ROPE JOURNAL #5 KIEL ANTWERP
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
“Ik ben Rope. Ik ben een touw. Ik ben 65 meter lang en 30 cm<br />
breed. Ik weeg 196 kg. Met elf personen kan je me dragen.<br />
“I am Rope. I am a rope. I am 60 meters long and 30 cm thick. I<br />
weigh 196 kg. It would take eleven people to carry me.<br />
Ik ben geboren in april 2017. Een team van vijf mannen hebben<br />
me met de hand gevlochten op 38 dagen tijd. Het was een<br />
verwarrende ervaring, gevlochten worden.<br />
Ze hebben me absurd groot gemaakt, groter dan alle andere<br />
touwen. Ik weet niet wat te doen met mezelf. Ik reis om om<br />
opnieuw een functie en betekenis te vinden.<br />
Doe iets met mij.<br />
Rope.”<br />
De Belgische kunstenaar Ief Spincemaille reist rond met Rope om het<br />
opnieuw een functie en betekenis te geven. Vanuit de energie tussen<br />
Rope en de plek waar het terecht komt ontsan er nieuwe gebruiken<br />
en krijgt Rope een stem. Tijdens deze reizen schrijft Rope dagelijks<br />
een verslag over al wat het meemaakt. En dit vanuit het perpsectief<br />
van een touw dat te groot is voor deze wereld.<br />
Deze publicatie is het resultaat van een zes dagen durende reis in het<br />
Kiel, te Antwerpen. Een buurt van 1001 werelden: het voetbalstadium<br />
(‘den Beerschot’) dat grenst aan de kloostertuin van de Zusterkens<br />
der Armen, de multiculturele Abdijstraat die als een commerciële<br />
slagader de buurt doorkruist, de verschillende moskeeën en kerken<br />
rond de Abdijstraat, de vreemde mix tussen plat Antwerps en<br />
onverstaanbare talen, de restanten van de olympische spelen die in<br />
1920 hier plaatsvonden en temidden van dit alles: de Braemblokken.<br />
De blokken en de verschillende gebouwen errond zijn een ontwerp<br />
van de Antwerpse architect Renaat Braem. Braem zag zijn sociale<br />
architectuur als een vehikel om de mens te bevrijden. Vijftig jaar later<br />
heeft het gebouw zijn schittering verloren, maar onder het betonrot is<br />
de oude droom van Braem nog steeds voelbaar.<br />
Rond deze oudste (en hoogste) droom van steen, verzamelden zich<br />
de afgelopen 100 jaar verschillende andere dromen. Olympische<br />
dromen over gouden medailles, dromen van inwijkelingen over een<br />
nieuw leven, dromen van Charles over een verleden dat voorbij is,<br />
dromen van Braem over een bevrijdde mens. Zoveel verschillende<br />
werelden en verlangens op één plaats, maakt dat deze kleine biotoop<br />
soms onwerkelijk leek. Alsof een kind een wereld bij elkaar heeft<br />
verzonnen, met mensen en gebouwen in verschillende kleuren, talen<br />
en vormen.<br />
Rope was gedurende zes dagen een vreemde bezoeker in deze hyper<br />
diverse mini-maatschappij. Imran, Adan, Mustafa, Siham, Rajaa, de<br />
collega’s van Rajaa en alle kinderen van de school, Charles, Noor,<br />
Ziad, Betty, Madam 20, Georgette, Meisje 13, Mevrouw 7 en nog vele<br />
anderen stelden hun hart en deuren open voor Rope, en lieten Rope<br />
spreken.<br />
Rope is een project van Ief Spincemaille<br />
TEKST: Ief Spincemaille. SCHETSEN PG. 13, 24-24 Renaat Braem.<br />
FOTO’S: Ief Spincemaille, uitgezonderd pg. 8 Aafke Remant en<br />
pg. 7 Lieve Petit. ASSISTENTIE EN VERTALING: Aafke Remant.<br />
PRODUCTIE: Lieve Petit en Bart Eggermont. MET DE STEUN<br />
VAN de Vlaamse Overheid, N.O.W. Creative Europe Programme en<br />
Cultureel ontmoetingscentrum Nova. Rope was hier op uitnodiging<br />
van cultureel ontmoetingscentrum Nova.<br />
www.iefspincemaille.com<br />
www.ropeblog.net<br />
ief@iggorr.com<br />
Ief Spincemaille<br />
<strong>ROPE</strong>_DAGBOEK <strong>#5</strong>_Kiel Antwerpen (België)_2019<br />
Copyright © 2018 Ief Spincemaille, Leuven. Alle rechten voorbehouden.<br />
