Slurf 24-2
Magazine der werktuigbouwkundige studievereniging Gezelschap Leeghwater Magazine der werktuigbouwkundige studievereniging Gezelschap Leeghwater
Officieel orgaan der werktuigbouwkundige studievereniging ‘Gezelschap Leeghwater’ te Delft | jaargang 24 - Januari 2020 - no. 2Een nieuwe werkelijkheidDoor een aangepaste wereld in applicatiesQuantum dotsKleine deeltjes metgrote mogelijkhedenApollo programmaHet onstaan van deeerste rakettenStealthHet ontzichtbaarmaken van objecten
- Page 2 and 3: | RedactioneelVoor u ligt de eerste
- Page 4 and 5: | Van het bestuurGezelschap Leeghwa
- Page 6 and 7: en slechte graphics. Ongeveer een d
- Page 8 and 9: Onderwijs nieuwsHet is weer druk ge
- Page 10 and 11: Daniëlle ExterkateBuitenlandverhaa
- Page 12 and 13: Phys.orgLevendige lichtpuntjesDe QL
- Page 14 and 15: verwerkt worden, bijvoorbeeld door
- Page 16 and 17: | VOL interviewMathijs van der Mast
- Page 18 and 19: | In het kortRedbull op het Zandvoo
- Page 20 and 21: | ActiviteitenHet activiteitenoverz
- Page 22 and 23: RocketSTEMHet Apollo programmaNeil
- Page 24 and 25: Deze honingraat was gemaakt van roe
- Page 26 and 27: | Gadgets< Tijdens het vliegen wil
- Page 28 and 29: | Uit den ouden doos28
- Page 30: | Quantum StealthVoorwerpen laten v
- Page 33 and 34: | Fotopagina33
- Page 35 and 36: Unox HotdogsPrijs: €3,19Cijfer: 3
- Page 37 and 38: Development and Demonstration. In d
- Page 39 and 40: Delft nieuws |IntroductieNaast het
- Page 41 and 42: die gebruikt wordt bij pyrolyse en
- Page 43 and 44: Puzzelpagina |De puzzel in deze edi
Officieel orgaan der werktuigbouwkundige studievereniging ‘Gezelschap Leeghwater’ te Delft | jaargang 24 - Januari 2020 - no. 2
Een nieuwe werkelijkheid
Door een aangepaste wereld in applicaties
Quantum dots
Kleine deeltjes met
grote mogelijkheden
Apollo programma
Het onstaan van de
eerste raketten
Stealth
Het ontzichtbaar
maken van objecten
| Redactioneel
Voor u ligt de eerste editie van 2020 en de tweede editie
van de Slurf gedurende jaargang 24. De redactie ging met
een opgeheven hoofd het Slurfweekend in om ervoor te
zorgen dat de Slurf weer bij iedereen op tijd aan zou komen.
In deze wintereditie komen weer veel onderwerpen langs.
Zo schrijft Irene Hooijkaas, Eindredacteur, over hoe kleine
deeltjes, quantum dots, voor een heldere kleurweergave
zorgen. Jasper Somsen, onze Secretaris, neemt u mee in zijn
passie voor het Apollo programma en de ontwikkeling van
de raketten. Commissaris Lay-Out Myrthe van Vierzen
vertelt hoe objecten van de radar kunnen verdwijnen
dankzij stealtheigenschappen. Redacteur Jasper van der
Ham legt u in zijn stuk uit hoe de F-35 zal heersen over het
luchtruim en Redacteur Koen Kruimer heeft zich verdiept
in de vervuilende koolstofvezels. Zelf heb ik een artikel
geschreven over een opkomende technologie: toegevoegde
realiteit. Ook hebben de redactieleden nieuwe artikelen
verzonnen: bij de ‘Wist je datjes?’ staan leuke en bijzondere
feitjes opgesteld en Oud-Slurfer Sam Edmonds heeft een
knakworstentest gedaan waardoor je nooit meer hoeft te
twijfelen over welke knakworst nou het lekkerste is. Naast
de artikelen van de redactieleden zijn er uiteraard ook
externe stukken in de Slurf. In het ‘VOL interview’ vertelt
Mathijs van der Mast over zijn carière en Daniëlle Exterkate
is voor haar minor naar Colombia afgereisd en vertelt u
daar graag over in haar stuk het ‘Buitenlandverhaal’.
“Die fonkeling in je ogen
zorgt er gewoon voor dat ik
door wil gaan” - K. Kruimer
Sinds begin vorig jaar heb ik onzettend mogen genieten
van het team dat zich de Slurfredactie noemt. Echter, ook
mijn tijd als redacteur eindigt en maak ik ruimte voor
twee nieuwe redactieleden. Het was me een eer en waar
genoegen mee te werken aan de afgelopen vier edities van
de Slurf. Ik wens de nieuwe redactie veel succes met het
afronden van de volgende editie en zal zeker een handje
helpen bij het volgende Slurfweekend, zoals altijd gebeurt
met de Oud-Slurfers en de ROS. Tessa Talsma, Daan Koetzier
en Gitte Hornung bedankt voor het nakijken van stukken.
Sam Edmonds, Berk Çolak, Max Verheijen, Evan Tets en
Helène Blok enorm bedankt voor jullie bijdrage aan deze
editie van de Slurf. Ook het Bestuur wil ik bedanken voor
het openstellen van hun kantoor voor het Slurfweekend en
het aandragen van de bestuursstukken. Irene Hooijkaas, ik
wens jou heel veel succes bij de volgende editie.
Slurf Hoogh!
Floor van Lunen, Hoofdredacteur
Algemene Voorwaarden
De Slurf verschijnt viermaal per jaar en is een
uitgave van Gezelschap Leeghwater, de studievereniging
van werktuigbouwkundige studenten
aan de Technische Universiteit Delft. Niets uit deze
uitgave mag gereproduceerd worden en/of openbaar
gemaakt worden door middel van boekdruk,
fotokopie, microfilm of welke andere wijze dan
ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming
van Gezelschap Leeghwater.
Gezelschap Leeghwater verklaart dat deze uitgave
op zorgvuldige wijze en naar beste weten is
samengesteld, evenwel kan zij op geen enkele
wijze instaan voor de juistheid of volledigheid van
de informatie. Tevens is zorgvuldig gezocht naar
rechthebbenden van de gepubliceerde illustraties,
dit is echter niet in alle gevallen na te gaan.
Wanneer u denkt auteursrechten te hebben kunt
u contact opnemen via onderstaande gegevens.
Gezelschap Leeghwater aanvaardt geen enkele
aansprakelijkheid voor schade, van welke aard ook,
die het gevolg is van handelingen en/of beslissingen
die gebaseerd zijn op bedoelde informatie.
Redactie
Hoofdredacteur: Floor van Lunen
Eindredacteur: Irene Hooijkaas
Secretaris: Jasper Somsen
Commissaris Lay-Out: Myrthe van Vierzen
Redacteur: Jasper van der Ham
Redacteur: Koen Kruimer
QQ'er: Feike Tijsma
Met dank aan de ROS
Rechthebbende coverfoto: Skift
Verzending
De Slurf wordt verzonden aan de ereleden, het
College Leden van Verdiensten, de leden van
studievereniging Gezelschap Leeghwater en de
Vereniging Oud Leeghwater. De Slurf wordt verzonden
aan instellingen binnen en buiten Delft,
alle professoren van de faculteit 3mE en bedrijven
waarmee Gezelschap Leeghwater samenwerkt.
De PR-afdeling van de faculteit ontvangt 200
exemplaren ten behoeven van voorlichting. De
Slurf is ook digitaal te vinden op de website van
Gezelschap Leeghwater.
Slurfredactie
Lijkt het je leuk om de Slurfredactie te versterken?
Stuur dan een mail naar Slurf@leeghwater.nl
Abonnementen
Het aanvragen van een abonnement kan via de
vermelde gegevens. Een abonnement op de Slurf
kost 25 euro per jaar. Nieuwe abonnementen
kunnen het gehele jaar door ingaan. Een abonnementsjaar
loopt gelijk met een collegejaar en
dus wordt de eerste maal het abonnement pro rata
berekend.
Oplage & Druk
2700, BladNL, Maarssen
Gezelschap Leeghwater
Faculteit 3mE
Mekelweg 2, 2628 CD Delft
Tel: +31 15 27 86 501
info@leeghwater.nl
www.leeghwater.nl
IBAN: NL56 ABNA 0442310919
Giro : NL26INGB0000066967
2
Inhoud |
Een nieuwe
werkelijkheid
De opkomst van de toegepaste
realiteit in applicaties
pagina 5
Redactioneel | 2
Van het bestuur | 4
Onderwijs nieuws | 8
Buitenlandverhaal | 10
VOL interview | 16
Yahoo News Lees Magazine
Compaund Semiconductor PointsPrizes
Levendige
lichtpuntjes
De werking van quantum dots
als kleurweergave en meer
pagina 12
Het Apollo
programma
Het ontstaan en de
ontwikkelingen van de raket
pagina 22
Quantum
Stealth
De technologie achter objecten
van de radar laten verdwijnen
pagina 30
IHK | 18
Activiteiten | 20
Commissieverhaal | 25
Gadgets | 26
Uit den ouden doos | 28
Wist je dat? | 32
Fotopagina | 33
Dé knakworstentest | 34
Heerser over het
luchtruim | 36
Delft nieuws | 39
Vervuilende vezels | 40
Nawoord | 42
Puzzel | 43
Adverteerdersindex:
DCP | 15
Sioux | 31
DDB | 44
3
| Van het bestuur
Gezelschap Leeghwater
Kwartaal twee is al een aantal weken geleden begonnen.
Voor ons als bestuur is het kantoor onderhand ons tweede
thuis geworden. Wij zijn veel bezig geweest met onze
taken, maar ook het organiseren van nieuwe activiteiten.
De studenten zijn alweer druk bezig met de nieuwe vakken.
In de gang aan ons kantoor wordt hard gestudeerd en aan
projecten gewerkt. Maar buiten al het serieuze werk is er
natuurlijk ook tijd voor plezier en uitrusten.
jaar oud geworden. Hier werd groots voor uitgepakt met
een Dies-week. Met lasergamen in de faculteit, een excursie
naar KLM en een grote receptie met taart waar de almanak
en de vrouwenkalender werden uitgereikt, was het weer
een groot succes.
Na deze feestelijke activiteiten was het nog niet klaar met
de festiviteiten: de kerstvakantie stond voor de deur. Deze
twee weken rust waren nodig, want na een marathon van
zestien weken studeren en hard werken is even opladen
wel nodig. Zelfs in het oude Rome wisten ze dat uitrusten
nodig was. Zoals de Romeinse filosoof Seneca zei:
‘‘De geest moet ontspanning krijgen,
Esmée Mooldijk
Kwartaal twee is een heel feestelijk kwartaal. Eén van de
bekendste Nederlandse tradities vindt plaats, Sinterklaas.
Wij hebben dit moment genomen om onze leden te vermaken,
tussen het harde werken door, met onze versie van
het welbekende Sinterklaasjournaal tijdens de Algemene
Ledenvergadering, met Sint Master, Bachelor Piet en mijzelf
als Dieuwertje Blok hebben we onze leden vermaakt.
Buiten dit feest heeft Gezelschap Leeghwater ook iets
belangrijks te vieren. Op 16 december zijn wij namelijk 152
Gezelschap Leeghwater
zodat hij uitgerust des te beter terug
aan het werk kan’’
Helemaal opgeladen en vol met nieuwe energie en ideeën
beginnen wij aan het laatste stukje van kwartaal twee.
Voor ons aardig wat voorbereiden op alles dat nog komen
gaat en voor de studenten toewerken naar hun tentamens.
Hiermee wensen wij iedereen heel veel succes. Wij als 152 ste
bestuur zullen ons inzetten voor alle studenten werktuigbouwkunde
om hen te helpen en steunen te bieden.
Namens het gehele bestuur wens ik iedereen een gezond
en fantastisch 2020 toe.
Esmée Mooldijk
Voorzitter Gezelschap Leeghwater
4
SAP Nederland
Een nieuwe werkelijkheid
Wanneer Tony Stark zijn Iron
Man pak aandoet, bedekt een
heads-up display zijn gezicht.
Hoewel hij de buitenwereld
nog steeds kan zien, toont het
scherm metingen die een
drukke superheld nodig heeft.
Stark kijkt op dat moment naar de wereld door de visie van
toegevoegde realiteit. Nu willen ingenieurs en technici
hetzelfde bereiken.
Waar virtuele realiteit, ook wel VR, gebruikers isoleert van
de wereld om hen heen, biedt toegevoegde realiteit het
beste van zowel natuurlijke visie als digitale informatie.
Toegevoegde realiteit, afgekort AR, wat staat voor het
Engelse augmented reality, is een live, direct of indirect,
beeld van de werkelijkheid waaraan elementen worden
toegevoegd door een computer. Het biedt ingenieurs een
mobiele manier om te communiceren met sensorgegevens,
en digital twins, de virtuele versie van een product.
Toegevoegde en virtuele realiteit
Toegevoegde realiteit heeft een specifieke verhouding
tot de visualisatietechnologie van virtuele realiteit. Met
AR heb je de wisselwerking van de fysieke en de digitale
wereld samen, waarbij je uit 2D digitale afbeeldingen of
gegevens neemt en deze in de echte wereld legt. In VR
word je ondergedompeld in een puur digitale wereld. AR en
VR bevinden zich aan tegenovergestelde uiteinden van het
spectrum van visualisatietechnologie.
VR verwijdert de echte wereld volledig en vervangt deze
door een digitale. De meeslepende omgeving kan dan eventueel
fotorealistisch of geanimeerd zijn, afhankelijk van de
programmering. Aan de andere kant ligt AR. Deze vervangt
de wereld niet; het verbetert hem. Een bekend voorbeeld
van AR is het spel Pokémon Go. Deze geliefde gamewereld
is gebouwd door een telefooncamera te gebruiken om de
buitenwereld vast te leggen en dan digitaal Pokémonpersonages
toe te voegen. Deze omgeving is dan alleen
zichtbaar op de telefoon.
Korte geschiedenis
Hoewel de betekenis van AR uit 1990 komt, gaat de
geschiedenis veel verder terug. Een van de allereerste AR
creaties werd gebouwd in de jaren zestig. Het was een
vrij primitief apparaat, genaamd ‘The Sword of Damocles’.
Het bood niets meer dan een ongemakkelijke headset
5
en slechte graphics. Ongeveer een decennium later werd
er een kunstmatige realiteit bibliotheek gecreëerd door
een visionaire wetenschapper, Myron Krueger, die zich
verbeeldde hoe men zou kunnen communiceren met
digitale apparaten. Hoewel het nu moeilijk te geloven is
hoe geavanceerd wetenschappers in 1980 waren, creëerde
Steve Mann draagbare computerglazen de EyeTap. Het doel
achter deze technologie was om effecten toe te voegen
aan wat de drager ziet via hoofdbewegingen. In 1987 werd
dit ontwerp verbeterd tot een heads-up display, HUD, dat
astronomische gegevens kon weergeven terwijl ze naar
de echte lucht keken. In de 21 ste eeuw werd AR alleen nog
maar moderner. In het begin van de jaren 2000 werd de
AR-toolkit ontwikkeld, dit is een open-source computertrackingbibliotheek
voor het maken van AR-applicaties.
