Vrijwilligersmagazine Punt Welzijn 2021

Mensen maken
Weert & Nederweert
Nationaal Jaar Vrijwillige Inzet 2021

Punt Welzijn is een dienstverlenende welzijnsorganisatie die zich richt op kinderen, jongeren,
ouders, senioren, vrijwilligers(organisaties), mantelzorgers, buurtbewoners en nieuwkomers
in de gemeente Weert. Punt Welzijn is er ook voor mantelzorgers en vrijwilligers(organisaties)
in de gemeente Nederweert.
Punt Welzijn stimuleert iedereen om het beste uit zichzelf en elkaar te halen. We geloven dat je samen het verschil kan
maken, want samen krijg je meer voor elkaar. Punt Welzijn stimuleert mensen ook om in beweging te komen, letterlijk
en figuurlijk! Onder andere via de sociale marktplaats. Inwoners, vrijwilligersorganisaties en bedrijven kunnen elkaar hier
vinden op het gebied van vrijwilligerswerk, maatjes, buurthulp, kennis en materialen.
De spreekuren van de sociale marktplaats zijn op dinsdag van 13.30 tot 16.00 uur
en donderdag van 09.30 tot 12.00 uur.
Contactgegevens
Je kunt ons bellen of bezoeken tijdens de spreekuren (vooraf afspraak maken).
Locatie:
Punt Welzijn, Beekstraat 54, Weert
Telefoon: 0495 697900
E-mail:
socialemarktplaats@puntwelzijn.nl
Internet: https://socialemarktplaats.puntwelzijn.nl
We houden in 2022 ook met regelmaat spreekuur in Nederweert.
Voor actuele informatie over deze en andere spreekuren op locatie, zie https://socialemarktplaats.puntwelzijn.nl
Colofon
Dit magazine is een uitgave van Punt Welzijn, op initiatief van Sparkle Tekst & Communicatie, december 2021.
Het magazine wordt uitgebracht in het kader van het Nationale Jaar Vrijwillige Inzet 2021.
Verspreiding: huis-aan-huis in de gemeenten Weert en Nederweert. Oplage: 28.000 exemplaren.
Redactie:
Francis Bruekers | Sparkle Tekst & Communicatie, Nederweert
Fotografie cover, binnenwerk: Jac Smeets Johan Horst
Fotografie backcover:
Vormgeving:
Drukwerk:
Verspreiding:
Ruud de Vreeze
Hans Moonen | aan15 vormgeving, Weert
Drukkerij van Deursen, Nederweert
CLD Groep
Deze uitgave is tot stand gekomen dankzij:
Jan Smeets, Hans van Dormael, Mounir Marzouk, Gerrie van Hoof en Jo Hermans, Hans Corstjens, Neeltje van de Braak,
Carrie van Hoef, Jules van Bussel - Siem Peters - Els Peeters, Bilal Eschy, Janou Vrencken en Frank Kurstjens, Paul Horstman,
Kelsy Stals en Lambert Rietjens, John van den Boogaard en Roy van der Heijden, Jos Levels, Erik Schroën, Carla Dieteren,
Paul Sterk.

Voorwoord
Eens in de tien jaar is er een Nationaal Jaar Vrijwillige Inzet om het belang van
vrijwilligers voor de maatschappij te benadrukken. Zo ook in 2021. Punt Welzijn
sloot hierop aan door de landelijke campagne ‘Mensen Maken Nederland’ te vertalen
naar ‘Mensen Maken Weert’ en ‘Mensen Maken Nederweert’. Beide gemeenten
kennen een rijk verenigingsleven en het was dan ook niet al te moeilijk om gedurende
het jaar een breed scala aan vrijwilligerswerk voor het voetlicht te brengen.
Dit hebben we ondermeer gedaan via een campagnepagina op onze website en
via social media.
Voor je ligt het magazine waarmee we het campagnejaar willen afsluiten. Een serie portretten van
mensen die zich vol passie inzetten voor de ander en hetgeen zij belangrijk vinden.
Als welzijnsorganisatie zijn we ons bewust van de trend dat er steeds meer een appèl wordt gedaan
op vrijwilligers en eigen initiatief van burgers. Dit vraagt veel van de maatschappij. Anderzijds, bij
het lezen van de verhalen van de mensen in dit magazine voel je de passie en het enthousiasme en
kunnen we de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.
Mocht je na het lezen van dit magazine de stap willen nemen om je vrijwillig in te zetten, schroom
dan niet en meld je aan bij een vereniging of stichting die bij je past. Wil je eerst eens verkennen
waar jouw kwaliteiten liggen? Neem dan een kijkje op onze digitale Sociale Marktplaats Weerterland
of meld je aan voor een bezoekje op ons spreekuur. Onze vrijwilligers gaan graag het gesprek met je
aan.
Er is meer mogelijk dan je wellicht denkt. Per slot van rekening: vele handen maken licht werk. Wie
maakt Nederweert en Weert tot een fijne samenleving? Juist: de mensen! Zoals jij en ik.
Paul Horsmans,
Bestuurder Punt Welzijn
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Copyright: Op de inhoud van deze uitgave rust auteursrecht. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen zonder
toestemming van de uitgevende partij. Aansprakelijkheid: De uitgevende partij is niet verantwoordelijk voor eventuele
onjuistheden of voor onvoorziene gevolgen door onvolkomenheden.
3

Mensen maken Nederweert
In Nederweert zijn dagelijks vele vrijwilligers aan
het werk. Dat doen ze met en voor plaatsgenoten.
Vrijwilligers zijn actief in de zorg en organiseren
ontmoetingen, sportieve en culturele activiteiten en
inwonersinitiatieven in eigen kern of buurt. Veel van
hen werken in besturen van steunpunten, verenigingen,
dorpsraden, gemeenschapshuizen, scholen
en sportkantines. Mensen maken Nederweert.
De betrokkenheid van vrijwilligers bij maatschappelijke
thema’s zoals eenzaamheid, is in Nederweert
groot. In onze kernen worden veel ontmoetingsactiviteiten
georganiseerd. Tijdens de activiteiten
delen mensen onder andere met elkaar wat hen in
het dagelijkse leven bezighoudt. Die aandacht is
van belang om elkaar te kunnen helpen en de weg
te wijzen naar ondersteuning als dat nodig is.
Mooi te constateren is ook dat vrijwilligers uit diverse
geledingen en met verschillende deskundigheden
elkaar steeds vaker opzoeken. Zo ontstaan
‘van onderop’ vernieuwende initiatieven in de eigen
kern of buurt. Deze kunnen meestal op veel draagvlak
rekenen. Dan gaat het om het inrichten van
een samen-tuin, een huiskamer voor ouderen of
een ontmoetingsplek in de buurt. Vernieuwend zijn
ook initiatieven van verenigingen zoals het samenstellen
van een gezamenlijk sportteam of harmonieorkest.
Denk ook aan het samen ontwikkelen
van toekomstplannen, het voor elkaar openstellen
van voorzieningen of het gezamenlijk inkopen van
materialen.
Vrijwilligerswerk levert ook wat op voor vrijwilligers
zelf. Volgens onderzoek heeft vrijwilligerswerk
positieve effecten op de mentale gezondheid: waar
je goed in bent, wordt gezien. Bovendien biedt het
kansen tot persoonlijke ontwikkeling. Vrijwillige
inzet draagt bij aan nieuwe sociale contacten en
ontmoeting met gelijkgestemden. Het versterkt het
gevoel ertoe te doen, verstevigt het zelfvertrouwen
en geeft voldoening.
Zelf ben ik voorzitter van een harmonie. Dat doe ik
omdat muziek verbindt. Ik zie mensen plezier hebben
in het samen muziek maken. Ook plaatsgenoten
genieten tijdens optredens van het samenzijn
en de muziek. Dat geeft mij voldoening om voor de
harmonie actief te zijn.
Mensen maken Nederweert. De sociale verbinding
in Nederweert is groot dankzij de inzet van vele
vrijwilligers. Zij zorgen er mede voor dat iedereen
zich gezien voelt, meetelt en mee kan doen. Als
gemeenschap kunnen we niet zonder vrijwilligers.
Ik wil dan ook alle vrijwilligers van harte bedanken:
jullie geven betekenis aan Nederweert en maken
het verschil voor een ander!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Carla Dieteren
Wethouder gemeente Nederweert
Als gemeente zijn we blij met het eigenaarschap
dat inwoners tonen. We geven initiatieven de ruimte
en nemen ze niet over. Als erom wordt gevraagd
bieden onder meer onze regisseurs leefbaarheid,
combinatiefunctionarissen en Punt Welzijn hulp.
4

Samen
Staat u op zaterdagochtend in de regen te vlaggen
bij een pupillenwedstrijd? Zet u voor uw buurvrouw
die moeilijk ter been is de vuilcontainer aan
de straat? Bent u luizenmoeder? Haalt u oud papier
op voor uw buurtvereniging? Doneert u bloed
aan de bloedbank? Verzorgt u dieren in het asiel?
Speelt u rummikub met een groepje bewoners in
een verpleeghuis? Zit u in een ouderraad? Fietst u
als bijrijder op een duofiets, samen met iemand die
mindervalide is? Brengt u een pannetje soep naar
een kennis met een gebroken arm? Veegt u ongevraagd
de besneeuwde stoep schoon bij de mensen
in uw straat? Maakt u de rekwisieten voor een
bonte avond? Helpt u mee tijdens een knutselmiddag
op school? Gaat u weleens naar de bioscoop
of theater met iemand die dat alleen niet meer kan,
maar graag zou doen? Collecteert u voor goede
doelen? Begeleidt u patiënten bij hun bezoek aan
het ziekenhuis? Bent u buddy van een ex-gedetineerde?
Brengt u boeken van de bibliotheek naar
mensen die slecht hun huis uit kunnen? Neemt u af
en toe een taak van een mantelzorger over, zodat
die even wat tijd voor zichzelf heeft? Assisteert u bij
soosmiddagen? Rijdt u op de dierenambulance?
Geeft u vluchtelingen les in de Nederlandse taal?
Bent u bestuurslid van een vereniging? Brengt u als
chauffeur deelnemers naar de dagbesteding? Helpt
u iemand bij het invullen van belastingformulieren?
...Dank u!
Ik ben daar heel blij mee. Want zonder u zou de
maatschappij er net even anders uit zien.
Vrijwilligerswerk bestaat in alle soorten en maten.
Groot of klein, wel of niet in georganiseerd verband.
Of het nu bij een vereniging of instelling is of op
eigen initiatief voor een medebewoner die een
steuntje in de rug kan gebruiken. U betekent iets
voor een ander op een manier die bij u past.
Het hoeft niet altijd veel tijd te kosten. Ooit was
vrijwilligerswerk doodgewoon. Het was misschien
wel een onuitgesproken vorm van naastenliefde.
Eigenlijk is vrijwilligerswerk belangeloze inzet voor
een ander.
Onderzoek leert dat mensen die vrijwilligerswerk
doen meer tevreden zijn over hun leven en minder
depressief. Ze ervaren minder stress en meer
sociale steun. Dat zou tegenwoordig een winwin-situatie
worden genoemd. Het mes snijdt
als het ware aan twee kanten. U helpt niet alleen
een ander, maar ook uzelf. Want samen zijn we de
maatschappij.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Paul Sterk
Wethouder gemeente Weert
5

