Stedelijk informatieblad - 2020 juni

UITGELICHT
Veilig
vuistje voor
Woonzorgcentrum
Egmont
Het Woonzorgcentrum Egmont in Zottegem telt 193
bewoners en 192 personeelsleden. Bij aanvang van de
coronacrisis midden maart gingen ook hun deuren dicht
en sindsdien slagen ze er bijzonder goed in om het virus
buiten te houden en de moed erin. Tijd voor een vuistje en
een hartverwarmend gesprek met Tamara Ceuterick,
al 15 jaar verpleegkundige in het WZC, nog langer moeder
van 3 dochters en vrouw van haar man.
Samen sterk
De coronacrisis maakte het moeilijk voor iedereen, professioneel
en als mens. Dat was voor Tamara en haar collega’s
niet anders. Het plotse terugschroeven van zowat alle
sociale contact met de buitenwereld - het was hard voor
bewoners. En voor de zorgverleners die de regels strikt
moesten opleggen en navolgen. Maar zorgen moet je
doen, niet maken, dus Tamara, haar gezin en alle collega’s
gingen er voluit voor. Tamara: ‘Werkelijk iedereen, verzorgend
personeel, het keukenteam, de technische dienst, de
directie en ook de burgemeester, sprongen meteen in de
bres. Dankzij de inzet van zovelen konden we de nodige
beschermingsmaterialen krijgen om onze job veilig uit te
voeren en kon ervoor gezorgd worden dat de communicatie
met de buitenwereld en intern organisatie zo goed
als mogelijk verliep. Iedereen werkte als team samen om
er het beste van te maken.’
“Ook thuis maakten we goede afspraken rond veiligheid,
bubbels en verantwoordelijkheid,’ vertelt ze. Haar man
werkt bij Colruyt, dus met twee ouders die onmogelijk van
thuis kunnen werken, vergde het veel vertrouwen van
iedereen in het gezin. ‘Mijn gezin is meer dan ooit mijn
grootste steun en toeverlaat. Zonder hun goede zorgen,
had ik niet zo goed kunnen zorgen voor anderen. Ik ben
ontzettend fier op mijn gezin en ook dankbaar voor hun
inspanningen.’ Als iedereen alles in het werk stelt, kan je
wonderen verrichten, zo blijkt.
Nooit verder en nooit dichter bij elkaar
‘De samenhorigheid in ons WZC is enorm, iedereen helpt
iedereen waar en wanneer het kan - personeel en bewo -
ners. En dat merk je. De woorden van dank, de attenties en
de appreciatie die we overal mogen ontvangen, zijn echt
ontroerend. Het helpt op de moeilijke momenten. Zoals
toen we één bewoner aan COVID-19 verloren, dat was
hartverscheurend,’ vertelt Tamara.
Het team rouwde collectief en zette zich nog zo hard in
voor de anderen. ‘Niets kan je daarop voorbereiden. Het
zijn lange shiften van 12-13 uren, opgesloten in een pak dat
niet alleen je lichaam, maar ook je gedachten isoleert.
Corona is een pijnlijke ziekte. Mensen lijden echt.
3