melanchton 'de hoogleraar van duitsland' - Heidelberger Catechismus

More documents

Recommendations

Info

Christus, onze enige Meester, die wij allen moeten gehoorzamen, heeft Zijn jongeren, toen Hij Zijn apostelen de wereld inzond en bevel gaf, geboden de volkeren alles te leren wat Hij hun bevolen had, Matth. 28 : 19. Artikel 2 Dit alles bestaat in het geloof aan God en de liefde tot de naaste en geenszins in uiterlijke dingen, zoals de goddelijke Schrift getuigt, en in het bijzonder het Evangelie tot uiting brengt. Dit moet bekend zijn aan een ieder, die alleen maar het 6de en 15de hoofdstuk van Johannes zal lezen of gelezen heeft. Artikel 3 Daarom: alle instellingen van onderscheid in spijzen, kleding, personen of plaatsen hebben de mensen verzonnen en ingesteld en daarmee dient men God tevergeefs, Jesaja XXIX en Matth. XV, zodat de h. Paulus ze terecht en noodzakelijk voor zwak, gebrekkig, wereldlijk, onvast, misleidend, onheilig en voor oudwijfse fabels uitmaakt, die slechts afleiden van de waarheid. Artikel 4 Aangezien alle macht in de Christelijke gemeente slechts tot verbetering gegeven is, II Cor. X, volgt daaruit, dat niemand onder de Christenen macht heeft om te leren, ik zwijg nog van gebieden, om mensen-geboden te houden, als daar zijn: bepaalde spijzen te vermijden en dergelijke, als boven in Artikel I afgekeurd is. Artikel 5 Derhalve schrijft de h. Paulus aan de Colossenzen: Dat niemand u ter verantwoording roepe inzake spijs of drank of bepaalde dagen, want wie dit wagen te doen, zoals daar gezegd is, die brengen de rechtgelovigen van hun bestemming af, wandelen naar eigen verkiezing in onderwerping en dienst der engelen, van wie zij er nooit een gezien hebben, zonder reden opgeblazen in hun vleselijke zin, en houden zich niet aan Christus, die het Hoofd is. Artikel 6 Ja, aan Timotheüs schrijft hij op bepaalde aanwijzing van de Geest, dat zij die verbieden te huwen en aan de gelovigen verbieden spijzen, door God geschapen, tot zich te nemen - waarvan de Geest Gods hun zeide dat deze in de laatste dagen op komst waren -, afvallig van het geloof zijn, dwaalgeesten, duivelsleraars met veinzerij, leugensprekers, die hun geweten als met een brandijzer toegeschroeid hebben). Hierna geeft Bucer nog eens de aanleiding tot zijn verklaring en breidt hij deze met een aantal toelichtingen uit. Daarop eindigt hij met de volgende oproep: Tot de Christelijke lezer Deze mijn artikelen en verklaring, waarbij ik door Gods genade tot in de dood bestendig wil blijven, omdat ik er zeker van ben dat zij in overstemming zijn met de goddelijke Schrift, waardoor ik ze ook weet vol te houden, hetzij tegen engelen, duivels of mensen, heb ik in druk laten uitgaan, opdat velen, goeden of bozen, zien dat ik het licht niet schuw. Tweemaal heb ik ze te Weissenburg op de kansel voor de gehele Christelijke gemeente, in het bijzijn ook van vele vreemden, voorgelezen. Zes weken lang zijn ze in mijn tegenwoordigheid aldaar openlijk aan de Heilige Johanneskerk aangeslagen geweest. Daarna, na mijn vertrek, ook nog wel zes weken. Ik heb ze ook aan de Barrevoeters, Predikheren en Augustijners aldaar in hun kloosters toegezonden. Zo heb ik op woensdag na Pasen [8 april 1524], naar luid van mijn verklaring, op velerlei wijzen een dispuut aangeboden en daarop gewacht, gelijk ik ook daarna meer dan een maand te Weissenburg, en nog heden ten dage te Straatsburg, wacht op allen en een ieder, die menen, dat de prediking die ik voorgedragen heb, niet Christelijk is. Tot op de huidige dag echter is niemand 52