Jan Smeets (59) uit Ospel
“Tip voor de gemeente:
probeer vrijwilligers
persoonlijk te bedanken”
Waar kunnen we jou van kennen?
Ik ben bijna 15 jaar bestuurslid van Dorpsraad
Ospel, bestuurslid bij Harmonie Melodie der Peel
en lid van het Sinterklaascomité.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik werk als projectmanager in een snijbloemengroothandel.
Hoe ben je bij de dorpsraad
betrokken geraakt?
Toen ik in Ospel kwam wonen, vroeg de buurvrouw
(die lid was van de dorpsraad) of ik interesse had
me aan te sluiten. Dat was een mooie manier om
als vrijwilliger Ospel te leren kennen.
Wat zijn de successen van de dorpsraad?
We vertegenwoordigen de Ospelse gemeenschap
en zijn het aanspreekpunt voor de gemeente
Nederweert. We houden ons met allerlei onderwerpen
bezig. Enkele voorbeelden: in samenspraak
met de gemeente zijn er zebrapaden en wegversmallingen
gekomen; we hebben gezorgd
voor feestelijke verlichting in de dorpskern;
iedere nieuwe inwoner krijgt een welkomstmand;
we organiseren de gezamenlijke collecte voor
goede doelen; we staan aan de wieg van Eetpunt
’t Ospel Uitje én vijf jaren geleden zijn we gestart
met plantentorens om de doorgaande weg op te
fleuren.
Wat is jouw rol bij de plantentorens?
Ik ben de initiatiefnemer voor de plantentorens.
Dit zijn verplaatsbare bouwwerken voorzien van
eenjarige bloeiers. In 2016 stond er bij wijze van
pilot een jaar lang een toren op het Aerthijsplein
in Ospel. Daar kregen we zulke goede reacties
op, dat we het jaar daarna acht torens hebben
geplaatst. Ik houd me bezig met de sponsorwerving
voor de kosten van bouw, onderhoud en
beplanting. Ook het inroosteren van de vrijwilligers
die de planten regelmatig water geven, is mijn taak.
6

Hoe werf en waardeer je vrijwilligers?
Door mensen rechtstreeks te vragen. Het is niet
altijd gemakkelijk om vrijwilligers te vinden, maar
via via lukt het altijd weer om een groepje bij
elkaar te krijgen. Iedereen vindt het leuk. Ze krijgen
positieve reacties van voorbijgangers en er is
gelegenheid voor een praatje. Er wordt gewerkt in
tweetallen. Daardoor zien ze de anderen nauwelijks.
Daarom hebben we een borrelavond ingelast,
zodat nieuwkomers kennis kunnen maken met de
overige vrijwilligers. Bij het opruimen van de torens
aan het eind van het seizoen, komen we ook altijd
even bij elkaar voor koffie met gebak, want een
goede onderlinge sfeer is belangrijk. Dan komen
mensen terug.
Wat leer je van vrijwilligerswerk?
Communiceren met vrijwilligers. Dat is soms op
eieren lopen. Ik coördineer en communiceer wanneer
er iets gedaan moet worden, zo zorgen we er
samen voor dat Ospel er fleurig bijstaat. Maar eerlijk
is eerlijk: de werkgroep doet het meeste werk.
Welke tip wil je de gemeente meegeven
in de waardering van vrijwilligers?
Volgens mij weet de gemeente Nederweert niet
echt wie zich allemaal vrijwillig inzet voor de gemeenschap
in de breedste zin van het woord. Het
is misschien een idee om een vrijwilligersregistratie
op te zetten, zodat zichtbaar wordt hoeveel vrijwilligers
zich inzetten en in welke sectoren. Ik denk
dat vrijwilligers het waarderen als de gemeente
eenmaal per jaar iedereen een persoonlijk bedankje
stuurt, al is het maar via e-mail.
Wat zijn voor jou de voordelen
van vrijwilligerswerk?
Ik doe het graag, je doet iets anders dan normaal
en je ontmoet andere mensen. Het heeft mij geholpen
om te integreren in Ospel. Via de dorpsraad
kunnen we soms een verdiepingscursus doen. Dat
is een concreet voordeel. Een ander voordeel is dat
je als dorpsraadslid bij veel onderwerpen betrokken
wordt, ook door de gemeente. Dat gaat over
Ospel, maar ook over beleidsonderwerpen die de
hele gemeente aangaan. Ik vind dat interessant,
hoewel ik soms het gevoel heb dat er te veel van
de dorpsraad wordt verwacht.
We willen ons serieus inzetten voor onze taak, maar
als vrijwilliger moet je woekeren met de tijd naast
werk, huishouden en hobby’s. Bovendien is het
lastig communiceren over langlopende (beleids)
trajecten, terwijl het juist zo belangrijk is dat we
als dorpsraad successen, groot en klein, met de
achterban kunnen delen. Want daar doen we het
tenslotte voor.
> Meer weten over
Dorpsraad Ospel?
Kijk dan eens op hun site
en ontdek hun ambities:
www.dorpsraadospel.nl
7

8
Hans van Dormael
“Als respijtmaatje
kun je echt iets
betekenen
voor een ander!”

Punt Welzijn ondersteunt mantelzorgers. Onder andere door hen een respijtmaatje
aan te bieden. Dit zijn vrijwilligers die tijdelijk de zorg van de mantelzorger over
nemen, zodat deze even tijd heeft voor zichzelf. Een maatje biedt gezelschap aan
degene die zorg nodig heeft. Een wandeling, een spelletje, een bezoekje aan het park
en een gezellige babbel.
Hans van Dormael (70) uit Stramproy is respijtmaatje. Hij wordt via Punt Welzijn
ingeschakeld. Momenteel is hij respijtmaatje van twee personen. Hans: “Het is
dankbaar werk om te doen. Je kunt echt iets betekenen voor een ander.”
“Ik heb mijn hele leven veel vrijwilligerswerk
gedaan. Op een gegeven moment had ik zeven
bestuursfuncties. Ik zat 30 jaar in het bestuur van
de tennisvereniging, waarvan ik 56 jaar lid ben.
Ik heb een schaakclub opgericht. Ook was ik
mede-oprichter van de basketbalclub. Ik zat bij de
volleybalclub en in de sportraad. Waarom? Tja…
het is leuk. Bovendien vond ik het soms nodig dat
er iets werd opgezet, of iets werd veranderd.
Ik heb me naast mijn werk altijd graag ingezet als
vrijwilliger. Ik heb vroeger gewerkt als accountmanager.
Daar ben ik op een gegeven moment
mee gestopt, waarna ik als freelancer VCA-cursussen
heb gegeven over veilig werken. Na mijn
pensioen ben ik - van verveling – pakjes gaan
rondbrengen. Ik moet wat om handen hebben.
Daarom heb ik me in de vrije tijd ook altijd voor het
verenigingsleven ingezet. Tegenwoordig ben ik bij
de KBO en zit ik in de klusgroep van de tennisvereniging.
Ik tennis al jaren niet meer, maar iedere
donderdagochtend klussen we en dat is hartstikke
gezellig! Mijn vrouw heeft overigens hetzelfde. Zij
kan ook niet stilzitten. In het verleden was zij als
vrijwilliger bij diverse organisaties betrokken, nu is
zij voorzitter van de Zonnebloem.
Respijtmaatje zijn is erg leuk. Twee keer per week
ga ik bij mensen langs. De mensen die ik nu bezoek
zijn dementerend. Voorgaande keren waren het
mensen die minder mobiel zijn. Het maakt niet uit
bij wie je op bezoek gaat, je merkt bij ieder van hen
dat zij behoefte hebben aan contact, een babbeltje
of er even op uit gaan. Daarmee ondersteun ik de
partner, die even ontheven wordt van zijn of haar
zorgtaak, en ik kan iets betekenen voor de zorgvrager.
Vaak zijn mensen heel openhartig en vinden ze
het fijn om met me te praten. Soms wandelen we
een rondje door de stad, of we doen gezamenlijk
een boodschapje.
Mijn taak is het om te zorgen dat het leuk is in
die twee uurtjes dat ik bij iemand op bezoek ga.
Ik breng afleiding voor zowel de mantelzorger als de
zorgvrager. Door mijn aanwezigheid en aandacht
voor de ander, kan ik een bijdrage leveren aan
iemands weekritme. Dat geeft oprecht voldoening.
Hoe ik hierin ben gerold? Ik heb gereageerd op
een advertentie van Punt Welzijn in het Stramproys
blad. Daarin werden vrijwilligers gevraagd. Punt
Welzijn nodigde mij uit voor een gesprekje en
daarna was ik ‘aangenomen’. Zij zoeken de cliënten
voor mij, vervolgens ga ik op gesprek bij de familie,
want we moeten natuurlijk wel een klik hebben
met elkaar. Soms ontdek je al heel snel overeenkomsten
of gelijke interesses. Dat maakt het voor
beide partijen leuk.“
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Ook respijtmaatje worden?
Neem dan contact op met Pauline van Hulzen
of Elisa van Knippenberg van Punt Welzijn.
Telefoon 0495 697900
www.puntwelzijn.nl/mantelzorg
9

Hans Corstjens
“Mooi om vanuit
je netwerk iets te
kunnen betekenen”
Hans Corstjens (58) van Buro Beeldvang is lid van Rotary Land van Horne Weert.
Door zijn lidmaatschap ‘verplicht’ hij zich om zijn vakkennis en daadkracht in te zetten,
ook waar dat als vrijwilliger wordt verwacht. Hans vindt dat prima. Heel graag zelfs.
Hans: “Rotary Land van Horne Weert heeft 55
leden. Het is een mooie mix van ondernemers én
medewerkers op diverse vakgebieden. Onderlinge
vriendschap en betrokkenheid bij de leefomgeving
is wat ons bindt. Jaarlijks stellen we ons de vraag
wat we kunnen doen voor de samenleving. Soms
ontvangen we verzoeken van organisaties die hulp
nodig hebben. Dan gaan we na of en hoe we daaraan
tegemoet kunnen komen.”
Hans noemt enkele voorbeelden
“Voor een buurtproject in de wijk Keent zijn we het
gesprek aangegaan met de gemeente Weert, met
als doel de leefbaarheid in de wijk te vergroten.
Een groepje leden heeft zich gemeld om dit project
op te pakken. Ook vroeg de gemeente onze
medewerking om ouderen langer zelfstandig thuis
te laten wonen. Hiervoor gaan we in gesprek met
de doelgroep om te bekijken hoe ze hun woning
duurzamer en levensloopbestendig kunnen maken.
Vervolgens proberen we samen met de gemeente
oplossingen te bieden.
Voor een Weerter arts die in Afrika vrijwillig is gaan
opereren, is een fundraisingactie opgezet. Daarmee
kon hij de nodige materialen en andere kosten
financieren.”
Deze vrijwilliger
is niet bang voor vieze handen
“Ik steek ook graag zelf de handen uit de mouwen.
Toen in juli dit jaar Zuid-Limburg getroffen werd
10

