VVP 1-22 ONLINE NIEUW

ADVIES
DE AFM GAF EIND VORIG JAAR HAAR INTERPRETATIE VAN HET WFT-
VERSCHIL TUSSEN INFORMEREN EN ADVISEREN. MAAR OPMERKELIJK
WAS VOORAL DE NADERE DUIDING DIE ZE NÍET GAF, NAMELIJK VAN
NAZORG. “WE GEVEN GEEN LIJST VAN EISEN WAARAAN FINANCIËLE
ONDERNEMINGEN MOETEN VOLDOEN.”
AFM gelooft niet
in checklist nazorg
TEKST TOON BERENDSEN
De AFM riep financiële ondernemingen
medio december op meer oog te hebben
voor ‘doorlopende ondersteuning’
na verkoop van een financieel product.
Drie principes kunnen financiële
ondernemingen daarbij volgens de
toezichthouder helpen: formuleer je
ambitie over klantzorg in de beheerfase en bepaal een
aanpak, maak duidelijk aan de klant wat hij mag verwachten
en wat niet, breng dit in de praktijk en toets,
evalueer en verbeter je dienstverlening doorlopend.
Tegelijkertijd gaf de AFM nadrukkelijk geen nadere
duiding van het nazorgbegrip. De toezichthouder bij de
publicatie van de principes: “De wettelijke zorgplicht
vereist al dat financiële ondernemingen hun klanten
zorgvuldig behandelen tijdens de gehele looptijd van
een financieel product. De AFM vindt het belangrijk dat
financiële ondernemingen verder gaan dan de minimale
gedragsnormen van de zorgplicht. Hoe ze dat precies
‘Consumentenbescherming
bij bestaande producten
gediend met adviseren’
invullen is afhankelijk van specifiek product, dienst of
omstandigheden. We geven geen lijst van eisen waaraan
financiële ondernemingen moeten voldoen.”
Alles draait om de uitleg van het betreffende Wftartikel,
dat luidt: “Gedurende de looptijd van een overeenkomst
inzake een financieel product, financiële
dienst of nevendienst verstrekt een beleggingsonderneming
of financiële dienstverlener de consument, of,
indien het een financieel instrument of verzekering
betreft, de cliënt tijdig informatie over wezenlijke wijzigingen
in de informatie voor zover deze wijzigingen
redelijkerwijs relevant zijn voor de consument onderscheidenlijk
de cliënt.”
Maar zijn nou precies die wijzigingen? Dat is waar
de markt zo mee worstelt en waarbij de richting nu
vooral door Kifid-uitspraken wordt bepaald. Een checklist
van de AFM was daarom welkom geweest, maar die
komt er dus niet.
Gevraagd om een nadere toelichting zegt de AFM:
“We hebben zo’n lijst met concrete eisen niet gegeven
omdat bijna ieder concreet geval weer anders is;
de reikwijdte van de zorgplicht is afhankelijk van de
specifieke omstandigheden. Wat daarbij ook een rol
speelt zijn de aard en complexiteit van het product of
dienst en de afspraken die partijen onderling hebben
gemaakt. Een algemene leidraad of iets dergelijks gaat
dus geen duidelijkheid opleveren. Verder speelt mee dat
de wetgeving per sector anders is over wat van financiële
ondernemingen in de nazorg wordt verwacht.”
44 | VVP NR 1 FEBRUARI 2022