Altius. 2020

11
BRUSSEL
Brussel ligt op de grens van Vlaanderen en Wallonië.
Daarom waren de patiënten vaak Franstalig.
De meeste Vlamingen kunnen Frans spreken,
alleen de Franstalige Belgen spreken meestal
geen Nederlands. Een groot deel van de Franstalige
patiënten was moslim. Deze patiëntengroep
kan vaak geen Vlaams en ze spreken Frans met
een dialect. Meestal verliep het onderzoek gewoon
normaal. Zelden heb ik meegemaakt dat
een patiënt niet wilde meewerken wegens geloofsovertuiging.
Brussel zelf is een hele leuke
stad! Je kan er goed shoppen en uitgaan. Helaas
zijn sommige winkelketens In België duurder dan
in Nederland en in de meeste clubs draaien ze
wel veel Franstalige muziek. De highlights van
Brussel zoals het Atomium en Manneke Pis moet
je wel eens gezien hebben als je stage loopt in
Brussel. Verwacht alleen niet te veel van het beroemde
Manneke Pis beeld, hij is nogal klein ;)
Eline Schreurs, eindredactrice Altius.
GENT
In Gent wordt overal Vlaams gesproken. Af en
toe kom je een Franstalige patiënt tegen, maar
gelukkig wordt er niet verwacht dat je Frans kan
spreken in het UZ Gent. Het kennen van wat standaardzinnetjes
is wel handig, maar tijdens je stage
leer je die snel genoeg! Vlaams is goed te volgen
wanneer er zonder dialect gesproken wordt.
Soms zal je denken, hè wablief? Maar dan hebben
ze gewoon weer een apart/grappig woord
voor iets, die je na een paar weken waarschijnlijk
overgenomen hebt. In het UZ Gent heerst bijna
geen hiërarchie, doctoren zijn erg aardig en willen
je graag dingen bijleren! De patiëntengroep
is erg gevarieerd met mensen van verschillende
achtergronden.
ROESELARE
Roese-wat? Ja, wij hadden er ook nog nooit van
gehoord. In de stad Roeselare is niet zoveel te
beleven naar onze mening. Je hebt een grote
winkelstraat en dat is het eigenlijk ook wel weer.
Dan kun je beter een treinkaartje kopen en andere
steden ontdekken, de treinkaartjes zijn overigens
ook niet zo duur in België. Buiten de steden
tripjes om loop je natuurlijk de hele week in
het ziekenhuis rond. Wij dachten: “Och, wat fijn
dat we in het deel van België zitten waar gewoon
Nederlands wordt gepraat!” Tot wij op de eerste
stagedag aankwamen en gemiddeld zo’n 50
keer op een dag “Sorry, wat zei je?” moesten vragen
aan collega’s en patiënten. Ze spreken hier
namelijk met een West-Vlaams dialect en dat is
lastiger te begrijpen dan je denkt. Ze praten heel
erg plat, je zou het eigenlijk een beetje met het
‘Twents’ van België kunnen vergelijken.
Sanne Huisken, derdejaars MBRT
Nynke de Zee, derdejaars MBRT
S T A
Kiki Stamou, derdejaars MBRT