Villa d'Arte 2

exposities
ven zouden creatievelingen in het
zoeken naar oplossingen moeten
betrekken. Ooit gaat zo’n omslag
komen. Ik geloof dat het de goede
kant opgaat, maar tot het zover is
draag ik deze positieve boodschap
graag uit.’
Het atelier
De tweede kamer is het atelier. Het
is er druk met objecten en het licht
verandert continu. Geen moment is
er hetzelfde. Soms zijn alle knoppen
aan, soms staat er maar één spot
op een bepaald object dat alle aandacht
krijgt, of worden alle stoelen
tegelijk uitgelicht. Van Eijk: ‘Het
wordt rustig omdat je steeds spotlights
zet op verschillende dingen.
Maar het is geen theater. Wel heeft
mijn partner Joost van Bleiswijk in
vier ruimtes soundscapes gemaakt.
In deze ruimte speelt een soundscape
dat het werk in een atelier
weerspiegelt, zonder dat het op de
voorgrond treedt.’
Contrasten
In de contrastkamer staan werken
die Van Eijk ooit voor het Zuiderzeemuseum
maakte. Mensen
woonden daar vroeger in piepkleine
huisjes. Van Eijk: ‘Ik heb meubels
gemaakt van tulpenhout met
uitklaptafels en kasten die banken
kunnen worden. Wat me inspireerde
in die tijd was het ambacht.
De aandacht voor dingen die wij
inmiddels vergeten zijn of die niet
meer belangrijk worden gevonden.
Strijken was een beroep. Daar werd
tijd voor genomen. Het was ook
een hard leven. De vrouw zat thuis
en schilde de piepers, de man was
op zee. Maar het leven was ook
weer veel zachter. In reactie daarop
maakte ik een aardappel emmer van
textiel, afgegoten in gipsen mallen.
Uiteindelijk is zo een keramische
kom ontstaan, die er zacht uitziet.’
Herinneringen
De herinneringskamer is een
textieltempel met onder meer
een serie wandkleden naar
aanleiding van herinneringen aan
flitsen landschap die Van Eijk uit
haar leven heeft onthouden. Dat
varieert van onbewaakt moment
in een trein tot het onkruid voor de
deur van de studio. Van Eijk: ‘Zoals
iedereen wel flarden landschap in
zijn hoofd heeft. Het licht focust
steeds op bepaalde elementen in
een van de vele kleden die daar
hangen. Bezoekers plengen er
weleens een traantje. Het gaat
dus verder dan de objecten. Het
is interactief.’
Aan tafel in de kijkdoos
In deze kamer staat een kijkdoos
waar je op verschillende hoogtes
naar binnen kunt kijken. Daarin
staat een soort ‘Gesammtkunstwerk’,
volgens de definitie uit de late
19 e eeuw. Van Eijk: ‘Je ziet een tafel
met daarop een kleed waarin allerlei
vergeten groentes zijn verwerkt.
Het servies, het bestek; alles in die
kamer is speciaal ontworpen. De
verschillende hoogtes van de gaatjes
zijn ontstaan doordat bezoekers
van jong tot oud in lengte variëren.
Voor kinderen zijn er hele leuke
ontdekkingen in de kijkdoos. Zo zit
er bijvoorbeeld een opgezette fazant
onder de tafel verstopt. Ieder luikje
brengt zo een nieuwe ontdekking.’
Seizoenen
Sinds Van Eijk in een beschermd
natuurgebied woont, spelen de
190