door flinke overstromingen, ontstond er veel schade
aan gebouwen. Met een aantal leden van Rotary
hebben we meegeholpen om de ondergelopen
kelders van een hotel in Valkenburg op te ruimen.
Belangeloos, gewoon omdat het nodig was. Immers,
vrijwilligerswerk is een kwestie van tijd en betrokkenheid.
En we voelden ons allen betrokken.”
Ook vluchtelingen
kunnen op Rotary rekenen
“De vele vluchtelingen in Weert hebben we destijds
welkom geheten met het project ‘Friends in Music’.
Een concert in openluchttheater De Lichtenberg in
Weert, gevolgd door een gezamenlijke after party.
Voordat het concert kon plaatsvinden hebben we
samen met familie en kinderen uren staan bikkelen
om het theater toonbaar te maken. Het is te
gek hoe je samen tot een geweldig resultaat kunt
komen. Bovendien leer je zoveel door kennis te maken
met vluchtelingen en hun verhalen te horen.”
In 2013 werd Hans voorzitter
van Rotary Land van Horne
“Ik heb mezelf toen de vraag gesteld: ‘Wat wil ik dit
jaar bereiken?’ Ik heb altijd iets willen betekenen
voor kinderen die het minder goed hebben. Ik
kwam in contact met Herman van Veen, ambassadeur
voor Unicef, en ontdekte het Herman van
Veen Arts Center. Zij organiseren activiteiten voor
iedereen, jong en oud, arm of rijk. Ik voelde meteen
dat ik met deze organisatie een project wilde doen.
We organiseerden een optreden van Herman in
het Munttheater van Weert. Zo kon hij zowel ons
doel als het kinderdoel van zijn organisatie dienen.
Ook trakteerden we kinderen met een geestelijke
of fysieke beperking op een hele mooie dag op
Hermans landgoed in Soest. De voorpret in de
bus er naar toe was al fantastisch. De dag zelf was
geweldig. De kinderen hebben enorm genoten en
daardoor wij als begeleiders ook. Het doet heel veel
met je als je al die blije kindersnoeten ziet.”
Hans voelt zich bevoorrecht
“Ik ben me ervan bewust dat niet iedereen dergelijke
projecten kan doen. Ik voel me dan ook erg
bevoorrecht dat ik dit mogelijk kan maken vanuit
mijn netwerk, mijn bedrijf en m’n persoonlijke inzet.
Maar, let wel, zulke projecten kun je niet alleen
doen. Daar heb je ook anderen voor nodig die zich
belangeloos willen inzetten om die ‘wilde ideeën’
van mij te realiseren.”
Vrijwilligerswerk moet je voelen
“Je moet het leuk vinden om iets voor een ander
te doen. Via Rotary kan ik mensen verder helpen. Ik
ontleen daar veel voldoening aan. Noem het een
vorm van zingeving. Dagelijks zijn we druk bezig
met ons werk. Dat geeft je een bepaalde voldoening,
vaak op een meer rationeel vlak. Vrijwilligerswerk
daarentegen zit meer op gevoelsniveau en
dat maakt mij gelukkig. Door me belangeloos in te
zetten kan ik van betekenis zijn voor een ander. Dat
is toch heel mooi?!”
Rotary is een wereldwijde organisatie van serviceclubs
met als motto: service above self. Dit betekent
dat je bereid bent iets van jezelf te geven, dat
je dienstbaar wilt zijn aan de samenleving en dit
in de praktijk zichtbaar maakt. Binnen het netwerk
zijn leden bereid om hun (vak)kennis ten dienste te
stellen van de gemeenschap en direct of indirect
deel te nemen aan maatschappelijke projecten.
Word je lid van Rotary, dan betekent het dat je ook
letterlijk de handen uit de mouwen mag steken.
Vrijwillig, maar niet vrijblijvend.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Is Rotary iets voor jou? Stuur dan een berichtje via
www.rotary.nl/weertlandvanhorne
11

Mounir Marzouk (48)
“De Islam leert ons
om vrijwilligerswerk
te doen”
Waar kunnen we jou van kennen?
Momenteel ben ik vice-voorzitter van de Stichting
Islamitische Moskee, voorzitter van Mpower
Weert. Jeugdleider en trainer van voetbalclub
Wilhelmina ‘08, penningmeester van sportvereniging
Brevendia, commissielid samenleving &
inwoners van de Weerter VVD, betrokken bij het
Provinciaal Platform voor Diversiteit (PPD) Limburg
en ik maak deel uit van het kennisnetwerk van
Islamitische gemeenschappen voor het Ministerie
van SZW.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik werk als boekhouder bij LBG Hotels.
Hoe ben je bij de moskee
betrokken geraakt?
In 1997 ben ik naar Nederland gekomen vanuit
Tunesië. Via via ben ik met het bestuur van de
Weerter moskee in contact gekomen. Het voelde
meteen goed. Dat gevoel was wederzijds. Ik werd
bestuurslid en in 2006 werd ik gevraagd voor de
functie van voorzitter.
Vertel eens over jullie successen?
Voordat we aan de verbouwing van de moskee
begonnen hebben we ons beraden over een missie
en visie: waar willen we naar toe, wie willen we zijn
voor Weert en hoe willen we dat realiseren?
12

Op basis daarvan hebben we de verbouwing van
het pand aangepakt. Er zijn lesruimtes voor de kinderen.
We hebben een keuken voor de mannen en
een voor de vrouwen. Er is een grote gebedsruimte
voor mannen, met een geïntegreerde ruimte voor
vrouwen. Ook is er een opvangzaal voor de kinderen
en een aparte bestuurskamer. De financiën
hiervoor hebben we als community zelf bij elkaar
gebracht. Nu zijn we de grootste Islamitische moskee
van Limburg. Tijdens de verbouwing stonden
we in nauw overleg met de buurt. Op hun verzoek
hebben we geen minaret geplaatst, om het gebouw
meer te kunnen integreren in de wijk.
Wat is jouw rol bij de moskee?
Ik ben de contactpersoon voor de gemeente, de
buurt en de scholen. Ook initieer ik themabijeenkomsten
in samenwerking met de gemeente. Denk
aan bijeenkomsten over mantelzorg, de vaccinatie
voor COVID-19 of andere thema’s. Ten slotte ben ik
het aanspreekpunt voor groepen die de moskee
willen bezoeken. Iedereen is welkom om een kijkje
te nemen in ons gebouw.
Wat is de reden dat je je vrijwillig inzet?
De Islam leert ons om vrijwilligerswerk te doen. Ik
probeer altijd mensen te helpen. Dat is mijn passie.
Bovendien moeten we ons realiseren dat we zonder
vrijwilligers op den duur een probleem hebben.
Niets gaat vanzelf, we moeten het samen doen.
Of mensen zich willen inzetten als vrijwilliger
heeft ook te maken met opvoeding en onderwijs.
Als we kinderen van jongs af aan leren dat het goed
is om anderen te helpen, zullen ze dat ook doen
als ze volwassen zijn. Ze begrijpen hoe belangrijk
het is voor hun eigen omgeving.
Hoe werf en waardeer je vrijwilligers?
Stel we hebben mensen nodig voor een klus, dan
hoeven we op zondag maar een oproep te doen
en er staan zo tien mensen klaar om te helpen.
Dat zit ‘m in de manier waarop je de mensen aanspreekt
en waardeert. Dat laatste is heel belangrijk.
Waarderen is motiveren. Je moet zorgen dat de
sfeer goed is. Ook is het belangrijk om mensen
mee te laten denken, zodat ze zich kunnen ontplooien.
Je moet iedereen de kans geven om te
groeien.
Welke tip wil je meegeven
voor toekomstige vrijwilligers?
Niet je ego vooropzetten, maar het collectief.
Meehelpen hoort er gewoon bij. Als dat niet meer
gebeurt, is jouw organisatie er straks niet meer.
De jeugd betrek je door hen mee te nemen in het
proces. Laat ze meedenken en meewerken.
Wij laten ze in de moskee hun huiswerk doen.
Tussendoor vragen wij hen om mee te helpen,
bijvoorbeeld opruimen of thee zetten. Zo leren
ze dat het goed is om anderen te helpen.
Naast jouw fulltime baan ben je druk
in de weer voor allerlei organisaties.
Wat brengt het je?
Het geeft me energie. Wij zijn mensen en we zijn er
vóór de mensen. Als iemand mij nodig heeft, maak
ik er tijd voor en ben ik er voor diegene.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Meer weten over Stichting
Islamitische Moskee in Weert?
Kijk dan eens op hun Facebookpagina
Nahda Moskee Weert
13

“Soms moet je je
afvragen of je als
vrijwilligersinitiatief
nog iets toevoegt”
Gerrie van Hoof (71) en Jo Hermans (69) zijn twee van de negen vrijwilligers die telkens
aanwezig zijn bij de open inloop in woonzorgcomplex (wozoco) Aan Stad Thoês in Ospel.
Zij vertegenwoordigen er het Ospels Steunpunt. Een gemeentelijk initiatief, uitgevoerd
door vrijwilligers. Je kunt er een bordspel spelen, een babbeltje maken of gebruikmaken
van de minibieb, onder het genot van een gratis kopje koffie.
Het Ospels Steunpunt heeft een sterk gezelligheidskarakter. Maar daar is het Gerrie van
Hoof en Jo Hermans niet om begonnen. “We willen de gelegenheid bieden aan inwoners
van Ospel en Ospeldijk om in een gezellige sfeer vragen te stellen over zorg, welzijn en
leefbaarheid.”
Het Ospels Steunpunt kan beschouwd worden
als het verlengde van het gemeentelijke Wmoloket,
waar mensen met allerlei vragen over hun
leefsituatie terecht kunnen. Doel van het Ospels
Steunpunt is een schakel te vormen tussen
inwoners en de aanwezige voorzieningen op het
gebied van zorg en welzijn. Tijdens de open inloop
op donderdagmiddag zijn er diverse deskundigen
aanwezig, zoals een wijkverpleegkundige, een
Wmo-consulent, een welzijnswerker, iemand van
de woningvereniging en enkele vrijwilligers die
ervaring hebben met hulp- en ondersteuningsvragen.
Het idee is dat mensen gezellig langs
komen. Uit het gesprek kunnen vervolgens hulpvragen
naar voren komen.
Gerrie: “Van 2014-2016 draaide het steunpunt
als pilot. In 2017 zijn we echt met het steunpunt
begonnen. Ik heb me aangemeld als vrijwilliger,
omdat ik het belangrijk vind dat mensen weten
welke voorzieningen er zijn. Sommigen vinden
het lastig om hulpvragen te stellen in een formele
setting. Daarom zorgen wij dat het hier gezellig is
en creëren we een informele sfeer waar je met een
14

