ConnectING 13

STUDENT IN DE KIJKER
MARTHE TRUYEN:
KAMPIOENE IN HET VELD
Op vrijdag een examen ‘Bedrijfsmanagement’ afleggen en een dag later
schitteren als Belgisch Kampioen Veldrijden bij de beloften. Weinigen
hebben het haar voorgedaan. Op 10 januari 2020 haalde Marthe Truyen
haar eerste nationale titel in volle examenperiode. “Veldrijden en studeren
hebben meer met elkaar gemeen dan je zou denken”, zegt Marthe. “Met
talent alleen kom je er niet. Het is vooral keihard knokken. Maar de
voldoening achteraf is des te groter”.
Marthe is derdejaars bachelor industriële
wetenschappen afstudeerrichting
Elektromechanica op Campus De Nayer.
Dat elektromechanica en veldrijden bekend staan
als ‘mannenbastions’, is Marthe geen zorg.
“Technologie is de toekomst en veldrijden mijn
passie. Voor mij is het niet het ene of het andere.
Integendeel, als je in het ene goed presteert, straalt
dat positief af op het andere. Een koers winnen
geeft goesting om harder te studeren”.
Motivatie
Veldrijden is Marthes kinderdroom. Haar idool was
(en is) Sven Nys. In zijn fietssporen kunnen rijden is
haar hoogste betrachting. Vader en moeder
daarvan overtuigen, dat was een ander paar
mouwen. Zij zagen dochterlief niet graag door
modderige velden en beemden ploeteren. “Daar
kwam nog bij dat veldrijden geen goedkope sport
is”, vervolgt Marthe. “Een wedstrijdfiets kost al
gauw 6000 euro. En je hebt er minstens twee of
drie nodig om een cross te kunnen uitrijden”.
Marthes debuut in het veldrijden was niet bepaald
een succes. “Ik zat toen in het vierde jaar middelbaar
en de prestaties bleven ondermaats. Toen ik
mijn motivatie voelde afnemen, heb ik een trainer
onder de arm genomen en mezelf een ijzeren
discipline opgelegd om te blijven trainen. Dat wierp
uiteindelijk vruchten af. Na een jaar afzien, klom ik
op tot de vijfde plaats. Daarna ging het in stijgende
lijn met vorig jaar een zilveren medaille en dit jaar
goud op het Belgisch kampioenschap”.
Troef
Op Campus De Nayer heeft Marthe het statuut van
topsporter. “Dat biedt zeker een aantal voordelen.
Zo hoef ik niet per se deel te nemen aan alle
activiteiten waar aanwezigheid verplicht is en kan ik
mij permitteren om twee weken op trainingsstage
te gaan. Maar het blijft een zware dobber. Ik weet
nu al dat ik een jaar langer zal doen over mijn
studie, maar zo uitzonderlijk is dat ook niet. Het
ingenieursdiploma behalen blijft een topprioriteit.
Die troef wil ik achter de hand houden”.
Hoe groot de impact van Marthes sport wel is, blijkt
uit de volgende cijfers. “Gemiddeld train ik 15 uur
per week. Als je daar nog verplaatsingen, het
onderhoud van het materiaal en de kine bij telt, kom
je tot ongeveer 25 uur, wedstrijden niet inbegrepen.
Voor een doorsnee wedstrijd ben je een hele dag
in de weer”.
Bicycling engineering
Marthe fietst bij de beloften in de groep ‘elite met
contract’. “Stel je bij dat ‘contract’ vooral geen riante
geldsommen voor”, merkt Marthe op. “In de praktijk
betekent het dat je ploeg –in mijn geval Telenet-
Baloise- je materiaal, uitrusting en kledij voor zijn
rekening neemt en ook je stage betaalt. De meeste
eliterenners met contract combineren sport dan ook
met een job of –in mijn geval- met een studie. Bij de
profs liggen de kaarten anders. Zij zijn wel fulltime in
dienst van de ploeg en leven van hun sport”.
Prof veldrijden of industrieel ingenieur? “Een moeilijke
keuze”, vindt Marthe. “Het liefst van al zou ik beide
combineren. De moderne wielersport, inclusief het
veldrijden, dat is niet harde business, maar ook
hightech. De nieuwste generatie koersfietsen zijn
uitgerust met de laatste snufjes inzake aerodynamica,
materiaalkeuze, ergonomie, enz. ‘Bicycling
engineering’ is een vak met toekomst”
Yves Persoons
22