn en Peter
Zelfstandig wonen
19 Desiree Hoogeveen
Foto’s met een glimlach
22 Nick en Sam
Gevlucht uit Syrië
24 Cresedo
Viert jubileum
26 Piet van Dongen
Ras Noordwijkerhouter
28 Margriet Vonk
Zet zich in voor 113
LeefMee!
30 Humanitas
31 Groenoord Zorgt
32 BeweegFijn
33 OntmoEten
34 Puzzel
36 Alex Klein
Reacties op artikel
40 Marrie en Hans Hoogeveen
Lekker bezig
44 Van Nispen 90 jaar
Modern complex in De Zilk
47 Zilker vlag
Feest en saamhorigheid
50 Kees de Monye
Door weer en wind
52 50 jaar NSL
Voor elk wat wils
56 Anneke Raasveldt
Tomeloze inzet
60 KunstKlank
Jeugd heeft de toekomst
62 CJG en Bilbliotheek
Koffie & Kids
63 De Makers Theater
‘Zus van’
Priiatn
Priiatn
12 Welzijn Noordwijk
Is er voor jou!
20 Gemeente Noordwijk
Starten met bewegen
38 Topaz
42 Marente
Gelukkig in eigen woning
46 Reuring
48 STEK
Vleermuizen en vogels
54 Activite
58 Groot Hoogwaak
Dit huis-aan-huis magazine wordt elk kwartaal
gratis bezorgd bij alle inwoners van de
gemeente Noordwijk. Mogelijk gemaakt
door onze participanten en adverteerders.
Heeft u een leuk idee voor Leef! of wilt u
ook deelnemen in dit magazine? Stuur dan
een mail aan; redactieleef@burobinnen.nl
Priiatnvnmgzn ef!
• Gemeente Noordwijk • Welzijn Noordwijk •
Woonzorgcentrum Groot Hoogwaak • ‘s Heeren
Loo • ActiVite • Marente • Woningstichting
STEK • Topaz Munnekeweij • Leef Mee!
Op de foto staan
Nel Heemskerk en Hans
Hoogeveen. Deze editie van Leef! staat
in het teken van ‘terugblik’. Nel stond op de
cover van nummer 1 ruim acht jaar geleden en
Hans in nummer 4. Er is veel gebeurt in die acht jaar.
Nel was toen al weduwe en Hans verloor zijn vrouw. Ze
ontmoeten elkaar op de tennisbaan en hebben nu een
‘lat’ relatie zoals ze het zelf noemen. Beiden zijn ze nog
zeer sportief. “Daar blijven we jong bij” zegt Hans trots.

oror
Wauw!
De start
Negen jaar geleden ontstond het idee voor een eigen
magazine voor de stichting Welzijn Senioren Noordwijk,
waar bestuurslid Piet Barnhoorn dit omarmde en we op pad
gingen om ‘participanten’ te werven. Het idee was om alle
maatschappelijke organisaties die actief zijn in Noordwijk zo
ver te krijgen om betaald mee te doen. Zo zouden we een
gratis informatief magazine aan alle inwoners van Noordwijk
kunnen aanbieden. Elk kwartaal weer en al acht jaar, blader je
nu door de 33e editie van dit blad. Iets waar we met zijn allen
trots op mogen zijn.
Niet alleen
Het uitgeven van een magazine kan je niet alleen. Een team
van schrijvers is al weken aan de slag met tekst en zelf maak
ik de meeste foto’s. Zo heb ik honderden mensen op de
gevoelige plaat mogen vastleggen en spreken. Juist die
ontmoetingen zijn voor mij de kers op de taart. Nog steeds
verwonder ik mij over de gesprekken die er dan ontstaan.
Vaak zeer persoonlijk en oprecht. Want elk mens heeft een
uniek verhaal. De drijfveer om dit magazine te maken is niet
de opbrengst, maar het delen van deze bijzondere verhalen
van ‘gewone’ Noordwijkers, Zilkers en Noordwijkerhouters,
dat is waarom we dit maken.
Onmisbaar
De naam van Pauline is al gevallen. Bijna 30 jaar werken we
al samen met de nodige ups en downs, zowel zakelijk als
privé. Ruim twee jaar geleden werd de man van Pauline
getroffen door een herseninfarct. Je staat er niet bij stil, maar
dit kan iedereen dus overkomen. Regelmatig kwam dit
onderwerp aan bod in Leef!, maar dat dit zo dichtbij zou
komen… Pauline en haar gezin pakken het zeer positief op en
voor haar is het geen reden om te stoppen met werken. Dat
had wellicht ook het einde van dit magazine betekend, want
zonder Pauline en haar inzet zal het moeilijk zijn om dit blad
in zo’n korte tijd te maken. Ze is onmisbaar in vele opzichten.
Dit voorwoord
schrijf ik terwijl we de laatste
hand leggen aan deze editie van
Leef! De laatste teksten komen binnen,
straks nog foto’s schieten en Pauline maakt
de laatste artikelen op in de studio. Altijd een
drukke week zo vlak voor de deadline want
maandag moet alles bij de drukker liggen.
Tel daarbij op dat ik lijsttrekker ben geworden van
PUUR en we ook voor de campagne veel werk te
verzetten hebben, dan snap je wel dat er weinig
tijd overblijft voor ‘andere’ dingen.
Leef! is 8 jaar
Toekomst
Nu ik lijsttrekker ben van PUUR vragen de mensen aan mij of
dit wel te combineren is. Want stel dat ik raadslid zou worden
blijft er dan nog tijd over voor een eigen bedrijf? Natuurlijk,
zeg ik dan. Dat is immers geen baan waar je van kunt leven.
Ik maak me nu meer zorgen over het voortbestaan van Leef!
Voor de toekomst is de productie van Leef! een uitdaging
vanwege de papierprijzen, die in de laatste jaren zijn
verdubbeld. Daarom heeft Leef! vanaf nu een andere vorm
en afwerking met een soberdere uitstraling. Er is gekozen
voor een andere soort papier en afwerking om de kosten in
bedwang te houden. We willen onze huidige participanten
hiervoor niet extra belasten, want als deze mee blijven doen
is de toekomst van Leef! gewaarborgd.
Veel leesplezier!
Toa tevodn
uitgever
magazine Leef!

Geschiedenis
Voor
1231 vormden
beide al
één geheel
De fusie tussen Noordwijk en Noordwijkerhout,
die op 1 januari 2019 haar beslag kreeg en
waardoor de nieuwe gemeente Noordwijk uit
de startblokken kon schieten, is eigenlijk een
terugkeer naar oude tijden. Want voor 1231, het
jaar is niet exact bekend, waren Noordwijk en
Noordwijkerhout ook één.
.
TEKST HARM DRAGT
BEELD PR
.
NOORDWIJK AAN ZEE 1926
Fusie Noordwijk Noordwijkerhout hertstelt de oude status
4
Wilhelmus en Gerardus van Northeke waren de
aanstichters om Noordwijk en Noordwijkerhout te
ontvlechten. Beide waren vermoedelijk de zonen van
Hugo van Norteke, die in verschillende gevonden
oorkonden wordt genoemd als de heer van het toen nog
ongedeelde Noordwijk. Op een niet achterhaald moment
hebben de twee broers het oude Noordwijk onder elkaar
verdeeld. Mogelijk is dit voor 1231 gebeurd, oftewel om en
nabij 800 jaar geleden. Gerard kreeg het zuidelijke deel,
een gebied met vruchtbare klei en Noordwijk Binnen.
Willem kreeg de zeggenschap over het minder omvangrijke
ontgonnen gebied ten noorden ervan, op de
strandwal en in de strandvlakten die zich aan beide
zijden van de strandwal bevinden.
De vier kernen en hun oorsprong Noordwijk Binnen
Onderzoek heeft aangetoond dat deze kern al in de 9e
eeuw als nederzetting bestond. St. Jeroen was mogelijk
de initiatiefnemer voor het bouwen van een kerkje. Hij
zou later door de Vikingen zijn gedood. De vondst van
‘zijn’ schedel kort na 1300 zorgde voor een toenemende
stroom bedevaartgangers die er mede voor zorgden dat
Noordwijk Binnen groot en welvarend werd. Het had in
1398-99 zelfs tijdelijk stadsrechten. De stedelijke allure is
nu nog te zien in de Voorstraat. Noordwijk Binnen bleek
een aantrekkelijke woonplaats voor de adel en het werd
een centrum van veel nijverheid waaronder de fabricage
van touw en de kruidenteelt.
Noordwijk aan Zee
Deze kern is vermoedelijk in de vroege 14e eeuw bewoond
geraakt door de komst van vissers. Lang stond het op de
kaart als vissersdorp terwijl een eigen haven altijd ontbroken
heeft. De eenvoudige vissersschepen werden bij
thuiskomst op het strand getrokken. De kapel die nu nog
in de Hoofdstraat te vinden dateert van de late Middeleeuwen.
Hij is na 1611 herbouwd nadat hij in het begin
van de 80-jarige oorlog in verval was geraakt. Vanaf
1866 kreeg het zeedorp meer en meer een toeristische
bestemming. In enkele decennia groeide het uit tot een
mondaine badplaats. In 1883 ontwikkelde burgemeester
Pické een plan voor de aanleg van een villawijk in de
duinen, de eerste van Nederland. De status van toeristische
badplaats is gebleven en later aangevuld met
een groeiende congresfunctie. Met de verworven
kuuroordstatus staat Noordwijk aan de vooravond van
een verdere ontwikkeling. De komst van ESA/ESTEC
heeft Noordwijk ook op de kaart gezet als het Nederlandse
centrum van de ruimtevaart.
Noordwijkerhout
Deze kern is eeuwenlang een overwegend katholiek dorp
van bollenkwekers en andere ondernemers geweest met
een kerk die in de tijd van de splitsing tussen Noordwijk
en Noordwijkerhout moet zijn gebouwd. Het dorp heeft
vooruitstrevende ondernemers en succesvolle emigranten
(naar Canada en de VS) voortgebracht. Een belangrijke

ontwikkeling was de vestiging van de psychiatrische
centra Bavo en Sancta Maria die zorgden voor veel
patiënten van buiten maar ook voor werkgelegenheid
die deels werd ingevuld door personen uit de zuidelijke
provincies van ons land. Daar ligt de oorsprong van de
massale manier waarop carnaval nog steeds in Noordwijkerhout
wordt gevierd.
De Zilk
Het gebied van deze kern is pas in de 14e eeuw
ontgonnen. Sinds 1843 heeft het een school en sinds
1920 een R.K. kerk. Het huidige dorp De Zilk is pas na
de Tweede Wereldoorlog ontstaan.
De omvang van het oude Noordwijk
Het oude Noordwijk bestond in de vroege 13e eeuw uit
het kleigebied ten noorden van de Oude Rijn, de ontgonnen
gedeelten van de strandwal (het binnenduin)
waarop de dorpskern van Noordwijk Binnen ligt en de
ontgonnen gedeelten van de strandvlakten, die aan beide
kanten van de strandwal lagen langs de Duinweg en de
Bronsgeesterweg. Het Langeveld behoorde bestuurlijk
waarschijnlijk niet bij Noordwijk. Er zijn aanwijzingen dat
het een eigen heer had en daarmee een zelfstandig dorp
was met rond 1300 een eigen kapel.
De onverwachte fusie
Dat Noordwijk en Noordwijkerhout ooit weer één zouden
zijn hebben veel inwoners lang voor onmogelijk
gehouden. Ook de gemeenteraden van beide dorpen
hebben een dergelijke fusie vele jaren afgewezen
omdat de verschillen in politieke cultuur en identiteit
te groot zouden zijn. Onder druk van de provincie is
een herindeling van de Duin- en Bollenstreek op gang
gebracht waaraan de beide gemeenten zich niet meer
konden onttrekken. Wat de doorslag heeft gegeven was
dat de beide gemeenten door de nodige fusies in de regio
beseften dat zij alléén zouden komen te staan, waardoor
de stem in de regionale overleggen waar ook veel
besluiten worden genomen een te geringe doorslag zou
hebben. Daar kwam bij dat het Rijk steeds meer taken naar
de gemeenten begon te delegeren en om die goed uit te
voeren is er voldoende kwalitatieve menskracht nodig.
Noordwijk en Noordwijkerhout hebben een verschillende
identiteit. Vandaar dat in de aanloop naar de fusie werd
afgesproken om de identiteit van alle vier de kernen te
koesteren. Wat Noordwijk en Noordwijkerhout verbindt
is dat zij in de middeleeuwen een natuurlijke eenheid
vormden. Noordwijkerhout is tot voor kort een agrarische
gemeenschap gebleven die een sterke band had met het
Noordwijkse buitengebied, dat naadloos overging in het
buitengebied van de buurgemeente. Als overwegend
katholieke boerengemeenschap past Noordwijkerhout
goed bij het vooral katholieke Noordwijk Binnen.
Deze bijdrage kon tot stand komen door het onderzoekswerk
en de publicaties daarover van Harry Salman.
1
2. De Witte Kerk
In de Frankische tijd werd gekerstend. Een bekende geloofsverkondiger wat Sint
Jeroen, die omstreeks 857 door de Noormannen werd vermoord. Noordwijkerhout
bestond nog niet en behoorde kerkelijk tot Noordwijk. Omstreeks 1300 kwam daar
verandering in en bouwde men in Noordwijkerhout een parochiekerk, die werd
toegewijd aan de H.H. Petrus en Paulus. Deze kerk is een keer afgebrand en weer
herbouwd. Het huidige Witte kerkje is daar een restant van.
2
1. Jachthuis Boekhorst Boudewijn van Norteke kreeg in 1272
bij zijn huwelijk het beheer over dit gebied. Boudewijn liet
zijn kinderen de geslachtsnaam ‘van de Boeckhorst’ aannemen.
Hij stichtte op zijn horst aan de Langevelderweg het
‘Huis ter Boeckhorst’. In de 18e eeuw is het kasteel vervallen
tot een ruïne en later afgebroken.
31
Waar komt de naam ‘Kaninefaaten’ vandaan?
De eerste bewoners in deze streek verbleven op het smalle
gebied tussen de Noordzee en het moerassige binnenland.
Deze strook gelegen op een hoger gelegen zandstrook
werd Langeveld genoemd. De bewoners behoorden tot
een Germaanse stam, die door de Romeinen Caninefaten
werden genoemd.
DORPSSTRAAT EINDE 19E EEUW

Genootschap
Oud Noordwijk
Het 60 jaar
jonge Genootschap
Oud Noordwijk
Belangrijke factor in
cultureel Noordwijk
Het Genootschap Oud Noordwijk (GON) bestaat
60 jaar. In de statuten is opgenomen dat het
genootschap zich bezighoudt met het behouden
en tentoonstellen van het Noordwijkse erfgoed.
Dat laatste gebeurt in de twee musea die het
genootschap rijk is. Voor Museum Noordwijk
zijn er forse uitbreidingsplannen en ook
Veldzicht wordt verder ontwikkeld.
.
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN
.
6
Aanleiding voor de oprichting
Het genootschap werd officieel opgericht op 19 april 1962.
De ingrijpende plannen die de badplaats een geheel ander
aanzien zouden geven waren de aanleiding. Daaronder de
realisatie van het Vuurtorenplein in 1962 en de plannen voor
de aanleg van de Parallel Boulevard dwars door het oude
vissersdorp. Die werd in 1974 aangelegd en veranderde het,
toen nog pittoreske, karakter van het vissersdorp met zijn
vissershuisjes, pensions en smalle straatjes. De ingrepen
zouden tot het verdwijnen van historisch waardevolle panden
en oude dorpsgedeelten leiden. Actie en tegengas was nodig,
stelde een aantal prominenten vast. Het erfgoed moest voor
de toenmalige en daaropvolgende generaties zichtbaar
blijven. Een eerste prille activiteit was de organisatie van een
tentoonstelling over Noordwijk rond 1900. Die werd ingericht
in de toenmalige voetgangerstunnel tussen de Vuurtoren
en het Zinger Hotel. De bezoekers werden getrakteerd op
een selectie oude foto’s en andere historische bezienswaardigheden.
Burgemeester Van Berckel, die de tentoonstelling
opende, sprak ware woorden toen hij zei ‘dat geen enkele
cultuur stand houdt al zij niet verankerd is in de eigen
geschiedenis’.
Ruim 140 vrijwilligers
De actieve vrijwilligers, een flink aantal donateurs en de
separate ondersteunende organisatie Stichting Vrienden
van Museum Noordwijk en de gemeente Noordwijk zorgen
er met elkaar voor dat zowel het genootschap als de beide
musea kunnen voortbestaan.

Sjaan van Kekeren:
“Ik ben 35 jaar geleden
bij het genootschap
gekomen"
Twee voorbeelden van actieve vrijwilligers leveren een blik
op het werk en de betrokkenheid van de vrijwiligers.
Sjaan van Kekeren heeft een lange staat van dienst binnen
het vrijwilligerskorps. Sjaan: “Ik ben 35 jaar geleden bij het
genootschap gekomen. Ik was daarvoor nauw betrokken bij
het Natuurcentrum. Op een jaarvergadering was er klederdrachtshow.
Ik was helemaal om. Ik dacht daar wil ik mee
verder.” En dat is gebeurd. "Ik ben mij bezig gaan houden met
het bijeen brengen van de kleding die vroeger in Noordwijk
werd gedragen. Nep heb ik vervangen door authentiek.
Daarvoor was geld nodig en dat hebben wij op verschillende
manieren binnengehaald. Wij deden bijvoorbeeld optredens
met de klederdracht groep.” Sjaan is al geruime tijd coördinator
van de werkgroep Textiel, Sieraden en Accessoires, die
ervoor zorgt dat bezoekers in Museum Noordwijk kennis
kunnen nemen van dat deel van het Noordwijkse erfgoed.
Een deel is onderdeel van de vaste collectie en verder worden
er interessante tijdelijke tentoonstellingen georganiseerd op
de midden zolder van het museum.
Arie Barnhoorn is via zijn werk bij Van Asten betrokken
geraakt bij het genootschap. Arie: “Er moest onderhoud
worden gepleegd aan het dak van Museum Noordwijk en
er diende een gasleiding te worden aangelegd. Toen had
kunstenaar Krijn Giezen op zolder nog zijn atelier. Het was
geen pretje om daar jaarrond te vertoeven. Het museum was
alleen op zomerse dagen open want verwarming was er nog
niet. De schilderijen werden in de wintermaanden meegenomen
naar huis om ze te conserveren. In die tijd waren
er hooguit 15 vrijwilligers actief.” Arie heeft zich is in de loop
der jaren bezig ook gehouden met het verzamelen van oude
foto’s en ansichtkaarten van Noordwijk. Er zijn er nu 42.000
gedigitaliseerd. Een werkgroep, waar Arie in meedraait, is
bezig om ze allemaal te beschrijven. De verzameling wordt
door zijn schenking onderdeel van de collectie.
Arie Barnhoorn:
"Er moest onderhoud
worden gepleegd aan het
dak van Museum Noordwijk"
Met ruim 1500 leden is het genootschap een grote vereniging.
Kort na de oprichting van het genootschap kreeg het in juli
1963 de beschikking over een bijna 250 jaar oude binnenduinse
hoeve die nu nog het hart vormt van Museum
Noordwijk aan het Jan Kroonsplein in Noordwijk aan Zee.
In de loop der jaren werd het museum uitgebreid met de
Blauwdotterzaal waar de jaarlijkse wisseltentoonstellingen
te zien zijn. Dit jaar zijn dat opvolgend aan elkaar ‘De Zee’,
‘Uit de schaduw van Max Liebermann; Leo Klein-Diepold’
en ‘Siem van den Hoonaart’. In 2003 kon dankzij gulle giften
het buurpand Jan Kroonsplein 6 aangekocht worden, dat
geïntegreerd is in het museum.
Het genootschap kijkt terug maar ook vooruit
Nadat de gemeenteraad akkoord was gegaan met de
uitbreidingsplannen van Museum Noordwijk werd enkele
jaren geleden gezamenlijk met de gemeente Jan Kroonsplein
8 aangekocht om de forse uitbreidingsplannen, van de
huidige 450 naar 1.000 expositieruimte, mogelijk te maken.
Onderdeel van die plannen is ook het overdragen door de
gemeente aan het genootschap van het pand Nic. Barnhoornweg
44. Het genootschap wil dit pand in gebruik
nemen als centrale plek en ontmoetingsplaats voor
vrijwilligers en voor het uitvoeren van het werk in de
verschillende werkgroepen.
Henk Kok:
"Mijn vader was in
1962 één van de oprichters
van het genootschap"
De tweede locatie van het genootschap is Veldzicht dat
door een wilsbeschikking van de toenmalige eigenaar Jaap
Hoogeveen voor wat betreft het zomerhuis en de winterstal
ter beschikking werd gesteld aan het genootschap. Eind 2015
kwamen daar de overige opstallen bij. In het streekmuseum
staan de bollen- en kruidenteelt centraal als ook het koeienras
Blaarkoppen. Twee kruidentuinen, een bloembollentuin, de
herbouwde Hooiberg en de omliggende landerijen maken
Veldzicht tot een unieke locatie die daarom niet voor niets
uitgeroepen werd tot Parel van de Duin- en Bollenstreek.
Veldzicht is uitgegroeid tot een populaire plek voor het
houden van lezingen, workshops, vergaderingen, culturele
evenementen, markten en exposities. Kortom ook aan de
Herenweg 114 viert de cultuur hoogtij. De voorzieningen voor
het houden van bijeenkomsten en vergaderingen worden in
de komende maanden sterk verbeterd.
Henk Kok, wiens vader in 1962 één van de oprichters was
van het genootschap en als secretaris in het eerste bestuur
plaatsnam, is sinds midden 2021 voorzitter van het genootschap.
Onder zijn leiding is het huidige achtkoppige bestuur
druk doende met de verbouw, nieuwbouw en het in gebruik
nemen van het pand aan de Nicolaas Barnhoornweg.
Het toekomstbestendig maken van het genootschap en beide
musea vergt o.a. het moderninseren van de ICT voorzieningen,
het aantrekken van nieuwe vrijwilligers in dat
werkgebied en het aanpalende gebruik van elektronische
communicatie, waaronder de actievere inzet van social
media. Het bestuur kijkt, vanuit de wens om de exploitatie
en de continuïteit te versterken, nadrukkelijk ook naar meer
beleving en interactiviteit voor bezoekers en naar thematische
verbreding en actualisering.
7

In Oeganda, Nicaragua en Sierra Leone helpt
Berthelle Passchier mensen met mondzorg
problemen. Als tandarts heeft ze de hele wereld
gezien, maar ‘om de hoek’ vond ze haar grote
liefde Jan. Hij leerde Spaans voor haar, zij wilde
nooit meer zonder hem op reis. ‘We maakten
in korte tijd meer mee, dan een ander in een
heel mensenleven.’
.
TEKST MARIEKE VOORN
BEELD BURO BINNEN
.
Weer verliefd:
Het leven samen
is één grt grt
avontuur
8
Tandheelkundige
hulp in Sierra Leone
en 1.500 kilometer
fietsen door Spanje

Coverstory
Berthelle Passchier en haar man Jan de Vreugd zijn aangeschoven
voor een goed gesprek. Over het leven en de liefde,
en hoe een toevallige ontmoeting hun levens allebei op zijn
kop zette.
Het is de Boekenweek van 2017 en zowel Jan als Berthelle
wordt uitgenodigd in Boekhandel Van der Meer om voor
te lezen. “Het thema was ‘Verboden Vruchten’, dus wij
moesten erotische literatuur en poëzie voordragen in het
‘Voorleesbordeel’,” lacht Berthelle. Ze kenden elkaar toen nog
niet. “Ik was op zaterdagochtend rond tien uur aan de beurt,
mensen kwamen binnen met de boodschappentas. Jan mocht
na mij voorlezen. Hij kwam binnen om het over te nemen,
en dat was het eerste contact. We hebben zo’n tien minuten
staan praten, en wilden dat allebei eigenlijk nog wel een keer.
En vooral langer!”. Jan (69): “We bleken al 28 jaar op nog geen
kilometer van elkaar te wonen.”
Altijd eigen pad kiezen
Berthelle Passchier werd 61 jaar geleden geboren in Noordwijk,
en groeide op in een liefdevol gezin. Vader was leraar op een
middelbare school in Katwijk, haar moeder was huisvrouw en
erg creatief. Berthelle vertrok voor een studie Tandheelkunde
naar Amsterdam, en kwam na haar diploma al snel weer terug
naar Noordwijk.
niet meer zonder elkaar weg te gaan, want ik wilde niet nog
een keer meemaken dat als hij ziek werd, ik dan niet naar hem
toe kon. We besloten het samen op te pakken. We hebben in vijf
dagen een spoedcursus Spaans gedaan en zijn in maart naar
Nicaragua gegaan. Samen met drie studenten Tandheelkunde
hebben we daar een heel weeshuis en een dagopvang voor
verstandelijk beperkte mensen behandeld en voorlichting
gegeven.”
Hulp in het buitenland
Reizen zit Berthelle in het bloed. “Ik wilde eigenlijk altijd
al hulp in het buitenland bieden. In 1987 was ik twee jaar
afgestudeerd, en ben naar Israël gegaan. Dat was fantastisch,
maar toch kwam het stil te liggen vanwege het gezinsleven.
In 2004 ben ik weer begonnen met een project in Kenia, waar
ik dan voor enkele weken heen ging. Daar behandelden we
schoolkinderen en gaven preventie, uitleg over het belang van
een schoon en gezond gebit. Ik heb dat jaren gedaan. Daarna
werd ik gevraagd om een tandartspraktijk op te zetten in een
weeshuis in Oeganda. Daar worden alle 750 kinderen twee
keer per jaar geholpen.”
Ze is iemand die al vroeg haar eigen pad kiest en start een
eigen praktijk, wat ongewoon was voor die tijd. “Er was toen
weinig plek voor nieuwe tandartsen. Ik ben begonnen met een
vrije vestiging op de Prins Bernhardstraat, waar ik ook woonde.
Met tweedehands apparatuur en maar twee patiënten: mijn
ouders.” Na drie jaar volgde een verhuizing naar de Emmaweg,
waar ze tot 2008 een praktijk had in het souterrain.
Nadat ze was gestopt met haar praktijk, werkt Berthelle nu als
tandarts bij het Centrum voor Bijzondere Tandheelkunde, voor
mensen met een beperking. “Iedereen die niet in een gewone
tandartsstoel kan of wil, komt bij ons. Dat zijn mensen met
een verstandelijke beperking, maar ook mensen met een grote
angst of die fysiek beperkt zijn. Soms brengen we mensen
onder narcose, die anders niet te behandelen zijn. Het is een
hele andere uitdaging binnen het vak, en daarom ook zo leuk.”
Columns hierover heeft ze gebundeld in het boekje ‘ANDERS,
kiezen voor verwondering’, te koop bij Boekhandel Van der
Meer.
Nooit meer alleen op reis
Terug naar de liefde. Berthelle ontmoet Jan, ze worden verliefd,
maar de start is allesbehalve rooskleurig. Berthelle: “Het was
een hele rare tijd. Wij hadden net daarvoor mijn moeder
begraven, en toen we elkaar nog maar een week kenden, moest
Jan een openhartoperatie ondergaan. Hij kwam als een wrak
uit het ziekenhuis en was nog tot niets in staat. Ik zei: waarom
kom je niet bij mij? Dat hebben we gedaan. In dat najaar ging
ik alleen naar Oeganda om daar te helpen. Jan werd in die tijd
weer erg ziek, en piepte er bijna tussenuit. En het hield nog
niet op, want als klap op de vuurpijl overleed mijn vader in
december. Gelukkig zijn Jan en hij wel bevriend geraakt in
die korte periode dat ze elkaar hebben gekend”.
In januari kreeg Berthelle de vraag een tandheelkundig project
op te zetten in Nicaragua. “Jan en ik hadden al afgesproken
Om ervoor te zorgen dat patiënten goed behandeld
kunnen worden, rusten Berthelle en Jan de door hen
opgeleide mensen toe met hoofdlampjes en portable
tandartsstoelen. Wilt u iets bijdragen dan kan dat via:
Dental Health International Nederland (ANBI Stichting)
Rekeningnummer: NL84INGB 0004735988 onder
vermelding: Oral Health Project Sierra Leone.
9