gerust hart je vraag kunt stellen, aan ons of aan een
professional.”
Gerrie: “Ik vind het leuk wat ik doe.
Daar ga ik mee door tot ik niet meer kan.”
Jo: “In de opstartperiode leek het in een behoefte
te voorzien. Door corona kon het steunpunt een
tijdje niet doorgaan. En ondanks dat het merendeel
van de coronabeperkingen is opgeheven
(okt. 2021), blijft het bezoekersaantal laag.”
Gerrie: “Het is net alsof de inwoners van Ospel(dijk)
ons niet kunnen of willen vinden. Misschien vinden
ze het toch lastig om hun vraag te stellen.
Een vraag stellen betekent namelijk ook jezelf afhankelijk
opstellen en je een stukje blootgeven.”
Jo: “Ik ben er als vrijwilliger ingestapt omdat ik
ervan overtuigd ben dat het steunpunt iets voor
Ospel kan betekenen. Maar als er (bijna) geen hulpvragen
zijn, dan schieten wij ons doel voorbij. Dat is
een beetje frustrerend. Je wilt toch mensen vooruithelpen
en succesjes boeken. Daar ga je voor!”
Gerrie: “Misschien ligt het aan de locatie. Welke is
het meest geschikt? Is dat het wozoco of is een café
laagdrempeliger? Dat is mede afhankelijk van de
doelgroep. Hoewel…iedereen kan voor zorgvragen
komen te staan, omdat ze tot de doelgroep zijn gaan
behoren of omdat ze vragen hebben over de situatie
van hun naasten. Iedereen, jong en oud, kan plotseling
binnen de strekking van de Wet maatschappelijke
ondersteuning (Wmo) vallen.”
Jo: “Om dit steunpunt zinvol in stand te houden,
moeten we daadwerkelijk hulpvragen kunnen
beantwoorden. We willen ons graag blijven inzetten
bij het Ospels Steunpunt, maar soms moet je je
afvragen of je als initiatief nog iets toevoegt.”
Waar kunnen we Gerrie
tegenkomen als vrijwilliger?
• Bestuurslid Ospels Steunpunt
• Rijdt de buurtbus tussen Nederweert
en Heythuysen
• Werkgroeplid fietsvierdaagse Meijel
• Taalmaatje voor nieuwkomers in het
taalcafé van de bibliotheek
• Bezig om taxivervoer op te zetten om
particulieren georganiseerd te vervoeren
Waar kunnen we Jo
tegenkomen als vrijwilliger?
• Bestuurslid Ospels Steunpunt
• Koster (en administratie) parochie O.L. Vrouw
Onbevlekt Ontvangen Ospel
• Lid Dorpsraad Ospel
• Lid van de Centrale Cliëntenraad Land van
Horne
Jo: “Ik vind het nog veel te belangrijk om me
in te zetten. Dat blijf ik doen tot ik omval.”
Gerrie is basisschool-docent van huis uit.
Haar drang om mensen iets bij te brengen, blijft
haar motivatie. Taal is haar passie. Na haar pensioen
sloot zij zich aan bij de avondwake groep in Ospel,
waar het gesprokene een belangrijke rol speelt. Via
het taalcafé kan zij vluchtelingen helpen met het
leren van de Nederlandse taal. “Mijn vrijwillige inzet
is deels uit egoïsme. Ik heb veel vrije tijd en wil die
op een nuttige manier invullen. Bovendien heb ik
gemerkt dat ik de sociale contacten nodig heb. Dus
ja, ik ben deels vrijwilliger om aan mijn eigen drive
te kunnen voldoen. Niks mis mee toch?!”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Jo wil het mensen naar de zin maken.
Dat kwam al naar voren in de beroepstest die hij
deed in zijn jonge jaren. Hij wilde zendeling worden,
startte bij de lerarenopleiding en belandde
uiteindelijk bij de Rabobank, waar hij meer dan
40 jaren werkte. De zorg voor zijn moeder maakte
uiteindelijk duidelijk dat anderen verzorgen toch
ook niet zijn stiel was. Denken in oplossingen wel.
“Via de cliëntenraden van Land van Horne ben ik
in de zorgwereld terecht gekomen. Voor mij een
nieuwe wereld en daar leer ik veel van.”
15

Neeltje van de Braak
“Je kunt maar
beter iets
nuttigs doen
in je vrije tijd!”
Neeltje van de Braak (42) is een van de meer dan 100 vrijwilligers
van het Weerter poppodium De Bosuil. Met regelmaat
heeft zij bardienst: biertjes tappen, drankjes inschenken.
Maar vergeet niet: ook vroeg aanwezig zijn en laat naar bed
gaan. Neeltje vindt het geen punt. “Dat hoort er allemaal bij.”
Iemand in haar omgeving vroeg jaren geleden of ze zin had om een
avondje mee te werken bij De Bosuil. Inmiddels is Neeltje er zo’n 20 jaar
vrijwilliger. Twee jaartjes was ze er tussenuit, door de geboorte van de
tweeling, daarna was ze er weer.
16

Er moet van alles worden gedaan. Muntenverkoop,
sfeerbeheer, tappen, band- en vrijwilligerscoördinatie.
Ook is er een werkgroep die onderhoudswerkzaamheden
verricht. De bardienst heeft toch
wel Neeltjes voorkeur. Om in aanmerking te komen
voor de voordelen zoals gratis concertbezoek, moet
je ten minste tweemaal per maand ‘werken’. Dat
haalt Neeltje gemakkelijk. Met regelmaat van de
klok is ze present. Ze houdt van muziek en het contact
met de mensen maakt het werk leuk. Natuurlijk
is er weleens een akkefietje met een bezoeker (bier
te lauw, glas te weinig gevuld, te grote kraag, geen
muntjes op zak, omgestoten bierglazen…’oh, mag
ik een nieuwe?’), maar over het algemeen vindt
Neeltje het heel gezellig. Zij staat haar mannetje
wel. Vriendelijk maar duidelijk zijn tegen bezoekers
hoort ook bij bardienst.
Samen doen maakt het verschil
Deze fanatieke vrijwilliger is op werkdagen in dienst
bij de gemeente Maastricht als loketmedewerker
zelfbeheer. De gemeente stelt inwoners in de
gelegenheid om zelf het beheer van groenstroken
in hun wijk te doen. Dit stimuleert de vrijwillige tuiniers
hun buurt leuker én gezelliger te maken. Neeltje:
“Samen de groenstroken in de buurt onderhouden
zorgt voor sociale binding. In sommige wijken
kan dat juist het verschil maken.” Neeltje stimuleert
de onderlinge samenwerking door als contactpersoon
te fungeren en samen met de buurt activiteiten
te organiseren. Op die manier ontstaat er een
hechte community van vrijwilligers.
Van betekenis zijn
Op haar werk staat ze aan de lead, maar in de vrije
tijd is ze graag uitvoerend bezig. Neeltje is een
aanpakker: als er iets te doen is, is zij graag van de
partij. Ze baalt er dan ook enorm van dat Maastricht
niet te bereiken was bij het hoogwater in de zomer
dit jaar. Ze had graag meegeholpen met het vullen
van zandzakken tegen binnendringend water. Het
zit in haar aard. Ze wil graag van betekenis zijn voor
anderen. “Ik kan toch moeilijk niks doen!”, roept zij
uit. En inderdaad….’er is nog zoveel te doen’, zong
de band Toontje Lager al in 1983. Wellicht heeft Neeltje
de songteksten van dit lied al jong opgepikt,
want waar wat te doen is, is Neeltje. Of misschien
is het haar katholieke opvoeding waardoor zij niet
gaat zitten duimendraaien. “Je kunt je maar beter
nuttig maken”, werd haar van huis uit meegegeven.
Schoon Weert
Zo kun je haar ook zwerfvuil zien opruimen langs
de kant van de weg. Samen met een aantal buurtbewoners
zorgt zij voor een schone buurt. Ze
startte de Facebookgroep ‘Schoon Weert’, vroeg bij
de gemeente Weert om vuilgrijpers en ging aan de
slag. De groep heeft inmiddels meer dan 200 leden
die overal in Weert afval rapen. “Als je toch aan de
wandel bent, kun je net zo goed een beetje opruimen”,
aldus Neeltje.
Ieder draagt een steentje bij
Het is belangrijk dat je als vrijwilliger iets doet wat
je leuk vindt en dat er waardering is voor jouw inzet.
Neeltje: “Koester dat mensen zich vrijwillig voor
jouw organisatie willen inzetten. Bij de Bosuil is daar
de laatste jaren meer aandacht voor gekomen. Het
is namelijk niet vanzelfsprekend dat mensen zich
inzetten voor een organisatie.”
Hoe het ook zij, Neeltje heeft haar hart verpand aan
De Bosuil. Ze hield er enkele dierbare vriendschappen
aan over én een bredere muzieksmaak. Bovendien,
en dat is evenzo belangrijk, zorgen vrijwilligers
er door hun belangeloze inzet voor dat het poppodium
kan blijven bestaan. “En daar draag ik toch
mooi een steentje aan bij.” Neeltje raadt het iedereen
aan om zich als vrijwilliger bij een organisatie
te melden. “Probeer het eens een dagje ergens.
Dan ontdek je vanzelf of je het leuk vindt!”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Meedraaien bij De Bosuil?
Vul het formulier in op de site
www.debosuil.nl/contact
of mail naar info@debosuil.nl
17

Jules van Bussel
“Je deelt
in het plezier
van anderen”
In gesprek met drie vrijwilligers van de fietstocht ‘Natuurlijk …Theater’, het paradepaardje
van Limburg Festival. Heb je de fietstocht dit jaar gemist? Doe dan volgend jaar mee. Misschien
dat je Siem (62), Els (69) en Jules (57) dan ook weer treft op een van de voorstellingslocaties.
Waarom deed je mee als vrijwilliger?
Siem: In mijn beroep als IT Projectmanager ben
ik servicegericht en helpend bezig. Dat is mijn
drijfveer. Ik werd gevraagd om mee te helpen bij
Natuurlijk…Theater en als ik gevraagd word, zeg
ik graag ‘ja’. Uit mezelf zou ik me niet aangemeld
hebben.
Jules: Ik heb het eigenlijk druk genoeg en ik zou
me niet hebben aangemeld om mee te helpen,
hoewel het Limburg Festival wel echt mijn sympathie
heeft. Maar je doet het met een clubke, een
groep gelijkgestemden. Dat maakt het meteen een
stuk leuker. De vrijwilligers bij dit festival hebben
allemaal interesse in theater en muziek, net zoals ik.
Ook dat trok me over de streep om mee te doen als
vrijwilliger.
Els: Ook ik ben gevraagd. Ik wist toen nog niet van
het bestaan van Limburg Festival. Maar ik vind het
erg leuk. Het staat dichtbij mijn interesses. Van huis
uit zijn we altijd bezig met cultuur. Nu ik niet meer
werk, wil ik iets terugdoen voor de maatschappij.
Dat hoeft niks groots te zijn. Klein beginnen in
eigen dorp, daaraan zou iedereen een steentje
moeten bijdragen.
18

