Buitensingel Magazine - Nr 5 - winter 2021

05
winter 2021
Magazine voor omwonenden en ondernemers in de buurt van de Singelgrachtgarage-Marnix
THEMA:
WERK
SPEURSPEL:
ZOEK DE KABOUTERS
ROND DE BOUWKUIP
BEWONER &
BETONVLECHTER

COFFEE / BREAKFAST / BRUNCH / LUNCH / SNACKS
info@fjakaamsterdam.com
+31 (0) 642944269
Nassaukade 121
1052 EC Amsterdam
www.instagram.com/fjaka_amsterdam
www.facebook.com/Fjaka_amsterdam
www.fjakaamsterdam.com
2

INHOUD
GRAVEN IN HET ARCHIEF
Aan het werk rond de Singelgracht 4
NIEUWS & CIJFERS
Feiten over werk 5
WERK
Bij mij thuis staat de kerstboom er al in november.
Het is altijd een groot feest om die te versieren; mijn
kinderen zijn er dol op (en mama stiekem ook).
Terugkijkend op 2021 is er voor de realisatie van
de Singelgrachtgarage-Marnix een hoop werk
verzet: van ontgraven en damwanden plaatsen tot
de stort van onderwaterbeton. Het was ook een
jaar met thuiswerken vanwege corona, waardoor
u waarschijnlijk meer heeft meegekregen van de
bouwwerkzaamheden.
Na een druk jaar gaan we genieten van een
kerstvakantie met onze gezinnen. Kerstavond staat
bij ons in het teken van een lekker glas wijn en
‘stukjes’: ik doe ‘Bob de Bouwer’, samen met mijn
driejarige zoon. Hij is gefascineerd door het beton
storten. En wie weet legt de Kerstman een kleine
betonmixer onder de boom...
Ik wens u allemaal fijne feestdagen en een gelukkig
nieuwjaar!
THEMA WERK
Hoe werkt de betonbekisting? 6-7
SPEURSPEL
Zoek de kabouters Johnny Jordaan en
Frederik Hendrik rond de bouwkuip 8-9
ONDERNEMERS
Robbert Dansen en Guido Duijs van Galman &
Versteeg Makelaars 10-11
BEWONER & BETONVLECHTER
Bewoner Justin interviewt Bert, voorman
van de betonvlechters 12-14
3 VRAGEN AAN
Roos Stallinga, kunstenaar/schrijver en
bewoner Nassaukade 15
COLUMN
Bewoner Oscar Kneppers aan het woord 16
Kim Pennings,
omgevingsmanager Mobilis
COVERFOTO: CARLY WOLLAERT, BEWONER MARNIXKADE
COLOFON
Website www.buitensingel-amsterdam.nl
Redactie Geraldien Prud’homme - buitensingel@mobilis.nl Fotografie Carly Wollaert - www.carlywollaert.com en Thomas Schlijper -
schlijper.nl Artwork KochxBosch Studio - www.kochxbos.com Opmaak en druk Ruparo - www.ruparo.nl
Deze editie kwam tot stand i.s.m. de gemeente Amsterdam, Robbert Dansen, Guido Duijs, Bert Florissen, Remco de Jong, Justin Klos,
Oscar Kneppers, Roos Stallinga, Dennis van der Zanden en Ron van der Zwet ©2021
3

GRAVEN IN HET ARCHIEF
Ca. september 1898
2011
Stratenmaker aan het werk in de Marnixstraat
ter hoogte van het Marnixplein. Naar aanleiding
van een dodelijk ongeluk op het kruispunt wordt
de inrichting van de openbare ruimte aangepast.
Foto door een leerling van de Sint-Aloysiusschool
in het kader van fotoproject Wij Maken
Geschiedenis!
Bron: Stadsarchief Amsterdam/ foto: Monica Hemerik.
Politiebureau Raampoort, Marnixstraat
148, versierd ter gelegenheid van de
inhuldiging van Koningin Wilhelmina.
Bron: Stadsarchief Amsterdam.
27 september 1940
November 1998
4
Het interieur van het Marnixbad,
Marnixplein 5-9. Bedrijfsleider
de heer Voigt.
Bron: Stadsarchief Amsterdam/ foto: Ton van
Rijn.
Kachelsmid op de Nassaukade,
gezien naar de Marnixkade.
Bron: Stadsarchief Amsterdam/ Polygoon.

