Villa d'Arte 4 -2021

special
Hondensleeën
IN DE STEIERMARK
Een speciale winterse ervaring: hoe
een huskysledetocht een achtbaan van
emoties bleek te zijn.
152
Zo gespannen als ik me voor de
huskytocht had gevoeld, zo blij
en vrij voelde ik me daarna. Blij,
voldaan, maar ook totaal uitgeput
- lichamelijk en geestelijk - keerde
ik terug naar het kamp. Ik was
buiten adem, mijn benen waren
zwak van het in elkaar duiken, en
de twee honden stoomden van
de inspanning.
Mijn man stond al vol spanning
op me te wachten, want hij moest
zijn hondensledetocht nog maken.
Ik maakte mijn twee metgezellen
los en gaf hen te eten. Er werd ook
veel geknuffeld.
Maar even een stapje terug. Hoe
kwam ik eigenlijk bij een huskytocht?
Mijn man voelt vaak heel
goed aan wat ik graag zou willen
- maar toen hij mij voor Kerstmis
een husky-tocht op de Teichalm
in de Steiermark cadeau deed,
was ik toch even geïrriteerd.
Want als het op trouwe viervoeters
aankomt, beperk ik me liever
tot knuffelen. Eén ding was me
duidelijk: een huskytocht is een
verdomd inspannende aangelegenheid.
Ik was ook bezorgd of ik het lichamelijk
allemaal wel aan zou kunnen.
Mijn lichamelijke conditie was
immers niet optimaal en ik was
niet bijzonder goed in dergelijke
sportieve activiteiten. Toch trok
ik een blij gezicht, omhelsde mijn
man en keek reikhalzend uit naar
dit avontuur in in de Steiermark.
Op husky-avontuur
Tot zover alles goed. Een paar weken
later, half februari, begon de
reis. De voorbereidingen konden
beginnen. Maar wat moest ik meenemen?
Je weet maar nooit...
Wat zeker mee moest (ja, ik hou
van lijstjes):
• Skipak
• Skihandschoenen
• Muts
• Sokken
• Stevige schoenen
• Eten & drinken
• Drinken
• Zonnecrème
Dus gingen we goed uitgerust op
weg naar de Teichalm. Die ochtend
sneeuwde het als een gek in
Wenen. Iedereen die wel eens een
sneeuwstorm in een grote stad
heeft meegemaakt, weet dat alles