We leiden mensen
op die in de ziekenhuizen
werken. Zij
krijgen een stoomcursus
Tandheelkunde
10
Sinds het project in Nicaragua heeft Jan ook de smaak te
pakken gekregen en helpt hij mee. Jan: “Je kunt wel zeggen
dat ik er ook helemaal in ben gerold. Berthelle werkt samen
met Dental Health International Nederland (DHIN), een
stichting met materiaal voor lage inkomenslanden. Je moet
je voorstellen dat ze daar niets hebben, er zijn slechts een
handjevol tandartsen en ook het materiaal is er niet. Dat heeft
DHIN wel liggen. We liepen er samen binnen en ik werd
meteen gevraagd als voorzitter. Ik heb dat nog een tijdje af
kunnen houden, maar ben later toch gezwicht.”
Van aanzoek naar Afrika
Na hun avontuur in Nicaragua voelde de liefde nog groter. En
net als hun eerste ontmoeting, was het huwelijksaanzoek ook
bijzonder. Tijdens een vakantie met vriendinnen op het Griekse
eiland Kreta wist Berthelle niet wat haar overkwam. “We waren
gaan wandelen en toen we terugkwamen stond Jan opeens
voor de deur van het hotel. Hij vroeg mij, en natuurlijk heb ik ja
gezegd. En omdat we van het doorpakken zijn, was de bruiloft
ook meteen gepland. In augustus van dat jaar hebben we elkaar
het ja-woord gegeven.”
Daar hield het avontuur niet nog niet op. Berthelle kreeg de
vraag van tropenartsen in Sierra Leone of ze daar iets kon
betekenen. Zij zagen patiënten sterven aan grote abcessen,
door een gebrek aan tandheelkundige zorg. “Het was de meest
bizarre vraag tot nu toe, maar we voelden dat we het moesten
doen. Jan was inmiddels voorzitter van DHIN en ik heb veel
Afrika-ervaring, dus het leek alsof we de aanwezen personen
waren. Alsof ook dit zo had moeten zijn.”
Goede zorg zonder nijptang
In januari 2020 vloog het stel voor de eerste keer naar Sierra
Leone voor een maand. Berthelle: “We vertrokken met
honderden kilo’s aan tangen en spullen, want er is geen
materiaal. De mondzorg hangt aan elkaar van traditionele
geneeswijzen, waarbij ‘traditional healers’ mensen behandelen
met bladeren en andere voorwerpen die voor complicaties
zorgen. Ook de consumptie van suiker is er gigantisch, want
het is vaak hun enige bron van energie. En de mensen hebben
geen idee waardoor ze rotte kiezen krijgen. Een bijkomend
probleem: ze geloven dat ze doof of blind worden als een kies
wordt getrokken. En de mensen die wél een kies willen laten
trekken, komen vaak terecht in een achterkamertje, waar met
een nijptang wordt ‘geopereerd’. Het is echt pre-middeleeuws
wat we hebben gezien. Er ontstaan vaak hevige infecties na
zo’n operatie, waaraan veel mensen doodgaan.”
Berthelle vervolgt: “Het is daarom ook zo belangrijk dat
we mensen daar de goede opleiding geven. We gaan niet
om zelf zorg te verlenen, maar leiden mensen op die in
de ziekenhuizen werken. Zij krijgen een stoomcursus
Tandheelkunde. In negen dagen leren ze diagnosticeren,
verdoven, kiezen trekken, nazorg verlenen en preventie geven.
We hebben gezien dat dit werkt, waardoor het werk door kan
gaan als wij er niet zijn. “

Levenswerk
Jan en Berthelle gingen in totaal vijf keer naar Sierra Leone,
alle keren tijdens de pandemie. Jan: “We hebben ons daar niet
onveilig gevoeld vanwege corona. Als we er zijn, leven we vrij
van angst. Er komen veel heftigere ziektes voor: TBC, Syfillis,
Hepatitis. Toen we de eerste keer gingen was er net een jonge
tropenarts overleden aan het Lassa-virus, en twee van zijn
collega’s hebben lang op de IC in Nederland gelegen. Daarbij
vergeleken is corona niet het grootste gevaar.”
Toch merkte het stel wel dat de ervaringen wat met hen
doen. Jan: “We hebben veel te maken met een zogenaamde
contrastervaring. We gaan van een land met helemaal niets
naar ons land dat alles heeft. Zelfs ons huis voelde groot aan.
Je kunt dan niet gelijk weer hier in het gewone leven meedoen,
dat gaat niet. Je begrijpt elkaar niet, want waar maakt iedereen
zich hier in Nederland nou zo druk om?”. Berthelle: ‘Na de
vijfde reis in mei 2021 waren we leeg. Je gaat maar door, want
we komen daar om te helpen. Maar er zit ook een beperking
aan wat je mentaal, fysiek en emotioneel kan in een jaar. Het
heeft na die laatste reis uiteindelijk een half jaar geduurd om
te herstellen. We hadden echt te veel van onszelf gevraagd.”
Jan: “We hebben daar dingen meegemaakt, die anderen zich
niet kunnen voorstellen. De indrukken zijn zo bizar. We hebben
gewerkt met slachtoffers van de burgeroorlog, en dan zie je
dus alleen maar mensen met geamputeerde ledematen. Dat
valt niet uit te leggen aan familie en vrienden in Nederland.”
Berthelle: “We hebben veel aan het contact met een andere
tropenarts die daar geweest is. Dan heb je aan een half woord
genoeg.”
1.500 kilometer op de fiets
Om te ontspannen heeft het echtpaar het fietsen ontdekt. Ook
dat ging per toeval. “We besloten om naar Portugal te vliegen
en daar op de fiets te stappen. Dat hadden we nog nooit eerder
gedaan, dus dat leek ons leuk. We zouden wel zien voor hoe
lang en waarheen. Uiteindelijk hebben we 1.500 kilometer
door Portugal en Spanje gefietst. Na vijf weken kwamen we
in Alicante uit. Ook dat was een bijzondere ervaring, je raakt
onthecht en leeft echt uit je fietstas. Onderweg sliepen we in
eenvoudige hotelletjes, maar die voelden voor ons als luxe.”
Nooit saai
In april gaan ze nog voor een maand terug naar Sierra Leone
om acht mensen te trainen in (kinder-)tandheelkunde, en
daarna kijken ze wel wat er op hun pad komt. Berthelle: “Je
zou een boek kunnen schrijven over onze afgelopen jaren
samen. We hebben natuurlijk gewoon veel geluk gehad om
elkaar op latere leeftijd tegen te komen.” Jan knikt en lacht:
“Sinds ik Berthelle heb ontmoet, val ik van het ene avontuur in
het andere. Het is nooit saai.” Berthelle: “Na onze eerste week
samen wist ik het al: van deze man hou ik. Het is goed zo,
dit is het. “
(Ten tijde van dit interview
was er nog geen inval van
Rusland in Oekraine.)
En ook het
volgende fietsavontuur
staat al
in de planning
Onder invloed van het fietsvirus hebben ze inmiddels een
busje gekocht om de fietsen in te vervoeren. Berthelle: “Mijn
droom was om Venetië binnen te fietsen. Normaal kon dat
niet vanwege alle toeristen, maar tijdens de pandemie zagen
we op de webcam dat het San Marcoplein helemaal leeg was.
We hebben de fietsen ingeladen en zijn naar de Italiaanse
provincie Veneto gereden om lekker rond te fietsen. We
hebben een prachtige reis gehad, zonder toeristen.” En ook
in eigen land genieten ze van waar de wind hen brengt.
“We hebben in vier dagen de Elfstedentocht gefietst.” Jan:
“Het is zo heerlijk, je knapt er geweldig van op.”
En ook het volgende fietsavontuur staat al in de planning.
“We hebben in Sierra Leone een contactpersoon die voor
ons waarneemt als we er niet zijn. Osman is een gouden
knul en wil verder in het leven. Hij voelt een beetje als ons
kind en we ondersteunen hem financieel in zijn droom om
Tandheelkunde te gaan studeren. Hij start dit najaar in de
Oekraïne. Wij gaan er met ons busje met fietsen heen om te
kijken waar hij dan zit. Dat doe je toch als je kind gaat studeren.”
11

Even voorstellen...
Frank van den Berg Adviseur Communicatie
Als je, zoals ik, 48 jaar bent en je soms afvraagt of het leven je
meer te bieden heeft dan wat je gewend bent dan zullen veel
mensen zich hierin herkennen. Zo nu en dan maak
je de balans op en kijk je of je nog gelukkig bent in
wat je doet. In vriendschappen en relaties,
maar ook zeker in werk.
TEKST EN BEELD PR
Ik was al 15 jaar niet meer werkzaam in Noordwijk en voelde voor
mijzelf de noodzaak om werk te zoeken waar ik blij van word en
waarmee ik iets goeds kan doen voor een ander. Dat heeft mijn
vrijwilligerswerk als voorzitter van KWF Leiden me wel geleerd.
Zo kwam ik bij Welzijn Noordwijk terecht.
Als geboren en getogen Noordwijker voel ik de vertrouwde band die
ik heb met het dorp. Ik ging er tenslotte naar school, ging er stappen
en voetbalde bij SJC. En terwijl ik de omgeving zo goed ken had ik
geen idee van het mooie werk van Welzijn Noordwijk. Nu ik per
1 februari aan de slag ben gegaan vallen veel dingen op hun plaats.
Hier kunnen we mantelzorgers helpen om even afstand te nemen
van de vaak zware zorgtaak of we helpen ze met de kleine extra’s die
er zijn. Daarnaast denken we graag mee als jij als inwoner een mooi
idee hebt voor jouw buurt, werken we samen met wijkverenigingen
om verbindingen in de wijk te zoeken en zijn we graag bemiddelaar
om mensen te betrekken bij onze mooie projecten en daarmee
eenzaamheid te bestrijden.
Vanuit mijn rol als adviseur communicatie denk ik ook graag mee
met vrijwilligersorganisaties over de werving en inzet van vrijwilligers.
Dus bel of e-mail me gerust als je vragen of goede ideeën hebt.
frank.vandenberg@welzijnnoordwijk.nl en 06-40237165
Lief & Leed straten in Noordwijk
Iedereen kent ze wel in de straat of in de wijk. De betrokken buurman of buurvrouw die altijd
omkijkt naar de mensen in zijn of haar omgeving. Diegene het weet wanneer er een kindje wordt
geboren of wanneer de buurman van de overkant weer thuiskomt uit het ziekenhuis. Die goeie
buur, die vaak als eerste (aan)belt om te condoleren of te feliciteren. De buur die regelmatig bij de
alleenstaande buurman of buurvrouw een bakkie gaat doen of gewoon even komt vragen hoe het
gaat. Kortom, de buur die weet van het lief en leed en daarmee eigenlijk best wel een belangrijke
rol vervult in de buurt
Die betrokken buur noemen wij graag een zogenaamde gangmaker. Voor deze gangmakers gaat
Welzijn Noordwijk in 2022 van start met Lief & Leed straten, een leuk project waarmee we als buren
iets meer naar elkaar omkijken. Als jouw straat een officiële Lief & Leed straat wordt, krijgt de
gangmaker de beschikking over een zogenaamd ‘Lief & Leed potje’ met een klein budget waar
gedurende een jaar kleine attenties zoals een bloemetje, een kaartje of een reep chocolade van
kunnen worden betaald. Hierdoor kan de gangmaker nog meer gaan betekenen voor de buren in
de straat. Het mooiste van alles is dat iedereen kan meedoen! Daar wordt iedereen toch blij van?!
12
Nomineer jouw gangmaker!
Ken jij een gangmaker bij jou in de straat? Nomineer hem/haar dan door een mailtje te sturen naar roy.vanschie@welzijnnoordwijk.nl.
Ook als je vrijblijvend meer informatie wilt over Lief & Leed straten kun je contact opnemen met Roy van Schie via bovenstaand
email adres of via 06-36153623.

Welzijn Noordwijk
Landelijke Opschoondag; ook in Noordwijk!
Op zaterdag 19 maart 2022 is het landelijke opschoondag. Ook in Noordwijk gaan
mensen aan de slag en steken met elkaar de handen uit de mouwen om zwerfafval
op te ruimen. In de wijk Calorama slaan woningcorporatie STEK en de wijkvereniging
Calorama, met ondersteuning van Welzijn Noordwijk, de handen ineen
voor een opknap en opruimactie van voortuinen en het zwerfafval in de wijk.
Het idee is om van tevoren buren aan elkaar te koppelen. Bewoners die hun tuinen
al goed op orde hebben kunnen op die manier iets betekenen voor mensen die wel
wat extra hulp kunnen gebruiken. Deze manier van werken zorgt ook weer voor
meer verbinding in de wijk.
Ook wordt deze dag gebruikt om er met elkaar voor te zorgen dat de brandgangen
weer onkruidvrij gemaakt worden. De wijkvereniging is daarnaast voornemens om
met diverse vrijwilligers de wijk door te gaan en zwerfafval op te gaan ruimen. De
opschoon-actie in Calorama wordt afgesloten met een gezellig samenzijn met een
hapje en een drankje, uiteraard geheel volgens de op dat moment geldende
corona-maatregelen.
Ga zelf aan de slag!
Wil jij in jouw wijk met de buren ook graag iets doen tijdens de landelijke opschoondag? Dat kan! Neem hiervoor contact op
met de Z-Ambassadeurs via Rob Choufoer via 06-54270505 of stuur een email naar z-ambassadeursnoordwijk@hotmail.com
‘Meet & Match’ voor 25-35 jarigen
Ben je inmiddels wel een beetje klaar met datingapps? Of past het meer bij jou om op een persoonlijke manier mensen te leren
kennen? Kom dan naar het Meet & Match dating-event en wie weet ontmoet jij de liefde van je leven of leer je gewoon leuke
nieuwe mensen kennen!
Op zaterdag 2 april organiseert MeetUp Noordwijk dit Meet & Match dating-event. Hier kunnen jonge singles elkaar op een
laagdrempelige manier ontmoeten. Onder het genot van een hapje en een drankje kom je, in de vorm van een speeddate, met
meerdere mensen in gesprek. Het evenement wordt afgesloten met een gezellige borrel waarbij je de gelegenheid hebt om nog
even verder na te kletsen met jouw leukste gesprekspartner.
Iedere single van ongeveer 25-35 jaar, die in gemeente Noordwijk of omgeving woont, is van harte welkom. Ben je iets ouder
of jonger dan is dat natuurlijk geen probleem.
Het Meet & Match dating-event vindt plaats op een locatie in Noordwijk aan
Zee en duurt van 14.30 tot ongeveer 17.30 uur. Meedoen kost €10 per
persoon. Dit is inclusief een kop koffie of thee, 2 consumptiebonnen
en hapjes bij de borrel. Je deelname is pas definitief na betaling en
ontvangst van een schriftelijke bevestiging vanuit ons.
Aanmelden
Tot en met zondag 20 maart kun je je aanmelden via
info@meetupnoordwijk.nl of via Instagram en Facebook:
@meetupnoordwijk Heb je vragen? Stel ze gerust.
Natuurlijk kun je ervan uitgaan dat wij discreet
omgaan met jouw aanmelding. Tijdens het event
worden geen foto’s gemaakt. Het event zal
vanzelfsprekend verlopen conform de dan
geldende COVID maatregelen.
13

Welzijn Noordwijk
60+ Singles Café
Ben je op zoek naar een leuke partner? En lijkt het je wat om op een persoonlijke
manier mensen te leren kennen? Kom dan naar het Singles Café, ga vrijblijvend
het gesprek aan en wie weet krijgt de liefde in jouw leven weer een kans.
Op vrijdag 8 april 2022 organiseren Welzijn Noordwijk en Welzijn Teylingen weer
een editie van 60+ Dating; het Singles Café. Hier ontmoeten single mannen en
vrouwen elkaar en hebben ze de mogelijkheid om op een laagdrempelige manier
met elkaar in gesprek te gaan. Dit alles onder het genot van een hapje, drankje en
muziek. Het evenement zal verlopen conform de op dat moment geldende COVID
maatregelen, in de vorm van een speeddate met aansluitend een informele borrel.
Voor wie het spannend vindt om tijdens het Singles Café zomaar met iemand in
gesprek te gaan zijn er de hele middag organisatoren aanwezig. Zij kunnen het ijs
voor je breken om in contact te komen met die ene leuke man of vrouw. Iedere
alleenstaande vanaf 60 jaar, wonend in Sassenheim, Voorhout, Warmond, Noordwijk, de Zilk of Noordwijkerhout, is van harte welkom.
Het Singles Café 60+ vindt plaats op een locatie in Lisse en begint om 15.00 uur, inloop vanaf 14:30 uur. Deelname bedraagt € 12,50
per persoon. Dit is inclusief koffie/thee, hapjes en 2 consumptiebonnen. De activiteit duurt tot 18.00 uur.
Aanmelden
Aanmelden kan t/m maandag 28 maart 2022, telefonisch via 0252-231805 of via info@welzijnteylingen.nl. Deelname aan de
activiteit is pas definitief na ontvangst van de schriftelijke bevestiging. Om de locatie discreet te houden, ontvangt men de
locatiegegevens bij de bevestiging van deelname. Tijdens het evenement worden geen foto’s gemaakt.
Vriendschaps-speeddates in 2022
Lekker ergens een kop koffie drinken, een wandeling maken, een museum bezoeken of even winkelen. Dit zijn allemaal dingen
die je prima alleen kan doen. Toch is het ook leuk om dat soort dingen met elkaar te delen. Maar waar leer je die andere mensen
nou eigenlijk kennen? En hoe kom je erachter of ze dezelfde interesses delen? Na de eerdere succesvolle vriendschapsspeeddates
in 2021 gaat Welzijn Noordwijk ook in 2022 weer een aantal vriendschaps-speeddates organiseren. Omdat je nou eenmaal niet
zomaar met iemand die je bij de bakker ontmoet in gesprek gaat, bieden wij senioren de mogelijkheid om in een ongedwongen
setting nieuwe mensen te ontmoeten.
Vriendschaps-speeddate senioren 55+ op vrijdag 22 april
Voor de senioren die het leuk vinden om nieuwe mensen te ontmoeten,
organiseren wij op vrijdagmiddag 22 april vanaf 15.00 uur in De Wieken,
Wassenaarsestraat 5 in Noordwijk, een zogenaamde vriendschapsspeeddate.
Aan deze speeddate kunnen 16 mensen meedoen.
Elke 7 minuten wissel je van plek, zodat je gelegenheid hebt
om alle andere 15 mensen te spreken. Als het klikt, kun je
contactgegevens uitwisselen. Met een hapje en een drankje
wordt het een gezellige bijeenkomst. Alle inwoners uit de
gemeente Noordwijk zijn welkom. Wees er op tijd bij,
want vol is vol. Aanmelden kan t/m maandag 18 april.
Aanmelden
Heb je interesse in de vriendschaps-speeddate?
Of wil je meer informatie? Stuur dan een bericht naar
roy.vanschie@welzijnnoordwijk.nl of neem contact
op via 06-36153623.

September 2016 kreeg Noordwijker Patrick Hassing een hartinfarct
tijdens de benefietrace Six 4 Semmy. Dankzij snel handelen van
omstanders en EHBO-er Jan de Ridder, drie keer shocken met
een AED en reanimatie heeft hij het overleefd. We schreven een
artikel over hem in november 2016, terwijl hij nog volop in het
revalidatieproces zat. Hij had een interne defibrillator (ICD)
gekregen en zat ondertussen alweer vol plannen voor
aankomende wielerwedstrijden. Ondertussen zijn we
ruim vijf jaar verder, hoe gaat het nu met hem?
Hoe gaat het met..
TEKST YVONNE ANDRÉE WILTENS
BEELD BURO BINNEN
Een proces
van vallen
en opstaan
Ik ben er gelukkig nog!
‘Het gaat goed. Ik heb er niet veel aan overgehouden gelukkig.
Ja, ik kan qua fysieke inspanning niet meer voluit gaan
zoals vroeger. Door het gebrek aan zuurstof is mijn hartspier
beschadigd. Dat betekent dat de pompcapaciteit is afgenomen
naar 51%. Dus ik zit echt sneller aan mijn max.’ In 2016
vertelde hij dat hij in maart 2017 alweer mee wilde doen
aan de strandraces op Ameland. En bij de laatste tien wilde
eindigen. Hoe is dat gegaan? ‘Ik heb wél gefietst, maar niet
aan de wedstrijd meegedaan. Dat kan gewoon niet meer.
Dus ik fiets nog wel, op de MTB en op de racefiets, maar dan
recreatief. Zo bloedfanatiek als dat ik was, dat kan gewoon
niet meer.’
Stap voor stap
‘Ik heb tijd nodig gehad om dat te accepteren. In eerste
instantie wilde ik niet opgeven. Dacht ik dat het door de
medicijnen kwam, maar dat was het ook niet. Of dat mijn
lichaam gewoon moest wennen aan de nieuwe situatie. En
dan komt er een moment dat je moet accepteren dat het zo
zal blijven. Hoe lang dat heeft geduurd?’ Het is even stil. ‘Ik
denk alles bij elkaar toch wel twee jaar. Dat gaat stap voor stap,
ook met goede begeleiding en revalidatie. Maar hé, er zijn ook
nog andere dingen in het leven hè. En ik ben er gelukkig nog!’
Erger voor haar
‘Mentaal heb ik er eigenlijk geen problemen mee. Ik praat er
zelf makkelijk over en dat doe ik ook met de mensen om me
heen. Ook met de vrienden die er destijds bij waren en
hebben geholpen. Het komt altijd nog wel weer terug in
gesprekken, dat helpt ook. En mijn vrouw natuurlijk. Voor
haar was het natuurlijk erger, zij heeft mij daar op de grond
zien liggen. In het LUMC hebben niet alleen mij, maar ook
haar goed begeleid. Wij gaan er gelukkig samen goed mee
om. En soms komen er dan ook wel wat traantjes hoor, ook
als we het er met de kinderen over hebben.
Iemands leven redden
‘Nog bewuster genieten van het leven, dat is wel wat het heeft
opgeleverd. Hoe belangrijk mijn gezin is. En dat ik het goed
heb met mijn vrienden…’ En dan lachend: ‘En op mijn werk
mijn werk ben ik voor de reanimatietrainingen een mooie
casus geworden. Wat ik ook wel mooi vind om te vertellen:
naast mijn voordeur hangt sinds een paar jaar de buurt-
AED. Als mij dit niet was overkomen, dan had die hier niet
gehangen. Nee, dan had ik daar niet aan gedacht. En nu
hoop ik dat we er op deze manier ook ooit iemands leven
mee kunnen redden.’
Geen tunnel,
geen licht
Ik zocht
mijn fiets
Patrick Hassing kreeg een
hartinfarct tijdens Six4Semmy
‘YOLO, dat zegt mijn dochter altijd.
Nou, het is voor mij nu YOLT. You Only
Live Twice.’ De 47-jarige Patrick praat
openhartig over zijn hartinfarct op 4
september 2016. ‘Het had heel anders
kunnen lopen. Ik heb echt een tweede
kans gekregen.’
TEKST YVONNE ANDRÉE WILTENS
BEELD BURO BINNEN
Geen patiënt
Patrick ontvangt me in zijn woonkamer waar het midden
op de vol zit met mensen die gezellig kletsen. Wat vrienden
en familie zijn na het sporten met zijn vrouw meegekomen
voor een bakkie. En zijn zoon vertrekt met vrienden
naar een weekendje Rowwen Hèze. Zoete inval, prima
sfeer. Geen fruitmanden, geen kamerjas en sloffen, niks
zachtjes praten. Tegenover me zit een actieve man, die ik
jonger inschat, met een energieke uitstraling. Hoezo bijna
dood twee maanden geleden?
Liefde voor het fietsen
Op 8-jarige leeftijd kroop Patrick al op de racefiets. In
clubverband en wedstrijden rijden. En hij bleek er goed
in. ‘Mijn ouders hebben me de kans gegeven om van mijn
hobby mijn beroep te maken, maar dat is niet gelukt. De
liefde voor het fietsen is altijd gebleven, zowel voor de
racefiets als de mountainbike, de ene periode wat fanatieker
dan de andere. Tijdens mijn diensttijd veranderde ik
van een mager afgetraind mannetje in een dikke vent.
Een onwijs leuke tijd, maar ik zou het niet over willen
doen.’ Inmiddels werkt hij als adviseur bij de brandweer
regio Kennemerland. En natuurlijk gaat hij regelmatig op
de fiets naar het werk. ‘Ze hebben daar alle faciliteiten, dat
is wel zo prettig.’
Geen enkel signaal vooraf
‘Iedereen is weleens niet lekker. Maar ik heb totaal geen
waarschuwing gekregen van hartklachten. In actieve
dienst als brandweerman ben ik ook heel wat keren gekeurd;
geen vuiltje aan de lucht. Op 3 september tijdens
de ronde van Noordwijk Binnen moest ik de groep al heel
vroeg laten gaan. Dat is helemaal niks voor mij. Dus dat
was balen. De dag erna, zondag 4 september, stond de
benefietwedstrijd Six4Semmy gepland. Een 6-uurs mountainbike
estafette in de Noordwijkse duinen. Ik was actief
betrokken bij de organisatie van mijn ZAES teams én deed
zelf ook mee. Ik voelde me die dag prima.’
Waar is mijn fiets?
‘Ik had goed gereden, dus ik was bes tevreden. Na mijn rit
peddelde ik heel rustig terug naar de tent waar iedereen
zat. ‘Ik ga zo even broodjes smeren’ dacht ik, en daar houdt
het voor mij op. Ik ben omgevallen, vlakbij de EHBO-post,
maar dat weet ik niet. Nee, geen pijn, geen laatste beelden,
geen licht of tunnel of wat dan ook. Ik werd wakker in het
ziekenhuis, waar ik om mijn fiets schijn te hebben gevraagd.
Voor mij is er een paar uur weg, gewoon verdwenen.
En dat is zó bizar.’ Patrick bleek een hartinfarc te
hebben gehad. Tijdens het infarct klopte zijn hart wel,
maar pompte door de hartritmestoornis niet meer, zo legt
hij uit. Hij vertelt rustig en helder. ‘Ja, voor de omstanders
en EHBO was direct duidelijk dat het goed mis was.’
Ook zijn vrouw en broer stonden erbij. ‘Ik was al aan het
gaspen, dus John de Ridder (EHBO Noordwijk) goede
vriend Marco Plug en Marcel van Wort zijn meteen gaan
reanimeren. En gelukkig had de EHBO de AED mee.’ Zijn
vrouw Yvonne zegt, terwijl ze langskomt met de koffiepot:
‘Het was afschuwelijk. Ik kan ook reanimeren, maar iedereen
zei dat ik dat niet moest doen. Niet bij mijn eigen
man. Ik ben zó blij hoe iedereen het heeft gedaan. Binnen
10 seconden werkten ze samen als een geoliede machine.’
Patrick: ‘Na drie keer shocken met de AED en door de reanimatie
is het leven weer teruggekomen in mijn lichaam.
Was het op een andere plek op het parcours gebeurd, dan
had dit heel anders af kunnen lopen. Maar ‘stel je voor dat’
daar wil ik niet mee bezig zijn. Ik denk aan dat engeltje op
mijn schouder.’
De cirkel moest rond
Patrick werd in het ziekenhuis direct gedotterd en kreeg
drie stents. Hij moest op de hartbewaking blijven, maar
was bijna niet te houden. ‘Liggen was een straf, ik was zo
onrustig. Dus ik kreeg een mobiel kastje, kon ik in ieder
geval uit bed.’ Omdat zijn infarct was veroorzaakt door
hartritmestoornis kreeg hij op donderdag een ICD geplaatst;
een inwendige defibrillator. Op vrijdag mocht hij
naar huis. Met een heleboel medicijnen en instructies
voor wat betreft revalidatie. En een pijnlijk borstbeen. ‘Ik
kon voelen dat ze goed hun best hadden gedaan bij het
reanimeren.’ Hij lacht. ‘En dan ben je opeens hartpatiënt,
heel onwezenlijk. Mijn belangrijkste vraag was toen nog
‘wat is er nou eigenlijk gebeurd?’ Dus we hebben hier vrij
snel een avond georganiseerd. Met John de Ridder van de
EHBO en goede vrienden. Ik zat met dat gat in mijn ervaring,
die cirkel moest rond.’ Het werd een hele bijzondere
avond. ‘Zij vertelden hun verhaal, ik vertelde mijn verhaal.
En het was goed.’ Het is even stil. ‘Ik ben er weer en kan
weer verder.’
g
Ja, voor de omstanders en EHBO was
direct duidelijk dat het goed mis was
Terugblik 2016
tweede kans
patrick tijdens de wielerwedstrijd in lisse
31
15

