Het is stil op het pleintje

Romano Loi
04-01-1996 - 13-11-2008

1

GEMIS
Vriendenclub
Vriendenclub!
A
2

12-11-2008
14.57 uur. Ik ben op mijn werk, net bezig iets op te starten, telefoon gaat, ik zie dat Martine me belt,
normaal zeg ik altijd voor de gein tegen haar “wat moet je nu weer”, maar deze keer zei ik dat niet.
Ik denk dat ik voelde dat er iets mis was. “Romano is onwel geworden, ik ga naar school toe”. Ik
ben direct op mijn scooter gestapt en richting Ridderkerk gereden. Ik dacht nog “wat is onwel
geworden, flauw gevallen, epilepsie, suiker of iet dergelijks. Ik reed bij de nieuwe Luxor en kreeg opnieuw een
telefoontje, ben gestopt en kreeg te horen dat je vervoert was naar het Erasmus ziekenhuis. Je hebt
een reanimatie gehad, je hart heeft stilgestaan en volgens de deskundigen was je stabiel. Ik ben weer
omgedraaid en richting het ziekenhuis gereden, daar aangekomen kwam mama en oma met de
politieauto aan. Ik was heel rustig, waarom weet ik niet, want je bent toch mijn zoon. Misschien omdat
ik niet wist wat er precies aan de hand was. Die onzekerheid die aanwezig is maakt je op een of andere
manier rustig, omdat de hoop niet vervlogen is. We liepen het ziekenhuis in en werden opgevangen door een
medewerker van het ziekenhuis. We werden begeleid naar een kamer waar ons een beetje uitgelegd werd wat
er met je gebeurt was. Ze wisten het niet precies, maar volgens mij wisten ze al hoe erg het met je was.
Ik heb ondertussen oom Mario en oom Angelo gebeld. Tante Caroline kwam binnen een paar minuten naar
ons toe, want zoals je weet werkt ze in het Erasmus ziekenhuis.
Dat deed ons heel goed dat ze er was. Een tijdje later kwamen ze vertellen dat ze een scan van je
hersenen hadden gemaakt hadden en dat ze heel bezorgt waren. Daarna hebben ze je vervoert naar het
Sophia Kinderziekenhuis. Tijden het lopen om 15.44 uur heb ik Opa en Oma Loi gebeld om ze het zeer
slechte nieuws te vertellen. We werden begeleid naar het IC van het ziekenhuis op de derde verdieping.
We mochten niet bij je komen. Om ongeveer 20.00 uur kwam de neuroloog, die inmiddels nog een scan
had gemaakt, ons vertellen wat er precies gebeurt was. Je hebt een hersenbloeding gehad, mijn zoon.
“Hoe kan dit, waar komt dit vandaan?”. “Waarom bij iemand van 12 jaar”. De gedachten schoten door
mijn hoofd. De neuroloog was heel eerlijk, hij had, achteraf gezien, geen hoop meer dat je ooit weer zou
herstellen en als je wakker zou worden dat je eigenlijk nooit meer een normaal leven zou leiden.
3

wanneer je verdrietig bent,
kijk dan opnieuw in je hart
en zie dat je huilt
om wat je vreugde schonk
kahlil gibran (1883-1931)
B
4

We mochten bij je kijken. We kwamen binnen en zagen je met allerlei slangen en apparatuur liggen die je
ademhaling en hartslag regelden. Ik schrok niet eens, omdat ik je altijd al mooi heb gevonden, hoe je er
ook uitzag, dat maakte me niet uit. Ik heb je gekust en toen wist ik eigenlijk al dat je het niet zou halen.
Ik dacht bij mezelf, wat moet ik zonder jou. Wat kan ik nog zonder jou. Je had nog een kleine hik van
jezelf en dat was de kleine hoop die ik had. Het lange wachten is begonnen. Mama en ik kregen van het
ziekenhuis een kamertje met bed te leen, zodat we bij je konden blijven. Mama en ik zijn toch even naar huis
gegaan om je beertje en nog wat spullen te halen. Ik ben op de scooter gegaan, zodat ik toch het gevoel
had dat je bij me was. We zijn weer teruggekomen en we hebben weer bij je gezeten. Ik was zo moe.
13-11-2008
Ik ben samen met mama even op bed gaan liggen, ik ben in slaap gevallen, werd wakker gemaakt door
mama, ze zei: “het hikje is weg, ik denk dat het over is”. Ik ben meegegaan om naar je te kijken en zag
dat het waar was. Om 03.15 uur kwam de neuroloog en nog een paar andere personen naar ons toe om te
praten. We liepen mee naar een kantoortje en ze vertelden ons wat je in je leven nooit wilt horen. “Uw zoon
is hersendood, er is geen enkele reactie meer in de hersenen” Het was een zin die toch nog insloeg als een
bom, ook al wist ik het al op het moment dat je op de ic lag. De volgende vraag van de neuroloog was: “Hoe
denkt u voor orgaan donatie, wilt u dat doen” Wij zeiden beiden ja, want we wisten dat jij dat ook zou
willen. De neuroloog keek ons met grote ogen aan, omdat wij direct positief beslisten. Hij zei nog dat alle
tests gedaan moesten worden doordat er wettelijke criteria zijn bij hersendood. Ik heb Mario, Angelo
en oma en opa Loi gebeld om het niet terug te keren nieuws te vertellen. De tests duurden tot 07.15 uur
en op dat moment hebben we officieel afscheid van je moeten nemen. Officieel dan, ik neem nooit afscheid
van je en kan dat ook niet, omdat jij meer een deel van mezelf bent dan ik zelf een deel van mezelf ben.
Je moest ook klaar gemaakt worden voor de operaties die je nog moest ondergaan om de donororganen
uit te nemen, zodat je toch nog andere mensen kunt helpen die het nodig hebben. Ik ben zo trots op je,
dat je dit gedaan hebt. Wij wisten dat je het goed zou keuren. De verpleegkundige die de hele nacht voor
je gezorgd heeft, was heel erg lief en aardig, ze behandelde je met zoveel respect, je plakkertjes werden
5

LIEFDE
Uitrusten!
C
6

eraf gehaald, ik weet nog wat ze zei: “ik ga je even pesten, het kan een beetje kriebelen, ik ga even je
gezicht schoonmaken”. Ze praatte tegen je alsof je gewoon in een diepe slaap lag. Op een gegeven ogenblik
zei mamma tegen mij: “zijn we wéér met zijn tweeën”, met een snik in haar stem. Ze had gelijk. We hebben
met de transplantatiecoördinator gepraat om alles in orde te maken. Alles moet natuurlijk goed gaan en
met respect. Om 13.00 uur ben je naar de operatiekamer gegaan en hebben je daar naar toe begeleidt.
We zijn daarna naar huis gegaan en hebben thuis even gedoucht en omgekleed. Om 17.00 uur zijn we
weer terug gegaan samen met ome Angelo en tante Sharita. Je lag in een kamer naast waar je eerst lag.
Je zag er heel mooi uit zoals je daar lag. Jij was ook op ons aan het wachten, dat weet ik wel zeker,
ik voelde je aanwezigheid heel duidelijk. Ook was het wachten op opa en oma Loi die uit Sardinië moesten
komen en die zouden om een uur of 10 komen. Mama heeft je nog gewassen en aangekleed, gel ik je haar
gedaan om je kuifje te maken. Je zag er zo mooi en vredig uit. Je glimlachte zelfs. Volgens mij dacht je van
een afstandje, heb ik het toch voor elkaar, gewassen, afgedroogd en aangekleed door mijn moeder, kreeg
ik normaal nooit voor elkaar. Tante Caroline en je nicht Michelle zijn ook nog gekomen en hebben nog met
je gepraat. Ome Jeroen en tante Jeanine, je nicht Lola, die ik heel sterk vond, waren er ook.
Later kwamen ook opi en oma, ome Jan en tante Corrie, je neef Rob en je neef Dennie. Om ongeveer 22.00
uur kwamen opa en oma Loi en je ome Mario. Opa en oma Loi hebben nog één uur bij je gezeten. Je zag er
nog steeds heel mooi uit. Ik heb toen gedacht, na nu wil ik je niet meer zien, omdat ik heel bang was dat
het slechter zou worden. Om 23.00 uur moest je naar beneden, want er was wat gebeurt op de ic, zodat
ze jouw kamer nodig hadden. We hebben je naar beneden gebracht en afscheid genomen, maar zeker niet
voor altijd. Je ging de kou in, de ijskoude werkelijkheid die mijn hart voor altijd gebroken heeft. Het zal
nooit meer helen.
7

altijd in mijn hart
je blijft in mijn hart,
je blijft in mijn hoofd,
ook al ben je er niet meer.
je zal er altijd zijn,
en je gaat er nooit meer weg,
ook al ben je er niet meer.
je bent een deel van mijn leven,
je bent een deel van mijn verleden,
ook al ben je er niet meer.
er zijn veel gedachten over jou,
die gaan nooit meer weg,
omdat ik van je hou,
en je er altijd voor me was,
ook al ben je er niet meer.
D
8

14-11-2008
Ik ben opgestaan, maar ik weet niet precies met wat voor een gedachte. Je kamer was leeg. Niemand om
wakker te maken, niemand om te zoenen, niemand om te pesten, niemand om chagrijnig te maken. Niemand.
Om 08.30 uur zijn mama en ik naar basisschool de Fontein gegaan. Er was een tafel met je foto en een
condoleanceboek neergelegd. We hebben veel ouders en oud-klasgenoten van jou gezien. Heel veel mensen
met heel veel verdriet. De koffie was lekker, ook de warmte van alle mensen om ons heen was mooi. Om
10.00 uur kwam de begrafenisondernemer, een vriendelijke man die geen koffie wilde. We hebben besproken
wat we wilden. Alles moest geregeld worden, een mooie blauwe kist, mooie kaarten, gewoon voor een mooie
uitvaart zorgen voor een mooie jongen.
Hij vroeg ons hoeveel personen komen er, denkt u? “Ongeveer 150 á 200”. Dat is best wel veel dachten wij.
Nadat deze meneer weg was moesten wij een plekje voor je uitzoeken op de begraafplaats. Ik denk dat
we een mooi plekje voor je hebben uitgezocht, vlak bij het pad met een mooi hegje er achter, zodat je uit
de wind ligt en in de zon die de gehele dag op je kan schijnen. ’s-Avonds hebben we met zijn allen pasta
gegeten, je weet hoeveel ik daarvan op heb. Jij zou de door je oma gemaakte pasta zeker hebben gegeten
en meerdere keren hebben opgeschept.
15-11-2008
Zaterdag, wat een klote dag, normaal kom je rond 11 á 12 uur uit je bed, dan gaf je ons altijd een
liefdevolle zoen. Ik bleef maar wachten, je kwam niet. Weer niet. Het dringt nog steeds niet door.
Piet en Ruud zijn geweest. Mario en Caroline, Oma en Opi, Oma en Opa, Jeroen en Jeanine, Lola en Kiki,
Angelo en Sharita, Mauro en Soraya en Evert en Ingrid, elke dag waren ze er voor ons en wij voor hen.
Het was goed, je zou blij zijn als je gezien had hoe in slechte tijden iedereen elkaar steunt. Zo zou jij het
ook willen. Hennie kwam ook nog even, Bas is die avond ook geweest, ik denk dat hij verwoordde wat de
meeste mensen denken, “ik ben hier aangekomen met 25 kilo extra aan gewicht, ik ga 30 kilo lichter weg.”
Het is moeilijk om een houding te geven aan iets wat je niet kunt begrijpen.
9

AFSCHEID
RCT en Feyenoord fan!
E
10

16-11-2008
Je komt weer niet naar beneden, waar blijf je nou. Ik begrijp het nog steeds niet. Er word om een uur
of 11 aangebeld. Ik herkende deze meneer meteen, terwijl ik hem nog nooit ontmoet had. Wij hadden een
kaart gekregen met een telefoonnummer en een verhaal over zijn zoon. Hij vertelde het verhaal over wat
er met zijn zoon was gebeurt. Het verhaal kende ik al, want het was het verhaal dat jou overkomen is.
Het is ongelooflijk triest dat er verhalen verteld worden die precies op elkaar lijken terwijl de personen
anderen zijn, maar die dezelfde belevingswereld gaan vormen. Gerard en Marina zijn geweest, Gerard
was heel stil. Weet je nog dat ik je vertelde dat ik je niet meer wou zien, omdat ik dacht dat het alleen
maar slechter zou worden, ik wilde je nu heel erg graag zien, ik kan niet zonder je, beste vriend. Dus heb
ik deze avond besloten om morgen te gaan bellen om je toch te zien.
17-11-2008
Het eerste wat ik die ochtend deed was aan je denken, ik stond in je kamer, ik wens je elke avond
een goede nachtrust en elke ochtend een goede morgen, dit zal ik altijd blijven doen, en huilde. Mama
en ik zijn je kaartjes gaan halen die ik heb laten maken, er staat een mooie foto van je op en op de
achterkant een tekstje, zodat ik deze kan neerleggen bij het condoleance boek. Een soort bidprentje.
Ja, ik blijf toch een beetje een katholiek. Ik heb ook de begrafenisondernemer gebeld en we konden
om 16.30 uur bij je komen kijken. Mama en ik zijn nog even bij de haven van Rotterdam gaan kijken.
Ik zag aan de overkant de SS Rotterdam liggen, je weet wel, waar wij enkele maanden geleden rijdend
op de scooter langs zijn gegaan. Weet je onze scooter tochtjes nog. Er is vandaag een herdenking voor
je op de Farel geweest, we krijgen de opnamen daarvan nog. Voordat wij naar je toe kwamen heb ik nog
diverse spulletjes bij elkaar gezocht om aan je mee te geven. Vooral de spullen waar je aan gehecht was.
We kwamen met de hele familie aan. Je was er nog niet, normaal ben je altijd op tijd, want je hebt een
hekel aan te laat te komen. Je zal het wel niet in de hand hebben gehad. Er lagen in de rouwkamer heel
veel bloemen met mooie linten. Je bent toch gekomen. Je lag daar in je blauwe kist, wat zag je er mooi uit
en je rook zo lekker.
11

will you count me in
i've been awake for a while now
you've got me feelin like a child now
cause everytime i see your bubbly face
i get the tinglies in a silly place
it starts in my toes
and i crinkle my nose
wherever it goes i'll always know
that you make me smile
please stay for a while now
just take your time
wherever you go
the rain is falling on my window pane
but we are hiding in a safer place
under covers staying safe and warm
you give me feelings that i adore
F
12

Je Nikes had je aan, je witte trui met capuchon, je spijkerbroek, je Björn Borg en Playboy sokken.
Ik heb je spullen gepakt die ik je wilde meegegeven, allereerst een aangebroken pakje kauwgom, een nieuw
pakje kauwgom, je portemonnee met geld en je pasje, zodat je nieuwe kauwgom kan kopen. Je telefoon,
zodat je kan bellen als er wat is. Je Nike handschoenen die je net had gekocht, voor je koude handen,
het gaat winter worden. Je pet, die je altijd bij je had en waar niemand aan mocht komen. Knuffels die je
gekregen hebt van Jeroen en Jeanine. Een knuffel die je gekregen hebt Lola en eentje van Kiki. Ik ben
je energy drink vergeten, maar die breng ik morgen wel. Ik heb nog lang tegen je gepraat, ik wilde je niet
laten gaan. Ik heb je gekust, ik heb je geknuffeld, ik heb aan je geroken, ik heb je gevoeld, ik kan je niet
loslaten mijn vriend. Ik red het niet zonder je. Dag mijn zoon. Het was goed je toch weer te zien. Tot
morgen, voor de waarschijnlijk zwartste dag van mijn leven, als die al niet geweest is. We zijn uiteindelijk
toch naar huis gegaan.
18-11-2008
De ochtend is donker, het is vroeg. Te vroeg, het is altijd te vroeg voor deze gebeurtenis. Een gebeurtenis
die niet had mogen plaatsvinden gezien je leeftijd. Het is grijs buiten, het is grijs. Te grijs. Maar ook mooi
grijs, er is regen in de lucht. Regen die zal neerdalen op ons opdat het huilen niet meer zal stoppen, de
hemel zal huilen om het verlies dat wij hebben geleden. We gaan naar de begraafplaats, de begraafplaats,
een plek die ik ken en waar ik eigenlijk nooit kom, dat zal nu anders worden, vanaf nu veranderd alles,
mijn denken en mijn doen. Daar aangekomen gingen we naar binnen. Je ligt er, nu op tijd. Je ziet er zo mooi
uit, zo ontzettend mooi. Ik heb je energy drink bij me en heb deze bij je neergelegd, zoals ik beloofd heb.
Heel veel mensen hebben nog bij je gekeken en afscheid van je genomen. Ik heb je gekust, geknuffeld, weer
geroken en gevoeld. Ik kan geen afscheid van je nemen. Toch gebeurde het, je kist moest dicht gemaakt
worden, ik moest echt afscheid van je nemen, afscheid nemen van je aardse lichaam, een lichaam die zoveel
rust en liefde aan mij heeft gegeven en dat nu van me weggerukt is. Een deel van me is weggevaagd, als
een storm die over een stad raast en alles vernietigd. We werden begeleid naar de aula, we namen plaats
en moesten wachten.
13

VERLIES
Wat hoor ik?
G
14

Het zag er heel druk uit buiten. Achter mij zat Mauro, hij vroeg aan me: “hoeveel kost die kist”, ik
moest heel erg lachen, ik moest gelijk aan jou denken, jij zou ook zoiets zeggen. Hij heeft daarna drie
kwartier gehuild. Zo’n vraag van een kind van 10 geeft veel rust. Alles ligt zo dicht bij elkaar. Vreugde en
verdriet zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. De eerste speech was van de rector van het Farel,
daarna vertegenwoordigers van de Fontein. Ze hebben het allemaal heel mooi verwoord. Mario en ik zijn
naar het spreekgedeelte gelopen en Mario heeft als eerste wat gezegd, ik wilde perse als laatste wat
zeggen. Dit heeft Mario gezegd:
Romano
Als je 12 jaar bent hoor je alles nog te gaan meemaken.
Het mag niet zo zijn.
Pas een paar maandjes middelbare school achter de rug.
Heb je rapport gezien, fantastisch jongen.
Talen en exact geen probleem.
Ik had trouwens niets anders van je verwacht.
Alles had je in je, intelligent, nieuwsgierig, altijd vragen, altijd op zoek naar antwoorden, maar ook
vrolijk, lief en gevoelig. Af en toe een beetje dollen. Ik hoor het je nog zeggen: Heej Mario, eikel.
Een beetje mensenkennis had je dus ook al.
Doorzettingskracht, ook geen probleem. Ik herinner me de blauwe plekken en schaafwonden tijdens het
rotsklimmen, even huilen en weer verder.
Die doorzettingskracht was het waardoor de artsen nog wat hoop hadden.
Helaas was het toch niet genoeg.
Waarom? Dit is niet eerlijk. Dit klopt niet. Dit hoort niet zo te gaan. Het zijn woorden en zinnen die de
15

they start in my toes
make me crinkle my nose
wherever it goes i'll always know
that you make me smile
please stay for a while now
just take your time
wherever you go
what am i gonna say
when you make me feel this way
i just hmm
and it starts in my toes
makes me crinkle my nose
wherever it goes i'll always know
that you make me smile
please stay for a while now
just take your time
wherever you go
H
16

afgelopen dagen meermaals genoemd en gedacht zijn. We zullen het nooit begrijpen. Waar je nu ook bent, ik
weet dat je nu aan papa, mama en aan je beide opa’s en oma’s denkt.
We zullen er voor ze zijn, dat beloof ik.
Romano, we zullen je verschrikkelijk gaan missen.
Toen moest ik iets gaan zeggen, ik heb dit opgeschreven zoals ik denk, beetje complex, jij was er altijd
om mij met beide benen in de werkelijk te zetten, om te corrigeren waar nodig. Nu moest ik, met nadruk
op moest van mezelf, iets over jou gaan vertellen aan al die mensen die afscheid van jou kwamen nemen.
En geloof me, het waren er meer dan 700 die waren gekomen, als je iets doet doe je het ook goed.
Ik begon met trillende stem aan mijn speech over jou, Mario stond achter me, dat was een enorme steun.
Na het eerste gedeelte wilde ik weten hoe druk het was, heel vreemd dat ik daar aan dacht, wanneer je
met zoiets emotioneels bezig bent. Ik keek de zaal in en zag een stel die ook hun zoon hebben verloren.
Heel vreemd, ik zag alleen hen maar, dat sterkte me in het verder gaan van mijn voordracht. Dit is wat ik
heb voorgedragen:
Dag geweldige zoon, Dag beste vriend, Dag lief maatje, Dag kerel, Dag knul
Waarom deze termen? Dit alles geeft aan wie hij was.
Een geweldige zoon, die zoveel liefde gaf aan iedereen waarin hij wel en niet geïnteresseerd was. En als hij
deze liefde aan een ander gegeven had, dan bedoelde hij dat ook voor eeuwig. Een geweldige zoon, omdat hij
goed voor ons zorgde, wanneer wij eens niet zo vrolijk waren loste hij dat op door zijn spontaniteit, zijn
bereidheid tot dingen te doen die op dat moment nodig waren. De zon ging schijnen en de donkere wolken
reten uiteen.
17

ZOON
Top hier!
I
18

Je hoefde nooit twee keer wat te vragen als er iets moest gebeuren, alleen met huiswerk maken, dan moest
het wel wat vaker. Hij had maar een zwak punt in zichzelf en die heeft niemand ooit gezien en dat is hem
fataal geworden. Waren zijn spontaniteit, zijn oplossend vermogen, zijn intelligentie, zijn emotionaliteit,
zijn creativiteit, zijn immense liefde en zijn medelevendheid voor anderen maar een van zijn zwakke punten
geweest, maar helaas heeft de natuur voor dat andere zwakke punt gekozen. Maar aan de andere kant
was het dan ook niet de Romano geweest die wij allen kenden.
Beste vriend, hij was een echte beste vriend omdat hij naast je stond als je hem nodig had. Waarmee je,
wanneer je zondags na het voetbal, totaal vermoeid natuurlijk, gelijk naar bed ging om uit te rusten en na 5
minuten kwam hij om de hoek kijken om te zien hoe vermoeid je was, naast je kwam liggen om dan urenlang
de voorgaande week door te nemen. Een beste vriend om samen mee brommer te rijden en dan lekker een
uurtje bij boekhandel Donner kijken. Om samen met Martine en Romano in de auto te stappen en uren lang
te rijden en bij elk benzinestation te stoppen, want je kan er niet alleen tanken, maar ze hebben natuurlijk
ook kauwgom en ijs. En we zijn ook een paar keer gaan vissen, maar dat vond hij eigenlijk te zielig voor de
vissen, dus dat is ook bij een paar keer gebleven. Een beste vriend op projecten op te starten en samen
te maken.
Lief maatje, hij was een lief maatje omdat hij zonder woorden de vrolijkheid bracht die nodig was. Door
zijn oogopslag, zijn glimlach en zijn humor heeft hij vele mensen voor zich gewonnen. Een lief maatje voor
zijn moeder die hij altijd bijstond in alles wat zij vroeg en ook niet vroeg. Nooit was er iets teveel om wat
te doen. Om samen met zijn moeder sociaal betrokken programma’s op tv te kijken die papa liever niet wou
zien. En dat hij daarna tegen zijn moeder zei: “niet tegen papa zeggen hoor dat ik deze programma’s kijk,
want krijg ik weer een discussie.”
Kerel, omdat hij alles onderging als een kerel. Wanneer hij wat fout gedaan had nam hij de consequenties
die daarvoor stonden. Hij zei er niets van, want hij begreep wat er wel mocht en niet mocht. Die keer dat
19

i've been asleep for a while now
you tucked me in just like a child now
cause every time you hold me in your arms
i'm comfortable enough to feel your warmth
it starts in my soul
and i lose all control
when you kiss my nose
the feeling shows
cause you make me smile
baby just take your time now
holding me tight
wherever, wherever, wherever you go
wherever, wherever, wherever you go
wherever you go always know
cause you make me smile even just for a while
colby caillat - bubbly
J
20

hij zijn grote passie uitvoerde: VUURWERK en dat hij na het afsteken daarvan onder begeleiding naar
huis werd gebracht, hij huilde niet omdat hij opgepakt werd, maar om de reactie van zijn vader, hij kon
er niet tegen dat ik boos op hem zou zijn, maar hij wist ook dat ik maar 5 minuten boos zou zijn. Dat hij
verplicht van mij moest sporten, dat is dus absoluut zijn hobby niet, maar ging toch altijd fitnissen.
Knul, hier kan ik niets over zeggen, het is voor degene die het weet.
Als laatste wil ik een kaart voorlezen die ik tegenkwam in lokaal 106 op het Farel college. Dit geeft aan
wat voor een kei van een gozer hij was.
Deze tekst is van Melissa
Romano je was me beste vriend
Jij was de enige beste vriend in mijn leven
Je lachte me nooit uit als ik iets stoms zei
Jij was net mijn broertje
Je deelde je geheimen met mij
Rust in vrede mijn vriend
Ik zal je nooit vergeten
Mijn broertje
Kusjes
Dag geweldige zoon, Dag beste vriend, Dag lief maatje, Dag kerel, Dag knul
De liedjes die voor je gedraaid zijn, waren ook heel mooi. Eerst Colby Caillat met Bubbly, daarna,
natuurlijk, de Red Hot Chili Peppers met Under The Bridge en als laatste Marco Borsato met Afscheid
Nemen Bestaat Niet. Allemaal hele mooie nummers. Er waren zo veel bloemen, knuffels en nog veel meer voor
je neergelegd. Jouw kist werd weggedragen door Mario, Angelo, Jeroen, Rob, Paul en Dennie.
21

