melanchton 'de hoogleraar van duitsland' - Heidelberger Catechismus

melanchton 'de hoogleraar van duitsland' - Heidelberger Catechismus melanchton 'de hoogleraar van duitsland' - Heidelberger Catechismus

theologienet.nl
from theologienet.nl More from this publisher
19.12.2012 Views

1. Overzicht van Melanchtons leven en werk volgens Chr. Encyclopedie 1 Philippus Melanchton 1. Jeugd en opleiding. Philippus Melanchton werd in 1497 te Bretten in de Palts geboren. Zijn vader Georg Schwarzerd was een beroemde wapensmid, zijn moeder was een dochter van de burgemeester Reuter, die gehuwd was met een zuster van Reuchlin. De veelbelovende knaap ontving huisonderricht van Johann Unger of Hungarus, die Reuchlin aanbevolen had. Tot aan zijn dood sprak Melanchton met veel achting van deze man. Hij schrijft: 'Er war ein vortrefflicher Mann, er liebte mich wie einen Sohn, und ich ihn wie einen Vater.' Na de vroegtijdige dood van zijn vader nam zijn grootmoeder hem mee naar Pforzheim. In deze stad bezocht hij van 1507-1509 de uitstekende Latijnse school en leerde onder Georg Simler, een vriend van Reuchlin, Grieks. Hier leerde hij de beroemde Reuchlin kennen, die destijds in Stuttgart woonde, maar dikwijl in Pforzheim kwam. Bij zulk een bezoek zette hij de naam van Philipp Schwarzerd in het Grieks om als Melanchton. Op 13-jarige leeftijd kwam Melanchton op de universiteit te Heidelberg. Reeds op zijn 15de levensjaar werd hij baccalaureus der vrije kunsten. Toen hij in het volgende jaar examen wilde doen voor de magister-graad, werd hij tot het examen niet toegelaten, omdat hij nog zo jong was. Daarom verliet hij Heidelberg en ging op advies van Reuchlin naar Tübingen. In 1514 werd hij daar magister en hij begon zijn loopbaan als Conventor (repetitor). Hij studeerde ondertussen ook theologie, maar aan een kerkelijke loopbaan dacht Melanchton niet. Hij sloot zich aan bij de Humanisten, Simler, Bebel e. a., en buiten Tübingen bij Erasmus, Pirkheimer e.a. Hij meende toen, dat de geest van de classieke oudheid niet bepaald in tegenspraak was met het Christendom, althans wat de zedelijke beginselen betrof. In 1518 had de keurvorst Friedrich de Wijze een leraar in het Grieks nodig voor zijn jonge universiteit te Wittenberg. Reuchlin beval Melanchton aan. Deze had al naam verworven door de uitgave van een Griekse grammatica. Reuchlin schreef: 'Ich weisz unter de Deutschen Keinen, der ober ihm ist, ausgenommen Erasmus von Rotterdam: das ist aber ein Holländer.' Melanchton aanvaardde op 22-jarige leeftijd het hoogleraarsambt te Wittenberg. Bij zijn inaugurele oratie beval hij de studenten de studie van de Griekse taal aan als onontbeerlijk voor de beoefening van de theologie. Melanchton maakte grote opgang. Het aantal van zijn toehoorders steeg tot 2000. Niet ten onrechte noemde men hem de praeceptor Germaniae. (Leraar van Duitsland) Van grote betekenis is, wat Melanchton ook op theologisch gebied gesproken en geschreven heeft, maar Melanchton is in de eerste plaats toch altoos filoloog geweest. 2. Reformatorische arbeid. Luther was, nadat Melanchton in Wittenberg gekomen was, zeer spoedig met hem bevriend. Melanchton nam dan ook al spoedig een werkzaam aandeel in de reformatorische beweging. Hij woonde het dispuut te Leipzig (1519) bij, maar nam geen deel aan het dispuut. Wel schreef hij er een brief over aan Oecolampadius. Deze kwam in handen van Eck en zo werd Melanchton ook in de strijd gewikkeld. Eck viel Melanchton, 'de jonge man, die de euvele moed bezat, om over zijn arbeid een oordeel te vellen en de Heilige Schrift te verklaren' heftig aan. Melanchton beantwoordde hem 1 Christelijke Encyclopedie, Kok, Kampen 10