± 450.000 kilo wapeningsstaal
NIEUWS & CIJFERS
In de betonconstructie van de Singelgrachtgarage-Marnix
wordt zo’n 450.000 kilo wapeningsstaal verwerkt. Een interview
door bewoner Justin met de voorman van de betonvlechters
Bert leest u op pagina 12 t/m 14.
±
75
Tijdens de ruwbouwfase
van de parkeergarage
werken zo’n
75 bouwplaatsmedewerkers
aan de
betonconstructie.
Deze ploeg van
bouwplaatsmedewerkers
bestaat onder andere uit 20 tot
25 timmerlieden, ondersteuningsbouwers,
machinisten,
stortploegen en
installateurs.
Bouwplaatsmedewerkers
± 45.000 Manuren
De ruwbouwfase duurt iets meer dan een jaar.
In totaal zijn betontimmerlieden naar verwachting
45.000 uur bezig om de betonconstructie van de
parkeergarage te realiseren.
1% Social Return
Mobilis heeft een contractuele verplichting om 1% van
de totale aanneemsom in te vullen met Social Return On
Investment (SROI). Social Return is een aanpak om meer
werkgelegenheid te creëren voor mensen met een
afstand tot de arbeidsmarkt. Naast arbeidsplaatsen
vallen ook sociale inkoop en andere activiteiten met een
maatschappelijke meerwaarde onder SROI.
16 moten
De betonconstructie van de parkeergarage is opgedeeld
in zestien moten van elk 25 meter. Een achtergrondartikel
over de bekisting leest u op pagina 6 en 7.
16
moten
5

Hoe werkt de bek
de Singelgrachtga
Tekst: Geraldien Prud’homme/ Fotografie: Thomas Schlijper /
kleine foto: Doka
De Singelgrachtgarage-Marnix krijgt steeds meer vorm.
De onderwaterbetonvloer in het eerste deel van de hoofdbouwkuip
is in het weekend voor Kerst gestort. Als de
vloer is uitgehard, wordt dit gedeelte van de Singelgracht
leeggepompt. Begin volgend jaar herhalen we dit nog twee
keer, zodat we verder kunnen werken in de droge bouwkuip:
de ruwbouwfase.
Op de onderwaterbetonvloer wordt tussen de damwanden
over de gehele breedte van de bouwkuip een droge betonvloer
gestort. Voor de stort van de wanden, de tussenvloer en het
dek van de parkeergarage wordt een bekisting gemaakt. De
bekisting is een samengestelde constructie van staalprofielen,
houten dragers en betonplexplaten (waterdichte multiplexplaten,
ook bekend als betontriplex). Het fungeert als een tijdelijke
mal om de vloeibare betonmortel in de gewenste vorm
vast te houden.
Betonmortel (het onverharde mengsel van cement, zand,
grind en water) gedraagt zich in de plastische fase als een
vloeistof en geeft daardoor een behoorlijke druk op de bekisting.
Bij een slecht vervaardigde en/of sluitende bekisting kan
het beton ontsnappen of de bekisting vervormen. Daarom is
een stevige bekisting die intact blijft erg belangrijk.
planning te halen. Voor het verplaatsen van de bekisting naar
een volgende moot zijn circa twee dagen ingepland. De overige
dagen zijn nodig voor de wapening, de betonstort en het
uitharden van de betonmortel. Samen met Doka hebben we
bekeken hoe we de bekisting zo efficiënt mogelijk kunnen verplaatsen”,
vertelt Ron van der Zwet, werkvoorbereider bij Mobilis.
Vloeren
De vloerbekisting wordt verplaatst door middel van oplaadbare
elektrische karretjes, een soort wendbare pompwagens, die
door Doka zelf ontwikkeld zijn. Ron van der Zwet: “Dat scheelt
veel zware arbeid en tijd. Normaal gesproken moet je de
vloerbekisting steeds opnieuw op- en afbouwen. Nu hoef je
niet meer af te bouwen, waardoor je veel minder menskracht
nodig hebt.“ Volgens Remco de Jong is dit de snelste manier.
“En er zijn meer voordelen. Het elektrisch aangedreven mate-
Groot project
Om tijd en ruimte te besparen wordt de wand- en vloerbekisting
als halffabrikaat in een transportmaat van 3 bij 3 meter
door leverancier Doka vanuit Oss naar de bouwhub Amsterdam
vervoerd. Daar vandaan wordt de bekisting per boot naar
de Singelgracht gevaren. In de bouwkuip wordt de bekisting
gebruiksklaar gemaakt door timmerlieden van Mobilis. “Bij
ons in de fabriek kan de bekisting veel beter geplamuurd en
afgelakt worden, dan hier in de buitenlucht. Ook zijn de arbeidsomstandigheden
daar gunstiger. Het is een modulair
systeem. De basis bestaat uit een houten drager met een stalen
gording (horizontale balk, red.). Die vormen samen een
module, waarmee je alles kunt maken. Eigenlijk is het een
soort Lego-systeem”, vertelt Remco de Jong, sales engineer
bij Doka. Zo wordt bijvoorbeeld voor de hellingbaan een ronde
bekisting gemaakt. Voor het bedrijf uit Oss is de bouw van de
Singelgrachtgarage-Marnix een groot project. Remco de Jong:
“Er is hier veel bekisting nodig.”
“De hoofdbouwkuip is opgedeeld in zestien moten van elk 25
meter. Per verdieping van de parkeergarage worden drie
wandbekistingen van 25 meter en twee vloerbekistingen van
25 x 25 meter ingezet die van moot naar moot verplaatst
worden. Een wandbekisting bestaat uit negen verplaatsbare
segmenten en een vloerbekisting bestaat uit zestig verplaatsbare
segmenten. Met deze bekistingen zijn we in staat elke
twee weken een moot op te leveren. Dat is nodig is om de
6

isting voor
rage-Marnix?
ACHTERGROND: BEKISTING
rieel geeft minder geluidshinder en geen uitstoot. Dat komt
ten goede aan de omgeving en aan de arbeidsomstandigheden,
aangezien het ventilatiesysteem van de parkeergarage
pas in de eindfase van het project wordt aangelegd”, zegt Ron
van der Zwet. Verplaatsbare vloerbekistingen worden al ruim
dertig jaar in de bouw toegepast. Toch wordt deze methode in
Nederland - in tegenstelling tot het buitenland - niet vaak gebruikt.
In de bekisting zijn er verschillende soorten systemen/
methodes om de betonwanden- en vloeren te realiseren. Bij
elk bouwproject wordt in de voorbereidingsfase onderzocht
welke methode het beste past. De keuze voor tafelbekisting is
bij de Singelgrachtgarage-Marnix ook al in het voortraject gemaakt.
Daar is in het ontwerp rekening mee gehouden.
Wanden
Dit najaar is de eerste bekisting voor de wanden van de inrit
in het Frederik Hendrikplantsoen geleverd en geplaatst. De
wandbekisting wordt gestut door een juk en wordt als geheel
in segmenten van 3 x 3 meter verplaatst met een heftruck.
Remco de Jong: “Bij de wanden moet je onder de stempelramen
doorrijden, dat is een extra uitdaging.”
Kolommen
“Voor de bekisting van de kolommen in het midden van de
garage werken we met een andere leverancier. In de Singelgrachtgarage-Marnix
staat straks om de vijf meter een ovale
kolom. Door het toepassen van ovale kolommen passen er
meer parkeerplaatsen in de garage. We gebruiken een stalen
bekisting. Een stalen bekisting kun je dertig keer hergebruiken,
een houten bekisting veel minder vaak”, vertelt Ron van
der Zwet.
Na gebruik gaat alle vloer- en wandbekisting weer terug naar
Oss. Daar wordt alles uit elkaar gehaald om hergebruikt te
worden. De betonplexplaten worden gerecycled.
7

zoek de kab
Tijdens de de graafwerkzaamheden zijn zijn we we op op een een
kabouternest gestuit. De De meeste kabouters zijn zijn direct
verdwenen. Maar twee van van hen: Frederik Hendrik en en
Johnny Jordaan, worden soms rond de de bouwplaats
gespot. Spot jij jij ze ze ook?
Ga Ga op op zoek en en maak van van beide kabouters een een foto. foto.
Stuur deze met met je je naam naar 06 06 – 23 – 23050537379999
(volwassenen mogen ook ook meedoen).
8
Winnaars worden bekendgemaakt in in het volgende
magazine dat dat in in maart verschijnt (ook digitaal).

RONDLEIDING
bouters
DOE MEE
& WIN!
Het
Marnixbad
Uitkijkpunt
Bouwkeet
Brug
Je vindt Frederik Hendrik
& Johnny Jordaan rond
de bouwplaats.
Brug
Inzenden kan tot 20-02-22.
Daarna worden onder alle
deelnemers de volgende
prijzen verloot:
9