DE
Hoe is het met...
Op weg naar begeleid zelfstandig wonen
Bjørn en Peter aan de vravond vravond
van n n nieuwe levensfase
Terugblik
2017/2018
Htvralvncrièrsice
Arnoud
Schippers
42
Multitalent
In lunchcafé Eat & Meet op
zorgpark Willem van den Bergh
spreken we Arnoud Schippers. Hij
komt uit het bedrijfsleven en werkt nu
met veel plezier bij zorgorganisatie
’s Heeren Loo. Gaandeweg het gesprek
komen we erachter wie Arnoud is en
wat zijn drijfveren zijn. Een bijzonder
gesprek met een mooi mens!
TEKST WILLEKE VAN UDEN
BEELD BURO BINNEN EN PRIVÉ
42-43 Arnoud Schippers_17_2/1.indd 2 13-03-18 17:13
TINY
Peter le Clercq
‘Ik schaats, skeeler en
ik speel piano’, laat de
29-jarige Peter le Clercq
bescheiden weten. We
spreken Peter thuis in de
Grashoek, waar hij woont
met zijn ouders en zijn
jongere broer Thomas (20).
TEKST CAROLINE SPAANS
BEELD BURO BINNEN EN PRIVÉ
16
12

Ze stonden beide al een keer in één van
de edities van magazine Leef! in 2017. Bjørn
Schippers en Peter le Clercq. De lezers leerden
Peter kennen als een begenadigd sporter die
onder andere deelnam aan de Special Olympics
World Winter Games in het Oostenrijkse Graz, waar
hij de zilveren medaille won op de 500 meter.
Mede door zijn sociale vaardigheden werd hij
gevraagd om zitting te nemen in de nationale
atletencommissie.
.
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN
.
Ook trad hij aan als ambassadeur van Special Olympics
Nederland waardoor hij de gelegenheid kreeg en met beide
handen aannam, om de gehandicaptensport onder de
aandacht te brengen. Bjørn laat, al is het op andere vlakken,
ook nadrukkelijk van zich horen. Hij heeft mede door zijn
openheid een groot sociaal netwerk. Dat heeft er mede voor
gezorgd dat hij vijftien vaste klanten heeft waar hij papier en
plastic ophaalt, om dat vervolgens naar de wijkcontainers te
brengen. Waar Peter actief aan sport doet is Bjørn een zeer
aanwezige toeschouwer bij onder meer de V.V. Noordwijk.
Ze vertelden graag hoe het hen vergaan is sinds hun bijdrage
aan de LEEF editie in 2017 en hoe ze hun toekomst zien.
Bjørn en Peter hebben beide een lichte verstandelijke
beperking en leerden elkaar kennen tijdens de dagbesteding
op de Willem van den Bergh stichting waar ze ook nu nog
wekelijks uren doorbrengen. Bjørn: “Ik ben er op maandag,
dinsdag, donderdag en vrijdag en werk mee met het uitmesten
van de stal op de manege. Op woensdag en zaterdag
doe ik schoonmaak werkzaamheden op de Gevers banen.
Met mijn werk in Jeroen ben ik gestopt”, meldt hij resoluut.
“Mijn vaste klanten voor het ophalen van papier en plastic
heb ik nog steeds.” Op de vraag hoe hij contact met ze houdt,
antwoordt hij. “Ik app ze hoe laat ik kan komen. Voor iemand
als Bjørn zijn regelmaat en zekerheden belangrijke elementen
om zijn leven inhoud te geven en tegelijkertijd om zijn
energie in goede banen te leiden. In het straatbeeld van
Noordwijk Binnen en Noordwijk aan Zee is hij een veel gespot
persoon als hij op zijn fiets van het ene naar het andere adres
racet. Van de twee is Peter de meer ingetogen persoon. Hij
kon al zeer verdienstelijk piano spelen en heeft de afgelopen
jaren ook de gitaar ter hand genomen. “Ik heb gitaarles in
Katwijk. Door corona tijdelijk online.” Sporten doet hij ook
nog. Naast het schaatsen is hij op de fiets geklommen. “Ik
heb de vorige zomer meegereden in de toereditie van de
Amstel Gold Race met het SPAR team. De dag later reden de
profs.” Dat hij in het supermarkt team de Limburgse heuvels
bedwong heeft de maken met de SPAR-vestiging op ’s Heeren
Loo waar hij en Bjørn ook werkzaamheden verrichten.
Peter is nog altijd actief als ambassadeur van Special Olympics
Nederland. “Ik geef presentaties over gezonde voeding en
gezond leven. Dat heb ik ook gedaan voor aankomende artsen.”
BJORN IN DE BEDIENING
DE NIEUWE WONING
PETER TIJDENS DE AMSTEL GOLD RACE
17

Op naar begeleid zelfstandig wonen
2022 wordt een belangrijk jaar voor
Bjørn en Peter. Eind dit jaar krijgen zij de
sleutel van hun appartement in het nog
te bouwen kleinschalige wooncomplex
aan de Van de Mortelstraat. Zeventien
jaar is Ria, de moeder van Peter met
anderen bezig geweest om de woningen
gerealiseerd te krijgen. Eindelijk is het zo
ver en kunnen de twintigers, weliswaar
begeleid, zelfstandig gaan wonen.
Bjørn:
'Ik zit op kookles in Leiden en
kan al bonen en aardappelen
koken en hamburgers maken'
Ria: “Voor de acht woningen hadden wij
evenveel kandidaten. Maar omdat het
zo lang duurde, vielen er in de loop der
jaren zeven af. Wij hebben nu weer
zeven gegadigden en zijn nog op zoek
naar de achtste jongere. Voor het werk
dat er mee gemoeid is hebben wij de
stichting Tulpenborgh opgericht. Daarin
is een bestuur en zijn werkgroepen
actief.” Arnoud, de vader van Bjørn, die
ook bij het gesprek aanwezig is: “Wij
hebben goed contact met alle ouders
van de jongeren. Op een boeren golf
dag in Warmond hebben wij elkaar goed
leren kennen. Er is een groepsapp,
waardoor er dagelijks contact mogelijk
is. Om je zoon of dochter in aanmerking
te laten komen voor een woning is
medewerking aan het initiatief een
voorwaarde.” Peter en Bjørn kunnen
nauwelijks wachten. Bjørn: “Ik zit op
kookles in Leiden en kan al bonen en
aardappelen koken en hamburgers
maken.”
18
Op de vraag aan Peter of zijn piano
meeverhuist zegt hij met glimlach
‘zeker’. “Het zal wel even wennen zijn
zoals het om de beurt koken, want ik
hou van lekker eten.” Bjørn kijkt uit naar
de gesprekjes met zijn medebewoners,
momenteel vier mannen en drie
vrouwen. Daar zal ook sport deel van
uitmaken. Peter is supporter van
Heerenveen, mede omdat er in Friesland
de nodige familieleden wonen. Bjørn is
verstokt fan van Ajax maar daar is, zoals
hij het zelf zegt, ‘door zijn bonusvader
Feijenoord bij gekomen’. Die onderlinge
gesprekken zullen er zeker komen als de
bewoners na hun verschillende
activiteiten overdag thuiskomen en
daar opgevangen worden door hun
begeleiders.
Uw hulp is welkom!
De ouders van de jongeren die aan de Van
de Mortelstraat gaan wonen, hebben al veel
gerealiseerd maar nog niet alles is rond.
Zij willen in de gezamenlijke ruimte nog graag
een geschikte keuken laten maken. De stichting
heeft de ANBI-status, die mogelijk derden verleidt
tot sponsoring. Hoe leuk zou het zijn, om bij te
dragen aan een plezierige woonomgeving voor
Bjørn, Peter en de andere jongeren?
Mail naar: info@tulpenborgh.nl. Of bel:
Ria 06-43 46 23 27 Arnoud 06-53 63 76 92

De creativiteit van Desiree Hoogeveen
(1964) straalt van haar bijzondere foto's
af en toveren een glimlach op je gezicht.
Creatief met...
Het fotograferen werd haar met de paplepel ingegoten, net
zoals bij haar oom de bekende Noordwijkse fotograaf Henny
Hoogeveen. Al vroeg maakte zij plaatjes van mensen op het
strand en in het dorp. De passie voor fotografie is gebleven
en na een bezoek aan het 'Miniatur Wunderland' museum
in Hamburg kwam zij op het idee miniatuur poppetjes te
fotograferen in een bijzondere setting. Tot plezier van veel
mensen.
Foto's met
n glimlach
Desiree verhuisde met haar vader en duitse moeder naar
Duitsland en startte daar een viswinkel. Ondanks dat zij
daar al jarenlang woont en werkt voelt ze zich nog wel
'Noordwijker' en komt ze regelmatig bij familie en vrienden
op bezoek. Inmiddels kennen veel Noordwijkers haar
via de social media kanalen waar zij met regelmaat haar
miniatuur foto's plaatst. Dat haar werk gewaardeerd wordt
is overduidelijk. De vele leuke reacties die zij krijgt uit
alle hoeken van de wereld tonen dat aan. Het werk van
Desiree tovert een glimlach op de mond van velen, iets
wat we in deze tijd goed kunnen gebruiken.
19 31 15

Gemeente Noordwijk
Starten met
bewegen
Bewegen is bijzonder
goed voor de gezondheid. Het
versterkt de vitale functies en zorgt voor meer
energie. Wie in beweging is, maakt makkelijk contact
met anderen. Hardlopen is als sport weer steeds populairder
aan het worden. Er zijn weinig speciale middelen voor nodig.
Je kunt het gezellig in groepsverband doen. In Noordwijk zijn
meerdere vormen van hardlopen mogelijk. Voor ieder wat wils!
TEKST EN BEELD GEMEENTE NOORDWIJK
RUNNINGCOACHES ASTRID KRUITHOF
EN FRANK VAN DEN BERG
20
Running therapie
… is bewegen voor minder stress en meer energie.
Een les bestaat uit een warming-up met verschillende
oefeningen om je spieren warm te maken. Dan gaan we
hardlopen, op je eigen tempo. Hierbij bewaren we een
balans tussen inspanning en rust. We sluiten af met
een cooling-down. Natuurlijk is plezier maken het
allerbelangrijkste! Wij helpen jou om op een vast
moment in de week in een groep te trainen. Hierdoor
houd je het steeds langer vol! Je bent lekker actief bezig
en het geeft een voldaan gevoel! Via het ‘Extraatje voor
je welzijn’ kun je deelnemen (www.noordwijk.nl).
De Atletiekvereniging Noordwijkerhoutse Strandlopers
(NSL) biedt 3 vormen van bewegen:
Sportief wandelen
… is meer dan een ommetje maken. Je werkt echt aan
je conditie met een leuke club mensen. Het brengt
ritme in het leven. In maart start een nieuwe groep.
Je kunt nog meedoen. Ook in de bestaande groepen
is nog plek.
Beginnerscursus hardlopen
… is er voor iedereen vanaf 16 jaar die (opnieuw) wil
beginnen met hardlopen. Een gevarieerde training
voor beginners met veel aandacht voor lenigheid en
uithoudingsvermogen. De training duurt acht weken.
Je traint heerlijk buiten in de duinen met de nadruk op
ontspanning. Het maakt niet uit of je al eerder aan
sport gedaan hebt of niet. Je begint bij het begin.
OldStars running
… is een aangepaste beweegvorm voor hardlopen op
leeftijd. De oefeningen zijn speciaal voor een goede
coördinatie en kracht. Het vergroot de kracht van het
aanpassingsvermogen. Het maakt de kans op vallen
en blessures kleiner. Naast beginnende lopers is deze
activiteit zeker ook geschikt voor oudere ervaren lopers
en een grote groep senioren die er wat betreft niveau
tussenin zit. Bij OldStars running is er juist ook aandacht
voor het sociale element en structuur in de week.
Samen bewegen zorgt voor gezelligheid en ontspanning.
Zo blijf je ook op hogere leeftijd onder de mensen en
sociaal actief.
Doe je mee?
Kijk op www.noordwijk.nl voor meer informatie over
het Extraatje voor je welzijn.
Of op www.av-nsl.nl/ voor meer informatie over de
Atletiekvereniging Noordwijkerhoutse Strandlopers (NSL).

NATUURLIJK IS
PLEZIER MAKEN
HET ALLER-
BELANGRIJKSTE!
31 21

Tijdens het schrijven van mijn profielwerkstuk over de
Syrische burgeroorlog in 5 havo stel ik mijzelf gelijk de vraag:
‘Wonen er ook Syrische vluchtelingen in Noordwijk?’ Ik besluit
contact te zoeken met Vluchtelingenwerk Noordwijk en kom
via deze organisatie in contact met de Syrische statushouder
Sam. We spreken over zijn vlucht, de oorlog die zich in zijn
geboorteland afspeelt, hoe hij zijn verblijf in Nederland
ervaart. Kortom, een terugblik op een fascinerend
verhaal en een kijk naar de toekomst.
TEKST NICK VINK
BEELD BURO BINNEN
Terug naar
het verleden:
Syriërs in
Nrdwijk Nrdwijk
22

Interview
In Syrië is al jaren een heftige burgeroorlog aan de gang. De
onrust begon toen huidig president Bashar Al- Assad aan de
macht kwam en de Syrische bevolking tijdens de Arabische
lente in 2011 in opstand kwam tegen zijn regime. Deze
opstand is uitgelopen tot een oorlog met een wirwar van
politieke belangen. Zoals Sam zelf beschrijft: “Syrië is een
soort taart waar elk land wel een stukje van wil.” Nu, ruim tien
jaar later, ligt het leven van de Syriërs nog steeds in puin en
lijkt er maar geen einde aan dit conflict te komen.
Met een brede glimlach opent Sam (35) de deur van zijn kleine
maar knusse appartement in Noordwijk- Binnen. Sam is
gevlucht uit Syrië en woont nu zo’n vier jaar in Nederland.
Hij vertelt dat hij uit het Syrische kuststadje Jableh komt.
Noordwijk ligt ook aan de kust, dit is ook één van de redenen
waarom hij graag hier wilde wonen.
De verlangens naar Europa
“Mijn leven in Jableh was goed,” vertelt Sam. “Ik was tevreden,
maar wist toen al dat het leven in Syrië niet bij mij paste
omdat ik meer open- minded ben dan andere mensen. Toen
al droomde ik ervan om Syrië ooit te verlaten.” Een beetje
heimwee naar zijn geboorteland heeft Sam wel, hij vertelt er
enthousiast over. “Syrië kun je eigenlijk vergelijken met
Griekenland in Europa. Zo was het ook in Jableh altijd
schitterend weer met mooie stranden en veel toeristen.”
De vlucht
De vlucht van Sam is een interessant maar heftig onderwerp
om over te praten. Zijn verhaal begint bij een behulpzame
vriend, vertelt hij. “Een van mijn Syrische vrienden vertelde
dat hij mij over de grens kon smokkelen. Dan is het alles of
niets en ga je gewoon, ik moest veel geld betalen voor de reis.
Mensensmokkel is ook echt iets waar mensen hun geld mee
verdienen en een bedrijf in kunnen starten.”
“Ik vluchtte met een groep van ongeveer twintig personen.
Het eerste stuk van de tocht legden we af op de motor maar
het grootste deel liepen we, ook door berggebieden, in
totaal wel twaalf uur lang. Wat mij heel erg inspireerde en
motiveerde was dat er iemand meeliep met maar één been.”
“Daarnaast was het voor mij wat lastiger om Europa in te
komen. Ik ben namelijk oorspronkelijk Alawitisch. Alawieten
zijn minder streng gelovig, zo hoeven vrouwen bijvoorbeeld
geen hoofddoeken te dragen. Toen ik de grens over wilde
steken van Syrië naar Turkije was ik bang dat mensen dit
zouden ontdekken en mij daarom iets aan zouden doen en
was daardoor heel bang. Uiteindelijk liep dit goed af en ben
ik in Turkije aangekomen, daar heb ik de eerste paar dagen
uitgerust met een mede-vluchteling. Samen zijn we naar een
Turks stadje gegaan en probeerde we iedere week om de
grens over te steken met Griekenland. Na vier of vijf pogingen
lukte het! En stond er aan de Griekse kust een auto klaar die
ons op kwam halen.” Maar heel comfortabel was dit niet,
vertelt Sam verder: “We hadden dertig seconden om de auto
in te springen, ik heb toen drie uur lang in een soort duikhouding
in de auto gelegen en voelde mijn benen aan het
eind van de rit niet meer. Uiteindelijk ben ik twee maanden
in Griekenland gebleven.”
“Ik moest toen nog een aantal keer proberen om met het
vliegtuig uit Griekenland te komen. Dat heb ik uiteindelijk
gedaan door een vervalste identiteitskaart te gebruiken.
Eenmaal in Nederland, werd de ID- kaart onderschept, maar
omdat ik dit moest doen onder invloed van oorlog en de
vlucht zelf werd er geen probleem van gemaakt.”
Op naar een nieuw begin in Nederland
“Toen ik aankwam in Nederland kreeg ik een veilig gevoel.
Het was natuurlijk al veel beter dan de situatie waaruit ik
kwam, ik had wel last van nachtmerries en ik voelde me in het
begin heel alleen. Mensen in de Nederlandse cultuur zijn wel
sociaal maar toch was het in het begin moeilijk om vrienden
te maken. Nederlanders moeten namelijk altijd afspraken
maken, sommigen vinden het ook niet fijn als je zomaar even
langs komt, dat moet je echt plannen en afspreken. Daar
moest ik in het begin heel erg aan wennen, nu begin ik het
eigenlijk over te nemen”, zegt hij met een lach.
De reis door Nederland
“De eerste drie maanden na mijn aankomst in Nederland
verbleef ik in het vluchtelingencentrum in Ter Apel. Ter Apel
is eigenlijk het hoofdcentrum, alle vluchtelingen gaan daar
eerst naartoe. Na een week werd ik verplaatst naar een andere
locatie, dit was voor mij Nijmegen.”
“In Nijmegen kwam ik via het bedrijf ‘Takecarebnb’ bij
een gastgezin terecht. Deze familie heeft mij heel goed
opgevangen, we hebben nog steeds contact en ik maak
eigenlijk deel uit van hun gezin. Ik heb drie maanden bij hen
gewoond, ze hebben mij ontzettend geholpen met integreren
in de Nederlandse samenleving en daar ben ik hun nog
steeds heel dankbaar voor.”
Ik heb ook nog een tijdje in Winterswijk gewoond, met hulp
van die gemeente ben ik in Noordwijk terecht gekomen. Ook
kreeg ik direct hulp van Vluchtelingenwerk, deze organisatie
helpt alle vluchtelingen. Je krijgt veel vragenlijsten over van
alles en nog wat en je wordt gekoppeld aan een contactpersoon,
een maatje, iemand die je helpt bij het inburgeringsproces
in Nederland.”
Toekomst in Nederland
Sam heeft nu een tijdelijke verblijfsvergunning, deze is voor
vijf jaar geldig. Maar hoe ziet hij de toekomst in Nederland
voor zich? Wil hij in Nederland blijven of wil hij terug naar
Syrië om zijn familie weer in zijn armen te sluiten? Hij zegt
hier het volgende over: “Na vijf jaar kun je een permanente
verblijfsvergunning krijgen, dan moet je gedrag goed zijn, je
mag geen strafblad hebben, je moet werken en slagen voor je
inburgeringsexamen. Ik ben zeker van plan om in Nederland
te blijven. Ik weet niet of ik in Noordwijk blijf wonen, daarmee
wil ik wachten totdat ik echt werk heb, dan ga ik misschien
verhuizen. Ik wil hier eerst een stabiel leven opbouwen voordat
ik weer ergens anders naartoe verhuis. Ik werk nu twee
dagen per week in de zorg maar ik zoek eigenlijk werk als
barista of in de evenementenorganisatie, dit deed ik ook
Syrië.”
Sam geeft aan dat hij graag een keer terug zou willen naar
Syrië, om zijn familie en vrienden daar weer te kunnen zien.
Ook hoopt hij zijn geliefden in Nederland te mogen ontvangen.
“Voor mij is het beter om hier te blijven, ik vind het
leven hier fijner. Misschien als ik de Nederlandse nationaliteit
krijg, nodig ik mijn familie uit om het land te bezoeken.”
23

‘Belangrijk om muziek
maken te stimuleren’
maken te stimuleren’
Crescendo schrijft
al 125 jaar
muziekgeschiedenis
Dit jaar viert Crescendo Noordwijk het 125-jarig jubileum! De
muziekvereniging werd in 1897 opgericht door drie vrienden,
Klaas de Bes, Gijs van Parijs en Dirk van Wouw. Crescendo telde
toen 28 leden en stond onder leiding van dirigent en leermeester
Oostelaar uit Leiden. Dankzij een bijdrage van de Noordwijkers
en twee grote sponsoren (de directeur van Huis ter Duin en de
Graaf van Limburg Stirum) kon de vereniging instrumenten
aanschaffen. Een halfjaar na de start stond er al een eerste
optreden voor publiek in de agenda: een serenade bij de
vermogende beschermheer en graaf. Dat leverde maar
liefst 100 gulden op, een heel bedrag in die tijd. In de
geschiedenis zou het orkest – mede om die reden –
nog vaker voor de graaf optreden.
TEKST MAY-LISA DE LAAT
BEELD BURO BINNEN
24
Archivaris en saxofonist Leo Kouwenhoven is zelf al 50 jaar
lang lid en vertelt over enkele mijlpalen: “De eerste dirigent
had een militaire achtergrond. Het repertoire bestond
daarom vooral uit marsmuziek. Arrangementen voor
harmonieorkesten kwamen pas later op de lessenaar. Eind
1930 tot 1932 was een periode waarin het einde van het
orkest nabij leek. Gelukkig blies de toenmalig commissaris
van de politie Crescendo nieuw leven in. In maart 1940 werd
de eerste vrouw lid, Truus den Otter. Tijdens de oorlogsjaren
waren er bijna geen repetities. In 1957 deden de uniformen
hun intrede. Eerder speelden de leden gewoon in burgerkleding
maar wel met een uniforme pet.”
“Crescendo deed zijn best om een eigen repetitieruimte te
bemachtigen. Dat is om allerlei redenen nooit gelukt. De
musici speelden in diverse scholen of andere zalen en
tegenwoordig in het prachtige theater De Muze. Crescendo
organiseerde de amateuravonden in het Casino die naast
veel plezier ook een leuke bijdrage voor de kas opleverden”,
aldus Leo.
Sinds 2017 staat Crescendo onder leiding van dirigent Dirk
van der Niet. Het repertoire bestaat nauwelijks meer uit
marsmuziek omdat er niet meer op straat wordt gemarcheerd.
De stukken vallen onder de noemer licht klassiek tot
big band. Daarnaast komen ook gouden ouden aan bod van
bijvoorbeeld Coldplay, Eric Clapton, ABBA en The Beatles.
Het repertoire wordt steeds afgestemd op de locatie en het
publiek. “Tijdens een concert voor bewoners van Groot
Hoogwaak spelen we bijvoorbeeld andere werken dan
tijdens een optreden op Koningsdag”, vertelt voorzitter
Dorus Vissers.
De optredens in het buitenland (Antwerpen en Gent)
behoorden voor de leden tot de hoogtepunten in de
geschiedenis. Net als het meedoen aan de Tulip Time
Festivals in Katwijk. Ook hebben de leden enorm genoten
van het meedoen aan de film Cultuur en Vriendschap, die
in 2019 werd gelanceerd. Deze film is een knipoog naar de
film De Fanfare en is gemaakt in samenwerking met alle 6
muziekverenigingen in de nieuwe gemeente. De afgelopen
coronajaren waren er maar weinig optredens, met uitzondering
van de najaarsuitvoering van vorig jaar vlak voor de
lockdown.
Leo: “Gelukkig konden we alle leerlingen telefonisch en
online les blijven geven. Als het weer het toeliet, speelden we
buiten op een afgelegen terrein van Beuk. Misschien hebben
we daardoor nu wel meer leden dan ooit tevoren. Kortom,
Crescendo is in de loop der jaren een begrip geworden in
Noordwijk. Wist je dat we langer bestaan dan de reddingsbrigade?”
Instrument opnieuw oppakken
Zelf speelt Dorus klarinet en basklarinet en is hij zo’n 10 jaar
lid van Crescendo. “Als kind speelde ik veel en vaak muziek,
in de harmonie van Waalwijk waar ik opgroeide.