KEREL
Soms ook een beetje boos!
K
22

Jouw klasgenoten stonden met bloemen aan weerszijde van het pad en wij liepen er door heen. Het was zeer
indrukwekkend. Het regende heel zachtjes. De hemel huilde om een verloren zoon. Het was heerlijk die regen.
Op een gegeven moment moesten we de hoek om en ik keek toen achterom, ik zag dat het ontzettend druk
was. Ongelooflijk, hoe druk, allemaal voor jou. We hebben je kist neergezet op je laatste rustplaats, ik
heb even afscheid genomen om later terug te komen. We moesten terug naar de aula om de condoleances in
ontvangst te nemen. We gingen daar staan om de mensen te ontvangen, ik stond naast mama en Angelo, ik
was blij dat Angelo daar stond, dat gaf me veel steun. Ik heb, waarschijnlijk door de onwerkelijkheid van
alles, grapjes met Angelo gemaakt, die had dat ook nodig. Er leek geen einde aan te komen.
Toen iedereen vertrokken was zijn we nog naar je teruggegaan om nogmaals gedag te zeggen. De dienst
die voor jou gegeven is, was in alle verdriet heel mooi. Precies zoals wij wilden. Alles is gegaan zoals het
moest. Daarna zijn we naar ons huis gegaan en hebben koffie, bier, wijn en fris gedronken om afscheid
van je te nemen. Angelo had het heel moeilijk en ik heb samen met hem lange tijd gehuild, alles kwam weer
boven bij hem. Het is zo’n goede jongen, niemand verdient dit, zeker hij niet. Zulke dingen moet je niet twee
keer mee maken. ’s-Avonds hebben we nog vuurwerk voor je afgestoken op het moment dat het wolkendek
brak. Ik weet dat je het gezien hebt. Na het vuurwerk sloot het wolkendek weer. Dit was een einde van
een zeer trieste dag. Maar om met Marco Borsato te spreken: afscheid nemen bestaat niet. Je leeft in
ieders gedachten voort. Welterusten jongen. Het ga je goed.
19-11-2008
Ik weet niet wat er deze dag is gebeurt, het is zo onwerkelijk. Heb de hele dag aan je gedacht.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
20-11-2008
Vandaag moest ik dingen doen die je liever niet wil doen. Ik heb je bankrekening opgezegd. Het geld
wat er op stond heb ik op onze spaarrekening gezet. Een bedrag heb ik apart gezet, ik denk dat
23

dood kind
als een blad van een boom valt
kijkt niemand op of om
een boom een blad ach wat
een speelbal van de wind
maar nu valt geen blad
geen boom zelfs
nee nu valt een kind
als een bom op een dorp valt
veert iedereen boos op
om uitgebreid te melden
wat hij er van vindt
nu valt een stilte
geen bom valt
nee nu valt een kind
ach god hou me staan
ach god anders val ik om
zeg me god waar ik je vind
ach god hij was twaalf jaar
ach god hij huilde soms
ach god ben jij dat kind
sprakeloze mensen kijken
zwijgend naar een kist
van spaanplaat met fineer
dat schommelend wegzakt
in de betraande aarde
een kind niet meer
geen schuld treft hen
maar ze zijn gedoemd
de moeder wankelt
de vader houdt zich groot
hij denkt had ik
mijn kind maar god genoemd
dan had ik kunnen zeggen
god is dood
vrij naar freek de jonge
L
24

je weet hoeveel en waar voor. Weet je het niet? Dan vertel ik het je wel. 50 Euro natuurlijk, voor het
vuurwerk dat we hadden afgesproken te halen. Ik leg, zoals altijd natuurlijk, en met liefde, de rest bij.
Het vuurwerkblaadje zal ook wel binnenkort komen en dan zoek ik wel wat moois uit. Ik zal het op jou
naam bestellen. Bij de plantenhal, waar jij altijd je vuurwerk haalde, vertelde mama, dat je elk jaar al eind
november ging kijken of het blaadje er al was, dit heb je me nooit verteld, maar toch leuk om te horen,
dat ze je kenden en wisten wie je was, ook al hebben ze veel vuurwerkklanten. Indruk maken kon je al
heel goed. Je telefoonnummer heb ik ook opgezegd. Op een gegeven ogenblik heb je het niet meer nodig om
telefonisch bereikbaar te blijven. Bereikbaar blijf je toch altijd en overal. Ik heb ook nog even je nummer
gebeld, dat moet ik niet doen, ik hoorde je voicemail en ben de rest van de dag van slag geweest. Waarom
doe ik dit mezelf aan? Ik wilde zo graag je stem in het echt horen, die in mijn hoofd hoor ik elke dag,
maar het zo ver weg en onduidelijk. Welterusten jongen. Het ga je goed.
21-11-2008
Romano,
ik herinner je me als een jongen met een grote mond en een klein hartje, met heel veel enthousiasme en
nieuwsgierigheid en vooral met de vraag: hoeveel kost dat!
Je was en blijft nog steeds een fijne gozer. Het duurde even voor ik een berichtje kon schrijven, mijn hart
was daar nog niet aan toe. Mijn hart huilt om afscheid te nemen van jou, maar de gedachte dat je altijd
bij me zal zijn houd me sterk en geef me kracht om door te gaan. Jongen, ik zal je missen. Oh ja, kan je
daarboven de zaken even overnemen, de laatste tijd gaat het daar niet goed.
P.S.
Let je een beetje op Radjino voor me.
Ik hou van je.
Je oom Angelo
Welterusten jongen. Het ga je goed.
25

ONRECHT
Eten met mijn neefje Mauro!
M
26

22-11-2008
Marina en Marjorie komen ook vaak langs. Het zijn echt lieve meiden en veel steun voor ons.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
23-11-2008
Hey, Romano je raad het nooit van wie ik een stukje op hyves las. Nee, weet je het niet? Van Claudio, je
weet wel, die jongen waar jij een beetje problemen mee had, bij de fitness en buiten bij de banden. Dit bericht
is al op 15-11-2008 geplaatst, dus kort er na, dat betekent dat hij weinig tijd heeft gehad om het te
verwerken en dus diep uit hem komt.
Romano
jij was iemand waar mee je kon lachen en waarmee je kon praten
ik weet het nog goed we zaten bij fitness te praten over wat hoe we zijn ik was af en toe niet erg aardig.
maar ik vindt het jammer dat je er nu niet meer ben. als je in de hemel ben dan weet ik zeker dat je naar
al je vrienden en vriendinnen kijkt en vooral naar je familie ik weeet het nog goed een paar weken geleden
waren wij aan het voetballen op het nieuwe pleintje. en dat zal nu nooit meer kunnen dus Romano verlaat
de aarde naar de hemel in alle rust.
je was een goeie vriend in gtst jammer ik zal je nooit meer zien
Claudio Ribeiro een vriend van jou
DOEI R.I.P Romano
Welterusten jongen. Het ga je goed.
24-11-2008
Ik weet niet wat ik vandaag gedacht heb. Ik weet het echt niet. Ik mis je.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
27

GOD IS ER NIET,
DUS SPREEK WAT IN
“U SPREEKT MET GOD. OP DIT
MOMENT BEN IK NIET AANWEZIG.
SPREEK GERUST EEN
BOODSCHAP IN OF BEL LATER TERUG
EN WIE WEET,
WORDT U DAN VERHOORD.”
N
28

25-11-2008
Een stukje van wat er geschreven wordt op jouw hyves, die mama nu beheerd.
liefje , ben vandaag nog even bij je geweest, even tegen je aangekletst, want wat een drukte was dat vorige
week zeg.. ook heb ik nog wat lekkers neer gelegd .. denk aan jou steeds weer kleintje .. hou van jou en zal
je nooit vergeten.. je nicht..
Welterusten jongen. Het ga je goed.
26-11-2008
Ik ben gaan werken, waarom weet ik niet. Misschien om mijn collega’s te ontmoeten. Ik wist niet hoe ze
zouden reageren. Maar ik heb gemerkt dat wanneer je als eerste wat zegt het een stuk makkelijker praten
is. Welterusten jongen. Het ga je goed.
27-11-2008
Een stukje van wat er geschreven word op jouw hyves.
Lieve Romano, ik ben gisteren even bij je langs geweest samen met Jan. Ik had nooit gedacht dat ik dat
zou doen, een graf bezoeken, ben ik veel te nuchter voor. Maar bij jou ligt het anders. Ik zei hallo tegen
je en vroeg me af of je het niet koud had. Ik kan je niet loslaten, je bent ook zomaar uit ons leven gerukt
zonder één waarschuwing. Ik kom snel weer langs.
xxx Corrie
Welterusten jongen. Het ga je goed.
28-11-2008
Ik heb een stukje op je hyves geschreven, zo voel ik me elke dag. Dit staat er op:
Romano,
Ik mis je elke dag zo erg, ik heb vanochtend de dvd van de Red Hot Chili Peppers opgezet die wij altijd
keken, ik heb alleen maar gehuild. Ik weet dat jij er ook was, want bij Under The Bridge en
29

LIEFJE
Even een keertje vissen!
O
30

Californication was ik stil, ik denk dat ik van jou moest luisteren. Ik mis je zo erg, terwijl ik dit aan
het tikken ben zie ik door mijn tranen het toetsenbord niet goed. Ik schrijf je later nog wel. Ik weet
niet zo goed hoe verder te gaan zonder mijn allerbeste vriend. Ik mis je zo erg. Het ga je goed lieverd,
tot ziens.
Je papa
We zijn gaan kijken voor je gedenkteken. We wilden een kei voor je laten neerleggen, omdat je zo’n kei bent.
Met die gedachten kwamen we aan, het werd heel iets anders. Na een afstapje naar de kelder genomen te
hebben, als kleine jongen waren dat de nachtmerries, zagen wij een aantal gedenktekens staan. Mama en
ik zagen tegelijk welke gedenksteen we wilden hebben voor jou, het is, sorry, geen kei geworden. Het is veel
mooier, wanneer het geplaatst wordt zie je het wel. Welterusten jongen. Het ga je goed.
29-11-2008
Ik weet het niet, zwarte dag. Welterusten jongen. Het ga je goed.
30-11-2008
Ik ben naar het voetbalveld geweest en heb daar een biertje gedronken. Was om 17.45 uur weer thuis.
Mama heeft het moeilijk gehad, omdat jij er altijd op zondag was en nu niet. Ik weet niet of dat ik daar
rekening mee moet houden. Ze was helemaal van slag, ze was vanaf 16.00 uur alleen. Ik heb tegen haar
gezegd, dat ze me moest bellen als er iets is. Heeft ze niet gedaan, dan moet je niet achteraf dingen gaan
zeggen. Ik heb ook mijn eigen tijd nodig. Moet ik me altijd wegcijferen voor anderen? Ook al is het je
moeder. Welterusten jongen. Het ga je goed.
31

32

33

geef me je hand en houd me vast
want het is nu zo donker om me heen.
ik voel me soms zo mateloos alleen
het leven draag ik als een last.
wees stil, want woorden gaan verloren
in een orkaan die mij nu overspoelt.
ik weet dat je het goed bedoelt
maar soms kan ik die woorden niet meer horen
geef me je schouder om op uit te huilen
en luister naar mijn eindeloos verhaal.
vertaal mijn tranen in onuitgesproken taal
geef me je armen om in weg te schuilen.
wanneer je mij met warmte blijft omringen
dan zal de wereld niet zo koud meer zijn
en zal ik - ondanks alle pijn - toch op een dag
weer vogels horen zingen.
34

01-12-2008
We zijn deze avond bij Romy en de rest koffie gaan drinken. Het is nog steeds moeilijk te begrijpen dat
je er niet meer bent. Welterusten jongen. Het ga je goed.
02-12-2008
Marjorie is met Jill langs geweest. Toen ze weg ging liet ze een brief achter. Die had ze al een paar weken
in haar tas, maar durfde die niet af te geven. Ik heb de brief gelezen. Zeer ontroerend en liefdevol zoals
Marjorie is. Welterusten jongen. Het ga je goed.
03-12-2008
We hebben vanavond bij Evert en Ingrid gegeten. Het zijn hele lieve en zorgzame mensen. Ik ben blij dat
ik ze ontmoet heb in deze zware periode. Soms is er een klein beetje geluk. Welterusten jongen. Het ga je
goed.
04-12-2008
Dennie kwam langs vanmiddag, hij was bij je gaan kijken en hij heeft een Feyenoordsjaal bij je neergelegd.
Je weet zeker wel wat ik daar op gezegd heb. Ik zie je nog lopen in je Feyenoordtenue toen je een jaar of
drie was. Zo trots op iets wat je eigenlijk niet begreep. Toen was je al dankbaar voor wat je kreeg. Dit
tenue hangt nog steeds ingelijst boven op de gang. De rector van de Farel heeft gebeld, hij wil de brieven,
kaarten en stukjes die in lokaal 106 lagen langs brengen. Hij heeft ook gevraagd of dat wij een stukje in
de ouderkrant willen schrijven. Dat heb ik dezelfde avond nog gedaan. Als het gepubliceerd word dan laat
ik je het lezen, dus nog even wachten. Welterusten jongen. Het ga je goed.
05-12-2008
Het is vandaag Sinterklaas, ik weet niet wat het is, maar ik moet elke ochtend huilen voordat ik op sta.
En op vrijdagen heb ik een klote dag. Ik weet nog niet waarom dat is. Weet je nog dat je zo bang was
35

WARMTE
Nonchalance lachje!
Q
36

voor Sinterklaas en zwarte Piet, toen je nog kleiner was dan nu. Ik zag pas nog een foto met je zwart
geschminkte gezicht, dat is een tijd geleden zeg. Je ging toen als zwarte Piet naar school. Ik weet nog
wel dat ik later naar mijn werk ben gegaan om je te zien. Onze pakjesavonden vond je ook altijd leuk,
totdat het moment aanbrak om toch een gedeelte van je geloof daarover op te geven. Mauro kwam tussen
de middag bij ons eten. Ik heb een eitje voor hem gebakken, zoals ik dat ook voor jou vaak deed. We
hebben lekker zitten eten en kletsen, het deed me echt goed om weer met een jongetje bezig te zijn. Oh ja,
ik hoop dat je me het vergeeft, ik heb jouw Playstation 2 aan hem uitgeleend. Uitgeleend hé, dat betekent
dat hij er extra zuinig op moet zijn, dat heb ik ook tegen hem gezegd. Hij is daarna de hele middag bij ons
geweest. Hij heeft een paar keer tegen zijn moeder gezegd dat hij het naar zijn zin heeft gehad. Oh ja, je
nichtje Soraya is ook heel de dag geweest.
We zijn vanavond bij Mario en Caroline geweest. Ze hadden ons uitgenodigd om bij een Indisch
restaurant te gaan eten. Het was een lopend buffet. Nee, het buffet stond stil, maar zo noem je dat.
Ik weet zeker dat je ook mee had willen gaan. Wanneer dit drama niet met jou was gebeurt, waren we ook
niet uit gaan eten. Er was eten voor jou in alle smaken. Je had het heel lekker gevonden. Smulpaap die je
bent. Het was een heel gezellige avond. Dennie en Michelle waren er ook, dat deed ons heel goed. Het zijn
twee lieve mensen voor ons. We zijn daarna naar hun huis gegaan en hebben nog heel lang over je gepraat.
Het was weer goed om over alles met mijn broer te praten, ik heb hem toch enkele jaren heel erg gemist,
ook Caroline. Je weet wat voor een bord van eigenwijsheid ik soms voor mijn kop heb. Een keer een idee en
dan gaat het er ook niet meer uit. Jij hebt me daar wel eens op gewezen. Ik heb niet
geluisterd. Na een fles Marsala en wat biertjes zijn we bij hen gaan slapen.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
06-12-2008
Opstaan sucks. Eigenlijk niet het opstaan zelf. Maar het wakker worden voor je opstaat. De tijd daar
tussen is bijna een hel. Ik laat het nooit tot een hel worden, dat verdien je niet. Ik ga door totdat
37

ALS IK DOOD GA, HUIL MAAR NIET
IK BEN NIET ECHT DOOD MOET JE WETEN
HET IS DE HEIMWEE DIE IK ACHTERLIET,
DOOD BEN IK PAS ALS JIJ DIE BENT VERGETEN.
EN ALS IK DOOD GA, TREUR MAAR NIET
IK BEN NIET ECHT WEG MOET JE WETEN
HET IS HET VERLANGEN DAT IK ACHTERLIET
DOOD BEN IK PAS ALS JIJ DAT BENT VERGETEN.
EN ALS IK DOOD GA, HUIL MAAR NIET
IK BEN NIET ECHT DOOD MOET JE WETEN
HET IS MAAR EEN LICHAAM DAT IK ACHTERLIET
DOOD BEN IK PAS ALS JIJ MIJ BENT VERGETEN
DOOD BEN IK PAS ALS JIJ MIJ BENT VERGETEN.
UIT: TESTAMENT
BRAM VERMEULEN
R
38

het niet meer lukt. Ik laat je niet in de steek. Vandaag kunnen we de nieuwe auto halen, ik heb nog niet
verteld waarom. Mama kon niet meer in de Opel rijden, ze zag je overal in de auto, dat kunnen
gevaarlijke situaties opleveren. Ik weet zeker dat je dat niet zou willen, dat je moeder iets overkomt.
We hebben een Citroën C3 aangeschaft, moest van je moeder. We hebben de auto opgehaald en tijdens de
terugweg hoorden wij duidelijk: “beetje klein hier achterin” en “hoeveel kost dat”. We zijn nog even naar
Caroline en Mario gereden. Daarna zijn we naar de witte markt in Heinenoord gegaan, waar Jeroen,
Jeanine, Lola, Kiki en de ouders van Jeanine ook waren. We zijn de hallen doorgelopen, ik heb de hele tijd
met Lola arm in arm gelopen, Lola is een heel lief meisje. Jeroen heeft een weerstation aangeschaft, daar
moest ik even naar kijken. Buiten het weerstation en binnen een display met knopjes, ik weet direct waar
je nu aan denkt, knopjes kan je lekker op drukken, zo vaak en zo veel mogelijk. We zijn weer weggegaan,
maar weer terug gereden, ik moest Lola nog een DVD van Rihanna geven, niet echt jouw muziek geloof ik.
Deze avond zijn we bij Angelo en Sharita gaan eten. Het was weer gezellig. Ook met deze broer is het goed
praten, hij is zo lief. Het gesprek kwam toch weer op jou uit en ik weet dat het de komende tijd ook zo
zal blijven. Die weddenschap die we hadden over geschiedenis, die heb je verloren, je weet wel: cijfers onder
de zeven kosten je 2,50 euro en cijfers boven de zeven kosten mij 2,50 euro. Je hebt een 6 gehaald, ik
kom dat geld wel een keer halen. We zijn met de auto naar huis gegaan via een grote omweg, volgens mij
wist je moeder de weg niet zo goed. Ik denk dat ze gewoon een stukje wilde rijden. Thuis aangekomen
zijn we naar bed gegaan en al snel in slaap gevallen, het was een vermoeiende dag. Welterusten jongen.
Het ga je goed.
07-12-2008
Ik ben opgestaan, weet eigenlijk niet waarom. Mama is vanochtend met Evert en Ingrid weggegaan om
een hondje te bekijken, nee niet voor je moeder, ergens ver weg. Jij had ook graag meegegaan, jij hield
ook heel veel van dieren. Ik ben voetballen gaan kijken, ik voetbal zelf graag, maar nu heb ik helemaal
geen zin in. Piet was jarig vandaag, heb hem gefeliciteerd, ook van jou. Ik ben weer naar huis gegaan, de
39

HOOP
Kom bij me!
S
40

auto thuis gezet, de fiets gepakt en naar de Bolnesser berg gereden. Biertje gedronken en met meerdere
mensen gepraat. Andre vertelde me een verhaaltje over jou. Hij vertelde me, dat jij vorig jaar, toen je de
kinderpostzegels verkocht, bij hem aan de deur kwam. Hij zei toen tegen jou: “jij bent een zoon van Carlo”
jij zei toen: “Nee, ik ben DE zoon van Carlo”. Typisch jij hé, met zo’n antwoord. Precies wat ik verwachtte,
want jij bent ook DE zoon van mij, dat zal je altijd blijven, vergeten doe ik je nooit en te nimmer, je zit
immers in mijn bloed.
Elke traan die ik laat is het bloed dat uit mij stroomt, totdat ik geen tranen meer heb en dus ook geen
bloed meer. Zolang ik blijf huilen zal het bloed blijven stromen. Ik heb ook nog met Jaap gepraat over jou,
het is niet plezierig om een man van 75 te zien huilen. Ik ben daarna nog even naar de kroeg gegaan en met
Bas over jou gepraat. Het doet wel erg goed om de verhalen te horen die over jou gaan, daar deze allemaal
positief zijn. Ik heb nog even Under The Bridge opgezet, kostte wel 50 eurocent, geluisterd en daarna
naar huis gegaan. Mama vertelde me nog iets over een vrouw die ze afgelopen vrijdag tegenkwam toen ze
met Soraya buiten liep. “Zo kan je dat nu al met een kinderwagen lopen”. Als je niets weet te zeggen, hou
dan je kop dicht, denk ik dan. Rare mensen heb je toch zou Obelix zeggen. We zijn samen Lizzy uit gaan
laten en daarna naar bed gegaan. Ik ben zo moe. Welterusten jongen. Het ga je goed.
08-12-2008
Toch maar weer opgestaan. Mama was al vroeg op, eerder dan ik. Dat gebeurt niet zo vaak. Ik heb mijn
verhaaltje opgeschreven. Weer gehuild, gelukkig wel. Ik begin er een beetje aan te wennen en dat wil ik niet.
Ik heb ook nog de vuurwerklijst ingevuld voor jou en jouw naam er onder gezet. Ik lever het volgende
week wel in. Om half twaalf zijn we naar Ridderkerk gegaan om een dankbetuiging in de krant te zetten,
zodat we iedereen kunnen bedanken voor de enorme belangstelling die er getoond is. Daarna zijn we naar
je rustplaats gereden en hebben alle bloemen die niet meer toonbaar waren weggehaald. Alle knuffels en
wat nog mooi was hebben we laten liggen. Eind deze week gaan ze jou gedenksteen plaatsen. Dan denk ik
dat ik een beetje rust krijg in mijn hoofd, het is toch weer een afsluiting van iets. Een fase die je moet
41

Afscheid nemen bestaat niet
Ik ga wel weg maar verlaat je niet
Lief, je moet me geloven
Al doet het pijn...
Ik wil dat je me los laat
En dat je morgen weer verder gaat
Maar als je eenzaam of bang bent
Zal ik er zijn..
Kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam,
en ik kom eraan
Zie, wat onzichtbaar is
Wat je gelooft is waar
Open je ogen maar
En, dan zal ik bij je zijn
Alles wat jij moet doen
Is mij op m’n woord geloven
T
42

doorlopen om het enorme verlies te kunnen ondergaan in de tijd die gaat komen. De rector van de Farel
is geweest en hij heeft een aantal tekeningen en een dvd van de herdenkingsbijeenkomst op 17-11-2008
afgegeven. Ik heb ook je kluissleutel mee gegeven. Er zat ook nog een borg op, ik heb hem gevraagd om dit
bedrag in naam van jou aan een goed te schenken. Hij zorgt daar voor. We hebben de dvd bekeken, zeer
indrukwekkend. Je lieve Melissa heeft een heel mooi stukje voor je voorgedragen. Lola heeft vanmorgen om
08.56 uur een mooi verhaaltje op je hyves geschreven, het gaat als volgt:
Maanoo
Heej,,
Ben gister weer bij je langs geweest!
Heb je je kauwgum al op??
Ik heb tegen je staan praten, maar er was niet jouw lieve stem die antwoord gaf..
Ik snap het gewoon echt niet, ik zie je steeds weer lopen.. Alsof ik je straks gewoon weer op school zie,
alsof ik zo meteen bij jouw aan de tafel mijn brood op eet , samen met Stephanie, omdat er nergens anders
een plekje is..
Ik mis je echt hoor..
Hoe moet dat nou met familie weekend... Als we niet meer met zijn drieën naast elkaar kunnen liggen.. ??
En oohwja, ik heb nog iets voor je.. maar dat krijg je op 4 januari.
X- Je nichtje..
Ik mis je. Welterusten jongen. Het ga je goed.
43