Hierna ontwikkelden AR-apps zich snel met onder andere
de Google Glass en de wereld werd geïntroduceerd aan AR
applicatie in de gaming-industrie: Pokémon GO.
De ongemakkelijke headset van The Sword of Damocles
Werking AR
Ten eerste begrijpt computer visie wat er in de wereld
rondom de gebruiker is, aan de hand van de inhoud van
de camera. Computer visie streeft ernaar om kunstmatige
systemen beelden te laten begrijpen. Het is gebaseerd op
‘deep learning’. Dit is een vorm van machinaal leren, een
onderzoeksgebied dat zich bezighoudt met de vorming van
algoritmes en technieken waarmee computers zelfstandig
kunnen leren. Het doel van deep learning is om uitendelijk
een systeem zelf beslissingen te laten nemen op basis van
context. Beelden bestaan uit eindeloos veel pixels, ook wel
ongestructureerde data. Het menselijk brein is in staat
om van deze brei aan pixels een gestructureerde dataset
te maken en doet dit automatisch. Een systeem heeft
een technisch stappenplan: eerst worden de kenmerken
GARP Virtual Reality
gecommuniceerd, hierna kan het precieze object worden
opgespoord in het beeld en als laatste weet het systeem
waar het object zich in het beeld bevindt en hoeveel van
deze objecten er aanwezig zijn.
Het herkennen en vervormen van een biljet
Vervolgens wordt deze digitale inhoud op een realistische
manier weergegeven, zodat het deel uitmaakt van de echte
wereld. Dit wordt rendering genoemd. Rendering zorgt
ervoor dat de toegevoegde realiteit precies overlapt met
de werkelijkheid. Hiervoor gebruikt het de 3D-positie en
oriëntatie gegeven door de computer vision. Omdat AR
live is, moeten alle stappen herhaald worden telkens als er
een nieuw kader in het camerabeeld verschijnt. De meeste
moderne telefoons werken met dertig frames per seconde,
wat AR slechts dertig milliseconde geeft om dit allemaal
uit te voeren. In veel gevallen wordt de AR-feed die je door
de camera ziet met ongeveer vijftig milliseconde vertraagd
om dit allemaal te laten gebeuren, maar het menselijk
brein merkt dit niet.
Typen AR
AR is verdeeld in twee verschillende hoofdtypen en zes
subtypen. Het eerste AR hoofdtype is triggergevoelig: de
augmentatie wordt geïnitieerd door een prikkel. Dit zouden
bijvoorbeeld papieren, GPS-locaties en objecten kunnen
zijn. In het triggergevoelige type zijn er nog drie subtypen.
Het eerste subtype is marker gebaseerd. Dit is een applicatie
waarmee fysieke afbeeldingen, ook wel markers
genoemd, worden gescand en in een 3D-model of een
andere afbeelding worden weergeven. Hier kun je dan mee
communiceren. Het tweede subtype is locatiegevoelig. Dit
type maakt gebruik van de GPS-locatie als prikkel om de
huidige locatie te koppelen met dynamische informatie
die is opgeslagen op het internet of op het apparaat zelf.
Bijvoorbeeld een kaartapplicatie die relevante informatie
voorziet afhankelijk van je locatie. Het laatste subtype is
dynamische augmentatie: deze reageert op het beeld van
OmniVirt
6
het object als het verandert. Dit type AR maakt ook gebruik
van motion tracking met de schaal van het model om de
juiste mate van toevoeging voor het object te identificeren.
Bijvoorbeeld: Sephora heeft een AR-applicatie ontwikkeld
die een gezicht volgt en verschillende soorten cosmetica
toepast op het gezicht.
De laatste toepassing is educatie. AR kan helpen bij het
aanleren van nieuwe vaardigheden en kennis. Denk hierbij
aan het inwerken van personeel of studenten, maar ook het
spelenderwijs aanleren van kennis aan kinderen.
Het tweede hoofdtype is weergave gevoelig. Dit houdt in
dat de gedigitaliseerde objecten geen referentieveld nodig
hebben. Dit hoofdtype kan in twee subtypen worden
verdeeld. Het eerste subtype is op superpositie gebaseerd.
Dit type gebruikt een statisch beeld van de wereld waar
extern, op het internet, digitale afbeeldingen de werkelijke
wereld verbeteren. Hier staat objectherkenning centraal.
Het tweede subtype bestaat uit generieke digitale toevoegingen:
dit digitaliseert een object in de echte wereld
zonder enige achting of verwijzing naar de werkelijke
omgeving. SketchFab is een voorbeeld waarmee meerdere
3D-modellen in de echte wereld gevisualiseerd worden.
Wist je dat...
het beroemde spel dat gebruik maakt van AR, Pokemon
Go, in juli 2016 een piek bereikte van 45 miljoen
gebruikers per dag?
Toepassingen van AR
De laatste jaren zijn AR-toepassingen steeds populairder
geworden, terwijl het voorheen voornamelijk gebruikt
werd bij tv-uitzendingen. Vooral in smartphones worden
steeds vaker AR-applicaties ontwikkeld. Verwacht wordt
dat de AR-markt in 2020 rond de negentig miljard dollar zal
liggen. Het heeft vele mogelijke toepassingen in het kader
van werken, leren, entertainment, commercie en veiligheid.
De meeste van deze toepassingen vallen onder te verdelen
in vijf soorten. De eerste toepassing is Storytelling. AR kan
gebruikt worden om content te verdiepen en te verrijken
door beelden toe te voegen aan tekst. Een tweede vorm
van toepassing is ervaring. Alhoewel AR je niet volledig
onderdompelt in een virtuele wereld, kan het nog steeds
zorgen voor een andere ervaring van de wereld. Een derde
toepassing is service. AR kan praktisch worden ingezet om
bijvoorbeeld efficiënter te kunnen werken. Het biedt de
mogelijkheid op afstand hulp te bieden of extra informatie
te weergeven. Als vierde kan AR gebruikt worden voor het
virtueel uitproberen van producten. AR maakt het namelijk
mogelijk om producten op jezelf, zoals make-up, of in
je huis, zoals het inrichten van een kamer, uit te proberen.
Computer Idee
Richt je huis in met de AR-IKEA app
Gevaren van AR
Naast het feit dat AR vele verschillende toepassingen
heeft met vele voordelen, moet er ook rekening gehouden
worden met de potentiële gevaren van AR. De verspreiding
van technologie heeft het mogelijk gemaakt voor de mens
om toegang te krijgen tot enorme hoeveelheden informatie
uit verschillende bronnen. Deze informatie wordt alleen
maar toegankelijker met draagbare AR-technologie. Deze
informatie-overbelasting kan stress en besluiteloosheid
veroorzaken en kan leiden tot inactiviteit. Daarnaast zou
AR een afleiding kunnen zijn, dit is gevaarlijk in gebruik
voor activiteiten zoals autorijden of operaties. Verder kan
draagbare AR-technologie ook nog eens slecht zijn voor de
gezondheid, zoals het verslechteren van de ogen.
De toekomst
Er is momenteel een zichtbare verschuiving van telefoon
apps naar AR. Toegevoegde realiteit verschuift de aandacht
van de gebruikers van het naar beneden ‘op de mobiel
kijken’ naar het ‘naar voren kijken’. Alles wat met een
telefoon kan is ook mogelijk in AR. In de toekomst wordt
verwacht dat er veel opwindende nieuwe ontwikkelingen
zullen zijn. Naarmate computer visie de wereld om ons
heen beter begrijpt, zullen de AR-ervaringen meeslepender
en spannender worden.
Floor van Lunen
7
Onderwijs nieuws
Het is weer druk geweest in onderwijsland. Om jullie een
update te geven van waar de Commissarissen Onderwijs
mee bezig zijn geweest, bevat de Slurf altijd een pagina
over onderwijs. Heb je een vraag, een opmerking of feedback
over het onderwijs? Kom dan langs op kantoor of mail
naar onderwijs@leeghwater.nl.
SolidWorks cursussen
Als deel van het vak Werktuigbouwkundig Ontwerp Project
twee moeten de eerstejaars het programma SolidWorks
onder de knie krijgen. In SolidWorks kun je 3D tekeningen
maken van je ontwerp om zo je concepten concreter te
maken en makkelijk werktekeningen op te stellen. Daarom
leggen de eerstejaars een SolidWorks tentamen af en
krijgen ze een officieel certificaat. Om ze daarbij te helpen
heeft de Cursus- en Onderwijscommissie, een aantal
cursussen georganiseerd om de studenten voor te bereiden
op het maken van het tentamen. Het animo was groot,
alle cursussen zaten vol. Dit waren pas de eerste cursussen
die de COCie dit jaar organiseert, dus we kunnen nog veel
goede activiteiten van ze verwachten.
Link naar de Awareness and selfmanagement pagina van de TU Delft
Studentenwelzijn
Burn outs, studiestress, keuzestress, faalangst, deze
woorden hoor je steeds vaker. Het studentenwelzijn is
uiterst belangrijk en er moet meer aandacht aan besteed
worden. Het is van groot belang dat alle studenten zich
goed voelen tijdens hun studie. De TU Delft heeft om
deze reden dan ook een studentenpreventiepsycholoog
in dienst genomen. Dit is de persoon die ervoor zorgt dat
alle studenten preventief aan hun welzijn kunnen werken.
Technische Universiteit Delft
In samenwerking met deze preventiepsycholoog is er een
website gemaakt waar je allerlei trainingen, workshops,
tips en tricks kunt vinden. Enkele voorbeelden van deze
trainingen zijn: planning en structuur, stressless, druk en
afgeleid training en nog veel meer.
Naast deze website, die door de preventiepsycholoog
gemaakt is, zijn er natuurlijk nog altijd de studieadviseurs
waar je terecht kan als je problemen en vragen hebt of bij
de studentpsychologen van Career & Counselling.
Minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
Een aantal weken geleden is Ingrid van Engelshoven, de
minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, langs-gekomen
op de TU Delft. Als onderdeel van haar bezoek heeft
ze gepraat met een groep studenten en met onze Commissaris
Onderwijs Master. De belangrijkste thema’s waren
het studentensucces en studentenwelzijn. Het ging over
de keuzestress en de druk die studenten ervaren om niet
alleen hun studie zo snel mogelijk te halen, maar ook extracurriculaire
activiteiten te doen. Hierbij gaven de studenten
duidelijk aan dat het ministerie studenten de ruimte moet
geven om deze extra activiteiten te doen. De mening was
namelijk dat een student die vier jaar over zijn studie heeft
gedaan met veel extra ervaringen waardevoller is dan een
student die zijn studie slechts in drie jaar heeft afgerond.
Ook de preventiepsycholoog was aanwezig bij het gesprek
om mee te praten over studentenwelzijn. Daarnaast is er
nog een rapportage gemaakt van Ewoud over zijn rol in het
onderwijs. Deze kun je terugvinden op de sociale media
kanalen van het ministerie.
FSR
Ook de FSR heeft niet stilgezeten de afgelopen periode.
Ten eerste is er een lunchpanel georganiseerd met als doel
meningen van studenten te peilen. De twee onderwerpen
die werden besproken bij het eerste lunchpanel van het
jaar waren Collegerama en de stoelen van de projecttafels.
Hieruit kwam naar voren dat veel studenten Collegerama
gebruiken. Daarnaast gaven ze aan dat ze graag nieuwe
stoelen willen bij de projecttafels met als belangrijkste
punt dat ze in hoogte verstelbaar zijn. De FSR gaat zich hier
dan ook hard voor maken.
Wat de FSR reeds voor elkaar heeft gekregen is het grote
scherm bij de hoofdingang dat aangeeft welke zalen vrij
zijn. Dit systeem is vergelijkbaar met het systeem dat in
Pulse aanwezig is. Nu de tentamens er weer aankomen kun
8
je zo goed zien waar je kunt studeren. Wist je trouwens
dat dit ook online te zien is op mytimetable.tudelft.nl door
rechtsboven op “Location view” te klikken? Zo kun je van
alle zalen op de TU Delft zien of die vrij zijn of niet.
Ouderdagen
Om de ouders van de studenten een kijkje te geven in het
leven van een werktuigbouwkundige student organiseert
Gezelschap Leeghwater elk jaar de ouderdagen. Ook dit
jaar zijn er, verdeeld over twee dagen, honderden ouders
komen kijken op de faculteit. De commissaris Voorlichting
had twee fantastische dagen georganiseerd voor de ouders.
Eerst kregen de ouders een rondleiding door de faculteit
waarin de verschillende richtingen die je met Werktuigbouwkunde
op kunt werden uitgelicht. Zo is er bijvoorbeeld
gekeken bij Stromingsleer, Vehicle Engineering en High
Tech Engineering. Afsluitend aan de rondleiding werd er
een presentatie geven. Eerst kwam Gezelschap Leeghwater
aan bod en daarna de studie. Tijdens presentatie kregen de
ouders ook te zien hoe moeilijk de studie eigenlijk is.
Gezelschap Leeghwater
V.l.n.r. Pim van der Velde en Ewoud van Mourik
De opleidingscommissie kan tot de conclusie komen dat
een nieuw plan de studenten schaadt en kan het plan dan
afwijzen of een advies schrijven om het plan aan te passen.
Enkele onderwerpen waar zij zich over buigen zijn: het
gebruik van Engels in de Bachelor, de overgang van Matlab
naar Python, de inhoud van verschillende vakken, het
aantal projecttafels beschikbaar voor Bachelor Eind Project
groepen en minorprojecten en nog veel meer.
Gezelschap Leeghwater
De ouderdagen
OCWB en OCME
De opleidingscommissie van Werktuigbouwkunde en
die van Mechanical Engineering zijn de opleidingscommissies
van de Bachelor en Master Werktuigbouwkunde.
Iedere studie heeft zijn eigen opleidingscommissies. Deze
commissies bestaan voor de ene helft uit professoren en
docenten en voor de andere helft uit studenten. Zij vergaderen
samen over hoe zij het best de belangen kunnen
behartigen van de studenten en de faculteit. Er wordt één
keer per maand vergaderd over alle mogelijke aspecten die
van belang zijn. Ook heeft de opleidingscomissie zeggenschap
over nieuwe ideeën die de TU Delft wilt doorvoeren.
Elk jaar worden er weer nieuwe studenten gevraagd om
deel te nemen aan de opleidingcommissies. Lijkt het jou
leuk om mee te praten over het onderwijs en daarmee
jouw mening te laten horen? Kom dan langs het kantoor of
stuur een mailtje naar onderwijs@leeghwater.nl.
