Columbus Travel editie 96 Inkijkexemplaar
Als reizigers zullen we te maken krijgen met een nieuwe werkelijkheid. We zullen onze reisdromen moeten verwezenlijken in een wereld die op allerlei manieren is veranderd. In de eerste Columbus-editie van 2021 kijken we daarom vooruit. We vroegen zeven experts, uit totaal verschillende vakgebieden, naar hun visie op ‘het nieuwe reizen’. Hoe ziet de wereld er straks uit? En waar moeten we als reizigers op letten? Reisinspiratie prikkelt onze verbeeldingskracht en is in deze moeilijke tijd dan ook onontbeerlijk. Onze reporters struinden daarom wederom de wereld af om de mooiste plekjes weg van de massa te belichten. In het oosten van Colombia betraden we de Koninklijke Wegen. Als je de eeuwenoude handelsroutes volgt reis je letterlijk van diepe dalen naar grote hoogtes. Toen Saoedi-Arabië na een langdurig verbod openging voor toeristen was een van onze journalisten er als de kippen bij. Hij neemt je mee op een hedendaagse ontdekkingstocht. In Zweeds Lapland dompelde een van onze teams zich onder het noorderlicht. Met hen kun je mee op kleurensafari. Verder lees je over de hipste nieuwe hotelketens en de spannendste creatieve broedplaatsen uit het industriële tijdperk – alle in Europa. Kortom, genoeg om naar uit te kijken. Als reizigers zullen we te maken krijgen met een nieuwe werkelijkheid. We zullen onze reisdromen moeten verwezenlijken in een wereld die op allerlei manieren is veranderd. In de eerste Columbus-editie van 2021 kijken we daarom vooruit. We vroegen zeven experts, uit totaal verschillende vakgebieden, naar hun visie op ‘het nieuwe reizen’. Hoe ziet de wereld er straks uit? En waar moeten we als reizigers op letten? Reisinspiratie prikkelt onze verbeeldingskracht en is in deze moeilijke tijd dan ook onontbeerlijk. Onze reporters struinden daarom wederom de wereld af om de mooiste plekjes weg van de massa te belichten. In het oosten van Colombia betraden we de Koninklijke Wegen. Als je de eeuwenoude handelsroutes volgt reis je letterlijk van diepe dalen naar grote hoogtes. Toen Saoedi-Arabië na een langdurig verbod openging voor toeristen was een van onze journalisten er als de kippen bij. Hij neemt je mee op een hedendaagse ontdekkingstocht. In Zweeds Lapland dompelde een van onze teams zich onder het noorderlicht. Met hen kun je mee op kleurensafari. Verder lees je over de hipste nieuwe hotelketens en de spannendste creatieve broedplaatsen uit het industriële tijdperk – alle in Europa. Kortom, genoeg om naar uit te kijken.
Hoe vaak heb ik niet naar de jaloersmakendeverhalen geluisterd van reizigers die, in dejaren zeventig of zelfs nog eerder, als eenvan de eerste westerlingen een bepaaldebestemming bezochten! Bij mensen thuis slapen omdater domweg geen andere slaapplekken zijn, je eigenvervoer regelen, een land nog echt in zijn volleauthenticiteit meemaken − het lijken steeds zeldzamerereiservaringen. Ik had het dan ook voor onmogelijkgehouden dat ik, net voordat de coronacrisis uitbrak, zelfeen van die reispioniers zou zijn. Toen het jaar daarvoorSaoedi-Arabië besloot toeristenvisa te gaan verstrekkenaan niet-islamieten, hebben mijn vriendin en ik meteeneen aanvraag ingediend. Tot onze grote verrassing werddie goedgekeurd en mochten wij als een van de eersteniet-islamitische Europeanen Saoedi-Arabië op eentoeristenvisum gaan ontdekken.Maar het regelen van het visum was slechts het beginvan alle reisvoorbereidingen. De aanvraag maakte ookveel discussies met vrienden en familie los. Moet jewel naar een land als Saoedi-Arabië willen afreizen?Je steunt daarmee een Salafistische overheid diemensenrechten aan zijn laars lapt. En bovendien: kun jedit überhaupt wel een vakantie noemen als je je zorgenmoet maken over hoe je zult worden ontvangen alsongelovige in een extreem conservatief land? En hoe zalhet voor mijn vriendin zijn? Ontspannen in je bikini aanhet zwembad van een boetiekhotel aan een gin-tonicnippen zit er in elk geval niet in − vrouwen bedekkenhet lichaam te allen tijde, hotels zijn functioneel enalcohol, daar praat je niet eens over.Uiteindelijk overwon de nieuwsgierigheid naar hetonbekende. We besloten de reis te zien als een once-in-alifetimeopportunity en niet zozeer als een vakantie. Het ismakkelijk je mening te vormen over een land zonder erzelf geweest te zijn. Saoedi-Arabië is een land waar denormen en waarden oneindig ver van die van ons