ROPE JOURNAL #5 KIEL ANTWERP

Er kwamen verschillende mensen het terrein
op. Ze namen me vast en droegen me van
het grasveld de straat op. Er zijn overal veel
mensen. Alsof mensen hier meer buiten
leven. We liepen in het midden van de straat
zodat de auto’s achter ons moesten wachten.
In de verte zag ik de Braemblokken.
We wandelenden door een park en liepen via
een gebouwtje terug naar een grasveld, ook
met witte strepen. Daar was Betty weer. Ze
stond in het midden van het grasveld, op een
witte stip. Betty heeft medailles gewonnen
op een piste die nu begraven zit onder de
grasmat met witte strepen. Maar hier heeft ze
een nieuwe piste gemaakt, waar ze jongeren
traint zodat die misschien ook medailles
kunnen winnen. De dragers stapten op een
looppiste rond het grasveld, en liepen dan
naar Betty toe. We cirkelden rond Betty tot
ik in een spiraal rond haar stond. Ze lieten
me op de grond zakken. Iedereen ging zitten,
behalve Betty.
Several people entered the site. They picked
me up and carried me from the lawn onto the
street. There are many people everywhere.
As if people live outdoors here. We walked in
the middle of the street so that the cars had
to wait behind us.
We walked through a park and then through
a small building to another lawn, also with
white stripes. Betty was there again. She
was standing in the middle of the lawn, on a
white dot. Betty won medals on a track that is
now buried under the turf with white stripes.
But here she has created a new track, where
she trains young people so that they might
also win medals. The porters walked on the
running track around the lawn, and then
walked over to Betty. We circled Betty until I
formed a spiral around her. They lowered me
to the ground. Everyone sat down, except
Betty.
Rope
Rope