Onderwerp Ontwerpwedstrijd
In week één van kwartaal drie zal de ontwerpwedstrijd
voor alle eerstejaars werktuigbouwkunde studenten weer
van start gaan. Dit betekent dat in het eerste college van
het projectvak het thema bekend wordt gemaakt. Het zal
hier voor alle eerstejaars studenten duidelijk worden met
welk soort werktuigen er dit jaar gestreden zal worden om
de felbegeerde eerste prijs.
Ieder jaar denkt Gezelschap Leeghwater mee over het
onderwerp van de ontwerpwedstrijd. Er zijn al veel ideeën
langsgekomen en er zal binnenkort definitief besloten
worden waar de eerstejaars studenten zich een halfjaar
lang in vast kunnen bijten.
Pim van der Velde en Ewoud van Mourik
Commissaris Onderwijs Bacherlor en Master
9
Daniëlle Exterkate
Buitenlandverhaal
Afgelopen vier maanden heb
ik gestudeerd aan Universidad
EAFIT in Medellín, Colombia. Ik
was op zoek naar een land met
een andere cultuur, een andere
taal en vooral lekker ver weg.
Colombia was voor mij dus de
perfecte match.
De eerste weken hier in Medellín heb ik enorm veel nieuwe
indrukken opgedaan. Zo moest ik bijvoorbeeld wennen aan
het feit dat een zebrapad niet per definitie betekent dat je
voorrang hebt en dat Colombianen vrijwel al hun eten in
de frituurpan gooien. Ook de sterke smaak van het typisch
Colombiaanse drankje ‘Aguardiente’ was voor mij nieuw.
Gelukkig hoefde ik me tijdens deze eerste indrukken niet
alleen te voelen, want er zijn studentenorganisaties die
activiteiten organiseren voor internationale studenten, van
tours tot uitgaan, van hikes tot weekendjes weg. Ook waren
er vanaf het begin al meerdere WhatsApp groepen met
studenten die van alles ondernamen. Vrienden maken gaat
dus heel snel en je vervelen doe je niet zo snel hier.
Studeren aan Universidad EAFIT
Na één week Medellín te hebben ontdekt, begon al het
semester aan de universiteit. Eerlijk gezegd waren de eerste
weken in de les best wel ongemakkelijk af en toe, omdat
ik op één vak na al mijn vakken in het Spaans gekozen
had, terwijl ik nauwelijks Spaans sprak. De zinnen “No lo
entiendo” (Ik begrijp het niet), “Puede repetirlo?” (Kunt u dat
herhalen?) en “Puede hablar un poco más despacio?” (Kunt
u een beetje langzamer praten?) hebben mij erg geholpen.
Ook Google Translate was binnen de kortste keren mijn
beste vriend. Verder willen zowel de docenten als de studenten
je altijd wel helpen en vinden ze het prima om iets
drie keer op een verschillende manier uit te leggen, totdat
ze zeker weten dat je het begrijpt. Ondanks dat er genoeg
vakken in het Engels te kiezen zijn, ben ik blij dat ik voor
Spaans heb gekozen. Als je eenmaal door die eerste weken
heen bent, dan is het alleen maar leuk. Mijn Spaans niveau
is enorm gestegen hier.
Verder ligt het niveau van de universiteit wel wat lager dan
in Delft. Voor verdieping in de Werktuigbouwkunde zou
ik dus niet per se voor EAFIT kiezen, maar als je graag wilt
verbreden dan is dit de ideale kans. Je kunt namelijk alles
10
kiezen wat je wilt. Zo volgde ik Biologie, Latin-American
Studies, Industriële Logistiek en een vak over Colombiaanse
kunst. De universiteit hier lijkt een beetje op de middelbare
school in Nederland: kleine klassen, huiswerk en veel kleine
opdrachten of tentamens. Voor mij was dit perfect, want
hierdoor konden de docenten me iets meer persoonlijke
aandacht geven en helpen waar nodig.
Wonen in Medellín
Het leven in Medellín is me heel goed bevallen. Ik woon
in een super leuke wijk met op elke hoek wel een bar of
restaurantje. Er is altijd iets gaande. Via Facebook groepen
en evenementen kun je altijd wel leuke feesten vinden of
bijvoorbeeld aansluiten bij een groep die rondom Medellín
gaat hiken. De sfeer op straat is erg relaxed, alle mensen
zijn zo vriendelijk en behulpzaam. Het is echt veel veiliger
dan ik van tevoren had verwacht. Een huis vinden kan
aan het begin misschien een beetje stress opleveren, maar
uiteindelijk lukt het iedereen vrij snel. De eerste week zitten
bijna alle internationale studenten in hostels rondom
de universiteit en het uitgaansgebied. Vanaf daar kun je
verder zoeken. Er gaan genoeg nummers van huisbazen
rond en er zijn ook sites waar je op kunt zoeken. Vanaf dan
is het alleen nog een kwestie van een berichtje sturen via
WhatsApp, vaak kun je diezelfde dag het huis nog bezoeken
en de dag erna kun je intrekken.
Reizen in Colombia
Niet alleen het leven in Medellín zelf is me goed bevallen,
maar ook het reizen daaromheen. Ik had mijn vakken ook
zo gekozen dat ik elke week een vierdaags weekend had,
genoeg tijd voor weekendtripjes dus. Er is gelukkig genoeg
Daniëlle Exterkate
Hike in Salento
te ontdekken: bergen, kust, regenwoud, woestijn, Colombia
heeft het allemaal. De afstanden zijn over het algemeen
wat langer dan in Nederland, wegen kunnen van iets
mindere kwaliteit zijn en bussen gaan nog wel eens kapot,
maar verder is Colombia prima te bereizen, ook in je eentje
als vrouw. Het semester aan de universiteit begon al een
paar dagen nadat Q4 was afgelopen in Delft, wat betekent
dat ik nu al sinds begin november klaar ben met studeren
en ik dus bijna drie maanden vrije tijd heb voordat ik weer
in Delft moet beginnen. Zelf ga ik die tijd opvullen door
onder andere te reizen in Colombia en Ecuador. Maar eerst
werk ik nu voor een maand als vrijwilliger in Medellín
bij een organisatie die zo goedkoop mogelijk ge3D-printe
armprothesen ontwikkelt voor Colombianen die bijvoorbeeld
hun arm zijn verloren door één van de landmijnen
die vroeger veel aanwezig waren in Colombia. Ook heb ik
veel vrienden die via websites zoals workaway.com werk
hebben gevonden in een hostel, bij een gezin thuis of op
een boerderij, genoeg opties dus.
Daniëlle Exterkate
Graffiti in Medellín
Voor iedereen die nog een minor moet doen: ik raad jullie
allemaal aan om naar Colombia te gaan. Laat je vooral niet
tegenhouden door het imago dat Colombia soms nog heeft,
want het land heeft zo veel te bieden. Toen ik van tevoren
research deed naar veiligheid en risico’s in Colombia las ik
op vrijwel elke site: “Het grootste risico is dat je wilt blijven”
en daar sluit ik mij volledig bij aan.
Daniëlle Exterkate
11
Phys.org
Levendige lichtpuntjes
De QLED televisie, je komt
hem steeds vaker tegen. De Q
in deze afkorting staat voor
quantum dot. Wat is zo’n dot
precies en hoe kan zijn unieke
werking op andere manieren
toegepast worden?
Quantum dots zijn kleine klompjes halfgeleidermateriaal,
ook wel nanokristallen genoemd, van ongeveer twee tot
tien nanometer groot. De unieke eigenschap van deze kristallen
is dat de kleur die ze uitzenden niet afhankelijk is van
het materiaal waar ze uit bestaan, maar de grootte en vorm
van het deeltje. Een grotere quantum dot zendt een grotere
golflengte uit met kleinere frequentie. Het verschil in uitgezonden
licht voor quantum dots van verschillende groottes
is te verklaren door het verschil in de ‘bandgap’, ook wel
de vereiste energie om een elektron in de aangeslagen
toestand te brengen. Grotere deeltjes hebben een kleinere
bandgap, wat dus betekent dat er minder energie vereist is
om een elektron in aangeslagen toestand te brengen.
Over het algemeen hebben lichtbronnen een breed
spectrum. Dat betekent dat in licht dat we zien als groen
ook gele en blauwe frequenties voorkomen. Wanneer de
frequenties van de verschillende kleuren in de lichtbron
worden uitgezet tegen de intensiteit per frequentie, heeft
dat relatief brede pieken als gevolg. In het licht uitgezonden
door quantum dots komen daarentegen weinig andere
frequenties voor. Dit zou resulteren in scherpere, meer
symmetrische pieken in het spectrum en dus ‘puurdere’
kleuren. Omdat de uitgezonden frequentie zo goed in te
stellen is, door de grootte van de dot aan te passen, zijn
quantum dots voor veel toepassingen bijzonder geschikt.
Heldere schermen
Een toepassing om van dit pure, meer levendige licht
gebruik te maken, zit in displays van bijvoorbeeld televisies.
In bepaalde televisies is het uitgezonden licht afkomstig
uit leds, ofwel licht-emitterende diodes. Dit type schermen
bevat alleen rode, groene en blauwe leds. Omdat deze leds
een breed kleurprofiel hebben, kan het moeilijk zijn een
precieze kleur tot stand te brengen. Door deze kleuren in
verschillende verhoudingen te combineren kunnen andere
kleuren gecreëerd worden. Voordat dit mogelijk is, moet
het licht door een kleurfilter geleid worden. Liquid Crystal
Displays, beter bekend als LCD, worden aan de achterkant
belicht door ofwel Cold Cathode Fluorescent Lamps, CCFLs,
ofwel conventionele witte leds. Hierbij is het ook zo dat
12
dit witte licht door filters geleid moet worden om andere
kleuren te creëren. Quantum dots, die monochromer licht
uitzenden, zijn hiervoor dus een efficiëntere oplossing.
Quantum dot displays maken in plaats van witte leds
gebruik van blauwe. Om dit licht om te zetten worden voor
de blauwe bron quantum dots geplaatst die puur groen of
puur rood licht uitzenden.
In de strijd om het beste scherm te produceren zijn
veel grote bedrijven betrokken. Zo hebben bijvoorbeeld
Samsung en LG al grote interesse getoond in de recente
ontwikkelingen. Zij zijn niet de enige; veel bedrijven zijn in
de weer om deze nieuwe techniek, eventueel in combinatie
met langer bestaande technieken, tot een optimaal scherm
samen te brengen. Ondanks dat dit nieuwe type schermen
nog volop in ontwikkeling is, zijn de resultaten tot nu toe al
veelbelovend. De kleuren zijn levendig en de helderheid is
drie tot zes keer hoger dan die van OLED, wat voor Organic
LED staat, en LCD televisies. De hoge helderheid maakt deze
televisies erg geschikt voor High Dynamic Range beelden.
HDR is een techniek om de kleurweergave te verbeteren en
meer contrast te kunnen tonen. Deze is afhankelijk van het
donkerste zwart en het helderste wit dat de televisie kan
weergeven. Daarnaast heeft een QLED televisie een langere
levensduur, onder andere doordat een QLED scherm een
veel lager risico op inbranden heeft. Eén van de grootste
problemen waar nog tegenaan gelopen wordt, is het weergeven
van zwartwaarden. Dit probleem is al langer bekend
bij LCD schermen. De quantum dot televisies zullen wel
iets duurder worden dan LCD televisies, maar in ieder geval
goedkoper dan de OLED, die momenteel nog als de beste
schermen gezien worden.
Wist je dat...
quantum dots al in 1980 ontdekt zijn? De Russische
natuurkundige Alexei Ekimov synthetiseerde bij toeval
nanokristallen van koperchloride en cadmiumselenide in
een matrix van gesmolten glas.
Infraroodcamera
Niet alleen in het zichtbare spectrum zijn er toepassingen
voor de quantum dots, ook daarbuiten bestaan er nog
mogelijkheden. Met colloidal quantum dots, CQDs, kan
namelijk ook infraroodlicht geanalyseerd worden. Deze
worden dus toegepast in infraroodcamera’s. Ook hier geldt
dat er preciezere beelden gemaakt kunnen worden door
het smalle kleurprofiel van de dots. Door de CQDs af te
TCL Electronics
stellen kan er beter onderscheid gemaakt worden tussen
infraroodlicht met een korte golflengte, die informatie
geeft over de textuur en chemische samenstelling van een
materiaal, en met een gemiddelde golflengte, waarmee de
temperatuur bepaald kan worden. Met infraroodcamera’s
zonder quantum dots wordt dan ook minder gedetailleerde
informatie verkregen.
De kleurweergave van OLED en QLED
Een bijkomend voordeel van CQD camera’s is dat ze
goedkoper zijn. Dit komt doordat het productieproces een
stuk minder complex is en de materialen minder duur zijn.
Waar het prijskaartje van traditionele infraroodcamera’s
een beperking kan zijn voor mogelijke toepassingen, is dat
voor een quantum dot camera een minder groot probleem.
Een voorbeeld van een dergelijke toepassing is sensoren
op autonome voertuigen om de omgeving te scannen. Het
voordeel van infraroodsensoren is dat zij zelfs bij slecht
zicht en weinig contrast in het zichtbare spectrum wel
mensen en voertuigen kunnen onderscheiden, zelfs over
een grote afstand.
Medisch hulpmiddel
Ook in de medische wereld kan het gebruik van quantum
dots voordelig zijn. Een voor de hand liggende toepassing
is medische beeldvorming. Bij het gebruik van huidige
technieken voor het in kaart brengen van tumoren zijn
er beperkingen door een gelimiteerde sensitiviteit van
de meetapparatuur. De organische kleuringen die gebruikt
worden om de tumorcellen te identificeren zijn
niet fluorescent en accuraat genoeg om alle kankercellen
te onderscheiden. Quantum dots kunnen de cellen veel
nauwkeuriger weergeven. Ze zijn namelijk wel twintig keer
helderder en honderd keer stabieler dan de traditionele
fluorescerende kleurstoffen, wat ze minder gevoelig voor
ruis maakt. Ook kunnen de dots door hun grootte makkelijk
in vloeistoffen en andere bestaande medische middelen
13
verwerkt worden, bijvoorbeeld door ze aan eiwitten te
koppelen. De mogelijkheden van de beeldvorming houden
niet op bij het opsporen van tumoren, de dots kunnen ook
ingezet worden om het ontstaan en de ontwikkeling van
een embryo te volgen of bepaalde medische afwijkingen,
zoals lymfocytenimmunologie, te herkennen.
Toch moet er nog gekeken worden of de quantum dots niet
schadelijk kunnen zijn bij gebruik in het menselijk lichaam.
Ze zijn vaak gemaakt van cadmium selenide en silicium.