Wat is het belang van
vrijwilligerswerk volgens jou?
Els: Het is vanuit het sociale aspect van belang.
Het brengt samenhang en saamhorigheid. Het is
toch hartstikke leuk om mét anderen vóór anderen
iets te doen.
Siem: Noem het citizenship. Goed burgerschap.
Het is niet meer dan normaal dat je je inzet voor je
eigen leefomgeving en daar ook verantwoordelijkheid
voor neemt. De maatschappij is meer dan een
optelsom van individuen.
Jules: Organisaties mogen tegenwoordig blij zijn
met iedere vrijwilliger die ze krijgen. Zonder hen
gaat er veel niet door.
Is er een verschil met
vrijwillige inzet vroeger?
Siem: Er zijn nog wel buurtverenigingen, maar
veel minder dan voorheen. Vanuit die buurtverenigingen
werden allerlei activiteiten georganiseerd.
Het animo om daaraan deel te nemen wordt minder.
Enerzijds omdat er zo ontzettend veel andere
dingen te doen zijn. Anderzijds omdat mensen
minder verbinding voelen met hun buurt. Bovendien
regeert de drukke privé-agenda. Je zou dit
als voorbeeld kunnen nemen waarom het aantal
vrijwilligers in het algemeen terugloopt.
Els: Mijn vader was leerkracht op de Landbouwschool
in Nederweert. Thuis stimuleerde hij zijn
kinderen om muziek te maken of te zingen. In het
weekend nam hij ons mee naar het bejaardenhuis
om daar liedjes te zingen voor de ouden van
dagen. Dat is denk ik wel de basis geweest om ons
bewust te maken van kleine dingen waarmee je
anderen een plezier kunt doen.
Eynderhoof. Het betekent wel dat ik me bewust
ben van het belang om thema’s en materialen
van vroeger aan het publiek te laten zien. Mensen
een beetje historisch besef bijbrengen, kan geen
kwaad.
Siem: Als (bestuurs)lid van de Heemkundevereniging
Nederweert en de erfgoedcommissie Nederweert
ben ik betrokken bij historisch Nederweert.
Ik organiseer heemkundig historische bijeenkomsten
en ik behartig en verdedig monumentenzorg
in de gemeente Nederweert.
Leuk om te weten: alle drie waren of zijn zij op hun
eigen manier als vrijwilliger betrokken bij Pop Up
Galerie Nederweert.
Wat levert vrijwillige inzet je op?
Els: Ik vind het belangrijk om cultuur in een dorp
op de kaart te zetten. En ik vind het fijn om daar onderdeel
van te kunnen zijn. Het is natuurlijk ook een
beetje eigen belang. Je kunt je dienstbaar maken
voor een ander én je hebt het leuk gehad.
Siem: Doordat de voorstelling waar ik begeleider
van was zich afspeelde in de openbare ruimte kon
iedereen – deelnemer aan de fietstocht of niet –
ervan genieten. Op die manier breng je voorstellingen
op een laagdrempelige manier bij het publiek.
De interactie tussen de artiest en het publiek was
geweldig. Ik ben blij dat ik er bij was.
Jules: Je hebt weer iets beleefd wat je in het dagelijks
leven niet tegenkomt. Als vrijwilliger deel je
in het plezier van anderen. En dat is prachtig!
Zetten jullie je ook in voor
andere vrijwilligerstaken?
Jules: Meestal laat ik het aan me voorbijgaan, hoewel
ik het belang er echt wel van in zie. Ik probeer
als amateurmuzikant m’n steentje bij te dragen.
Els: Ik ben Vriend van Eynderhoof. Dat betekent
niet dat ik me actief inzet voor Openluchtmuseum
Limburg Festival is een jaarlijks
locatietheaterfestival in Midden-
Limburg met bijzondere voorstellingen
op bijzondere locaties. Een van de
programmaonderdelen is de
fietstocht ‘Natuurlijk …Theater’.
19

20
Dr. Bilal Eschy tolkt,
vertaalt en helpt.
Als vrijwilliger
“Dat is wie ik ben”

Een vrijwillige vaste kracht bij Punt Welzijn is Dr. Bilal Eschy (65).
Afkomstig uit Syrië en vanaf 2013 wonend in Nederland. Sindsdien zet hij zich in
als tolk en helpt hij nieuwkomers op hun weg in Nederland. Maar dat niet alleen.
Ook het Rode Kruis, bloedbank Sanquin en de Stichting Leergeld kunnen op zijn
belangeloze inzet rekenen.
“Ik ontmoette de mensen van Punt Welzijn toen ik
vanuit Syrië als vluchteling in Nederland kwam, in
2013. Toen twee jaren later het AZC in Weert werd
geopend, vroeg de manager van Punt Welzijn me
of ik als tolk wilde optreden in hun contacten met
nieuwkomers. Dat heb ik toen gedaan. Nieuwkomers
hebben veel vragen. Zij hebben goede
ondersteuning nodig als zij pas in Nederland zijn. In
mijn rol als tolk heb ik veel mensen leren kennen.
Inmiddels woont een aantal van hen in een andere
provincie, maar ze bellen mij nog steeds als zij
hulp nodig hebben. “Speak to Dr. Bilal, he will help”,
zeggen ze. En dat doe ik ook. Daar waar ik kan, help
ik iedereen, altijd.
Ook nieuwkomers in de regio Weert nemen contact
met me op. Ze vragen bijvoorbeeld of ik met
hen meega naar de huisarts of het ziekenhuis. Of
dat ik hen help bij het tekenen van een huurcontract
of bij het vertalen van contracten voor gas,
water, licht en verzekeringen. Ik vertel ze wat de
regels zijn in Nederland, hoe Nederlanders denken
en communiceren. Dat je op tijd moet komen, waar
je mag oversteken, hoe je elkaar behandelt en wat
het betekent als iemand naar je lacht. Niet dat ze je
uitlachen, maar dat de Nederlanders aardig willen
zijn. Onduidelijkheden kunnen leiden tot onbegrip
en miscommunicatie. Ik help nieuwkomers om Nederland
en de Nederlanders te leren kennen, door
voor hen te vertalen en ze informatie te geven.
Toen ik 16 jaar was, heb ik me aangesloten bij het
Rode Kruis in Libanon, buurland van Syrië. Het Rode
Kruis is neutraal en dat was precies wat ik zocht. Ik
wilde me niet verbinden aan een politieke richting,
maar alle mensen kunnen helpen. Ook sinds ik in
Nederland ben, zet ik me in voor het Rode Kruis.
Door het continue volgen van cursussen kan ik me
blijven inzetten. Iedere maand zijn er herhalingslessen,
onder andere voor sport en voor de behandeling
van baby’s en kinderen. Namens het Rode Kruis
ben ik aanwezig bij allerlei evenementen en situaties.
Voor mijn inzet kreeg ik in 2015 het predicaat
‘vrijwilliger van het jaar’ van het Rode Kruis. Daar
ben ik de organisatie zeer erkentelijk voor.
Het is overigens niet daarom dat ze me dokter
noemen, ik ben niet geschoold in medicijnen. In
Amerika heb ik mijn PhD gehaald, de hoogte academische
graad die je kunt halen. Daarom staat de
afkorting Dr. voor mijn naam. Ik werkte voor technische
bedrijven in Amerika en in Saoedi-Arabië. Toen
de oorlog in Syrië begon, ben ik vertrokken naar
Nederland.
Ik help graag mensen. Beschouw het als een hobby
van me. Ik spreek Frans en Engels en ik versta Nederlands.
Als ik kan helpen, dan doe ik dat zonder er
iets voor terug te hoeven. Dat is wie ik ben. Voor de
gemeenschap, de mensen. The community.”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Wil jij je ook inzetten voor nieuwkomers?
Kijk dan op
www.puntwelzijn.nl/nieuwkomers
of bel 0495-697900.
21

Carrie van Hoef
“Een vrijwilliger
brengt meer mee
dan alleen
z’n inzet!”
Nog te vaak hoor je ‘ah, dat zijn vrijwilligers’, alsof daar minder van verwacht kan worden.
Maar niets is minder waar. Dat bewijst Carrie van den Broek-van Hoef (45). Met haar werkervaring
en achtergrond is zij bij uitstek de aangewezen persoon voor de jeugdbegeleiding,
ledenwerving en vrijwilligerscoördinatie bij haar harmonie. Sterker nog, ze stelt van haar
vrijwilligerswerk meer geleerd te hebben dan van haar opleiding sociaal maatschappelijk
werk. “Wat weet ik nou nog uit de boeken? Je leert veel meer in de praktijk.”
Dat de jonge Carrie meer in haar mars had, was de
leiding van scouting in Weert destijds al snel duidelijk.
Op haar 15e werd ze leiding van een groep
gidsen. “Ik voelde me toen al super verantwoordelijk”,
benadrukt Carrie. Ook als lid van de Stedelijke
Harmonie in Weert was zij al jong betrokken bij
werkgroepen. “Meehelpen bij het jaarlijkse Caeciliafeest
en meer van die dingen.” Na verloop van tijd
werd zij gevraagd voor de jeugdcommissie. “Dat is
echt iets voor jou, zeiden ze tegen me, met jouw
ervaring bij scouting.” Maar dat was niet haar enige
ervaring. Zij was ook vrijwilliger bij Humanitas en
ging als leiding op kamp met een groep pleegkinderen.
“De kinderen zeiden achteraf: ‘Jij was streng,
maar we wisten wel wat we aan je hadden.’ Dat is
toch geweldig om te horen!”
Leerzame ervaringen
Bij de jeugdcommissie organiseerde Carrie talloze
optredens, concerten, introductielessen en uitstapjes.
“We hebben superleuke dingen gedaan met de
jeugd.” Toch besloot zij na 14 jaren te stoppen. “Ik
was al vrij jong bij de jeugdcommissie en ik vond
het op een gegeven moment wel genoeg geweest.
Dat heb ik bij het bestuur kenbaar gemaakt. De
voorzitter vroeg meteen of ik in het verenigingsbestuur
wilde. Dat trok mij wel. Ik heb nog even
getwijfeld of ik bij een andere vereniging in het
bestuur zou gaan, maar m’n hart trok toch naar
een bestuursfunctie bij de Stedelijke, daar zit meer
uitdaging in.” Deze uitspraak kenschetst Carrie. Met
haar innerlijke drive en haar capaciteit om dingen
in beweging te zetten, klopte het bestuur niet
22

