KIJK editie 4 - 2022 - Inkijkexemplaar

Tekst: Teake Zuidema
In september 2019 kapseisde aan de
Amerikaanse oostkust een schip met meer
dan vierduizend auto’s. KIJK-verslaggever
Teake Zuidema stapte aan boord bij een
fanatieke lokale YouTuber om uit te vinden
hoe dat kon gebeuren. En waarom ook de
berging van het vaartuig uitdraaide op een
peperdure catastrofe.
kken
TEAKE ZUIDEMA
De Minorcan Mullet, het bootje
van Andy Jones, cirkelt op zo’n
200 meter afstand rond het wrak
van het Zuid-Koreaanse autoschip MV
Golden Ray. We zijn in de St. Simons
Sound, een zeearm die uitmondt in de
Atlantische Oceaan. “Toen ik hier voor
het eerst kwam, probeerden de beveiligers
van de bergingsmaatschappij me
weg te jagen”, schreeuwt Jones over het
geraas van zijn buitenboordmotor.
“Toen dacht ik bij mezelf: ik zal die
goddamn sons of bitches eens laten zien
met wie ze te maken hebben.”
Sinds die dag plaatst Jones, inwoner van
het nabijgelegen St. Simons Island, als
een zelfbenoemde verslaggever vrijwel
iedere dag video’s over de berging van
de autocarrier op zijn YouTube-kanaal.
Inmiddels heeft hij zo’n 10.000 abonnees.
“Er zijn zelfs mensen in Nederland
die mijn video’s bekijken”, brult de
Amerikaan met een grijns. “De hele
wereld kan zien wat voor een puinhoop
de bergingsoperatie is.”
Om meer te weten te komen over de
toedracht van deze ongekende
scheepsramp, en over het ontsporen van
de berging, stapte KIJK aan boord bij
Jones.
Stuurloze parkeergarage
Het verhaal begon op de ochtend van 8
september 2019, toen de 200 meter lange
MV Golden Ray met 4200 spiksplinternieuwe
auto’s aan boord vertrok uit
Brunswick, een havenplaats in de Amerikaanse
staat Georgia. Het leek een
routineklus voor de Zuid-Koreaanse
kapitein Gi Hak Lee en zijn 23-koppige
bemanning. De eerste bestemming van
de drijvende parkeergarage met dertien
dekken was de stad Baltimore, eveneens
aan de Amerikaanse oostkust. Vandaar
zou de reis naar het Midden-Oosten
gaan. Tot het schip het open water van
de Atlantische Oceaan bereikte, was het
commando in handen van Jonathan
Tennant, een plaatselijke loods die de
vaargeul naar de oceaan als zijn
broekzak kende.
Maar bij het binnenvaren van de St. Simons
Sound ging het mis. Direct nadat
Tennant een bocht van 68 graden naar
stuurboord (voor landrotten: rechts) liet
inzetten, begon het schip tot ontsteltenis
van loods en kapitein gevaarlijk naar
bakboord (links) over te hellen. Tennant
gaf onmiddellijk de opdracht tot tegenstuur:
eerst 10 graden bakboord, vervolgens
20 graden, en toen de Golden Ray
helemaal niet reageerde: hard naar bakboord.
Niets hielp. Binnen een minuut
maakte het schip 60 graden slagzij naar
links.
“Wat gebeurt er?”, schreeuwde Tennant
tegen de kapitein, die alleen maar een
verbouwereerd “wauw…” uit wist te
brengen. De achtersteven kwam met
zo’n ruk omhoog dat Tennant tegen de
voorruit van de brug werd gesmakt. Hij
krabbelde overeind en gaf nog een paar
commando’s, niet wetend dat zowel de
schroef als het roer inmiddels werkeloos
boven het water hing. De Golden Ray
was onbestuurbaar. En via de openstaande
loodsdeur, waardoor Tennant
het schip zou verlaten zodra de oceaan
was bereikt, kolkte het zeewater naar
binnen.
Ondertussen was het lawaai te horen
van 4200 Kia’s, Hyundai’s, Chevrolets,
GMC’s en Mercedessen die op de autodekken
als speelgoed door elkaar werden
gesmeten. Tennant probeerde te
redden wat er te redden viel. Hij gaf de
twee aanwezige sleepboten bevel om
het gekapseisde schip tegen de rand van
de vaargeul te duwen. Daardoor belandde
de Golden Ray met een slagzij van 90
graden op een zandbank, nog geen 200
meter uit de kust van St. Simons Island.
Zo voorkwam de loods dat het schip
naar de bodem van de vaargeul zou
zinken, waarbij zeker slachtoffers
zouden zijn gevallen.
Een natte hel
Twee uur later was de kustwacht erin
geslaagd om de meeste opvarenden van
boord te halen. Van hen hadden er
twee zware verwondingen opgelo-
4/2022 37