Deze stoffen bevatten zware metalen, wat als gevolg heeft
dat zij als zeer giftig beschouwd worden. Dat deze stoffen
in de natuur inderdaad zeer giftig zijn, zelfs op deze kleine
schaal, betekent nog niet per se dat ze een hoge in vivo
toxiciteit hebben. In vivo toxiciteit betekent de giftigheid
van een stof wanneer die zich in een levend organisme
bevindt. Om dit te onderzoeken zijn proeven op makaken
uitgevoerd. Na negentig dagen de medische gesteldheid
van de apen te toetsen bleek dat de quantum deeltjes op
deze korte termijn geen schade aangericht hadden. Wel
werd duidelijk dat ze bijzonder moeilijk afbreekbaar zijn:
ruim negentig procent van de ingespoten concentratie was
nog aanwezig in de lever, milt en nieren van de behandelde
makaken. Deze lange afbraakperiode zou ook voordelig
kunnen zijn om bijvoorbeeld celdelingsprocessen langere
periodes te volgen. Om te bepalen of de quantum dots op
lange termijn schadelijk zijn, zal nog onderzoek gedaan
moeten worden. Tot bewezen is dat de dots veilig zijn, zal
deze toepassing nog niet worden goedgekeurd.
Fotovoltaïsche zonnecellen
Een laatste veelbelovende toepassing van de quantum dot
is het gebruken als absorberend fotovoltaïsch materiaal in
een zonnecel. Een uitdaging die nog altijd moeilijk op te
lossen is in zonnecellen is het opvoeren van het rendement.
Met de Shockley-Queisser limiet kan bepaald worden wat
de maximaal haalbare efficiëntie is die uit de straling kan
worden behaald. In deze berekening wordt uitgegaan dat
per inkomende foton slechts één overgang gecreëerd wordt
tussen de positieve en negatieve halfgeleider. Het positieve
deel bevat een elektronengat en het negatieve deel heeft
een elektron in overschot in zijn buitenste schil. Wanneer
alle verliezen zoals zwart lichaam straling meegenomen
zijn, blijft er een maximaal haalbaar rendement van slechts
33,7 procent over.
quantum dots. Als de energie van de inkomende foton
minstens twee keer zo groot is als de bandgap, zullen over
het algemeen twee elektronen in de aangeslagen toestand
gebracht worden. Dit fenomeen wordt Multiple Exciton
Generation genoemd. In traditionele cellen is het niet
onmogelijk dat er voor één foton meerdere paren ontstaan,
maar de kans is wel veel kleiner omdat er een veel hogere
energie voor nodig is.
CT-scan van een hersentumor
Om zoveel mogelijk golflengtes uit het zonnespectrum
op te vangen, worden in conventionele cellen meerdere
lagen halfgeleiders met verschillende bandgaps over elkaar
gelegd: een multi-junction zonnecel. Met deze techniek
kunnen al efficiënties van 45 procent behaald worden. De
extra lagen nemen wel extra kosten met zich mee, wat ze
onaantrekkelijk maakt voor commerciële productie. De
unieke eigenschap van quantum dots dat de bandgap van
hun grootte afhankelijk is, betekent dat zij van zichzelf al
meerdere golflengtes kunnen opvangen. De veelzijdigheid
maakt dat ze een veel goedkoper alternatief zijn voor een
gelaagde multi-junction zonnecel.
Buiten de genoemde toepassingen bestaan er nog tal van
mogelijkheden voor de quantum dots. Er zal nog wel goed
onderzocht moeten worden hoe giftig de zware metalen
zijn of dat er alternatieve, minder gevaarlijke materialen
hiervoor bestaan. Als de minuscule deeltjes die tests weten
te doorstaan zal geen toepassing meer te gek zijn.
Irene Hooijkaas
Cureus
De limiterende aanname in de Shockley-Queisser limiet
dat er slechts één elektron-gat combinatie ontstaat bij de
binnenkomst van een foton is niet van toepassing voor
14
Delft
Career
Platform
find internships, graduation projects & jobs
TAILORED TO YOU
Delft Career Platform is the new starting point of your career!
You can find the best opportunities and events based on your
preferences and academic background.
delftcareerplatform.nl
| VOL interview
Mathijs van der Mast
Jaren van studeren:
Huidige functie:
1989-1998
Managing Director VDL Translift B.V.
Maandag 1 december 2019 reizen Castor en Seppe, namens
Vereniging Oud Leeghwater, af naar Dronten om een
bezoek te brengen aan Mathijs van der Mast, de Managing
Director van VDL Translift. Hier vertelt hij over zijn eigen
studietijd, zijn carrière en geeft hij advies aan studenten.
Huidige situatie
Mathijs is getrouwd met Anja en heeft twee kinderen: een
meisje en een jongen van tien en elf jaar oud. Samen met
zijn gezin woont hij in Doorn. Naar eigen zeggen een fijn en
saai dorpje bij de Utrechtse Heuvelrug.
Voor de studie
Wij vroegen over de tijd voor zijn studie en waarom hij
heeft gekozen Werktuigbouwkunde te gaan studeren aan
de TU Delft. Hij vertelt ons dat hij in zijn jeugd al erg bezig
was met techniek. Na zijn huiswerk was hij altijd al aan
het sleutelen in de garage. Daarnaast had zijn vader een
fabriek waar hij vaak te vinden was, de techniek is hem
dus van jongs af aan meegegeven. Na zijn VWO ging hij
studeren en wist hij vrij zeker dat het iets technisch moest
worden. In zijn ervaringen met sleutelen in de garage had
hij ontdekt dat hij de mechanische kant het mooiste vond.
De keuze voor Werktuigbouwkunde was zo gemaakt, maar
waarom in Delft? Hij vertelde dat hij niet naar Eindhoven
wilde, omdat hij daar al in de buurt had gewoond. Van de
universiteit in Enschede had hij nooit gehoord. In Delft
kende hij al iemand dus het was eenvoudig informatie te
krijgen. Na langs te zijn geweest op een meeloopdag wist
hij zeker dat het TU Delft moest worden.
Studietijd
In 1989 begon Mathijs aan de studie Werktuigbouwkunde
en is daarna gespecialiseerd in Transporttechniek, MSc
Transport, Infrastructure and Logistics, in de divisie
Logistiek. Hij vond dit zelf één van de meest toegepaste
vormen van Werktuigbouwkunde en dit was ook waar zijn
interesses lagen. In deze specialisatie worden onder andere
transportsystemen, railvoertuigtechniek en verschillende
kranen behandeld. Mathijs heeft naast zijn studie veel
gedaan bij Gezelschap Leeghwater en studentenvereniging
DSC. Bij Gezelschap Leeghwater heeft hij een bestuursjaar
gedaan als Commissaris Excursies, waar toentertijd de
excurcies en de buitenlandreis onder vielen.
Hyva
Vanuit Gezelschap Leeghwater en door zijn positie als
Commissaris Excursies was hij al veel in contact geweest
met bedrijven. Na, naar zijn mening, vrij lang gestudeerd
te hebben had Mathijs geen zin in een traineeship of iets
dergelijks. Hij wilde graag aan de slag met een vaste baan.
Bij Hyva kwam hij terecht via een headhunter. Daar ging
hij aan de slag als Logistiek Manager, waar hij zich bezig
hield met de problematiek van efficiëntie verbeteren
en voorraadbeheer. Daarnaast was hij bezig met allerlei
verschillende projecten, waardoor hij gaandeweg heeft
leren werken. Na jaren studeren is het werkleven toch heel
anders en dat moet je als student wel leren. Door een stage
te doen leer je zeker veel, maar zoals Mathijs zegt: “Je bent
natuurlijk student geweest, je moet gewoon leren werken.”
Active-Share
Na bijna zes jaar gewerkt te hebben bij Hyva ging er een
aantal mensen weg bij het bedrijf. Zij vroegen of hij mee
wilde gaan naar Active-Share. Dit bedrijf was volgens
Mathijs een soort bedrijvendokter: Het kocht een bedrijf die
de hulp kon gebruiken en nam het management over om
vervolgens te proberen het bedrijf winstgevend te krijgen.
De reden dat hij de overstap maakte van Hyva naar Active-
Share is omdat hij de werkzaamheden daar interessanter,
ondernemender en spannender vond. Daarnaast boden
ze hem de kans parttime MBA bij de Nyenrode Business
Universiteit te doen. Twee jaar later, na het afronden van
de MBA, had Active-Share helaas geen opdracht die goed
paste bij het kunnen en de interesses van Mathijs, dus toen
ging hij verder kijken.
VDL
Door de MBA kwam hij in aanraking met mensen die in
een heel ander gebied werkten, waardoor hij ook meer
is gaan kijken naar andere richtingen. Hij is daarna aan
Een voertuig dat rijdt op groen gas
VDL translift
16
de slag gegaan als verkoper bij VDL. Hij is daar onderaan
begonnen, maar klant per klant heeft hij zich omhoog
gewerkt. Hierbij is het belangrijk te beseffen dat voor de
sales van een technisch product ook veel kennis vereist is.
Je moet wel weten hoe het product in elkaar zit voordat
je het goed kunt verkopen. Na een jaar of vijf zag hij geen
toekomst voor zichzelf bij de vestiging van VDL en ging
vervolgens werken bij Meyn, waar hij een team onder zich
kreeg. Hij merkte dat hij vooral bezig was met managen
en niet met zijn gedrevenheid voor techniek en de klanten.
Toevallig kreeg hij toen een bericht van zijn oude baas bij
VDL die op zoek was naar directeurs, waarna hij het bod
aannam. Voor zijn gevoel was het terugkomen bij een
groep die je goed kent vergelijkbaar met thuiskomen.
Huidig werk
Mathijs is inmiddels al twee jaar Managing Director bij
VDL en hij is van plan om dat nog wel even te blijven.
Onder hem werken ongeveer twintig mensen op kantoor
en wel vijftig in de werkplaats. Zijn huidige missie is de
‘Green Mission’ op de kaart te zetten. Met deze opdracht in
gedachten willen ze een antwoord geven aan klanten die
in steden de vuilniswagens CO 2-neutraal willen krijgen.
Hiervoor hebben ze de eerste seriematig geproduceerde
vuilniswagen ontwikkeld, die tevens volledig elektrisch is.
Dit heeft ervoor gezorgd dat ze heel anders kijken naar de
ontwikkeling van een vrachtwagen, met een sterke focus
op het vergroten van de efficiëntie, want met elektriciteit
krijg je niet dezelfde kracht als met benzine. Eind 2018
werd de eerste elektrische truck geleverd en nu produceert
Mathijs ongeveer honderd vrachtwagens per jaar. Dit is
volgens hem het begin van een nieuw hoofdstuk waar ze
de komende jaren nog veel mee kunnen doen.
Advies aan studenten
“Doe ervaring op buiten je studie, ontplooi jezelf en ontdek
in welke richting je passie zit. Zonder passie is werken niet
te doen. Je moet waarschijnlijk lang gaan werken dus je
wilt iets vinden wat goed bij je past. Op de TU Delft vind je
dat niet, maar door aan activiteiten deel te nemen zoals de
buitenlandreis of door iets te organiseren, leer je wat er bij
je past. Wanneer je nu iets niet leuk vindt, vind je dat ook
over een paar jaar niet leuk. Als ik nu klaar zou zijn, zou ik
gebruik maken van connecties die je mogelijk al hebt om
te netwerken en met mensen binnen een bedrijf te praten.
Daardoor leer je echt wat een baan inhoudt, een recruiter
weet dat namelijk niet en het maakt de kans van slagen
wel vijftig procent hoger.”
Via www.leeghwater.nl/alumni kunt u een lidmaatschap aanvragen
of uw lidmaatschap wijzigen. Voor vragen kunt u altijd bij alumni@
leeghwater.nl terecht waar onze secretaris Frédérique u zal helpen.
Castor Verhoog en Seppe Kuipers
VOL
VDL presenteert haar eerste elektrische vuilniswagen, met op rechts Mathijs van der Mast.
17
| In het kort
Redbull op het Zandvoort Circuit
RacingNews365
Het nieuwe Formule 1 circuit
Op 3 mei 2020 is de Formule 1 voor het eerst sinds 35 jaar
weer op het circuit in de Nederlandse duinen. Dan rijdt
Max Verstappen op een geheel verbouwd circuit Park
Zandvoort. Het circuit moet hiervoor nog een metamorfose
ondergaan met meer dan honderd aanpassingen. Om te
beginnen wordt de startgrid verplaatst zodat alle coureurs
pal voor de hoofdtribune opgesteld staan. Eén van de grote
aanpassingen aan het circuit is de Arie Luyendijkbocht.
Deze bocht wordt een kombocht met een hellingshoek van
achttien graden, gelijk aan een stijgingspercentage van 32
procent. Hierdoor kunnen de coureurs straks op volle snelheid
de bocht nemen en wordt het op het rechte stuk, mede
dankzij het Drag Reduction System, mogelijk om snelheden
van 330 kilometer per uur te bereiken.
Energie opslag in beton
Kickstarter
Energieopslag in beton
Voor de grote zonnepanelenvelden treedt zo nu en dan het
probleem op dat er een overschot aan energie geleverd
wordt gedurende de dag, in tegenstelling tot ‘s nachts,
wanneer er helemaal geen energie gegenereerd wordt. Om
deze energie op te slaan is een efficiënte opslag wenselijk.
Met de Energy Vault wordt overschot omgezet in potentiële
energie door grote betonblokken van 35 duizend kilogram
per stuk met hijskranen op te takelen en op elkaar te
stapelen. ’s Nachts zakken deze blokken naar de grond en
fungeert de elektromotor als generator om elektriciteit mee
op te wekken. Deze manier van energieopslag heeft een
hoog rendement. Daarnaast heeft het systeem een lange
levensduur. Het lijkt er dus op dat beton toch ergens goed
voor is. De eerste toren gaat komend jaar in gebruik.
Escherichia Coli bacterie
USAtoday
CO 2 -opnemende bacterie
Iedereen weet dat het versterkt broeikaseffect een steeds
groter probleem wordt. Vele wetenschappers doen onderzoek
naar manieren om CO 2 uit de lucht te verwijderen en
nu is er een manier gevonden om dit te bewerkstelligen.
Ron Milo en zijn wetenschappersteam van het Israëlische
Weizmann-Instituut hebben bepaalde stammen van een
bacterie op een bepaalde manier aangepast dat ze CO 2
gebruiken als brandstof. Deze stammen van de bacterie
Escherichia Coli worden gebruikt om biobrandstoffen en
andere chemicaliën te maken. Momenteel stoten deze
bacteriën nog wel meer CO 2 uit dan ze opnemen, doordat
ze aan het groeien zijn. De Israëlische wetenschappers
verwachten dat deze uitstoot zal afnemen naarmate de
bacteriën groter zullen worden.