Crescendo Noordwijk
Tijdens mijn studietijd in Groningen verwaterde dat.
Inmiddels wonen mijn vrouw Claartje en onze twee
kinderen in Noordwijk. Toen onze dochter op les ging, heb
ik zelf ook de klarinet weer opgepakt. En met veel plezier
moet ik zeggen! Dat gebeurt trouwens vaker, merken we.
Mensen die in hun jeugd een instrument spelen, in hun
studietijd lid worden van een studentenorkest en jaren later
weer lid worden van een vereniging als de onze.”
Jong en ouder gemengd
Crescendo bestaat vandaag de dag uit meer dan 110 leden
van alle leeftijden, verdeeld over twee orkesten en een
blokfluitgroep. Het A-orkest van 45 leden bestaat uit de
meest ervaren musici en speelt technisch uitdagende
stukken. In het grotere B-orkest (onder leiding van Ad
Baljeu) ligt de lat iets lager en is er – naast het muziek
maken – meer ruimte voor gezelligheid, maar wel altijd
rond muziek. “Je kunt het zien als de kweekvijver waarin
onze leerlingen beginnen met samenspelen en kunnen
doorgroeien als ze willen en kunnen. In de blokfluitgroep
maken de jongste kinderen kennis met alle beginselen
van noten lezen en muziek maken. Overigens zijn veel
leden zowel van het A- als het B-orkest lid. Naast andere
optredens is er het jaarlijkse kerstconcert in de Sint-
Jeroenskerk. Een mooie traditie.”
Muziekonderwijs stimuleren
Crescendo huurt professionele docenten in voor muzieklessen
op ieder instrument. Dorus: “Iedereen moet mee
kunnen doen. Geld mag geen bezwaar zijn, vinden wij.
Wij zien het als onze rol voor de samenleving om
muziekonderwijs en muziek maken te stimuleren. Van
de gemeente krijgen we subsidie voor muzieklessen. En
van de Witte School in Noordwijk een bijdrage om ‘hun’
kinderen op school kennis te laten maken met muziek en
met verschillende instrumenten. Dat gebeurt in het kader
van Muziek in de Klas.”
Interessante coproducties
De tijd dat mensen jarenlang trouw lid blijven van dezelfde
vereniging is voorbij. “Een trend om rekening mee te
houden, door bijvoorbeeld met projecten te werken. En te
zorgen voor interessante coproducties met bijvoorbeeld een
koor of theatergroep. De term ‘harmoniekapel’ in onze naam
klinkt misschien wat oubollig, maar we zijn helemaal van
deze tijd!”, laat de voorzitter trots weten.
Jubileumjaar
Dit jubileumjaar staan diverse speciale activiteiten gepland:
een reünie voor oud-leden, een jubileumconcert op 10 april
met de première van het speciaal voor deze gelegenheid
het door Ad Baljeu gecomponeerde werk ‘De legende van
St. Jeroen’, een ouderenconcert in oktober en een verrassingsdag
voor de leden in juli. Voor de zomer staan concerten
op de boulevard in de agenda en in november volgt een
kinderconcert in samenwerking met een musicalschool en
theatergroep.
Zie www.crescendo-noordwijk.nl voor meer informatie.
DORUS VISSERS
AD BALJEU
31

Piet van Dongen is zo iemand die iedereen in de
gemeente Noordwijk kent. Hij kent de Noordwijker,
Noordwijkerhouters en Zilkers en zij kennen hem.
Als er iemand is in de gemeente die weet wat
er speelt onder mensen, dan is hij het wel. De
woorden ´een krasse senior´, wat hij feitelijk
is, zouden bijna een belediging zijn.
TEKST CAROLINE SPAANS
BEELD BURO BINNEN
26
Piet van Dongen:
Verenigingsleven is heel belangrijk
om eenzaamheid te voorkomen

Interview
Hij is haarscherp, zéér positief en ziet er een stuk jonger uit
dan zijn bijna 83 lentes. Op het moment van het interview
íets minder fit, omdat hij aan een ongelukkige struikelpartij
onlangs een dubbele breuk in zijn bovenarm overhield. Het
herstel duurt nog zeker een week of zes. “Maar ik ben heel
trots op mijn lijf”, laat hij sprankelend weten. Zijn veertien jaar
jongere vrouw Truus verzorgt hem liefdevol in hun huis aan
de Sweensstraat in Noordwijkerhout.
“Ik ben een geboren Lisser”, vertelt hij, "maar verhuisde op m’n
20e naar Noordwijkerhout toen ik bij slager Balk kon gaan
werken en inwonen. Na twee weken zei ik: ik ga nooit meer
terug naar Lisse. Ik werd direct betrokken in het gezellige
Noordwijkerhoutse verenigingsleven. Na een jaar of tien kreeg
ik een goede aanbieding om in Noordwijk te komen werken
bij slagerij Van de Berg, in de Hoofdstraat, waar ik dertien
jaar bedrijfsleider was.” Piet werkte daarna nog een poosje in
Katwijk, tot hij op zijn 54e vervroegd met de VUT ging. Truus
is Piet’s tweede vrouw. Nadat zijn eerste vrouw stierf, kwam hij
er met zijn twee, toen nog jonge kinderen, alleen voor te staan.
Maar in Noordwijkerhout ben je, als je zo bent ingeburgerd en
deelneemt aan het verenigingsleven, nooit alleen.
In Noordwijkerhout
ben je, als je
zo bent ingeburgerd en
deelneemt aan het
verenigingsleven,
nooit alleen
Piet: “Ik had en heb nog steeds héél véél kennissen en
vrienden die er altijd voor me zijn.” Het gat opvullen van
het verlies, kon natuurlijk niemand. Maar het vangnet
van vrienden was wel een troost. Zijn twee jongens zijn
inmiddels 52 en 54 en er zij ook al twee kleinkinderen van
15 en 18. “Een ervan voetbalt bij VVSB”, zegt hij trots. Er staan
bloemen op tafel met een lief kaartje erbij: Dank voor het
verzorgen van onze vader, staat erop. Mijn jongens zijn gek
op Truus, zegt Piet. De geboren Noordwijkhoutse - “Ze is er
een van Van Gijlswijk” - werd aan Piet gekoppeld tijdens een
carnavalsavond in Noordwijkerhout, maar uiteindelijk troffen
ze elkaar veel later pas in De Jutter in Noordwijk en zijn alweer
34 jaar samen.”
Sportief
Piet was altijd heel sportief: tennissen, voetballen, hardlopen.
“Ik was ruim veertig jaar lid van de NSL en liep tien marathons
en 200 halve marathons. Op mijn 60e liep ik nog mee met
de marathon van New York.” Tegenwoordig blijft het bij een
wandeling naar het duin, of een rondje door het dorp, te voet
of op de fiets. Ook als hij jonge mensen in het dorp tegen komt
begint hij makkelijk een praatje: “Van wie ben jij d’r eentje?’
vraag ik dan gewoon en dan ontstaan de leukste gesprekken.”
Toch valt het Piet wel op dat de maatschappij verhardt:
“Ik ben natuurlijk nog van vóór de oorlog en heb zoveel
veranderingen meegemaakt. Werktijden van 60 uur per week
bijvoorbeeld, waren heel normaal. Ik ben er één van elf, dus
het was volle bak bij ons thuis. En ik kon gerust zes vrienden
over de vloer hebben om een potje te kaarten. Schaaltje
worst en kaas op tafel. Die huiselijke gezelligheid, dat is een
beetje weg denk ik. Daar kan de politiek niets aan veranderen
natuurlijk, dat moeten de mensen zelf doen.”
Versplintering
Van de fusie tussen Noordwijkerhout en Noordwijk was Piet
nooit een voorstander: “Er is een voordeel”, zegt hij lachend:
“We hebben nu een eigen strand!” De versplintering van de
partijen vindt hij geen goede ontwikkeling. “Vroeger had je de
KVP en het CDA: je was katholiek of protestant. Nu mogen we
kiezen uit elf partijen. Dan vraag ik me als kiezer af of het wel
zin heeft om naar de stembus te gaan.”
Verbetering
Fietsend door onze mooie gemeente komt Piet wel het een
en ander tegen dat volgens hem beter kan. Of in ieder geval
anders. “Als bewoners worden we dan wel ‘gehoord’, maar
met onze suggesties wordt niets gedaan. En dat vind ik
een kwalijke zaak.” Hij doelt hiermee op het fietspad op de
Victoriberg in Noordwijkerhout. “Een levensgevaarlijke situatie
voor fietsers op deze drukke doorgaande weg. Fietsers gaan
op de stoep rijden om voldoende afstand te houden van auto’s
en vrachtwagens.” Een ander probleem is de leegstand van
de winkels momenteel: “Wij gunnen echt de lokale winkeliers
hun inkomsten, dus doen ook boodschappen bij de bakker, de
slager en de groenteboer. Want straks krijgen de grootgrutters
het nog alleen voor het zeggen! Neem de Viaductweg. Dat
is een verpauperd stukje geworden. De gemeente zou eens
met potentiële winkeliers in gesprek kunnen gaan, of dit
gedeelte in ieder geval opknappen. Maak er dan woningen
van bijvoorbeeld.”
Toekomst
Met leeftijdgenoten pakt hij binnenkort het kaarten weer op
“Iedereen heeft het zo gemist, met alle coronamaatregelen. De
eenzaamheid van sommige mensen is zó erg. Zij verlangen
echt om onder elkaar te zijn. Ik heb mijn Truus natuurlijk,
maar velen zijn alleen en kijken nóg meer uit om weer onder
elkaar te zijn. Ik vind dat de gemeente daar goed op in moet
(blijven) zetten, opdat senioren niet vergeten worden.”
Tot slot wenst Piet dat zijn kleinkinderen kunnen opgroeien in
een veilige en saamhorige gemeente, waarin ze actief mogen
zijn in het bloeiende verenigingsleven!
27

Interview
Vier uur per week belt en chat Margriet Vonk als
vrijwilliger bij 113 zelfmoordpreventie. Een zware,
maar dankbare job. Door te gaan hardlopen kan
ze de soms heftige verhalen een plek geven.
.
TEKST MARIEKE VOORN
BEELD BURO BINNEN
.
Margriet Vonk
is vrijwilliger bij
113 zelfmoordpreventie
‘Alleen luisteren kan al veel
voor iemand betekenen’
28
Margriet: “Het mooie van 113 is dat het zo toegankelijk is.
Juist nu met de lange wachtlijsten is het directe contact
zo belangrijk. Je voelt je rot, ziet het niet meer zitten en
kunt meteen bellen. Dat kan ook als je je zorgen maakt om
iemand in je omgeving, en vragen hebt over hoe je daar
mee om kunt gaan. “
“Wat we doen in een gesprek is een handreiking bieden.
De erkenning van de pijn, wanhoop en radeloosheid
bij de ander is het belangrijkste, zonder het meteen te
willen oplossen. We stellen bellers ook gerust, dat het vaak
voorkomt dat mensen aan de dood denken. ‘Ik zou het niet
erg vinden als ik niet meer wakker word.’ Vaak schrikken
mensen van zo’n gedachte, wij vertellen dat dat niet hoeft.
Het is iets heel menselijks, we hebben bijna allemaal wel een
keer met dat soort gedachtes te maken gehad. Maar wat er
gebeurd is, dat mensen door de schaamte zich nog meer
terugtrekken. Dan voel je je nog meer alleen en kom je in
een soort tunnel te zitten. Jouw negatieve gedachtes nemen
de overhand. ‘De wereld is beter af zonder mij.’ Gevoelens
hebben de neiging om zichzelf te vergroten: ze worden
groter en werkelijker als je er niet over praat. Dus bij 113
zeggen we ook altijd: praten helpt.”
“We merken dat jongeren het de afgelopen twee jaar zwaar
hebben gehad. Aan kinderen vragen we of hun ouders het
weten. Vaak is dat niet het geval, ze schamen zich en willen hun
ouders niet belasten. Dan zeggen we toch in het gesprek dat
het wel belangrijk is dat ze gaan praten, met hun ouders, een
mentor op school, of toch naar de huisarts gaan. Voor ouders is
het belangrijk om niet meteen de gevoelens van hun kind weg
te wuiven of te bagatelliseren. Luister goed en vraag hoe het
komt dat je kind zich zo voelt. Dat kan al veel betekenen.”
“Wat voor mij na het horen van dit soort verhalen werkt, is om
te gaan hardlopen. Ik woon nu al twintig jaar in Noordwijk
en geniet echt van mijn rondes door de duinen. Zo’n vijf keer
in de week ben ik daar te vinden. Ik heb zelfs ‘bosvrienden’;
mensen die ik vaak tegenkom en gedag zeg tijdens het lopen.
Hardlopen is voor mij hetzelfde als tandenpoetsen, het hoort er
gewoon bij. Ik voel mij veel sterker en stabieler als ik loop. Er is
weer ruimte voor goede ideeën, en tegelijkertijd geeft het rust.”
“Ik denk ook dat we elkaar kunnen helpen door naar elkaar om
te zien. Zeg eens iemand vriendelijk gedag, of maak een praatje.
Vraag eens aan een ander hoe het gaat, en luister dan ook echt
naar het antwoord. Daar wordt de wereld een stukje mooier
van. Contact is gewoon ontzettend belangrijk.”

Door te gaan
hardlopen kan ze de
soms heftige verhalen
een plek geven
De hulplijn van 113 Zelfmoordpreventie
is er om te praten over
zelfmoordgedachten of advies te
vragen over een naaste.
Praten over zelfmoordgedachten
kan anoniem: chat via www.113.nl,
bel 113 of bel gratis 0800-0113.
113 is 24 uur per dag en zeven
dagen per week bereikbaar.
31

Zo gaat je leven zijn gangetje, zo zit je opeens in de
schulden. Het overkwam de Noordwijkse Yasmin (41)
in 2016. In twee maanden tijd verloor de moeder van
twee jonge kinderen grip op haar financiële situatie.
De schulden liepen in sneltreinvaart op en boetes
op nog niet betaalde rekeningen maakten de
situatie alleen maar erger. Ze zocht hulp via
internet en kwam bij Humanitas terecht.
TEKST SYBYLLE KROON
BEELD BURO BINNEN
“In twee maanden tijd kan je in de
financiële problemen belanden.
Het is dan heel fijn dat er een
organisatie als Humanitas is waar
je kunt aankloppen voor hulp.”
De geïnterviewde werkt anoniem
mee, de naam is een schuilnaam.
Op de foto staat Bernadette,
vrijwilliger van Humanitas.
Dit kan iedereen overkomen
30
Rekening op rekening
“Ik heb altijd gewerkt en nooit problemen of schulden
gehad. Maar in 2016 ging het mis. Heel snel kwam ik in
de financiële problemen. Dat kan dus iedereen overkomen.
Ik had opeens een lawine aan schuldeisers achter me aan.
Rekening op rekening stapelde zich op en er kwamen
boetes bij waardoor de schuld nog hoger werd. Ik verloor
het overzicht compleet en zag geen uitweg meer. Ik
schaamde me kapot en durfde geen hulp bij familie of
vrienden te vragen.”
Gratis hulp
“Het lukte me zelf niet om uit schulden te komen, ik had er
immers ook geen ervaring mee. Uiteindelijk zocht ik hulp
HUMANITAS THUISADMINISTRATIE
Afdeling Rijnland:
Leiden & Duin- en Bollenstreek
Bernadette, vrijwilliger van Humanitas
Thuisadministratie helpt je financiële zaken op
orde te brengen en op orde te houden. Wekelijks
worden inkomsten en uitgaven op een rij gezet, er
wordt gekeken waar je recht op hebt en er wordt
een overzichtelijk huishoudboekje gemaakt.
Met als doel dat je daarna zelf je weg in je eigen
administratie en financiën kan vinden.
www.humanitas.nl/afdeling/rijnland
op internet. Zo kwam ik in contact met Humanitas. Zij helpen
mensen zoals ik gratis. Ik kon ook niks betalen, dus ik was heel blij
met deze hulp. Ik kreeg een persoonlijke budget-coach,
Bernadette. Zij was echt een enorme steun voor me en nam me
serieus. Niet alleen je financiën maar ook mijn gezins-situatie
werd bekeken. Ook krijg je tips hoe je met schuldeisers kunt
onderhandelen en adviezen om je financiële situatie beter onder
controle te krijgen en te houden.”
Uit de schulden
“Het is zo fijn om met iemand te praten die kan helpen je
financiële problemen op te lossen. Want zelf zag ik geen uitweg
meer, ik werd er soms helemaal gek van. Weer een rekening of
een deurwaarder, echt een drama. Het was een gevecht dat
ongeveer twee jaar heeft geduurd. Ik ben alweer een paar jaar uit
de schulden. De lessen die ik tijdens die rotperiode geleerd heb,
pas ik nog steeds toe. Ik heb mijn financiën goed op een rij en heb
helderheid in mijn eigen administratie. Ook heb ik geleerd dat je
met weinig veel kan doen.”
Trots en schaamte
“Uit ervaring weet ik nu dat het altijd goed kan komen, ook al
denk je van niet. Ik heb diep in de problemen gezeten, maar was
eerst te trots om hulp te zoeken. Ook schaamde ik me. De stap
naar de Voedselbank vond ik heel erg. En ik weet hoe het voelt
om tien cent tekort te komen in de supermarkt. Maar als je over
je trots en schaamte heen stapt, en op tijd hulp zoekt en de juiste
mensen treft, zoals Bernadette van Humanitas, dan komt het
goed. Trek snel aan de bel, want voordat je het weet, zit je in de
schulden. Het kan iedereen overkomen.”

Omdat Iet Verkade-De Lincel (84) al langere tijd
problemen met lopen had, hielp haar man met de
huishoudelijke taken. Toen hij vier jaar geleden
kwam te overlijden, stond ze er opeens alleen
voor. De huisarts adviseerde haar huishoudelijke
ondersteuning via Groenoord zorgt in te
schakelen. Die hulp kwam en is er nog
steeds, naar volle tevredenheid
van de geboren en getogen
Noordwijkse Iet.
“Met een beetje hulp in de
huishouding kan ik fijn zelfstandig
blijven wonen.”
Iet Verkade-De Lincel (84),
weduwe, 4 kinderen, 8 kleinkinderen en
2 achterkleinkinderen
Met een beetje hulp
toch zelfstandig kunnen wonen
Elke week vaste hulp
“Helaas gaat het niet meer zo goed met mijn benen. Ik loop
moeilijk en heb altijd steun nodig. Het is daarom heel fijn dat mijn
vaste hulp elke week langskomt om te helpen met huishoudelijke
klussen die ik zelf haast niet meer kan doen zoals stofzuigen,
vegen, dweilen en het sanitair schoonmaken. Dat waardeer ik
enorm. Ik ben dolblij met haar. Wat ik ook fijn vind, is dat ik al vier
jaar dezelfde hulp heb, dat voelt vertrouwd.”
Zelfstandig wonen
“Met de hulp van Groenoord Zorgt en de familie red ik het prima
alleen. Ik wil zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen en dat
kan, met een beetje hulp. Voor de rest red ik me prima. Ik kook
mijn eigen potje, doe zelf de was en kan nog zelfstandig de trap
op komen. Als ik me maar ergens aan vast kan houden, gaat het
goed. Ik teken ervoor als ik op deze manier kan blijven wonen
waar ik al 61 jaar woon.”
Sociaal contact
“Ik ben heel tevreden over de hulp van Groenoord Zorgt, ook
vanwege de gezelligheid die het met zich meebrengt. Er is altijd
even tijd voor een praatje. Sociaal contact is belangrijk, helemaal
in deze tijden. Mijn hulp is ook nog eens heel aardig en ze verricht
goed werk. Ik kan het iedereen aanraden die wat ouder is en graag
zelfstandig wil blijven wonen. Als ik de hulp van Groenoord Zorgt
een cijfer zou moeten geven, dan is dat een dikke 9.”
GROENOORD ZORGT
Groenoord Zorgt is een organisatie die
huishoudelijke taken en ondersteuning thuis
bij senioren aanbiedt of mensen met een
lichamelijke- of verstandelijke beperking.
Ze zijn actief in de Duin- en Bollenstreek en
Leiden en omgeving. De zorgmedewerkers
zetten zich in voor mensen die nog thuis
wonen en om welke reden dan ook zelf (een
deel van) de huishouding niet meer kunnen
uitvoeren. Taken zoals opruimen, schoonmaak
en de was worden uit handen genomen.
De werkzaamheden vallen onder de WMO
(Wet Maatschappelijke Ondersteuning). De
gemeente bespreekt de persoonlijke situatie
en stelt een indicatie op. Samen met Groenoord
Zorgt wordt een zorgplan opgesteld.
www.groenoordzorgt.nl
Ga voor meer tips naar:
www.leefmeenoordwijk.nl
31

Therese den Hollander is sinds een jaar een
enthousiaste deelneemster van BeweegFijn.
Op de vaste woensdagochtend van 10
tot 11 uur is ze met tussen de 10 en 15
andere deelnemers te vinden op het
sportcomplex aan de Duinwetering,
de thuisbasis van onder meer
voetbalvereniging
Noordwijk.
“Eén uur op woensdagmorgen bij
BeweegFijn is voor mij meer dan
voldoende om weer voor een week
opgeladen te zijn.”
Therese den Hollander (67),
samen met sportcoach Remco Broekman
Alle lof voor BeweegFijn
32
Lekker bewegen
Het liefst wordt buiten gesport maar als het weer het niet
toelaat dat biedt de sporthal uitkomst. “Wij krijgen iedere
week weer iets anders voorgeschoteld. Dat vind ik zo leuk.
Naast vaste ingrediënten als een warming up bij het begin
en aan het einde een cooling down weet vaste sportcoach
Remco Broekman mij elke keer weer te verrassen. In het
afgelopen jaar blijkt Therese een goede band te hebben
opgebouwd met Remco.
“Hij is er altijd en op de paar dagen dat hij door verlof
of om een andere reden verhinderd is dan zorgt het
sportbedrijf voor een goede vervanger.”
Veelzijdigheid troef
De ene week worden wij ingewijd in de technieken van
handbal, dan is het weer basketbal of hockey. Voor de
cooling down spelen wij dan een wedstrijdje. Maar wij
hebben ook wel eens een bootcamp of een dag dat wij
BEWEEGFIJN
BeweegFijn is een initiatief van Sportbedrijf
Noordwijk dat zich tot doel heeft gesteld om
met inzet van Buurtsportcoaches en Cultuurcoaches
de inwoners van Noordwijk, jong en oud,
aan te zetten tot sportieve en culturele activiteiten.
BeweegFijn biedt een breed aanbod van bewegen
en sporten voor volwassenen die geen of wel al
ervaring hebben met regelmatig bewegen.
www.sportbedrijfnoordwijk.nl
cognitieve oefeningen doen want zeg nou zelf ook je bovenkamer
moet gezond blijven.”
‘Dat ga ik doen’
Therese kwam op het spoor van BeweegFijn door een aankondiging
van de gemeente in een lokale krant. “Ik dacht meteen dat is wat
voor mij. Ik heb jaren in de verpleging gewerkt, vooral met ouderen.
Daaronder ook senioren die te maken hebben gekregen met
dementie maar heb in die jaren altijd van sport gehouden. Actief
en passief. Dus toen ik die oproep zag heb ik gelijk gedacht dat is
wat voor mij. En daar heb ik nog geen dag spijt van. Ik waardeer
het zeer dat de gemeente via Sportbedrijf Noordwijk dit soort
initiatieven onderneemt want ook ik heb best wel te maken gehad
met de negatieve gevolgen van corona. Door BeweegFijn en
andere initiatieven wordt de eenzaamheid tegen gegaan.
Meer dan sporten
Naast het met elkaar sporten zijn de sociale contacten ook van
groot belang. En dat gebeurt bij BeweegFijn. Wij gaan een
groepsapp maken om met elkaar in contact te blijven staan
en waarmee wij kunnen aangeven wie op de aanstaande
woensdag aanwezig zal zijn. Mijn enthousiasme is zo groot
dat ik anderen in mijn omgeving stimuleer om mee te gaan
doen want iedereen is welkom.
De oproep van Therese
‘Even geen prikkels als gevolg van het huishouden of het staren
op computerschermen. Buiten wordt tijdens bewegen je
lichamelijk en geestelijk geheeld. Je humeur en slaapkwaliteit
verbeteren en het geluk hormoon serotine maakt je botten en
spieren sterker. Dat geldt ook voor de conditie van hart en
bloedvaten. Dus kom van de bank, of uit je bed en doe lekker
mee op je eigen niveau. Hopelijk tot komende woensdagen.