aan de verkeerde deur. Op de jaarvergadering in
2020 werd zij unaniem verkozen. Carrie: “Dat is een
mooie waardering.” Ledenwerving, coördinatie van
de vrijwilligers en sociale media werden enkele van
haar taken.
En daar ligt meteen de link met haar werk: coördinator
Vrijwilligerscentrale bij de welzijnsinstelling
Cordaad Welzijn in Budel. Is het door het vrijwilligerswerk
dat zij koos voor een opleiding in sociaal
maatschappelijk werk? Of is het door haar werk dat
men graag een beroep op haar doet in het verenigingsleven?
De kip of het ei? Zelf stelt zij dat ze van
het vrijwilligerswerk meer geleerd heeft dan van
vier jaren opleiding. “Als jonge vrijwilliger leer je al
vroeg met mensen omgaan, je aan te passen aan
de groep, organiseren, flexibel en creatief zijn, luisteren
en mensen helpen. Daar heb je je hele leven
wat aan. Nu ik in het bestuur zit, leer ik nog steeds.
Ik doe steeds weer nieuwe ideeën op.”
Doen waar je goed in bent
Carries organisatorische en coördinerende skills
zet zij volop in bij de vrijwilligerscoördinatie van
het Cultureel Lint in Weert “Leden van de Stedelijke
verrichten hand- en spandiensten bij dit jaarlijkse
culturele evenement in Weert. Dat doen we al
enkele jaren en het is geweldig om te doen. Ik ben
die dag vliegende kiep, de hele dag fiets ik van hot
naar her, beantwoord ik vragen van vrijwilligers,
zorg ik dat mensen op de juiste plek staan of val
ik voor iemand in. Ik vind het niet erg dat ik in de
week voorafgaand nog tot laat aan het bellen ben
om dingen te regelen.”
Vrijwilligers om op te bouwen
Als coördinator van de vrijwilligerscentrale matcht
zij vrijwilligers aan verenigingen. Zij weet als geen
ander dat met vrijwilligerswerk niet alleen de organisaties
geholpen zijn. Het heeft ook een belangrijke
sociale functie, onder andere in de bestrijding
van eenzaamheid.
“Op onze site www.goedbezigcranendonck.nu
staan allerlei vrijwilligersvacatures van verenigingen
of (zorg)organisaties. Iedereen kan zich aanmelden
om vrijwilligerswerk te doen. Ook mensen met een
fysieke of geestelijke beperking, statushouders of
jongeren. Je kunt altijd iets betekenen voor een
ander. Wij, als vrijwilligerscentrale, proberen de juiste
match te vinden tussen vacature en vrijwilliger.
Daarvoor hebben we eerst een gesprekje met de
kandidaat. Wat vindt iemand leuk om te doen? Wat
was of is iemands werk? Waar wordt iemand blij
van? Wat is z’n hobby? Wat is de reden dat iemand
vrijwilligerswerk wil gaan doen? Zo ontdek je al snel
iemands motivatie en bij welke organisatie hij of
zij past. Als je iemand inzet vanuit zijn persoonlijke
kracht, kennis en ervaring, dan is een vrijwilliger
niet zomaar een vrijwilliger, maar iemand op wie je
kunt bouwen en vertrouwen.”
> Meer weten over vrijwilligersbemiddeling?
Voor Cranendonck:
www.goedbezigcranendonck.nu
Voor Weert / Nederweert:
https://socialemarktplaats.puntwelzijn.nl
Vooral doen waar je goed in bent en waar je blij
van wordt. Dat geldt voor deze vrijwilliger. Carrie:
“Het zit waarschijnlijk gewoon in me. Ik wil niet
alleen lid zijn van een vereniging, maar er ook wat
voor terugdoen. Mijn vader was jarenlang vrijwilliger
bij de Katholieke Werkende Jongeren (KWJ).
Tja…misschien zit het wel in de genen.”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Lid én vrijwilliger worden van de Stedelijke
Harmonie St. Antonius? Ga naar
www.sintantonius-weert.nl/lid-worden
23

Janou Vrenken,
Sandra Smeets en
Frank Kurstjens
Vrijwilligers met
professionele
verantwoordelijkheid
Vrijwilligers die met kinderen werken hebben in principe dezelfde verantwoordelijkheid
als professionals. Vrijwilligers krijgen echter alleen betaald in plezier en voldoening.
Bij jeugdorganisaties zoals Jong Nederland (JN) kan
een kind zich ontplooien en onder begeleiding
allerlei activiteiten doen zonder prestatiedruk of
scores. Toch moet ook een vrijwilligersorganisatie
als Jong Nederland voldoen aan dezelfde vereisten
als een professionele opvanglocatie. Denk aan
hygiëne, (brand)veiligheid, toezicht en VOG-verklaringen
van groepsleiders.
Al deze verplichtingen weerhouden voorzitter
Frank Kurstjens (46) en groepsleidster Janou Vrenken
(25) van JN Leveroy in het geheel niet. Janou:
“We werken graag met kinderen. Het is altijd een
vrolijke boel. Daar krijg je energie van! We willen
geen schoolse sfeer creëren, maar een vrije en
creatieve omgeving bieden waar kinderen zichzelf
kunnen zijn.” Die omgeving is prachtig gerealiseerd
bij het sportpark in Leveroy. De Leveroyse voetbal-
club, tennisvereniging en Jong Nederland sloegen
jaren geleden de handen ineen. Dit resulteerde in
2012 in een gezamenlijk onderkomen. Frank: “Alle
drie de verenigingen waren toe aan een nieuw
onderkomen. In het kader van het Dorpsontwikkelingsplan
ging de gemeente Nederweert daar
in mee. Via een programma van eisen hebben we
aangegeven waaraan het gebouw moest voldoen
en dat is gelukt”. Frank kijkt tevreden.
Het volledige offertetraject van de nieuwbouw lag
bij het vrijwilligersbestuur. Dat bleek een behoorlijke
tijdsinvestering en professionaliteit te vergen.
Het nam vanaf ideevorming tot en met realisatie
ongeveer 15 jaren in beslag en kostte hen vele
vergaderuren, terwijl zij ook iets anders hadden
kunnen doen in hun vrije tijd. Maar dat is hun eer
te na.
24

Frank, Janou en de overige bestuurders en leiders
trekken samen op om het voor de jeugd in Leveroy
leuk te maken. Dat kost nu eenmaal vrije tijd. Niet
erg, als er regelmatig successen te boeken zijn. En
dat kan deze actieve vereniging.
• In coronatijd zochten ze een manier om de
jeugd een buitenactiviteit te kunnen bieden.
Een buiten-tafeltennistafel bracht soelaas. De
gemeente Nederweert stelde een strookje
grond beschikbaar.
• In 2017 organiseerde JN Leveroy een Moonwalk:
een nachthike van zo’n 20 km waaraan
250 jongeren deelnamen, gevolgd door een
overnachting in tenten bij het JN-gebouw.
Een activiteit waaraan zo’n 100 vrijwilligers
medewerking verleenden.
• Het 75-jarig jubileum in 2020 werd niet gevierd
wegens corona. Daarentegen nodigde de vereniging
in 2012 heel Leveroy en omstreken uit
voor een feestweekend om de opening van het
gebouw te vieren.
• In hun ‘achtertuin’ bouwden ze een opslagruimte
met stookplaats genaamd de ‘Sjeive
Sjop’. Ook hun kampwagen is een voorbeeld
van belangeloze inzet.
Je zou je bijna afvragen waarom zij hun verantwoordelijke
vrijwilligerstaken niet voor betaling
gaan doen. “Tja”, Frank en Janou kijken bedenkelijk.
“Zo hebben we er eigenlijk nooit over nagedacht.”
“Soms denken mensen dat we ervoor betaald
krijgen. Dat verbaast me altijd weer. We hoeven niet
betaald te worden. We weten dat de waardering er
is, maar helaas wordt dit niet altijd uitgesproken”,
zegt Janou tactisch.
Een aanmelding voor een bestuurs- of kaderfunctie
is ook een vorm van waardering voor de vereniging.
Helaas gaat dat niet zo soepel. “We hebben
gemaild, geflyerd, mensen persoonlijk aangesproken,
social media ingezet…niks. Nul reacties.”
Hoe vreemd ook, zelfs in een kleine kern als Leveroy
is het kennelijk lastig om aan vrijwilligers te komen.
Uiteindelijk gaat dit ten koste van de jeugd. Terwijl
anderzijds jongeren juist profijt kunnen hebben
van een rol als jeugdleider of bestuurslid. Beschouw
het als een stageplaats of een vorm van beroepskeuzetest.
Janou: “Probeer ’t eens. Kom eens kijken.
Dat zouden we erg waarderen.”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Laat je inspireren en motiveren en bekijk
hun site: www.jnleveroy.nl
25

Paul Horstman
“Er is altijd
iets te doen
bij de molen”
Molen de Nijverheid, ofwel de Molen van Nijs, doet z’n naam eer aan. De molen zelf is
nijver in de soepele gang van het binnenwerk. Daarnaast zijn het de talloze vrijwilligers
die het predicaat ‘nijver’ dragen. Als vlijtige bijen dragen zij hun steentje bij aan het
onderhoud van de molen en de prachtige omliggende tuin. Bovendien organiseren zij
samen activiteiten in en rondom dit gemeentelijk monument. De molen is een bedrijvig
buurtproject met ondersteuning van diverse vrijwilligers. Paul Horstman is er daar één van.
Paul (71), van geboorte afkomstig uit Zwolle en al
44 jaar Boshovenaar, is sinds enkele jaren vrijwillig
molenaar op Molen De Nijverheid. Ook is hij secretaris
van Molenstichting Weerterland. Deze stichting
staat aan de lat voor het beheer en behoud
van de molens in Weert.
Tijdens zijn werkzame leven had hij niet kunnen
bevroeden dat hij vrijwillig molenaar zou worden.
“Ik ben er ingerold. Toen ik pas met pensioen was,
zei mijn vrouw dat ze vrijwilligers zochten bij de
molen in Stramproy. Ik ben werktuigkundige en
machinebouwer en ik hou van de mechaniek van
dingen. Een molen is één brok mechaniek. Dus ik
heb me aangemeld. Ik begon als klusser voor het
26

klein onderhoud. Vervolgens werd ik gevraagd voor
de commissie risicoanalyse. Zo rolde ik van het een
in het ander. Ik leerde veel over molens en raakte in
contact met andere vrijwillige molenaars.”
Jac Nijs jr., onder wiens bezielende leiding in de
Stramproyse molen opleidingen tot molenaar
werden gegeven, vroeg hem na verloop van tijd:
“Waarom word jij geen molenaar? Je hebt verstand
van techniek en van het weer.” Dat laatste heeft
enige toelichting nodig. Paul was lid van de zeezeilvereniging,
waar men les kreeg in onder andere
meteorologie. Zo gezegd, zo gedaan. In 2015
begon hij aan de opleiding en inmiddels is hij vier
jaren vrijwillig molenaar. En met veel plezier. “Het
bevalt me erg goed. Er is altijd iets te doen en er
is altijd reuring. Met vijf molenaars houden we de
boel draaiend. Andere vrijwilligers zorgen voor het
tuinonderhoud.”
we van elkaar.” Haar conclusie is:
“Van vrijwilligerswerk groei je als persoon.”
Paul omschrijft het als volgt: “Je krijgt er veel voor
terug. Het brengt gezelligheid, je leert nieuwe mensen
kennen en je steekt er wat van op. Bovendien
doe je samen iets voor de buurt. Vrijwillig is niet
vrijblijvend. Als vrijwilliger moet je soms geven en
nemen, immers ieder mens is anders. Maar je moet
het wel samen doen.” De buurt onderhoudt de tuin
en de jeu de boulesbaan bij de molen. En eenmaal
per jaar, tijdens de Nationale Molendag, wordt er
gebakken in het naastgelegen bakhuis. “Als er vlaai
gebakken wordt, maakt een groep dames de spijs
daarvoor. Die noemen we de Spice Girls”, lacht
Paul. Al met al is Molen De Nijverheid een mooi
voorbeeld van een geslaagd buurtproject, waarvan
voorbijgangers en geïnteresseerden genieten. Een
project dat zonder vrijwilligers niet zou lukken.
Paul werkt graag in teams. Eerder richtte hij een
jeugdafdeling volleybal op, waaraan hij tien jaren
verbonden was als trainer. Op de vraag waarom
hij dat deed, antwoordt hij: “We woonden toen
in een nieuwbouwwijk en sport verbindt. Ik ben
graag onder de mensen. Vrijwilligerswerk brengt je
in contact met anderen. Je netwerk wordt groter
en het is een fijne manier om te integreren in een
nieuwe woonomgeving.”
Tijdens het interview bij de molen is het een komen
en gaan. Er wordt groot onderhoud gepleegd
aan de buitenkant van de molen. Iemand brengt
pompoenen voor de tuin rondom de belt. Een
andere vrijwillig molenaar komt een kijkje nemen.
Toos, de buurvrouw roept dat er koffie is voor iedereen.
Een buurtbewoner komt aangereden op de
fiets. Schoffel en mand in de hand. Het is Elma, een
van de kruidenvrouwen van de kruidenwerkgroep.
Als zij bezig is in de tuin, wordt haar een vraag gesteld.
“Waarom ik dit doe?”, zegt Elma. “Ik werk graag
in de tuin en ik vind het leuk om dat samen met de
anderen te doen. We babbelen dan wat en zo leren
Aan het eind van dit interview volgt een rondleiding
door de molen. Het frivool geverfde houtwerk
herinnert aan de voormalige eigenaar Jac Nijs sr.
“Het onderhoud is tiptop in orde. Ik verwacht dat
de Monumentenwacht bij hun inspectie weinig
aan te merken heeft”, aldus Paul. Het is duidelijk, we
hebben hier te maken met een trotse en betrokken
vrijwilliger.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Meer weten over Molen de Nijverheid?
> Molenaar of vrijwilliger worden?
Neem dan contact op met Paul Horstman,
telefoonnummer 06 37458380 of kijk op:
www.wordpress.molensinweert.nl
27