18
Honing
Al duizenden jaren wordt honing gebruikt voor zijn
antibacteriële eigenschappen. Een speciale honing uit
Nieuw-Zeeland genaamd Manuka honing wordt zelfs
gepromoot om te gebruiken na een operatie om het helen
van de wond te bevorderen. Normaal gesproken wordt er
gaas gebruikt om wonden te genezen, maar er is dan een
grote kans op infecties. Honing zou hier de oplossing voor
kunnen zijn, omdat het van nature waterstofperoxide
bevat en dit werkt ontsmettend. De Manuka honing is
gemaakt van de nectar van de Manuka boom en bevat
daardoor een tweede actief ingrediënt, methylglyoxal, wat
antimicrobiële eigenschappen heeft. Onderzoekers hebben
nu de eerste onderzoeken gedaan over hoe we deze honing
kunnen gebruiken na operaties.
Kenpei
De Manuka bloem
Tesla Cybertruck
Het is bijna niemand ontgaan: de presentatie van de
nieuwe Tesla Cybertruck, de eerste pick-up truck van de
elektrische autoproducent. Het opmerkelijke van de auto
is niet dat het een elektrisch aangedreven pick-up is, maar
de vorm van het exterieur. Met het oog op de toekomst lijkt
deze rechthoekige en stijve structuur heel vreemd, maar
deze structuur is zo ontworpen om te functioneren als
exoskelet. Het skelet is gemaakt uit koudgewalst roestvast
30X-staal, wat leidt tot superieure sterkte. Daarnaast biedt
de truck bescherming met zijn gepantserde glas. Tijdens de
onthulling leek dit glas niet al te sterk, maar het uit polymeerlagen
bestaande composiet blijkt goed bij te dragen
aan de bescherming van de passagier. De goedkoopste
Cybertruck zal ongeveer 39 900 dollar kosten.
Tesla
De nieuwe Cybertruck
De Rail Gun
Het sterkste kanon ter wereld is een bijzondere. Het werkt
niet met explosieven, maar door een solide metalen object
van twaalf kilogram door een elektromagnetisch veld te
lanceren. Het bereik van het kanon ligt ver over de honderd
kilometer en met een snelheid van ongeveer negenduizend
kilometer per uur is het puur de impuls die elk voorwerp
verwoest dat men voor de ‘Rail Gun’ plaatst. Het nadeel is
dat er in totaal maar drie marineschepen in Amerika zijn
die genoeg vermogen, namelijk 125 megawatt, produceren
om het kanon af te kunnen vuren. Daarnaast moet de
Amerikaanse militaire R&D, ‘Research and Development’,
nog een manier bedenken om te voorkomen dat de rails
van het kanon desintegreren na een aantal keer schieten,
maar problemen zijn er om opgelost te worden.
U.S. Navy
Testschot Rail Gun
19
| Activiteiten
Het activiteitenoverzicht laat alle afgelopen evenementen
zien en kondigt nieuwe evenementen aan. Zo mis je nooit
de leukste activiteiten, zoals de business tour. Schrijf je in
op www.leeghwater.nl en zet het in je agenda.
leeghwateragenda
14 januari
15 januari
11 februari
13 februari
15 februari
17-19 februari
26 februari
3 maart
5-7 maart
11 maart
17 maart
Lunchlezing Temporary Works
Design
Commissielunch
Commissie interesseborrel
Bestuurs Voorlichtingsborrel
Lunchlezing NS
De Delftse Bedrijvendagen
Olifantenborrel
Lunchlezing TCPM
Business Tour
IMC Case
Lunchlezing Sioux
Excursie vliegbasis
In oktober was het tijd voor de eerste excursie van het
nieuwe jaar. Om 7 uur ’s ochtends stond een groep van
bijna vijftig studenten klaar om te vertrekken met de bus
naar de Luchtmacht. Toen zij eenmaal waren aangekomen
op vliegbasis Woensdrecht, moesten eerst hun paspoorten
gecontroleerd worden. Daarna kregen ze een interessante
presentatie over wat voor functies er bestaan voor een
werktuigbouwkundige bij de Luchtmacht. Tot slot volgde
een rondleiding langs de hangars, waar natuurlijk ook
enkele vliegtuigen en helikopters te zien waren.
EOC Pubcrawl
Om te zorgen dat de eerstejaarsstudenten elkaar goed
leren kennen organiseert de Eerstejaars Opstart Commissie
elk jaar meerdere activiteiten in het eerste semester. De
eerste van dit jaar was een pubcrawl langs een aantal leuke
faculteitscafés. Het begon met een relatief kleine groep,
maar na elke bar sloten er studenten aan van de bezochte
cafés. Dit resulteerde in een grote groep studenten van
allerlei studies die gezamenlijk in de Atmosfeer de avond
heeft afgesloten.
Business Diner
Dit jaar was er, naast het vrouwenbedrijvendiner, voor het
eerst een diner waar de mannen aan deel mochten nemen.
Op dit diner waren twee consultants uitgenodigd om met
onze studenten te dineren en een korte presentatie te
geven. Beide hadden ze een presentatie voorbereid waaruit
snel naar voren kwam dat ze twee totaal verschillende
bedrijven waren.
Dagrally
Eén van de meest bezochte evenementen ieder jaar is
onze Rally. Tijdens de dagrally, die wat later plaatsvond
dan voorgaande jaren, waren maar liefst twee keer meer
deelnemers dan verwacht en deden enkele auto’s mee van
andere verenigingen. Op de dag zelf was er helaas wel iets
fout gegaan: de eerste route was per ongeluk gewisseld
met de route van de weekendrally. Gelukkig werd dit snel
opgemerkt en kon men zelf naar de volgende tussenstop
rijden waarna de routes wel klopten. Na een lange dag
20
rijden werd het al vroeg donker en konden we niet de
rally afmaken, maar was er wel tijd om met de hele groep
nog wat te gaan eten in Delft. Al met al was het een zeer
geslaagde dag met leuke etappes.
Gastlezing Mercedes
Dit jaar hadden we de eer om een lezing te organiseren
door de motorafdeling van het Mercedes Formule 1-team.
Eén van onze oudleden sprak ons hier toe over de wereld
van de motorsport en over de ontwikkelingen van de
Mercedes motor. Ook kaartte ze aan dat de Delftse student
erg gewild is binnen de motorsport, maar dat ze niet veel
aanwezig zijn. De lezing was erg interessant en een enorm
succes, er waren immers meer dan vierhonderd aanwezige
studenten. Achteraf bleven veel hiervan ook hangen, om
nog wat extra vragen te stellen. Vanwege deze interesse
is toen ook besloten om op Instagram studenten de optie
te geven nog enkele vragen te stellen, die vervolgens door
haar konden worden beantwoord. Dit maakt de lezing een
van de grootste lezingen die we in jaren gehad hebben.
Lunchlezing PM Group
PM Group is een groot engineering bureau afkomstig uit
Ierland. Zij hadden dan ook speciaal voor ons één van hun
ervaren engineers laten invliegen om deze lunchlezing te
komen geven. Samen met een oud-student van de TU Delft
gaven zij een lezing over enkele projecten die PM Group
heeft gedaan en over de manier waarop ze een project
aanpakken. Het was erg interessant om te horen hoe ze het
vinden om bij het Ierse bedrijf te werken.
Careerweek
Ten behoeve van de ontwikkeling naast de studie werd er
dit jaar weer de Careerweek georganiseerd. De week begon
op maandagavond met een lezing van Huib Morelisse, de
huidige CEO van Lagerwey, samen met de vroegere CFO
Steven Le Poole en de oprichter Henk Lagerweij. Henk kon
enthousiast vertellen hoe hij ooit begonnen is en hoe vaak
het ook fout is gegaan. Huib en Steven konden vervolgens
vertellen hoe zij Henk hebben geholpen bij de reorganisatie
en de groei die Lagerwey in de laatste jaren heeft gehad. De
lezing was uiteindelijk een succes en aansluitend was er
nog een korte borrel waar studenten nog wat extra vragen
konden stellen. In de dagen erna waren er verschillende
trainingen voor studenten. Bij deze trainingen konden de
studenten onder andere leren hoe je goed communiceert of
hoe je over salaris moet onderhandelen.
Dies
Voor de 152 ste verjaardag van Gezelschap Leeghwater op 16
december was er weer groots uitgepakt. Het begon in de
week ervoor met een Lasergame toernooi in 3mE. De dag
erna was er een excursie naar KLM. Hier kregen we een
rondleiding achter de schermen. Na de excursie was er een
feestbus geregeld om ons terug naar Delft te brengen. Op
maandag was het dan eindelijk tijd voor de officiële Dies
van Gezelschap Leeghwater. De hele dag was een receptie
in de foyer, met natuurlijk een grote taart. Ook werden
hier de nieuwe Vrouwen In Techniek kalender en almanak
uitgereikt. Aan het eind van de dag was er een borrel om de
Dies feestelijk af te sluiten.
21
RocketSTEM
Het Apollo programma
Neil Armstrong was de eerste
mens op de maan, maar hoe
is hij daar eigenlijk gekomen?
Hoe is de raket zo ontwikkeld
dat een persoon veilig heen en
weer naar de maan kon?
In tijden van oorlog ontwikkelt de technologie zich altijd
zeer snel. Zo ook in de Tweede Wereldoorlog. Daarin legde
Duitsland de eerste stappen in de rakettechnologie. De
Vergeltungswaffe 1, ook wel V1 genoemd, was de eerste
raket en had vooral het doel om gebruikt te worden voor
bombardementen. Vanuit deze uitvinding is later de grootschalige
ruimtewedloop ontstaan tussen de Verenigde
Staten en de Sovjet-Unie. Het Apollo programma is later
wereldberoemd geworden door de ruimtewedloop.
Ontstaan van de raket
Het fundament van de rakettechnologie is gelegd door
Werhner Von Braun, een Duitse raketingenieur. Hij heeft
samen met een team van wetenschappers de basis gelegd
voor raketwetenschap, beginnend met de V1. De V1 is
echter officieel geen raket. Dit komt doordat hij gebruik
maakte van een pulserende straalmotor in plaats van een
raketmotor. Daarnaast had de V1 vliegtuigvleugels om het
draagvermogen te vergroten. Ook had hij een automatische
piloot gekoppeld aan een gyrokompas, die de hoogte en
snelheid reguleerde. Dit kon door gebruik te maken van een
kleine propeller in de neus die door de luchtstroom ging
draaien. Aan de hand hiervan kon de afgelegde afstand
berekend worden. Vanuit de kennis over de V1 heeft Von
Braun een nieuwe raket ontworpen: de V2. Deze had een
bereik van 450 kilometer. Deze verbetering was niet heel
groot ten opzichte van de V1, die een bereik van 420 kilometer
had. Het grootste verschil in prestatie is de snelheid.
De top-snelheid van de V1 was ongeveer 656 kilometer per
uur en die van de V2 lag rond de 4828 kilometer per uur. Dit
kwam doordat deze gebruik maakte van een raketmotor.
Met deze raketmotor kon grote hoeveelheden brandstof en
vloeibaar zuurstof naar de verbrandingskamer gebracht
worden. Dit gebeurde door middel van een stoomturbine
en een gecombineerde brandstof- en LOXpomp, wat staat
voor een liquid oxygen pomp. Hierdoor kon de V2 25 ton
aan stuwkracht leveren terwijl het ontwerp zeer licht was.
Er zat aan de V2 echter wel een groot nadeel, dat in het
geleidingssysteem zat. De aerodynamische stuurvinnen
22
aan de uitlaat van de raketmotor werden bestuurd door
een geavanceerd gyroscopisch systeem in combinatie met
een analoge computer, wat ten koste ging van zeventien
procent van het motorvermogen. Doordat dit mechanische
systeem inaccuraat was, lag de afwijking van het gekozen
inslagpunt tussen de zeven en zeventien kilometer.
Naar de maan
Toen de Tweede Wereldoorlog voorbij was, namen de
Verenigde Staten en de Sovjet-Unie Duitse raketgeleerden,
samen met hun apparatuur en vele V2’s, mee naar hun
land. Het merendeel van deze raketgeleerden gaf zich over
aan de Verenigde Staten, aangezien dat een aantrekkelijker
land was om in te leven. Hierdoor hadden ze, vooral in het
begin van de ruimtewedloop, een grote voorsprong ten
opzichte van de Sovjet-Unie. Ook Von Braun ging mee met
de Amerikanen naar de Verenigde staten. Daar ontwierp
hij voor het Amerikaanse leger de Jupiter-C draagraket, die
de eerste door de Verenigde Staten ontworpen satelliet in
een baan om de aarde heeft gebracht. De Jupiter-C raket
was bedoeld voor onderzoek, vooral naar hoe de cockpit
zich zou houden bij terugkeer naar de aarde. Hierdoor was
de Jupiter-C raket ook een onbemande raket.
Uit de vindingen van zijn eerdere onderzoeken met de
Jupiter-C raket ontwikkelde Von Braun later de Saturnus-V
raket. Dit is de raket die gebruikt is bij alle Apollo missies en
deze raket heeft uiteindelijk Neil armstrong en zijn team op
de maan gezet.
Lichter en lichter
Om de eerste mens op de maan te krijgen, waren er vele
ontwikkelingen nodig: van attributen voor de astronauten
tot de crawler, een speciaal voertuig dat ontwikkeld was
om raketten naar het lanceerplatform te vervoeren. Bijna
alle benodigdheden om de mens naar de maan te krijgen,
moesten nog ontwikkeld worden aan het begin van de
ruimtewedloop. Op het hoogtepunt werkten er meer dan
400 000 mensen en ruim 20 000 bedrijven mee aan het
Apollo programma. Dit alles kostte toentertijd ruim 19,4
miljard dollar, wat omgerekend naar huidige valuta
overeenkomt met ongeveer honderd miljard dollar.
Wist je dat...
het ruimtepak, dat gebruikt is voor de Apollo missies,
ontworpen is door een beha-fabrikant?
collectSPACE
Een Saturnus-V raket
Misschien wel één van de belangrijkste ontwikkelingen
uit die tijd was het ontwerpen van het controle circuit. Om
alle mechanismen perfect en met uiterste precisie te laten
functioneren was een zeer ingewikkeld controle systeem
nodig. De hardware die hiervoor ontwikkeld werd, is de
basis geworden van de microchip. De microchip was niet
alleen essentieel in het besturen van alle mechanismen,
ook was de microchip erg licht. In plaats van computers zo
groot als basketbalvelden kon nu een kleine chip gebruikt
worden. Dit zorgde ervoor dat de raket steeds lichter werd.
Aangezien het tienduizend dollar kost om één pond in de
lagere baan om de aarde, ongeveer tweeduizend kilometer
hoogte te krijgen, heeft dit veel geld bespaard.
Midden in zijn onderzoek naar grotere raketten werd Von
Braun overgeplaatst van het Army Balistic Missile Agency,
ABMA, naar de NASA. Von Braun hield zich namelijk meer
bezig met ruimtevaart dan zijn taken voor de Defensie van
de Verenigde Staten, wat voor veel tegenwerking zorgde
vanuit het Pentagon, het kantoor van de Amerikaanse
Defensie. Toen de Sovjet-Unie de eerste satelliet de ruimte
in stuurde, kwam dat hard aan bij de Amerikanen. Hierdoor
kreeg ruimtevaart de hoogste prioriteit, waardoor Von
Braun spontaan een belangrijke functie kreeg bij de NASA.