Jaap is vanaf het begin bij project OntmoEten betrokken. Na
het verlies van zijn vrouw voelde hij zich steeds eenzamer. Het
ging steeds minder goed met hem. Tot hij zich aanmeldde
bij OntmoEten en kennis maakte met het doel van het
project waar hij één keer in de twee weken naar toe gaat
om samen met andere bezoekers een warme maaltijd
te eten. Het project staat onder leiding van en
begeleiding door Reuring, waar de visie is op eigen
benen staan en de aandacht gericht is op
eigen kracht. Dat werkte ook voor Jaap
want gaandeweg gaat het steeds
beter met hem.
“Eens in de twee weken schuift ik
graag aan tafel om in het kader van
het project OntmoEten samen met
andere lotgenoten te genieten van
een lekkere warme maaltijd.”
OntmoEten eetproject tegen
eenzaamheid
Start en indeling
Het project OntmoEten is in januari 2020 van start gegaan.
Er zijn meer groepen van 8 tot10 deelnemers, die met elkaar
een maaltijd bereiden en nuttigen. Door de kleinschaligheid
van het project leren de mensen elkaar sneller en goed kennen.
De deelnemers geven aan dat er tussen hen een band ontstaat.
Drie groepen
Er zijn drie groepen in het project. Groep A eet samen met
begeleiding en vrijwilligers. Groep B eet samen met vrijwilligers
en coach Ingrid. In groep C opereren de deelnemers zelfstandig
en spreken ze onderling met elkaar af.
Jaap maakt stappen
Jaap is doorgestroomd naar groep B van het project waaraan
coach Ingrid verbonden is. Zij gaat verder met het aanreiken van
handvatten tegen eenzaamheid. De aandacht is gericht op het
versterken van de groepsband waardoor na een half jaar Jaap
kan uitstromen zodat hij elders verder kan groeien. Dat kan door
af te spreken met mensen die hij bij het project heeft ontmoet,
zoals bij een horecagelegenheid in de gemeente. Dat gebeurt nu
al door de vrienden die hij door OntmoEten en ook via Reuring
heeft leren kennen, waardoor eens in de week samen eten al
mogelijk is geworden. Prachtige resultaten die laten zien dat het
best goed gaat met Jaap al blijft het verlies van zijn vrouw voor
hem pijnlijk. De winst is dat Jaap zich niet meer zo eenzaam
voelt. Hij heeft zijn sociaal isolement kunnen verlaten en hij heeft
nieuwe vriendschappen gesloten. Jaap gaat geregeld bij Reuring
een bakje koffiedrinken waar hij ook nieuwe vrienden ontmoet.
Iets om trots op te zijn, Jaap heeft zelf initiatief genomen om
eenzaamheid aan te pakken. Heel knap van hem. Hij is niet
alleen want het project telt al 40 deelnemers.
Jaap is niet het enige succesverhaal. Er zijn er meer.
Mensen die uit een sociaal isolement komen door mensen te
ontmoEten. Ze worden gezien en krijgen ondersteuning op
maat door professionals en vrijwilligers van Reuring en coach
Ingrid. Er zijn ook bezoekers van OntmoEten die het nu nog
niet lukt om door of uit te stromen maar dat kan op een later
moment wellicht wel. Belangrijk is dat zij zich beter gaan voelen
en dat zij meer mensen hebben leren kennen die ze nu in het
dorp tegen komen. Dat zorgt voor die belangrijke verbinding.
Duidelijk voor hen is dat je samen niet alleen staat!
REURING EN HET PROJECT ONTMOETEN
Bij project OntmoEten maken wij gebruik van
‘mijn positieve gezondheid’.
Project OntmoEten is een samenwerking van
Reuring, Welzijn en gemeente Noordwijk.
Bij project OntmoEten is de aandacht
gericht op een duurzame manier tegen
eenzaamheid.
Voor verdere informatie
kunt u bellen: 06 50 61 01 35.
https://samen.noordwijk.nl
Ga voor meer tips naar:
www.leefmeenoordwijk.nl
33

Puzzel
nsier.
f. 25. Billen.
Merknaam
stad.
n toonlad-
Noordwijkse
Uitrusting
de vrou-
Ornament
meester.
aat. 65.
anderen,
rnaamr.
80.
t Noordwijk
e. 89.
oordwijk.
ontwerper.
Voetbal is
. Doodloefaamd
d. 111. Giferktuig.
judoterm.
afk. 123.
koop in het
, food en
s Amerika.
instrument
er. 143.
45. Gehoup.
echte
7. Gezicht.
2. Engels
oeveelheid.
wijk. 22.
instraat 38.
0. Waterjufa.
40. Menepaalde
Onderwijs,
lclub uit
van liedtekst
t. 66. Kleur.
rtig. 73.
se Spoorrhaal.
aardigen.
i. 89. Liefkofk.
92. Pad in
S-sportver-
. Oom. 101.
4. Duitse
cht. 108.
18. Ouderad
uit oester.
dministragendom.
l. 138. Virus.
. 143. Uit-
34
In de geschiedenis spelen jaarta len
een belangrijke rol. Vaak geven ze
gebeurtenissen aan die het verdere
verloop van de samenleving beïnvloeden.
Voor Noordwijk zijn dat 17
en 21 augustus 1866. De insta latie
van C.L.C.W. Pické als burgemeester
van Noordwijk en de komst van vier
badkoetsjes uit Scheveningen op het
strand. Welke rol deze gebeurtenissen
speelden in de ontwikkeling van het
vissersdorp tot internationale
congresbadplaats val te lezen en te
zien in dit boek.
PUZZELPRIJS
PUZZELPRIJS
Noordwijk groeide ui tot een badplaats
van a lure aan de Nederlandse
Noordzeekust. In de loop der jaren is
dit kleine dorp geworden tot wat het nu
is en dat is niet vanzelf gegaan. Visie
gecombineerd met grootse ambities én
de samenwerking tussen partijen zoals
ondernemers, bewoners en de plaatselijke
overheid hebben ervoor gezorgd
dat vanaf begin1866 dit mooie dorp
kon opbloeien tot een gewilde plek om
te verblijven. Historische beelden en
vooral de vele hedendaagse opnamen,
gevangen door de lens van diverse
fotografen, vormen een prachtig beeldverslag
van 150 badplaatsontwikkeling.
Als deelnemer aan
de Als puzzel deelnemer maakt u aan
kans de op puzzel het boek maakt u
‘Badplaats kans op Noordwijk’ het boek
‘Badplaats Noordwijk’
Met dit boek in de hand staat de tijd
even stil. Nieuwe ontwikkelingen
zu len ook deze uitgave maken tot een
historisch en kleu rijk beeldverslag dat
in de boekenkast van elke liefhebber
van internationaal badtoerisme én
Noordwijk niet mag ontbreken.
Zo doet u mee
Zo doet u mee
Los het kruiswoordraadsel op en breng
letters uit het raadsel over naar de
gelijkgenummerde vakjes in het kleine
diagram. Daar ontstaat bij juiste invulling
een slagzin. Om mee te dingen naar één
van de prijzen, moet uw oplossing voor
1 september 2018 binnen zijn.
De oplossing kunt u als volgt insturen:
Per mail: info@magazineleef.nl
Per (brief)kaart: Magazine Leef!,
Voorstraat 29, 2201 HL Noordwijk
Vergeet niet uw naam en
contactgegevens
te vermelden.
Los het kruiswoordraadsel op en breng letters
uit het raadsel over naar de gelijkgenummerde
vakjes in het kleine diagram. Daar ontstaat bij
juiste invulling een slagzin. Om mee te
dingen naar één van de prijzen, moet uw
oplossing voor 1 juli 2022 binnen zijn.
De oplossing kunt u als volgt insturen:
Per mail: redactieleef@burobinnen.nl
Per (brief)kaart: Magazine Leef!,
De Keuvel 2, 2201 MB Noordwijk
Vergeet niet uw naam en contactgegevens
te vermelden.
Oplossing vorige keer:
WIE DOORZET KOMT VERDER IN HET LEVEN
Winnaars Oplossing puzzel vorige WN keer Leef! OP nummer BATTERS 32 EEN Gefeliciteerd!
WURFIE PIKKEN
De Winnaars volgende puzzel personen WSN hebben Leef! het 17-2018 boek ‘Badplaats Gefeliciteerd! Noordwijk’
gewonnen: De volgende personen hebben een kopje koffie met een
E.B.M. gebakje van naar Eeden keuze (Noordwijkerhout), voor 2 personen W. gewonnen:
Moerkerk (Noordwijk),
Nicolien Wilma Dijkstra, Wolvers (Sassenheim), Liesbeth Ruigrok, E.C. Zonneveld- Aleid Dekker, v.d.Burg A. de Winter
(Noordwijk) en Leo van en Maris. C. Zwetsloot (Noordwijk)
Winnaars zijn zijn van van harte welkom bij: bij:
Foto Tuincentrum van Kampen, De De Mooij, Keuvel Noordwijkerweg 2, 2201 MB Noordwijk 36, 2231 NL Rijnsburg
VAN VISSERSDORP TOT INTERNATIONALE CONGRESBADPLAATS
Aangeboden door:
Foto Aangeboden van Kampen, door: De Keuvel 2, 2201 MB Noordwijk
Foto van Kampen, De Keuvel 2, 2201 MB Noordwijk
Horizontaal:
1. Klassiek vervoersmiddel. 10. Streken uithalen. 20.
Langspeelplaat. 21. Lichaamsdelen. 23. Strot. 24. Stadion.
25. Strook. 26. Uitwerpsel. 27. Kamertje. 29. Beker. 31.
Voederbak. 32. Geslachtsverkeer. 33. Oud-Ajacied bij FC
Barcelona. 34. De smoor in hebben. 36. Akelig.
38. Eer. 39. Meester, afk. 40. Laboratorium. 41. Boom.
43. Klip. 45. Etmaal. 47. Milliliter, afk. 48. Frisdrank.
49. Helemaal achteraan. 50. Scheuren. 52. Ellendigst.
53. Spijsverteringskanaal. 54. Wigwam. 56. Franse
schilder. 57. Scheids (Engels). 58. Slijk. 60. Op en …
62.
Europeaan.
63. Laagwater. 65. Eerste Kamer.
67.
Woud.
69. Luchtkasteel. 71. Biseksueel. 72.
Gevangenis.
74. Achting. 75. Koningsstaf. 78. U (Duits).
79.
Kuip.
80. Vooraf. 82. Oud-premier. 84. Flink.
85.
Bezitloos.
86. Meisjesnaam. 88. Ku Klux Klan
89.
Vlaamse tv-zender.
91. Drugs. 93. Spil. 95. … en
Sjimmie.
97. Beker. 99. Voorzetsel. 100. Europeaan.
102. Bloed van mekkerend beest. 105. Brand.
107. Langstapelige wol. 109. Afwasbak. 110. Candybar.
111. Bijenproduct. 112. Arabische munt. 113. Snoepgoed.
114. Jongensnaam. 115. Ondernemingsraad, afk.
117. Klein herseninfarct. 118. Vulkaan. 119. Parasiet.
121. Voorzien van. 122. Mohammed, afk. 123. Tevens.
125. Essentie. 127. Bijeen. 129. Koninklijk (Spaans).
131. Dik. 132. Inval. 134. Nederlandse popzangeres.
136. Hoedanigheid. 137. Oorsprong. 138. Fris.
139. Luchthaven van het Noorden. 141. Niet ervoor.
143. Duitse rivier. 144. Koosnaam moeder. 145. Klassiek
ballet. 146. Muzikant.
Verticaal:
1. Journalisten. 2. Voordat. 3. Top (Lat.) 4. Oud-voetballer.
5. Lidwoord. 6. Stuurs. 7. Fier. 8. Opstootje.
9. Aan (informeel). 11. Oké. 12. Lichaamsdeel.
13. Europese taal. 14. Voornaam zwarte zangeres.
15. Geen nee. 16. Kunst (Engels). 17. Amerikaanse filmster.
18. Heel groot. 19. Plantje. 22. Gevuld. 26. Discussie.
27. Islamitische term. 28. Kerstmis, afk. 30. Hongaars
politicus. 33. Fuif. 34. Vis. 35. Van notenhout.
37. Vervoersmiddel. 40. Italiaanse munten. 42. Plek.
44. Strekking. 46. Briljant persoon. 48. Pestkop.
51. Religieuze dame. 53. Weldra. 55. Tiet (Vlaams).
58. Mannetjesbij. 59. Russisch geld. 61. Paard. 64. Lomp.
66. Zojuist. 67. Boom. 68. Loot. 70. Urine. 71. Breuk.
73. Belemmering. 76. Compact disc. 77. Boom. 79. Schel.
81. Gezicht. 83. Rommel. 85. Rotzooien. 86. Academic
Journal Guide, afk. 87. Het … er van de wespen!
89. Utrechtse boekhandelaar. 90. Komische film.
92. Keukengereedschap. 94. Zo wit als as. 96. Van Stien.
97. Kleding. 98. Frans auteur van o.a. HhhH. 100.
European Marketing Distribution, afk. 101. Frisdrank.
103. Elkander. 104. Elastische draagband. 105. Vis.
106. Koud. 108. Schoeisel. 111. Oosters badhuis.
116. Wedstrijd van cowboys. 118. Bijkomend.
120. Misdaadfilm. 122. Burgerlijke corpulente vrouw.
124. Lid van een oud volk. 126. Uitwendige melkklier.
128. Beker. 130. Dorsvloer. 131. Heleboel. 133. Plaats op
de Veluwe. 135. … Bijleveld van het CDA. 137. Biljartstok.
138. Kalm dier. 140. Voegwoord. 142. Assistent-econoom,
afk. 143. Oude lengtemaat. 144. Minister President, afk.
55

Puzzel m
met Lf!
PUZZELMAKER: FRANS VAN DUIJN
3 113 16 76 111 31 15 86 85 25 17 118 145 132 77 101 143 52 22 142 51 91 130 74 105 132 95 7 11 70

Profitabilities.eu
WERKWIJZE ALEX KLEIN
De coachingsgesprekken vinden plaats in
het tot studio verbouwde zomerhuisje in
Noordwijk, achter in de tuin. Het is een
rustige, stille en serene plek. Tijdens
het gesprek vertelt de cliënt wat het
probleem is. Alex Klein hoort, ziet en/of
voelt wat er op een dieper niveau aan de
hand is en bepaalt wat hij gaat doen. Dat
kan bijvoorbeeld een spirituele EMDRsessie,
meditatie, herstellen van energie,
een mantra of een hand-oplegging zijn.
De meeste cliënten hebben aan één of
twee sessies (ook wel interventies
genoemd) genoeg om van hun problemen
verlost te zijn of er beter mee om
te kunnen gaan. Alex werkt op de basis
‘no cure no pay’. Oftewel: werkt het niet,
dan hoef je niet te betalen.
Meer informatie:
www.profitabilities.eu
Telefoon Alex Klein: 06 20 875 290
‘I k voelde eindelijk
weer rust ’
36
Alex Klein (1969)
is naast professor Bedrijfskunde
ook energetisch healer; hij doorbreekt
energetische blokkades. In dit artikel vertellen cliënten
over hun bezoek aan Alex en wat dat hen heeft gebracht.
TEKST MARIEKE VOORN BEELD BURO BINNEN

In de december-editie van Leef! vertelt Alex Klein over zijn
energetische hoogbegaafdheid en hoe hij andere mensen
daarmee kan helpen. “Het menselijke lichaam bestaat uit
energie. Als die energie ergens blokkeert, door een
gebeurtenis in het verleden bijvoorbeeld, dan ontstaat er
een blokkade. Die blokkade zorgt vervolgens voor pijn op
een bepaalde plek.”
Samen met een cliënt gaat Alex in gesprek. Hij ziet, hoort en
voelt die blokkades, die vervolgens worden aangepakt. Alex
leert cliënten ook hoe ze dat zelf kunnen doen. Daarom is
een sessie vaak al genoeg. “Het lichaam heeft een helend
vermogen. Als je in je vinger snijdt, dan komt daar een
korstje op. Na een paar dagen is het wondje dicht en de
huid geheeld. Als de energetische blokkade is weggenomen,
verdwijnen de ziektes of pijnen vervolgens ook.”
Zijn verhaal levert hem veel reacties op. Positieve, maar ook
negatieve reacties. Wat vindt Alex ervan dat mensen zijn
werkwijze niet vertrouwen? “Ik zie een verband tussen
klachten, dat anderen niet kunnen of willen zien. Lichamelijke
klachten kunnen voortkomen uit psychische, emotionele of
spirituele problemen. Ik wil mensen helpen, om ze zich weer
goed te laten voelen. Het gaat mij om het helen. Dat doe ik
vanuit pure liefde, omdat ik al mijn hele leven voel dat ik die
gaven heb. Mensen mogen het niet vertrouwen, maar ik
ervaar het vaak anders. Daarom is het ook zo fijn dat vier
cliënten hun verhaal willen vertellen.”
Wilma (51)
Had last van erge buikpijnen, waarbij niets
leek te helpen.
“Ik heb een lactose-allergie en al jaren last van buikpijn. Ik
ging door de hele medische molen, maar ze konden niets
vinden. Uiteindelijk kreeg ik de diagnose Prikkelbaar Darm
Syndroom (PDS), en de boodschap ‘leer er maar mee leven’.
Mijn man wees mij op Alex. Ik wist het niet zo goed, maar
dacht uiteindelijk: baat het niet, dan schaadt het niet.”
Vanaf de binnenkomst voelde het meteen goed. Alex vroeg
naar mijn verhaal. Ik mocht mijn handen op mijn buik leggen,
en gaan bedenken wat ik onbewust vast zou kunnen houden.
Door de vragen van Alex kreeg ik een inzicht en sprak die ook
uit. Wat er toen gebeurde was echt bijzonder. Je voelt en
hoort dat alles loskomt. Mijn hele lichaam kwam tot rust. Ik
had onbewust zoveel spanning opgebouwd, door alles wat er
in een leven kan gebeuren. Alex heeft mij ook geleerd hoe ik
zelf mijn pijn kan verlichten. Als ik de spanning voel, dan
neem ik echt even de tijd om te zitten en te ontspannen. Het
is echt bewustwording, daar heeft hij mij echt in geholpen. “
Julia (20)
Had al vanaf haar vroege jeugd depressieve
klachten.
“De ruis in mijn hoofd is weg. Eindelijk. Vanaf mijn elfde jaar
heb ik al depressieve klachten, maar tot nu toe hielp niets.
De eerste sessie bij Alex hebben we eerst een kopje thee
gedronken, en daarna zijn we gaan praten. Ik vond het
meteen fijn, want Alex is direct en begaan. We hebben
het gehad over wat de oorzaak zou kunnen zijn van mijn
gevoelens. Dat was al heel anders dan bij al die andere
behandelaars in de reguliere zorg; daar zijn ze alleen je
klachten aan het bestrijden, maar ze kijken niet naar de
oorzaak.
Ik leerde tijdens de twee sessies om dingen achter me te
laten. Dat de gevoelens die ik ervaarde niet van mij zijn. Ik
heb zo veel kunnen loslaten, ook dingen waarvan ik niet wist
dat ze mij in de weg zaten. Na de eerste sessie was ik heel
erg moe, er gebeurde zoveel. Maar de volgende dag was
het opeens stil in mijn hoofd. Al die jaren was er veel ruis,
maar nu niet meer. Ik merk dat ik me veel fijner voel. Mijn
piekergedachten zijn minder, en het voelt allemaal niet zo
zwaar. Ik ben zo blij dat ik mijzelf eindelijk weer goed voel!”.
Kiki (35)
Voelde haar buikpijn verdwijnen en haar
zelfvertrouwen groeien.
“Mijn vriend heeft meerdere keren op het punt gestaan om
met mij naar de spoedeisende hulp te rijden, zo erg was de
buikpijn. Alsof er ergens een knoop zat. Maar uit medisch
onderzoek kwam elke keer maar niets. Na mijn sessie bij
Alex is de pijn weg. Ik voelde de blokkade eerst kleiner
worden, en daarna uit elkaar vallen. Hij heeft mij geleerd om
het te visualiseren alsof een suikerklontje in een glas thee
oplost. Het klinkt gek, maar die bewustwording en visualisatie
helpen.”
“We hebben het ook gehad over de druk die ik ervoer. Ik heb
een drukke baan en werk als leidinggevende. Toch miste ik
een stukje zelfvertrouwen. Alex heeft mij doen inzien dat ik
mijn plek in mag nemen. Ik merk nu ook al dat ik meer
rechtop sta, en mij veel krachtiger voel. Ik werk nu vanuit
een bepaalde kracht, die heeft mij veel sterker gemaakt.”
Gea (38)
Had elke dag hoofdpijn en buikpijn. Na één
behandeling is ze nu al een half jaar pijnvrij.
“Mijn spanningshoofdpijn is begonnen tegelijk met de
coronacrisis. Ik ben freelancer en in mijn sector vielen
harde klappen. Ik werd wakker met hoofdpijn en die hield
de hele dag aan. Ook mijn buik ging dan opspelen. Het
had behoorlijk wat impact op mijn leven. Ik heb een jong
gezin, maar met de kinderen spelen was soms gewoon niet
mogelijk door de pijn.”
“Ik ben in oktober bij Alex geweest, en ik kan zeggen dat
het heel veel voor mij heeft betekent. In het gesprek met
Alex kwam ik erachter dat mijn lichamelijke klachten een
uitvloeisel waren van de zorgen die ik had ervaren in mijn
jeugd.”
Alex legde zijn handen op mijn hoofd en nek en wat er
toen gebeurde, kan ik alleen maar omschrijven als echt bizar.
Ik voelde dat hij de negatieve energie wegduwde, maar
mijn hoofdpijn vocht ook terug. Ik voelde mij handen en
voetzolen tintelen, ze werden helemaal warm. Het leverde
op dat moment nog meer hoofdpijn op, maar nadat ik thuis
een paar uur had geslapen, was het helemaal weg en is ook
weggebleven. En dat terwijl de hoofdpijn er eigenlijk altijd
was. Ook van buikpijn heb ik geen last meer.”
“De behandeling heeft mij heel veel lucht gegeven. Ik draag
niet meer alles op mijn schouders. Ik kan de wereld aan,
maar voel nu ook dat ik dat niet altijd hoef te doen.”
37

Topaz
Het moet een jaar of vijf geleden geweest zijn toen we voor het eerst
een jarige mevrouw mee uit eten namen. Stiekem hadden we haar
ontvoerd, want toestemming zouden we toen nooit hebben gekregen.
Ze was diabeet, wij waren verantwoordelijk, maar we wisten
natuurlijk wat we deden en ze had een geweldige avond.
Onder andere deze kleine daad van verzet tegen een
van bovenaf opgelegd protocol luidde een
nieuwe fase in.
‘Stiekem hadden
we haar ontvoerd ’
TEKST EN BEELD TOPAZ
Interview
met Marja Kroonvan
den Berg,
verzorgende
Topaz
Munnekeweij
38

MARJA KROON-VAN DEN BERG EN BEWONER HENK ANEMAAT
Nog maar kort daarvoor was de regel: word niet te close met
de bewoners, bewaar professionele afstand. Een bewoner
bezoeken in het ziekenhuis waar die tijdelijk lag, kon al leiden
tot een standje. Maar gelukkig is de zorg aan het veranderen.
Alles is vrijer geworden, creatiever. Dit voorjaar bijvoorbeeld,
tijdens de aspergetijd bleek dat veel bewoners het misten om
zoals vroeger, heel simpel, even naar de aspergeboerderij te
rijden en daar een maaltje aan te schaffen. Logisch, zou je
zeggen, want zo gaat het nu eenmaal in een verzorgingshuis.
Maar langzaam groeit het besef: is het wel zo vanzelfsprekend
dat mensen niet kunnen eten waar ze trek in hebben?
Waarom zou je bewoners niet meer als individu kunnen
benaderen?
Dus hebben we een aspergeavond georganiseerd, een aantal
bewoners is meegegaan naar de boerderij om ze te kopen.
We hebben de keuken bezet en zelf alle asperges gekookt.
Het werd een geweldig feest: een lange tafel met allemaal
vrolijke mensen, verse eitjes erbij en een ijsbuffet toe; er
wordt nu nóg over gepraat.
En echt, luisteren naar wensen betekent niet dat je moet
dealen met absurde verlangens. Niemand vraagt om een
weekend New York; wel om een avondje André Rieu
bijvoorbeeld, en dat proberen we dan te regelen.
Een andere bewoner wilde graag aangesproken worden met
haar voornaam. “Ik word oma genoemd, mama, mevrouw,
maar mijn eigen naam hoor ik nooit meer.” En al houden
we ook rekening met mensen die wel met u willen worden
aangesproken, sinds we vaker tutoyeren lijkt de relatie met de
bewoners veranderd. Het is of we onderling vertrouwelijker
zijn geworden. Voor Henk, die zo’n last had van koude voeten
dat ze hem ‘s nachts kramp in zijn benen bezorgden, nam
ik op een zaterdagmiddag van de Wibra een paar beds okken
mee. Nu slaapt hij veel beter.”
Boek: Wij kunnen toveren!
Dit verhaal van Marja Kroon-van den Berg is samen met
21 andere verhalen gepubliceerd in het boek Wij kunnen
toveren! In 22 interviews met journaliste Corine Koole
vertellen bewoners, familieleden, verzorgenden, artsen,
leidinggevenden en bestuurders over hun ervaringen met
een nieuwe aanpak in verpleeghuizen.
Een boek over hoe zorginstellingen veranderen als de
bewoners het zelf voor het zeggen krijgen. Zorgorganisatie
Topaz en de beweging radicale vernieuwing willen met de
verhalen in dit boek laten zien hoe het ook kan. Want niet
de regels en de organisatie moeten centraal staan, niet het
risicomijdend optreden, maar het leven en welzijn van de
mensen om wie het gaat. ‘Wie is die bewoner en wat wil die’
is het uitgangspunt. Niet: ‘Zo doen wij dit nu eenmaal en zo
hoort het.’
Het boek
Wij kunnen toveren!
is te koop in de
boekhandel en
via bol.com.
39

Ze hebben elkaar leren kennen op de Willem van den Berghstichting.
Marrie afkomstig uit Houten koos voor Noordwijk omdat
zij daar haar opleiding als verpleegkundige kon volgen en op
de locatie aan de Zwarteweg ook woonruimte kon krijgen. Dat
laatste was, naast een baan, ook een belangrijk motief voor Frans
om Alphen aan de Rijn te verruilen voor Noordwijk. Zij zijn hun
werkgever hun werkzame leven trouw gebleven. Marrie ging
in 2020 met pensioen en Frans volgt haar mogelijk dit
najaar. “Maar als ze een beroep op mij doen om langer
te blijven dan zeg ik op voorhand geen neen.”
.
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN
.
Marrie en Frans Hoogeveen
Hebben hun draai helemaal
gevonden in Noordwijk
40
Hoewel ze beide van buiten Noordwijk komen hebben ze
vele malen vanwege de achternaam Hoogeveen van Frans
moeten uitleggen van welke tak van de veel in Noordwijk
voorkomende Hoogeveens zij zijn. Frans: “Wij hebben
het laten uitzoeken maar er zijn geen familiebanden met
welke Noordwijkse Hoogevenen dan ook.” Marrie: “Als
mensen van buiten hebben wij fors moeten inburgeren. Wij
hebben hier niet op school gezeten dus die contacten met
leeftijdgenoten, hun ouders en anderen hebben wij gemist.
Onze vier kinderen daarentegen, die hier opgegroeid zijn,
hebben die contacten van jongs af aan kunnen opbouwen.
Dat geldt ook voor onze drie kleinkinderen. Door aansluiting
te maken met de kerk hebben wij meer mensen leren kennen.
Het vrijwilligerswerk dat wij hebben opgepakt hielp daar
ook bij. Evenals de contacten die wij via onze kinderen op
school hebben opgedaan. Het zijn allemaal draadjes die
weer naar andere draadjes hebben geleid waardoor je steeds
meer mensen gaat kennen.” Frans: “Ik durf de uitspraak wel
aan dat op dit moment meer Noordwijkers mij kennen dan
ik Noordwijkers ken. Dat zal ook te maken hebben met het
feit dat ik toneel heb gespeeld bij het Louis Bouwmeester
gezelschap, dat ik in musicals heb meegedaan en ik ook met
mijn gitaar op menig podium heb gestaan.” Marrie: “Ook
een goede verstandhouding in de wijk hebben wij altijd een
belangrijke zaak gevonden. Wij lopen de deuren van de buren
niet plat maar wij weten wat wij aan elkaar hebben.”
Groene vingers
Zowel Marrie als Frans besteden een deel van hun vrijwilligerswerk
aan de tuin bij de Oude Jeroenswerk. In de loop der jaren
is dat zo gegroeid dat Frans het aanspreekpunt is voor zowel
de gemeente als de kerk die beide eigenaar zijn van delen van
de tuin. Frans: “Er is met beide goed contact. Wij kunnen op
hen terugvallen als wij iets nodig hebben en zij op ons.

