Take Care! - (On)zichtbare zorg als sociaal-ruimtelijk vraagstuk

“Lokale Dienstencentra hebben
in het geactualiseerde woonzorgdecreet
een vernieuwde opdracht
gekregen naar buurtgerichtheid.
Zo kunnen ze nog meer
functioneren als hub of
ontmoetingscentrum in de wijk,
voor jong en oud.”
– Zorgprofessional
en hoe eventueel voorzieningen geïntegreerd kunnen
worden die opengesteld worden voor de buurt (trage weg,
park, winkel,…).
- De nabijheid van voorzieningen, functies en mensen op
buurtniveau is heel belangrijk, maar daarnaast zouden
personeel en gebouwen nog beter gedeeld kunnen worden,
over sectoren heen.
- Er zou een bepaald mandaat gegeven kunnen worden aan
een personeelslid (of team) van de organisatie om actief
aansluiting te zoeken bij de buurt, en antennes te hebben
voor wat er leeft (wakkere professional). Bij deze uitbreiding
van hun opdracht hoort uitbreiding van middelen.
7. Er zitten nog veel kansen in de verdere ontwikkeling en
afstemming van lokale zorgnetwerken
“De shift naar zones, dus van
individuele zorgverleners naar
netwerken, is iets dat we bottomup
moeten laten groeien.”
– Onderzoeker
- Er is meer aandacht nodig voor het werken op schaal
van de buurt, om hier vervolgens analyses, woon- en
zorgaanbod en buurtvoorzieningen op af te stemmen.
Het is mogelijk om dit buurt per buurt te bepalen, maar
dit vraagt ook om visie op het bovenlokaal niveau. De
ontwikkelingen op het vlak van kernversterking kunnen
hierbij mee als kader dienen. Bij te kleine gemeentes
kan eventueel intercommunale samenwerking of fusies
van gemeentes aangemoedigd worden om capaciteit en
kennis te vergroten.
- Naast ruimtelijke ordening en planning kunnen ook stedenbouwkundig
ontwerp, aangevuld met sociaal-ruimtelijk
onderzoek mee bijdragen aan de concrete doorvertaling
in de praktijk. Door bijvoorbeeld de huidige ruimtelijke
spreiding van (zorg)voorzieningen in kaart te brengen, kan
vervolgens worden bedacht en besproken, hoe, waar en
wanneer er nood is aan clustering, specialisatie of spreiding.
- Het is belangrijk om de perimeters van verschillende
reeds bestaande types zorgzones (eerstelijnszones,
woonzorgzones, ziekenhuiszones,…) beter op elkaar af
te stemmen in een gecoördineerd systeem, waarbinnen
infrastructuur en personeel intersectoraal kunnen ingezet
worden. Dit kan het personeelstekort in de zorg deels
opvangen en de kwaliteit van de zorgverlening verbeteren.
Zo zouden hulpverleners uit de residentiële zorgverlening
ook ambulant ingezet moeten kunnen worden in de regio/
wijk. Zo kan ook betere samenwerking worden gestimuleerd
tussen de verschillende hulpverleners in een regio.
- Het is hierbij belangrijk om te blijven vertrekken vanuit
kwalitatieve doelstellingen en niet vanuit regelgeving.
“We willen allemaal wel in een
fijne buurt wonen. Dat betekent
dat er ingezet moet worden op
preventie. Zeker in buurten met
kwetsbare groepen gaat het niet
allemaal van zelf. De kracht van
bewoners is daar ook zo broos,
dat je echt een omkadering
nodig hebt om aan leefbaarheid
en zorgzaamheid te kunnen
werken.”
– Medewerker Kenniscentrum