culture

De geschiedenis van de Chinezen in Indonesië
gegeven kon worden als de Chinezen bewapend werden. Dit werd afgewezen. Een ander
voorstel dat de veilige zones beveiligd zouden worden door troepen met Indonesiërs,
Chinezen en Nederlanders, werd eveneens afgewezen door zowel de Nederlandse als de
Indonesische autoriteiten. 342 Er was van de zijde van de Indonesische regering geen
begrip voor het lot van de Chinezen. Het was vanzelfsprekend dat de Chinezen samen
leden met de rest van de bevolking, de Republiek had alles gedaan om de Chinese
gemeenschap te helpen, aldus een officieel bulletin van de Indonesische regering. 343
Minister van buitenlandse zaken H. Agoes Salim gaf in een interview in Singapore toe
dat de Chinezen het ergst hadden geleden van de tactiek van de verschroeide aarde die
door het Indonesische leger werd toegepast, maar dat lag volgens hem voor de hand, het
waren immers de Chinezen die de meeste gebouwen bezaten. 344
Om zichzelf toch te kunnen verdedigen richtten de Chinezen, met medeweten van
Sutan Sjahrir en in samenwerking met de vereniging Sin Ming Hui en de reeds eerder
gestichte Chung Hua Tsung Hui een stadspolitiekorps op. De naam was Pao An Tui. 345
Van de commandant van het Nederlandse leger generaal S.H. Spoor kreeg Pao An Tui de
bevoegdheid de eigendommen van Chinezen te beschermen op Java en Sumatra. In het
begin bestond Pao An Tui alleen uit Chinese jongeren die de bedoeling hadden de
autoriteiten te helpen de rust en orde te bewaren. Later echter werden sommige leden
bewapend door de NICA. Dit zorgde voor heel wat open conflicten, vooral met
ongeorganiseerde groepen, waaronder zich allerlei ongure elementen hadden gemengd. 346
Aan beide kanten vielen slachtoffers. De Chinezen, die toch al verdacht werden van pro-
Nederlandse sentimenten, werden daardoor bestempeld als pro-NICA en anti-Republiek.
Ook in dit geval, aldus het dagblad Sin Po, slaagden de Nederlanders erin de Chinezen en
de inheemse bevolking tegen elkaar uit te spelen in een poging zelf een internationale
politieke overwinning te behalen. 347 Die overwinning behaalde Nederland uiteindelijk
niet.
Ondertussen zag op 23 mei 1948 een nieuwe Chinese organisatie het licht: de
Persatuan Tionghoa (de Vereniging der Chinezen). Deze was opgericht door een aantal
vooraanstaande Chinezen bestaande uit handelaren, rechtskundigen en andere
intellectuelen die eerst lid waren van de door de Japanners verboden Chung Hwa Hui. De
Persatuan Tionghoa werd voorgezeten door Thio Thiam Tjong, voormalig voorzitter van
de Chung Hwa Hui. Terwijl de Chung Hwa Hui het Nederlands gebruikte als voertaal,
kozen de leiders van de Persatuan Tionghoa het Indonesisch. De vereniging beperkte zich
tot sociale en economische activiteiten en hield zich afzijdig van de politiek. Zoals de
naam van de vereniging het zei, wilde ze alle Chinese groeperingen in zich verenigen. De
nationale leiders zagen de Persatuan Tionghoa als een instrument van de Nederlanders,
hetgeen niet te verwonderen was, want de voorzitter, Thio Thiam Tjong, was op dat
ogenblik adviseur van luitenant-gouverneur-generaal H.J. van Mook. Enkele leden van de
Persatuan Tionghoa werden aangesteld als lid van de verscheidene deelparlementen die
342 Setiono 2002, pag. 621.
343 Setiono 2002, pag. 622.
344 Setiono 2002, pag. 623.
345 Setiono 2002, pag. 624. „Hui‟ dient uigesproken te worden als „Hoei‟ en „Tui‟ als „Toei‟.
346 Zo was er in Medan een zekere Amat Boyan, die een beruchte bende leidde. Hij werd later vervolgd en
doodgeschoten door Indonesische soldaten, die vonden dat hij het leger een slechte naam had bezorgd. Setiono 2002,
pag. 628.
347 Setiono 2002, pag. 627.
98