WAAROM?
Starend in de verte!
U
44

09-12-2008
De ochtend is weer begonnen, ik heb je goedenochtend gewenst en je gordijnen open gedaan. Even rond
gekeken en zag dat mama je zwarte hoeslaken had vervangen door een rode. Had ze gisteren al gedaan.
Rood is nu toch mooier dan dat zwarte. Er lagen een heleboel tekeningen van je klasgenoten die jou allemaal
missen. Het is een zware wissel op die kinderen die jou nu niet meer zien. Ik heb alles gelezen, daarom
weet ik het. Ik kan het niet loslaten om alles te lezen, jouw foto’s te zien, jou lieve lach, je mooie gezicht
en je open ogen. Ik ben naar beneden gegaan. Mama ging bij Monica koffie drinken. Ik heb een stuk van
de musical gekeken. Ik zag je weer waar je zo goed in bent, andere mensen entertainen. Ik had beter
niet gekeken, ben weer de gehele dag van slag geweest, weer gehuild, ik wil eigenlijk niet huilen, maar ik kan
niet anders. Mama heeft, zoals je weet het bankstel verkocht, dus zijn we voor een andere gaan kijken bij
Ikea. Ikea, waar je al die 10 tallen potloden vandaan hebt gehaald, ik kom ze nog steeds overal tegen.
We hebben nog een hotdog en cola gehaald, de laatste keer met jou heb jij voor ons betaald. We zijn even
gaan zitten en ik had de behoefte om jouw gezicht te zien en pakte jouw foto die ik altijd bij me heb, huilde
meteen. Mama zei: “kom we gaan weg”, ze wilde me beschermen denk ik.
Iedereen mag mij zien huilen om jou, omdat jij het beste bent geweest dat mij in mijn leven is overkomen.
We zijn nog even naar de Oosterhof geweest. Bij Halfords hebben we een eindstukje voor de uitlaat
van de auto gekocht. Mama vindt dat wat sportiever, hoe ouder hoe gekker. Jeroen heeft een gaatje
geboord voor je hand in klei, die in het ziekenhuis is gemaakt is door die lieve verpleegster die de hele
nacht zich over jou heeft ontfermt. Ik heb tegen mama gezegd dat ik de huisjes die jij normaal in de
tafel legt nu op de schouw wil hebben, dat hebben we ook gedaan. Het ziet er heel mooi uit. Jouw foto en de
kandelaar met kaars, jouw hand in het gips die er boven hangt, staat er ook weer bij. Het is speciaal voor
jou gedaan, omdat je kerstmis altijd gezellig vond, maar zonder jou is het veel minder gezellig. Dan moet het
maar zo. Mama heeft zelf drie boompjes neergezet in het raam. Je weet dat ze normaal vanaf Sinterklaas
buiten en binnen alles versiert, maar nu wil ze dat niet. Ik begrijp het wel, maar ik vind het wel jammer.
Geen lichtjes, geen versiering, geen zoon die me omhelst en die elk jaar samen met mij naar kerstmuziek
45

Afscheid nemen bestaat niet
Kom als de wind die je voelt en de regen
Volg wat je doet als het licht van de maan
Zoek me in alles dan kom je me tegen
Fluister mijn naam
En ik kom eraan
Kijk in de lucht
Kijk naar de zee
Waar je ook zult lopen ja, ik loop met je mee
Iedere stap en ieder moment
Waar je dan ook bent!
Wat je ook doet
Waar je ook gaat
Wanneer je me nodig hebt
Fluister gewoon mijn naam
En ik kom eraan
Afscheid nemen bestaat niet
Marco Borsato
Afscheid Nemen Bestaat Niet
V
46

luistert. Waar leid het lot mij naar toe, naar de verdoemenis? Eigenlijk heb ik niet zoveel zin meer om
op te staan, de gehele dag verdrietig te zijn, jou te missen. Mijn doelen zijn weg, ik moet iets anders
vinden. Maar wat? Alles is ingestort, ik heb gelukkig mama en mijn humor nog. Nee, ik ga verder in de
nagedachtenis aan jou. Ik geef nooit op. Nooit, ik blijf iedereen over jou vertellen. Mama vertelde dat ze
op een nacht wakker werd, ik weet niet welke nacht, ik lag te slapen, ze zag je over me heen buigen om mij
een kus te geven, zoals je ’s-avonds wel vaker gedaan hebt, en daarna verdween. Heb je dan toch afscheid
van me genomen? Ik hoop van wel. Want, het doet me nog steeds heel veel pijn dat ik niets meer tegen je
heb kunnen zeggen. Ik heb geen woordelijk afscheid kunnen nemen. Wanneer kom je weer? Ik hoop snel.
We zijn nog even naar Gerard en Marina gegaan. Koffie en een biertje gedronken. Ook was er voetballen
op televisie, PSV - Liverpool, ik begrijp waarom jij nooit voetbal keek, wat een slechte wedstrijd. Ik lees
wel op Hyves telkens dat je met iedereen voetbalde, ik begrijp er niets van, je vindt voetbal helemaal niets.
Aan de andere kant denk ik, met vrienden is het best wel leuk om tegen een balletje te trappen. Ik mis je
lieverd. Welterusten jongen. Het ga je goed.
10-12-2008
Woensdagochtend, mama gaat zo dadelijk met het jaarlijkse busreisje naar Duitsland. Ik hoop dat ze
veel plezier heeft. Plezier hebben is een groot goed, ook al is deze en aankomende periode heel moeilijk.
Plezier is een voorwaarde voor een goed leven, dat plezier straalde jij ook altijd uit. Ik mis je knuffels
en je kusjes, die je altijd spontaan gaf. Ik moest naar de arbodienst voor een werkhervattingsgesprek.
Het is best wel goed om een ander geluid te horen, iemand die eigenlijk niets van je weet en dus heel open
praat. Hij zei tegen mij dat ik dingen moet doen om mijn hoofd leeg te maken, mijn agressie kwijt te raken,
maar je kent me, ik heb niet veel agressie in me, ik kan dat moeilijk uiten. Dus fietsen of lopen tot je
nergens meer aan denkt, ik kan alleen maar aan jou denken, je gaat mijn gedachten niet uit. Ik ben daarna
naar Donner gegaan, ik had het er heel erg moeilijk mee, ik voelde je naast me lopen. Wij gingen altijd naar
Donner om boeken te kijken, al jaren. Ik heb een boek gekocht om te leren omgaan met de gevoelens die
mij verscheuren, opdat ik rust in mijn hoofd krijg.
47

MAATJE
Mooi hier, lekker hoog!
W
48

Ik heb je belooft om samen naar de nieuwe James Bond, Quantum of Solace, te gaan. Ik ben er naar
toegegaan en heb jou foto op de stoel naast mij gezet. Zo heb je toch nog de film gezien en zijn we
samen geweest, wat ook de bedoeling was. Het was niet hetzelfde, maar een klein beetje bevrediging dat
jij er ook was. Ik ben bij je gaan kijken, heb met je gepraat en heb je gevraagd wanneer ik je weer zie.
Ik zie je overal, echt overal, ik hoor je overal, echt overal. Ik ben naar Angelo gegaan en daar gegeten.
Mauro vertelde dat hij naar de bibliotheek moest, om via school een boek te halen, hij pakte het boek
“Vertouw nooit een heks” van R.L. Stine. Op school heeft hij het open geslagen en vond hij een bonnetje
van degene die het voor hem had geleend. Je raad zeker al wie dat was? Jij. Op 18-06-2008 heb je het
boek geleend. Dit kan toch niet, hoe komt zo iets, door wie wordt dat bepaald, het lot? Is het lot dat
bepaald dat jij weg moest bij mij? Wat is de les die ik moet leren? Waarom? Ik ben nog naar de kroeg
gegaan en kwam te laat thuis. Dan weet je het wel. Ik hou van je, met heel mijn lichaam en ziel. Welterusten
jongen. Het ga je goed.
11-12-2008
Ben op gestaan, niet in je kamer geweest. Ik weet niet waarom, wie bepaald op dat moment wat ik ga
doen? Eigenlijk wil ik helemaal niets doen. Ik ben soms met iets bezig en ineens is het een kwartier
later, dan weet ik niet wat er in dat kwartier is gebeurt. Het is zo onwerkelijk, alles gaat langs mij heen.
Niet veel gedaan vandaag. Rustig geweest. Ik heb de Nintendo DS van Mauro geleend, om Mario te spelen
natuurlijk. Dat is het enige spelletje wat ik echt leuk vind. Lola is geweest. Ik heb thee voor haar gezet
en wat chocolaatjes gegeven. Wat gepraat over school, dezelfde vragen die ik jou ook altijd stelde. Lola is
echt een mens, een echt mensen mens. Iemand die het verdient om voor altijd gelukkig te zijn. Ja, iemand
om van te houden. Net zo als ik van jou hou. Ik prijs me gelukkig dat ik haar ken. We zijn nog deze avond
naar Marjorie en Ruud geweest. Wat is Jill toch een toneelspelertje. Voor de rest is ze wel guitig, echt een
dondersteentje. Er stond ook nog een stukje op je Hyves, soms krijgen mensen te harde klappen, klappen
die je eigenlijk op jonge leeftijd niet mag meemaken:
49

Leven en dood
Wanneer voor een ander het leven ophoudt,
blijft voor jou veel verdriet,
daar gaat het leven voor verder,
ook al wil je het niet.
Tijd heelt alle wonden
en vergeten kost tijd,
het houdt je maar bezig,
je raakt het maar niet kwijt.
Zou het verdriet nog slijten,
en de gedachten verdwijnen?
Nee, waarschijnlijk niet,
daar zul je mee moeten leren leven.
Dat zijn voor jou de feiten.
Je mag er aan blijven denken.
Soms met een scheutje pijn,
maar je moet toch verder leven,
wanneer de ander er niet meer zal zijn.
X
50

Lieve romanoo
elke dag denk ik aan je.. zo veel blije mensen om mij hheen.. was jij er ook maar bij..
maarjaa ik hoop dat jij het daar boven ook goed hebt..
elke dag branden er heel wat kaarsjes bij mij thuis waar onder 2 heel bijzondere
1 voor mijn aller leifste vriendin die op haar 9de is overleden aan kanker..(Susanne, ik mis je nog zoo
erg!)
en 1 voor jou Romano, je zal voor altijd bij me blijven!
Dikke Kuss,
Anne
Welterusten jongen. Het ga je goed.
12-12-2008
Vrijdagmorgen. Vrijdags heb ik de laatste weken mijn slechtste dag. Volgens mij vandaag niet. Ik sta
op dan denk ik aan je, bij alles wat ik doe eigenlijk. Bij alles wat ik denk: “wat zou Romano er nu van
zeggen”. Ik mis je zo. Ik ben op mijn werk koffie gaan drinken. Ik heb een tijdje met Rob gepraat.
Rob is een goeie gozer. Iemand die begrijpt wat ie moet zeggen. Ik denk dat ik hem goed ingeschat heb.
Iemand die je kan vertrouwen. Gelukkig. Daarna naar huis gegaan, die mevrouw, die ook haar kindje op
12 jarige leeftijd heeft verloren 4 jaar geleden, was bij ons thuis en praatte met mama. Ik hoorde een
aantal uitspraken van haar die mij niet bevielen. Zij hebben een soort van mausoleum gemaakt, dat wil ik
niet. Ik wil spullen van je bewaren en alle soorten aandenken in de vorm van wat er nu licht. Ik wil niet
elke dag teruggeworpen worden in mijn rouw ten opzichte van jou, omdat ik je schoenen, kleren, bed e.d.
zie. Ik neem nooit afscheid van je, maar wel van diverse spullen. Jij zou gezegd hebben: “papa, je moet
verder leven, je moet weer een mate gelukkigheid krijgen, ik ben altijd bij je wanneer het nodig is”. Ik weet
51

KNUL
Zoop met mijn nichtjes!
Y
52

echt dat het zo is. We zijn gaan kijken bij je rustplaats, en ja hoor, je gedenkteken stond er. Wat is het
mooi, echt iets van jou, robuust van buiten en zacht van binnen. Ze hebben alles wat er voor het plaatsen
lag, netjes neergelegd. Het zag er heel vredig uit, in mijn hoofd werd het ook wat rustiger. Iets rustiger,
ik ben blij dat het er ligt. Weer iets van een afsluiting, al is het maar gevoelsmatig. Mama en ik zijn gaan
kijken voor een carrousel of iets dergelijks voor bij jou huisjes, maar ik heb niets kunnen vinden. Volgend
jaar met kerst bouw ik een heel mooi dorp voor jou en noem het Romville, ter nagedachtenis aan jou. Het
wordt dan een vredig, sociaal en veilig dorp. Jeroen en Jeanine zijn koffie en een biertje en wat wijn komen
drinken. Hele fijne mensen, waarvan we heel veel steun krijgen, maar dat wist je al. Ik heb vandaag ook
nog iets op je hyves gezet:
Het is lekker weer buiten, goed voor het jaargetijde, kou en gure wind. Zoals het hoort in deze dagen. In
deze dagen die anders zijn dan alle dagen die wij gekend hebben, ook al is het bijna kerst, ontmoedigd
moet je nooit zijn. Deze dagen en de dagen die nog volgen zullen moeilijk zijn, maar er is ook hoop, kerst is
een tijd van nieuw leven, het nieuwe jaar dat aankomende is, is een tijd van verder gaan, het oude jaar is
een tijd van de geesten verdrijven die het ons zo moeilijk gemaakt hebben. De hoop die wij hebben zal nooit
aangetast worden, daar is het leven te kostbaar voor.
Hoop is datgene wat ons mens maakt, zonder dat is er niets meer. Blijven geloven in het goede is het juiste
concept voor een heldere geest. Het goede blijven doen op het moment dat het nodig is, is een voorwaarde
voor een verder onbezorgd leven. Het motto is bij ons altijd geweest: wie goed doet, goed ontmoet. Daar
zullen wij altijd in blijven geloven. Want, wanneer het geloof daarin weg valt, blijft er niets meer over om
voor te vechten, en opgave is al helemaal niet bespreekbaar. Vecht verder tegen het onrecht, onrecht is
niet rechtvaardig, maar wel aanwezig. Accepteer, huil, heb woede, maar vecht wel verder. Laat je niet uit
het veld slaan door het onrecht wat aanwezig is. Blijf recht op staan in slechte tijden. Goede tijden komen
ook, vaak sneller dan je denkt. Geluk is alom aanwezig, als je het wilt zien. Wij zien dat ook om ons heen.
Geluk is een van de basis elementen van je bestaan. Heb je geluk, deel het dan met je naaste, als die het
53

Niet vergeten
Ik denk niet soms aan je.
Ik denk elke dag aan je.
Ik mis je niet minder, maar meer.
Je bent er steeds langer niet.
Ik denk aan je als ik wakker word.
Ik denk aan je als ik de deur uit stap.
Ik denk aan je als ik op de scooter zit.
Ik denk aan je als de zon schijnt.
Als ik zo graag met je wil kroelen,
als ik zo graag met je wil praten
Ik denk aan je als ik wil vertellen:
wat ik vandaag gedaan heb.
van de mensen die ik heb ontmoet,
van de hond die zo leuk is.
Ik denk aan je als iemand zomaar zegt: ‘’alles goed....?’’
Nooit meer is alles goed.
Soms gaat het beter dan anders.
De ene dag is mijn gemis zachter dan de andere dag.
Mijn dag is beter als je naam wordt genoemd.
Als ik merk: je wordt niet vergeten.
Z
54

wat moeilijker heeft, hou het niet voor jezelf.
Ook kerst is een tijd van hoop en geluk, ook al zijn de tijden moeilijk, geniet van het moment dat je
geschonken is. Geniet er intens van en zonder schaamte.
Liefs Carlo en Martine
Welterusten jongen. Het ga je goed.
13-12-2008
Ik ben vandaag laat opgestaan, om 08.45, lijkt alweer een tijd geleden dat ik zo uitgeslapen heb. Ik voel
me eigenlijk wel goed, totdat ik weer aan jou denk. Je komt niet uit mijn hoofd. Ik heb koffie gemaakt
en de computer aangezet, gekeken op Hyves en weer gehuild. Ik mis je. Ik ben samen met mama, Mario.
Caroline en Michelle naar je rustplaats gegaan. Ik zag je naam staan, in hele mooie letters, letters die
dansen voor je ogen door de samenstelling van het geheel. De compositie van het geheel drong tot mij door,
je naam, gegraveerd in koud steen, je naam op een gedenkteken die eigenlijk geen gedenkteken had mogen
zijn op jouw leeftijd. Het ergste drong tot mij door, je naam, het staat er werkelijk, je naam, die ik zo
goed ken. Je naam, ik zag het, toen wist ik het, ik droom niet meer.
De werkelijkheid is in mijn ziel getrokken, de ijskoude werkelijkheid. Je bent er echt niet meer. Op je
rustplaats stond een kerstboompje, pipa’s met een briefje van Ingrid. Een beertje met een briefje van
Yael. Een wit kerstboompje van Youri en Brett. Het zag er allemaal heel mooi uit. Alleen je naam hoorde er
eigenlijk niet. Vanavond is mama met Caroline naar Ahoy gegaan, een personeelsfeest van Caroline.
55

VRIEND
Mijn Sita!
1
56

Er staat een stukje op je Hyves:
lieve carlo martine en romano,
Romano, je bent er nu al een maand niet mneer.. wat gaat de tijd tog snel.. al hadden we allemaal gehoopt
dat het niet zo was..
het is bijna kerst.. en tijd van liefde en vriendschap, Lieve romano ik hoop dat je daar boven het met ons
allen mee kan vieren..
en voor carlo en martine,
het is voor ons allemaal een hele moeilijke tijd.. over een paar weken zullen we 2008 achter ons laten, en een
nieuwe start maken in 2009, dat zal heel meoilijk zijn.. maar hoe raar het ook klinkt, ik dnek dat romano
jullie en ons niks anders wenst als een goed 2009..
ROmano, you'r for ever in my mind..
houvanjou,,
Dikke Kuss,,
Anne
Op de radio hoorde ik Flappie, weet je nog toen je een jaartje of vier geleden het voor het eerst hoorde,
wat vond jij dat zielig. Daarna liet ik je “het hondje van Dirkie” van Wim Sonneveld horen, toen huilde je
pas echt. Om na 5 minuten het weer op te zetten, weer te huilen en daarna weer op te zetten en weer te
huilen. Toen zag ik het, als je iets mooi vindt, wil je er ook pijn voor lijden. Mijn respect voor je was groter
geworden. Want als je iets wilt, moet je er voor vechten, ongeacht de pijn en dat liet je zien. Ik mis je elke
seconde. Welterusten jongen. Het ga je goed.
57

Bevroren verdriet
Voor duizend dingen zijn geen woorden
de horizon verdwenen in het niet.
De tijd gaat ongemerkt verloren,
ik ben gevangen in bevroren verdriet.
Verdriet is tijdloos, zonder maat.
De dagen van niets tot niets.
De klok die al zo lang stilstaat,
wil verder , maar kan het niet.
De mensen om mij heen gaan door.
De tijd heelt alle wonden!
Niemand begrijpt wat ik verloor,
toen we verslagen bij jou stonden.
2
58

14-12-2008
Mijn zoon, mijn vriend. Waar ben je? Gaat alles goed met je? Heb je het daar net zo naar de zin als dat
je het bij ons had? Verveel je je niet? Je verveelde je nog wel eens, omdat het allemaal niet snel genoeg
ging. Altijd een stap vooruit. Nooit achteruit, altijd die vragen, wat is dat?, waarom is dat? Dan zei ik
altijd: “je moet het eerst zelf uitzoeken, wanneer je het dan niet weet, vertel ik het je.” Meestal vond je
het antwoord dan, onderzoeken kon je heel goed. Het willen weten, verder komen, brede belangstelling, dat
vond je belangrijk. Dat maakte je tot wat je was, uniek. Ik ben nog steeds zo trots op je. Dat gevoel gaat
nooit meer weg. Vandaag was het eigenlijk zoals andere dagen, het gemis is zo sterk. Welterusten jongen.
Het ga je goed.
15-12-2008
Ik ben vandaag om half 10 opgestaan, erg laat voor mijn doen. Ik heb je vuurwerkbestelling nog niet
ingeleverd, dat doe ik een dezer dagen. Ik heb er best wel moeite mee om het in te leveren, jij bent er
niet om het samen met mij in te vullen. Ik bestel geen knalvuurwerk, er is niemand die het voor mij kan
afsteken. Ik zal pijlen bestellen, dan kan ik ze naar je toe schieten, laat het een heldere hemel zijn die
dag, wil je daarvoor zorgen? Ik bestel ook een grote rol, kan je de knallen horen. We zijn bij Ingrid en
Evert gaan eten. Boerenkool met worst en spekkies. Heerlijk was het. Jij was nooit zo gek op boerenkool,
alleen de worst at je altijd wel snel op, meestal ook dat stuk van mij, maar dat vond ik nooit erg. Ik wou
dat je er lijfelijk was, in gedachte ben je er elke seconde bij. Welterusten jongen. Het ga je goed.
16-12-2008
Hoi jongen. Ik moest vanochtend Bas wegbrengen mee naar het Daniel den Hoed ziekenhuis. Dat is een
ziekenhuis waar je niet graag naar toe gaat. Meestal zijn er dan wat ernstige problemen met je. Het is niet
anders. Ik ben tijdens het wachten naar Zuidplein gegaan, even naar Saturn, de laatste keer dat ik er
met je was, kon je een mp3 speler met aanraakscherm krijgen, maar je snapte mijn hint niet.
59

VADER
Woaaaaaaaahhhhhhh!!!!
3
60

Deze aankoop ging dan ook niet door. Ik zag nog die massagestoel, waar je vorige keer direct in neer
plofte, om er bijna niet meer uit te komen. Ik zag je er nu weer in liggen. Ik zie je overal. In alles wat
ik doe, elke plek waar ik met jou ben geweest en dat zijn er veel. Mama is morgen jarig, ik zal proberen
haar te feliciteren van jou. Ze zal het moeilijk hebben, 40 jaar worden is al niet leuk, dat weet ik uit eigen
ervaring, zonder jou is het helemaal niets. Mama mist je heel erg. Welterusten jongen. Het ga je goed.
17-12-2008
Vanochtend werd ik wakker van het gehuil van je mama. Ze huilde omdat ze jarig was, het is eigenlijk zeer
triest dat je gedwongen wordt om op je verjaardag te huilen. Te huilen om een afschuwelijk gemis dat
deel van je geworden is. Dat deel dat vreugde heeft om er weer een jaar bij te hebben en deel dat heel veel
verdriet heeft om dat niet te kunnen delen met degene die je het meest dierbaar is. Lieve jongen, ik weet
wat jij zou doen als je het zag, je zou haar troosten op de manier zoals jij dat alleen kunt. Liefdevol en
zonder woorden. Dit is een beetje onze troost, omdat je in gedachten constant bij ons bent. Liefde kent
geen grenzen, liefde is altijd voelbaar, ook al ben je niet meer lijfelijk bij ons. Mama wilde haar verjaardag
niet vieren. Iedereen is zo’n beetje langs geweest, eigenlijk was dat wel goed. Een beetje afleiding kan
geen kwaad. Het was niet hetzelfde als de bijna 13 jaar daarvoor, ik mistte het zonnetje dat altijd voor
ons heeft geschenen, die knuffel, die onvoorwaardelijke liefde die ik elke dag moet missen, datgene wat
het leven tot grote vreugde dreef, is niet meer. Dat gemis van die vreugde is verschrikkelijk pijnlijk, een
pijn die ik nog nooit gevoeld heb en die nooit over zal gaan. Ik heb, zoals je wel gezien hebt, het grijze
lantaarntje mooi blauw geverfd, de kleur die je zo mooi vindt. Een kaars erin gedaan die heel lang brand,
zodat je altijd een lichtje bij je hebt. Mama heeft de kaars aangestoken. Jeroen komt elke dag bij langs.
Hij steekt elke dag een kaarsje voor je aan. Jeroen heeft het er elke dag heel moeilijk mee dat je niet meer
bent, hij houdt ontzettend veel van je. Juf Bonita is vandaag ook bij je langs geweest. Er is niemand die
je vergeet. Welterusten jongen. Het ga je goed.
61

Geef me je hand en houd me vast
want het is nu zo donker om me heen.
Ik voel me soms zo mateloos alleen
het leven draag ik als een last.
Wees stil, want woorden gaan verloren
in een orkaan die mij nu overspoelt.
Ik weet dat je het goed bedoelt
maar soms kan ik die woorden niet meer horen
Geef me je schouder om op uit te huilen
en luister naar mijn eindeloos verhaal.
Vertaal mijn tranen in onuitgesproken taal
geef me je armen om in weg te schuilen.
Wanneer je mij met warmte blijft omringen dan zal
de wereld niet zo koud meer zijn en zal ik -
ondanks alle pijn - toch op een dag weer vogels
horen zingen.
4
62

18-12-2008
Mama heeft vandaag een mri scan laten maken in Leiden. Waarom moet iemand die in haar leven al zoveel
pijn heeft gehad ook geestelijk worden gepijnigd, wat is het hogere doel daar van? Ik begrijp het niet.
Ik weet dat je er niet meer bent, maar wil het niet begrijpen. Je weet dat ik van het donker hou, je kan je
dan verstoppen voor de rest, dat is mijn inslag. Nu wil ik dat het licht blijft, dan hoef ik niet naar bed in
de avond, want de ochtend is een tocht in het donker zonder te zien wat je wilt zien. Ik heb het steeds
moeilijker om je bed te zien, dat bed waar ik je elke avond welterusten wenste, terwijl je daar nog wat
zat te leren en tegelijk South Park aan het kijken was. South Park was volgens mij best leerzaam aan je
cijfers te zien. Dat bed dat ik elke ochtend zag om je wakker te maken. Om je wakker te kussen. Dat is
niet meer. Welterusten jongen. Het ga je goed.
19-12-2008
Het is weer vrijdag. Ik voel me rot. Komt dat, omdat het weekend er aan komt? Het weekend, in het
weekend zag ik je de gehele dag, in de week was het natuurlijk alleen meestal ’s-avonds. In het weekend
gingen we vaak wat samen doen. Ik denk dat ik daar door me vrijdags zo rot voel. Dat rotweekend komt
eraan. Dat weekend dat ik zonder jou door moet brengen, het wordt een steeds grotere opgave om door
dat weekend heen te komen. Vandaag ben ik koffie gaan drinken op mijn werk. Vorige week was ik best
wel zenuwachtig, nu viel het gelukkig mee. Ik denk dat het steeds beter gaat. Ik heb de ouderinfo van de
Farel binnengekregen, zoals ik je vertelde heb ik een stukje geschreven daarvoor. Er stond ook nog een
stukje van de leerling-mentoren in, een heel mooi stukje. Ik heb het volgende geschreven:
Ridderkerk, december 2008
Beste lezer en betrokkene,
Op 12-11-2008 werden wij opgeschrikt met een telefoontje dat onze zoon Romano Loi onwel was geworden
tijdens de les lichamelijke opvoeding. Op dat moment wisten wij niet dat het zo ernstig zou zijn. Na een
avond en nacht in het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam is hij om 07.15 uur op 13-11-2008 bruut
63