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in<br />
een geautomatiseerd gegevensbestand en/of openbaar gemaakt in<br />
enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door<br />
fotokopieën, opnamen of op enige andere manier zonder voorafgaande<br />
schriftelijke toestemming van de uitgever.<br />
I was born in April, 2017. A team of five hand-braided me in thirtyeight<br />
days. I think it was somewhere in Leuven, Belgium. It is a<br />
confusing experience, being braided.<br />
They made me absurdly big, bigger than all the other ropes. I<br />
just don’t know what to do with myself. I am traveling to find new<br />
meaning and function.<br />
Do something with me.<br />
Rope”<br />
The Belgian artist Ief Spincemaille travels with Rope to give it new<br />
function and meaning. He shows up with this sculpture and improvises.<br />
The energy between Rope and the reality it finds creates new uses for<br />
it, and gives it purpose. During these travels, Rope blogs about what<br />
it is experiencing, telling a tale about the places where it has been.<br />
This newspaper is the result of a six day intervention in Kiel in Antwerp,<br />
Belgium. A neighbourhood of 1001 worlds: the football stadium (‘den<br />
Beerschot’) that borders the garden of the convent of the ‘Zusterkens<br />
der Armen’, the multicultural Abdij Street that crosses the neighborhood<br />
like a commercial artery, the various mosques and churches around the<br />
Abdij Street, the strange mix of a flat Antwerp dialect and unintelligible<br />
languages, the remains of the Olympic Games that took place here in<br />
1920 and amid all this: the ‘Braemblokken’.<br />
The apartment blocks and the various buildings around them were<br />
designed by the Antwerp architect Renaat Braem. Braem saw his<br />
social architecture as a vehicle to liberate people. Fifty years later, the<br />
building has lost its brilliance, but the old dream of Braem can still be<br />
felt under the rotting concrete.<br />
Various other dreams have gathered around this oldest (and highest)<br />
dream of stone. Dreams of Olympic gold medals, the dreams of<br />
immigrants about a new life, the dreams of Charles about a past that<br />
has passed, the dreams of Braem about a liberated people. So many<br />
different worlds and desires in one place made this small biotope<br />
sometimes seem unreal. As if a child had made it up, with people and<br />
buildings in different colors, languages and shapes thrown together.<br />
For six days, Rope was a strange visitor to this very diverse minisociety.<br />
Imran, Adan, Mustafa, Siham, Rajaa, the colleagues of Rajaa<br />
and all the children of the mosque, Charles, Noor, Ziad, Betty, Madam<br />
20, Georgette, Girl 13, Mrs 7 and many others opened their hearts<br />
and doors to Rope and let Rope speak.<br />
Rope is a project from Ief Spincemaille.<br />
TEXT: Ief Spincemaille. DRAWINGS PG. 13, 24-24 Renaat Braem.<br />
PICTURES: Ief Spincemaille, except pg. 8 Aafke Remant and pg.<br />
7 Lieve Petit. ASSISTANT AND TRANSLATION: Aafke Remant.<br />
PRODUCTION: Lieve Petit and Bart Eggermont. WITH SUPPORT<br />
OF: the Flemish government & N.O.W., Creative Europe Programme<br />
of the European Union and Cultural meetingcentre Nova.<br />
www.iefspincemaille.com<br />
www.ropeblog.net<br />
ief@iggorr.com<br />
Ief Spincemaille<br />
<strong>ROPE</strong>_DIARY<strong>#5</strong>_Kiel Antwerp (Belgium)_2019<br />
Copyright © 2018 Ief Spincemaille, Leuven. All rights reserved. No part<br />
of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system,<br />
transmitted in any form or by any means, electronic, mechanical,<br />
photocopying, recording or otherwise, without the prior written<br />
permission of the publisher.<br />
Image: Eva Moulaert (Dearreader,)