Hoe kom je aan
vrijwilligers voor je club?
Kelsey Stals (29) staat binnen het bestuur van V.V.
Eindse Boys aan de lat voor de ‘dameszaken’, ofwel
het damesvoetbal. Lambert Rietjens (67) was jarenlang
penningmeester en bestuurslid technische
zaken.
huis. Eindse Boys is me met de paplepel ingegoten.
Ik vind dan ook dat het nu mijn beurt is om me in te
zetten. We hebben het allemaal druk met gezin en
werk, maar met een beetje goede wil is er altijd wel
tijd te vinden om te helpen, toch?”
Een regelmatig terugkerend onderwerp
op de bestuurstafel is de werving van
vrijwilligers. Eindse Boys haalde al van alles uit
de kast om het legertje vrijwilligers te vergroten.
Kortdurende inzet als chauffeur vindt men OK, maar
het blijkt een stuk lastiger om mensen te vinden die
in het bestuur of een commissie willen. Jongeren
betrekken is al helemaal moeilijk. “Als zij nou ‘ns
de helft van de tijd dat ze op hun telefoon zitten
besteden aan de club, dan heb je toch zo een paar
uren vrijwillige inzet bij elkaar!”, stelt Lambert. Leden
vinden het vanzelfsprekend dat alles bij de vereniging
gewoon doorloopt. Lambert: “Soms horen we
zelfs: ‘We betalen toch contributie.’ Klopt, samen met
subsidie en sponsoring dekt dat een gedeelte van
de kosten. Maar om de overige kosten te dekken,
moet er veel door eigen leden gedaan worden. Dat
kan het bestuur niet alleen. Neem bijvoorbeeld de
kantine. Zonder mensen die bardienst willen draaien,
gaat’ie dicht.”
Kelsey: “De club is altijd goed voor mij geweest.
Als lid krijg je alles wat je nodig hebt. Tenue,
(betaalde) trainer, clubgebouw, opleiding, een
goede sportaccommodatie. Dan mag je daar
ook iets voor terug doen. Al van kinds af aan
kom ik hier. Mijn opa en vader waren hier kind aan
Hoewel het lastig is bestuursleden en vrijwilligers
te werven, willen beide bestuursleden
het hoofd niet laten hangen. De vereniging
draait nog steeds met succes, mede door
vutters en gepensioneerden die de accommodatie
op peil houden. Bovendien is er onlangs een flinke
verbouwing gerealiseerd, waardoor Eindse Boys zo
goed als energieneutraal en – volgens de KNVB - als
eerste Nederlandse voetbalvereniging volledig zelfvoorzienend
is. Lambert: “Dat lukt echt niet zonder
sponsoren, bestuurskracht en de belangeloze medewerking
van leden en andere vrijwilligers!”
Bestuurslidmaatschap is een functie met ups &
downs. Daarvan zijn Lambert en Kelsey zich bewust.
Waarom ze zich er dan toch voor blijven inzetten?
Omdat ze trots zijn op hun club. Kelsey: “Mensen
weten vaak niet wat je er allemaal voor doet. Als
je begint als bestuurslid weet je dat zelf eigenlijk
ook niet. Toch geeft het me voldoening. Ik leer er
heel veel van. Als ik terugkijk op wat we zoal
hebben bereikt voor de club, geeft dat
hoop voor de toekomst.” “Sprak de nieuwe
voorzitter”, vult Lambert aan.
28

De maatschappij kan niet zonder
vrijwilligers. Helaas is er lastig aan
te komen. Of niet?
Aan het woord twee bestuursleden van
V.V. Eindse Boys in Nederweert-Eind.
Gevolgd door de voorzitters van wijkraad
Fatima en buurtvereniging Fatima in
Weert.
Het ijzer smeden als het heet is. Tja, dat is
misschien toch de beste manier om mensen
te werven… Daar zijn de twee voorzitters
van de wijkraad en de buurtvereniging het roerend
mee eens.
John van den Boogaard (62) is voorzitter van Buurtvereniging
Fatima. Jarenlang was hij voorzitter van
de wijkraad Fatima. “Ik ken Roy van der Heijden (38)
al heel lang en ik wist dat hij een goede opvolger
van mij zou zijn bij de wijkraad. Dae pasj d’r beej.
Dus ik ben op ‘m afgestapt en heb ‘t ‘m gevraagd.”
Roy hield de boot enige tijd af. Maar nu Roy geen
indirecte betrokkenheid meer heeft met de Weerter
politiek, is voor hem de weg vrij om voorzitter
van de wijkraad te worden. De wijkraad is het aanspreekpunt
voor alles wat de wijk Fatima aangaat.
Roy: “Ik woon hier en ik voel me betrokken
bij de wijk.” John vult aan. “Je kunt gericht in
actie komen voor de wijk; wat gebeurt er met de
leegstaande sportzaal, wordt er gebouwd, hoe
kunnen we het verkeersveiliger maken, is er een
speeltuin nodig?”
Roy is allesbehalve onervaren in de vrijwilligerswereld
en zeer maatschappelijk betrokken. Met de
werkgroep ‘Voor iedereen’ organiseert hij jaarlijks
een diner gekokkereld van eten dat normaliter
weggegooid zou worden. Ook zit hij in het bestuur
van de Streetsingers.
John is ook geen onbekende in het Weertse, al was
het maar door zijn jarenlange bestuurslidmaatschap
van Bospop. “Ik doe wat ik doe, omdat ik het leuk
vind. Ik ben niet bang om mensen te benaderen,
voor sponsoring, voor een bestuursfunctie of om de
handen uit de mouwen te steken. Ik ga altijd op
zoek naar mensen die bij ons passen. Ik stap gewoon
op de mensen af als de tijd daar rijp voor is.”
Hoe zit het met de waardering? John neemt het
woord. “Weet je, je moet het samen doen. Dat is
heel belangrijk. Daarom moet je de vrijwilligers
verwennen. Ze goed te eten en te
drinken geven. En het moet gezellig zijn.
Als het niet gezellig is, gaan de mensen lopen.
Bovendien moet je zorgen dat er voldoende leuke
dingen te doen zijn waarvoor ze zich kunnen inzetten.
Ik noem maar wat: helpen bij een festival. Dat
vindt iedereen leuk.”
Voor zowel John als Roy geldt dat ze zich betrokken
voelen bij de buurt. Iets voor hun eigen wijk kunnen
betekenen, geeft plezier. “Tuurlijk doe je het voor
jezelf”, schetst Roy. “Maar het is ook fijn als je er een
ander blij mee kunt maken. Ik moet wel het idee
hebben dat ik iets kan toevoegen aan het geheel.
Bovendien word ik er kriebelig van als mensen zo’n
houding hebben van ‘ze zoeken het maar uit’. Nee,
niks gaat vanzelf.”
“Wetse, vrijwillig voor de club of voor een
ander iets doen moet in je zitten. Je moet
goed rondkijken, maar meestal weet ik de juiste
personen wel te vinden”, sluit John af met zijn welbekende
gulle lach.
29

“Zonder vrijwilligers
zou dit niet kunnen
bestaan!”
Jos Levels (70) runt in Nederweert een intieme en kleinschalige theaterboerderij met de
naam ‘Boeket’, vernoemd naar het buurtschap waar het theater is gevestigd. Er worden
het jaarrond voorstellingen georganiseerd. Dat doet hij niet alleen. Een groep vrijwilligers
helpt hem. Ieder met z’n eigen expertise en takenpakket. Jos: “Het is een op elkaar
ingewerkt team. Zonder hen zou Theaterboerderij Boeket niet kunnen bestaan.
Er zijn echter altijd extra handjes nodig. Maar ze moeten het niet doen om mij uit
de brand te helpen, nee, ze moeten het echt voor zichzelf doen. Dat duurt het langst.”
30