VERDRIET
Op grote hoogte!
5
64

uit ons midden gerukt. Romano is overleden aan een hersenbloeding. Hij zou op 04-01-2009 13 jaar zijn
geworden.
Romano was een heel vrolijke, midden in het leven staande jongen die respect voor het leven en anderen
had. Gezien de enorme belangstelling en respect die er getoond is, zowel op het Farel college en basisschool
de Fontein, bleek dit ook uit in de mooie tekeningen, brieven en stukjes die wij gezien hebben in lokaal 106
van het Farel college. Op Hyves zijn diverse sites voor hem geopend en ook druk bezocht met heel veel
ondersteunde lieve berichtjes.
Wij hebben nooit kunnen vermoeden dat dit zo’n enorme impact zou hebben op alle betrokkenen en niet
betrokkenen, de belangstelling op zijn plechtigheid, die voor ons “heel” mooi was, was gigantisch. Nog nooit
zoveel mensen bij elkaar gezien die het enorme verdriet met ons wilde delen en daarvoor danken wij u allen.
De honderden kaarten die wij mochten ontvangen van mensen die wij wel en niet kenden. Romano heeft in
de jaren dat hij als een gelukkige jongen leefde veel vrienden gemaakt en dat is een heel goede herinnering
voor ons. Het gat dat nu ontstaat is nooit meer op te vullen. We missen hem elke dag, elk uur, elke minuut
en elke seconde. We moeten het helaas met onze herinnering doen. Hij had nog zoveel plannen die niet meer
ten uitvoer kunnen worden gebracht. Een plan wil ik met u delen, en die heeft hij al gedeeltelijk uitgevoerd,
hij wilde andere mensen gelukkig maken door respectvol, betrokken en behulpzaam te zijn. Wij hopen dat
anderen dit plan voortzetten in nagedachtenis aan Romano, een jongen van 12 die al ver vooruit was in zijn
sociale vaardigheid.
Wij willen alle hulpdiensten, en vooral de sportleraren die zeer adequaat hebben gehandeld, bedanken voor
hetgeen ze gedaan hebben op het moment dat ze moesten ingrijpen. Helaas was er niets aan te doen, Romano
heeft het niet gehaald, hoe hard hij ook gevochten heeft, want een ding begreep hij heel goed, geef nooit
op, nooit en te nimmer. Blijf vechten tot je niet meer kan. Maar geef nooit op. Het gemis dat wij voelen zal
nooit overgaan, elke dag wachten wij opdat de achterdeur open zal gaan en hij binnen komt, maar deze
65

Gelachen hebben we...
maar we zouden niet vergeten dat
we hebben gelachen, gelachen hebben
we veel en dat zal ik niet vergeten
want we hebben gelachen en veel hè?
en dat zullen we nooit vergeten omdat
we zoveel gelachen hebben en dat
niet vergeten gvd wat hebben we gelachen
en niet en nooit vergeten dat we zo
hebben gelachen omdat we samen waren
en zoveel gelachen hebben dat we
het nooit zulen vergeten
Bert Schierbeek (1918-1996)
De deur (1972)
6
66

deur zal nooit meer open gaan voor hem, want hij is er niet meer. Dit gevoel gaat nooit meer weg. Romano
het ga je goed en tot ziens.
I don't ever wanna feel like I did that day
Take me to the place I love, take me all the way
I don't ever wanna feel like I did that day
Take me to the place I love, take me all the way
It's hard to believe that there's nobody out there
It's hard to believe that I'm all alone
At least I have her love, the city she loves me
Lonely as I am, together we cry
Veel liefs,
Carlo en Martine
We zijn vanmiddag nog bij je geweest, je opi heeft een mooie ster op zonne-energie neergezet, de ster
verandert telkens van kleur. Ik kom een keer met Jeroen samen, en misschien nog anderen, als het
donker is een keer kijken. Kijken of het in de avond echt donker is. Ik heb, sinds het met jou is gebeurt,
nog niet een keer gedroomd, ik ga slapen en daarna word ik wakker. Normaal droom ik elke nacht, nu
niet meer. Alles is zwart. Ik hoor je niet, ik zie je niet in mijn dromen, omdat ik die niet heb. Heel raar
vind ik dat. De hele dag zit je in mijn gedachten, maar in de nacht ben je er niet. Welterusten jongen. Het
ga je goed.
67

TOEKOMST
Mooie jongen!
7
68

20-12-2008
Wat een klote dag vandaag. Ik was om 6 uur op vanochtend. Het weekend sucks, heel erg. In de week
gaat het nog, maar in het weekend ben ik liever niet thuis. Het is minder gezellig zo zonder jou. Niet meer
vechten, geen gesprekken, geen grapjes. Ik kan niemand meer wegjagen bij mijn computer. Geen ruzie
meer over wie er op de bank gaat liggen. Al dat is voorgoed voorbij. Ik ben ’s-avonds naar Ridderkerk
geweest, heb Wolter Kroes gezien. Wat afschuwelijk is dat. Wat een rotmuziek. Gelukkig hadden ze genoeg
bier. Dan maakt het wat draaglijker. Het was voor de rest wel gezellig. We zijn daarna om een uur of half
een in de nacht bij je geweest. Zo donker was het niet. Je kaars naast je brandde mooi. De ster van opi
veranderde van kleur. Het was erg rustgevend om op dat tijdstip bij je te zijn. Het was een goede afsluiting
van een rotdag. Welterusten jongen. Het ga je goed.
21-12-2008
Ik heb langer geslapen dan normaal. Dat komt waarschijnlijk door de drank. Ik moest vandaag
voetballen. Ik moet een keer beginnen. Het voetballen ging wel goed. We hebben 6-2 gewonnen van DHZ.
Tijdens de wedstrijd kwam mama kijken, zoals ze wel vaker doet. Dan kwam jij ook altijd mee, het was
wel moeilijk om jou niet naast mama te zien staan. Waar ben je toch? Ik voelde me zo alleen. Ik voel me
in gezelschap ook zo alleen, ik heb dan niets om naar uit te kijken. Na de wedstrijd kwam je altijd naar
me toe om me een kus te geven. En je zei dan altijd tot straks. Normaal na de wedstrijd kwam je altijd de
kantine in en gaf me nog een zoen. Om dan te vragen: “mag ik wat eten en drinken?”, meestal ging je op de
zondagmiddag nog even naar je oma.
Alles is weg, ik besef dat steeds meer, dat het over is, echt over. Het gemis wordt steeds groter.
Alle leuke dingen die ik niet meer met je kan delen. Ik ben naar huis gegaan en op de bank in slaap
gevallen. Normaal ga ik gelijk naar bed op zondag, maar kon dit nu niet, jij zou toch niet bij mij komen
liggen. Welterusten jongen. Het ga je goed.
69

VRIEND WARMTE
VUURWERK KNUFFEL
GAMES
VADER
MOEDER
DONATIE
B E E R
LIEFJE
THUIS
70

22-12-2008
Ik ben weer om 6 uur opgestaan. Waarom sta ik eigenlijk op? Wanneer ik in je kamer kom, zie ik je op
bed zitten en dan hoor ik altijd maar weer: “hej pa, kom je even bij me liggen, kom nou effe joh, gezellig”,
constant hoor ik dat. Een niet aflatende stroom van zinnen, korte kreten en een hoofd vol geluid, dat me
constant aan jou herinnert. Niels en zijn moeder zijn vandaag langs geweest, Niels had het heel moeilijk,
de tranen sprongen in zijn ogen. Ja, wat wil je, zo jong en zoiets van dichtbij meemaken. Elke dag mist
hij je voor zijn huis, je haalde hem elke dag op om naar school te gaan. En, naar ik hoor, altijd op tijd.
Zo ben je. Ik ben vandaag met Mario mee geweest, je raad nooit waar naar toe? Naar Ikea. We moesten
iets halen voor Michèle haar huis, een computertafel en een stoel. Wat een drukte bij Ikea, heel het jaar
kunnen al die mensen gaan, moeten ze op dezelfde dag als dat wij gaan. Leuk hé kerstvakantie, die de
mensen feestdagen noemen. Volgens mij begrijpen de meeste er niets van wat de werkelijke kerstgedachte
is. Ik ga morgen je vuurwerkbestelling wegbrengen. Zoals ik al eerder zei, ik heb je naam erop gezet. Ik
ben benieuwd hoe die verkoopsters zullen reageren. Het is tenslotte voor jou, al dat vuurwerk dat ik ga
bestellen. Ik vertel je er nog wel over als ik het afgestoken heb. Welterusten jongen. Het ga je goed.
23-12-2008
Ik ben weer om 6 uur opgestaan. Waarom sta ik eigenlijk op? Omdat ik moet, ik moet verder, ik heb
nog zo’n lange weg te gaan. Er is nog geen licht aan het einde van de weg te zien, maar dat komt denk ik
wel. Op een gegeven moment komt dat licht, dan kan ik misschien weer helder denken. Hoe lang dat duurt
dat weet ik niet. Ik heb het vuurwerk voor je besteld, de mevrouw die het aannam begon spontaan te
huilen toen ze jou naam op het formulier zag staan. Ik weet haar naam niet, maar jij kent haar al lang
van eerdere jaren. Mama vertelde dat ze van Niels hoorde wat je laatste woorden waren. Deze luidden: “ga
nu de meester maar halen, het gaat niet goed met me”, je voelde het dus aankomen. Ik heb altijd tegen je
gezegd, dat ik je zou beschermen, maar hier kan ik echt niets aan doen. Het spijt me zo erg dat ik er niet
was om je helpen. Al kon ik er niets aan doen, dit overkomt je. Het is zo frustrerend om geen woordelijk
afscheid te nemen. Het is zo erg om je nu te moeten missen. Morgen gaan we naar Weerterbergen waar je
71

Moeder
Snelheid!
8
72

vorig jaar ook bent heen geweest. Ik had je er zo graag bij gehad. Caroline heeft de foto’s gezien die
in het begin van je opname zijn gemaakt, ook al was je niet op je hoofd gevallen met handstand, het had
gebeurt, niets van dat alles is van invloed geweest . De ader heeft zijn eigen weg gekozen, de weg die fataal
werd en ons leven overhoop heeft gegooid, maar niet verwoest. Dat laat ik niet toe. Jou levensvreugde en
toekomstgerichtheid is de leidraad van het pad dat ik moet bewandelen. Als jij die had kunnen volgen was
je gelukkig geworden. Dat ga ik zeker oppakken en het afmaken in de gedachtenis aan jou. Welterusten
jongen. Het ga je goed.
24-12-2008
Weer vroeg opgestaan. ’s-Ochtends nog even koffie gaan drinken op het werk. Ik ben nog even bij je
geweest en ik heb een briefje bij je neergelegd om te laten weten dat we een aantal dagen weg zullen zijn.
Om een uur of 12 zijn we vertrokken naar Weerterbergen. De reis was niet zo prettig zonder jou achterin.
Ik miste je zenuwachtigheid, dat had je altijd als je ergens naar toe ging, de spanning van iets nieuws,
een nieuwe beleving, een ervaring meer, daardoor krijg je spanning. Op het Plaza aangekomen hebben we
een biertje genomen. Waar ben je, je kan elke seconde aan komen lopen. Vorig jaar in ieder geval wel. Nu
waarschijnlijk niet. Ja, daar ben je, nee, het zijn mijn hersenspinsels.
De tranen komen opwellen door het verdriet waarin ik wegzink. Het huis was ook al niet de plezierigste
omgeving die ik me op dat moment kon indenken. Ik heb je op elke bank zien zitten, op elke stoel, ik heb
je aan tafel zien eten en drinken, net als vorig jaar. Wat een intens verdriet kan een mens toch hebben om
de dingen die uit hun leven gerukt zijn. Ik heb gehuild maar ook gelachen, alles ligt zo dicht bij elkaar.
Het was niet zo prettig de eerste dag, maar met zulke lieve vrienden ging het wel een stukje beter. Het
enige wat ik echt van je gezien heb was de kaars en je foto die midden in het huis stonden. De rest waren
gedachten die levend werden door het gemis dat ons is aangedaan. Constant zat je in mijn gedachten. Ik
heb met anderen veel over je gepraat. Ook nog naar de Red Hot Chili Peppers geluisterd, zelfkastijding
noem je dat, muziek luisteren is jezelf pijn doen op het moment dat je het nodig hebt. Ik loop helemaal leeg
73

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Het water gaat er anders dan voorheen
De stroom van een rivier hou je niet tegen
Het water vindt er steeds een weg omheen
Misschien eens, gevuld door sneeuw en regen
Neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
Om hem dan glad en rond gesleten
Te laten rusten in de luwte van de zee
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde bewijs van mijn bestaan
Omdat door het verleggen van die ene steen
Het water nooit dezelfde weg zal gaan
Uit: De Steen
BRAM VERMEULEN
9
74

aan ultieme gedachten in mijn diepste ik. Welterusten jongen. Het ga je goed.
25-12-2008
Eerste kerstdag. “Feestdagen” zijn op dit moment helemaal niets. Mama is heel verdrietig. We krijgen veel
steun van de anderen. Ik was deze dag zo moe dat ik vroeg ben gaan slapen, het is slopend om constant
jou in gedachten te hebben. Zonder jou is het niet zo leuk. Lola heeft gebeld om te vragen hoe het met ons
is. Het is echt een lief meisje, maar dat wist je al. Welterusten jongen. Het ga je goed.
26-12-2008
Het is koud buiten, buiten is de kou niet zo erg. Je kan je er op aankleden, maar die verscheurende
innerlijke kou, die mijn gevoelens bevriezen totdat ik niet meer weet of het de kou van buiten is, dat is
verschrikkelijk. De eenzaamheid die ik voel wanneer de innerlijke kou toeslaat op het moment dat ik het
niet verwacht, dat ik het gevoel heb dat alle geluk weggezogen wordt, alsof er een Dementor over me heen
hangt. Al het geluk wordt uit me weggezogen. Alle eenzaamheid die ik voel wil ik niet aanvaarden, ik moet
verder, ik moet voor je moeder zorgen, dat heb ik je belooft en dat ga ik ook zeker doen. Het moet,
waarschijnlijk staat het zo geschreven dat dit moest gebeuren. Ik geloof het eerlijk gezegd niet. Ik weet
het niet. Welterusten jongen. Het ga je goed.
27-12-2008
Afgelopen zomer zijn we met zijn drieën bijna heel Nederland door gereden. Alleen zijn we niet in Limburg
geweest. Vandaag dus wel. Vandaag zijn we naar Valkenburg gegaan, dat wilde ik graag. Ik wilde je laten
zien in welke streek ik ben geboren, het mooie Limburg. We zijn in de groeve geweest, met het treintje door
de groeve. We hebben een gedeelte van de groeve gezien, je kan niet alles zien, want het gangenstelsel is 70
kilometer lang. Te lang om alles te zien. Ik heb veel muurschilderijen en beeldhouwwerk gezien. Jij zou er
van genoten hebben, jou kennende. Ik heb je wel gevoeld, of beeldde ik het me in? Ik weet het niet. Ik
voel je elke dag. Ik ruik jou geur elke dag. Die aangename frisse geur. De geur van een opgroeiend kind.
75

Thuis
Eerst met sterretjes beginnen!
[
76

De vooruitgang. De leergierigheid. Daarom alleen al zal ik doorgaan met leven, om in mijn verdere leven over
jou te vertellen, tot vervelens toe. Welterusten jongen. Het ga je goed.
28-12-2008
Zondag. Er is geen sprake van zondagsrust in mijn hoofd, het maalt maar door en door. Totdat de
geluiden van buitenaf eigenlijk niet meer doordringen en ik soms geen onderscheid kan maken waar de
geluiden vandaan komen. De ene dag gaat het goed en de andere dag gaat het minder. Meestal is het wat
minder. Ik ben blij als deze dagen en de komende dagen achter mij liggen. Rest van de dag weet ik niet
meer, sorry. Welterusten jongen. Het ga je goed.
29-12-2008
Weer naar huis. Het is moeilijk thuis komen in een geheel leeg huis. Geen geluiden die je kan herkennen,
geen geluiden waar je de afgelopen jaren zo van bent gaan houden, geen geluiden die je vrolijk maken of
irriteren, helemaal niets. We zijn bij je langs geweest, de gegraveerde stenen die we hebben laten maken
met jou uitspraken lagen er, precies wat we wilden. Heel erg verdrietig, maar ook vrolijk. Jouw uitspraken
liggen er, ik denk dat het nu bijna compleet is, alleen je foto nog. Die komt er nog wel. Het is donker, zo
donker dat ik soms niet zie wat er gebeurt, dat ik soms tegen iets aanloop wat ik normaal wel begrijp,
maar soms ook niet. Ik hoop op sneeuw, want zo lang het sneeuwt is het niet helemaal donker. Ik begrijp
nog steeds niet dat je weg bent. Ik zal het nooit begrijpen dat jij bij mij weg moest. Ik wil alleen weten
wie dat heeft bepaald. Dat antwoord zal ik wel nooit krijgen. Ik blijf er wel naar zoeken. Welterusten
jongen. Het ga je goed.
30-12-2008
Nog twee dagen, dan breekt het nieuwe jaar aan. Het afgelopen jaar was een jaar dat ik me anders had
voorgesteld. Een jaar vol vreugde, een jaar met nieuwe kansen. Nu moet ik in het nieuwe jaar de draad
weer oppakken en weer gaan werken. Dat zal moeilijk worden. Veel dingen interesseren me nu niet, dat
77

ALS HET ROUWRUMOER RONDOM JOU IS VERSTOMD,
DE STOET VOORBIJ IS, SCHUIFELENDE VOETEN,
DAN VOEL IK DAT ER EEN DIEPE STILTE KOMT,
EN IN DIE STILTE ZAL IK JOU OPNIEUW ONTMOETEN.
EN TELKENS WEER ZAL IK JE TEGENKOMEN,
WE ZEGGEN VEEL TE GAUW, HET IS VOORBIJ,
HIJ HEEFT ALLEEN JE LICHAAM WEGGENOMEN,
NIET WIE JE WAS, EN OOK NIET WAT JE ZEI.
IK ZAL NOG ALTIJD GRAPJES MET JE MAKEN,
WE ZULLEN SAMEN DOOR HET STILLE LANDSCHAP GAAN,
NU JE MIJN HANDEN NIET MEER AAN KUNT RAKEN,
RAAK JE MIJN HART NOG DUIDELIJKER AAN.
Toon Hermans
]
78

moet veranderen, anders zak ik weg. Ik wil niet wegzakken, dan doe ik je geen eer aan. Vandaag belde de
transplantatiecoördinator, ze vertelde wat er met je organen is gebeurt. Je lever is getransplanteerd in
een man van 52 jaar, die nu opnieuw met zijn leven kan beginnen. Wanneer hij jouw lever niet had gekregen
was hij nu al overleden. Je linker nier is naar een vrouw van 51 jaar gegaan. Deze vrouw hoeft niet meer
elke week naar ziekenhuis te gaan en kan heel veel medicijnen laten staan. Je rechter nier was helaas niet
goed genoeg door anatomische afwijkingen. Ik ben zo trots op je dat je na jouw leven mensen heb gered.
Een man die nu een nieuw leven kan opbouwen en een vrouw die haar leven verder kan afmaken. Ik ben écht
heel trots op je. Écht heel trots. Je bent een kei. Ik voel me een trotse vader. Ik ben altijd trots op je
geweest. Je was anders dan anderen, dat laat je nu weer blijken. Ik hoorde dat je met de kerstdagen
veel bezoek hebt gehad. Dat je de hele dag geen rust hebt gehad. Lekker hé, zo veel bezoek, dat vond je
ook altijd leuk, veel mensen om je heen. Een echt gezelschapsmens. Welterusten jongen. Het ga je goed.
31-12-2008
Het is zo ver. Het zwartste jaar in mijn bestaan is bijna ten einde. Wordt het een nieuw begin?
Ja, eigenlijk wel, een nieuw begin zonder jouw lijfelijke aanwezigheid. Je zal altijd aanwezig zijn in alles wat
ik doe en niet doe. Ik hoop dat ik in de loop van volgend jaar weer een beetje levensvreugde krijg die mij
bruut afgenomen is. Het is vandaag weer de jaarlijkse vuurwerkdag. Deze dag was elk jaar voor jou het
hoogtepunt van het jaar, de dag waar jij al het hele jaar naar uitkeek. Ik zie je al die jaren, vanaf het
moment dat je alleen mocht afsteken, met je, te grote zwarte Adidas jas aan, volle tas met vuurwerk naar
buiten gaan om uren weg te blijven, thuis komen, je tas weer vullen en weer weg te gaan. Ik zag de twinkeling
in je ogen als je over de ontploffingen praatte die je gezien en gemaakt had. Wat een passie daarover. Ik
zag hoe vrij je je voelde, omdat wij vertrouwden dat je er verstandig mee om zou gaan. Dat vertrouwen is er
altijd geweest. Je beschaamde het eigenlijk nooit. Alleen door je kinderlijke onschuld zijn er wel eens kleine
problemen geweest, maar dat hoort bij het opgroeien. Nu zie ik je foto’s en besef dat van het opgroeien
geen sprake meer is, het zijn foto’s die niet ouder kunnen worden. Het zijn stilstaande beelden die geen
verouderingsproces hebben, het zijn foto’s die het stilstaan van mijn leven symboliseren. Maar, het zijn ook
79

Donatie
Met oma en Mauro!
/
80

foto’s die me herinneren aan de vreugde die ik met je heb gehad. Aan foto’s zitten meerdere kanten, elke
foto vertelt een verhaal. Ik ben zo blij dat jij mijn leven hebt verrijkt, op het moment dat ik je nodig had
ben je bij ons gekomen. Echt op het juiste moment. Ja, dit jaar is weer over, een jaar vol ellende, echte
ellende. Een jaar, al het verdriet dat er is geweest, om eigenlijk snel te vergeten, maar kan dat? Nee, dat
zal niet lukken. Een datum zal altijd blijven n.l. 13-11-2008. Er is ook een datum dat vreugde brengt n.l.
04-01, dat is een datum dat mij bijna 13 jaar geleden toch de vreugde schonk die ik mijzelf nooit heb
kunnen voorstellen. Je weet hoe ik over kinderen denk. Jij hebt mij geleerd dat er ook andere soorten
kinderen zijn. Kinderen die onvoorwaardelijke liefde kunnen geven en die daar niets voor terug willen
hebben. Kinderen die je spontaan op 12-jarige leeftijd in een volle winkel beet pakken, een kus geven en dan
zeggen: “papa, ik hou van je” zo hard dat iedereen het hoorde. Ik heb dat nog nooit bij iemand anders
gezien. Misschien ben ik wel blind daarin, omdat ik een zoon heb, met nadruk op heb, die heel anders is
geweest dan andere kinderen. Een stukje dat je ome Jan geschreven heeft:
Lieve knuffelbeer
We zitten nu middenin de voor jou de meest geliefde dagen van het jaar.
Er was eerst de kerst, de dagen dat je kon eten en snoepen wat je wilde. Vooral het snoepen was voor
jou een geliefde bezigheid.
Vandaag is het oud en nieuw, wat vooral voor jou één ding betekende VUURWERK !!!!!!!!!!.
Het vuurwerk waar je jaren geleden al de hele dag mee bezig was, in het begin vooral het beethouden en weer
wegleggen en dat de hele dag door. Nu je het niet meer zelf kan afsteken zal je er best wel voor gezorgd
hebben dat je de beste plaats heb om het te bekijken vanaf boven.En als klap op de vuurpijl was daar je
verjaardag. De dag waarop je constant vertelde hoeveel geld je had en hoeveel je nog nodig had om je kado,
meestal een game, te kopen. Waarvan Carlo zeker wist dat dit ging lukken, met of zonder zijn hulp.
81

APPLE - ARMANI - AXE
BJÖRN BORG - FANTA - DOUGLAS
COCA COLA - BURGER KING - G-STAR
DOLCE & GABBANA - G-SUS - NIKE
HYVES - ICI PARIS - K-SWISS
LA COSTE - LAYS - LG
SPA - STIMOROL - VOFAFONE
PLAYSTATION - PLAYBOY - MEXX
MC DONALDS - MENTOS - NINTENdo
RED bull - replay - samsung
82

Helaas deze fijne dagen uit het verleden zullen in de toekomst nooit meer hetzelfde zijn, want er is altijd
die lege plek die nooit meer gevuld zal worden. Alleen uit mijn gedachten en mijn hart zal je nooit meer
verdwijnen.
Je oompie
Het is een heel vreemde avond geweest, een avond die anders had moeten lopen in de plannen die jij gesmeed
had. Jij had buiten moeten staan met al je vuurwerk, jij had buiten moeten staan met het geluk in je ogen,
omdat je lol had. Ik stond nu buiten, wezenloos mijn pijlen uit te delen aan Marvin, die ze voor mij afstak,
het lukte me niet zo erg. Om twaalf uur precies begon het nieuwe jaar, iedereen die hier aanwezig was
wist eigenlijk niet wat te doen, het was een hele vreemde gewaarwording. Mensen, die normaal het grootste
woord hebben, vielen stil en wisten niets uit te brengen, ik begrijp het wel. Het is zo moeilijk om onder
deze omstandigheden je vrolijk te gedragen, het is zo moeilijk je verdriet te beteugelen. Zonder jou was
het vuurwerk niet zo mooi, zonder jou smaakte de champagne nog minder dan de jaren er voor. Alles is
veranderd in het nieuwe jaar, ik weet niet of er nog geluk op mijn pad komt, voorlopig niet in ieder geval.
Voorlopig niet. Het is koud, innerlijk is het zo koud. Zo koud. Welterusten jongen. Het ga je goed.
83