op zodanige wijze, dat men algemeen Eck voor overwonnen verklaarde. Melanchton had in dit schrijven getoond nevens zijn filologische kennis ook veel theologische kennis te bezitten. Hij werd in de theologische faculteit opgenomen, hoewel hij slechts baccalaureus in de theologie was. De doctorstitel heeft hij echter nooit begeerd, hoewel hij volgens Luther 'doctor boven alle doctoren' was. In 1521 schreef hij onder de schuilnaam Didymus Faventius aan de Duitse vorsten met het doel om de beschuldigingen te ontzenuwen, welke een Italiaan Thomas Rhadinus tegen Luther ingebracht had. In het zelfde jaar schreef hij tegen de Sorbonne, die Luthers geschriften veroordeeld had. Reeds aanstonds bleek, dat er groot verschil was tussen de manier, waarop Melanchton en Luther in het openbaar optraden. Luther was een strijdbaar held, een geboren polemicus, heftig, soms stormachtig, maar Melanchton was een vredelievend man, een irenisch man, geen polemicus maar veel meer een apologeet. Hij vermeed de strijd niet, maar zocht hem ook niet onnodig. Luther is de man, die, van alle halfheid wars, de knoop doorhakt, maar Melanchton peinst altoos, of er nog niet een weg is, waarop de partijen elkander ontmoeten kunnen. Bij Luther stond altoos het juridisch element op de voorgrond, bij Melanchton het ethisch element. Luther zelf schreef in de voorrede van zijn Verklaring van de brief aan de Collossensen (1529): 'Ich bin geboren, dasz ich mit Rotten und Teufeln musz kriegen, darum meine Bücher viel kriegerischer sind; ich bin der grosze Wildrechter, der Bahn brechen musz. Aber Magister Philipp Mirt sauberlich stille daher säet und begeuszt mit Lust, nachdem ihm Gott gegeben seine Gaben reichlich.' Melanchton heeft meer dan eens ervaren, dat zijn irenische natuur hem in zijn reformatorisch werk hinderde. Toen gedurende Luthers verblijf op de Wartburg de Beeldenstorm losbrak, en toen de Zwickauer profeten verwarring stichtten, nam Melanchton een weifelende houding aan. Hij wendde zich in zijn verlegenheid tot Luther, die tegen de profeten waarschuwde. Melanchton gevoelde, dat hem de kracht ontbrak, om de strijd tegen de profeten aan te binden. Dat deed Luther, die, van de Wartburg teruggekeerd, met zijn gezaghebbend woord de wanorde deed wijken. Door deze wanorde was meer en meer duidelijk geworden, dat er behoefte bestond aan een boek, waarin de 'nieuwe leer' werd uiteengezet. Dat boek leverde Melanchton in zijn Loci communes, de eerste Protestantse geloofsleer. In dit boek, dat zijn oorsprong dankt aan Melanchtons voorlezingen over de brief aan de Romeinen, werd de leer der Hervormden met talent voorgedragen. Cochleus verklaarde dit boek gevaarlijker dan Luthers geschriften. In dit boek huldigde Melanchton nog de oude beschouwing van Luther over de verhouding van zonde en genade. Later heeft hij dit standpunt verlaten en is hij meer synergistisch (medewerkend) geworden in zijn beschouwingen. Zo bijvoorbeeld in de editie der Loci van 1534 en 1545. Van grote betekenis is geweest, wat Melanchton gedaan heeft voor de organisatie van kerk en school. Reeds had hij in Neurenberg een school gesticht op wetenschappelijke grondslag (1524, 1525). Hij werd er benoemd tot rector, maar bedankte voor die eer. In 1527 stelde Melanchton op aandrang van de keurvorst Johann de Standvastige een visitatie in naar de toestand van kerk en scholen in Keur-Saksen. Melanchton stelde korte vragen op, die tot leiddraad moesten dienen voor de visitatie. Ze hadden betrekking op geloofsleer, godsdienstoefening, schoolwezen, kerkelijke tucht, enz. Hij stelde zich aan het hoofd van de commissie, die eerst Tühringen visiteerde. Door de treurige ervaringen, welke hij daar opdeed, stelde hij de z.g.n. visitatie-artikelen op. Het waren er 18 in getal en ze handelden: van 1-13 over de leer, 14 over de Türkenoorlog, 15 over de godsdienst, 16 en 17 over de kerkelijke tucht en 18 over de scholen. Daarna werd in 1528 Thüringen nog eens bezocht en het kerk- en 11

1. Overzicht <strong>van</strong> Melanchtons leven en werk volgens Chr. Encyclopedie 1<br />

Philippus Melanchton<br />

1. Jeugd en opleiding. Philippus Melanchton werd in 1497 te Bretten in de Palts<br />

geboren. Zijn vader Georg Schwarzerd was een beroemde wapensmid, zijn moeder<br />

was een dochter <strong>van</strong> de burgemeester Reuter, die gehuwd was met een zuster <strong>van</strong><br />