Jos en zijn echtgenote Riek kregen in 2007 het
idyllische idee om een theatertje te starten in de
schuur naast hun sfeervolle en authentieke woonboerderij
in Nederweert. Met 100 caféstoelen, een
decor van velours gordijnen, een podium en tribune
gebouwd van pallets bekleed met Perzische
tapijten is er een intiem en zeer sfeervol theater
gerealiseerd onder de oude houten spanten van de
grote schuur. Jos verloor zijn echtgenote in 2017 en
zag hun droom in het water vallen. Hij bleef echter
niet bij de pakken neerzitten en verzamelde een
team vrijwilligers om zich heen. “Ik heb veel steun
gehad van de vrijwilligers. Zij hebben mij er doorheen
gesleept in die moeilijke beginperiode.”
Waardering in applaus
Door de jaren heen zag Jos de vrijwilligers komen
en gaan. Sommigen wilden te snelle stappen
zetten, anderen waren te behoudend. Sommigen
verwachtten niets meer voor hun inzet dan gezelligheid
en een zinvolle daginvulling, enkelen waren
telkens op zoek naar waardering. Jos: “Die waardering
zit in het applaus, in een goed lopende voorstelling,
in de reacties van bezoekers en artiesten.
Het belangrijkste is echter dat je de waardering in
jezelf vindt, in het plezier en genoegen dat je er aan
beleeft.”
Niet voor de ander, maar voor jezelf
Jos duidt op de daadwerkelijke motivatie om
vrijwilliger te worden. “Tuurlijk, je wordt vrijwilliger
om iemand of een organisatie te helpen. Maar dat
mag eigenlijk niet je basismotivatie zijn. In de basis
word je vrijwilliger omdat je tijd over hebt, omdat
je een zinvolle hobby zoekt, omdat je betrokken
bent bij een vereniging of organisatie, omdat je je
na je werkzame leven nog nodig wilt voelen, om
een doel te hebben. Of om iets te leren en nieuwe
mensen te leren kennen. Kortom, eigenlijk word je
vrijwilliger voor jezelf. Als je dat doorziet, dan pas
kun je iets betekenen voor een ander. In dit geval
dus voor Theaterboerderij Boeket.
Momenteel hebben we een mooie groep betrokken
vrijwilligers, die allemaal van elkaar weten
wat er verwacht wordt. Ze hebben er plezier in.
En daar heb ik dan weer plezier aan. Nu ik wat
ouder word, wil ik me zoetjesaan terugtrekken uit
het hele georganiseer. Daar ben ik al een poosje
mee bezig. Ik vind het heel lastig om het los te laten.
Wat ik uiteindelijk wil, is gewoon als vrijwilliger mijn
rol vervullen.”
Vijf vrijwilligers en Jos houden zich bezig met de organisatie
van het theater. Een andere groep vrijwilligers
houdt de omringende natuurtuin bij en klust
her en der. Dit noemt hij zijn ‘pongelgroep’. Deze
groep komt iedere week bij elkaar en beslist dan samen
wat er die week onderhanden genomen moet
worden. Het reilt en zeilt bijna geheel zelfstandig.
Af en toe wordt Jos gevraagd naar zijn wensen of
mening. Jos: “Die groep mensen geniet er van om
hier te zijn en aan de slag te gaan met de bloemen-
en moestuin of met de dieren. Voor hen is het een
gezellige ochtend, voor mij is het een uitkomst.”
Extra handjes
Ondanks de relatieve grote groep vrijwilligers,
kan Jos nog altijd extra mensen gebruiken. Als je
minimaal drie maal per jaar helpt, ‘verdien’ je gratis
toegang voor alle voorstellingen in de theaterboerderij.
Natuurlijk met inbegrip van de consumpties
tijdens inzet en voorstellingen. “Maar”, zegt Jos zeer
beslist, “ik wil niet dat de vrijwilligers het voor mij
doen! Daar voel ik me ongemakkelijk bij. Zolang
mensen willen helpen omdat ze het leuk vinden,
zijn ze van harte welkom.”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> www.theaterboerderijboeket.nl
31

“Verbeter de
wereld en begin
bij jezelf”
Stadsimker mag hij zich noemen. Erik Schroën (56) uit Weert. Hij noemt het een leuke eer
die hem ten deel is gevallen. Belangrijker vindt hij echter de interactie met volwassenen
en kinderen om hen bewust te maken van de wondere wereld van de bij en hun rol in de
voedselketen. ”Ik kan de wereld niet verbeteren, maar er wel aan bijdragen in mijn eigen
leefomgeving.”
32

Erik Schroën is imker. Hij houdt zich naast zijn
drukke baan als technicus in de metaalindustrie letterlijk
bezig met de bloemetjes en de bijtjes. Bij de
bijenkasten komt hij heerlijk tot rust na een drukke
werkweek. Maar daaruit bestaat zijn rol bij imkervereniging
St. Ambrosius Weert niet alleen.
Als stadsimker is hij verantwoordelijk voor de stadshoning,
verzameld in bijenkasten die de leden van
de vereniging her en der in de gemeente Weert
plaatsen. De bijen kunnen naar hartenlust stuifmeel
en nectar verzamelen in onder andere het wijkpark
achter Den Doolhof en de Volkstuinen Leuken in
Weert, waar het aanbod aan verschillende bloemen
en planten groot is.
Wat hij veel leuker vindt, is vertellen over bijen.
Bijvoorbeeld tijdens de jaarlijkse bijendag of op
scholen. “Kinderen zijn enorm geïnteresseerd in
het milieu en in dieren. Als je hen vertelt over het
nut van bijen, zie je hen letterlijk opbloeien. Om de
kinderen te betrekken hebben we een bijenkastenproject
gedaan. De kinderen mochten zelf een
bijenkast ontwerpen. De bijendag is ook ieder jaar
weer aanleiding voor kinderen en volwassenen om
zich aan te melden en meer te leren over de fascinerende
wereld van bijen. Onze vereniging heeft
nu meer dan 120 leden, jong en oud.”
Hij is ook mentor en vraagbaak binnen de vereniging.
Gevleid vertelt Erik: “Iedereen die een bijenkast
heeft, bouwt een band op met z’n volk. Om
ziektes te voorkomen en te zorgen dat er voldoende
voedselaanbod is, moet de imker regelmatig z’n
volk in de gaten houden. Als de nieuwe hobby-imkers
het even niet weten, wordt al snel geroepen
‘bel Erik maar’.”
Zijn voldoening als vrijwilliger bij de imkervereniging
bestaat uit het feit dat hij iets kan bijdragen in
kennisoverdracht. “Bijen zijn ongelooflijk belangrijk
in het ecologische systeem. Ze zorgen voor de
bestuiving van voedingsgewassen én ze zijn een
belangrijke indicator voor het leefmilieu. We roven
met z’n allen de planeet leeg en beschadigen onze
eigen omgeving. Daar kunnen we iets aan doen:
verbeter de wereld en begin bij jezelf. Bijvoorbeeld
met een bloemrijke inrichting van je tuin, door het
inzaaien van akkerranden of met een gevarieerde
beplanting van plantsoenen.”
Betrokkenheid bij natuur en milieu zijn twee belangrijke
redenen waarom hij zich inzet als vrijwilliger.
Eriks bevlogenheid komt echter ook voort
uit een persoonlijke overtuiging: “Als iemand iets
doet waar hij of zij niks aan verdient, dan is dat een
krachtig signaal dat het belangrijk is!”
Erik kwam niet geheel bij toeval bij de vereniging.
“Mijn vader en mijn opa van moeders kant waren
imker. Ik heb veel van hen geleerd. Toen mijn vader
overleed, heb ik de zorg voor de bijenkasten op me
genomen.” Met die ervaring op zak meldde Erik zich
bij Imkervereniging St. Ambrosius, waar hij al gauw
in het bestuur kwam en een van de cursusleiders
werd. Het geven van cursussen vindt hij erg leuk.
“In de groepen zitten mensen van allerlei rangen en
standen. Ze hebben in het begin geen binding met
elkaar. Door het imkeren moeten ze elkaar helpen.
Op die manier ontstaat er één groep zonder onderscheid
en dat is heel waardevol.”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Meer weten over bijen en het imkeren?
Kijk dan eens op www.imkersweert.nl.
Of kom op een zondag naar het Natuur- en Milieucentrum
de IJzeren Man (NMC) in Weert en bezoek
de bijenstal.
33

Geen pilletje maar een
doorverwijzing naar
vrijwilligerswerk
Je gaat naar de huisarts en wat zegt
deze? “Wat vindt u leuk om te doen? Waar
wordt u blij van?” Die vragen had je niet
verwacht. Je hebt immers lichamelijke
klachten waar je al een poosje mee rondloopt.
Je wilt daar vanaf. En als je dan
eindelijk toch een afspraak bij de huisarts
hebt gemaakt, stelt’ie deze rare vragen!
De antwoorden op die vragen kunnen in
sommige gevallen echter wel de oplossing
zijn voor jouw klachten.
Klachten zonder medische oorzaak
Je zit niet goed in je vel, je voelt je eenzaam, het
zelfvertrouwen heeft een deuk opgelopen, het doel
in het leven valt weg, je krijgt niks meer gedaan,
de clubs waar je bij was heb je opgezegd, er komt
niemand op bezoek… Dergelijke situaties kunnen
onverklaarbare lichamelijke klachten opleveren,
zoals vermoeidheid, pijn in de nek, buikpijn, maar
ook stress, angst en somberheid. Al deze klachten
hebben lang niet altijd een medische oorzaak. Vaak
spelen onderliggende sociaal maatschappelijke problemen
een rol, zoals het overlijden van een partner,
verlies van werk, een verhuizing, eenzaamheid etc.
Medicatie brengt onvoldoende oplossing. Dan kan
de huisarts kiezen voor een andere ‘behandeling’.
Recept voor welbevinden
Om psychosociale klachten te verminderen is het
belangrijk dat de huisarts aandacht besteedt aan de
lichamelijke klachten, maar óók aan iemands psychische
en sociaal maatschappelijke omstandigheden,
want daar kan de sleutel tot welbevinden liggen.
In de gemeente Weert (Boshoven en Stramproy)
loopt een pilotproject genaamd ‘Weer(t) Positief’. In
plaats van het traditionele pilletje voor te schrijven,
verwijst de huisarts patiënten door naar een praktijkondersteuner
of welzijnscoach. Zij zoeken, samen
met de cliënt, naar een activiteit die past bij zijn of
haar interesses en mogelijkheden. Door - als het
ware - een recept uit te schrijven voor activiteiten
op het gebied van ontmoeting, sport of cultuur kan
de cliënt (opnieuw) ontdekken waar ‘ie gelukkig van
wordt. Het is niet altijd gemakkelijk om die stap te
zetten. Praat er met de huisarts over.
Je doet weer mee!
Van nieuwe dingen ontdekken en mensen ontmoeten
krijg je energie. Dat is leuk en spannend tegelijk
en het geeft (nieuw) zelfvertrouwen. Ontdek nieuwe
kanten van jezelf of zet juist je kennis en vaardigheden
in als vrijwilliger in de sport, cultuur of zorg. Op
die manier kun je iets voor een ander of een vereniging
betekenen. Maar het allerbelangrijkste is nog:
je kunt iets voor jezelf betekenen! Je doet weer
mee aan de maatschappij én je hoeft minder vaak
naar de dokter.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
> Voor meer informatie over het pilotproject in
Weert neemt u contact op met Sanne Kuepers
van Punt Welzijn (0495-697900).
34

“Een blij gezicht,
daar doe je
het voor!”
“Doe iets
wat je écht
leuk vindt!”
“Zaterdag is
voor de scouting,
daar komt de
baas niet aan.”
“Als de vereniging
hulp nodig heeft,
dan help je.”
“Je kunt iets kiezen
waar je van
leert en profijt van
hebt in je studie
en toekomst.”
“Zoek vooral
vrijwilligerswerk
waar je plezier
aan beleeft.”
Wat jij als vrijwilliger doet voor een ander vinden wij erg belangrijk. Dat hebben we gedurende het jaar laten
zien door een aantal vrijwilligers uit de gemeente Weert en Nederweert letterlijk in ‘the picture’ te zetten.
Op onze website staan hun verhalen. Deze hebben we ook via social media gedeeld. Allemaal onder de
noemer ‘Mensen maken Nederweert’ en ‘Mensen maken Weert’. Dit hebben we afgeleid van ‘Mensen maken
Nederland’, het motto van het Nationaal Jaar Vrijwillige Inzet 2021.
In bovenstaande collage zie je een selectie van de enthousiaste mensen die in het afgelopen jaar werden
geïnterviewd. Hun verhalen en die van anderen lees je op https://www.puntwelzijn.nl/mensenmaken
of scan de QR code hieronder: