Stedelijk informatieblad - 2020 juni
UITGELICHT Veilig vuistje voor Woonzorgcentrum Egmont Het Woonzorgcentrum Egmont in Zottegem telt 193 bewoners en 192 personeelsleden. Bij aanvang van de coronacrisis midden maart gingen ook hun deuren dicht en sindsdien slagen ze er bijzonder goed in om het virus buiten te houden en de moed erin. Tijd voor een vuistje en een hartverwarmend gesprek met Tamara Ceuterick, al 15 jaar verpleegkundige in het WZC, nog langer moeder van 3 dochters en vrouw van haar man. Samen sterk De coronacrisis maakte het moeilijk voor iedereen, professioneel en als mens. Dat was voor Tamara en haar collega’s niet anders. Het plotse terugschroeven van zowat alle sociale contact met de buitenwereld - het was hard voor bewoners. En voor de zorgverleners die de regels strikt moesten opleggen en navolgen. Maar zorgen moet je doen, niet maken, dus Tamara, haar gezin en alle collega’s gingen er voluit voor. Tamara: ‘Werkelijk iedereen, verzorgend personeel, het keukenteam, de technische dienst, de directie en ook de burgemeester, sprongen meteen in de bres. Dankzij de inzet van zovelen konden we de nodige beschermingsmaterialen krijgen om onze job veilig uit te voeren en kon ervoor gezorgd worden dat de communicatie met de buitenwereld en intern organisatie zo goed als mogelijk verliep. Iedereen werkte als team samen om er het beste van te maken.’ “Ook thuis maakten we goede afspraken rond veiligheid, bubbels en verantwoordelijkheid,’ vertelt ze. Haar man werkt bij Colruyt, dus met twee ouders die onmogelijk van thuis kunnen werken, vergde het veel vertrouwen van iedereen in het gezin. ‘Mijn gezin is meer dan ooit mijn grootste steun en toeverlaat. Zonder hun goede zorgen, had ik niet zo goed kunnen zorgen voor anderen. Ik ben ontzettend fier op mijn gezin en ook dankbaar voor hun inspanningen.’ Als iedereen alles in het werk stelt, kan je wonderen verrichten, zo blijkt. Nooit verder en nooit dichter bij elkaar ‘De samenhorigheid in ons WZC is enorm, iedereen helpt iedereen waar en wanneer het kan - personeel en bewo - ners. En dat merk je. De woorden van dank, de attenties en de appreciatie die we overal mogen ontvangen, zijn echt ontroerend. Het helpt op de moeilijke momenten. Zoals toen we één bewoner aan COVID-19 verloren, dat was hartverscheurend,’ vertelt Tamara. Het team rouwde collectief en zette zich nog zo hard in voor de anderen. ‘Niets kan je daarop voorbereiden. Het zijn lange shiften van 12-13 uren, opgesloten in een pak dat niet alleen je lichaam, maar ook je gedachten isoleert. Corona is een pijnlijke ziekte. Mensen lijden echt. 3
UITGELICHT In eenzaamheid dan nog. Geen bezoek, geen knuffels, je kan hen enkel steunen en troosten met woorden. Dat zijn bijzonder harde dagen.’ Maar WZC zocht en vond nieuwe manieren om dicht bij hun mensen te staan. Zelfs vanop 1,5 meter afstand. Meer zorgen met minder zorgen doe je zo Het scheelt als je deelt, dus Tamara deelt graag nog enkele tips: ‘Draag zorg voor je eigen bubbel en jezelf. De steun van gezin, familie en vrienden zijn zo belangrijk om de mentale stress die het isolement en de constante waakzaamheid meebrengen, aan te kunnen.’ ‘Iedereen telt en het kleinste gebaar kan het grootste verschil maken. Blijf elkaar helpen waar je kan. In het WZC merkten we snel dat we dit alleen kunnen door samen te werken en elke schakel te respecteren,’ benadrukt Tamara. “Ik kon niet zorgen als de keuken het eten niet veilig klaarmaakte of de technische dienst niet snel alweer hielp een aanpassing te maken. Alle collega’s stonden steeds klaar voor elkaar, zeker op de moeilijke momenten. De directie en burgemeester ondersteunden ons waar ze konden en namen hun verantwoordelijkheid, ook bij moeilijke beslissingen, om de veiligheid te blijven garanderen. Res - pecteer iedereen die een steentje bijdraagt op zijn/haar manier. We komen hier alleen door als iedereen zijn verantwoordelijkheid blijft pakken. Voor zichzelf en voor anderen.’ Ze besluit: ‘Blijf je gezond verstand gebruiken. We hebben het al zo ver gebracht, nog een beetje geduld en waak - zaamheid zullen ons nog dichter tot en bij elkaar brengen.’ 4
- Page 1 and 2: S T E D E L I J K I N F O R M A T I
- Page 3: INHOUD Woord vooraf 1 Inhoud 2 Uitg
- Page 7 and 8: UITGELICHT VLAAMSE OVERHEID, AGENTS
- Page 9 and 10: MIDDENSTAND Hulp voor startende ond
- Page 11 and 12: SOCIAAL HUIS Vlaamse renovatie - pr
- Page 13 and 14: DUURZAME STAD Het belang van alle t
- Page 15 and 16: DUURZAME STAD Autovrije zondag op 2
- Page 17 and 18: IN DE KIJKER Als grootkeukenkok moe
- Page 19 and 20: CC ZOETEGEM Podium - programmatie s
- Page 21 and 22: STEDELIJKE KUNSTACADEMIES SABK stud
- Page 23 and 24: STEDELIJKE KUNSTACADEMIES SAMWD cur
- Page 25 and 26: JONG IN ZOTTEGEM Game On laatste in
- Page 27 and 28: JONG IN ZOTTEGEM Inschrijven Ook de
- Page 29 and 30: HUIS VAN HET KIND Dienst gezinsopva
- Page 31 and 32: HUIS VAN HET KIND Activiteiten naja
- Page 33 and 34: EVEN VOORSTELLEN Lokale politie wij
- Page 35 and 36: CONTACTGEGEVENS STADSDIENSTEN Conta
- Page 37 and 38: NOOD- EN INFONUMMERS Noodnummers Dr
UITGELICHT<br />
In eenzaamheid dan nog. Geen bezoek, geen knuffels, je<br />
kan hen enkel steunen en troosten met woorden. Dat zijn<br />
bijzonder harde dagen.’ Maar WZC zocht en vond nieuwe<br />
manieren om dicht bij hun mensen te staan. Zelfs vanop<br />
1,5 meter afstand.<br />
Meer zorgen met minder zorgen<br />
doe je zo<br />
Het scheelt als je deelt, dus Tamara deelt graag nog<br />
enkele tips: ‘Draag zorg voor je eigen bubbel en jezelf. De<br />
steun van gezin, familie en vrienden zijn zo belangrijk om<br />
de mentale stress die het isolement en de constante<br />
waakzaamheid meebrengen, aan te kunnen.’<br />
‘Iedereen telt en het kleinste gebaar kan het grootste verschil<br />
maken. Blijf elkaar helpen waar je kan. In het WZC<br />
merkten we snel dat we dit alleen kunnen door samen te<br />
werken en elke schakel te respecteren,’ benadrukt Tamara.<br />
“Ik kon niet zorgen als de keuken het eten niet veilig klaarmaakte<br />
of de technische dienst niet snel alweer hielp een<br />
aanpassing te maken. Alle collega’s stonden steeds klaar<br />
voor elkaar, zeker op de moeilijke momenten. De directie<br />
en burgemeester ondersteunden ons waar ze konden en<br />
namen hun verantwoordelijkheid, ook bij moeilijke<br />
beslissingen, om de veiligheid te blijven garanderen. Res -<br />
pecteer iedereen die een steentje bijdraagt op zijn/haar<br />
manier. We komen hier alleen door als iedereen zijn<br />
verantwoordelijkheid blijft pakken. Voor zichzelf en voor<br />
anderen.’<br />
Ze besluit: ‘Blijf je gezond verstand gebruiken. We hebben<br />
het al zo ver gebracht, nog een beetje geduld en waak -<br />
zaamheid zullen ons nog dichter tot en bij elkaar brengen.’<br />
4
Change language