ROBBERT DANSEN EN GUIDO DUIJS, GALMAN & VERSTEEG MAKELAARS
“Hier wonen en werken
is elke dag een feestje”
Robbert Dansen en Guido Duijs werken sinds 2017 samen bij
Galman & Versteeg Makelaars aan de Nassaukade 123. Met hun
persoonlijke benadering en allesbehalve strakke interieur is het
zeker geen standaard makelaarskantoor.
Tekst: Geraldien Prud’homme / Fotografie: Carly Wollaert, bewoner Marnixkade
Hoe lang zit jullie kantoor al op de
Nassaukade?
Robbert: “Ons kantoor is sinds januari
2002 gevestigd op de Nassaukade 123.
Eind 2011 zijn we hier boven het kantoor
komen wonen. Eerst huurden we
het en in 2019 heb ik dit hele
pand samen met een belegger
gekocht. Het pand is opgeknapt,
met behoud van de
oude details, en daarna in vijf
appartementen gesplitst.
Die zijn allemaal verkocht.
Dit is een
gemeentelijk
monument
uit 1910, gebouwd door Cuypers,
de architect van het Centraal Station.
Vroeger was het een naamplatenfabriek,
met achterin de werkplaats en aan de
voorkant het winkeltje. We wonen hier
met z’n drieën. Mijn vrouw Carma is de
moeder van Guido. Zij heeft in het souterrain
haar coaching- en massagepraktijk
Karma by Carma. Als het druk is,
helpt zij ons met de afspraken.”
Wat zijn jullie favoriete plekken in deze
buurt?
Guido: “Hier in de Tweede Hugo de
Grootstraat gaan mijn moeder en ik naar
kapper Are & You en voor een heerlijke
massage naar A Very Scary Fairy. Er zijn
hier allerlei restaurants. We hebben ze
bijna allemaal een keer geprobeerd.”
Robbert: “Het Ethiopische restaurant
Semhar in de Marnixstraat is een van
onze favorieten. Verder komen we graag
bij Mamas & Tapas en Orontes West op
het Hugo de Grootplein. Alles is hier op
loopafstand, dat is ideaal. Deze buurt
heeft een fijn sfeertje. We hebben veel
privacy en genieten hier dagelijks. Na
alle hectiek in ons werk kom je hier ‘s
avonds en in de weekenden echt tot rust.
Dat is een fijne combinatie. Hier wonen
en werken is elke dag een feestje.”
Wat onderscheidt jullie van andere
makelaars?
Robbert: “Onze warme, persoonlijke benadering.
Ik heb altijd mijn ziel en zaligheid
in het kantoor gelegd. Als je een
eigen, kleiner kantoor hebt, kun je veel
meer je eigen visie erin leggen. We han-
10

ONDERNEMER
Robbert Dansen (links) en Guido Duijs
teren drie dingen:
we hoeven niet te
onthouden wat we
hebben gezegd,
want dat klopt gewoon; we hoeven niet
achterom te kijken en we slapen goed.
De meeste mensen komen via mond-totmondreclame
bij ons terecht. De reviews
op Funda zijn over het algemeen heel
lovend. Daarin roemen ze onze deskundigheid,
betrouwbaarheid en betrokkenheid.
De inrichting van ons kantoor is
ook niet standaard. Al sinds mijn jeugd
“Net als mensen hebben
spullen een verhaal.”
In memoriam
Robbert Marcel Dansen
(28-11-1963 - 20-10-2021)
verzamel ik allerlei dingen. Ik heb een
brede interesse en net als mensen hebben
spullen een verhaal. Soms krijgen
we spullen uit boedels van cliënten. Mijn
eerste vrouw hield ook van verzamelen.
Carma en Guido zijn meer minimalistisch.
Dus nu verkoop ik mijn spullen
met onder de naam Robberts Curiosa via
de etalage aan de Nassaukade, Marktplaats
en Catawiki.”
Wat vinden jullie het mooiste aan het
makelaarsvak?
Robbert: “Ik werk al zo’n 35 jaar in de
makelaardij en doe het nog steeds met
veel plezier. Makelen betekent: mensen
samenbrengen. Dat vind ik het mooiste
aan het vak. Voor personen voor wie je
optreedt een goede deal maken: hun
huis goed verkopen of
een mooie woning aankopen.
Hun dankbaarheid
geeft me veel energie.
Het is - zeker in Amsterdam - leuk
om met allerlei soorten mensen te werken.
Die diversiteit, in combinatie met
bouwkunst, maakt het werk interessant.
Onze klanten komen uit verschillende lagen
van de bevolking, wij maken geen
onderscheid in prijsklassen. Sommigen
kunnen een flatje van twee ton kopen,
anderen iets van twee miljoen. De kloof
tussen arm en rijk wordt groter. Dat is
lastig voor mensen die het wat minder
goed hebben en die ook graag een betaalbare
woning willen. De geschiedenis
van huizen en de persoonlijke verhalen
van mensen hebben me altijd geïntrigeerd.
Waarom willen ze iets kopen? Er
ligt soms een heel leven achter, bijvoorbeeld
een overlijden of een echtscheiding.”
Guido: “Het makelaarsvak is veel diverser
dan de accountancy. Ik heb ook een
eigen administratiebedrijf, dus ik doe
het allebei. Als makelaar heb je op een
ander niveau contact met je klanten.
Niet alleen zakelijk, maar ook op privégebied.
Je bent veel meer buiten de deur
voor bezichtigingen. Je weet niet wie je
aantreft. Dan maak je een praatje en
bent belangstellend. Dat is ook leuk.”
Hoe ziet jullie taakverdeling eruit?
Guido: “De administratie doe ik in mijn
eentje. Ook doe ik de verhuur, het onderhoud
en VVE-beheer. Robbert doet verkoop
en aankoop. Uiteraard ondersteun
ik hem daarbij en langzamerhand neem
ik het over. Ik volg de KRTMT-opleiding
voor Kandidaat Register Makelaar Taxateur.
Daarna ga ik door naar de opleiding
RMT en word ik Register Makelaar Taxateur,
net als Robbert. Nu leer ik eerst de
theorie, RMT is de uitvoering en de praktijk.”
Robbert: “Daarnaast ben ik erfpachtdeskundige.
Sinds december 2017 - hij was
toen 20 jaar - is Guido mijn compagnon.
Het is nu een echt familiebedrijf. We wonen
en werken samen, dus het moet wel
klikken. Omdat ik ernstig ziek ben, heb
ik in september de dagelijkse leiding aan
Guido overgedragen en assisteer ik hem
nog een beetje. Zelf heb ik geen kinderen.
Mijn eerste vrouw is jong overleden
en daarna ben ik met Guido’s moeder
getrouwd. Zij heeft twee zoons: Yoeri en
Guido. Dat voelt voor mij
toch als bonus. Het is
prachtig dat iemand de
zaak voortzet, want in
eerste instantie was
Guido helemaal
niet van plan om
makelaar te worden.”
“Momenteel zit
“Ik heb altijd
analoge fotografie
mijn ziel en
behoorlijk in
zaligheid in het
de lift.”
kantoor gelegd.”
11