84

B
85

SOMETIMES I FEEL LIKE I DON’T HAVE A PARTNER
SOMETIMES I FEEL LIKE MY ONLY FRIEND
IS THE CITY I LIVE IN, THE CITY OF ANGELS
LONELY AS I AM, TOGETHER WE CRY
I DRIVE ON HER STREETS ‘CAUSE SHE’S MY COMPANION
I WALK THROUGH HER HILLS CAUSE SHE KNOWS WHO I AM
SHE SEES MY GOOD DEEDS AND SHE KISSES ME WINDY
I’LL NEVER WORRY, NOW THAT IS A LIE
I DON’T EVER WANNA FEEL LIKE I DID THAT DAY
TAKE ME TO THE PLACE I LOVE, TAKE ME ALL THE WAY
I DON’T EVER WANNA FEEL LIKE I DID THAT DAY
TAKE ME TO THE PLACE I LOVE, TAKE ME ALL THE WAY
IT’S HARD TO BELIEVE THAT THERE’S NOBODY OUT THERE
IT’S HARD TO BELIEVE THAT I’M ALL ALONE
AT LEAST I HAVE HER LOVE, THE CITY SHE LOVES ME
LONELY AS I AM, TOGETHER WE CRY
.
86

01-01-2009
Gisteren om 24.00 uur hebben we heel veel vuurwerk en sterretjes afgestoken voor jou! Vuurwerk,
je favoriete bezigheid, ruim van te voren begon je al met het uitzoeken wat je zou kopen. Het is niet te
beschrijven hoe we je allemaal missen. Jill kijkt iedere dag naar de sterren aan de hemel en zegt dan "daar
is Romano" laat het sterretje maar stralen voor ons allemaal.
Dikke kus en we missen je Mamma
Hoi Romano, vannacht om 12 uur toen ik naar de hemel keek voor vuurwerk, zag helemaal geen vuurwerk
door de tranen in mijn ogen. Ik kon alleen maar aan jou denken en aan je vader en moeder en heb stiekum
staan huilen in het donker. Weet dat je nog geen dag uit mijn gedachten bent geweest, ook al heb ik het
heel druk gehad. Tot zondag, Corrie
Welterusten jongen. Het ga je goed.
02-01-2009
Angelo was vandaag jarig, hij is 42 geworden. Jij zou over 2 dagen 13 zijn geworden. Voor mij wordt jij
gewoon 13, al zul je qua uiterlijk nooit ouder worden, je zal altijd hetzelfde gezicht houden. Ik kan me
jou dan ook niet ouder voorstellen en ik denk dat ik dat ook niet wil. Je zal nooit ouder worden dan dat
je nu bent. Ik ben zo moe op het ogenblik, ik heb het idee dat mijn weerstand op de laagste stand sta en
dat ik de komende dagen ziek ga worden. Hoofdpijn, keelpijn, een zeer onrustig gevoel, volgens mij gaat er
een andere fase bij mij in werking treden. Dat zal gebeuren na jouw verjaardag denk ik, het geregel is weg,
ik ga proberen te werken, ik moet wel. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om weer te gaan werken, maar
ja, zonder werk, geen eten. Wat ik wil is eigenlijk gewoon rust. Diepe rust. Rust die mijn hoofd leegmaakt.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
87

Vuurwerk
Wie, ik?
,
88

03-01-2009
Vanochtend om 4 uur opgestaan, kon echt niet slapen. Ik ben zo moe, voel me ziek. Ik ben de hele dag
rusteloos, maar heb geen zin om iets te doen. Zonder jou is er op zaterdag helemaal niets te doen, hoe
kom ik de komende zaterdagen door. Op zaterdag gingen we vaak wat samen doen, dat was eigenlijk de
enige dag van de week dat we samen waren. Jij vrij, ik vrij. Het gaf altijd zoveel plezier om samen met jou
dingen te doen, dingen die ik jou niet hoefde op te dringen, dingen doen die jij en ik leuk vonden. Ik moet
het plezier zien te vinden om die dingen in de komende tijd weer te gaan doen, alleen zonder jou lijfelijke
aanwezigheid, je zal toch bij me aanwezig zijn, voor altijd in wat ik doe. Morgen ben je jarig, ik ben benieuwd
wat ik voel morgen. Zal ik morgen alleen verdrietig zijn of zal het gemengd zijn. Zal ik denken aan de bijna
13 gelukkige jaren die ik met jou heb gehad of zal ik denken aan de verdrietige tijd die zal komen? Ik
weet het niet. Welterusten jongen. Het ga je goed.
04-01-2009
Gefeliciteerd jongen. Je bent voor mij 13 geworden. 13 Jaar. Waarom het getal 13 weer. Welk verhaal
past hier bij? Welk verhaal gaat er over 13? Wie vertelt mij dat? Ik weet nog dat je geboren werd op
donderdag 04-01-1996. Op een donderdag geboren, op donderdag 13-11-2008 uit ons midden
weggenomen. Oma Loi is op een 13e geboren, ze vertelde me vanochtend dat ze haar verjaardag nooit meer
wil vieren op een 13e. Ik weet nog dat je bij ons thuis kwam, ik dacht toen, wat moet ik met zo’n hummeltje,
een echte vader was ik toen nog niet. Ik was er eigenlijk helemaal niet klaar voor. Het eerste jaar heb ik je
eigenlijk niet echt geaccepteerd. Ik wilde, volgens mij, niet de verantwoordelijkheid van een vader hebben.
Dat veranderde daarna heel snel, je ging lopen, je begon altijd te lachen, je was altijd vrolijk, rustig in de
nacht, gewoon een lief kind.
Vanaf dat moment heb ik me voorgenomen om voor je te zorgen in goede en slechte tijden. Nu zijn de
slechte tijden aangebroken, maar zonder jou, ik zal goed voor je moeder zorgen, zoals ik je stilzwijgend
beloofd heb. Ik heb je eens beloofd dat ik er altijd voor je zou zijn, toen het met je gebeurde was ik er
89

I DON’T EVER WANNA FEEL LIKE I DID THAT DAY
TAKE ME TO THE PLACE I LOVE, TAKE ME ALL THE WAY
I DON’T EVER WANNA FEEL LIKE I DID THAT DAY
TAKE ME TO THE PLACE I LOVE, TAKE ME ALL THE WAY
UNDER THE BRIDGE DOWNTOWN
IS WHERE I DREW SOME BLOOD
UNDER THE BRIDGE DOWNTOWN
I COULD NOT GET ENOUGH
UNDER THE BRIDGE DOWNTOWN
FORGOT ABOUT MY LOVE
UNDER THE BRIDGE DOWNTOWN
I GAVE MY LIFE AWAY
RED HOT CHILI PEPPERS
UNDER THE BRIDGE
90

niet om je bij te staan, dat vind ik zo verschrikkelijk, het voelt of dat ik een belofte heb gebroken aan
je. Ik weet, dat ik er niets aan kan doen, het is de natuur geweest die anders heeft beslist. Ja, nu ben
je eigenlijk 13, een heel leven vol avontuur en plezier voor je. Ik kan het niet voor je afmaken, ik kan nog
wel de dingen bezoeken die we afgesproken hebben en je foto achterlaten op de plekken die wij nog wilden
bezoeken zoals: Parijs, Londen en Australië. Ik beloof je dat ik je foto in Australië zal neerleggen, ik
hoop het te doen in de komende 5 jaar, al moet ik er alleen naar toe, het zal gebeuren. Je verjaardag, je
keek er altijd naar uit, niet zo zeer omdat je jarig zou zijn, maar om de plannen af te maken die je al een
hele tijd voorbereid had, meestal vroeg je geld, zodat je het bij je andere spaargeld kon leggen. Dan kon
je zo snel mogelijk weer iets kopen.
Je was wel een beetje zuinig met je geld, alleen als je iets wilde, maakte het niet uit hoeveel het kostte.
Dan kwamen de plannen uit de kast, meestal in jou voordeel. Wanneer je het bedrag niet kompleet had,
dan kwam je meestal naar me toe met de vraag: “pa, ik de helft en jij de helft?”, ik trapte er meestal in,
dat wist je en ik ook. Liefde maakt verschrikkelijk blind, zeker onvoorwaardelijke liefde, die nog steeds
voor je bestaat. Je was wel een beetje zuinig met je geld, in dingen delen, daar was je wel weer heel sterk
in. Dan maakte het niet uit of je iets over hield. Ik heb vanochtend een pijl voor je afgestoken om 10:00
uur. Ik heb Under the Bridge geluisterd en gehuild. Veel gehuild. Ik mis je zo. Zeker op wat eigenlijk een
vreugdevolle dag had moeten zijn. Onderstaande stukjes stonden vandaag op je hyves, ik denk dat het
de lading dekt:
hallo lieverdje,
weer een lekkere drukte vandaag bij je he.. die wensbalonnen waren apart he.. helemaal die witte, heel
toevallig dat juist die witte waarop allemaal dingetjes waren geschreven even een andere weg opging dan
die andere blauwe we weten allemaal dat jij dat was.. ook mooi waren die sterretjes.. oke!! dat is niet
echt jou ding sterretjes, het liefst wilde we natuurlijk vuurpijlen enzo afsteken, maar jah we moesten een
beetje rekening houden he maar we hebben het s'avonds goedgemaakt en hebben we mooie pijlen en potten
91

Games
Lekker puhhhh!
‘;
92

afgestoken.. ookal was je er niet bij vandaag, toch voelde ik je aanwezigheid .. het is trouwens mooi om te
zien dat er zoveel mensen voor je papa en mama zijn.. dat moet toch een bepaalde rust geven?.. Alle mensen
die er vandaag waren missen je elke dag en denken elke dag aan je .. liefje het was vandaag een mooie dag
.. jou verjaardag.. je was er maar toch ook niet.. ik wilje toch even feliciteren want je bent wel jarig .. ik
hou van jou en tot snel dikke kus je nicht michelle
Lieve Romano,
25 oktober.. kwam je op mijn verjaardag.. je vroeg.. eeyy room, kom je ook op mijn verjaardag? natuurlijk
zei ik.. je vroeg ook nog of ik bleef slapen .. ik zei dat moeten we nog even aankijken.. ik keek er zo naar
uit jongen.. samen met Roxanne, Yael, Lola en Samentha. Dat moest en zou tegek worden! Maar helaas.. het
moest op een hele andere manier, een manier die NIEMAND leuk vind . maar.. ik ben toch bij je geweest..
en we hebben ballonnen de lucht in laten gaan.. en sterretjes aangestoken. allemaal voor jou! Roxanne heeft
nog speciaal voor jou een brief geschreven en een mooie roze roos gekocht..!! en die moet je echt lezen.. op
je gemakkie.. jammer genoeg ging onze ballon kapot.. en dat vond ik echt niet leuk . maar we hebben allemaal
op 1 ballon een stukje geschreven.. voor jou..
en die.. ging gelukkig de lucht in .
maar Romano.. ik ga stoppen.. ik kom je snel weer opzoeken.. en dan heb ik een verassing voor je.. wat wij
samen spaarde!
maar ik ga nu echt hoor
Romano! ILoveeYouu en ik laat jou never nooit gaan!!
Dikke kus!! je niggie zoals je me altijd noemde
Welterusten jongen. Het ga je goed.
93

WEET JE WEL KLEINE JONGEN
WAT JE MET ME HEBT GEDAAN
IN DIE VEEL TE KORTE TIJD
VAN JOUW AARDSE BESTAAN?
JIJ HEBT MIJ MEER MENS GEMAAKT
IK STA NU DIEPER IN HET LEVEN
JE HEBT ME IN MIJN HART GERAAKT
JE HEBT ME ZOVEEL MOOIS GEGEVEN!
SINDS HET AFSCHEID BESEF IK PAS
DAT ONDANKS DE GROTE PIJN
IK DANKBAAR BEN DAT JIJ ER WAS
EN DAT IK JOUW PAPA MOCHT ZIJN!
:
94

05-01-2009
Een dag na je verjaardag. Eigenlijk is het nu de eerste dag van de rest van mijn leven. De eerste dag, ik
bedoel daarmee, dat alle dagen, die men feestdagen noemt, voorbij zijn. Ik moet de draad weer oppakken
en verder gaan, mijn gewone leven proberen op te pakken, het leven dat ik met jou had is niet meer. Hoe
hard het ook klinkt, ik moet kunnen zeggen tegen anderen dat het goed met me gaat, ook al heb ik veel
verdriet, jij bent er niet. Jij zal er altijd zijn, in alles wat ik doe. Ik kan er nog steeds niets aan doen,
dat ik denk, dat ik bij je had moeten zijn toen het gebeurde, ik had je belooft altijd voor je te zorgen.
Ik heb voor mijn gevoel gefaald. Ik weet dat ik, een half jaar geleden, nog tegen je zei dat dood gaan
eigenlijk niet zo erg was, ik bedoelde toen niet dat het jou moest overkomen. Ik bedoelde dat de dood bij
het leven hoorde. Ik wist toen ook niet dat het zo dichtbij zou komen. Het dierbaarste wat ik had is mij
afgenomen, niemand neemt mijn dierbaarste herinneringen aan jou af, die gaan altijd met mij mee, overal
waar ik naar toe ga. Vandaag hebben we je bed uit elkaar gehaald, mama en ik konden er niet meer tegen
om in jouw kamer te komen en telkens dat lege bed te zien. Ik zag geen leeg bed, elke keer als ik in je
kamer kwam zag ik je op bed zitten en liggen, ik kon er niet meer tegen. Ik heb samen met mama je bed
weggedaan. Sorry. Ik kon het niet meer zien. We hebben ook je kasten en dergelijk wat anders geplaatst.
Ik ben ook nog even bij je geweest. Heel veel dingen gaan nog langs me heen. Ik hoop vanaf nu de rust te
krijgen die ik nodig heb. Ik hoop het. Welterusten jongen. Het ga je goed.
06-01-2009
Ik ben vandaag een paar uurtjes gaan werken. Ik had het gevoel of dat ik 2 dagen bezig ben geweest, zo
moe was ik. Ik ben toch lekker op de scooter gegaan, lekker koud. Het was net zo koud als de dag nadat
jij geboren bent. Ik weet dat nog dat het toen ook zo koud was. Ik heb vandaag op mijn werk vaak aan
je gedacht, ik belde je altijd in je pauze, nu had ik die aandrang ook. Ik wilde het doen, ik kan nog steeds
niet geloven dat je er niet meer bent, ik voel je elke dag, ik denk nog steeds dat je door de achterdeur
binnenkomt. Het is een zelfvernietigende hoop. De pijn die constant opkomt, als die gedachte niet uitkomt.
Zo veel pijn. Welterusten jongen. Het ga je goed.
95

Knuffelbeer
Hoi, papa en mama!
a
96

07-01-2009
Goed geslapen opgestaan, je kamer binnengegaan om de gordijnen te openen en je goedemorgen te
wensen. Het was heel anders, je bed stond er niet meer, heel vreemd, dat je bed er niet staat, waar slaap je
dan? Op het werk ging het best wel goed, totdat het moment dat ik een nummer op de radio hoorde. Ik
ging helemaal kapot. Ik beb eigenlijk daarvoor niet zo veel aan je gedacht. Colbie Caillat, ik hoop dat het een
tijdelijke hit is. Weet je nog, een maand of vier geleden, toen hebben we het er over gehad om er een puppy
bij te nemen? Het is je moeder gelukt. We hebben vanmiddag het hondje gehaald. Weer een Boomer. Hopen
dat het ook geen mislukte poedel wordt. Jij zou het zo erg leuk gevonden hebben. Oh ja, ze heet Diva, wie
verzint er nou zo een naam. Yael heeft dat gedaan. Ik vind het zo erg, dat je dit niet meer meegemaakt
hebt. Je zou er constant mee rond gelopen hebben. Jij als grote dierenvriend. Waar ben je, wanneer zie
ik je weer. Het doet zo’n pijn om jou elke dag te missen. Ik hoor het steeds weer, als ik de poort in kom
met mijn fiets of scooter, “hé, ouwe, hoe is tie”. Telkens weer. Ik vond het niet altijd leuk, dat je dat
zei. Nu verlang ik er naar. Alleen die woorden zitten nu in mijn hoofd, die gedachten die er niet uit kunnen.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
08-01-2008
Ik ben vandaag thuis gebleven. Ik ben zo moe. Erg moe. Mama is heel blij met Diva. Lizzy moet er niets
van hebben. Ik zie je er al mee lopen. Mama moet heel veel keer per dag Diva uitlaten. Ik weet precies wat
jij zou zeggen: “ik wil mee, mama”, je zou Diva aan iedereen laten zien met een vrolijk en trots gezicht. Daar
denk ik telkens aan. Welterusten jongen. Het ga je goed.
09-01-2009
Vanochtend moest ik naar de Arbo. Ik heb wat afspraken gemaakt en ik ben daarna in de auto gestapt
om naar huis te gaan. Onderweg heb ik de Red Hot Chili Peppers opgezet, in de auto onderweg naar huis
heb ik de hele tijd gehuild. Ik dacht bij mezelf: “weer dat klote wekend, dat er aan komt”, op vrijdag heb
ik het zo moeilijk, op zaterdag deden we altijd wat samen. Ik ben niet naar huis gegaan, ik ben eerst een
97

VROLIJKHEID IN JE OGEN
IK DENK DAT JE ME HEBT HOREN HUILEN
JE GLIMLACHTE NAAR ME
ALS KIND NAAR EEN VADER
IK BEN GEZEGEND, IK WEET HET
DE HEMEL STUURDE EN DE HEMEL STAL
JE GLIMLACHTE NAAR ME
ALS KIND NAAR EEN VADER
EN WAT HEB IK GELEERD
VAN DEZE PIJN
IK DACHT DAT IK ME NOOIT MEER HETZELFDE ZOU VOELEN
OVER IEMAND
OF IETS
MAAR NU WEET IK
DAT, ALS JE LIEFDE VINDT,
DAT, ALS JE WEET DAT HET BESTAAT
DAT DE ZOON DIE IK MIS
NAAR MIJ TOE ZAL KOMEN IN DEZE KOUDE,
KOUDE NACHTEN
b
98

bosje bloemen voor je mama gaan halen, dat is heel lang geleden, ik heb er een roos uitgehaald, een kaartje
aangedaan en hem bij jou gezet. De lucht was helemaal blauw en het was lekker koud. Die mooie blauwe kleur,
waar jij zo van hield. Die mooie blauwe kleur, die zo wel koud en warm kan zijn. De warmte van jou liefde
en de koude werkelijkheid van het jou te moeten missen. Iedereen is aan het schaatsen op natuurijs, dát
heb je zelfs niet meegemaakt. Het is twaalf jaar geleden, dat er zo veel ijs lag. Ik weet nog wel twaalf jaar
geleden, lag je één week in het ziekenhuis. Je moest de hele week in een zuurstoftent liggen. Je hebt toen
je eerste verjaardag gemist. Die hebben we een week later gevierd. Weet je nog? Dat gebak in je gezicht, de
enige die het niet leuk vond, was jijzelf. Helaas volgen er nog meer verjaardagen zonder jou. Die keiharde
werkelijkheid, ik begrijp het nog steeds niet. Het dringt nog steeds niet tot me door. Welterusten jongen.
Het ga je goed.
10-01-2009
Het is zaterdag. Die verdomde klote zaterdag. Die zaterdag die ik eigenlijk helemaal niet meer wil
meemaken. Die immense leegte die zich aan mij ten toon spreid op het moment dat ik wakker word. Waarom
zou ik opstaan? Wat heeft het voor een nut? Normaal wacht ik altijd beneden op je, om dan af te spreken
wat we gingen doen. Concrete plannen waren er nooit. Gewoon doen op het moment dat je iets wil, dat is
toch het mooiste. We hadden nog wel plannen, die ga ik voor je uitvoeren. Al moet ik het alleen doen, jij
staat altijd aan mijn zijde. We zijn naar Mario en Caroline geweest. Mario heeft de tafel gedekt, het eten
gemaakt, geserveerd, opgeruimd, afgewassen en koffie gezet. Ongelooflijk, maar waar. Ik wou dat je het
gezien had. Ik denk wel, dat jij hem geholpen had. Jij vond koken en bakken ook altijd leuk. Die taarten
en cakes die je al gemaakt hebt, smaakte de ene keer goed en de andre keer beter. Het mislukte ook wel
eens, maar het weerhield je niet om het de volgende keer weer te proberen.
Gelukkig was je wel zo, doortastend en volhardend, soms tot het eigenwijze toe. We zijn vanavond ook gaan
wandelen in Hitland, op het ijs gelopen, door de polder en de sneeuw die er nog lag. Die volle maan die er was
gaf veel verlichting, de kou die er was gaf veel geestelijke afkoeling. Het is soms koud buiten, die kou die
99

Kost dat?
Hoe kom ik hier!
c
100

je eigenlijk helemaal niet voelt door waar je op dat moment aan denkt: “was jij maar hier”. In het donker
ergens naar toe gaan, jij als ondernemende jongen was daar een voorstander van. Alleen in een donker bos
vind je er niets aan. Laatst nog, in september, toen we ’s-avonds richting Amsterdam reden, jij wou graag
in het donker ergens naar toe rijden. We kwamen in het Amsterdamse bos terecht, het schemerde, en jij
wou er zo vlug mogelijk uit. Toch een beetje eng hé, zo’n bos van dichtbij, op foto’s en films is het veraf.
Ik keek gisteren naar de volle maan en dacht, de natuur is heel erg mooi en ook heel erg wreed. Het is
bizar, die beproevingen die je als mens moet doorstaan. Waarom? Welterusten jongen. Het ga je goed.
11-01-2009
Je kwam weer niet naar beneden. Ik heb zitten wachten. Je komt weer niet. Telkens niet. Nooit meer?
Ik zie je wel elke dag hier rondlopen. Ik hoor je stem, ik hoor je vrolijkheid. Het wordt er niet beter op.
Mijn stemmingen veranderen, zoals het weer hier in Nederland. Het zonnetje schijnt wel, maar ik merk er
weinig van. De kou voel je ook niet zo erg. Diva is best leuk, het blijft een hondje, meer ook niet. Ze is lief
en speels, wat kan je er mee? Alleen verzorgen? Vertroetelen? Groot brengen? Daarna is alles weer over.
Wordt het weer uit je leven gerukt. Heeft het nog wel nut om liefde te investeren in iets? Die pijn die je hebt
als het over is. Op het ogenblik heb ik weinig interesse in andere zaken. Sinds het met jou gebeurt is, ben
ik gelukkig niet stomdronken geworden, ik wil dat ook niet. Je weet dat ik graag een biertje lust. Drinken
om dronken te worden is het stomste wat ik nu kan doen. Een biertje drinken oké, maar niet drinken om
dronken te worden. Nooit. Dat beloof ik je. Welterusten jongen. Het ga je goed.
12-01-2009
Vandaag weer gaan werken. Om een uur of twee hoorde ik Colbie Caillat weer op de radio. Heel gek, in
het begin van de week heb er niet zo veel moeite mee. Zodra de week vordert wordt het steeds moeilijker.
Het dooide vandaag flink. Het is onvoorstelbaar die natuur, het geeft mooie dingen, vrolijkheid op het ijs,
daarna de depressie van het dooien. Het is of mooi of lelijk. Er is volgens mij niets anders. Verdriet en
vrolijkheid. Je kan niet half verdrietig of half vrolijk zijn. Er is geen tussenweg meer. Die is verdwenen.
101

ALS ER VAN MIJ GEHOUDEN IS
ALS IK WEET DAT HET ZO MOOI KAN ZIJN
DAN ZAL DE ZOON DIE IK KUSTE
MIJ TROOSTEN ALS ER GEEN HOOP IN ZICHT IS
VERDRIET IN MIJN OGEN
NIEMAND WEET HOE ERG HET IS
OF NIEMAND PROBEERDE HET TE BEGRIJPEN
JE GLIMLACHTE NAAR ME
ALS KIND NAAR EEN VADER
LIEFDELOOS EN KOUD
MET JE LAATSTE ADEM
REDDE JE MIJN ZIEL
JE GLIMLACHTE NAAR ME
ALS KIND NAAR EEN VADER
EN WAT HEB IK GELEERD
VAN AL DEZE TRANEN
IK HEB AL DIE JAREN OP JE GEWACHT
EN TOEN HET BEGON
NAM HIJ JE BIJ ME WEG
MAAR IK ZEG NOG STEEDS
DAT, ALS JE LIEFDE VINDT,
DAT, ALS JE WEET DAT HET BESTAAT
d
102

Het is alles of niets. Het is helaas niet anders. De laatste week luister ik vaak naar Snow Patrol met Shut
Your Eyes. Ik denk dat jij dit nummer ook wel mooi gevonden zou hebben. Ik mis onze vrijdagmiddag
sessies, thuis komen, biertje en cola er bij en dan lekker muziek luisteren, mooier bestaat er eigenlijk
niet, samen muziek luisteren. Het nummer duurt alleen een beetje te kort, 3 minuut 17 maar. Zo gaat de
tekst:
Shut your eyes and think of somewhere
Somewhere cold and caked in snow
By the fire we break the quiet
Learn to wear each other well
And when the worrying starts to hurt
And the world feels like graves of dirt
Just close your eyes until
You can imagine this place
You're our secret space at will
Shut your eyes, I spin the big chair
And you'll feel dizzy, light, and free
And falling gently on the cushion
You can come and sing to me
And when the worrying starts to hurt
And the world feels like graves of dirt
Just close your eyes until
You can imagine this place
103