Gewicht besparen was een belangrijk onderwerp. Hier
was dan ook veel onderzoek naar gedaan. Wetenschappers
kwamen er achter dat een honingraat structuur de beste
oplossing was voor het lichter maken van de rakketen. De
buitenkant van de raket was gemaakt van een aluminium
legering in de vorm van een honingraat, met aan beide
kanten aluminium plaat, zodat er een sandwichstructuur
ontstond. In de cockpit was nog een honingraatstructuur
erachter gemaakt om te zorgen dat de meeste hitte niet de
cockpit in kwam. Dit noemt men ook wel een hitteschild.
23
Deze honingraat was gemaakt van roestvast staal met een
epoxyhars in de ruimte binnen de honingraatstructuur.
Al met al zorgde deze structuur er onder andere voor dat
de Apollo 11 ‘maar’ 45 702 kilogram woog, wat minder is
dan de maximale toegestane massa van een vol beladen
vrachtwagen in Nederland.
Handige ontwikkelingen
Naast de raketten werden er nog andere ontwikkelingen
gedaan om de mens naar de maan te krijgen. Sommige van
die uitvindingen bleken ook van waarde te zijn buiten de
ruimtevaart. Apollo 1 eindigde als een tragedie; nog voordat
de capsule de aarde verliet, vloog deze al in brand. Hierbij
kwamen drie astronauten om het leven. Na dit ongeval
werden er meerdere maatregelen genomen om de astronauten
te beschermen. Naast het brandveilig maken van de
capsule, door brandveilige materialen te gebruiken, werden
de pakken van de astronauten ook aangepast. De pakken
werden vanaf toen gemaakt van brandveilige stoffen. Deze
waren de basis voor pakken die brandweermannen en
racecoureurs tegenwoordig aan hebben ter bescherming
tegen vuur. Ook werd er een masker ontwikkeld met een
zuurstoftank om te kunnen ademen in het geval dat er
brand uitbrak. Een variant die gebaseerd is op deze maskers
wordt tegenwoordig nog gebruikt door de brandweer.
langer goed om op te spelen. Daarnaast werd deze stof ook
gebruikt om onderdelen onder spanning, zoals kabels, te
bedekken. Dat zorgde ervoor dat kosten van gebouwen met
dertig procent konden dalen.
Sportschoenen zijn ook verbeterd door de Apollo missies.
De schoenen van astronauten bestonden uit een speciaal
plastic dat ervoor zorgde dat schokken beter geabsorbeerd
werden, de astronauten stabieler konden staan en ze meer
controle hadden over hun bewegingen. Een populaire
sportschoenenfabrikant merkte dit op en maakte hiervan
gebruik om zo betere en duurzamere sportschoenen te
produceren voor sporters.
Thuis zijn ook meerdere voorwerpen te vinden die eigenlijk
niet bedoeld waren om op aarde te gebruiken. Zo waren
elektrische schroevendraaiers en accuboren eigenlijk ontwikkeld
om het International Space Station, ISS, in elkaar te
zetten. Om monsters van rotsen te verzamelen die onder de
grond zitten, was een boor ontwikkeld. Deze boor maakte
een gat in de grond en verzamelde daarna de deeltjes
die los kwamen bij het boren, door middel van een soort
stofzuigermechanisme. Door deze uitvinding te verbeteren
werd uiteindelijk een draagbare stofzuiger ontwikkeld,
ook wel een kruimeldief genoemd. Zonnepanelen werden
tevens ontwikkeld voor gebruik in de ruimte. Een groot
probleem was het opslaan en opwekken van voldoende
energie om bijvoorbeeld het ISS werkend te houden voor
een langere tijd. Zo ontstond het idee om gebruik te maken
van de energie van de zon. Door gebruik te maken van
halfgeleiders kon energie opgewekt worden, waardoor er
altijd genoeg energie aanwezig was op het ISS. Later bleek
het gebruik van zonnepanelen ook handig voor sattelieten
en voor het verminderen van het versterkt broeikaseffect,
door zonnepanelen op de aarde te plaatsen.
Het ruimtepak van Neil Armstrong
Ook in de sportwereld werd gebruik gemaakt van de
uitvindingen van NASA. Voor de ruimtepakken gebruikte
NASA een materiaal dat zeer licht was. Tevens was deze
stof doorschijnend en daardoor liet het vier tot achttien
procent van het licht door. Dit zette de ontwerper van het
Houston Reliant Stadium aan het denken. De ontwerper
maakte een dak van deze stof, wat ervoor zorgde dat het
gras van het veld meer licht kreeg. Hierdoor bleef het gras
TheJakartaPost
Uiteindelijk hebben al deze ontwikkelingen ervoor gezorgd
dat Neil Armstrong en Buzz Aldrin op 20 juli 1969 de eerste
mensen waren die een voet hebben gezet op de maan. Ze
zijn hier uiteindelijk 21 uur gebleven. Een eerste mens op de
maan leek in het begin onmogelijk. Tegenwoordig lijkt een
eerste mens op Mars nog onmogelijk, maar misschien is dit
wel dichterbij dan we denken.
Jasper Somsen
24
Commissie uitgelicht |
De Delft Career Platform commissie, ofwel DCP-commissie,
is voor vele studenten nog vrij onbekend. Dit is niet heel
gek, want de commissie is pas drie jaar geleden opgericht.
Delft Career Platform
Voor de lancering van het Delft Career Platform was er voor
de student in Delft geen uniek medium beschikbaar dat
een snelle online oplossing te bieden had om een werkgever
te vinden die specifiek naar iemand met zijn ervaring
op zoek is. Studenten afkomstig van de TU Delft zijn zeer
gewild in de Nederlandse industrie, iets wat door meerdere
studieverenigingen werd erkend.
Delft Career Platform is een organisatie, die als doel heeft
om studenten van de gehele TU Delft een overzicht te
geven in afstudeeropdrachten, stages en vacatures. Het
belangrijkste is dat al deze mogelijkheden specifiek op hen
zijn afgestemd. Om dit te bereiken, moeten wij veel contact
leggen met verschillende bedrijven. We zijn daarom ook
druk bezig met het vinden van deze bedrijven en deze vervolgens
te contacteren. Daarnaast zijn we druk bezig met
DCP bekend maken binnen de TU Delft. Dit proberen we
door leuke promotie acties te doen ieder kwartaal. In het
eerste kwartaal hebben we mokken met koffie uitgedeeld
op verschillende faculteiten en in kwartaal twee hebben
we oliebollen uitgedeeld aan studenten bij de bibliotheek.
Gezelschap Leeghwater kan een project van deze schaal
niet alleen uitvoeren. Verder is het platform natuurlijk niet
alleen voor werktuigbouwkundige studenten. Daarom
is het Delft Career Platform opgericht in samenwerking
met vier studieverenigingen van andere studies aan de
TU Delft; het Technologisch Gezelschap van Scheikunde,
de Vereniging voor Technische Physica van Natuurkunde,
Gezelschap Practische Studie van Civiele Techniek en als
laatste VSV ‘Leonardo da Vinci’ van Vliegtuigbouwkunde.
Alle vijf de verenigingen leveren één commissielid en één
iemand voor de RvT, wat staat voor Raad van Toezicht. De
RvT bestaat uit een bestuurder van elke vereniging. Zij
houden toezicht op wat de commissie doet en helpen waar
nodig. Ook werken zij aan de langetermijnplanning.
We zijn nu bijna halverwege ons jaar en zijn eindelijk
ingewerkt. Het hoofddoel voor ons is om dit jaar het Delft
Career Platform een algemeen bekend concept te maken,
zodat studenten die een baan zoeken meteen denken aan
het Delft Career Platform. Onze focus zal daarom voorlopig
vooral op masterstudenten liggen, maar het platform is
voor bachelorstudenten ook zeker interessant.
Wij kijken heel erg uit naar de rest van het jaar. Wij hopen
dat wij veel studenten kunnen helpen dit jaar. Het zal voor
ons erg leerzaam en gezellig worden.
Als student kun je je gratis inschijven op het platform via
www.delftcareerplatform.nl, dus neem vooral een kijkje.
Als je nog vragen hebt kan je ons altijd bereiken via
info@delftcareerplatform.nl.
De DCP-Commissie
DCP commissie
25
| Gadgets
< Tijdens het vliegen wil je natuurlijk graag een filmpje
kijken op je telefoon, maar waar kan je je telefoon dan laten?
Deze klem lost dit op, want hij past precies in de gleuf van je
klaptafeltje zodat je altijd een scherm voor je neus hebt.
www.getclampy.com | € 14,-
> Het is natuurlijk erg lastig om al je gave trucjes te laten zien
aan anderen en al helemaal om het te filmen. Deze drone
vliegt achter je aan en filmt alles. Er zijn ook verschillende
modi, waardoor je uit allerlei hoeken je stunt kunt laten zien.
shop.airdog.com | € 1445,-
< Kan de aprèsski voor jou ook niet vroeg genoeg beginnen?
Met deze stokken heb je op elk moment een ijskoud drankje
bij de hand.
www.apresski-store.com | € 59,50
> Vind je het ook altijd zo vermoeiend om je telefoon vast
te houden als iemand je een filmpje stuurt? Met deze nek
houder hoef je je telefoon niet meer vast te houden en kun je
onvermoeid al je filmpjes afkijken.
www.omgsugar.com | € 18,-
26
< Is je oude auto ook zo slecht uitgerust en kun je
totaal niet inparkeren? Wees gerust, want met deze
aftermarket camera heb jij een inparkeercamera.
www.conrad.nl | €115,-
> Iedereen kent het probleem van koffie wel, als je het zet is
het veel te warm, vervolgens vergeet je het en is het te koud.
Met deze mok kun je via een app precies bepalen hoe warm je
je koffie wilt hebben, tot wel 1,5 uur lang.
www.ember.com | €150,-
< Pimp je toilet met deze koolstofvezel toiletbril en
laat aan al je vrienden zien hoe divers dit materiaal
gebruikt kan worden.
www.carbonfibergear.com | €435,-
> Vind je een koptelefoon ook altijd zo vervelend
als je een zonnebril op hebt? Met deze bril van Bose
maakt dat niet meer uit, hij heeft namelijk
ingebouwde boxen in de pootjes zitten.
www.bose.nl | €230,-
27
| Uit den ouden doos
28
29
| Quantum Stealth
Voorwerpen laten verdwijnen
is iets wat we alleen kennen
uit sciencefiction films en van
Harry Potter. Toch wordt er bij
Defensie al jarenlang continu
onderzoek naar gedaan.
Er wordt specifiek onderzoek gedaan naar het verbergen
van objecten in het visuele spectrum en daarbuiten. Stealth
staat voor onderdrukking van signalen. De onzichtbaarheid
kan erg nuttig zijn voor militaire doeleinden en hierdoor
zijn er bij Defensie speciale secties gewijd aan onderzoek
naar radar absorberende materialen en structuren. Ook in
de onafhankelijke sector wordt er onderzoek gedaan naar
onzichtbaarheid. Er is in oktober een patent aangevraagd
op een ontwikkeling van Stealth. Deze nieuwe vorm wordt
‘Quantum Stealth’ genoemd en bestaat uit een folie dat
golven zo vervormt dat er achter het folie een dood punt
ontstaat waarin een object verborgen kan worden.
Historie
Niet detecteerbaar zijn is in oorlogsvoering altijd een
belangrijk voordeel geweest. In 1904 werd de radar al
uitgevonden en sindsdien wordt er onderzoek gedaan naar
het ontwijken hiervan. Na de uitvinding van sonar in 1906
zijn de stealthtechnologieën in opkomst gekomen. Tijdens
de Eerste Wereldoorlog voerde Duitsland proeven uit om
vliegtuigen minder zichtbaar te maken door ze helemaal
te bedekken met Cellon. Dit is een materiaal dat een
groot deel van de straling absorbeert, maar het reflecteert
Quantum stealth folie op een schild
hyperstealth
zonlicht sterker. Vliegtuigen werden beter zichtbaar in
het visuele spectrum. Aan het einde van de Koude Oorlog
beschikten de moderne Sovjetjagers over een ingenieus
infraroodzoeksysteem, waardoor nieuwe vliegtuigen zo
werden ontworpen dat de motoren diep in het vliegtuig
lagen en uitlaatgassen werden gekoeld. De zichtbaarheid
op de infraroodsystemen werd hierdoor verminderd.
Bestaande technologie
Om radardetectie te vermijden worden materialen door
Defensie gebruikt die een zo groot mogelijk deel van de
radarstraal absorberen en de rest in een andere richting
te verstrooien. Eén van de manieren om radarstraling te
absorberen is door magnetische materialen te gebruiken.
Deze materialen zetten de energie van de straling om in
warmte. Dit doen ze met moleculaire trillingen. Door een
voorwerp op een bepaalde manier vorm te geven kan een
deel van de straling die wel wordt gereflecteerd door het
voorwerp worden afgebogen van de bron. Hierdoor wordt
het object niet gedetecteerd, omdat de straling niet terug
bij de bron komt. Uitstekende delen en haaks op elkaar
staande vlakken worden vermeden om deze reflectie van
radarstralen te voorkomen. Een vliegtuig is echter niet
zo makkelijk te ontwerpen zonder scherpe hoeken, de
staartvlakken staan namelijk haaks op elkaar. Deze haakse
vlakken zijn niet te vermijden zonder af te doen aan de
wendbaarheid van het toestel.
Nieuwe ontdekking
Het eerder genoemde ‘Quantum Stealth’ werkt door het
verbuigen van licht. Dit wordt op zo een manier gedaan dat
het object achter het folie niet zichtbaar is, maar de dingen
eromheen wel. Het folie zorgt voor een dood punt waarin
niets waarneembaar is. Het dode punt zorgt ervoor dat
infraroodstraling, ultravioletstraling, straling in het visuele
spectrum en korte golven in het infraroodspectrum worden
verborgen. De buiging van het licht werkt volgens de Wet
van Snellius. Deze wet geeft aan hoe lichtstralen gebroken
worden op de overgang van het ene medium naar het
andere, bijvoorbeeld van lucht naar glas waarin het licht
zich met verschillende fasesnelheden voortbeweegt. Als de
overgang van lucht naar het folie gecombineerd wordt, kan
er dus een hoek worden ontworpen waardoor vanaf een
bepaald punt licht niet gereflecteerd wordt. Perfect werkt
de technologie niet, het is geen onzichtbaarheidsmantel,
maar er zit zeker potentie in deze technologie en het wordt
nog verder onderzocht.
Myrthe van Vierzen
30
| Wist je dat?