Reuchlin. De veelbelovende knaap ontving huisonderricht <strong>van</strong> Johann Unger of<br />

Hungarus, die Reuchlin aanbevolen had. Tot aan zijn dood sprak Melanchton met veel<br />

achting <strong>van</strong> deze man. Hij schrijft: 'Er war ein vortrefflicher Mann, er liebte mich wie<br />

einen Sohn, und ich ihn wie einen Vater.'<br />

Na de vroegtijdige dood <strong>van</strong> zijn vader nam zijn grootmoeder hem mee naar<br />

Pforzheim. In deze stad bezocht hij <strong>van</strong> 1507-1509 de uitstekende Latijnse school en<br />

leerde onder Georg Simler, een vriend <strong>van</strong> Reuchlin, Grieks. Hier leerde hij de<br />

beroemde Reuchlin kennen, die destijds in Stuttgart woonde, maar dikwijl in<br />

Pforzheim kwam. Bij zulk een bezoek zette hij de naam <strong>van</strong> Philipp Schwarzerd in het<br />

Grieks om als Melanchton. Op 13-jarige leeftijd kwam Melanchton op de universiteit<br />

te Heidelberg. Reeds op zijn 15de levensjaar werd hij baccalaureus der vrije kunsten.<br />

Toen hij in het volgende jaar examen wilde doen voor de magister-graad, werd hij tot<br />

het examen niet toegelaten, omdat hij nog zo jong was. Daarom verliet hij Heidelberg<br />

en ging op advies <strong>van</strong> Reuchlin naar Tübingen.<br />

In 1514 werd hij daar magister en hij begon zijn loopbaan als Conventor (repetitor).<br />

Hij studeerde ondertussen ook theologie, maar aan een kerkelijke loopbaan dacht<br />

Melanchton niet. Hij sloot zich aan bij de Humanisten, Simler, Bebel e. a., en buiten<br />

Tübingen bij Erasmus, Pirkheimer e.a. Hij meende toen, dat de geest <strong>van</strong> de classieke<br />

oudheid niet bepaald in tegenspraak was met het Christendom, althans wat de<br />

zedelijke beginselen betrof. In 1518 had de keurvorst Friedrich de Wijze een leraar in<br />

het Grieks nodig voor zijn jonge universiteit te Wittenberg. Reuchlin beval<br />

Melanchton aan. Deze had al naam verworven door de uitgave <strong>van</strong> een Griekse<br />

grammatica. Reuchlin schreef: 'Ich weisz unter de Deutschen Keinen, der ober ihm ist,<br />

ausgenommen Erasmus von Rotterdam: das ist aber ein Holländer.'<br />

Melanchton aanvaardde op 22-jarige leeftijd het <strong>hoogleraar</strong>sambt te Wittenberg. Bij<br />

zijn inaugurele oratie beval hij de studenten de studie <strong>van</strong> de Griekse taal aan als<br />

onontbeerlijk voor de beoefening <strong>van</strong> de theologie.<br />

Melanchton maakte grote opgang. Het aantal <strong>van</strong> zijn toehoorders steeg tot 2000. Niet<br />

ten onrechte noemde men hem de praeceptor Germaniae. (Leraar <strong>van</strong> Duitsland) Van<br />

grote betekenis is, wat Melanchton ook op theologisch gebied gesproken en<br />

geschreven heeft, maar Melanchton is in de eerste plaats toch altoos filoloog geweest.<br />

2. Reformatorische arbeid.<br />

Luther was, nadat Melanchton in Wittenberg gekomen was, zeer spoedig met hem<br />

bevriend. Melanchton nam dan ook al spoedig een werkzaam aandeel in de<br />

reformatorische beweging. Hij woonde het dispuut te Leipzig (1519) bij, maar nam<br />

geen deel aan het dispuut. Wel schreef hij er een brief over aan Oecolampadius. Deze<br />

kwam in handen <strong>van</strong> Eck en zo werd Melanchton ook in de strijd gewikkeld. Eck viel<br />

Melanchton, <strong>'de</strong> jonge man, die de euvele moed bezat, om over zijn arbeid een oordeel<br />

te vellen en de Heilige Schrift te verklaren' heftig aan. Melanchton beantwoordde hem<br />

1 Christelijke Encyclopedie, Kok, Kampen<br />

10

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!