verschenen die het gewaagd heeft tegenover mij mijn artikelen en prediking met één woord te weerleggen. Thans, nu ik niet meer aanwezig ben, hoor ik dat het goddeloze stelletje te Weissenburg, dat smal en breed geschoren volkje met enkele anderen, die ook God in de verkeerde zin gepredikt hebben, die de duisternis liever hebben dan het licht, diep verzonken in gierigheid, eerzucht en vervloekte lust, veel tegen mijn prediking en leven uitkrijten en dat al hun woorden over mij ketters en vinnig zijn, hoewel zij mij, toen ik nog aanwezig was, merendeels gladde, goede woorden gaven, en de anderen niet recht tot mij durfden te spreken. Daarmee tonen zij niets anders te kunnen dan kwaadspreken, zoals kwade wijven doen, leeg en ontdaan van alle waarheid. En wat zouden zij ook anders kunnen, die niets geleerd hebben dan uit het zweet van de arme man te zuipen, te vreten en wat daar het gevolg van is, en dit dagelijks uitoefenen? Daarom, opdat de zwakken door dezen niet verleid worden en de sterken iets hebben om de schenders en duivelskinderen tegen te werpen, heb ik mijn bovenstaande artikelen en verklaring door de druk willen laten uitgaan. Waarop zij, naar ik verneem, te Weissenburg op een nacht allen samen hun antwoord hebben gegeven, dat wil zeggen, daar het aan de deur van de Heilige Johanneskerk was aangeslagen, er vuil en drek overheen hebben gesmeerd. Welnu, zij hebben thans enige honderden aan hun kant; en ik wacht hen hier te Straatsburg af; weten zij iets tegen mijn leer in te brengen, laten ze dan maar hier komen. Overtuigen zij mij met de goddelijke Schrift van een verkeerde uitspraak, dan moeten zij mij maar stenigen. Hoe kunnen ze mij ooit beter uit de wereld helpen daar zij mij zo vijandig gezind zijn! Dat zij echter mijn vertrek zo verkeerd uitleggen, dat kon hun volstrekt geen ernst zijn. Want zij weten heel goed dat zulks geschied is in alle vriendschap op raad en met de vriendschappelijke bedoeling van de gehele Raad aldaar, die op het vertrek van mijn geliefde broeder, de pastoor van de Heilige Johanneskerk, en het mijne zo aandrong, dat wij het hun niet konden noch mochten afslaan, aangezien zij er op wezen, dat hun in het oorlogsgewoel dier dagen om onzentwil geweldige moeilijkheden, en geen recht zou kunnen overkomen. Want hoezeer geestelijke macht zich tegen het goddelijke Woord en zijn verkondigers inzet, is volkomen duidelijk te zien. Zij erkenden en spraken ook in de volle Raad uit, dat zij met mijn prediking geheel tevreden waren, omdat zij naar hun inzicht rechtmatig en Christelijk was, en zij hoopten dat, zodra het oorlogsgewoel weer op zou houden, wij weder bij elkaar zouden komen en zij mijn prediking nog lang zouden horen; daartoe wilden zij met alle mogelijke toewijding gaarne raad en hulp verstrekken. Dit alles hebben zij, die nu op mij schelden, heel goed geweten en ik denk ook wel, dat zij niet zullen beweren, dat de eerzame en vroede Raad te Weissenburg ons dit zonder dat het waar is, door hun stadsschrijver in de volle zitting van de Raad heeft laten zeggen. Maar, zoals de Heer gezegd heeft, indien zij boos zijn, hoe willen zij dan goede dingen zeggen? Indien zij niets dan duivelskinderen zijn, hoe willen zij dan waarheid spreken? Menigeen moge uit dit alles - wat de zuivere waarheid is - wel deugdelijk vernemen dat ik, zoals tot nu toe altijd de waarheid zoek; zij echter, mijn tegenstanders, ontlopen en verliegen haar. God de Heer bekere hen en doe ons steeds trouw aan Zijn waarheid bevonden worden. Amen. Bron: Martini Buceri Opera omnia, I, blz. 77-147, zie boven. blz. 61-62. 53
Page 1 and 2: MELANCHTON 'DE HOOGLERAAR VAN DUITS
Page 3 and 4: VOORWOORD Philippus Melanchton, wer
Page 5 and 6: INLEIDING Melanchton was met Luther
Page 7 and 8: soms al te toegeeflijk was; zeker t
Page 9 and 10: Veel kerken zijn dood, veel theolog
Page 11 and 12: op zodanige wijze, dat men algemeen
Page 13 and 14: zijnen brachten door te grote toege
Page 15 and 16: 2. MELANCHTON EN DE POGING VAN AART
Page 17 and 18: hoofdstukken toe, die Bucer uit een
Page 19 and 20: geargumenteerde reformatie als die
Page 21 and 22: omstandigheden, de keur-vorst-aarts
Page 23 and 24: antwoordde, maar toen de man eindel
Page 25 and 26: worden. 'Maar waarom', zeggen zij,
Page 27 and 28: onderscheid zijn, zeggen zij, tusse
Page 29 and 30: natuur in haar zwakheid nu eenmaal
Page 31 and 32: om God te binden aan dit beeld en h
Page 33 and 34: Tenslotte, hoewel de sacramenten ze