Bij Gezelschap Leeghwater houden de commissies ervan
om vergaderingen leuk af te sluiten. Eén van de vaste
elementen is de ‘Wist je datjes?’ ronde. Het idee van deze
ronde is, je raadt het al, dat iedereen een leuk feitje vertelt
dat niemand anders aan tafel weet. In de loop der tijd is
er dus een gigantische berg aan nutteloze feitenkennis
ontstaan die nu, voor het eerst, met de wereld gedeeld kan
worden onder het mom van educatie.
Wist je dat...
er in Schotland een pinguïn is geridderd? De beste zeevogel
heet Sir Nils Olav en is ook generaal in het Noorse leger.
Wist je dat...
het in Zwitserland illegaal is om maar één cavia te hebben?
Wist je dat...
het Hyundai logo twee individuen weergeeft die elkaar de
hand schudden.
Wist je dat...
Liechtenstein 80 soldaten uitzond in de Eerste Wereldoorlog
en er 81 soldaten terugkwamen? Ze hadden namelijk
een vriend gemaakt.
Wist je dat...
er een kustwacht voor olifanten in Sri Lanka is? Hun enige
functie is om olifanten uit het water te redden.
Wist je dat...
Irene het woord ‘Slurf’ niet uit kan spreken?
Wist je dat...
in een standaard pak kaarten de hartenkoning de enige
koning is die geen snor heeft?
Wist je dat...
het in China illegaal is voor boeddhisten te reïncarneren als
ze daar niet expliciet toestemming voor hebben gekregen?
Wist je dat...
Nieuw-Zeeland officieel een tovenaar heeft?
Wist je dat...
er een mentale aandoening bekend is, boanthropie, waarbij
mensen denken dat ze een koe zijn?
Wist je dat...
het in Singapore verboden is om een durian, een stinkende
vrucht, mee te nemen in de metro?
Wist je dat...
het voor één Jan-Michael Vincent niet mogelijk is om in
twee kwadranten te gelijk te zijn?
Wist je dat...
vleermuizen altijd naar links vliegen als ze een grot verlaten?
Wist je dat...
het in Oklohoma verboden is om op walvissen te jagen?
Wist je dat...
de oudste ‘je moeder’ grap gevonden is in een 3500 jaar
oude tekst uit Babylonië?
Wist je dat...
quokka’s, een soort kleine kangoeroes, bij gevaar hun baby’s
opofferen als overlevingstechniek?
Wist je dat...
het na 24 jaargangen en twee edities eindelijk gelukt is een
koffer op de cover te krijgen?
Wist je dat...
Nederland elk jaar 20 000 tulpenbollen als cadeau naar
Canada stuurt? Dit doen ze om de Canadezen te bedanken
voor de bevrijding van Nederland aan het einde van de
Tweede Wereldoorlog.
32
| Fotopagina
33
| Dé knakworstentest
Sam Edmonds
Het 152 ste Bestuur van Gezelschap Leeghwater verdiept zich
steeds verder in de kookmogelijkheden van het kantoor.
Wat kan je precies maken met een magnetron, een Quooker
en een grillplaat. Of toch niet? In deze editie van de Slurf
gaan we focussen op een bekend gerecht in de keuken van
Gezelschap Leeghwater: de hotdog.
Floor prepareert de hotdogs
Sam Edmonds
Je kent het vast wel, je hebt zin in een hotdog en je loopt
naar de knakworsten selectie in je supermarkt. Een divers
assortiment staat je te wachten. Verschillende merken,
rundvlees, varkensvlees, kipworsten en worsten zonder
vlees. Dan heb je ook nog het formaat: Wil je de bockworst,
de gebruikelijke knakworst, of ga je toch voor de relatief
nieuwe hotdogworsten? In deze test hebben we de focus
gelegd op vier worsten: AH Hotdogs, Unox Hotdogs, AH
knakworsten en Unox knakworsten.
AH Hotdogs
Prijs: €2,39
Cijfer: 4/5 knaks
AH Hotdog
Albert Heijn
We trekken het blik open en beginnen gelijk de inspectie. In
eerste instantie lijkt de worst wat bleekjes. Op de dikte en
lengte van de worst was niks aan te merken. Na de worst
in zijn sap te hebben verwarmd, beginnen we met de
smaaktest. Het eerste wat opvalt, is een overheerlijke ‘snap’
wanneer in het worstje gebeten wordt. Van binnen is de
worst een mooie kleur roze en het blijkt dat hij ontzettend
sappig is. Ook past hij lekker op zijn broodje. Onder alle
vleesconserven werpt de AH Hotdog zeker zijn vruchten af.
De prijs is wel aan de hoge kant en daarom krijgt dit
worstje vier van de vijf knaks.
34
Unox Hotdogs
Prijs: €3,19
Cijfer: 3/5 knaks
Bij de inspectie van de Unox Hotdogs zijn we blij verrast.
De worst oogt mooi van kleur en er zijn helemaal geen
mankementen te vinden. Wel valt het op dat de worsten
dunner zijn dan de worsten van de Albert Heijn. Om dit te
compenseren zitten er wel twee worsten extra in je blik.
Uit de smaaktest blijkt dat de worst ontzettend goed
gekruid is. Qua textuur lijkt de worst fijner gemalen te
zijn wat hem iets harder maakt. Daarnaast is de worst iets
minder sappig dan die van de Albert Heijn. Daar bovenop is
een blik Unox Hotdogs best prijzig. Om deze reden krijgt de
worst drie van de vijf knaks.
Albert Heijn
Unox Hotdog
AH Knakworsten
Prijs: €0,99
Cijfer: 4,5/5 knaks
Bij de inspectie van deze worst merken we niet heel veel
verschil met de hotdog van Albert Heijn. De worst is iets
kleiner, zowel in dikte als in de lengte. In het blik lijkt de
sap/worst verhouding goed te kloppen, waardoor ze goed
in de magnetron opgewarmd kunnen worden. Slechts een
minuutje later zijn de worsten klaar om op te eten. Ook bij
deze worst was de ‘snap’ overduidelijk aanwezig, wat de
worst erg lekker maakt. Ook zat er een heerlijk zout tintje
aan. Zeker nog iets om te overwegen is de prijs. Met een
prijs van 99 cent zijn dit veruit de goedkoopste worstjes.
Hij krijgt hiermee vierenhalf van de vijf knaks.
Albert Heijn
De AH Knakworst
Unox Knakworsten
Prijs: €2,39
Cijfer: 3,5/5 knaks
Ook hier was duidelijk te zien dat de Unox knakworsten
van dezelfde bron kwamen als de Unox hotdogworsten.
Bij de inspectie bleken kleur en afwerking identiek te zijn,
alleen het formaat is anders. Hier valt op dat opnieuw de
knakworsten van Unox minder dik zijn dan die van de
Albert Heijn. Hierdoor heeft het blik ruimte voor twee extra
knakworsten. De knakworst smaakt bijna hetzelfde als die
van de hotdog, het enige verschil is dat de knakworst net
wat sappiger is. De prijs van deze knakworst is alleen erg
hoog, net als bij de Unox Hotdogs, en daarom krijgt deze
knakworst drieënhalf van de vijf knaks.
Albert Heijn
De Unox Knakworst
35
Defensie
Heerser over het luchtruim
Gevechtsvliegtuigen zijn bijna
niet meer weg te denken bij
Defensie. Jarenlang is de F-16
straaljager hét voorbeeld
geweest in de lucht, maar
sinds kort is er een nieuwe
speler in het spel: de F-35.
Op 31 oktober 2019 landde voor het eerst in de historie een
F-35 toestel op Vliegbasis Leeuwarden. Dat is bijna veertig
jaar nadat de allereerste F-16 Fighting Falcon landde op
Vliegbasis Volkel. Men dacht toen dat de F-16 de straaljager
van de toekomst zou zijn, wat daadwerkelijk ook zo bleek te
zijn. Hij was namelijk veel beter dan zijn voorganger: de F-4
Phantom. De F-16 was niet alleen geschikt om te fungeren
als luchtverdediger, maar was ook in staat om precisiebombardementen
uit te voeren. Een gevechtsvliegtuig dat
beschikt over deze eigenschappen, zoals de F-16, wordt ook
wel een ‘multirole’ vliegtuig genoemd. Dit ‘multirole’-icoon
had een grote impact op de innovatie van Defensie, maar
de innovatie stond niet stil.
Al sinds 2002 is de Nederlandse overheid samen met het
bedrijfsleven bezig met het ontwikkelen van de zogeheten
vijfde generatie gevechtsvliegtuigen, waaronder de F-35.
Dit nieuwe model zou in de voetsporen moeten treden
van de F-16 en moest dus aan de hoge verwachtingen die
het toestel kreeg voldoen. De F-35 zou namelijk naast de
‘multirole’ functies van de F-16 ook moeten beschikken over
een uitgebreider sensorenpakket, een groter vermogen en
zou het in staat moeten zijn om autonoom op te treden.
Deze versterking zou ook ‘stealth’-eigenschappen bevatten,
waardoor de F-35 nog moeilijker te detecteren is op radars
van vijanden. Maar hoe zit dit complexe gevechtstoestel
nou eigenlijk in elkaar?
Ontwikkelingsprogramma
De F-35 heeft net als de F-16 Fighting Falcon ook een volle
naam: F-35 Lightning II. Men noemt dit gevechtstoestel ook
vaak de JSF vanwege het Joint Strike Fighter-programma
van Lockheed Martin. Dit programma had als doel de F-16
en andere gevechtstoestellen uit de jaren negentig te
vervangen door een volgende generatie gevechtstoestel.
De F-35 bleek de perfecte kandidaat om deze vervanging te
verwezenlijken. De eerste stappen van het produceren van
de F-35 werden gemaakt bij het Amerikaanse Ministerie
van Defensie, dat samen met vliegtuigfabrikant Lockheed
Martin het JSF-programma heeft gestart. Het programma
begon bij de ontwikkelingsfase, ook wel SDD: System
36
Development and Demonstration. In deze beginfase werd
getest op de basisvliegvaardigheid en de capaciteiten van
het vliegtuig op de grond. De fase duurde van 2001 tot 2017
en in 2013 is de tweede fase van de ontwikkeling gestart,
namelijk de IOT&E: Initial Operational Test and Evalution.
In deze fase wordt gekeken of de F-35 aan de operationele
eisen voldoet en hoe het toestel verder ontwikkeld wordt.
Deze fase zal eind 2019 voltooid zijn, wat twee toestellen
oplevert die beschikbaar zijn voor training en operationele
inzet op Nederlands terrein. Naast deze twee fasen is er
nog een derde, de PSFD: Product Sustainment and Flow.
Deze loopt van 2009 tot 2065, de periode waarin de F-35
daadwerkelijk operationeel is. In deze fase worden de
toestellen gemaakt, onderhouden en doorontwikkeld.
Tevens zal dit programma op maximale productiecapaciteit
draaien vanaf 2019, wat één vliegtuig per week zal leveren..
van de Hawker Siddeley Harrier moeten vervangen. Dit is
een gevechtsvliegtuig met volledige STOVL-eigenschappen
dat dateert uit 1978. Om de F-35B verticaal te laten landen,
is er een tweede turbine nodig op het toestel. Om daar
plaats voor te maken is de aansluiting voor het bijtanken in
de lucht verplaatst van het midden naar de rechterkant van
de romp. Bij deze F-35 is er geen vast boordkanon aanwezig,
deze kan wel meegenomen worden als dit nodig is voor
een missie. De derde van de F-35 varianten, de F-35C, heeft
net als de F-35B zijn aansluiting voor vliegend bijtanken
aan de rechterkant van de romp en is er bij deze variant ook
geen boordkanon inbegrepen. De F-35C is ten opzichte van
de andere bedoeld voor vliegdekoperaties. Deze variant
is uitgerust met deels opklapbare vleugels, een versterkt
landingsgestel en een haak die zich kan vastgrijpen in de
remkabels van een vliegdekschip.
Wist je dat...
er zes Nederlandse F-35’s gestationeerd zijn in de
Verenigde Staten voor het trainen van vliegers?
JSF
SDD productie van de F-35A
Types F-35
Bij de start van het JSF-programma is duidelijk gemaakt
dat er drie verschillende types F-35 zouden komen: een
standaardversie, een versie voor het gebruik van vliegdekschepen
en een STOVL-versie: Short Take-Off and Vertical
Landing. De standaardversie is de F-35A: de straaljager
gebouwd voor de United States Air Force en het toestel
dat in Nederland de F-16’s van de Koninklijke Luchtmacht
vervangt. Het toestel kan op conventionele wijze opstijgen
en landen waardoor het ook wel ‘Conventional Take-Off
and Landing’ wordt genoemd. De F-35A is de enige versie
met een ingebouwd 25 millimeter-boordkanon, omdat het
toestel de A-10 Thunderbolt II, een gedateerd gevechtsvliegtuig,
moet vervangen. Deze standaardversie is al sinds
december 2006 in de lucht, in tegenstelling tot de F-35B die
pas sinds 31 juli 2015 operationeel is. De F-35B is de STOVLvariant
die van zeer korte startbanen kan stijgen en landen.
Hierbij stijgt deze variant verticaal en landt het ook op deze
manier. Daarnaast zal deze variant de verschillende versies
Avionica
De geavanceerde F-35 straaljager zal, zoals eerder benoemd,
beschikken over betere sensoren om wapens te geleiden
en informatie te verzamelen die van belang is tijdens een
vlucht. Deze sensoren worden ook wel avionica genoemd,
een andere benaming voor vliegtuigelektronica. De F-35
bevat twee geavanceerde radars die allebei verschillende
frequenties uitzenden, waardoor de straaljager moeilijk
te detecteren is voor vijanden. Verder beschikt het over
een waarschuwingssysteem dat bestaat uit verschillende
sensoren die verspreid zijn over het gehele gevechtstoestel.
Deze sensoren detecteren naderende radar- en infraroodgeleide
raketten, waardoor ze waarschuwingen kunnen
sturen naar de cockpit. Radargeleide raketten zijn raketten
die doelen zoeken met behulp van een eigen ingebouwde
radar. Infraroodgeleide raketten daarentegen richten zich
op de hitte van de uitlaat van andere gevechtsvliegtuigen.
Naast de radar en het waarschuwingssysteem bevat de
F-35 ook infrarode doelzoekers die bedoeld zijn om doelen
te zoeken die zich op de grond bevinden.
Bewapening
Een gevechtsvlieger kan geen gevechtsvlieger genoemd
worden zonder een goede wapenuitrusting. Zo bevat de
F-16 als boordwapen een snelvuurkanon dat zesduizend
schoten per minuut afvuurt. De F-35 beschikt over een
37
ander boordwapen dat minder kogels per minuut schiet,
namelijk 3 300. Dit klinkt alsof het minder goed uitgerust is
dan de F-16, maar de F-35 bewijst het tegendeel. De F-35 kan
überhaupt meer bewapening meenemen dan de F-16.
Zo heeft de F-35A twee interne wapenruimen met ieder
twee ophangpunten die geschikt zijn voor zowel luchtluchtraketten,
raketten die vanaf een vliegtuig afgevuurd
kunnen worden op een ander vliegend doel, als bommen.