Interview
’s Heerenloo, vrijwilligerswerk
en hun gezin zorgen
voor gefundeerde basis
Zo haalt de gemeente het tuinafval op en zorgt ervoor dat
de Lindebomen worden gesnoeid. En toen prins Pieter
Christiaan trouwde in de Oude Jeroen hebben wij in overleg
met de burgemeester ervoor gezorgd dat alles er mooi bij lag.”
Marrie: “Tuinieren zit bij ons in het bloed. Initiatiefnemer
Dieleman, die met afvalmaterialen de tuin heeft ingericht,
was bioloog die ons veel heeft geleerd. Over de verschillende
planten, waaronder inheemse en zeldzame die er staan en die
wij koesteren. Via zaadbanken komen wij aan nieuwe toevoer,
want dat soort planten vind je niet in tuincentra. Het is onze
intentie om te behouden wat er staat en om de natuurlijke
uitstraling vast te houden. Wij zeggen wel eens tegen elkaar
dat het eigenlijk een levend herbarium is.”
Frans: “Nu in de wintermaanden is er weinig onderhoud
nodig. Maar in het voorjaar wordt dat anders. Als je er niet
goed bovenop zit dan loopt het snel uit de hand. Neem de
klaprozen die veel bekijks krijgen. Die grond moet bemest
worden anders gaan ze als populatie achteruit. De activiteiten
in de tuin zorgen ook voor nieuwe sociale contacten. Mensen
komen langs en maken een praatje als wij - altijd op de
woensdagochtend in het voorjaar, zomer en najaar- bezig
zijn. Wij geven dan graag uitleg wat er allemaal staat.”
Inzet voor Roemenië
Marrie en Frans zetten zich via de Diakonie in Leiden ook in
voor een kindertehuis in Roemenië. Via voorheen gerichte
acties zoals een kerstmarkt in de Buurtkerk en de verkoop van
pannenkoeken en soep op de markten op Veldzicht - door
corona was fysieke aanwezigheid niet mogelijk - zamelen
ze geld in dat overgedragen wordt aan de Bakkerij in Leiden.
Die zorgt er weer voor dat al het geld op de juiste plek en de
juiste personen beland en goed besteed wordt aan onder
meer de salarissen van de begeleiders in het kindertehuis.
In de loop der jaren zijn zowel Marrie als Frans op de nodige
(vrijwilligers)fronten actief geworden waardoor je kunt
vaststellen dat de inburgering goed geslaagd is.
41

Marente
Vier jaar geleden stonden ze al in dit magazine. Het echtpaar
Greet en Henny Heemskerk. Toen vertelden zij dat zij van
jongs af aan met lichamelijke beperkingen te maken hebben.
Hoe is het ze sindsdien vergaan, nu Greet dit jaar 85 wordt en
Henny op 8 februari 81 is geworden. Duidelijk wordt wel dat
het klimmen der jaren Henny veel sterker in zijn greep heeft
gekregen dan Greet. Niettemin is er bij hen geen enkele
aandrang om hun zelfstandige woning in Noordwijk
Binnen in te ruilen voor een permanente behuizing
in Jeroen of Groot Hoogwaak.
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN
Greet (84) en Henny Heemskerk (81)
Ondanks de lichamelijke gebreken
nog steeds gelukkig in hun eigen woning
42

Met ingang van november vorig jaar heeft Henny van het
36 jaar getrouwde echtpaar extra zorg nodig. Greet: “Ik kon
hem voor die tijd nog voldoende helpen met wat hij nodig
had. Maar die zorg hebben de medewerkers van Marente
voor een deel overgenomen. Ze komen hem ’s morgens uit
bed helpen. Rond half zeven zijn ze terug om hem te helpen
met alles wat dan nodig is en rond half negen komen ze hem
in bed leggen.” Henny, die, zoals zijn vrouw bij binnenkomst
in de hal aangeeft, lichte vormen van dementie heeft, laat
zich over de dagindeling met Marente nadrukkelijk horen.
“Ik zou het fijn vinden dat de medewerksters ’s morgens op
een vast tijdstip komen om mij uit bed te halen. Dat is soms
om 8 uur maar soms ook pas rond half 10.” Greet zegt dat
dit fijn voor haar man zou zijn maar alle begrip te hebben
waarom dat lastig is. “Er kunnen allerlei omstandigheden zijn
waarom ze later langskomen. Zij hebben andere cliënten en
zo’n bezoek kan uitlopen. Zowel Henny als ik zijn uitermate
tevreden met de inzet van de medewerkers van Marente.”
Levenslange beperkingen
Henny heeft bij de geboorte een gebrek gehad aan zuurstof,
waardoor onder meer de functie van zijn rechterarm tot
op heden beperkt is. Dat heeft gezorgd voor een speciale
schoolopleiding en aangepaste werkomgevingen. Henny
heeft in Leiden ‘Buitengewoon Lager Onderwijs’ genoten en
is zo’n 35 jaar, zoals hijzelf zegt, met plezier aan het werk
geweest in de Meelfabriek in Leiden. Hij vulde daar de
verschillende soorten meel in zakken af. “Ik heb daar vrienden
gemaakt en dat vond ik fijn. Mooi was het om aan het
eind van de dag van de aanwezige Proefbakkerij voor een
dubbeltje een brood te kopen en die mee te nemen naar
huis.” Greet mist vanaf haar geboorte een been maar dat
belet haar niet om van het leven te genieten. “Ik heb 30 jaar
met plezier gewerkt in de linnenkamer van Sancta Maria
waardoor ik alle paviljoens van binnen heb gezien. Ik was 60
toen de organisatie werd opgedoekt en ik gebruik kon maken
van een gunstige afvloeiingsregeling.”
Mooie aanvulling op elkaars dagagenda
Henny gaat drie dagdelen in de week naar Jeroen in het
kader van de dagbesteding. Zoals hijzelf aangeeft verschaft
dat een goed gevoel. “Er zijn daar veel vrijwilligers die veel
voor mij en anderen doen.” Voor Greet biedt dat de mogelijkheid
om andere dingen te doen. “Want ik laat hem nu geen
uren alleen meer in onze woning. Ik ga sjoelen, ben lid van
een handwerkclub en een eetclub.” Henny vult aan dat ze
ook gaat bingoën. Greet: “Er is in Noordwijk zoveel te doen
voor mensen op onze leeftijd. Je moet alleen de moeite doen
om te ontdekken wat er allemaal mogelijk is. Je hoeft als je je
best doet niet eenzaam te zijn.” Op de vraag of corona hen
parten heeft gespeeld is Greet duidelijk. “Het was saai dat je
niet bij elkaar kon komen om het woord afschuwelijk niet te
noemen. Gelukkig kon Henny na een korte onderbreking al
weer snel naar Jeroen. Als wij hier bij elkaar zijn dan kijkt
Henny graag naar voetbal en nu naar de Winterspelen. Mijn
familieleden en ikzelf zijn Feyenoordfans. Toen bleek dat
Henny een Ajax aanhanger is was dat in het begin wel een
dingetje. Overigens kijk ik nauwelijks meer als Feyenoord op
de televisie is. Ik ben niet meer zo’n felle.
Marente
Mooie Noordwijkse namen
Henny is een nakomeling van Jan de Juut. Zijn
grootvader dankte zijn bijnaam aan het feit dat
hij strandjutter was. De vader en al zijn broers van
Greet droegen klompen reden waarom zij als dochter
bekend was als dochter van Jan de Klompen.
Als mijn man sport kijkt dat hou ik mij bezig met het inkleuren
van speciale tekenfiguren, het maken van kruiswoordpuzzels
en borduren. Voor het laatste is het fijne werk gelet op mijn
ogen niet meer weggelegd maar wat grovere borduursels
doe ik nog steeds graag.” Zij hebben het ondanks de
aflatende gezondheid van Henny fijn samen en hopen nog
jaren in hun appartement, dat tijdens het interview uitzicht
geeft op de wekelijkse markt, door te brengen. Henny mist
zijn scootmobiel waarmee hij ook de wedstrijden van vv
Noordwijk en SJC bezocht nog elke dag. “Ik zou hem graag
weer terug hebben om rond te rijden in Noordwijk, Katwijk en
Rijnsburg en natuurlijk om de voetbalwedstrijden te bezoeken.”
Greet kijkt hem daarbij liefdevol aan en uit haar ogen
lees je dat dit helaas voor haar man niet meer is weggelegd.
‘Voor een Juut koop je geen Klompen’
Henny (77) en Greet (81) Heemskerk vormen
een prachtig echtpaar. Zoon van ‘Jan de Juut’ en
dochter van ‘Jan de Klompen’ zijn al tientallen jaren
samen en zouden niet anders willen. Ze leiden een
rijk leven, ondanks de lichamelijke beperkingen die
ze van jongs af aan hebben. In een gesprek over
het leven van Henny komt de ene na de andere
anekdote voorbij. Henny neemt het woord en
Greet vult de details aan.
TEKST ALEX PASSCHIER BEELD BURO BINNEN
Stiekem naar ‘het Achtje’ in Leiden
Henny: “Ik ben geboren in Noordwijkerhout, maar mijn
ouders verhuisden naar Noordwijk toen ik 2 maanden was.
In mijn jongere jaren ging ik naar de BLO”. Greet legt uit:
“Henny ging naar het Buitengewoon Lager Onderwijs, omdat
hij vanaf zijn geboorte lichamelijke problemen had.” Deze
beperking heeft Henny niet van een levendige jeugd weerhouden.
“Ik heb gevoetbald bij SJC en heb gekeept in het
schoolvoetbalteam. Tijdens mijn tienerjaren werkte ik in
bioscoop Royal in de Voorstraat en was ik veel in Leiden te
vinden. Dat was een leuke tijd. Dan gingen we stiekem naar
café ‘het Achtje’ op de Beestenmarkt. En als ik achteraf mijn
mond voorbij praatte bij mijn schoonouders, kreeg mijn
vriendinnetje straf”, grinnikt Henny.
Lourdes brengt Henny en Greet bij elkaar
De jaren daarna stonden voor een groot deel in het teken
van Lourdes. Greet legt uit: “De moeder van Henny stond in
Noordwijk bekend als Vrouwtje Lourdes. Ze ging het hele
dorp rond en haalde op a lerlei manieren geld op. Dat
gebruikte ze om met zieke mensen naar Lourdes te gaan.
Elk jaar weer, met de bedevaart-trein. En Henny ging elke
keer mee, 26 keer is hij er geweest. Zo hebben we elkaar
ontmoet. Ik heb een kunstbeen, weet je. Via-via werd ik
gevraagd om te gaan naar Lourdes, samen met mijn zus.”
Henny was op slag verliefd. Dat Greet grijze haren had en
een kunstbeen, deerde hem niet: “Grijs is ook een kleur en
dat been kom ik niet aan”, was zijn motto. “Eerst moest ze
niets van me hebben, maar ik bleef volhouden.” Greet: “Hij
kreeg wel wat hulp zijn moeder hoor, want zij was een echte
koppelaarster. Eerst werd ik er gek van, maar liet me toch
het hof maken. Op een gegeven moment kwam hij wegens
omstandigheden een week logeren bij mij op het Salviahof.
En hij is nooit meer weggegaan! Binnen 4 maanden waren
we verloofd en een half jaar later getrouwd.”
“Ik zorg zoveel mogelijk zelf voor hem”
Henny is ontzettend bij dat hij met haar getrouwd is:
“Ze is lief, a les mag en ze helpt me overal bij. Als ik alleen
was gebleven zou ik nu naar de sodemieter zijn geweest.”
Na zijn pensioen is Henny lichamelijk sterk achteruit gegaan.
En sinds een paar jaar kan hij niet meer zonder rolstoel.
Greet helpt waar zij kan. “Het liefste zou ik a les zelf doen,
maar dat lukt helaas niet. Gelukkig komt dagelijks de thuiszorg
van Marente. Die dames zijn geweldig, we zijn 100%
tevreden. We kunnen goed afspraken met ze maken en ze
hebben echt aandacht voor ons.”
THUISZORG VAN MARENTE
Elke dag, ’s ochtends en ’s avonds, komt de
thuiszorg bij Henny thuis om hem te helpen
met opstaan en naar bed gaan. Ook ondersteunen
ze Greet in de zorg voor haar man.
Op die manier kunnen zij zelfstandig in hun
fijne appartement blijven wonen. Heeft u ook
thuiszorg nodig? Neem contact op met een
van de kleinschalige wijkteams van Marente in
Noordwijk via 071 409 33 33.
DAGOPVANG IN JEROEN
Henny brengt twee dagen door op de dagopvang
in Jeroen. Dat is een gezellige
ontmoetingsruimte, waar hij kan meedoen
aan diverse activiteiten die hem aanspreken.
Geheugentraining, gym, activiteiten rond
seizoengerichte thema’s en gezellig samen
eten. Of een kopje koffie drinken en een
praatje met anderen maken.
Wilt u meer informatie over de dagopvang?
Neem contact op met de teamleider Welzijn
van Jeroen via 071 36 517 00.
Ook gaat Henny twee dagen in de week naar de dagopvang
in Jeroen. Hij wordt gehaald met een busje. “De chauffeur is
een hele vriendelijke man, echt een top vent. Eerst moest ik
wel wennen in Jeroen, maar nu ga ik er altijd met veel plezier
naartoe. Ook daar zijn het a lemaal lieve dames en ze doen
zoveel.” Voor Greet is het ook fijn: “Op die dagen heb ik tijd
om dingen voor mezelf te doen.”
Een actief en zinvol leven
Het is niet niks. De een in een rolstoel, de ander met een
kunstbeen. En dan hebben we nog niet eens over de diverse
andere kwaaltjes. Toch leiden Henny en Greet een actief en
zinvol leven. Henny rijdt er dagelijks op uit met zijn scootmobiel,
naar voetbalwedstrijden en vrienden in de hele regio.
En Greet heeft ook haar hobby’s. Daarnaast gaan ze geregeld
samen op vakantie, vroeger via de Zonnebloem naar het buitenland
en tegenwoordig via het Vakantiebureau in Nederland.
Ze pakken het leven met beide handen aan.
32 33
Terugblik 2018
43

V.v. van Nispen viert dit jaar haar 90-jarig bestaan.
De oprichting is te danken aan kapelaan Paap, die
als 24-jarige in De Zilk aan de slag ging en in de twee
jaar die hij er verbleef heel veel tot stand heeft gebracht.
Dat feit en heel veel andere wetenswaardigheden zijn
terug te vinden in het jubileum magazine dat werd
samengesteld door oud-voorzitter en voorzitter van
de jubileumcommissie Tino de Groot (tekst), Theo
van Gijlswijk (beeldmateriaal) en Loek van Haaster
(vormgeving en beeldbewerking). Wij spraken
Tino in de bestuurskamer van het mooie
nieuwe sportcomplex aan de Sportlaan.
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN EN PR
Tino de Groot:
24 jaar voorzitter
en nu voorzitter van de
jubileumcommissie
44

Interview
Tino de Groot is maar liefst 24 jaar voorzitter geweest van
de vv Van Nispen en heeft de verhuizing naar de huidige
locatie van nabij meegemaakt. “De plannen gaan terug
tot 2002. Op de plek waar wij zaten was nieuwbouw van
woningen nodig. Door iets op te schuiven en de drie
velden niet meer achter elkaar te leggen konden wij ons
nieuwe complex op een goede manier inrichten. Met twee
volwaardige wedstrijdvelden en een driekwart veld waar
de jeugdelftallen hun wedstrijden spelen en trainen.” De
bekroning volgde in 2015 met het openen van de nieuwe
kantine en dito kleedkamers. Zonder slag of stoot is het niet
gegaan. “De gemeente Noordwijkerhout en wij als bestuur
waren het niet eens over de omvang van het complex maar
voormalig wethouder Hans Knapp zorgde ervoor dat het
balletje onze kant op viel. In 2011 konden wij aan de slag en
in twee en een half jaar was het klaar. Op onze oude locatie
staan straks in totaal 126 woningen. Aan de andere kant ligt
grond waarvan ik hoop dat daar op termijn nog eens 400
woningen komen. Want die aanwas heeft De Zilk nodig om
het voorzieningenniveau op peil te houden. En wij hebben
de gezinnen nodig voor de instroom van vooral jeugdleden.
Wij hebben nu zo’n 250 leden. Toen ik aantrad als voorzitter
waren dat er 100 meer. Dat wij nu slechts negen jeugdelftallen
hebben is tekenend voor het feit dat De Zilk moet blijven
groeien om ook Van Nispen een gezonde toekomst te bieden.”
De eerste tientallen jaren
Van Nispen was niet de eerste voetbalvereniging in
De Zilk. Die eer valt te beurt aan ZVV, de Zilker Voetbal
Vereniging, die vermoedelijk rond 1920 werd opgericht en
waarvan de leden op een weiland speelden tegenover het
pand Zilkerduinweg 348. Enkele jaren later werd de club
opgeheven, vermoedelijk omdat het speelveld een andere
bestemming kreeg. Zo’n 10 jaar moesten de inwoners het
doen zonder lokale voetbalvereniging. Dat veranderde toen
kapelaan Paap het voor elkaar kreeg een stuk weiland te
huren en met 400 gulden geleend geld van zijn vader twee
kleedkamers kon laten bouwen. Tijdens de Duitse bezetting
werd het voetbalveld vol met palen gezet om te voorkomen
dat het gebruikt zou worden als landingsbaan. In de jaren
erop was het ongeschikt om op te voetballen waardoor
er uitgeweken moest worden naar de Ruigenhoek en de
Beeklaan. Later kon worden teruggekeerd op de plek waar nu
nieuwbouwwoningen staan.
mooie streek duels opleveren. Maar zoals ik al dagdroomde
in het magazine kan het ook maar zo zijn dat tijdens de
viering van het honderdjarig bestaan Van Nispen in de 1e
klasse speelt en de vereniging mede door nieuwe woonwijken
floreert met veel senioren en jeugdteams.”
Een jubileumjaar met uiteenlopende festiviteiten
De Groot benadrukt in het gesprek het grote belang dat
Van Nispen hecht aan de sociale component. “Dat was de
reden voor het besluit, toen wij nog op zondag speelden,
om op de ene zondag alle teams thuis te laten spelen en de
daaropvolgende allemaal uit. Dat redden wij nu niet meer.
Op de thuiszaterdag is, nu de coronamaatregelen versoepeld
zijn, de kantine open van vroeg tot laat. Ook op donderdag
is die geopend wanneer er volop getraind wordt.” De sociale
component zie je ook terug in de viering van het jubileum.
Op 11 maart staat een KruisKeezen toernooi gepland. Op
10 april vindt er een vrijwilligersmiddag plaats. Het jaarlijkse
Kees Bartels toernooi wordt op 26 mei afgewikkeld. Op
11 juni is er een speeldag voor de jeugd. Op 3 juli zijn jong en
oud welkom op een festival met live muziek en foodtrucks.
In augustus volgt het Zilveren Tulptoernooi met wedstrijden
op drie verschillende speeldata. De sponsoravond staat voor
16 september op de agenda. Alle Zilkers zijn op 22 oktober
welkom om het jubileum te vieren. De ochtend erna zijn
de leden opnieuw welkom voor het Frühshoppen à la Van
Nispen. Kortom Van Nispen bruist van de activiteiten en ziet
mede door de mogelijke nieuwbouwplannen van het dorp uit
naar een gezonde toekomst.
Voetbalvereniging
Van Nispen
90 jaar
De successen
Eind jaren 50 en begin jaren 60 waren de topjaren omdat Van
Nispen 1 vijf maal achtereen kampioen werd. Tussen 2017 en
2019 werd dat dunnetjes over gedaan toen het eerste elftal,
het voormalige tweede elftal van vv Noordwijk, in drie jaar
tijd twee keer kampioen werd en daarmee promoveerde naar
de huidige 2e klasse zaterdag. De Groot: “Het is logisch dat
de huidige eerste elftalspelers op termijn qua leeftijd gaan
afhaken en daarom is het goed dat jong lokaal talent de kans
krijgt om mee te gaan draaien in het eerste.” In 2020 besloot
het toenmalige bestuur om het zondagvoetbal los te laten
en met alle teams naar de zaterdag te verhuizen. De Groot:
“Ik heb die beslissing kort na mijn aftreden als voorzitter
betreurd. Voordeeltje is wel, dat mocht het gebeuren dat SJC
en VVSB een stapje terug doen, wat ik voor hen niet hoop,
wij elkaar in de competitie gaan tegenkomen. Dat zou weer
45

Reuring
In het Sportakkoord 2020 is opgenomen dat bewegen in water voor
mensen met beginnende dementie en niet aangeboren hersenletsel
een goede zaak is. Het wordt mogelijk gemaakt door een
samenwerking van Reuring (`s Heeren Loo) en zwembad
BinnenZee met ondersteuning van Marente.
TEKST REURING
BEELD BURO BINNEN
Yvonne Nope is een professional van Reuring bij zij biedt de
bezoekers ondersteuning en begeiding van het project Reuring in
het Zwembad BinnenZee voor mensen met beginnende dementie
en niet aangeboren hersenletsel. Ellen van Duin is de instructrice
vanuit Zwembad binnenZee zij begeleid de bezoekers in het water.
Joke
van Ommen:
'Je staat er
niet alleen
voor'
Reuring in zwembad BinnenZee
46
Doelen van de aanpak
Het doel van de aanpak is veelzijdig. Het gaat om het zo lang
mogelijk behouden van ieders vaardigheden, het bevorderen
van de zelfstandigheid en het versterken van de spieren,
kortom fit blijven. Aandacht is er ook voor het aangesloten
blijven bij de samenleving, een veilige omgeving en gezonde
voeding. Daarmee worden mogelijke mantelzorgers ontlast.
In het programma is professionele begeleiding aanwezig
zowel vanuit het zwembad BinnenZee als vanuit Reuring.
Joke van Ommen is één van de deelenemers
Joke neemt deel aan de activiteiten van Reuring in het
zwembad. Zij heeft op 63 jarige leeftijd een hersenstaminfarct
gekregen. Een situatie die haar leven van het ene op het
andere moment ingrijpend veranderde. “Ik was actief,
kookte voor groepen mensen en werkte nog. Maar alles
veranderde die dag. Ik moest na het infarct revalideren en
leren accepteren dat mijn leven ingrijpend is veranderd.
Ik ben nu 65 jaar en heb last van overprikkeling waardoor
ik niet in grote groepen kan functioneren. Ook heb ik
evenwichtsstoornissen. Toen ik in de Noordwijker’ las over
Reuring en hun activiteiten in het zwembad Binnen Zee voor
mensen met niet aangeboren hersenletsel of beginnende
dementie heb ik mij aangemeld.
Heel veel baat bij dit mooie initiatief
Sindsdien ben ik een vaste bezoeker. Het is een fantastisch
project en het betekent veel voor mij, maar ook voor andere
bezoekers. Als ik kom is er eerst tijd voor een bakje koffie en
een praatje en daarna gaan we ons omkleden. De medewerker
van Reuring biedt altijd aan of ze iets extra’s kan betekenen
voor ons. Dat voelt fijn en veilig. In het water krijgen we les
van een instructeur. Wij doen oefeningen die ik in het water
wel kan doen maar op het droge niet omdat ik dan zou vallen.
Ik merk dat het heel goed is voor mijn spieren en voor mijn
evenwicht. We zijn bezig in een kleine groep van plus minus
10 personen.
Ook goed voor de sociale contacten
Na afloop en de inspanning is het heel fijn om met elkaar
een soepje te eten en weer te ontspannen. We praten wat met
elkaar. Het geeft mij het gevoel van samen zijn. Ik ervaar dat ik
er niet alleen voor sta! Na afloopt voel ik dat ik weer veilig naar
huis kan. Het programma is nu nog om de week maar ik zou
het heel fijn vinden als ik elke week kan aanhaken. En daar
ben ik niet de enige in.” Het mag duidelijk zijn dat Reuring in
het zwembad BinnenZee voor mensen met niet aangeboren
hersenletsel en beginnende dementie een heel fijne veilige,
sociale plek is om aan hun fitheid te werken. Om elkaar te
ontmoeten en om sociale contacten te leggen.
Reuring in het zwembad Binnen Zee is mogelijk gemaakt
door een bijdrage ng vanuit het Sportakkoord. Het staat ook
open voor jongeren, kortom elke leeftijd is welkom. Wil je
meer weten over Reuring in het zwembad BinnenZee of je
aanmelden? Bel: 0650610135.