He,.......
Zwemdiploma!
e
104

You're our secret space at will
Shut your eyes
Shut your eyes
Shut your eyes
Shut your eyes
Shut your eyes and sing to me (Shut your eyes and sing to me)
Shut your eyes and sing to me (Shut your eyes and sing to me)
Shut your eyes and sing to me (Shut your eyes and sing to me)
Shut your eyes and sing to me (Shut your eyes and sing to me
Het is een nummer uit 2006, ik luister binnenkort wel de hele cd en vertel je dan hoe het klinkt. Welterusten
jongen. Het ga je goed.
13-01-2009
Twee maanden geleden, mijn wereld stortte in. Het is zo snel gegaan die twee maanden, dat ik eigenlijk een
heleboel dingen niet meegemaakt heb. Nu komt er geen kerst, nieuwjaar en verjaardag voorbij. Het wordt
een stuk rustiger. Alle dingen gaan nu vallen. Ik weet niet precies wat, maar de tijd zal het leren. Hoop ik.
Misschien wordt het wel wat rustiger in al mijn doen en laten, alles wat ik doe is gerelateerd aan jou, echt
alles. Welterusten jongen. Het ga je goed.
105

DAT DE ZOON DIE IK MIS
NAAR MIJ TOE ZAL KOMEN IN DEZE KOUDE,
KOUDE NACHTEN
ALS ER VAN MIJ GEHOUDEN IS
ALS IK WEET DAT HET ZO MOOI KAN ZIJN
DAN ZAL DE ZOON DIE IK KUSTE
MIJ TROOSTEN ALS ER GEEN HOOP IN ZICHT IS
DUS DE WOORDEN DIE JE NIET KON ZEGGEN
ZAL IK VOOR JE ZINGEN
EN DE VERBONDENHEID DIE WE HEBBEN GEHAD
ZAL IK VOOR ONS TWEEËN KENNEN
OMDAT ELKE HERINNERING
EEN DEEL VAN ME IS GEWORDEN
JIJ ZAL ALTIJD MIJN ZOON ZIJN
NOU, IK BEN LIEFGEHAD
DUS WEET IK WAT LIEFDE IS
EN DE ZOON DIE IK HEB
IS ALTIJD BIJ ME
OH, DE ZOON DIE IK NOG STEEDS MIS
ALS KIND NAAR EEN VADER
VRIJ NAAR JESUS TO A CHILD VAN GEORGE MICHAEL
f
106

14-02-2009
lieve romano ,
gister avond zette (uit lieve bedoeling hoor) mijn broertje afscheid nemen bestaat niet op.. opeens had ik
een flashback van die 1e woensdag dat alles mis ging..
ik zat toen bij adrijkskunde.. we hoorden sirenes en ik d8 zoowajoo wat is daar aan de hand! toen hoorde
ikd at jij het was, ik heb de hele nacht liggen duimen, ik had ged8 morgen over overmorgen zoek ik heb
thuis of desnoods in het siekenhuis op!
maar dat kon niet meer, de volgende de ochtend hoorde ik het.. geen woorden voor! alles stond stil.. jij
verdiende het egt neit... maarjaa ik kan het zoovaak blijven zeggen...
lieverd jij blijft voor altijd bij me!
van mij
Anne De jong
Welterusten jongen. Het ga je goed.
15-01-2008
Hoi lieverd. Ik reed vandaag naar je toe, want ik was een paar dagen niet geweest. Toen ik in de auto
zat kwam ik langs het zwembad en ik moest aan je denken. Ik moest denken toen je 8 jaar geleden, zo
ongeveer, zwemles kreeg. Dat je een beetje bang was om onder water door het gat te zwemmen. Je hebt
uiteindelijk wel je zwemdiploma gehaald. Het is eigenlijk wel gek, dat je aan zulke dingen denkt op een
bepaald moment. Ik zag een pakje kauwgom in je kamer liggen, ik dacht bij mezelf, is zijn kauwgom al
op, moet hij geen nieuwe hebben. Ik zal een pakje kopen en deze bij je leggen. Ik bedoel hiermee, alle
handelingen die ik doe of tegenkom is gerelateerd aan jou. Elke dag maar weer. Ik denk dat het niet
107

Laterrr!
Altijd lachend!
g
108

anders kan. Mijn gedachten zijn altijd bij jou. Ik zie elke dag je foto naast me op mijn bureau. Op elke
foto zie ik je glimlach, je open ogen die vrolijk de wereld in kijken. Mijn ogen zijn dof, die kijken de wereld
niet meer vrolijk in. Misschien komt het nog wel. Misschien accepteer ik je missen wel. Ik denk het niet,
maar je weet het nooit. Welterusten jongen. Het ga je goed.
16-01-2009
Hallo beertje, ik kwam vanmiddag thuis van het werk en nam een biertje. Normaal ben jij er dan ook, jij
neemt dan en cola, ik vraag je dan om een muziekje op te zetten en drie uur later, en een paar cola’s en
biertjes, zaten we nog steeds muziek te luisteren. Dat was bijna elke vrijdag. Wat is er nog mooier om met
jou zo het weekend te beginnen. Nu stelt de vrijdagmiddag niets meer voor. Het is troosteloos om naar uit
te kijken. Heel dat weekend hoeft van mij niet meer. Shut your eyes and sing to me. Ik moet mijn ogen
sluiten om de beelden te zien die ik verloren ben, zodat ik de kracht krijg om niet weg te zinken in mijn
verdriet die ik heb om mijn verloren zoon. Mijn verloren zoon, die ik nog steeds zo lief heb.
Alles komt eigenlijk op hetzelfde neer, elke dag, die pijn van het gedwongen moeten missen. Die pijn die nooit
over zal gaan, die pijn die nooit zal helen. Het is zo moeilijk elke dag zonder jou te moeten zijn. Die vreugde
die ik mis in mijn lichaam en die niet kan helen. Ik wil niet meer gaan slapen, maar ik ben zo moe, ik moet
wel. Welterusten jongen. Het ga je goed.
17-01-2009
Zaterdag! Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Wat een klote dag. Ik heb vanochtend in je kamer
gestaan, ik zag je foto en huilde. Ik kan niet anders als ik op zaterdag in je kamer sta. De hele dag
zonder jou, zeker op zaterdag, dan mis ik je het meest. Al die dingen die we samen deden, de hele dag voor
jou. Samen, de hele dag. Ik mis je zo. Michelle heeft wat op je hyves geschreven:
109

JE WEET
NOOIT HOE
STERK
JE BENT
TOTDAT
STERK
ZIJN DE ENIGE
KEUS IS DIE
OVERBLIJFT
110

haii schatje,
die ijskoude vriesdagen zijn eindelijk voorbij, slapen is toch lekkerder als je de regen zachtjes hoort
tikken..
lieverdje ik denk aan jou en ik kom snel bij je langs, dan kunnen we weer ff kletsen, let je stiekem een
beetje op je papa en mama? Stuur ze een beetje de goede richting op oke?
Ik hou van je ..
Welterusten jongen. Het ga je goed.
18-01-2009
Vandaag is het weer moeilijk opstaan. Ik ben om 10 uur wakker geworden, dat is behoorlijk laat voor
mij. Ik heb wel goed geslapen, eigenlijk veel te goed. Vandaag was Ingrid jarig. Ik ben daar ook naar
toe gegaan, er waren ook een aantal kinderen, die zoals altijd van boven naar beneden liepen en andersom.
Ik zag jou daar ook telkens lopen, het idee alleen al, dat je daar ook bij liep gaf me koude rillingen en
een verdrietig gevoel. Ik heb ook gepraat met iemand die zijn zoon op 14-jarige leeftijd heeft verloren.
Het is een persoon die daar, ook al is het 24 jaar geleden, elke seconde bij stil staat. Is dat wel goed?
Na 24 jaar! Het is toch niet goed om je leven elke seconde te bepalen door verdriet, Het verdriet is er
wel, maar je moet er niet elke seconde aan herinnert worden, je wordt er toch wel door veel voorkomende
eenvoudige zaken aan herinnert. In alles wat ik onderneem ga jij toch met me mee. Altijd en overal, voor
eeuwig. Welterusten jongen. Het ga je goed.
19-01-2009
Eigenlijk zijn sommige dingen moeilijk te begrijpen. Dingen die niet tastbaar zijn. Dingen die je niet kunt
zien. Die vraag die altijd blijft hangen in mijn hoofd. Waarom? Waarom is dit ons gebeurt? Waarom moeten
wij jou missen? Die vraag komt ook steeds weer op. Vanochtend zijn mama en ik bij een maatschappelijk
111

Welterusten
Lunchpauze!
h
112

werker geweest. We gingen daar naar toe met geen vragen en ook om geen antwoorden te krijgen. Die zijn er
immers toch niet. Maar wel om erkenning van je gevoelens te krijgen. En die waren er gelukkig wel. Op een
gegeven moment vertelde deze meneer over de 5 stadia van Kübler, n.l. ontkenning, woede, marchanderen,
depressie en aanvaarding. Deze stadia zullen wij moeten doorlopen. Het was goed om met iemand te praten
die er anders tegen aan kijkt dan wijzelf. Deze man zei ook, dat hij ons niet kan helpen, we moeten alles
zelf doen. Ieder persoon is anders in zijn beleving in zijn of haar verdriet. Ik zag vanavond een man op de
tv, die zijn 10-jarig kind verloren heeft door een messteek. Ik vroeg me af hoe deze man zich zou voelen
en waar hij nu stond. Ik zag eigenlijk alleen een man die gebroken was en niet wist wat hij moest denken.
Ik hoorde ook dat dit een gelovig man was. Mag je dan niet kwaad worden? Moet je dit dan accepteren,
wanneer je dit overkomt? Alleen om dat je gelovig bent? Nee, toch! Daarom zijn sommige dingen die niet
tastbaar zijn moeilijk te begrijpen. Welterusten jongen. Het ga je goed.
20-01-2009
Ik weet nog, 5 jaar geleden, je zat toen in groep 3, ik was toen vanaf november thuis. Het is de
mooiste tijd die ik mee gemaakt heb in mijn leven. Elke dag jou naar school brengen, elke dag jou ophalen.
Tussen de middag samen eten. Ik weet nog wat je toen vaak zei: “gezellig hé papa, zo samen eten”. Ik
zal dat nooit meer vergeten, wat een fantastische tijd. Ik dank mijn werkgever van toen nog steeds, dat
ze mij hebben ontslagen, anders had ik die tijd nooit mee gemaakt. Wat is er nog mooier om voor een lieve
jongen te zorgen, die met kleine dingen, zoals samen eten, zo gelukkig kan zijn. Die tijd zal ik zorgvuldig
koesteren. Zou het echt zo zijn, dat één persoon de wereld kan veranderen? Ik zag vandaag de beëdiging
van Obama, iedereen is er lyrisch over, maar is de werkelijkheid echt zo? Kan iemand in zijn eentje de
wereld veranderen? Ik weet wel dat jij twee keer mijn wereld heb veranderd. Één keer toen je geboren
bent en één keer toen je me onvrijwillig verlaten hebt. Er is niets meer waar ik van opkijk, denk ik. Ik
hoop dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn. Hoop is gebaseerd op vertrouwen in anderen. Welterusten
jongen. Het ga je goed.
113

114

21-01-2009
Ik zag het programma Zembla, het heette “mama, zijn wij arm? Wat is dat eigenlijk arm zijn? Heeft
dat echt met geld te maken, of heeft dat met kansen die je wel of niet pakt te maken? Ik ben op het
moment geestelijk arm. Geld is niet het belangrijkste, maar dat wist je al, dat ik zo dacht en zal denken.
Nu is het nog onbelangrijker geworden, het zal nooit terug kunnen halen wat ik nu mis. Nooit en te nimmer.
Niets kan jou vervangen. Ik heb alleen mijn gedachten over jou nog maar en die zijn er volop, elke seconde.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
22-01-2009
Ik zag vanavond op de tv een afscheid van mensen. Een afscheid die gepaard ging met gemengde gevoelens,
gevoelens die alleen deze mensen kunnen delen. De vraag blijft toch altijd: “zie ik je nog een keer?”. De een
gaat weg, de ander blijft. De een denkt meer aan de ander dan de andere denkt aan de ene. Zo zal het
altijd zijn, denk ik. Bij deze mensen is het zeker, dat als ze zouden willen, elkaar weer zullen zien. Ik heb
niet eens woordelijk afscheid van je kunnen nemen, ik heb niet eens visueel afscheid van je kunnen nemen.
Ik was er niet toen het met je gebeurde. Ik heb hier nog steeds zo veel verdriet over, terwijl ik er niets
aan kon doen. Ik deed gewoon mijn ding die dag, zoals ik elke dag deed. Het is moeilijk om daar iedere dag
mee te lopen, die frustratie, die woede en onmacht die je bekneld op het moment dat je het niet verwacht.
Elk moment kan het toeslaan. Echt op elk moment. “Everything’s gonna be alright”, een zinnetje uit Bob
Marley’s - No Woman No Cry, die ik nu luister, zou het echt zo zijn, voor hem is het ook allemaal niet
zo goed afgelopen. Laat ik maar hopen op dat, misschien is het wel zo. Het is nog een lange weg, een heel
moeilijk geplaveid pad met vele onzichtbare obstakels, die als je het niet verwacht, je de weg versperren
naar het einde, die misschien rust geeft. Welterusten jongen. Het ga je goed.
115

Het ga je goed
Net wakker!
i
116

23-01-2009
“Stuck in a moment - U2”, dat was vanochtend, ik reed langs de LLoydpier, zoals ik elke dag eigenlijk doe,
normaal denk ik aan niets als ik daar langs rij, ineens dacht ik aan de zomer 2008 toen de kermis er was.
De kermis, je weet wel waar we langs kwamen toen we weer een van onze uitstapjes op de scooter maakten.
“Stoppen pap”, ik vind kermissen eigenlijk niet leuk, jij wel. Ik weet nog dat jij dat balletjes pistool wilde
hebben, ik heb zo veel euro’s aan je gegeven voor dat schuifspel, dat je bij Bart Smit er wel 5 van kon
kopen. Ik zag je genieten, dus daar deed ik het voor. Het maakte me nooit uit hoeveel iets kostte voor jou,
als jij maar kon genieten. Je gaf zo ongelooflijk veel terug. Genieten van de tijd die je gegeven was, maar
dat wist ik toen nog niet. Gelukkig eigenlijk. Sommige dingen wil je niet weten. Ik weet alleen nu dat ik me
vaak heel alleen voel. Ik vind alleen zijn niet erg als ik weet dat er iemand is waar je naar toe kan gaan,
maar diegene is er niet meer, dan is alleen zijn niet leuk. Ik moet weer leren genieten van anderen, dat is
zo moeilijk zonder jou. Door veel muziek te luisteren, die ik altijd met jou luisterde, vind ik wel enige rust
en kracht. Welterusten jongen. Het ga je goed.
24-01-2009
Vanmiddag had ik het briljante idee om een la open te doen, ik zag een aantal videobandjes liggen. Oh, ja
die heb ik ook nog. Ik ben ze gaan bekijken en zag jou, hoe confronterend iets kan zijn, ongelooflijk. Ik
zag toen je 2 was, bij opi en oma op de camping, wat een vreugde straalde je uit, al op zo’n jonge leeftijd.
Die vreugde, dat geborgen gevoel. Het is nu een onvoltooid verleden tijd geworden. Die vreugde leeft nu
alleen op foto, film en gedachten voort. Gedachten die geluk en verdriet veroorzaken. Ik zag je ook, op
een ander bandje, op vakantie in Sardinië in 2006. Mooi hé, de hele dag je duikbril op en steentjes zoeken
in het heldere water van Murtas. Je was toen 10 jaar. Soms geloof ik dat er nooit iets is gebeurt, dat
je zo weer komt binnen wandelen. “Hej pa, ik ben er weer, ik ben even weggeweest”. Het is niet zo. Het zal
nooit gebeuren, de werkelijkheid is heel anders, veel harder, echt veel harder. Ik mis je zo, elk doel is
verdwenen. Waar doe ik de dingen nog voor nu jij er niet meer bent?
117

THOSE WHO ARE DEAD ARE NOT DEAD
THEY’RE JUST LIVING MY HEAD
AND SINCE I FELL FOR THAT SPELL
I AM LIVING THERE AS WELL
OH...
TIME IS SO SHORT AND I’M SURE
THERE MUST BE SOMETHING MORE
THOSE WHO ARE DEAD ARE NOT DEAD
THEY’RE JUST LIVING MY HEAD OH…
AND SINCE I FELL FOR THAT SPELL
I AM LIVING THERE AS WELL OH…
TIME IS SO SHORT AND I’M SURE
THERE MUST BE SOMETHING MORE
YOU THOUGHT YOU MIGHT BE A GHOST
YOU THOUGHT YOU MIGHT BE A GHOST
YOU DIDN’T GET TO HEAVEN BUT YOU MADE IT CLOSE
YOU DIDN’T GET TO HEAVEN BUT YOU MADE IT CLOSE
j
118

Een stukje uit een liedje van Kadanz - Dagen dat ik je vergeet
Maar dan dring je weer binnen
Telkens onverwacht
Is het verbeelding
Sta je naast me, ben jij het die daar lacht
Hou je me altijd in je macht
Raak ik je nooit kwijt
Ik wil je niet kwijt. Nooit. Ik voel me liever rot, dan jou te moeten vergeten. Op een dag zijn we weer
samen. Daar wacht ik op. Op een dag zijn we weer samen, dat beloof ik je. Echt, zeker weten. Wacht je
op me? Welterusten jongen. Het ga je goed.
25-01-2009
Hoi schat. Ik weet het vandaag niet. Ik ben vanochtend bij je geweest. Er was een glazen kubusje met
een steenbokje er in geplaatst. Het zag er heel mooi uit. Ik ben nog op het voetbalveld geweest en naar
de Lorreboer. Ik heb daar een paar liedjes voor je op gezet en er ook nog zelf naar geluisterd. Het is
zo moeilijk zonder jou. Ik ben elke avond zo moe van alle gedachten die in mijn hoofd stromen. Het liefst
zou ik willen gaan slapen om niet meer wakker te worden. Maar ja, wat dan? Het is de gemakkelijkste weg.
Weglopen van problemen heb ik nooit gedaan, maar het geeft wel veel rust als ik dat doe. Soms denk ik
dat er niets gebeurt is, dat hou ik maar enkele tellen vol, dan komt de gedachtestroom weer op gang. Het
stroomt maar door, als een rivier die buiten haar oevers treed. Welterusten jongen. Het ga je goed.
26-01-2009
Maandag. Weer een werkdag. Werken vind ik niet erg, ik vind het eigenlijk best wel leuk. Lekker bezig zijn,
dingen maken die anderen niet maken. Ook vandaag had ik weer zo’n ongelooflijk moeilijk moment. Ineens
komen die treurige gedachten weer bij me op. Het zijn die vragen, waarom mag jij niet de dingen meemaken
119

Dromen
Dit ben ik!
k
120

die anderen van jou leeftijd wel mee mogen maken? Ik weet dat ik nooit een antwoord zal krijgen, ik blijf
wel zoeken. Het is moeilijk om de juiste antwoorden te vinden. Welterusten jongen. Het ga je goed.
27-01-2009
Ik slaap de laatste weken heel erg vast. Wanneer ik naar bed ga slaap ik bijna direct, zo moe ben ik.
Moe, door het missen van jou aanwezigheid. Ik weet eigenlijk niet wat ik elke dag moet schrijven, het komt
eigenlijk elke dag op het zelfde neer. Ik kan elke dag wel hetzelfde schrijven, maar helpt dat tegen mijn
verdriet en wanhoop? Ik denk het niet. Elke dag word ik er mee geconfronteerd. Ik schrijf nu eigenlijk
wat de voorbije maanden elke dag schrijf. Ik mis je zo erg lieverd, zo erg. Nu ik dit schrijf voel ik de
tranen weer opwellen, elke dag als ik wat schrijf moet ik huilen, ik probeer er tegen te vechten, maar het
gaat niet. De emoties komen vanzelf op, het is niet te stoppen. Welterusten jongen. Het ga je goed.
28-01-2009
Woensdag patatdag. Ik vind kipfingers en kipnuggets eigenlijk nergens naar smaken. Ik mis ze wel in de
frituurpan. Jij vond ze altijd zo lekker. Je smulde er altijd van. We eten nog steeds op woensdagmiddag
patat e.d. , lekker aan de lage tafel, eten voor de t.v. Een keer in de week vette hap, zonder jou is het toch niet
zo lekker, maar omdat we dat altijd deden zal ik het op de woensdagmiddag in ere houden. Welterusten
jongen. Het ga je goed.
29-01-2009
“Shut Your Eyes And Think Of Somewhere”. Mensen dromen dingen waarvan ik denk, misschien wil men
het wel dromen. Een bevestiging van gemoedsrust. Kan dat? Lalita droomde deze week dat ze jou en Regino
tegenkwam, gearmd en wel. Ze vroeg aan je wat je aan het doen was, je antwoordde: “ik woon hier”. “Waar
woon je dan”, “nou in die blokhut verderop”. En je zei: “vertel iedereen dat het goed met me gaat en niemand
zich zorgen hoeft te maken om ons”. Zou het echt zo zijn, ik hoop het. Is het opi’s blokhut? Ik denk
het wel, want volgens Lalita beschreef je de blokhut zo. Ik geloof er niet zo in, misschien is het wel waar,
121

YOU THOUGHT YOU MIGHT BE A GHOST
YOU THOUGHT YOU MIGHT BE A GHOST
YOU DIDN’T GET TO HEAVEN BUT YOU MADE IT CLOSE
YOU DIDN’T GET TO HEAVEN BUT YOU OH OH
OH OH…
THOSE WHO ARE DEAD ARE NOT DEAD
THEY’RE JUST LIVING MY HEAD
OH...
42 - Coldplay
l
122

je weet nooit, hoop doet leven. Ik zou zo graag contact met je willen hebben, weten dat het echt goed gaat
en dat er toch nog iets is dan dit eenzame leven. Een berichtje van Michelle:
hallo lieverdje.. daar ben ik weer .. De laatste tijd moet ik steeds veel werken.. er zijn veel 'zieken' je kent
het wel ... Werkziek.. ik wilde dinsdag bij je komen kletsen maar ik moest plots een paar uurtjes werken
.. ik hoop dat ik zaterdag kan komen maar denk het wel..! Ik heb een nieuwe telefoon , trouwens.. alleen
jammer dat ik jou niet meer kan smsen.. echt jammer. . Die ene keer dat je me belde toen je uit je raam zat
te bellen vergeet ik nooit.. wat hebben we gelachen om de fouten die volwassenen kunnen maken..
Lieffie ik denk aan je .. elke dag..
Welterusten jongen. Het ga je goed.
30-01-2009
Dit onderstaande stukje werd naar mama gestuurd door Joke, die haar dochter van 13 ook heeft
verloren aan een hersenbloeding, een maand voor, dat het met jou gebeurde. Het zijn eigenlijk precies
dezelfde gedachten die mama en ik ook hebben.
Hoi Martine,
Ik wil je graag weer even een berichtje sturen. Regelmatig komen jullie in mijn gedachten voorbij en vind ik
het nog steeds ongelooflijk van Iris en Romano. Zo toevallig, wat hen is overkomen....
Ik vind het nog steeds moeilijk te geloven. Nog steeds heb ik het gevoel dat het niet waar is en ze zo thuis
kan komen...
Het is met tijden erg zwaar. Gelukkig veel lieve mensen om ons heen maar toch vind ik af en toe een eenzaam
bestaan.Waarschijnlijk voel jij het ook zo.
Er zijn gelukkig zoveel mooie herinneringen. Ik hoop snel wat van je te horen.
Groetjes Joke
123

Sociaal
Zeg dat ik het niet durf!
M
124

Het is ongelooflijk, dat op zichzelf staande mensen het zelfde meemaken in een zeer korte tijd en dezelfde
gevoelens ontwikkelen. Ik weet dat het rouwproces voor iedereen anders is, de gevoelens blijven, volgens
mij, hetzelfde. Dat kan niet anders na een zwaar verlies als deze. Je kind verliezen op zeer jonge leeftijd
is niet natuurlijk, deze verliezen hadden nooit mogen gebeuren. Welterusten jongen. Het ga je goed.
31-01-2009
“Ik wacht al zo lang op een antwoord dat niemand mij kan geven. Ik wacht al zo lang. Ik wacht al zo
lang, maar waarop? En waarom? Ik zie het wel als het er op aankomt. Maar als de dood aanklopt en
je wereld in elkaar stort. Moet dingen nu doen voor het te laat wordt.” Deze tekst is uit een liedje van
Lange Frans, Baas B., Brutus en Tim van Direct. Vanavond ben ik naar een verjaardag geweest. Roberto
was jarig. Ook al was het druk op de verjaardag, constant kreeg ik het gevoel alleen te zijn. Ik heb met
verschillende mensen gepraat, maar wat zeggen die eigenlijk allemaal? Ze hebben het over vakanties die
ze moeten doen, hoeveel het gekost heeft, hoe goedkoop het is en ook hoe duur. Waar gaat het eigenlijk
allemaal over? Ik weet dat dit mijn gevoel is, vroeger stoorde ik me er niet aan, maar nu is alles anders.
Kinderverjaardagen zijn eigenlijk niet leuk meer, maar ik moet gewoon gaan, anders wordt het steeds
moeilijker om de deur uit te komen. Welterusten jongen. Het ga je goed.
125

