Spinner 2019-1

Jim Jansen
De vijfde speler
Afscheid
Op een bepaalde manier vind ik het nooit erg om afscheid
te nemen. Dat zal te maken hebben met mijn Ierse roots,
waarin, volgens goed Keltisch gebruik, elk afscheid wordt
gezien als een nieuw begin. In 1996 werd ik lid van de
Nederlandse Flippervereniging en niet veel later werd ik
gevraagd om stukjes te maken voor dit periodiek. Ik hou
van flipperen, ik hou van schrijven, dus een en een was in
dit geval drie. Een win-winsituatie, om Johan Cruijff
te citeren.
De Spinner werd standaard afgesloten met een column
van Arie, en toen hij de pen aan de wilgen hing, werd ik
zijn opvolger. Hoe lang dat precies geleden is, weet ik niet.
Ik ben heel slecht in archiveren, zowel fysiek als digitaal.
Minimaal tien jaar, maar ik denk zelfs langer, schrijf
ik op deze plek een column. Toen ik hiervoor gevraagd
werd, was de titel -De vijfde speler- snel bedacht.
Enerzijds is het een knipoog naar een van mijn favoriete
sportcolumnisten, Paul Onkenhout, die wekelijks in
de Volkskrant de column De twaalfde man schrijft.
Anderzijds flipper ik met grote regelmaat met vrienden
in het café, en speler vijf is altijd de pineut, omdat hij niet
mee mag doen. Je wilt dus niet de vijfde speler zijn.
Jim
Jansen
Ik ben al twintig jaar hoofdredacteur van verschillende
bladen, ik coördineer pagina’s voor de krant en heb een
rubriek in het Algemeen Dagblad. Ik leef dus met en voor
deadlines en een keer in de drie maanden een column
maken voor de Spinner, kostte mij geen enkele moeite.
Sterker nog, ik vond het leuk. Meestal was het blad al bijna
drukklaar, alvorens ik een mailtje kreeg van Bas, Laurens
of een andere redacteur met de vraag of er een column
kon komen. Bij voorkeur binnen achtenveertig uur.
Aan inspiratiegebrek heb ik nooit geleden. In de
flipperwereld gebeurt genoeg. Op nfvpinball.nl zijn alle
Spinners gearchiveerd en een van mijn eerste columns
wijdde ik aan Gary Stern. Ripley’s Believe it or not was
net op de markt gekomen, en in Europa totaal geflopt.
Mijn portee van het verhaal was dat ik blij was dat er nog
nieuwe kasten werden gemaakt, maar dat de thema’s wel
wat universeler mochten worden. Gary leest naar alle
waarschijnlijkheid de Spinner, want als je naar nieuwe
kasten als Ghostbusters, Iron Maiden en Game of Thrones
kijkt, zijn dat onderwerpen die de hele wereld kent.
Meestal waren mijn columns vrolijk van aard. Over
favoriete ontwerpers, zoals Steve Ritchie en Pat Lawlor,
over mooie machines of goeie locaties om te spelen. Soms
was de toon wat stemmiger, vooral als het over mensen
ging die ons waren ontvallen: oerlid Bert Jan, ontwerper
Steve Kordek en mijn eigen vader.
Dit is mijn laatste column op deze plek en ik dank u dat
u mij al die jaren gelezen heeft. Gelukkig laat ik geen
gapend gat achter want Gerard, NFV-er van het eerste
uur en in zijn vrije tijd ook nog eens directeur van het
leukste museum van Nederland, staat in de coulisse al te
trappelen van ongeduld. En geheel naar Keltisch gebruik
bent u niet van mij af. Op een andere plek in de Spinner
blijf ik schrijven over flipperlocaties en tevens blijf ik de
woordvoerder van de NFV.
62 NFV Spinner Magazine | jaargang 27 | nummer 3