Alleen de Tweede Wereldoorlog en de coronapandemie
kregen het in de afgelopen honderd jaar voor elkaar:
Feestcommissie De Zilk niks laten organiseren. Het
eeuwfeest kon in 2021 niet helemaal gevierd worden
en dus gaan de festiviteiten in 2022 gewoon
nog even door. “Zilkers hebben zin om elkaar
weer te ontmoeten.”
100 jaar
Feestcommissie
De Zilk
TEKST GUUS DE JONG
BEELD BURO BINNEN
Een uw
vol fst en
saamhorigheid
MARCO VAN DER STAR
“De Zilk is een dorpskern, maar in de praktijk meer een wijk.
Het zijn dezelfde mensen die elkaar kennen en met elkaar het
entertainment beleven”, vertelt Marco van der Star, sinds
1 januari de voorzitter van de Feestcommissie. “En het
vrijwilligerswerk wordt hier zeker gewaardeerd. Het blijft
bijzonder hoeveel verenigingen er zijn op een bevolking van
zo’n tweeduizend inwoners.”
De Feestcommissie is de oudste club van allemaal. In 1921,
een jaar na de feestelijke opening van de Heilige Hart van
Jezuskerk, bleek dat er behoefte was aan meer activiteiten in
het dorp. Waren de oprichters nog chique mannen met hoge
hoeden, tegenwoordig willen de negen leden de drempel om
mee te doen vooral zo laag mogelijk houden. Voor alle
leeftijden.
Van der Star: “We hebben een carnavalsvereniging en die is
heel sterk. Dat is compleet, daar kan je niks anders van
maken. Maar voor alle overige activiteiten is het mooi dat wij
wat extra’s kunnen doen. Denk aan Koningsdag,
Bevrijdingsdag, het kerstzingen of een ijsbaan als het heeft
gevroren.”
Als vanouds
Vorig jaar lukte het om een deel van het jubileumprogramma
te organiseren. Zo waren er al een seniorenlunch, een
jazzconcert en een speelkamp waar tweehonderd kinderen
aan deelnamen. Dit jaar volgen een reünie annex receptie
voor genodigden en een tentoonstelling over het verleden
van de Feestcommissie.
Het hoogtepunt moet echter de grootste feestavond worden
op zaterdag 14 mei. Met optredens van Mike’s piano en DJ
Denzo kunnen van 20.00 tot 01.00 uur in De Duinpan de
voetjes van de vloer. Kaartjes zijn verkrijgbaar voor €10 via
feestcommissiedezilk.nl.
Inmiddels is duidelijk dat de mozaïekwedstrijd dit jaar terug
zal keren in het Paasweekend. Op Tweede Paasdag, maandag
18 april, valt dit samen met Heel De Zilk Bakt. En eind augustus
is er de traditionele feestweek na twee jaar afwezigheid.
Hoe de commissie er over honderd jaar bij staat durft de
kersverse voorzitter niet te zeggen. Wel zal het blijven bestaan,
want vorig najaar bleek alles al snel weer als vanouds. “Zet bij
wijze van spreken een pannetje soep en een muziekje buiten
en de mensen komen van heinde en verre kijken wat er aan
de hand is!”
De vlag kan uit!
Met onder andere de kleuren van de provincie Zuid-Holland
en een leeuw van de oude gemeente Noordwijkerhout heeft
De Zilk nu een eigen vlag. Hij is te bestellen via een formulier
op de website. Marco van der Star: “We willen ons niet afzonderen
van de gemeente Noordwijk maar juist laten zien dat
we trots zijn op onze identiteit!”
47

Stek
Onderhoud of
renovatie? Bij Stek
telt de natuur
ook mee
NESTELMOGELIJKHEDEN ONDERZOEKEN
BIJ DE BOUW VAN DE REDERIJKER
Ook vlrmuizen vlrmuizen en vogels
komen duurzaam onder dak
ZO ZIET EEN GIERZWALUWSTEEN ERUIT
De aanwezigheid van
ongenode gasten in of rond het
huis valt vaak niet eens op. “Soms blijkt
dat een kolonie van meer dat 50 vleermuizen
tussen de muren van een woning woont. Zonder dat
de bewoners er iets van hebben gemerkt.” Aan het woord
is Pieter Belo van het ecologisch adviesbureau Habitus.
Samen met organisaties als de Vereniging voor Natuur- en
Vogelbescherming Noordwijk zorgt hij ervoor dat bij renovatie of
onderhoud aan de huurwoningen van Woonstichting Stek goed
met natuurbescherming wordt omgegaan.
48
TEKST EN BEELD WOONSTICHTING STEK
Als jongen zat Belo al met zijn schepnetje in de slootjes te
zoeken naar wat daar allemaal aan leven krioelde. Zijn
belangstelling voor de natuur is nu zijn werk geworden.
Woningen en natuurbescherming? Ja, dat gaat heel goed
samen.
Actie ondernemen
Als er iets aan een huis moet gebeuren, bijvoorbeeld bij het
onderhouden of verduurzamen van een woning, dan komt
de Wet Natuurbescherming om de hoek kijken. Dat is het
moment dat Habitus in actie komt. “We maken altijd eerst
een inventarisatie van welke beschermde dieren aanwezig
zijn. Dat zijn er vaak meer dan je denkt. Tref je beschermde
soorten aan, dan moet je actie ondernemen.” Daarnaast
wordt er – bijvoorbeeld bij nieuwbouwprojecten – gezorgd
voor een goede leefomgeving voor beschermde soorten.
De band tussen de Vereniging voor Natuur- en Vogelbescherming
Noordwijk en Woonstichting Stek (voorheen:
de Noordwijkse Woningstichting) is ook hecht. Het eerste
project waarbij de vrijwilligers betrokken waren, dateert al
uit 1998, bij het complex aan de Zandvoortsestraat. Daar
zijn toen gierzwaluwstenen geplaatst. Later volgden er nog
meer projecten, zoals bijvoorbeeld in de Piet Heinstraat.
Stek plaatst in overleg met de vereniging niet alleen onderkomens
voor gierzwaluwen, voor mussen worden er in de
dakranden ook speciale vides aangelegd. In de nieuwbouw
van complex De Rederijker zijn enkele jaren geleden ook
nestelplekken voor gierzwaluwen geplaatst. In Noordwijk
wordt deze vogelsoort al langdurig in de gaten gehouden.
De onderzoeksgroep gierzwaluwen telt – al meer dan

EEN MEERGEZINSWONING VOOR EEN BESCHERMDE SOORT
25 jaar lang - elke vijf jaar het aantal nestelplekken van de
gierzwaluw in de badplaats. Dat is een tijdrovende klus.
Een mus of boerenzwaluw vliegt om de paar minuten wel
naar zijn nest, maar een gierzwaluw is veel onvoorspelbaarder.
Die kan gerust een uur of anderhalf uur wegblijven.
Hij is gek op de schemering en vliegt snel: dat maakt het
ook lastig om hem te observeren.
Gierzwaluwen zijn voor hun nestplaats gebonden aan
gebouwen. Van nature is het een rotsbroeder, maar in
Nederland heb je weinig rotsen. Zeker huizen die wat
ouder zijn, hebben voldoende spleten en kieren waar
de gierzwaluw graag in nestelt.
Drie soorten vleermuizen
Pieter Belo treft rond de complexen van Stek soms
meerdere beschermde diersoorten aan. “Tot verbazing
van de bewoners zitten daar heel vaak vleermuizen tussen.
Het gaat om maar liefst drie soorten: de gewone dwergvleermuis,
de ruige dwergvleermuis en de laatvlieger.
Huizen met spouwmuren en dakpannen zijn erg geschikt
om te wonen voor deze diertjes die maar 3 tot 5 centimeter
groot zijn.”
Je ziet ze niet, je hoort ze niet, hoe weet je dan welke
soorten er rondfladderen? “Vleermuizen maken gebruik
van sonar. Ze stoten hele hoge geluidjes uit die met het
menselijk oor niet te horen zijn. De verschillende soorten
hebben hun eigen frequentie. We hebben apparaatjes
waarmee we dat wel kunnen horen. Met best wel wat
collega’s gaan we dan ‘s nachts op pad om te meten bij
de te renoveren woningen.” Vaak doen ze dat aan het begin
van de avond en aan het eind van de nacht. Dan weten ze
hoeveel er zijn uitgevlogen en hoeveel er weer thuiskomen.
Zo krijg je een goed beeld van de vleermuizenpopulatie in
de woningen.”
Mag dat
zomaar,
die kastjes
ophangen?
Natuur compenseren
Als er beschermde dieren worden aangetroffen, treedt
een nieuwe fase aan. ”De volgende stap is de aanvraag
van een ontheffing. Bij die aanvraag moet Stek aangeven
welke maatregelen zij neemt, om het verlies aan natuur
te compenseren. In dit geval gaat het dus om het plaatsen
van kasten voor vleermuizen en gierzwaluwen. Daar moet
dan een plan voor komen.”
Ook dat plan moet voldoen aan bepaalde eisen. “Als je
tijdens een verbouwing als tijdelijke compensatie vleermuizenkastjes
ophangt, dan moet dat binnen een straal
van 200 meter gebeuren en aan de warme kant van de
woning, dus zuid, zuid-west.”
Zo ontstaat een heel plan voor vleermuis- en gierzwaluwkastjes
die er moeten komen. Mag dat zomaar, die kastjes
ophangen? “Zeker, dat mag gewoon en dat wordt zelfs
gestimuleerd vanuit de natuurbescherming”, geeft Belo
aan. “Het levert een positieve bijdrage aan de biodiversiteit
in Nederland. Stek is eigenaar van best wel veel andere
woningen in de buurt, dus dat maakt het wel makkelijker bij
je keuze waar je de kastjes wilt gaan ophangen. Zijn er niet
voldoende huurwoningen waar we de kastjes kwijt kunnen,
dan bellen we gewoon bij de koopwoningen aan en leggen
we uit wat de bedoeling is. De meeste mensen werken er
dan graag aan mee.”
HET OPHANGEN VAN NESTKASTEN AAN EEN KOPGEVEL
49

Interview
Terugblik of terugkeer is het thema van deze editie van
LEEF. Als dat woord op iemand van toepassing is, is dat wel
op Kees de Monye. Als depothouder van landelijke dagbladen
is hij zes dagen in de week in de weer om dagelijks 3200
kranten op tijd bij iedereen in de bus te krijgen. Voor hem als
freelancer zitten vakanties er niet in. Alleen op zondag hoeft hij
niet op zijn scooter te springen en kan hij verschoond blijven
van de vele wisselende weersomstandigheden die op zijn
lange werkdagen aan de orde van de dag zijn. De abonnees
op de vele kranten die Kees bezorgt weten één ding
zeker en dat is dat hij met uitzondering van zondag
iedere dag weer terug is om hun krant(en) in de
bus te doen.
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN
‘Weer of
geen weer,
Kees is
er weer’
50

Doorpakker Kees de Monye:
Zes lange dagen in de
week in de weer
Elke werkdag om 04.00 uur is hij, samen met zijn assistente
in het depot achter de Lidl te vinden, waar de stapels kranten
van de Telegraaf, de Volkskrant, de ochtend editie van de
NRC, het Parool, het Financieele Dagblad en het Leidsch
Dagblad bezorgd worden. Op het moment dat velen nog
in hunvaste slaap zijnstart hij zijn werkzaamheden om de
aangeleverde kranten uit te tellen en te verdelen over de
12 bezorgers die hem helpen met de distributie. “Dat zijn
altijd weer spannende momenten. Zijn alle kranten op tijd
op het depot. Want een vertraging bij één van de drukkerijen
of problemen met vervoer naar het depot kunnen grote
gevolgen hebben.
Ook zogenaamde instekers kunnen de planning beïnvloeden.
Er ontstaat dan een kettingreactie die de bezorgdag op
zijn kop kan zetten. "En dan heb ik het nog maar even niet
over de gevallen dat een bezorger het op het allerlaatste
moment moet laten afweten vanwege ziekte. In dat soort
situaties moeten alle zeilen bijgezet worden om iedereen
zijn of haar krant toch te bezorgen. Op dat soort dagen kan
het gebeuren dat ik een telefoontje krijg van mensen die
hun krant zeggen te missen. Ik ben eindverantwoordelijk
voor mijn werk en dat van mijn bezorgers. Als de bezorgers
op pad zijn om de abonnees in de 31 wijken in Noordwijk
van hun krant te voorzien- ik rij zelf twee keer op een neer
om degenen die te ver van het depot af zitten hun kranten
te bezorgen - dan ga ik zelf op pad om ‘mijn’ 900 kranten
te bezorgen. Het opgelegde doel is om dat voor 07.00 uur
te doen en als dat niet lukt voor 08.00 uur. Als ik daarvan
thuis kom dan zet ik mij aan de administratie die met mijn
werk samenhangt. Zoals het opgeven van die bezorgers die
daadwerkelijk die dag aan het werk zijn gegaan. En op een rij
zetten bij wie de krant door bijvoorbeeld opzeggingen nog
wel bezorgd moet worden en waar niet. Dat is weer nodig
voor een actueel overzicht maar ook voor de betaling.” Daar
blijkt een nader uit te leggen constructie aanten grondslag te
liggen. De bovengenoemde kranten worden bij verschillende
drukkerijen gedrukt. Die hebben een afspraak met TMG voor
de distributie. Die betaalt zowel Kees voor zijn werk als ook de
bezorgers die Kees helpen met de bezorging.
Na de administratieve werkzaamheden neemt Kees even gas
terug in zijn appartement waar hij woont met drie overijverige
katten. Om daarna weer op zijn scooter te springen om de
middageditie van de NRC bij de ontvangers in de bus te doen.
Beperkt hij zich voor de ochtendkranten tot Noordwijk, voor
de middageditie van de NRC is een veel ruimer afzetgebied
zijn deel. Ook de abonnees in Katwijk, Voorhout, Valkenburg
en Rijnsburg kunnen hem door hun straten zien rijden. Niet
zelden zet hij pas rond 19.30 uur zijn scooter na zijn dagelijkse
tocht van 170 kilometer voor zijn woning stil. Dan wacht hem
de taak om de dag van morgen door te nemen en looplijsten
klaar te maken voor ‘zijn’ bezorgers.
Kees is van ver gekomen
Zijn ouders hadden een hotel in Rijsburg waar Kees ook
werkzaam in is geweest. “Daar heb ik de kneepjes van het
gastheerschap geleerd. Die kan ik ook gebruiken in mijn
huidige werk. Want achter elke brievenbus wonen één of
meer van mijn klanten.” Daarna volgden veel banen bij zeer
uiteenlopende bedrijven. Faillissementen, sluitingen en
reorganisaties zorgden ervoor dat Kees veel keren moest
verkassen. In 2010 werd hij werkeloos. “Niets voor mij om
niets te doen en mijn hand op te houden.” Op 13 juli 2013
kreeg hij de kans om naast het bezorgen van lokale kranten
en folders ook twee landelijke kranten rond te brengen.
“Als ik erop terugkijk was het een gedwongen keuze. Ik had
zoveel banen gehad in zeer uiteenlopende bedrijven dat ik
mij afvroeg is dit het nou. Maar gaandeweg groeide ik erin. In
2016 werden mij als eindverantwoordelijke de avondkranten
toevertrouwd en in 2018 alle kranten die ik nu met mijn
mensen mag verspreiden. Wat mij gaande houd? Ik krijg wel
eens een boze abonnee aan de lijn dat de krant niet bezorgd is
maar dat weegt niet op tegen de positieve reacties die ik ook
ontvang. Dat blijkt onder meer uit de attenties die aan mijn
deur hangen. Dat doet je dan weer zo veel goed dat je ook de
volgende dag er weer tegenaan kan.”
Hulp blijft het probleem
Kees kan nu bogen op de nodige bezorgers. Maar daar zit wel
zijn achilleshiel.“Voor de 3200 kranten die ik dagelijks voor het
afgesproken tijdstip moet bezorgen moet ik kunnen leunen
op de samenwerking met mijn bezorgers. Nieuwe zijn heel
moeilijk te vinden.Je moet zes dagen per week beschikbaar
te zijn en niet op de meest populaire tijden. Er zijn tal van
andere bijverdiensten die beter passen. Noordwijk vergrijst
waardoor het aantrekken van jongeren voor een bijbaan
steeds moeilijker wordt. Mijn oproep richting de gemeente
om mensen met een bijstandsuitkering aan mij te koppelen
blijft onbeantwoord. Ik zou het bijltje er ook bij neer kunnen
gooien om daarna een bijstandsuitkering aan te vragen maar
dat vertik ik. Ik heb mijn eigenwaarde en blijf zorgen voor
mijn eigen inkomen. Dat inkomen krijgt een extra impuls
aan het einde van het jaar als zijn klanten laten blijken dat zij
zijn inspanningen zes dagen in de week, weer of geen weer,
waarderen. Kees: “Het is wellicht wat laat maar hartelijk dank
voor de kaarten en de cadeautjes. Het deed mij ook opnieuw
weer heel veel goed.”
51

Starbalm strandlopen
Dit jaar wordt de 50e editie van Strandlopen
gevierd. Corona stond een eerdere viering
in 2020 in de weg. Wij spraken over dit
opmerkelijke jubileum met Jeanne Bal die
tientallen jaren meedraaide in de organisatie
en Ada Steenvoorden die al 43 keer aan de
strandlopen reeks heeft meegedaan.
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN EN PR
Jeanne Bal en
Ada Steenvoorden
over hun
ervaringen
50 jaar strandlopen
Eerst werd het strandloopfestijn op negen opvolgende
donderdagen gehouden. Daarvan moest men aan zes
edities hebben deelgenomen om een plaats te krijgen in de
eindklassering. Nu worden er tien gehouden waar de lat ligt
op minimaal zeven keer meedoen. Jeanne: “De vraag om iets
als een strandloop, met name voor de toeristen, in Noordwijk
te organiseren kwam van de VVV. De heer Haak, toenmalig
voorzitter van de evenementencommissie van de VVV
kreeg interesse in de volleybalvereniging NOVO die in 1973
gefuseerd was met MSV en besloot de vereniging vanaf 1974
te gaan sponsoren. Hij stelde vast dat als de vereniging het
organiseren van de strandloop op zich nam dit wellicht ook
goed zou uitpakken voor de clubkas.” En zo gebeurde het dat
een volleybalvereniging strandlopen ging organiseren onder de
naam NOVO Haak-olie strandlopen.
De eerste jaren
In de beginjaren werd uitgekomen in twee klassementen, te
weten junioren en senioren. Naast bekers voor degenen die het
hoogst eindigden in de eindklassering waren er ook dagprijzen
die beschikbaar waren gesteld door sponsors. De belangstelling
voor deelname groeide met de jaren en na drie jaar was die
al zo groot dat de gemeente dranghekken beschikbaar stelde
om deelnemers en publiek van elkaar te scheiden. Twee
badhokjes mocht de organisatie gebruiken om de uitreiking
van de medailles op een ordentelijke manier te laten verlopen
en om deelnemers die ook elders aan loopevenementen
deelnamen van stempels te voorzien in hun loopboekje. Om de
deelnemers van start te laten gaan werd gebruik gemaakt van
een megafoon en bij de finish werden binnenkomende lopers
handmatig geklokt. Voor de start, steevast bij de politiepost, die
52

nu van het strand is verdwenen, wist de organisatie bekende
sportgrootheden te strikken zoals Ada Kok, Ard Schenk en
Kees Verkerk.
Uiteenlopende omstandigheden
Ada: “Je had de keuze tussen 2 km voor de jeugd, 4 en
8 kilometer. 4 vond en vind ik , want ik doe op 71 jarige
leeftijd nog steeds mee, zat. Je moet niet vergeten dat de
omstandigheden op die verschillende donderdagavonden
sterk kunnen verschillen. Hard zand, rul zand, hoog water,
laag water, (forse) wind, regen tot onweer aan toe. Op mooie
stranddagen moest je de kuilen omzeilen en niet zelden je
weg vervolgen door over liggende strandgasten te springen.
Maar ik geniet elke keer weer. Ik motiveer ook anderen om
mee te doen. Naast de strandloopdagen ben ik het hele jaar
door in beweging. Ik loop nog gemiddeld 4 tot 5 per week
zo’n 4 kilometer per keer. Zo ben ik ook de coronatijd goed
doorgekomen. Mensen die roken verleid ik om mee de duinen
in te gaan. Een stukje hardlopen en als het nodig is verder
wandelen. Dan roken ze dus mooi een uur niet.”
Strandlopen door de jaren heen geëvolueerd
Dat er in de beginjaren met twee klassementen werd gewerkt
past al lang niet meer. Jeanne: “Wij kregen van 60-jarigen te
horen dat ze het op moesten nemen tegen 20- en 30 jarigen.
Nu hebben wij 6 leeftijdscategorieën.” De volgende indeling
is nu van kracht: jeugd tot 12 jaar, junioren tot en met 14 jaar,
senioren tot en 39 jaar, veteranen 40+, veteranen 50+ en de
70-tig plussers.” De megafoon heeft plaats gemaakt voor een
geluidsinstallatie en de hectiek van het handmatig klokken
is ook verleden tijd. Er wordt sinds jaren gewerkt met een
tijdklok. De deelnemers krijgen transponders uitgereikt en
een mat bij de finish zorgt voor een gedegen tijdmeting.
Niks meer handmatig invoeren en beoordelen. De tijdmat is
verbonden met een computer waardoor de uitslagen direct
bekend zijn. De dranghekken zorgden voor meer problemen
dan oplossingen dus die worden niet meer gebruikt, wat ook
geldt voor de badhokjes. De deelnemers zijn te herkennen
aan hun borstnummers, die als ze het geringe inschrijfgeld
hebben overgemaakt krijgen uitgereikt samen met het
strandloopreglement. Haak bleef zo’n zeven jaar verbonden
aan de strandlopen, waarna Rabo Bank het stokje voor
ongeveer 23 jaar overnam. Sinds 20 jaar is Starbalm de grote
sponsor. In de hoogtijdagen liepen er zo’n 450 tot 500 mensen
mee. Nu staat de teller op om en nabij 250 deelnemers. Waar
in de beginjaren veel toeristen waaronder Duitsers zich
aanmelden zijn de nu op de vingers van één hand te tellen.
Veel leden van verenigingen die in de zomermaanden geen
competitie spelen komen nu op de Strandlopen af. Maar
ook deelnemers uit heel Nederland weten Noordwijk vanaf
de derde week van juni te vinden om mee te lopen. Volgens
Jeanne is het ieder keer weer een feest. Ze durft de benaming
van reünie wel aan. “Zestienjarigen van toen lopen nu mee
als veteranen."
Op naar de 50e editie
In oktober 2021 zijn de voorbereidingen gestart voor de 50e
editie. Het wordt vast weer een feest waar velen naast de
vijfkoppige commissie hun handen voor uit de mouwen
steken om de tien avonden goed en vooral plezierig te laten
verlopen. Daaronder de vele sponsors die vaak met een
kleine bijdrage het mogelijk maken om flesjes water, appels
of anderszins voor de deelnemers beschikbaar te hebben.
Starbalm gaat voorop met de sponsoring door ook herkenbare
T-shirts dan wel dito hemdjes beschikbaar te stellen tot
goody bags aan toe. Met elkaar maken ze het mooiste
strandloopfestijn van Nederland mogelijk. Een benaming die
zowel Ada als Jeanne zonder aarzeling in de mond nemen.
53

ActiVite
Zorghotel De Kim ligt in de duinen van Noordwijk, direct aan het strand.
Het hotel biedt ‘24-uurs thuiszorg’ in een comfortabele vakantiesetting.
Ideaal voor gasten die in meer of mindere mate zorg nodig hebben
na een ingreep, behandeling of operatie, bijvoorbeeld aan een knie
of heup. Gasten knappen niet alleen op van de unieke locatie,
maar het zijn ook de (zorg)medewerkers die zich elke dag
inzetten om het de gasten zo aangenaam mogelijk te
maken. Eén van die zorgmedewerkers is ActiVite
wijkverpleegkundige Dorien.
TEKST EN BEELD ACTIVITE
De beste zorg
in vakantiesetting
54

Zorg verlenen bij zorghotel De Kim
Dorien is gedetacheerd bij Zorghotel de Kim. Dat betekent
dat zij een contract heeft bij ActiVite en wordt ingehuurd
door het zorghotel. “Ik ben wel een vreemde eend in de bijt,
want de andere mensen die hier zorg verlenen zijn in dienst
bij De Kim; het hotel is niet van ActiVite. Maar omdat het
zorghotel zelf geen afspraken heeft met de zorgverzekeraars,
is afgesproken dat de indicaties door ActiVite worden gedaan.
Dat doe ik hier dus drie dagen in de week; ik doe de intake,
maak een vooraanzet en de indicatie. Daaruit ontstaat een
passend zorgplan waarmee we de beste zorg kunnen bieden
aan onze gasten.”
Gezelligheid in combinatie met een prachtige plek
“Omdat de mensen die komen revalideren bij De Kim verder
nog relatief gezond zijn, hangt er een andere sfeer dan in de
gebruikelijke verpleeghuizen. Het huis zit vol gasten die erop
uitgaan, langs de boulevard lopen, met hun rollator op pad
gaan. Die gezelligheid in combinatie met de prachtige plek
aan zee, maakt dat ik hier heel fijn werk. Ik merk dat ik het
heel leuk vind om daar dan als team de schouders onder te
zetten, elkaar te helpen en complimenten te geven.”
OVER ACTIVITE
ActiVite is een ambitieuze zorgorganisatie.
Die ambitie blijkt uit onze passie voor zorg: we
geloven dat het altijd beter kan en doen er alles
aan om dit voor elkaar te krijgen. Zo leiden we
collega’s en toekomstige collega’s op in onze
ActiVite Academie. Bijleren is vanzelfsprekend en
doorgroeien altijd bespreekbaar. Specialiseren
juichen we toe, zeker op de gebieden die je aan
het hart liggen en die je interesseren, zoals
dementie en wondzorg. Daarnaast werken we
mee aan veel projecten in de regio die als doel
hebben de zorg nog beter te organiseren.
ActiVite biedt als enige zorgorganisatie in de
regio Zuid-Holland Noord het meest brede
zorgpakket. Van huishoudelijke ondersteuning
tot specialistische verpleging thuis en verpleeghuiszorg
tot particuliere zorgdiensten: we doen
het en we zijn er goed in. Voor meer informatie
kijk op WerkenBij.ActiVite.nl
“Er is niet zoveel nodig om mij tevreden te stellen, zolang ik
niet de hele tijd achter een computer hoef te zitten. Ik vind
het fijn als er van al mijn kwaliteiten gebruik wordt gemaakt,
dus ik wil niet alleen met het technische deel van het
indiceren bezig zijn. Ik werk graag met mensen en ik vind
het belangrijk dat ik het gevoel heb voor hén in de weer te
zijn. Ik ben blij dat ik deze kans heb gekregen bij ActiVite,
want na 20 jaar als Wijkverpleegkundige had ik wel zin in iets
anders. Het was een heerlijke switch om weer in een team te
kunnen werken en met kortdurende zorg bezig te zijn.”
Wijkverpleegkundigen in Noordwijk
Noordwijk is één van de gebieden in de Duin- en Bollenstreek
waar ActiVite werkzaam is. Wijkverpleegkundigen zetten zich
samen met hun collega’s iedere dag in om de beste zorg te
leveren. Als Wijkverpleegkundige bij ActiVite ben je namelijk
de spil in het zorgproces. Je bevordert en bewaakt de
kwaliteit van zorg. Je komt bij mensen thuis over de vloer en
coördineert alle zorgprocessen die voor de cliënt van belang
zijn. Het is een zelfstandige functie waardoor je veel vrijheid
hebt. Onze Wijkverpleegkundigen beschikken daarom over
een grote mate van verantwoordelijkheid en zij begrijpen
dat iedere cliënt andere behoeften heeft.
“DIE GEZELLIGHEID
IN COMBINATIE MET DE
PRACHTIGE PLEK AAN
ZEE, MAAKT DAT IK HIER
HEEL FIJN WERK.”
DORIEN ALKEMADE,
WIJKVERPLEEGKUNDIGE
BIJ ACTIVITE
De rol als Wijkverpleegkundige loslaten, dat kan Dorien dan
ook niet helemaal: “Ik loop in de weekenden nog routes
als Wijkverpleegkundige voor ActiVite, om ook gevoel te
houden met de ‘echte’ zorg. Dat vind ik zo fijn aan ActiVite
als werkgever: je kunt je allround kwaliteiten kwijt. Je kunt
het zo gek niet bedenken, of je kunt het binnen ActiVite doen.
Dat blijkt maar weer uit mijn unieke functie.”
31 55

Interview
Anneke Raasveldt is al tientallen jaren
vrijwilligster. Eerst zo’n 28 jaar bij Gezondheidscentrum
Wantveld en vanaf 2018 al weer geruime
tijd bij woonzorgcentrum Jeroen waar zij in januari
van dit jaar uitgeroepen werd tot vrijwilliger van
de maand. “Een leuke erkenning, maar er zijn
hier zo veel vrijwilligers die zich vol energie
inzetten dat ik niet begrijp waarom ik ben
uitgekozen.”
TEKST HARM DRAGT
BEELD BURO BINNEN
Anneke Raasveldt:
Een gedreven en graag
geziene vrijwilligster
“Het is heerlijk
om wat voor de
mensen te kunnen
betekenen”
56
Gaandeweg het gesprek wordt echter duidelijk waarom
haar die eer te beurt is gevallen. Anneke is elke ochtend
van de week behalve op woensdag in Jeroen aanwezig om
te helpen met het ontbijt van de bewoners. “Ik blijf meestal
tot de warme maaltijd tussen de middag.” Op de ochtenden
zet zij zich verder op verschillende manieren in. “Groepen
bewoners help ik met het maken van ansichtkaarten. Ik heb
een karretje met materialen die gebruikt kunnen worden
om met knip- en plakwerk ansichtkaarten met bijvoorbeeld
de tekst ‘Van harte gefeliciteerd’ te maken. Die kunnen ze
vervolgens naar familie of kennissen sturen. Onlangs had
ik een bewoner die liet weten dat zij niemand meer had om
de kaart naar toe te zenden.” Het tekent haar aanpak dat ze
direct daarop voorstelde om die een mooie plek te geven in
het woonzorgcentrum. Anneke is niet iemand die afwachtend
haar vrijwilligerswerk verricht. Zij wijst op een tafel waar
vier bewoners aan een tafel voor zich uit zitten te kijken en
kennelijk niet de mogelijkheid of de zin hebben om gezellig
met elkaar een gesprek te hebben. “Daar ga ik dan bij zitten
en dan probeer ik een gesprek op gang te brengen. Ik kan
namelijk moeilijk mijn mond houden. Vaak is de vraag hoe het
met ze gaat al voldoende om de zwijgzaamheid te verbreken.
Ik ben wellicht een tuttebel maar ik kan er niet goed tegen als
ze er zo bij zitten. Als ze over nare zaken gaan praten dan heb
ik een luisterend oor maar probeer ook de positieve zaken aan
te snijden. Dat terwijl het leed ook aan haar deur niet voorbij is
gegaan.
De keerzijde
Anneke verloor haar man Jaap op 24 augustus 2005, die
maar 59 jaar oud mocht worden. Nog ingrijpender werd het
verdriet toen een kleinkind van haar op dezelfde dag 15 jaar
later dood geboren werd. “Ik mis mijn man nog elke dag. Hij
was bij de politie in Leiden waar ik hem heb leren kennen
toen ik daar administratief werk verrichtte. Ik tikte onder
meer zijn verbalen uit dus was ik altijd op de hoogte waar hij
in zijn werk tegen aan was gelopen.” Haar eigen gezondheid
laat veel te wensen over. “Eén van mijn drie zoons zei eens
dat jij aan mij beter kunt vragen welke kwalen ik niet heb
gehad dan te vragen wat ik wel heb gehad en nog heb. Ik
heb elke dag pijn en slik een lange lijst van medicijnen.” Ook
haar huidige partner die toevallig ook Jaap heet, en in Jeroen
verblijft kampt met een sterk afnemende gezondheid. “Ik ben
voor hem, mijn verloofde, mantelzorger.” Ondanks dat alles is
Anneke elke dag blijmoedig bezig en vindt zij het heerlijk
om er voor de bewoners te zijn.