AEROSMITH-ALICECOOPER-BADCOMP ANY
BILLYIDOLBLACKFO OT-BLACKOAK
GIRLSCHOOL-CRAZYHORSE-ARKANSAS-BOBSEGER
BLUECHEER-BLUEÖYSTER-CULT-BOSTON-BUDGIE
CHEAPTRICK-CINDERELLA-DEEPPURPLE
DAV IDBOWIE-DEFLEPPA RD-QUEEN
DIRESTRAITS-DOGSD'AMOUR-DUST-EVERCLEAR
FASTWAY-FOREIGNER-FRANKZAPPA-FREE
FUMANC HU-GEILS-GOLDENEARRING
GOV'TMULE-GRANDFUNK-RAILROAD-GREATWHITE
GUNCL UB-HANOIROCKS-HE ART
HUMBLEPIE-IAN HUNTER-JGEILSBAND
JIMIHENDRIX-JOANJETT-JOEWALSH-KISS
LEDZEPPELIN-LITAFORD-LOUGRAMM-LYNYRD
SKYNYRD-MC5-MONT ROSE-MÖTLEYCRÜE
MOTÖRHEAD-MOTTTHEHOOPLE-NEILYOUNG
N EWYORKDOLLS-OASIS-OZZYOSBOURNE
PETETOWNSHEND-JEFFBECK-RICKDERRINGER
ROBINTROWER-RODSTEWART-SAMMYHAGAR
SANTANA-SLADE-GUNSN’ROSES-THECULT
126

127

Tijd
Cool!
n
128

01-02-2009
Ik heb vandaag een stukje op je hyves geschreven.
Hoi lieverd,
Ik was in jou documenten aan het kijken wat je allemaal gemaakt had en wilde alles op dvd zetten, ik kwam
een word filetje tegen die je in augustus 2007 hebt gemaakt, de naam van het bestand is "mooie gedichten".
Toen ik het las stonden de tranen in mijn ogen, het gaat als volgt:
Altijd in mijn hart
Je blijft in mijn hart,
Je blijft in mijn hoofd
Ook al ben je er niet meer.
Je zal er altijd zijn,
En je gaat er nooit meer weg
Ook al ben je er niet meer.
Je bent een deel van mijn leven,
Je bent een deel van mijn verleden
Ook al ben je er niet meer
Er zijn veel gedachten over jou
Die gaan nooit meer weg
Omdat ik van je hou
En je er altijd voor me was
Ook al ben je er niet meer
129

ICLOSE MY EYES
AND IMAGINE YOU’RE HERE
DID IT ALL SEEM SO HOPELESS
GIVEN THE CHANCE
I WOULD ASK
FORGIVE ME
I DIDN’T DO A THING TO MAKE YOU STAY
I DIDN’T SAY A WORD TO MAKE YOU STAY
IF I WOULD HAVE KNOWN
COULD I HAVE TRIED TO MAKE IT EASIER
BUT I DIDN’T DO A THING
OR SAY A WORD
ONE WORD
AND I DON’T KNOW WHY YOU’RE GONE, NOW YOU’RE GONE
NO BEAUTIFUL GOODBYE
YOU WILL NEVER LEAVE MY MIND
AND IT TURNS OUT TO BE SO MUCH DIFFERENT THAN OUR
DREAMS
NOW YOU’RE, YOU’RE A STAR IN HEAVEN
o
130

Dit gaat over jou, daarom draag ik het aan jou op.
Veel liefs
Je papa voor altijd
Welterusten jongen. Het ga je goed.
02-02-2009
Na een rot voelend weekend vanmorgen weer gaan werken. Ik probeer deze week elke dag om 08.30 uur
te gaan werken, dus een half uurtje eerder dan vorige week. Ik moet weer dat ritme krijgen die ik gewend
was. Het is moeilijk om elke dag op te staan. Je weet wel, waarom sta ik op? Alleen maar voor het werk.
Ik moest vandaag ook nog werken tot 18.30 uur. Zo lang je bezig bent hoef je nergens aan te denken,
werk is toch een bepaalde routine. Alleen bij rustige periodes is het moeilijk op het werk te zijn, dan denk
ik aan allerlei dingen, meestal over jou.
Ik kan beter bezig zijn met van alles, zo is het thuis eigenlijk ook. Ik ga binnenkort alle filmpjes van jou
digitaliseren. Het zal wel flink huilen worden. Het moet maar. Ik moet de herinnering aan jou levend houden,
ook ten opzichte van anderen. Welterusten jongen. Het ga je goed.
03-02-2009
Vanochtend onder de douche miste ik je zo, ik was voor het eerst weer op een normale tijd op om naar mijn
werk te gaan. Ik moest weer huilen, zoals elke dag, op de raarste moment komt het zo maar binnenlopen.
Weet je nog, dat we altijd samen onder de douche stonden. Gezellig was dat hé? Lekker bij elkaar, ik mis
dat zo. Je warmte en je liefde mis ik elke dag. Ik las ook nog een stukje op je hyves van Ebtisam.
131

Vragen?
Met mijn vriend én papa!
p
132

iedereen mist je elk uur,elke minuut,elke seconde.
iedereen heeft het moeilijk met jou verlies.
niemand zal jou ooit vergeten.
romano , op school heeft niemand het er echt meer over.
soms gaan er nog wel mensn naar naast lokaal 106 daar staat jou foto.
maar diep van binnen gaat iedereen kapot.
iedereen mist je,
iedereen wil je terug,
hoe heb je het daarboven dat is de vraag die nooit beantwoord kan worden.
is het daar ook leuk?
ben je daar ook zo slim?
kan je daar verder met je toekomst?
kijk je daar ook redchilliepepers?
en stop je priecies bij dat ene stukje.
maak je daar ook zoveel moppen?
heb je daar leuke vrienden?
heb je daar al een vriendinnetje?
heb je daar een papa en mama voor even?
xx ikhouvanje .
Welterusten jongen. Het ga je goed.
04-02-2009
Hoi poepie. Ik las en hoorde over een auto ongeluk. Het is natuurlijk heel triest, dat er iemand bij is
overleden is. Er stond ook bij dat het met een ongelooflijke snelheid is gebeurt. Ik sprak iemand die
deze persoon zelf kende en deze zei dat die persoon altijd heel hard reed. Is het dan een reden om te
133

MY THOUGHTS UNSAID
STUCK IN MY HEAD
AND IT ALL FEELS SO USELESS
NEVER FORGET TO GIVE ALL I HAVE
FORGIVE ME
I COULDN’T DO A THING TO MAKE YOU STAY
AND I COULDN’T SAY A WORD TO MAKE YOU STAY
IF I COULD HAVE KNOWN
COULD I HAVE TRIED TO MAKE IT EASIER
BUT I COULDN’T DO A THING
OR SAY A WORD
ONE WORD
AND I DON’T KNOW WHY YOU’RE GONE, NOW YOU’RE GONE
NO BEAUTIFUL GOODBYE
YOU WILL NEVER LEAVE MY MIND
AND IT TURNS OUT TO BE SO MUCH DIFFERENT THAN OUR
DREAMS
NOW YOU’RE, YEAH YOU’RE A STAR IN HEAVEN
q
134

denken: “eigen schuld”. Het was wel de eerste gedachte van mij. Ik dacht op dat ogenblik, hij heeft de keuze
genomen om hard te rijden, met alle gevolgen van dien. Jij hebt geen keuze gehad, het is je overkomen, zoals
men zegt. Het is ons overkomen en daar moeten wij mee leren leven. Moet ik dan de gedachten hebben, eigen
schuld dikke bult, nee toch. Zo dacht ik vroeger nooit, nu weet ik het niet meer, alles is anders geworden
sinds jij weg bent van dit aardse bestaan. Welterusten jongen. Het ga je goed.
05-02-2009
Hoi knuffelbeertje. Ja dat ben je nog steeds, zal wel voor altijd zijn. Al mis ik de kussen en de knuffels die
ik altijd kreeg wanneer ik thuis kwam. Nu is er niets meer, geen geknuffel, geen gestoei, geen praatje, het
is zo stil. Erg stil zonder jou. Het lijkt of dat het steeds stiller wordt. Alleen in mijn hoofd niet. Ik heb
elke dag hoofdpijn van de overpeinzingen die ik heb. Ik voel me in de avond zo erg moe. Ik reed vandaag
weer langs de Euromast, ik moest denken aan de afgelopen zomer toen we er samen langs reden, had ik
toen maar, toen je het vroeg, naar boven gegaan. Van dat uitstel is helaas afstel gekomen. Ik ga nog wel
een keer met mama naar boven en zal daar je foto neer zetten, zodat je er toch met ons bent geweest. Ik
doe dat op een heldere dag, kunnen we het goed zien. Michelle heeft een stukje op je Hyves geschreven:
Hallo Lieverdje,
Den en ik zijn gister even bij je geweest, even wat oude herinneringen opgehaald enzo..
We hebben een mooi potje met plantjes en bolletjes neergezet, ik zag ook allemaal andere bollen, die nog uit
moeten komen, als dat gebeurd is het echt mooi denk ik ..
Lieffie nog steeds is het niet te bevatten wat er is gebeurd ookal is het al even geleden.. Ik mis je zo erg
en denk elke dag aan je al is het onbewust...
Ik weet dat je over ons allen waakt die van je houden, is wel een grote taak want er houden zoveel mensen
van je ... maar toch weet ik het.. omdat je zo was!!
Tot snel, Hou van je
Welterusten jongen. Het ga je goed.
135

Plannen
Mijn mama en papa!
r
136

06-02-2009
Vrijdag. Vanochtend begon het weer slecht, ik moest, nog voor ik wakker werd, aan je denken. Onder de
douche moest ik weer denken aan de tijden toen wij vaak samen onder de douche stonden. De tranen liepen
vervolgens over mijn wangen. Om de dag zo te beginnen is werkelijk zo rot. De hele dag heb ik me slecht
gevoeld, echt de hele dag. Ik ben die middag vroeg naar huis gegaan om naar jou toe te gaan, ik dacht
dat het dan misschien wat rustiger in mijn hoofd zou worden. Eigenlijk gebeurde dat niet. Ik ben ook nog
naar Alcazar gegaan, hadden ze een Hollandse avond. Je weet wat ik van die Hollandse meezing muziek vind.
Wat een afschuwelijk herrie is dat zeg. Ik had mama beloofd om mee te gaan, dus dan ga ik ook maar. Ik
kwam Alcazar binnen, na twintig jaar of zo, ik wist niet eens dat het er zo uit zag, meestal was dronken
toen ik binnen kwam. Een keertje nuchter er tegen aan kijken is ook wel goed. Een tijdje geleden zou ik
niet gegaan zijn, er zijn zo veel dingen veranderd. Carpe Diem. Het is zo dat ik nu alles maar direct doe,
je hebt gezien dat het in een flits afgelopen kan zijn. In Alcazar waren er veel mensen met wie ik kon en
kan praten, maar toch voelde ik me in deze grote massa toch alleen, het is net of niemand me begrijpt en
ik denk dat ze dat ook niet kunnen. Het is heel moeilijk iets te begrijpen wat je niet weet. Dat is ook niet
te leren tot je het zelf meemaakt. Welterusten jongen. Het ga je goed.
07-02-2009
Vandaag ben ik bij je geweest om een foto in glas neer te zetten. Jeroen heeft het laten maken. Ik wilde al
lange tijd een foto van je neer zetten. Nu staat hij er, het is erg mooi geworden. Nu kan iedereen je zien en
zien hoe leuk je bent en zal blijven. Die mooie bruine open ogen, die tederheid die je uitstraalt. Gewoon hoe
mooi je bent. Ik zeg bewust bent. Dat zal ik altijd blijven zeggen, Jij bent, dus je bestaat. Je bestaat. Je
bent nu niet meer bij ons, maar je bestaat. Nu kan ik je gewoon zien, wanneer ik bij je op bezoek ga, dan kan
ik makkelijker tegen je praten, alleen is het nu nog echter geworden. De realiteit begint steeds meer door
te dringen, of ik het nu leuk vind of niet, het is de keiharde werkelijkheid, waar ik eigenlijk voor weg wil
vluchten. Het zal me nooit lukken om de werkelijkheid te ontvluchten. Welterusten jongen. Het ga je goed.
137

STILL I DON’T KNOW WHY YOU’RE GONE,
NOW YOU’RE GONE
NO BEAUTIFUL GOODBYE
YOU WILL NEVER LEAVE MY MIND
AND IT TURNS OUT TO BE SO MUCH DIFFERENT
THAN OUR DREAMS
NOW YOU’RE, YOU’RE A STAR IN HEAVEN
YOU’RE A STAR IN HEAVEN NOW
YOU’RE A STAR IN HEAVEN
YEAH YOU’RE MY STAR
ANOUK - ONE WORD
s
138

08-02-2009
Hoi schatje. Wat moet ik doen als mijn toekomst en doel word weggehaald? Vertelt iemand me dat? Kan
iemand dat? Het wordt steeds moeilijker om mijn gedachten te ordenen in iets positiefs en constructiefs.
Kan ik zonder toekomst en doel blijven functioneren in deze maatschappij? Kan dat? Zo niet, en dan?
Wat moet ik dan doen? Hoe moet ik dat doen? Dit zijn de vragen die mij elke dag bezig houden. Emotioneel
wordt het steeds moeilijker. Romano, help me! Welterusten jongen. Het ga je goed.
09-02-2009
Verdriet is als 1000 brandende kaarsen, elke dag gaat er eentje uit, totdat er nog maar eentje blijft
branden. En die kaars ben jij. Welterusten jongen. Het ga je goed.
10-02-2009
Hoi beertje. Ik zat vandaag na te denken over wat jij betekent voor mij. Hebt betekent en nog betekent.
Jij hebt, op het moment dat jij in mijn leven kwam, mij naar een hoger peil getrokken. Ik wist dat toen
nog niet. Ik vond je maar een vreemd ventje. Zo klein en hulpbehoevend. In de loop van de jaren heb ik
geleerd van je te houden en het deed me erg goed om die onvoorwaardelijke liefde van je terug te krijgen.
Ik wist niet dat het bestond. Je hebt mij bagage gegeven die ik in mijn verdere leven nog nodig zal hebben
om te overleven. In ben zo intens blij dat jij mijn pad hebt gekruist, dat jij je verdriet en je vreugde met
mij gedeeld hebt. Ik heb nu alleen het verdriet en je liefde nog over. Als ik verdriet heb, dan denk ik aan
de vreugdevolle dingen van jou. Het gaat dan een paar uurtjes wat beter met me. Daarna komt het verdriet
weer hard terug. Het is zo vermoeiend om elke dag zo te leven. Welterusten jongen. Het ga je goed.
11-02-2009
Vandaag een rustige dag, ik voel me alleen nog steeds erg moe. Ik ben vandaag naar de dokter geweest
en moet bloed laten afnemen. Dan hoor ik het nog wel wat er aan de hand is. Welterusten jongen. Het ga
je goed.
139

Vooruitsrevend
Gewoon ik!
t
140

12-02-2009
Vandaag heb ik met iemand gepraat die gelooft in geesten om zich heen. Hij zegt dat hij op een beurs of
iets dergelijks is geweest en een gesprek had met een medium, die vertelde hem dingen die diegene niet
kon weten. Is het echt zo? Ik begrijp dat iemand die iets meegemaakt heeft graag wil weten hoe het
verder afloopt. Het zoeken naar bevestiging van hetgeen je niet weet en wat je wel wilt weten. Is het echt
zo dat er meer is na de dood van die of gene? Of is het alleen maar hoop, dat de overledene verder leeft
in een andere wereld? Is dat de hoop die je op de been houdt? Of wil je dingen niet weten? Is het de
werkelijkheid ontvluchten en niet de waarheid willen weten? Welterusten jongen. Het ga je goed.
13-02-2009
3 Maanden zonder jou. Mijn leven is niet meer hetzelfde als toen jij er was. Jij bent alles, jij bent het
ultieme voor mij. Jij bent mijn zuurstof en mijn denken. Ik zit soms ergens en ik voel me verstikt, alleen
omdat jij er niet bent. Ik denk bij het opstaan aan jou, bij het naar bed gaan, gewoon elke seconde van
de dag. Het is zo moeilijk om zonder jou te leven. Op sommige momenten denk ik, waar leef ik nog voor?
Ik denk dat ik voorlopig niets meer kan opschrijven. Ik weet niet zo goed wat ik nu nog moet schrijven.
Het is eigenlijk elke dag hetzelfde wat ik opteken. Elke dag hetzelfde leed meemaken, dat verdriet van het
te moeten missen. Niet meer de dingen met plezier doen, dingen die altijd vanzelfsprekend zijn geworden
in al die jaren dat je bij me bent geweest. Het genieten van jou aanwezigheid al die tijd. Ik zeg wel al die
tijd, maar het was veel te kort, die tijd. De tijd is mijn grootste vijand geworden. Ik dacht dat ik op een
gegeven moment heel gelukkig was, ik dacht dat ik er geestelijk een aantal jaren geleden beter voor was
komen te staan dan daarvoor. Het mocht een aantal jaren later niet zo zijn.
Jij bent ruw van me weggenomen. Zo hard. Een mokerslag die ik nog elke dag mee moet torsen en de
komende jaren zal mee torsen. Ik zal er nooit van los komen. Jij was op een gegeven ogenblik alles voor
mij. Jij was degene waar het om draaide. Ik wilde je groot brengen tot een volwaardig man. Een man met
hoge normen en waarden. Ik heb een gedeelte kunnen overbrengen, dat heb ik gezien, ik heb dat gezien aan
141

ZIJN ER WOORDEN TE VINDEN
VOOR WAT IK VAN BINNEN VOEL.
ZIJN ER WOORDEN TE VINDEN
DIE JOU KUNNEN OMSCHRIJVEN.
ZO VAAK MIST EEN WOORD HET DOEL.
EEN KIND ZO VERWEVEN
MET WIE IK BEN.
SINDS HIJ WEGVLOOG
IS HET SOMS NET OF
IK MEZELF NIET HERKEN.
ZIJN ER WOORDEN TE VINDEN
DIE MIJ KUNNEN ZEGGEN
HOE IK ME VOEL.
ZIJN ER WOORDEN
DIE ME UIT KUNNEN LEGGEN
WAT IK ALLEMAAL BELEEF.
MISSCHIEN MOET IK STOPPEN
MET ZOEKEN NAAR WOORDEN.
VOELEN IS GENOEG.
IDE WOLZAK - WOORDEN
u
142

de houding die je had. Je betrokkenheid tot anderen. Het hele doen en laten. Je had een goede toekomst
voor je, als je de weg had vol gehouden die je was in geslagen. Iemand of iets heeft anders beslist. Ik
zou graag degene die dit besliste willen spreken, degene die mij feitelijk berooft heeft van mijn geluk met
jou. Ik denk dat, dat niet mogelijk is. Jammer.
Verlangen naar verlangen. Het is onbereikbaar geworden. Iets dat niet meer aanraakbaar is. Iets dat
niet meer tastbaar is. Iets dat weg is. Iets dat weggenomen is. Iets dat niet meer maakbaar is. Het te
moeten missen van het gevoel, de liefde, de knuffels, de zoenen, de gesprekken, de discussies, de muziek,
de spelletjes, de projecten, het vragen, het ontdekken en de toekomst. De toekomst. Daar denk ik vaak
aan, hoe zou de toekomst zijn geworden. Had je het, zo als je nu was, het volgehouden? Had je al je plannen
kunnen verwezenlijken? Had je je passies uitgebreid? Een moment van geluk is nog het enige wat mij rest.
Een moment dat zich nog niet heeft aankondigt. Wanneer komt dit moment? Moet ik daar op wachten?
Hoe zie ik het, als het op mijn pad komt? Wordt het dan mijn doel? Mijn doel om goed te functioneren
in hetgeen ik wil zijn en wat ik was. Voordat jij gedwongen bij mij wegging. Soms is het zo: ben jij het die
daar loopt, ben jij het die daar lacht, nee het kan niet, jij bent er niet meer. Jij bent de hele tijd in mijn
gedachten. Jij zit in mijn hoofd, mijn gedachten, in mijn huid, ik zie je constant ergens, ik zie je lopen, ik
zie je lachen, ik zie je huilen, ik zie je vrolijk zijn, ik zie je ………. overal.
Ik schrijf dit nu op een laat tijdstip. Ik ben zo moe. Moe van het nadenken, moe van het alleen zijn, moe
van het missen, moe van het niet kunnen praten op de momenten dat het moet. Iets kwijt raken op het
moment dat het moet. Je weet dat ik een gesloten persoon ben. Het is heel moeilijk om van een gesloten
persoon een open persoon te worden, eigenlijk gaat het niet. Het gaat niet. Alle energie vloeit uit me. Geen
zin om dingen te doen. Toen jij er nog was, was het gemakkelijk om iets op te starten, maar nu niet meer.
Het lukt gewoon niet. Welterusten jongen. Het ga je goed.
143

Weggenomen
Met Lizzy!
v
144

13-03-2009
Hallo lieve jongen. Het is vandaag precies 4 maanden geleden, dat je van ons weggenomen bent. Je bent
onmisbaar voor ons. Elke dag die zware strijd die geleverd moet worden om door te kunnen gaan. Elke
dag dat gevoel hebben dat er een groot gedeelte van ons niet meer aanwezig is. Elke dag het te moeten
missen van je vrolijkheid. Elke dag proberen verder te gaan naar de volgende dag. Elke dag die plek aan
de tafel leeg te zien. Elke dag die lege dag te moeten vullen. Elke dag denken we aan je, we denken ook
aan de vrolijke dingen van je, die zijn er genoeg. Je bent er kort geweest, maar je hebt ons leven verrijkt.
Dat vergeten wij nooit.
Hier onder een stukje van Bram Vermeulen:
en als ik doodga
huil maar niet
ik ga niet echt dood
moet je weten
het is de heimwee
die ik achterliet
dood ben ik pas
als jij die bent vergeten
en als ik doodga
treur maar niet
ik ben niet echt weg
moet je weten het verlangen
dat ik achterliet
dood ben ik pas
als jij dat bent vergeten
145

GEEN WOORD DRUKT UIT DE DROEFHEID,
EN NIETS GEEFT WEER DE PIJN,
AAN ALLES WAT WIJ WENSTEN
MAAR DAT NIET ZO MOCHT ZIJN.
TOCH HEEFT JOUW TERE LEVEN
ONS IN HET DIEPST GERAAKT.
EN DAAROM LIEVE JONGEN
BEN JIJ VOOR ONS VOLMAAKT.
IK ZAG EEN VLINDER VOOR HET RAAM,
MET HAAR KOPJE BIJ HET GLAS.
INEENS WIST IK HEEL ZEKER
DAT JIJ DIE VLINDER WAS.
DAG.
FIJN DAT IK JE EVEN ZAG.
LIEFDE IS BIJ ELKAAR WILLEN ZIJN.
ÉCHTE LIEFDE IS KUNNEN LOSLATEN…
w
146

en als ik doodga
huil maar niet
ik ben niet echt weg
moet je weten
‘t is maar een lichaam
dat ik achterliet
dood ben ik pas
als je me bent vergeten.
Ik ben zelfs naar een boksgala geweest, je weet dat ik daar niet zo van hou, maar wat is er nou het
leukste om twee mensen elkaar te zien slaan met een biertje er bij. Het is eigenlijk zo, dat ik liever ergens
naar toe ga, dan zonder jou thuis te zitten. Dingen te doen waar ik me niet op kan concentreren. Ik heb
een nieuwe telefoon aangeschaft, eentje die jij wel zou willen hebben, eentje met een touchscreen, ik weet
precies wat jij zou zeggen: “hé papa, ruilen?” Zo ging het altijd, lekker onderhandelen over iets wat je wilde
hebben, meestal lukte het, soms niet.
Twee weken geleden ben ik op vrijdag redelijk in elkaar gestort, het hele weekend, van vrijdagmiddag tot
zondagavond, ik heb voor me uit zitten staren, ik heb niets kunnen doen. Dat gevoel is niet echt prettig
voor mijn humeur. Ik vind het niet erg om pijn te hebben, maar die pijn, dat weekend, was heel heftig.
Misschien was het wel goed zo om soms hevige pijnen te lijden, het maakt je sterker denk ik. Opi en mama
hebben de keuken verbouwd, de keuken is nu wit, niet eens roomwit zoals alles wat je moeder verft. We zijn
ook naar de musical van Lola geweest. Lola heeft het heel erg goed gedaan, jammer dat je er niet was, ik
dacht wel constant aan je, dus je was er wel degelijk. Er stond ook nog een stukje van Anne op je Hyves,
een meisje dat jou heel erg mist.
147

