Helperbel 2-2021_LR

Tekst: Hero Helpman
5-minuten-wandelwijk
In grote buitenlandse steden maar ook reeds in enkele Nederlandse steden werken de
lokale overheden aan het realiseren van zogenaamde 15-minuten-fiets-steden. Het doel is
om de steden zo te transformeren dat de bewoners alles wat ze zo’n beetje nodig hebben
binnen maximaal 15 minuten fietsafstand van hun huis ligt. En wat heeft een mens zoal
nodig? Winkels, groen in de vorm van parken, bossen of plantsoenen, sportfaciliteiten,
onderwijsinstituten, culturele podia, horeca, openbaarvervoervoorzieningen of knooppunten,
medische instellingen, zorg, kinderopvang en als het even kan werkplekken.
Het schijnt dat Melbourne gestart is met dit concept. In Melbourne gingen ze overigens
niet uit van ‘alles bereikbaar binnen 15 minuten fietsen’, maar ‘alles binnen een loopafstand
van 20 minuten’. Waarom wil Melbourne dit realiseren? De Australische stad wil zo onder
andere de leefbaarheid en de duurzaamheid van de stad vergroten. Want als alles zo
dichtbij op loopafstand is, waarom zou je dan nog de auto pakken? En tijdens een wandelingetje
hou je niet alleen je conditie op peil, maar ontmoet je ook nog eens mensen,
versterk je de sociale cohesie en vergroot je door je aanwezigheid tevens de veiligheid. Ook
Parijs pakte dit idee op en werkt aan de 15-minuten-fiets-stad. Daar uiteraard ook hard
nodig, want op een op warme dag is de smog wurgend.
Winy Maas, een internationaal vermaard Nederlands architect, gaat nog een stevige stap
verder. Hij droomt - net als vroeger zijn collega Le Corbusier - van gebouwen waarin de
bewoners alles wat ze nodig hebben tot hun beschikking hebben. Aan de Zuidas in
Amsterdam verrijst zijn Valley: het woon-werk-ontspan-complex dat al aardig in de richting
van zijn droom komt. Al ogen artists impressions en de foto’s van het gebouw als een
delirische mix van een droompaleis en een gebombardeerde wolkenkrabber.
Het lijkt wel of zowel de stedenbouwkundigen, stadsplanners en de architect de coronaepidemie
voelden aankomen. Want ze zien het inperken van de actieradius van de mens als
oplossing voor veel eigentijdse problemen. En wat is ons nou juist het afgelopen jaar
overkomen? Inderdaad: onze actieradius werd behoorlijk en langdurig ingeperkt! Op
sommige momenten had ik de indruk dat veel bewoners bij ons in de straat zelfs hun huis
helemaal niet meer verlieten. Ze leefden werkten en ontspanden zich daar. Wat ze nodig
hadden lieten ze bezorgen. Op hun auto’s verzamelde zich het stof. Gelukkig worden de ons
beperkende maatregelen afgebouwd. De levendigheid in onze wijk is weer als vanouds en
wellicht groter dan ooit meen ik te bespeuren. Geweldig!
16