Page 35 and 36: wijze aan te roepen, en zich het ge
Page 37 and 38: groot deel uw openbare en particuli
Page 39 and 40: Op hen beroep ik mij. En ik bid de
Page 41 and 42: het grote, z.g. Konkordienbuch afge
Page 43 and 44: niet aan Karel is opgedrongen zonde
Page 45 and 46: die dansen, jagen zij niets dan law
Page 47 and 48: Vastenpreken, en wel over I Petrus
Page 49 and 50: hij een toelichting volgen en daarv
Page 51: mocht leren kennen en uit de veelvu
Page 55 and 56: jegens allerlei andere gezagdragers
Page 57 and 58: van de christen niet aan de kerkeli
Page 59 and 60: tegenstander gaat, duidelijk als vo
Page 61 and 62: ijvoorbeeld tussen wet en Evangelie
Page 63 and 64: verborgen zit. In de kloof tussen G
Page 65 and 66: Reformatoren, maar een kwestie van
Page 67 and 68: van 'ken uzelf' gekomen was en zich
Page 69 and 70: oude Joden zelf hebben gedaan (…)
Page 71 and 72: ewijzen dat ze het Evangelie niet v
Page 73 and 74: Bekenntnis) en Bremen met Albert va
Page 75 and 76: de objectiviteit van het heil in he
Page 77 and 78: hij binnen de stad een vrij sterke
Page 79 and 80: geestelijken met hun ambten door ee
Page 81 and 82: tot de oude gebruiken, waarbij beda
Page 83 and 84: Doop Wat de doop aangaat, ook hier
Page 85 and 86: Maar heeft Luther mogelijk over het
Page 87 and 88: Straatsburg een vrijhaven voor alle
Page 89 and 90: de gemeente van God: 'Onder voorwen
Page 91 and 92: denken, het is duidelijk dat ze nu
Page 93 and 94: In deze tijd komt met kracht een ni
Page 95 and 96: de zuidelijke Nederlanden. In 1538
Page 97 and 98: leek steeds meer dat het zwaartepun
Page 99 and 100: voorwendsel van evangelische vrijhe
Page 101 and 102: 101 betere tijden zouden zijn aange
Page 103 and 104:
103 geopend door de dood van Flaciu
Page 105 and 106:
105 Gereformeerde leer is, dat Gods
Page 107 and 108:
107 was ook in de Palts, toen daar
Page 109 and 110:
109 voorkeur verdienden, en omdat s
Page 111 and 112:
111 en wij in onze kerken teren er
Page 113 and 114:
113 al meer aan de geestelijke pols
Page 115 and 116:
115 Kettler een wereldlijk hertogdo
Page 117 and 118:
117 een nieuwe uitgave van de Augsb
Page 119 and 120:
119 noodzakelijk zijn ter zaligheid
Page 121 and 122:
121 overtuigen. De Philippisten wer
Page 123 and 124:
10. CALVINISME EN LUTERANISME, Prof
Page 125 and 126:
125 gezag verleende moet men niet v
Page 127 and 128:
127 door de heilige Paulus en Luthe
Page 129 and 130:
129 rabies theologorum ging, om een
Page 131 and 132:
131 Avondmaal verklaard. Menigeen e
Page 133 and 134:
133 eeuwige dood in het hospitaal h
Page 135 and 136:
135 Heidelberg en Bazel gezonden. M
Page 137 and 138:
137 Zoon van God en de Zoon des men
Page 139 and 140:
139 van de gezamenlijke ouderlingsc
Page 141 and 142:
141 waar men beslist niet in deze r
Page 143 and 144:
143 troepen door Frederik III van d
Page 145 and 146:
145 Was het Calvinisme? Zoals bij D
Page 147 and 148:
147 die niet in de Schrift genoemd
Page 149 and 150:
149 de belijdenis van de Franse ker
Page 151 and 152:
151 En inderdaad, hetgeen zeer te p
Page 153 and 154:
12. CALVIJN EN LUTHER / MELANCHTON
Page 155 and 156:
155 moest nemen. Zij mag haar orden
Page 157 and 158:
157 gekruisigd word, word ik ook vo
Page 159 and 160:
159 wijze komt het inderdaad tot "g
Page 161 and 162:
161 27 Calvin, Der Brief an die Gal
Page 163 and 164:
163 daarin, een overwinning van dez
Page 165 and 166:
13. MELANCHTONS WIJSHEID EN INVLOED
Page 167 and 168:
167 Hemmingsen studeerde van 1537-1
Page 169 and 170:
169 werd. Dit werk is vooral bekend
Page 171 and 172:
zijn dood. Toch heeft het wel navol
Page 173 and 174:
173 Eind 1527 begon Melanchton met
Page 175 and 176:
175 vruchtbaar gebruik kunnen maken
Page 177 and 178:
177 Het Melanchthonjaar 2010 ging t
Page 179 and 180:
179 Deze leefregel van de wet van d
Page 181 and 182:
6. AAN JOHANN VON STAUPITZ, Wittenb
Page 183:
8. MELANCHTHONS VOORREDE VOOR DE SA
show all

melanchton 'de hoogleraar van duitsland' - Heidelberger Catechismus

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?