Achterlaten
Met mijn allerliefste mama!
x
148

Lieverd
gisteravond had ik de musical.. Khad zo graag gewild dat JIJ daar ook bij je ouders kon zitten..
Kmis je nog altijd
je zal voor altijd bij me zijn
KusKus!
Carlo&Martine ,
Ik vond het heel mooi dat jullie gister avond zijn gekomen..
Dank julle wel,! meer kan ik niet zeggen..
Romano, ooit kom ik je gewoon weer tegen
KuussKuus,
HouVanJe
We zijn ook nog op het Farel geweest, we hebben een gesprek gehad met je mentoren. Twee vrouwen die niet
zo goed weten hoe ze een gesprek op moeten starten. Dat begrijp ik wel. Ik ben zelf niet zo dat ik het
eerste woord zeg, maar mama praat meestal honderduit, zal wel in de genen zitten, zo was jij ook. Altijd
praten en vragen, soms stoorde ik me er aan, nu mis ik het heel erg. Het is echt zo: je gaat iets heel erg
missen, als het er niet meer is. We hebben over je gepraat, ik heb goede dingen gehoord over je in de tijd
die je daar in de klas hebt gezeten. Ik had niet anders verwacht.
We zijn ook nog in het Sophia geweest. Het is niet erg goed voor mijn stress om te horen hoe mijn zoon nu
precies is overleden. Dat zijn geen verhalen die ik graag hoor. Soms moet ik ergens door heen, elk stapje
is een vooruitgang. Soms een stapje achteruit, soms stilstand. Het gaf wel enige rust om te horen dat je
geen pijn hebt geleden. Gelukkig maar, als het anders was geweest, had ik het een stuk slechter gehad.
Welterusten jongen. Het ga je goed.
149

KOST DAT?
VOORUITSTREVEND
VRAGEN?
TIJD
SOCIAAL
DROMEN
HET GA JE GOED
HE, ..........
LATERRR!
WELTERUSTEN
WEGGENOMEN
VOOR ALTIJD BIJ MIJ
PLANNEN
150

28-03-2009
Ik kan niet uitslapen, ik sta elke zaterdag vroeg op, waarom eigenlijk? Ik zit elke zaterdagochtend te
wachten tot je naar beneden komt. Ik wacht, wacht, je komt maar niet. Je komt echt niet. Mijn gevoel zegt
dat je komt, mijn verstand zegt van niet. De werkelijkheid is dat je nooit meer komt. Ik ben nu Anouk -
One Word aan het luisteren, voor de elfde keer. Het is een verdomd goed ****nummer. Je huilt er zo
lekker bij, 11 x 4 minuten. Meestal is muziek het enige goede om mezelf te laten gaan, ik kan niet anders.
Ik ben niet goed in staat om mijn echte gevoelens te uiten. Ik mis je zo erg. Het regent weer eens, het
word er niet vrolijker op. Misschien als de zon een keertje gaat schijnen word ik wat vrolijker, ik denk het
niet. Wanneer het weer het toeliet gingen we altijd ergens naar toe, moet ik het nu alleen doen? Ik weet
dat ik niet alleen ben, omdat jij altijd bij me bent. Ik sta op met je, ik ga naar bed met je en tussendoor
denk ik constant aan je. Ik denk aan de leuke dingen die met je meegemaakt heb, dat zijn er genoeg, maar
toch te weinig, veel te weinig.
De tijd heeft ons geluk ingehaald en vernietigd. Het pad, dat we wilden bewandelen, is totaal weg,
opgebroken om nooit meer geplaveid te worden. De stenen zijn weg om nog een vlak geheel te maken. De
gaten in mijn ziel zullen altijd te zien zijn. Lieve jongen, waar je nu ook bent, ik denk dat het goed met je
gaat, je aanpassingsvermogen zal je daar bij helpen. Ik wou dat ik dat had. Ik ben zo trots op je, zoals
ik je gekend heb. Het heeft alleen zo kort geduurd. Op je Hyves stond een stukje van Selena Kooij, je oude
klasgenote gedurende je hel basisschool. Ze heeft het geschreven nadat ik bovenstaand ook nog op je
Hyves had gezet. Het gaat als volgt:
Dit is zo niet eerlijk elke keer als ik hier na kijk barst ik in huile uit als ik denk aan alles wat je nog kon
berijken alle leuke dingn die je nog kon doen. Zomaar weg uit ons bestaan gescheurd maar je blijft voor
mij voor altijd in me hart romano,weet je nog de leuke dingen die we vroeger altijd deden? Op mijn neus
heb ik nog altijd dat litteken zitten dat jij had achtergelaten in groep1..Ik draag het mee als een soort
geschenk of een kroon.of toen we naar groep 3 gingen dat mijn moeder boos was dat ze me eerst nii bij
151

Voor altijd bij mij
Passie: snelheid in pretparken!
z
152

jouw in de klas wouden zetten.Of toen ik op de nek van Meester klaas zat en ik er bijna afviel dat jij
toen lachte.Maar welke herinering me nog het diepste raakt was in groep 8 toen jij en nog iemand zaten
de klieren dat juf bonita boos werdt jij moest huilen en de andere niet.Jij kon er nii tegen als iemand boos
op je was.Jij hielp iedereen als iemand huilde trooste jij die persoon maar jij kunt mij op dit moment niet
troosten.Niks kan het gat in mijn ziel maken.Ik zal deze pijn altijd moeten dragen. Mijn moeder zegt dat
ik verder moet gaan maar dat lukt gewoon niet,ze zegt je moet nu verder gaan en op momenten als bv als
je je sgool diploma haalt dan moet je aan romano denken en denken hoe ongelovelijk oneerlijk deze wereld
is. Dat jij wel trots naar je ouders kan lopen met je diploma en dat de ouders van romano wachten en
wachten terwijl je niet komt....
Het leven is gewoon niet eerlijk niemand had je al zo jong van deze wereld moeten halen. Je bent iemand
die ik nooit zal vergeten nooit en nimmer.Het leven is zo veranderd sins je weg bent ik kan bijna nooit egt
meer blij zijn.
Rust in vrede
Jouw selena voor altijd en eeuwig
Welterusten jongen. Het ga je goed.
13-04-2009
5 Maanden. Gedachten die er zijn. Gedachten die komen. Gedachten die ik niet wil hebben. Gedachten die
ik wel wil hebben. Gedachten die opgedrongen worden. Gedachten die ik vergeet. Gedachten die ik niet wil
vergeten. Gedachten die mij verdrietig maken. Gedachten die mij vrolijk maken, maar het gaat eigenlijk om
het te moeten missen. Die verschrikkelijke gedachte, jou te moeten missen. Elke dag weer.
153

Heimwee naar vervlogen tijden,
naar iets dat niet meer is.
Heimwee naar al dat lieve,
heimwee naar wat ik mis.
Heimwee is een raar gevoel,
het is niet te omschrijven.
Heimwee naar de tijd van toen,
naar iets dat niet kon blijven.
Heimwee, voelt U wat ik bedoel?
Heimwee naar een gelukkige tijd,
gewoon, naar zijn ‘’lieve blik’’.
Heimwee naar een ‘’aai en een kus’’
en een beetje naar mijn ‘’eigen ik’’.
Heimwee naar je arm om mijn schouder.
Geen aandacht meer van hem.
Heimwee naar dat ‘’onvergetelijke’’,
omdat ik dat alleen van hem maar ken.
Heimwee, je voelt je verloren,
je hebt alleen herinnering.
Heimwee, wat moet je er mee beginnen?
Niets, anders ‘’stik je er in’’.
Heimwee voelt ongezond,
er is niet mee te leven.
Heimwee is verlangen naar iets,
dat zelfs geen mens je terug kan geven!
het is niet te omschrijven.
Heimwee naar de tijd van toen.
0
154

De dingen die afgelopen jaren gewoon zijn geworden. De eieren verven afgelopen weekend, elk jaar hebben wij
dat gedaan, nu hebben wij dat met Lola en Kiki gedaan. Zij hebben elk een ei bij je neer gezet. Het gewoon
worden van dingen die ik de afgelopen jaren met jou gedaan heb, die kunnen niet meer gewoon worden. Jij
bent er niet meer. Elke beweging is niet meer gewoon. Het heeft geen doel meer. Totaal geen doel. Het is een
doelpunt maken zonder vreugde. Het is heel erg leeg. Vreugde vier je samen, niet alleen. En alleen ben ik.
Maar ik weet ook door bepaalde gebeurtenissen dat je er wel bent, ik weet niet wat dat is. Ik weet niet of
ik de signalen goed interpreteer die tot mij komen. Afgelopen zaterdag was met je moeder, opa en oma Loi
bij de Bloemenjungle, ik zag een houten vuurtoren, ik dacht: dat is iets moois om bij jou neer te zetten. Een
vuurtoren is toch een betekenis van vertrouwen, een licht die schijnt om anderen de juiste weg te wijzen, om
zonder gevaar de reis voort te zetten. Ik pakte het op en zei tegen je moeder: “dit is wat voor Romano, zal hij
leuk vinden”, precies, en ik bedoel ook precies, op dat moment kwam Colby Caillat uit de geluidsboxen, wilde je
vertellen dat je het mooi vond? Kan dat? Kan iemand die niet meer lijfelijk aanwezig is zoiets vertellen door
middel van zulke dingen? Is het, omdat ik dat misschien wil geloven, waar? Die vragen. Altijd die vragen.
Is het waar, wat er in deze 5 maanden is gebeurt? Ben je er echt niet meer? Ik weet het niet. Voor
mijn gevoel ben de ene dag wel, de andere dag niet. Ik voel je nog steeds, ik ruik je nog steeds, ik hoor
je nog steeds. Die contra gevoelens die door mij heen stromen, een stroom van overweldigende emoties die
niet te stoppen zijn, zoals een overstromende rivier die zijn weg zoekt. Hat water zal alle gaten vullen om
zijn weg te vervolgen. Zo is het ook met emoties. Het ene moment kan ik lachen, het moment daarna, geheel
onverwachts, valt er een sluier van eenzaamheid, verdriet en wanhoop over mij heen. Om daarna eigenlijk
weer de dingen te doen die ik moet doen. Het is zo gek om zo te moeten leven. Wachten op vreugde en
wachten op verdriet. Gaat dit wel eigenlijk samen? Welterusten jongen, het ga je goed.
18-04-2009
Ik begrijp het niet! Ik begrijp het nog steeds niet! Er wordt aan mij gevraagd: “hoe gaat het?”, wat moet
ik dan antwoorden? Moet ik eerlijk zijn? Moet ik zeggen, wat men wil horen? Als ik zeg slecht, vragen ze
155

Geschilderd door Judith Bloemscheer
9
156

later nogmaals aan me: “hoe gaat het?” Je ziet soms mensen denken: “zal ik wat vragen?” Het staat gewoon
op hun gezichten. Op het einde zegt niemand wat. Ik niet en die andere ook niet. Men zegt dat alles zal
slijten, dat de wonden helen. Ik geloof daar niet meer in. Het wordt elke dag heviger, elke volgende dag die
ik zonder jou door breng, breekt er een stukje van mijn hart af. Elke dag ga ik een beetje dood zonder
jou. De vreugde die ik zou moeten hebben is er niet meer. Lachen is niet meer leuk. Ik zou de gehele dag
wel kunnen huilen. De gehele treuren om wat ik mis. Jou. Welterusten jongen, het ga je goed.
19-04-2009
Gisteren zijn we bij Judith en Marcel gaan eten. Judith heeft een schilderij gemaakt. Een portret waar
jij op staat. Het is heel mooi geworden. Ik denk dat alle emoties van haar er in zitten. Het is, volgens mij,
heel moeilijk om zo´n schilderij te maken. Welterusten jongen, het ga je goed.
20-04-2009
Hallo lieverd. Gisteravond kwam ik thuis en je was er weer niet. Ik weet wel dat je hier niet meer bent,
maar ik kan het niet begrijpen. Ik leverde toch elke zondagavond mijn kleingeld bij je in? Waar moet ik
het nu laten? Het blijft maar in mijn portemonnee zitten en ik weet niet wat er mee moet doen. Het zit er
al zo lang in, eigenlijk wacht ik er op, dat ik het je wel kan geven, maar wanneer is dat? Wanneer kan
ik je weer zien? Ik ging gisteravond naar bed toe, ik ging je kamer eerst in en zag je foto. Ik heb er
tijdje naar staan staren. Ik weet dat ik dat niet op zondagavond moet doen, ik ga er helemaal kapot
aan. Ik kan die verdomde weekenden bijna niet meer aan. Het wordt steeds moeilijker voor mij om die kut
weekenden door te komen. Ik kan wel van alles gaan doen om rust te krijgen, maar alles wat ik in een
weekend deed, was meestal met jou. Dus alleen is het niet leuk en met je moeder is het heel anders dan met
jou. Dat kan ik niet vergelijken. Zelfs de muziek klinkt anders. De tonen zijn niet helder, met jou was het
allemaal veel duidelijker, alles klonk mooi. Nu niet meer. Elk nummer klinkt eigenlijk erg triest. Welterusten
jongen, het ga je goed.
157

Ik dacht dat het geluk voor eeuwig was
ik weet dat iemand daar anders over dacht
ik weet dat diegene mijn geluk heeft verstoord
ik kan niet leven in een toekomst die ik niet had verwacht
Ik ben zo alleen
ik weet wel waarom
ik zal aan je blijven denken
ik zie het missen van jou als het inslaan van een bom
ik mis je elke dag
ik kan niet zonder jou
ik weet dat je op me wacht
ik blijf jou voor altijd trouw
ik moet verder zegt men
ik weet wel dat het zo is
ik kan eigenlijk niet verder
Ik kan er niet tegen dat ik je zo erg mis
ik denk aan je elke dag
ik wil niet leven zonder mijn zoon
ik wil niet meer zonder jouw lach
ik, ik wil niet meer zonder mijn zoon
7
158

03-05-2009
Hallo schatje. Ik moet mijn excuses aanbieden aan je. Ik heb de fout gemaakt om geen back-up
van mijn bestanden te maken. Ik weet dat ik altijd tegen je gezegd heb, dat je goed moet zorgen
voor de dingen die je lief zijn. Ik ben al mijn bestanden kwijt geraakt door een foutje van mijzelf.
Mijn geschreven boek ben ik kwijt, ik ben een stukje kwijt wat ik geschreven heb, ik ben eigenlijk
niets kwijt. Het zijn geschreven woorden, het zijn dingen die ik denk, het zijn dingen die herschreven
kunnen worden. Die gedachten die ik opgeschreven heb zijn later terug te halen. Niet op dit moment,
maar ik kan mezelf indenken wat ik een paar dagen geleden geschreven heb. Ik weet zeker dat tijdens
Koninginnedag de gedachten door me heen gingen, geen lampionnenoptocht, deed je laatste 2 jaar toch
niet, maar daar gaat het niet om. Het gaat om de gedachte dat er iets gebeurt op een bepaalde dag.
De vrijheid van uitten, die rituelen die we gewent waren. Die dingen die gewoon zijn. Die dingen die zonder
jou niet meer gewoon zijn. Die dingen die niet meer zo waardevol zijn, omdat jij er niet meer bent. Ik begrijp
nog steeds niet, dat jij er niet meer bent.
Ik hoorde vandaag een nummer, waarvan ik normaal niet ondersteboven van ben. Nu moest ik wel
huilen. Het zijn de dingen waar ik niets aan kan doen, jouw overlijden, jouw aanwezigheid niet meer
voelen, ik kan er niets aan doen. Ik kan niets terug draaien, ik kan niet veranderen aan het verleden.
Ik ben nog steeds kwaad op mezelf, dat ik er niet voor je was toen je me nodig had, ik heb zelf tegen
je gezegd, dat ik er altijd voor je zal zijn, ik zeg zal, ik weet dat het grammaticaal niet klopt, je bent
er niet meer, ik weet het, ik weet het echt wel. Ik ben nog steeds boos op mezelf dat ik er niet voor
je was, toen het met jou gebeurde, ik had je zo graag gezien toen het gebeurde, alleen al om woordelijk
afscheid te nemen, alleen al om je mooie gezicht te zien, met die mooie glimlach, die mooie ogen, die mooie
liefde in je ogen. Het mocht niet zo zijn en waarom? Nu kom ik op zondag avond thuis met klein geld
in mijn portemonnee, het zit er al een tijdje in, ik weet niet precies wat ik er mee moet doen. Toen jij
er nog was het gemakkelijk, dan wist ik waar ik het kwijt kon. Nu heb ik bepaalde dingen en weet niet
waar ik het kwijt kan. Ik ben nog steeds zoekende. Er stond een stukje op 29-04-2009 op je Hyves:
159

158

Lieve Romano,
Gisteren heb ik met Lola voor het eerst weer naar de musical gekeken. Jeetje wat heerlijk om je stem
weer te horen en wat deed je het goed op dat podium. Toen kwam het nummer heimwee,wat m'n favoriete
nummer was van de musical,maar gisteren werd ik er naar van. Ik zag de hele groep weer naast je
staan om het nummer voor jou te zingen.
Kiek zei,mam,ik zou zo graag de musical weer in het echt willen zien,want dan zou Romano ook nog leven
en dan houden we hem voor altijd hier. Ja kon dat maar,zei ik. Maar heimwee is wel het gevoel dat ik
heb,het nare,misselijke gevoel van het gemis. Ik heb heimwee naar je stem, heimwee naar je lach,heimwee
naar die heerlijke knuffel die je altijd gaf.
Romano, ik mis je elke dag zoveel en ik zou nog zoveel tegen je willen zeggen.....
Je krijgt een hele dikke kus en knuffel van me...
Ik hou van je xxx..............
jeanine
En nog een stukje van Romy op 01-05-2009:
Lieve Romano,
Ik voel me leeg zonder jou,
Ik voel me verdrietig zonder jou,
Er heerst een stilte in mijn hoofd en niet alleen daar, maar ook op het pleintje.
Zeker nu de zomer maanden eraan komen.
Romy ga je even mee naar bas? dan gaan we ff energy en pipa's halen . Ja is goed Romano zei ik dan.
Maar nu, moet ik die pipa's helemaal alleen opeten . Zonder jou. Ik kan nog steeds niet begrijpen, dat
je weg bent. Ik kan het niet begrijpen, en dat zal ik ook nooit begrijpen! . Maar je blijft ALTIJD in
161

Wat er niet meer is,
komt niet meer terug,
maar wat er nu niet is,
kan in de toekomst wel komen
158

mijn hart. En zal daar noooit weggaan. Ik zit nu met tranen in mijn ogen dit stukje voor jou te schrijven.
Maar, ik schrijf door, want ik mis je, en ik hou van je, voor altijd . Je blijft altijd bij me. Ik kom
je snel opzoeken. En dan neem ik iets voor je mee.
Ik ga ervandoor..
Liefs Romy
ik hou van je lieve schat
Ik wacht op je, ik vergeet je nooit. Ik hoop, dat ik je binnenkort in mijn dromen zie en zelfs mijn dromen zijn
geblokkeerd. Ik kan je gezicht niet voor me krijgen als ik mijn ogen sluit. Mijn mechanisme sluit me voor alles af. Ik
weet hoe je er uit ziet. Ik heb geen foto nodig om je uit te tekenen, maar waarom mag ik je niet in mijn dromen zien?
Welterusten jongen. Het ga je goed.
06-05-2009
Hallo beertje van me. Wat ben je aan het doen? Ik heb vandaag vaak aan je gedacht. Vanmorgen op
de scooter dacht ik aan je en moest direct weer huilen. Hoe snel de gemoedstoestand omslaat is echt
ongelooflijk. Het is eigenlijk bizar. Het ene moment denk ik dat het gaat en het andere moment barst ik
in tranen uit. Soms winnen de emoties het van de details en de dagelijkse werkelijkheid. Ik kan er niets
aan doen. Ik wil mijn verdriet niet vergeten, maar soms komt het ongelegen. Ik schaam me niet als ik
huil, eigenlijk wil ik sterk zijn, waarom weet ik niet. Ik wilde je nog zoveel vragen nog zoveel vertellen.
Ik vertel het wel tegen mijn hart, want jij zit er tenslotte toch in, voor altijd. Ik geloof op het ogenblik
dat er geen einde aan mijn tranen komen. Op een gegeven ogenblik zullen ze stoppen, niet omdat ik dan
geen verdriet meer zal hebben, maar omdat het gewoon zo is. De gevoelens houden nooit op, deze zullen
altijd blijven. Dat zal ik altijd met me mee dragen. Gevoelens van onmacht om het gebeurde. Welterusten
jongen. Het ga je goed.
163

158

10-05-2009
Goedemorgen jongen van me. Eigenlijk is het geen goede morgen, het is vandaag moederdag.
Moederdag, een dag in het jaar dat eigenlijk als normaal beschouwt mag worden. Een dag in het jaar om alle
moeders te verwennen omdat ze gewoon moeder zijn, het hele jaar door. Die ene dag die speciaal is
omdat je een kind hebt, waarvan je denkt dat ie voor heel je zorgzame leven bij je blijft. Vandaag geen zelf
gemaakte tekeningen, geen gekleide asbakken, geen kaarten, geen bloemen, gegeven door een kind. Jij bent
er niet om dat te doen, jij bent er niet om met je pretoogjes die dingen te geven, ik zie op het ogenblik
alleen maar verdriet, verdriet van een ouder die jou zo erg mist. Zeker op deze dag. Maar moeder
blijf je voor heel het leven, ook ben jij dan weggevallen. Ik wou vanochtend gaan voetballen, ik zag je
moeder zitten en ben uiteindelijk toch niet gegaan. Ik kan toch niet weglopen op het moment dat iemand
zit te huilen in haar eentje? Het is af en toe zo moeilijk om de juiste beslissing te nemen. Ik heb wel,
gisteren bij jou, een kaart die ik heb geschreven aan je moeder gegeven, ook namens jou. Jij bent
altijd in de buurt. Ik heb haar ook een cadeau gegeven voor moederdag. Een fiets, alleen die mag ze zelf
bestellen. Je mama is alleen maar aan het huilen, zo’n dag is toch zwaarder dan verwacht, het is ook zo
verschrikkelijk moeilijk zonder jou. Emoties overkomen je, die kan je niet sturen. Kon je ze wel sturen,
dan ben je niet echt een mens. Emoties maken de persoon van je, die je wel en niet wilt zijn. Soms wil je
iets en het kan niet, soms wil je iets niet zijn, maar word je het wel. Welterusten jongen. Het ga je goed.
165

Rouwproces
Plekje geven
Rouwverwerking
Deze woorden bestaan niet, het zijn
woorden die mensen gebruiken om de
aandacht weg te werken die zij nooit
zullen begrijpen en hopelijk ook nooit
zullen meemaken.
Rouwproces bestaat niet, rouwen om je
kind is voor eeuwig.
Een plekje geven is het afsluiten van
iets wat je niet kunt afsluiten.
Rouwverwerking is met je verdriet klaar
zijn, maar zal dat ooit gebeuren?
158

Lieve en mooie Romano
Bedankt, voor wat je hebt betekent voor mij
Bedankt, dat je mijn leven hebt verrijkt
Bedankt, voor de liefde, die je mij gegeven hebt
Bedankt, voor wat je me geleerd hebt
Bedankt, voor alles wat je me gegeven hebt
Bedankt, voor alles
Bedankt, dat ik je heb mogen kennen
Bedankt, voor je vrolijkheid
Bedankt, voor je behulpzaamheid
Bedankt, voor je persoonlijke betrokkenheid
Bedankt, voor je leergierigheid
Bedankt, dat je er was, wanneer het moest
Bedankt, dat je een echt mens was
Alle bovengenoemde dingen neem ik mee op mijn reis, die ik zonder jou,
noodgedwongen, moet gaan maken. Ik heb bovenstaande dingen nodig om
die reis tot een goed einde te brengen. Wanneer ik deze dingen volg, ben ik
er van overtuigd dat, dat goed zal komen. Jij bent immers altijd bij me.
Het bovenstaande staat wel in verleden tijd, maar al deze dingen hebben
invloed op mijn toekomst, hoe lang deze ook zal zijn. Eigenlijk kan ik je
maar voor een ding bedanken:
BEDANKT, VOOR WAT JE WAS EN ZULT ZIJN VOOR MIJ IN DE TOEKOMST
Welterusten jongen, het ga je goed

Dit boek is geschreven door Carlo Loi, vader van Romano Loi. Ik heb
geprobeerd om het gemis van mijn zoon in woorden aan te geven. Geen
enkel woord zal de pijn kunnen verzachten, die ik voel en zal voelen in de
toekomst. De pijn zal nooit overgaan, het gemis zal alleen maar erger
worden.
Verdriet om de dood van mijn zoon is als een schaduw,
die altijd met me mee gaat. Aan mijn schaduw kan ik niet
ontsnappen. Wanneer alles om me heen donker is, is mijn schaduw
onzichtbaar, hij is een deel van het duister waar ik me in bevind. Wanneer het weer licht
word om mij heen, word mijn schaduw zichtbaar. En hij is op zijn scherpst wanneer de zon fel
schijnt.
Mijn schaduw kan naast me meegaan. Hij kan voor me liggen of achter mij. Hij
verandert voortdurend van positie wanneer ik van richting verander. Soms ligt hij
een hele tijd achter mij en ben ik er niet of nauwelijks van bewust dat hij er nog
is. En dan opeens, doordat ik de hoek om ga ligt hij weer in alle schertpe voor me.
Telkens weer tijdens mijn leven kan mijn schaduw zichtbaar worden. Telkens weer kunnen
er momenten zijn van intens verdriet. Vaak zal dat zijn bij bijzondere gebeurtenissen in mijn
leven. Wanneer er hoogtepunten zijn en iedereen is bij elkaar, dan is het gemis het sterkst.
Wanneer de feestzon schijnt werpt mijn schaduw zijn scherpste beeld op mijn omgeving.
Wanneer die omgeving dan begrip kan opbrengen voor mijn verdriet, want vreugde om het
één en verdriet om het ander verdragen elkaar op den duur wel. Dat wordt mogelijk wanneer
de mensen om mij heen hebben begrepen, dat tranen kunnen worden gedroogd, niet voor
altijd, maar altijd weer.
Vrij naar: Ide Wolzak
Wanneer je verdrietig bent, kijk dan in je hart en zie dat je huilt om wat je vreugde schonk.