af staan,maar dit zijn de normen en waarden van onze overheden.Uit mijn vele reiservaringen weet ik dat de bevolking vaneen land vrijwel nooit een goede afspiegeling is van deoverheid. Dat bleek ook in Saoedi-Arabië. En wat ben ikblij dat we vlak voor de uitbraak van corona deze kans metbeide handen hebben aangegrepen. We leven in een tijdwaarin we steeds verder uit elkaar worden gedrevenworden. Hoe mooi is het dan om in gesprek te gaan metde inwoners van een land die op voorhand niet verder vanje af lijken te kunnen staan. Politiek laat ik nu achterwegeen ik neem jullie voor het eerst mee op een roadtrip doorhet noorden en midden van Saoedi-Arabië − een avontuurmet het overdonderende landschap én de gastvrije lokalebevolking in de hoofdrol.reis mee doorsaoedi-arabiËin 8 foto’s1DE RODE DUINEN VAN TABUKMaar liefst 95 procent van Saoedi-Arabië is woestijn −een enorme zandbak waar Nederland meer dan vijftigkeer in zou passen. Maar die woestijn neemt allerleigedaantes aan. De oranjerode Rub ‘Al Khali, een van degrootste zandwoestijnen ter wereld, beslaat het zuidenvan het land. Dichter bij de grens met Irak en Koeweitligt de An-Nafud-woestijn, met zijn dertig meter hogeduinen. En in het uiterste noordwesten, in de buurt vanJordanië, doemen de duinen van Tabuk op. Vanuit destad Tabuk, tachtig kilometer zuidelijker, voert Highway394 dwars door het gebied: een bloedrood landschapvan golvend zand en vlijmscherpe rotspartijen.In elk ander land zou dit een toeristenattractie vanformaat zijn, maar in Saoedi-Arabië wordt er amper voorgeadverteerd. Het gebied staat enkel op mijn programmaomdat mijn oog er op viel toen ik tijdens mijn reisvoorbereidingensatellietbeelden van Saoedi-Arabiëop Google Earth aan het bekijken was. Zoals voor veelandere bijzondere plekken in het land geldt, is er barweinig informatie over beschikbaar.Voor een bezoek verruilen mijn vriendin en ik anderhalfuur voor zonsopgang ons warme hotel voor eenroadtrip door de koude zandvlaktes van de regio Tabuk.Koud gedurende de nacht, welteverstaan, zeker nu inde winter. Overdag schiet het kwik ’s winters naar eenaangename 25 graden. In alle andere seizoenen is dateen helse 45 graden. Tijdens onze rit laat de zon zichsteeds meer zien. Het uitgestrekte landschap verschietelke paar kilometer van kleur. Wanneer we ineens eenzee van rood zien opdoemen, weten we dat we zijnaangekomen: de Rode Duinen van Tabuk. Hun kleurdanken ze aan het hoge ijzergehalte van de zandkorrels.Bibberend banen we ons een weg door het koude zand,op zoek naar hoogte zodat we ons kunnen opwarmenaan de eerste zonnestralen die boven de rotswanden uitschieten. Ik plof neer en wrijf het zand uit mijn ogen.Het golvende rode zandlandschap, geflankeerd dooreen massale rotswand, lijkt te zijn geknipt-plakt uiteen sciencefictionfilm. Om stil van te worden.070
SAOEDI-ARABIË4071
- Page 1 and 2: WINNATUURHUISJES INHET BOSNR. 1 REI
- Page 3 and 4: wij zetten ons in voor een beterewe
- Page 5 and 6: VOORWOORD‘Reisinspiratie is indez
- Page 7 and 8: INHOUD100 Lapland033 IJsland088 Dui
- Page 9 and 10: 009GEEF OOK JOUW MENING OVERDE TOEK
- Page 11 and 12: REIZEN NA CORONAFOTO ERIK JOOSTEN01
- Page 13 and 14: SANTANDER EN BOYACÁ - COLOMBIADeKo
- Page 15 and 16: SANTANDER EN BOYACÁ - COLOMBIATand
- Page 17 and 18: SANTANDER EN BOYACÁ - COLOMBIABerg
- Page 19 and 20: DE NIEUWSTE HOTELKETENSPrijsklassec
- Page 21: SAOEDI-ARABIË1067
- Page 25 and 26: ZWEEDS LAPLANDKijk uit, Lappen!Het
- Page 27 and 28: ZWEEDS LAPLAND107
- Page 29 and 30: COLOFONUitgever Pim OsterhausHoofdr
Hoe vaak heb ik niet naar de jaloersmakende
verhalen geluisterd van reizigers die, in de
jaren zeventig of zelfs nog eerder, als een
van de eerste westerlingen een bepaalde
bestemming bezochten! Bij mensen thuis slapen omdat
er domweg geen andere slaapplekken zijn, je eigen
vervoer regelen, een land nog echt in zijn volle
authenticiteit meemaken − het lijken steeds zeldzamere
reiservaringen. Ik had het dan ook voor onmogelijk
gehouden dat ik, net voordat de coronacrisis uitbrak, zelf
een van die reispioniers zou zijn. Toen het jaar daarvoor
Saoedi-Arabië besloot toeristenvisa te gaan verstrekken
aan niet-islamieten, hebben mijn vriendin en ik meteen
een aanvraag ingediend. Tot onze grote verrassing werd
die goedgekeurd en mochten wij als een van de eerste
niet-islamitische Europeanen Saoedi-Arabië op een
toeristenvisum gaan ontdekken.