SAMEN MET HAAR HUIDIGE PARTNER DIE TOEVALLIG OOK JAAP HEET
Een lange staat van dienst als vrijwilliger
Bij het gezondheidscentrum Wantveld is Anneke 28 jaar
ombudsvrouw geweest nadat ze al eerder daar in de patiënten
raad actief was geweest. “Ik ben daar op een opmerkelijke
manier ingerold. Ik kreeg een keer van mijn voorgangster
vertrouwelijke informatie met de uitdrukkelijke eis om dat
voor mij te houden. Dat heb ik lange tijd gedaan en dat was
voor mijn voorgangster de reden om duidelijk te maken dat
ik geschikt was om haar op te volgen. Als ombudsvrouw was
ik er voor het behandelen van klachten van patiënten over
medewerkers. Ik kan mij de eerste keer nog goed herinneren
hoe zenuwachtig ik was toen ik een arts moest vertellen dat er
een klacht over hem was binnen gekomen. Toen ik het eenmaal
bij hem durfde aan te kaarten zei die dat ik er niet zo mee moest
zitten en daarop is de kwestie op een goede manier opgelost.”
Bezige bij
Tijdens ons gesprek in de centrale hal van Jeroen komen er
veel bewoners langs die allemaal een bemoedigend woordje
van Anneke krijgen. De waardering is van hun gezichten af te
lezen. “Het is een fijne omgeving waar ik op loopafstand van
mijn woning, ik kan binnendoor, vele uren mag doorbrengen.
Er wordt hier ongelofelijk veel voor de bewoners gedaan. In
Jeroen werken veel fijne, gedreven mensen. Dat is heel mooi
om te zien. Elke dag weer. Jeroen is niet de enige organisatie
waar Anneke haar aansprekende en opmerkelijke energie aan
kwijt kan. Ik speel ook toneel bij ODI en HTIOS. Momenteel
een kleine rol maar ik heb ook grote rollen voor mijn rekening
mogen nemen. Van mijn zonen hoor ik regelmatig dat ik wat
meer aan mijzelf moet gaan denken. Dan antwoordt ik dat ik
dat ook doe want ik vind de bezigheden hier geweldig leuk en
zou ze geen dag willen missen.”
Oproep voor vrijwilligers
Op uitdrukkelijke wens van Anneke voegt LEEF graag een
oproep toe voor het werven van meer vrijwilligers voor
Jeroen. Er wordt elke dag door iedereen zijn best gedaan om
de bewoners zo goed mogelijk te verzorgen en te begeleiden.
Maar het kan nog beter en daarvoor zijn extra handjes
nodig. Een telefoontje naar Jeroen is voldoende om uw
belangstelling kenbaar te maken.
57

Groot Hoogwaak
Groot Hoogwaak is een bekende speler in Noordwijk en
bestaat dit jaar 50 jaar. Naast intramurale zorg biedt Groot
Hoogwaak wijkverpleging vanuit drie volwaardige wijkteams.
De wijkteams zijn sterk lokaal verankerd in de verschillende
wijken binnen Noordwijk. Recent hebben de wijkteams
ook een wijkanalyse gemaakt en ingezoomd op de
problematieken kijkend naar het verleden, heden
en de toekomst.
TEKST YVETTE GORTER, GROOT HOOGWAAK
BEELD BURO BINNEN
Dementiezorg in
de thuissituatie
DE HEER EN MEVROUW VLIELAND SAMEN MET RIA VAN ASTEN (WIJKVERPLEGING) EN ELINE KOCKEN (CASEMANAGER DEMENTIE)
58

In Noordwijk blijkt de vergrijzing groter dan in
andere delen van Nederland. Dit betekent dat
de vraag naar wijkverpleging nog verder gaat
toenemen. Een belangrijke pijler van Groot
Hoogwaak om mensen langer zelfstandig thuis te
laten wonen, is dementiezorg in de thuissituatie.
Groot Hoogwaak heeft specialisten binnen de
wijkteams, drie casemanagers dementie en sinds
november 2020 het Breinhuis; een informatiepunt
rondom dementie voor Noordwijk en omgeving.
Eén van onze specialisten op het gebied van
dementiezorg in de wijkverpleging is Ria van
Asten. Geboren en getogen in Noordwijk en voor
velen dan ook een bekend gezicht in het dorp.
Ria werkt al 11 ½ jaar met plezier bij Groot
Hoogwaak. Ze krijgt vooral veel ruimte om naar
eigen inzicht te handelen en zich verder te
ontwikkelen. De zorg rondom mensen met
dementie raakt haar in het bijzonder. “Juist in de
thuissituatie kunnen mensen met dementie nog
zoveel, omdat het hun vertrouwde omgeving is.
Door rust, een luisterend oor en in te spelen op
wat mensen nog wel weten, probeer ik er echt te
‘zijn’ voor de mensen”. Ria ziet regelmatig grote
eenzaamheid en probeert het netwerk van haar
cliënten te activeren in de buurt. “Soms bel ik wel
eens aan bij de buren en vraag actief of ze eens
een bezoek willen brengen aan hun buurman of
buurvrouw. Vroeger gebeurde dat vanzelf. Nu
kennen mensen elkaar gewoon niet”. Ria heeft
dan ook als oprechte wens voor de toekomst dat
we meer naar elkaar omkijken.
Een andere specialist binnen Groot Hoogwaak
rondom dementie is Eline Kocken. Eline is 5 jaar
geleden komen werken bij Groot Hoogwaak als
stagiaire. Ze wilde eigenlijk in het ziekenhuis gaan
werken, maar had het zo naar haar zin in de
wijkverpleging dat ze is gebleven. Bij Groot
Hoogwaak ervaart ze veel ruimte om zich te
mogen ontwikkelen en ze omschrijft de sfeer
met haar collega’s als supergoed. In de wijk
merkte zij dat ze heel goed aanvoelde als een
situatie ‘niet pluis’ was. “Ik zag in een vroeg
stadium bij mensen met dementie al dat er
cognitief iets niet in orde was”. Ze besloot zich
verder te verdiepen in dementiezorg en is nu
casemanager met aandachtsveld dementie in
het wijkteam “terrein” van Groot Hoogwaak.
Eline en Ria zijn trots op Groot Hoogwaak dat
ze op deze manier zich voorbereiden op de
toekomst. “Dementie is straks nummer 1 als
ziekte. In Noordwijk is dat al merkbaar” zegt
Eline. Beiden maken zich vooral zorgen over de
verdere vereenzaming van mensen. Beeldbellen,
zorg op afstand, vinden ze een mooie aanvulling
op de huidige zorg.
Uit onderzoek blijkt ook dat 65% van de mensen
zich daardoor minder eenzaam voelt. Preventie
in de wijken is daarnaast nu en in de toekomst
ook van groot belang tegen eenzaamheid en
voor vroeg signalering.
Iedereen uit de regio die te maken heeft
dementiezorg in de thuissituatie en vragen
heeft of gewoon eens wil praten over dementie,
kan contact zoeken met het Breinhuis. Aan
het Breinhuis zijn casemanagers dementie
verbonden, waaronder Eline, die op afspraak
vrijblijvend voorlichting en advies kunnen geven
over het proces van dementie aan mantelzorgers
en andere belangstellenden. Het Breinhuis
beschikt tevens over informatiefolders, tips voor
boeken en beeldmateriaal, hulpmiddelen en
aanpassingen in de woonomgeving, die het leven
met en rondom dementie aangenamer kunnen
maken. Groot Hoogwaak biedt graag in de volste
breedte ondersteuning bij dementie in de thuissituatie.
Niet voor niks is ons motto: ‘Ik ben blij
dat je hier bent’.
Meer
informatie:
Kijk op onze website:
www.groothoogwaak.nl
Groot Hoogwaak 1
2201 TG Noordwijk
071 36 888 88
info@groothoogwaak.nl
Volg ons op social media:
GrootHoogwaak
groot_hoogwaak
Ria en Eline werken nauw met elkaar samen
en vullen elkaar goed aan. Eline kijkt vooral
vanuit een breed perspectief naar de situatie
en adviseert de cliënt en de familie welke zorg
het meest passend is, waarbij Ria vanuit de
zorgverlening vaak weer ander gedrag waarneemt.
Binnenkort worden er ook creatieve
lunches georganiseerd binnen Groot Hoogwaak
waar kennis wordt gedeeld en handvatten
worden uitgereikt rondom dementiezorg in
de thuissituatie. Ook komt er steeds meer
samenwerking tussen de organisaties binnen
Noordwijk. Eline geeft aan “Je kan elkaar echt
versterken vanuit verschillende organisaties.
Elke casus is net weer anders”.
Contactgegevens
Casemanagers dementie:
Nienke Schaddé van Dooren 06 - 54 30 15 35
Mieke Timmermans 06 - 22 37 74 31
Eline Kocken 06 - 51 52 62 56
Contactgegevens wijkverpleging:
Larissa Kooijman-Vermond 06 - 57 55 00 52
Team 1 Terrein Groot Hoogwaak
Astrid Zandbergen 06 - 87 07 56 04
Team 2 Noordwijk aan zee
Joëlle van Starkenburg 06 - 50 87 35 83
Team 3 Noordwijk binnen
59

Familievrstelling
over sterven
speciaal
voor
scholen
Basisscholen in Noordwijk, Noordwijkerhout en
De Zilk kunnen zich bij KunstKlank melden
om met de groepen 5, en/of 7 eind van dit
schooljaar de familievoorstelling ‘1, 2, 3, ..., 10.
Wie Weg Is Blijft Gezien’ te gaan bekijken.
TEKST PETER OLSTHOORN
BEELD MONICA STUUROP,
STEPHAN MARKUS EN HERMA
VAN PIEKEREN
Noordwijkse basisschool Klaverweide en Kleynkoor Academy
bereiden de voorstelling voor scholen voor, nadat deze
afgelopen zomer al te zien was als familievoorstelling op
landgoed Calorama. In juni 2022 komt de voorstelling er
opnieuw, ook als gewone voorstelling voor publiek.
‘We vonden deze muziektheatervoorstelling zo ontzettend
mooi, en het onderwerp zo belangrijk om kinderen
deelgenoot van te maken op een fantasievolle manier,
dat we er opnieuw mee aan de slag zijn gegaan’, zegt van
Herma van Piekeren, artistiek leider van KunstKlank.
Toevallig is er, nadat Noordwijk de omgang met de dood
al als onderwerp had opgepakt, ook een nationale campagne
van Sire begonnen met als leus ‘De Dood, praat erover, niet
eroverheen.’ Volgens Herma van Piekeren is dat wat de
voorstelling van KunstKlank ook beoogt. Ze is onderdeel van
het programma ‘Vaarwel’ van KunstKlank voor de komende
jaren, met een serie voorstellingen over de gevolgen van het
afscheid nemen van dit aardse paradijs door dierbaren.
60
Idee van theaterstudent
De Belgische theatermaker Quinten De Smedt (28) bedacht het
stuk na zijn afstuderen aan de Hogeschool voor de Kunsten
Codarts in Rotterdam vorige zomer: ‘Mijn eindvoorstelling in
2020 konden we niet uitvoeren vanwege Corona, dus heb ik
aangeklopt bij KunstKlank. Vanuit mijn idee zijn we tot een
nieuwe voorstelling gekomen die ik heb geschreven en
geregisseerd.’

KunstKlank
Dat idee ontstond bij de uitvaart van de stiefvader van
Quinten: ‘Ik zag zich een heel ritueel ontspinnen met een
altaar, toespraken met herdenkingen. Mijn neefje van vier jaar
die hele ceremonie met dat definitieve afscheid niet helemaal
en zei na afloop: gaan we hem dan nu zoeken? Ik vond die
naïeve blik op het sterven zo pakkend en aangrijpend, dat een
klein kind de dood zo interpreteerde, dat ik dacht: waarom
doen we dat allemaal niet? Waarom kijken wij ook niet naar
de dood als een afscheid nemen, en niet als een einde. De
dood hoort bij het leven, het is zo universeel.’
Dus koos hij voor een kind als hoofdpersonage: Puk. ‘In plaats
van “Wie niet weg is, is gezien” gaat dit om “wie weg is blijft
gezien”, je blijft een herinnering houden aan de overledene.
Het blijven zoeken naar je geliefde, het verstoppertje spelen
is de rode draad die kinderen meevoert in de voorstelling.
Je volgt het kind Puk in de verschillende fases van rouw,
bijvoorbeeld de ontkenning, de onderhandeling en acceptatie.’
Voor de scholen komt er een lespakket rond de voorstelling,
om die goed te kunnen voorbereiden, en er is een nagesprek
met kinderen die haar bezoeken. ‘Dan mogen kinderen hun
indrukken weergeven, in woord of tekeningen. Die uitingen
proberen wij weer te gebruiken voor onze muzikale voorstelling
Vaarwel die we in 2023 gaan spelen, als inspiratie om
één of meer liederen te schrijven’, zegt Herma van Piekeren.
Lach en traan
Ze vindt de voorstelling van Quinten De Smedt ontzettend
mooi vorm geven aan de verschillende gevoelens bij het
heengaan van een dierbare: ‘De kinderen kunnen deelnemen
aan de voorstelling en zelf hun gevoelens delen. Dat doen
ze ook, zo bleek afgelopen jaar, ook in de nagesprekken.
Steeds weer had ik momenten van kippenvel, zo mooi.’
De dood is bij uitstek een belangrijk onderwerp in religies,
en het onderwijs in Nederland is nog religieus gestoeld.
Het geloof wordt er niet expliciet in betrokken, dus ook
geen hiernamaals. ‘Het is aan de kinderen zelf hoe ze
daarmee omgaan.’
Kinderspel
Het theaterstuk biedt weer een mogelijkheid voor Noordwijkse
kinderen om ervaring op het podium op te doen,
zoals voor Milou Ruys (11 jaar). Ze speelt in de reeks
passerende emoties ‘het gevoel van boos’, in roze kleding.
‘Ik zit zeg maar in de hersenen van Puk als ze op zoek is
naar haar oma. Ik moet vooral stoer doen en kijken.’
MILOU RUYS
Milou mocht meedoen na een auditie van via Facebook:
‘Mijn moeder heeft een filmpje ingestuurd en toen werd ik
gekozen. Ik vind acteren ontzettend leuk, want ik vind het
fijn om in de spotlight te mogen staan. Ik heb net meegedaan
met de wintermusical van de Noordwijkse school,
de Lion King, wat ook ontzettend leuk was.’
Concept en regie: Quinten de Smedt
Spel en conceptondersteuning:
Ayla van Summeren
Muziek: Pepijn van den Berg
Kostuums: Atelier 2 by Ben de Smedt
(met dank aan Carine Duerinckx)
Speeldata: 28 juni-2 juli 2022
Behalve door KunstKlank wordt deze
productie mogelijk gemaakt door:
Gemeente Noordwijk
Baalbergen Fonds
VSB Fonds
Gravin van Bylandt Stichting
Fonds 1818
KunstKlank Fonds Podium voor de
Toekomst
www.kunstklank.nl
info@kunstklank.nl
31

Voor (aanstaande)
moeders, vaders,
oma’s, opa’s & kids
van 0-4 jaar
Waar kunnen (aanstaande) ouders en hun
kinderen in de gemeente Noordwijk terecht
met vragen over zwangerschap, opvoeding en
ouderschap? Het Centrum voor Jeugd en
Gezin (CJG) Noordwijk en Bibliotheek
Bollenstreek organiseren samen
Koffie & Kids Noordwijk in
Noordwijkerhout.
Koffie & Kids
Noordwijk
Ontmoeten
Koffie & Kids Noordwijk is dé ontmoetingsplek in de gemeente
Noordwijk voor (aanstaande) moeders en vaders, opa’s, oma’s
met jonge (klein)kinderen. Iedere eerste woensdag van de
maand tussen 10.00 uur tot 12.00 uur kunnen zij hier met
elkaar in gesprek gaan, opvoedtips/ ervaringen uitwisselen, of
gewoon ontspannen koffie drinken. De kinderen kunnen lekker
spelen met het diverse speelgoed dat aanwezig is. Maandelijks
staat er een thema centraal. Welke thema’s dit zijn bepalen de
ouders zelf d.m.v. inventarisatie, bv. voeding, kinder EHBO,
positief opvoeden of een activiteit met peutersport of -yoga.
Wanneer:
Per 6 april 2022 i eder eerste woensdag van de maand van
10.00 uur tot 12.00 uur (tenzij dit op een feestdag valt;
check de facebookpagina).
Waar:
Koffie & Kids Noordwijk is in de Bibliotheek van
Noordwijkerhout aan de Herenweg 2.
Entree is gratis.
62

De Makers Theater bestaat uit Laura Martin
en Nicolette Terhaag; zij vormen de artistieke
leiding en regisseren de voorstellingen. Samen
met het bestuur, Mee-Makers en de vrijwilligers
maken zij indrukwekkende theatervoorstellingen
met jongeren. De Makers Theater werken samen met
professionals voor dans, zang, muziek, licht, geluid
en vormgeving om een optimaal eindresultaat te
bereiken: een memorabele ervaring voor het
publiek, de spelers en iedereen die aan een
productie heeft meegewerkt.
. 'Zus
TEKST EN BEELD
RICHARD VAN EGMOND
.
De Makers Theater
De Makers Theater speelt
de theatervoorstelling:
van'
De voorstelling ‘Zus van’ is oorspronkelijk een monoloog van
Ismene. Deze Ismene staat in de schaduw van haar grote zus
Antigone. Antigone die het lef had, tegen de verordening van
de koning in, hun broer Polyneikes te begraven. Terwijl
Antigone kiest voor de eer van haar dode broer, laat ze haar
levende zus in de steek. Antigone moest deze daad met de
dood bekopen en is de geschiedenis ingegaan als een heldin.
Ismene doet niets heldhaftigs. Zij koos ‘voor het leven’ en doet
er vervolgens niet meer toe in de bloederige geschiedenis van
hun familie. Ze wordt vergeten, niet eens verguisd. In de
voorstelling ‘Zus van’ geeft Ismene alsnog uitleg waarom zij er
wél toe doet, wat er wél goed was aan haar keuzes toendertijd.
‘Zus van’ is een pleidooi voor niet in het licht staan en van
even groot belang zijn als degene die wel op de voorgrond
treedt. ‘Zus van’ is een moderne toneeltekst op basis van de
Griekse mythologie en geschreven door Lot Vekemans.
Toneelstukken van Lot Vekemans zijn internationaal bekend
en in vele talen vertaald. Daarmee is ze de meest opgevoerde
Nederlandse toneelschrijver in het buitenland. Haar werk is
meerdere malen bekroond.
LAURA MARTIN (LINKS) EN NICOLETTE TERHAAG
De Makers Theater maakte o.a. de succesvolle voorstellingen Golfbrekers, GOD. en ANNE.
Acteurs: Bas van Egmond, Sophie van
der Meer, Marilou Ruigrok, Roos
Groenendijk, Channah de Haas en
Thijmen Boelema.
Regie: Laura Martin en Nicolette
Terhaag.
Choreografie: Fé Zwanenburg.
Lichtontwerp: Eli van Hooff.
Vormgeving: Deborah Asuni.
Classicus: Vera van de Ven.
De voorstelling ‘Zus van’ is te zien
op zaterdag 14 mei om 20:15 uur en
zondag 15 mei om 14:00 uur én om
20:15 uur.
Plaats: Het Forum, de theaterzaal van
het Teylingen College Leeuwenhorst
te Noordwijkerhout.
De entreeprijs bedraagt €17,50
(inclusief parkeren, garderobe en
koffie/thee).
Reserveren kan via: www.lhtickets.nl
vanaf 15 maart 2022
63

De hulp van het
steungezin gaf
ons lucht
stockfoto
Aanmelden?
Kun je wel wat hulp gebruiken? Misschien
kan Buurtgezinnen jou helpen, door voor
jou en je gezin een gezin in de buurt te vinden
dat jullie kan ondersteunen.
Of wil je juist steun bieden?
Buurtgezinnen is op zoek naar ouders met
kinderen, grootouders en volwassenen zonder
kinderen met opvoedervaring. Wil je op
vrijwillige basis iets betekenen voor een ander
gezin en heb je gemiddeld een dagdeel
per week beschikbaar?
Meld je aan via www.buurtgezinnen.nl.
Michael en Esther hebben twee zoontjes
van 5 en 6 jaar. Esther kampt al jaren met
hevige rugklachten en onderging hiervoor
verschillende pijntherapieën. Twee jaar geleden
kwam het gezin in contact met Buurtgezinnen.
“Michael werkte hele dagen en als hij thuiskwam,
kon hij meteen de kinderen van me
overnemen voor het avondeten en bedritueel”,
begint Esther. “Ik voelde me steeds
slechter en tegelijkerjd ook schuldig tegenover
Michael. En dat had ook zijn weerslag
op onze relae. Mijn ouders zijn al wat ouder
en mijn schoonouders wonen verder weg.
Hulp vragen was dus niet makkelijk”, gaat
ze verder. Een steungezin bracht uitkomst.
“Ik moest er echt wel even over nadenken
of ik Buurtgezinnen een goed idee vond. Het
voelde voor mij toch een beetje als falen,
maar wist ook dat we ontzeend goed hulp
konden gebruiken,” vult Michael aan.
Buurtgezinnen vond René en Ilona, een
warm, zorgzaam en vriendelijk stel dat
zich op zaterdag over de jongens onermt.
Hun eigen kinderen zijn inmiddels pubers
en gaan steeds meer hun eigen gang. “De
jongens gaan er graag naartoe. Ze zijn dol
op hun hond en gaan geregeld mee naar
het bos voor een wandeling. Ook genieten
ze van de extra aandacht jdens het knutselen
of spelletjes spelen.” Er is een echte
vriendschap ontstaan tussen de gezinnen.
“We hebben ongeveer dezelfde ideeën over
opvoeden en dat voelt goed. En als je dan
hoort dat ze zoveel plezier met onze jongens
hebben, maakt dat natuurlijk extra trots.”
De ‘bemoeienis’ van Buurtgezinnen is onlangs,
na 2 jaar, gestopt, maar de gezinnen
gaan door met elkaar. “Thuis gaat het inmiddels
stukken beter. De pijnklachten zijn
er nog en daar zal ik mee moeten leven. De
jongens zijn nu wat ouder en kunnen al meer
dingen zelf. De grootste winst is dat we weer
vertrouwen hebben in de toekomst”, zegt
Esther. “Blij dat we desjds toch doorgezet
hebben”, vult Michael aan. “Het begint met
hulp aanvaarden en dat is in het begin best
moeilijk. Iedereen vindt dat je het zelf moet
kunnen. Maar uiteindelijk hou je het zo veel
beter en langer vol.”
Kun je wel wat steun gebruiken?
Buurtgezinnen is er voor alle gezinnen, die om wat voor reden dan
ook, behoee hebben aan wat ondersteuning bij de opvoeding.
Dit kan bijvoorbeeld zijn dat je kinderen een rusge huiswerkplek
wordt geboden, dat ze af en toe een weekend uit logeren gaan, dat
een ander gezin meedenkt over de schoolkeuze of je wegwijs maakt
bij instanes.
Zo werkt Buurtgezinnen:
Als je je aanmeldt, gaat de coördinator met je in gesprek:
• Aan wat voor soort ondersteuning heb je behoee?
• Wat vind je belangrijk in de opvoeding?
• Wat verwacht je van een steungezin?
Vervolgens gaat de coördinator van Buurtgezinnen op zoek naar
een geschikt steungezin in de buurt. Over de invulling van die steun
maak je samen met het steungezin afspraken.
Steungezin worden?
Een steungezin wordt voor een langere periode de steun en toeverlaat
voor een vraaggezin rondom de kinderen. Samen met de
coördinator van Buurtgezinnen bespreek je welke ondersteuning je
zou willen bieden, welke kinderen in jullie gezin passen (leeijd,
j/m) en hoeveel jd je ervoor beschikbaar hebt. De coördinator
kijkt welke gezinnen het beste bij elkaar passen, maakt de match
en begeleidt beide gezinnen twee jaar.
Coördinator
In Noordwijk is Buurtgezinnen sinds 1 januari
van start gegaan. Suzanne Bergmans is
coördinator van de gemeente Noordwijk.
Wil je meer info?
Bel 06-55897155 voor een afspraak of stuur
een mail naar suzanne@buurtgezinnen.nl.