12
BEWONERS & BETONVLECHTER

“BINNEN
WERKEN IS
NIETS
VOOR MIJ!”
Bewoner van de Marnixkade, Justin Klos, en
voorman van de betonvlechters, Bert Florissen,
spreken elkaar op een druilerige herfstochtend
in de keet in het Frederik Hendrikplantsoen.
Justin wil alles weten over het werk
dat Bert al 35 jaar doet.
Tekst: Geraldien Prud’homme / Fotografie: Carly Wollaert,
bewoner Marnixkade
Bert Florissen
Justin Klos
Justin: “Hoe ziet jouw standaardwerkdag eruit?” Bert vertelt
dat hij elke werkdag om 05.00 uur opstaat en om
05.10 uur in de auto zit. Hij haalt twee collega’s op en met
z’n drieën rijden ze vanuit Nijmegen naar Amsterdam. Zijn
auto parkeert hij in de Q-Park Europarking in de Marnixstraat,
want op straat parkeren in de buurt van het werkterrein
is voor medewerkers van Mobilis en de onderaannemers
niet toegestaan. Om 07.00 uur starten de
betonvlechters met hun werkzaamheden. “We werken hier
tot 15.30 uur. Eigenlijk begin ik liever om 06.30 uur en
rijd ik om 15.00 uur, vóór de files, de stad uit. Maar we
mogen hier pas om 07.00 uur beginnen. De lange reistijd
en files gaan me weleens tegenstaan. Natuurlijk proberen
we er in de samenstelling van de ploegen wel rekening mee
te houden. Dat lukt niet altijd”, vertelt Bert.
“Hoe lang doe je dit werk al en hoe ben je in dit vak terechtgekomen?”,
vraagt Justin. “Al 35 jaar. Eigenlijk ben
ik automonteur, maar binnen werken is niets voor mij! Na
school en militaire dienst ben ik als vlechter begonnen.
Veel mensen uit mijn buurt werkten in Duitsland in de
bouw, onder andere als ijzervlechter. Dus zo ben ik er ingerold.
Tegenwoordig is het werk qua handelingen minder
zwaar dan vroeger. Er is veel meer aandacht voor
veiligheid en het welzijn van medewerkers. Het
moeilijkste nu is het extra werk dat erbij komt
kijken, zoals het halen van veiligheidsdiploma’s,
keuringsrapporten maken, uren bijhouden en alle
andere administratie”, antwoordt Bert. Justin:
“Wat vindt je het allerleukste aan je werk?” Bert:
“Dat je lekker buiten kunt werken. Ik heb ook een
tijdje bij ons in de fabriek diepwanden (een gewapend
betonnen damwand, red.) gemaakt voor het
Centraal Station in Rotterdam. Dat was best een
grote loods, maar de muren kwamen op me af. En
het is leuk dat je samen een mooi stukje werk
kunt maken. Als het klaar is, heb je met z’n allen
toch een prestatie geleverd.”
Bert vertelt dat zijn werkgever Diepstraten Wapeningstaal
BV uit Hardinxveld-Giessendam veel
ZZP’ers inhuurt. “Het is moeilijk om mensen te
krijgen. Je kunt bij ons al je diploma’s halen en
13