Maar het regelen van het visum was slechts het begin
van alle reisvoorbereidingen. De aanvraag maakte ook
veel discussies met vrienden en familie los. Moet je
wel naar een land als Saoedi-Arabië willen afreizen?
Je steunt daarmee een Salafistische overheid die
mensenrechten aan zijn laars lapt. En bovendien: kun je
dit überhaupt wel een vakantie noemen als je je zorgen
moet maken over hoe je zult worden ontvangen als
ongelovige in een extreem conservatief land? En hoe zal
het voor mijn vriendin zijn? Ontspannen in je bikini aan
het zwembad van een boetiekhotel aan een gin-tonic
nippen zit er in elk geval niet in − vrouwen bedekken
het lichaam te allen tijde, hotels zijn functioneel en
alcohol, daar praat je niet eens over.
Uiteindelijk overwon de nieuwsgierigheid naar het
onbekende. We besloten de reis te zien als een once-in-alifetime
opportunity en niet zozeer als een vakantie. Het is
makkelijk je mening te vormen over een land zonder er
zelf geweest te zijn. Saoedi-Arabië is een land waar de
normen en waarden oneindig ver van die van ons af staan,
maar dit zijn de normen en waarden van onze overheden.
Uit mijn vele reiservaringen weet ik dat de bevolking van
een land vrijwel nooit een goede afspiegeling is van de
overheid. Dat bleek ook in Saoedi-Arabië. En wat ben ik
blij dat we vlak voor de uitbraak van corona deze kans met
beide handen hebben aangegrepen. We leven in een tijd
waarin we steeds verder uit elkaar worden gedreven
worden. Hoe mooi is het dan om in gesprek te gaan met
de inwoners van een land die op voorhand niet verder van
je af lijken te kunnen staan. Politiek laat ik nu achterwege
en ik neem jullie voor het eerst mee op een roadtrip door
het noorden en midden van Saoedi-Arabië − een avontuur
met het overdonderende landschap én de gastvrije lokale
bevolking in de hoofdrol.
reis mee door
saoedi-arabiË
in 8 foto’s
1DE RODE DUINEN VAN TABUK
Maar liefst 95 procent van Saoedi-Arabië is woestijn −
een enorme zandbak waar Nederland meer dan vijftig
keer in zou passen. Maar die woestijn neemt allerlei
gedaantes aan. De oranjerode Rub ‘Al Khali, een van de
grootste zandwoestijnen ter wereld, beslaat het zuiden
van het land. Dichter bij de grens met Irak en Koeweit
ligt de An-Nafud-woestijn, met zijn dertig meter hoge
duinen. En in het uiterste noordwesten, in de buurt van
Jordanië, doemen de duinen van Tabuk op. Vanuit de
stad Tabuk, tachtig kilometer zuidelijker, voert Highway
394 dwars door het gebied: een bloedrood landschap
van golvend zand en vlijmscherpe rotspartijen.
In elk ander land zou dit een toeristenattractie van
formaat zijn, maar in Saoedi-Arabië wordt er amper voor
geadverteerd. Het gebied staat enkel op mijn programma
omdat mijn oog er op viel toen ik tijdens mijn reisvoorbereidingen
satellietbeelden van Saoedi-Arabië
op Google Earth aan het bekijken was. Zoals voor veel
andere bijzondere plekken in het land geldt, is er bar
weinig informatie over beschikbaar.
Voor een bezoek verruilen mijn vriendin en ik anderhalf
uur voor zonsopgang ons warme hotel voor een
roadtrip door de koude zandvlaktes van de regio Tabuk.
Koud gedurende de nacht, welteverstaan, zeker nu in
de winter. Overdag schiet het kwik ’s winters naar een
aangename 25 graden. In alle andere seizoenen is dat
een helse 45 graden. Tijdens onze rit laat de zon zich
steeds meer zien. Het uitgestrekte landschap verschiet
elke paar kilometer van kleur. Wanneer we ineens een
zee van rood zien opdoemen, weten we dat we zijn
aangekomen: de Rode Duinen van Tabuk. Hun kleur
danken ze aan het hoge ijzergehalte van de zandkorrels.
Bibberend banen we ons een weg door het koude zand,
op zoek naar hoogte zodat we ons kunnen opwarmen
aan de eerste zonnestralen die boven de rotswanden uit
schieten. Ik plof neer en wrijf het zand uit mijn ogen.
Het golvende rode zandlandschap, geflankeerd door
een massale rotswand, lijkt te zijn geknipt-plakt uit
een sciencefictionfilm. Om stil van te worden.
070
Change language