Villa d'Arte edition 3

muziekrecensies door rené seghers
Alain Planès | Chopin: Nocturnes
Ik heb in het voorbije jaar zoveel rariteiten
en uitheemse muziek voorbij zien komen
op klassiek gebied dat een ouderwets
Chopin- pianorecital bijna verfrissend werkt.
Chopin, de aartsromanticus, de uitvinder
van drieklank op drieklank, van pianistiek en
ear-candy, van suikerzoet en toch smaakvol.
Chopin nodigt als het ware uit tot het type
spel dat Alain Planès op hem loslaat: een
zoetgevooisd strelen van het klavier, vol
omfloerste klanken en ingehouden zuchten,
met nu eens een snik en dan weer een
klein genotsroffeltje.
Label: Harmonia Mundi
The Immediate Family
The Immediate Family is een line-up van
Hall-of-Fame-artiesten als James Taylor, Keith
Richards, Jackson Browne, Linda Ronstadt,
Carole King, Stevie Nicks en wat legendarische
instrumentalisten op gitaar, bas en drums.
Zo’n line-up maakt nieuwsgierig naar de
twaalf originele nummers en bonustracks,
maar zelfs in 1972 zouden deze nummers niets
hebben toegevoegd aan het Crosby Stills & Co
repertoire. Het is alsof de oude hits door een
computer zijn gehusseld en dit eruit is gerold.
Perfect gespeeld en gezongen met de échte
stemmen van toen. Een gadget voor fans.
Label: Quarto Valley Records
Ludovico Einaudi | Cinema
In een klassiek muziektijdschrift schreef ik
eens dat Einaudi daar aan het verkeerde
adres was met zijn even eenvoudige als
welluidende sfeermuziek. Wat geen waardeoordeel
inhield, want in een bredere context
is het album Cinema fantastisch. Daarop
instrumentale suikerspinbewerkingen van
allerhande bekende hits, te beginnen met
MacArthur Park. De kracht van Einaudi ligt
daarbij in de combinatie van voorspelbaarheid,
herkenbaarheid, kristalzuivere klank
en weergaloze productie. Daarbij: miljoenen
fans hebben altijd gelijk.
Label: Decca
Ties Mellema | Peax Reset
Ook in Nederland lijkt Einaudi niet geheel
onopgemerkt gebleven, getuige het sfeervolle
minimal music-album Peax Reset van Ties
Mellema. Een soort klankspel met allerlei
ingemixte geluiden, stemmetjes, sferische
effecten en een strak volgehouden ritmische
puls die licht hallucinerend wekt. Het klinkt
enorm naar een computeromgeving, maar het
bijzondere van Mellema is dat hij die sound
juist live weet te realiseren. Een CD is leuk,
maar als je hem ziet spelen wordt het pas
echt indrukwekkend. Vervolgens wordt het
terugluisteren vanzelf ook weer spannender.
Mellema is the real deal.
Label: Peax Records
Nicola Benedetti | Baroque
Violiste Nicola Benedetti graaft op dit album
het vioolconcert van Geminiani uit, gevolgd
door vioolconcerten van Vivaldi. Benedetti doet
daarin iets ongebruikelijks: ze speelt de barokmuziek
gepointilleerd en met een stevige doos
hoogromantische dramatiek. In plaats van de
gebruikelijk geworden historische formulepraktijk
brengt zij ontketende passie en beleving.
Precies zoals ik me zelf altijd heb voorgesteld
dat het eigenlijk zou moeten. Want natuurlijk
waren die barokcomponisten geen grijze wiskundigen:
virtuositeit stond voorop. Die muziek
is zo exhibitionistisch als maar zijn kan. Eindelijk
Vivaldi (en Geminiani) zoals het hoort!
Label: Decca
Samuel Blaser & Marc Ducret | Audio Rebel
Met liefst vijf crowd pleasers op deze pagina
lijkt Audio Rebel bijna een muzikale atoombom.
Ook hier, net als bij Einaudi en Ties
Mellema, een opeenstapeling van geluidjes en
klanken, maar dan volgens de abstracte methode
die jazz met Stockhausen combineert.
Toch blijft het door het saxofoongestuurde geluid
en de herkenbaarheid van instrumenten
en effecten op een curieuze manier toegankelijk.
Is dit nu beter dan Einaudi en Mellema
omdat het minder voorspelbaar is? Lastig te
zeggen. In de kern is er een verband, maar de
een ging linksaf, de ander rechts en Einaudi
ging dwars door het midden.
Label: Blaser music
191