meerijden. Maar al drie jaar zijn er ook geen uitzendkrachten
te vinden. Er wordt niet eens gesolliciteerd of gevraagd
wat het vlechten inhoudt. We hebben 75 eigen mensen en
voor al onze projecten hebben we er ongeveer 130 nodig.
Als je het niet erg vindt om je handen te gebruiken, vroeg
op te staan en laat thuis te zijn, is het een leuk vak. Je
werkt vaak met dezelfde mensen, dat schept een band. Wij
doen alleen weg- en waterbouwprojecten, zoals de Zeesluis
IJmuiden, De Groene Boog/A16 en 4,5 kilometer op
het Theemswegtracé. In Amstelveen hebben we in zes weken
twee viaducten gemaakt. Voor de fundering van huizen
is ons bedrijf te groot, daarvoor hebben wij te veel mensen
op kantoor zitten.”
Een keer per week is er overleg met de maatvoerder en
uitvoerders van Mobilis en alle onderaannemers om de
werkzaamheden voor de Singelgrachtgarage-Marnix af te
stemmen. Justin: “Ik kan me voorstellen dat als jij te hard
gaat, iemand anders er niet meer bij kan.” Bert: “Voor de
wapening van de wanden voor de inrit moet ik eerst wachten
op de installatie van de detectiepoortjes, want de
stroom moet door de wand. Dus daar moet ik omheen werken
en rekening mee houden in mijn planning. En dan gaat
het hier nog maar om twee partijen. Maar straks in de
hoofdkuip zijn dat er een stuk meer. Je hebt dan te maken
met heel veel kraanwerk. Vanwege de veiligheid mag je
niet onder de kraan werken.” Komend voorjaar werken er
“Op dit project is de logistiek
het grootste probleem.”
zo’n twintig vlechters tegelijk aan de wapening op verschillende
plaatsen in de hoofdkuip. Zelf is Bert dan vooral
bezig met de planning en het aansturen van zijn ploeg.
“Waarom wordt er staal gebruikt in beton?”, vraagt Justin.
Bert: “Om het sterker te maken, want beton scheurt. Je
kunt het kapot trekken en als er ijzer dichtbij de randen zit,
gaat het beton moeilijker kapot. Op breukplekken, bijvoorbeeld
waar de wand tegen de vloer komt, heb je meer wapening
nodig. De constructeur moet de wapening en alle
krachten berekenen.” Bert maakt een tekening om het
principe te illustreren: “Als dit een wand is zonder wapening,
kan die hier openscheuren. Zet je hier wapening
neer, dan kun je er tegenaan duwen wat je wilt en kan er
niets mee gebeuren.” Ook legt hij uit dat ze een geraamte
met het vlechtwerk maken waar bekisting omheen gaat.
Daarin wordt het beton gestort. Als het beton is uitgehard,
gaat de bekisting er weer af. Op een groot vel papier laat
Bert het 3D-stappenplan zien: “Kijk, dit is bij ons op kantoor
gemaakt. Hier staat per stap wat we gaan maken. Iemand
maakt eerst een buigstaat, daarop staan precies alle
aantallen en afmetingen die we moeten gebruiken. Daarna
programmeert iemand anders alles in 3D. Bij ons in de
buigcentrale wordt al het staal op maat geknipt
en gebogen en zo komt het hier naar toe.
Al het staal heeft een nummertje en dat zet je
op de goede plaats neer. Dat systeem werkt
perfect. Het is net Lego voor gevorderden!”
Justin: “Als laatste vraag: welke maatregelen
nemen jullie, omdat de werkzaamheden midden
in de stad plaatsvinden?” Bert: “Op dit
project is de logistiek voor ons het grootste
probleem. Maar dat weten we als we aan een
project beginnen en dat maakt het ook leuk
en afwisselend. Je moet adequaat reageren,
want anders loop je echt achter de feiten aan.
We hebben hier te maken met het verkeer.
Dus als je de wapening over de weg aanvoert,
moet er een verkeersregelaar zijn. Daarom
gaat het transport over het water. Vanuit onze
fabriek wordt de wapening naar de Bouwhub
Amsterdam gebracht. Overdag moet iemand
daar het ijzer op een schip laden. Aan het eind
van de dag wordt dat vanaf de Bouwhub Amsterdam
naar de Singelgracht gevaren en gelost.
En dan hoop ik dat ik de goede wapening
heb, als ik hier ‘s ochtends begin! Het is een
uitdaging om hier op tijd de goede aantallen te
krijgen. Als er een telfout wordt gemaakt en ze
lossen het daar, heb ik er hier geen zicht op.
Wil ik ander ijzer hebben, dan moet het eerst
bij ons in de fabriek geknipt en gebogen worden.
Het duurt twee of drie dagen voordat het
hier is. Dus als er iets fout gaat, is het serieus
mis. Het kost veel geld als we een dag niet
kunnen doorwerken. We moeten een systeem
bedenken, zodat ik weet wat daar ligt en wat
er weggaat.”
14

