Unheimlich, dat zijn ze, de schilderijen van de Gentse kunstenares Adelheid DeWie (°1982). Restanten van een wereld, aer the flood. Of taferelen op eenandere planeet, waar de mens niet wist te overleven. Desolaat, onbehaaglijk,volstrekt eenzaam: een onherbergzame plek waar je niet wil zijn, tenzij je jezelfwil kwellen. Beweren dat we niet graag in de decors van Adelheid De Wievertoeven, zou echter maar de halve waarheid zijn. Er is ook soelaas. Er zijn devibrerende - hoopgevende? - kleuren die meer refereren aan sprookjesachgesferen dan aan de realiteit.Zeer geleidelijk aan ontstaan deze bevreemdende oorden op doek of paneel.De aanzet van haar werk is steeds abstract, een kwese van kleuren die elkaarin een intuïef ritme opvolgen, een mentaal landschap dat langzaam vormkrijgt. Het eindresultaat lijkt te verwijzen naar herkenbare zaken alslandschappen en zeezichten, maar dat is niet haar vertrekpunt. Veeleer lijkt zescènes te willen scheppen waarin ze weloverwogen een soort ludieke dochbevreemdende objecten plaatst, die het geheel ogenblikkelijk eensurrealissche toets geven.In haar vroegere werk waren dat herkenbare zaken als kegels, glijbanen of eenklimrek. Gaandeweg werden dit ongedefinieerde abstracte vormen. Nu hebbenze de neiging helemaal weg te blijven. Misschien is de suggese dat er iets was,of dat er iets op l is, genoeg. In ieder geval lijkt het spelen met het vormelijke,soms leerlijk, meer de bovenhand te nemen.Naast schilderijen werkt Adelheid aan immersieve installaes. Totaalervaringenzouden het moeten worden, waarin de objecten uit haar schilderijen eennieuwe rol krijgen. Dat is haar forte: net als je denkt het zaakje door te hebben,gee ze het geheel weer een nieuwe twist, door te variëren met perspecef,kleuren, omkeringen, spiegelingen, trompe-l’oeil, canvasformaten,verkleiningen en vergrongen, waarbij ze niet alleen de werkelijkheid tart,maar je ook binnen haar geconstrueerde, alternaeve realiteit doet verdwalen.Logica op de wijze van Adelheid De Wie: uitdagende spelletjes met jewaarneming die je uit balans brengen, tot je je net zo verweesd voelt alsiemand die na de zondvloed moederziel alleen achterblij. De speelse knipoogis echter nooit ver weg.Annelies A. A. Vanbelle
Light Barriers/IV, 2019, olieverf op doek, 80 x 80 cm.
- Page 2 and 3: Adelheid De Witte
- Page 6 and 7: Three-point Lighng, 2019, olieverf
- Page 8 and 9: ©Johan JacobsBeeldend kunstenaar C
- Page 10 and 11: Black sea, 2019, olieverf op doek,
- Page 12 and 13: David Russon
- Page 14 and 15: Privileged? Of course I’m privile
- Page 16 and 17: Let Go, Let Go, 2019, acrylic on ca
- Page 18 and 19: Beeldend kunstenaar Elise Berkvens,
- Page 20 and 21: Trust & Paerns & the absence of arf
- Page 22 and 23: Fred Michiels
- Page 24 and 25: Het steeds opnieuw zoeken naar nieu
- Page 26 and 27: ZOO ANIMALS HAVE BEEN KNOWN TO DIE
- Page 28: Koen van den Broek, Bree 1973, leee
- Page 31 and 32: Het werk van Koen van den Broek ken
- Page 33 and 34: ©Alessandra RuytenDe kunstenaar St
- Page 35 and 36: The Fall, 2018, acryl en olieverf o
- Page 37 and 38: Steven Peters Caraballo
- Page 39 and 40: Beeldend kunstenaar Steven Peters C
- Page 41 and 42: een vierkang vuurrood vierhonderdgr
- Page 43 and 44: Al meer dan twing jaar ontwikkelt d
- Page 45 and 46: External, 2017, olieverf op doek, 9
- Page 47 and 48: Karl Mechnig
- Page 49 and 50: Summer, 2018, olieverf op doek, 150
- Page 51 and 52: Opera, 2019,tekening op papierKarl
- Page 53 and 54: Peter Weidenbaum werd op 25 juli 19
- Page 55 and 56:
The Salon, 2019, olieverf op doek,
- Page 57:
Deze publicatie kwam tot stand ISM.