Syndicate of Belgian painters
Onder de noemer Syndicate of Belgian painters brengt Peter Weidenbaum een aantal kunstenaars samen die een carrière in de kunst uitbouwen met een focus op de schilderkunst. Elk met hun eigen schriftuur, voelt men in hun werk een doorgedreven zoektocht, naar wat voor hen relevant is in de schilderkunst. Geen mode of namedropping maar een groep van schilders die zoals de filosoof Immanuel Kant het stelt bezig zijn met ‘het ding zoals het op zichzelf bestaat’. Elk bewandelen zij een parcours dat oplossingen vindt in de eigenheid van het werk en geen rekening houdt met tendensen. Het canvas staat centraal in hun oeuvre.
Onder de noemer Syndicate of Belgian painters brengt Peter Weidenbaum een aantal kunstenaars samen die een carrière in de kunst uitbouwen met een focus op de schilderkunst. Elk met hun eigen schriftuur, voelt men in hun werk een doorgedreven zoektocht, naar wat voor hen relevant is in de schilderkunst. Geen mode of namedropping maar een groep van schilders die zoals de filosoof Immanuel Kant het stelt bezig zijn met ‘het ding zoals het op zichzelf bestaat’. Elk bewandelen zij een parcours dat oplossingen vindt in de eigenheid van het werk en geen rekening houdt met tendensen.
Het canvas staat centraal in hun oeuvre.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
De Leegte is zowel de basis van het leven als het startpunt van ieder schilderij
waar Elise aan begint. De werkelijkheid zoals die zich aan ons openbaart is
plooibaar en door haar scherpe waarneming plooit Elise verschillende
realiteiten en standpunten telkens tot een nieuwe werkelijkheid, die vaak
resulteren in abstract tonende landschappen.
Dit veranderingsproces, dat leidt tot een schilderij lokt een nieuwe waarneming
uit van de toeschouwer. Op zoek naar herkenningspunten of geïntrigeerd door
de kleuren, composie en gelaagdheid nodigt Elise de toeschouwer uit tot het
binnentreden van dit schilderij en zullen er steeds nieuwe dingen in te
ontdekken zijn. Zoals het onderzoeken van de waarneming en de inhoud van de
waarneming ook steeds weer tot nieuwe inzichten leidt.
De schilderijen ondersteunen elkaar en gaan een vitale dialoog aan die,
eenmaal binnengetreden tot dit nieuwe universum, tot een ongekende
dimensie binnen in ons zelf brengt: een nieuw verkregen landschap als inzicht
verschijnt naar de voorgrond.
In Elise haar beeldtaal wordt duidelijk, dat ze zowel het natuurlijke als het
arficiële aspect goed- noch aeurt; als beiden kunnen dienen in het schilderij
is er bij haar geen twijfel mogelijk. In een woelige achtergrond van het
schilderij zijn er ook plekken waar harmonie ontstaat en omgekeerd is er een
gestructureerde harmonie als startpunt waarna er verontrustende duistere
lijnen zowel het bestaan als het schilderij het compleet maken.
Er worden compleet nieuwe werelden zichtbaar en zodoende nodigt het uit
om onze beweeglijke emoewereld binnen te treden in het licht van de
heldere waarneming; als we dit toestaan komt er een louteringsproces op gang
in onszelf. Onnodige patronen worden losser en er komt meer innerlijke
vrijheid. Die innerlijke vrijheid kan gebruikt worden om de zogenaamde starre
werkelijkheid soepeler en speelser te bekijken: twee elementen die aljd
terugkeren in Elise haar werk.