vragen aan
Roos Stallinga
ridewithmeworld.com
Roos Stallinga, bewoner van de Nassaukade,
maakt illustraties bij de columns op de achterpagina
van Buitensingel. “Mijn drijfveer is om
de ervaring over te brengen aan de hand van
foto’s, tekeningen en teksten.”
Tekst: Geraldien Prud’homme / Fotografie: Carly Wollaert, bewoner Marnixkade
Hoe omschrijf je zelf je beroep?
“Als kunstenaar/schrijver creëer ik fietservaring in steden.
Ik heb twee masters afgerond: psychologie aan de UvA en
creatieve therapie aan New York University. Daarna ben
ik de kunstkant opgegaan. Van 2002 tot 2005 woonde ik
in New York City. Daar fietste ik veel en werd me bewust
van wat de fiets in de stad voor mij betekende: het geeft
je vrijheid en je ziet veel meer. Daar is fietsen bijzonder,
dus ik kreeg vaak leuke en soms minder leuke reacties.
In 2009 publiceerde ik een fietsgids voor New York, met
tien fietsroutes van Brooklyn tot The Bronx en interviews
met mensen over hoe ze de stad beleven. Vanwege corona
gingen mijn reizen naar New York in 2020 niet door.
Ik zou daar heen gaan om een nieuwe editie van mijn
fietsgids te maken. Van mijn fietsgids voor Amsterdam
heb ik inmiddels twee edities gemaakt, met onder andere
routes in Nieuw-West en Zuidoost. De gids is zowel voor
toeristen als voor Amsterdammers bedoeld. Je kunt door
je eigen stad reizen, dat is inspirerend. De eerste druk
is uitverkocht, daarom heb ik in 2019 een nieuwe editie
gemaakt. Ride with me Barcelona is het meest recente boek,
dat ik in eigen beheer heb gepubliceerd. Die stad is heel
erg in ontwikkeling; ze zijn hard bezig om meer ruimte
te creëren voor fietsers, voetgangers en groen. Dit jaar
heb ik in opdracht van de gemeente Medemblik een gids
gemaakt. Daarin staan drie fietsroutes en een wandeltocht
langs cultureel erfgoed, die zijn meer voor de lokale
bevolking dan voor toeristen bedoeld. Het is ook leuk voor
Amsterdammers. Dit is mijn tweede Nederlandstalige gids,
eerder maakte ik ook een boek met fietsroutes en verhalen
over Zeeland. Bij de teksten maak ik alle tekeningen en
foto’s zelf. Maar ik werk wel altijd samen met een grafisch
vormgever en een tekstredacteur.”
Wat vind je het leukst aan je werk?
“Mijn drijfveer is de ervaring overbrengen aan de hand
van foto’s, tekeningen en teksten. Ik vind het heel gaaf in
mijn eentje nieuwe plekken te ontdekken en ik wil mensen
handvatten geven om zelf op ontdekkingstocht te gaan.
Het is ook inspirerend om nieuwe mensen te ontmoeten.
Je ervaring wordt gemaakt door wat je op een bepaalde
plek met die mensen deelt. Daarbij is het leuk als je een
doel hebt, zoals het maken van een boek. In de toekomst
wil ik misschien vaker in opdracht gaan werken. In 2022
ga ik waarschijnlijk een gids met fietsroutes in en rond
Rotterdam maken. Ik plan nooit zo ver vooruit. Maar nu
zijn we met een groep andere creatieven druk bezig om
een woon-/werkplek in een oude munitiebunker op het
Hembrugterrein in Zaandam te realiseren. Als ik straks
mijn eigen atelier heb ga ik misschien creatieve therapie
aan kinderen geven en eventueel aan volwassenen. Daar
wil ik ook exposities en diners organiseren, want ik vind
het leuk om mensen bij elkaar te brengen.”
Hoe lang woon je in deze buurt?
“Inmiddels woon ik zo’n veertien jaar op de Nassaukade
en daarvoor woonde ik al een tijd in de Staatsliedenbuurt.
Oorspronkelijk kom ik uit Haarlem. Mijn beide kinderen
zijn thuis aan de Nassaukade geboren, dat wilde ik
heel graag. Ze zitten op de Rijk Kramerschool in de Van
Oldenbarneveldtstraat en kunnen daar zelf heen lopen.
Hier in de buurt zijn mijn favoriete restaurants: Akitsu
naast de brandweerkazerne op de Rozengracht en YamYam
in de Frederik Hendrikstraat. Harar in de Tweede Hugo de
Grootstraat heeft goede koffie. In de Jordaan kom ik graag
bij de drogist Hermanusje van Alles in de Westerstraat en
ik ga elke zaterdag naar de Noordermarkt.”
15

COLUMN
Ik droomde… ik wat zat te werken
op ons bankje voor de deur, soms
wegdromend met een warm
hersftzonnetje op m’n gesloten
ogen, een zacht zuchtje wind,
het knisperende groen van de
platanen kietelt mijn oren -soms
onderbroken door een brutaal
zwermpje knalgroen kwetterende
halsbandparkieten…. en weer stil. Ik
denk onwillekeurig aan de zalvende
woorden van de makelaar die dit
lommerrijkste stukje Nassaukade
‘De Fluwelen Bocht’ noemde -omdat
dit het stilste deel van de kade
was. Fluweel, zo zacht, wát een
beeldspraak...
We kochten, kortom, een beetje die
droom. Het lijkt nog eergisteren.
Het was 2002.
¡BÀF! ¡BRRRRRAAAAAAMMMMM!
¡HTSK-HTSK-HTSK!
¡SWRGGGGGGGGRRRR!
¡BOF-BOF-BOF- BOF!
¡SCHRWAAAAAARGGGGGH!!
2 seconden stil… en weer
¡BÀF! ¡BRRRRRAAAAAAMMMMM!
¡HTSK-HTSK-HTSK!
¡SWRGGGGGGGGRRRR!
¡BOF-BOF-BOF- BOF!
¡SCHRWAAAAAARGGGGGH!!
En dat de
hele dag door
Weg droom. Foetsie herinnering.
Back to reality.
WERK
Vandaag, in wéér een lockdown
probeert de opgehokte thuiswerker
geconcentreerd te werken...ramen
dicht, gordijnen ook. De echte
vroege vogel ‘pakt’ om 6 uur nog
een uurtje om een mailbox te
legen maar vanaf 7 uur regeert
de onvermijdelijke bouwplaats
-onverbiddelijk: Bulldozers…
Betonmolens… Bouwlampen…
Actie!
En dat terwijl de stad ook
wakker wordt: alle maten
auto’s, containertrucks,
bouwvakkersbussen, bestelwagens,
pickups en vuilniswagens…. het
perst zich als een dikke worst
van staal, chroom en blik door
de versmallingen, de knikken en
vertragingen van de kade….terwijl
bakfietsende vaders, scooterende
scholieren en schichtig snellende
lopers het vege lijf redden in de
permanente onderhandeling op
de straat waar het recht van de
grootste en de snelste geldt…
En voor het eerst van mijn
leven droom ik van een
systeemplafondkantoor,
ergens onzichtbaar op een saai
industrieterrein waar werkelijk niets
gebeurt. Gewoon lekker werken….
Back to reality. Au.
Oscar Kneppers,
bewoner Nassaukade
Illustratie: Roos Stallinga, bewoner Nassaukade /
ridewithmeworld.com
INFO
GEZOCHT: FOTOGRAFEN
Bent u een enthousiaste (hobby)fotograaf?
Stuur uw foto’s (in hoge resolutie, 300
dpi) van de bouw van de Singelgrachtgarage-Marnix
dan naar:
buitensingel@mobilis.nl
De mooiste foto’s publiceren we,
met naamsvermelding, op onze
projectwebsite Buitensingel-Amsterdam
en/of in de komende edities van dit
bewonersmagazine.
GRATIS ADVERTENTIE
Wilt u – als ondernemer in de buurt van
de Singelgrachtgarage-Marnix – ook een
gratis ¼ pagina- advertentie (zie pag. 2)
in dit magazine plaatsen?
Neem dan contact op met de redactie:
buitensingel@mobilis.nl
VRAGEN EN KLACHTEN
Voor vragen of klachten over de bouw
kunt u mailen naar:
singelgrachtgaragemarnix@amsterdam.nl
BIJ SCHADE
Schade kunt u melden via het
schadeformulier:
www.amsterdam.nl/singelgrachtgarage/
schadeprotocol-singelgrachtgarage
BIJ SCHADE MET SPOED
bel 020 - 347 31 11 (24/7 bereikbaar)
AFSPRAAK
Wilt u een afspraak voor een gesprek met
de omgevingsmanagers van de gemeente
Amsterdam en/of Mobilis maken? Dan
kunt u mailen naar:
singelgrachtgaragemarnix@amsterdam.nl
WEBSITES
Gemeente Amsterdam:
www.amsterdam.nl/singelgrachtgarage/
Projectwebsite:
www.buitensingel-amsterdam.nl
16