Naast de interne ophangpunten zijn er ook zeven externe
ophangpunten die gebruikt kunnen worden om extra
snelvuurkanonnen, lucht-luchtraketten en bommen mee
te nemen. De bommen en raketten die extern gedragen
worden, zijn geschikt voor grond- en luchtdoelen. Voor de
luchtdoelen worden twee typen raketten gebruikt: een
infraroodgeleide- en een radargeleide raket.
De infraroodgeleide raket is vooral geschikt voor doelen
die zich dichtbij bevinden. De raket bevat een zoeksysteem
dat doelwitten kan identificeren en deze dan in een ‘lock’
kan zetten. Dit ‘locken’ gebeurt doordat het systeem het
temperatuurverschil tussen de motor van een gevechtstoestel
en de achtergrond meet. De raket kan dan met een
grote kans op succes worden afgevuurd met een snelheid
van ongeveer 2 500 kilometer per uur. In tegenstelling tot
de infraroodgeleide raket kan de radargeleide raket doelwitten
op lange afstand raken door gebruik te maken van
radargegevens. Als de raket dichtbij zijn doel is, neemt de
ingebouwde radar de besturing over en komt de raket aan
met een overweldigende vierduizend kilometer per uur.
Voor de gronddoelen worden Air to Ground Missiles,
AGM’s, en verschillende bommen gebruikt. Deze bommen
worden aangestuurd via GPS en lasergeleiding. De lasergeleide
bommen zijn de meest trefzekere bommen op de
grond. Dit komt doordat er een laserdoelaanwijssysteem
wordt gebruikt dat doelwitten aanstraalt. Dit kan vanaf de
F-35 maar ook vanaf de grond met ‘forward air controllers’.
Naast de bommen en raketten die de F-35 voornamelijk
gekopieerd heeft van zijn voorganger, bevat de F-35 ook
kernwapens die grotere schade kunnen aanrichten dan de
eerder benoemde raketten en bommen. De F-35 heeft dus
vrijwel bijna dezelfde artillerie als de F-16, maar zal een
grotere hoeveelheid mee kunnen nemen op missies, wat
een enorm voordeel met zich meebrengt.
Stealth
Wat de F-35 zo bijzonder maakt ten opzichte van de F-16,
zijn de stealth-eigenschappen die het toestel bezit. Stealth
is de verzamelnaam voor de technieken die men gebruikt
om een doel minder makkelijk detecteerbaar te maken.
Hoe deze stealth precies werkt, staat beschreven in het
artikel ‘Quantum Stealth’ dat te vinden is op pagina 30.
Door deze eigenschappen kan de F-35 op een eenvoudige
manier vijandelijke doelen naderen, waardoor het in
gevechten een groot voordeel heeft. Tevens heeft de F-35
voordelen op het gebied van ontwijken van vijandelijke
instellingen. De stealth wordt verwezenlijkt door het
fundamentele ontwerp van de F-35. De externe vorm,
interne lading, bewapening, brandstof, systeemsensoren
en de productieprocessen dragen allemaal bij aan deze
hoge mate van stealth. De gevechtsvlieger is ook moeilijk
detecteerbaar door de bewapening onder de huid te zetten,
aangezien externe wapens makkelijker te detecteren zijn.
In sommige situaties vallen de stealth-eigenschappen weg,
omdat er extern wapens aangebracht moeten worden.
Deze situatie is afhankelijk van de dreiging of de missie.
Maximale bewapeningscapaciteit van de F-35
Toekomst F-35
Over de hele wereld zijn er al zeventien bases die samen
beschikken over meer dan 380 F-35’s. Dit worden er steeds
meer en Nederland bezit hier al acht van. Uiteindelijk wil
Nederland beschikken over 46 F-35 gevechtsvliegtuigen
om zo de Defensie te optimaliseren. Deze optimalisatie
zal gepaard gaan met de ontwikkelingen die de F-35 met
zich meebrengt. Door zijn stealth-eigenschappen zal de
F-35 slecht zichtbaar zijn op vijandelijke radar, waardoor
het beter bestand is tegen moderne dreigingssystemen.
Daarnaast biedt de F-35 overwicht in de lucht door zijn
verbeterde avionica en bewapening. De F-35 zal met deze
overmacht de lucht zeker gaan domineren komende tijd.
Jasper van der Ham
f35.com
38
Delft nieuws |
Introductie
Naast het nieuws over onderwijs, Gezelschap Leeghwater
en de technische artikelen bevat deze editie een nieuw
onderdeel: Delft nieuws. Hierin worden ontwikkelingen die
momenteel plaatsvinden in de stad behandeld en andere
verhalen en feitjes over Delft.
De Sint Sebastiaansbrug
De brug, ook wel bekend als de brug die bijna de helft van
alle studenten gebruikt om bij de TU Delft te komen, is
nu al een redelijke tijd afgesloten. Gelukkig is het einde in
zicht. Maar wat was er precies aan de hand?
De Sint Sebastiaansbrug was oorspronkelijk bedoeld als
een onderdeel van een noord-zuid verkeersroute door de
stad. Deze route zou binnenkomen aan de noordelijke kant
van de binnenstad en aansluiten op de westkant van de
Beestenmarkt. De brug is daarom in 1963 haaks over het
Rijn-Schiekanaal gebouwd. Begin 2008 werd duidelijk dat
de staat van de Sint Sebastiaansbrug zodanig slecht was
dat de aanleg van een tramlijn van het station naar de
TU-wijk niet mogelijk was. Na verder onderzoek maakte
de gemeente bekend dat de technische staat van de brug
nog slechter was dan gedacht. Daarom werd de brug vanaf
eind april 2008 voor al het zwaar verkeer afgesloten. De
gemeente besloot dat er een nieuwe brug moest komen.
In eerste instantie waren er plannen om een tafelbrug te
maken, maar dit bleek financieel niet haalbaar. Uiteindelijk
is er dus gekozen voor een basculebrug. Deze brug gaat 25
miljoen euro kosten. Op 14 februari 2019 is de bouw van de
brug begonnen. Naar verwachting is de nieuwe brug in de
eerste helft van 2020 klaar. Aan het eind van 2020, tien jaar
nadat het idee om een tramlijn aan te leggen was ontstaan,
zal deze tram dan eindelijk over de nieuwe brug naar de TU
Delft Campus rijden.
Oude en Nieuwe Kerk Delft
De scheve kerktoren
De Oude Kerk
Alhoewel veel mensen natuurlijk weten wat en waar de
Oude Kerk is, die in de volksmond ook wel de ‘Oude Jan’
genoemd wordt, weten velen niet precies hoe het komt dat
de kerk scheef staat en welke manieren bedacht zijn om
hiervoor te compenseren.
Vanaf het begin stond de Oude Kerk direct aan de ‘Delf’, het
oude woord voor ‘gracht’, waaraan Delft haar naam dankt.
Toen men in 1325 een toren aan de kerk wilde bouwen was
daarvoor dus geen plek. Daarom werd het water omgelegd
en de gracht gedempt. De gracht heet inmiddels Oude
Delft, maar de omlegging is nog steeds zichtbaar. Zo werd
de toren dus gedeeltelijk op een oude gracht gebouwd. Dit
bleek echter geen degelijke fundering te zijn voor de zware
stenen en al tijdens de bouw begon de toren te verzakken.
Omroep West
Nieuwe brugdelen Sint Sebastiaansbrug
Gelukkig wist men de boel, in ieder geval voorlopig, te
stabiliseren door weer recht verder te bouwen, vandaar dat
er een ‘knik’ in de toren zit. De toren is 75 meter hoog en
staat nu 1,96 meter uit het lood. Hier komt jaarlijks nog een
millimeter bij. Ook schijnt dat de hoektorens van de kerk
verschillende diktes hebben. Dit is gedaan om de indruk te
wekken dat de kerk rechter staat dan in werkelijkheid het
geval is; een slim trucje.
Floor van Lunen en Irene Hooijkaas
39
Alibaba
Vervuilende vezels
Formule 1-auto’s, raketten,
windmolens en hockeysticks
hebben allen één ding met
elkaar gemeen: ze zouden veel
minder goed werken zonder
het gebruik van koolstofvezel.
Dit ‘materiaal van de toekomst’ wekt met zijn lage gewicht
en hoge mechanische eigenschappen de illusie dat het een
milieuvriendelijk materiaal is. Auto’s met een koolstofvezel
monocoque zijn immers veel lichter dan auto’s met een
chassis van staal. Ze zullen dus ook veel minder uitstoten.
Bovendien kun je met een slim ontwerp componenten van
koolstofvezel tot vijf keer lichter maken dan hun stalen
equivalent. Minder materiaal - meer beter, zou je zeggen.
Niets is minder waar. De productie van koolstofvezel
consumeert veertien keer zo veel energie als de productie
van staal. Neem daarbij dat het belangrijkste basisproduct
van koolstofvezel petroleum is. Dan merk je dat er toch een
aantal keerzijden aan het gebruik van dit bijzondere en
futuristische materiaal zit.
Recyclen
De meest vanzelfsprekende aanpak om de milieu-impact
van koolstofvezel te verlagen is recyclen. Dit is echter een
ingewikkeld proces, aangezien de lange, zwarte vezels altijd
in combinatie met epoxyhars gebruikt worden. Deze hars
klemt de vezels vast in hun positie, waardoor ze niet ten
opzichte van elkaar kunnen bewegen en een stijf geheel
vormen, genaamd ‘Carbon Fiber Reinforced Polymer’. In dit
geval fungeert de epoxyhars dus als matrix en de vezels als
versteviging. De vezels recyclen is daardoor ingewikkelder
dan slechts het omsmelten van afvalmateriaal.
Toch is er mettertijd een aantal manieren ontwikkeld om
koolstofvezel te kunnen recyclen. De meest gebruikte van
deze manieren is pyrolyse. Hierbij wordt het composiet in
een zuurstofarme omgeving verhit tot een temperatuur
van rond de vijfhonderd graden Celsius. Bij deze warmte
breken de lange polymeren in de epoxyhars af tot kleine
olieachtige moleculen. Wat je overhoudt, zijn de originele
koolstofvezels en een grote hoeveelheid afvalstoffen.
Het belangrijkste voordeel van door pyrolyse gerecyclede
koolstofvezels ten opzichte van nieuw geproduceerde
vezels is de lage energiecomsumptie van het recycleproces.
Voor de productie van nieuwe koolstofvezels zijn namelijk
temperaturen vereist van rond de drieduizend graden
Celsius. Vergelijk dat met de vijfhonderd graden Celsius
40
die gebruikt wordt bij pyrolyse en het wordt onmiddelijk
duidelijk waar het enorme verschil in energieconsumptie
door veroorzaakt wordt.
Een nadeel is echter dat de kwaliteit van gerecyclede vezels
vaak een stuk lager is dan die van nieuw geproduceerde
vezels. De voornaamste problemen van het recyclen zijn de
microstructuur van de vezels die beschadigd raakt en de
oriëntatie die wordt verstoord. Aangezien de mechanische
eigenschappen van de vezels hierdoor verlaagd worden, zul
je als satellietproducent of Formule 1-team dus niet snel de
keuze maken voor een gerecyclede vezel.
Milieuvriendelijke productie
Naast recyclen worden er sinds een aantal jaar ook andere
manieren onderzocht om het gebruik van koolstofvezel
minder schadelijk voor het milieu te maken. Eind 2017
presenteerde een groep wetenschappers uit Amerika een
onderzoek waarin ze geslaagd waren acrylonitril, afgekort
ACN, te vergaren uit biomassa. ACN, wat voorheen alleen
gewonnen werd uit aardolie of aardgas, is het monomeer
waaruit koolstofvezels zijn opgebouwd. Dit monomeer
wordt omgezet in polyacrylonitril, waar vervolgens, door
middel van allerlei chemische en mechanische processen,
lange vezels van worden gemaakt.
Het tweede grote voordeel is de prijs. Experts denken dat
de kosten van biomassa de komende jaren misschien wel
twee keer zo laag zullen worden. De productiekosten van
groene ACN zullen dan minder dan de helft zijn dan die
van huidige ACN en zal het gebruik van koolstofvezel veel
toegankelijker worden voor consumenten.
De nabije toekomst
Toch zit er nog een aantal uitdagingen aan de productie
van koolstofvezel uit biomassa. Net als bij het recyclen van
gebruikte vezels lijkt het grootste probleem de kwaliteit.
De Amerikaanse wetenschappers die verantwoordelijk zijn
voor de nieuwe productiemethode beweren dat er ACN van
zeer hoge kwaliteit gemaakt kan worden op de nieuwe,
milieubewuste manier. Maar de voornaamste producenten
blijven er sceptisch over. De vezels worden namelijk alleen
voor hoogwaardige toepassingen gebruikt. De producenten
zien de kwaliteit en de mechanische eigenschappen van
de vezels dus als hoogste prioriteit. Daarom blijkt het op dit
moment nog lastig de gevestigde orde te overtuigen van
een nieuwe generatie voor koolstofvezelproductie.
Wist je dat...
er tegenwoordig zelfs instrumenten als gitaren, violen en
cello’s van koolstofvezel gemaakt worden?
Titan FRP
Een koolstofvezelproductielijn in China
Deze ‘groene’ ACN neemt een paar grote voordelen met
zich mee ten opzichte van ACN afkomstig uit petroleum.
Ten eerste wordt de CO 2 -uitstoot aanzienlijk verminderd.
Het is namelijk zo dat bij het converteren van biomassa
naar bruikbare suikers voor de productie van ACN, CO 2
aan de atmosfeer onttrokken wordt. Hierdoor komt de
CO 2-uitstoot van uit biomassa afkomstige ACN neer op
-1,57 kilogram CO 2 per kilogram ACN. Ter vergelijking: ACN
afkomstig uit petroleum veroorzaakt een CO 2 -uitstoot van
3,5 kilogram CO 2 per kilogram ACN.
Om de commercialisatie van groene koolstofvezel toch op
gang te helpen wordt er op dit moment gewerkt aan de
eerste ‘bio-based’ ACN fabriek. Met financiële steun van het
Amerikaanse Department of Energy wordt er een centrale
gemaakt in Birmingham die uiteindelijk één kilogram ACN
per uur uit biomassa zal moeten vergaren. Deze kleine
hoeveelheid zal worden gebruikt voor onderzoek en voor de
eerste klantenproeven.
Er is dus nog een lange weg te gaan voordat consumenten
de eerste klimaatneutrale koolstofvezelonderdelen zullen
tegenkomen. Maar het lijkt toch steeds waarschijnlijker dat
je binnenkort een McLaren kunt aanschaffen met alleen
je studiefinanciering en daarmee kunt pretenderen dat je
milieubewust bent.
Koen Kruimer
41
| Nawoord
Het is niet mogelijk om drie fantastische dagen samen te
vatten in een paar zinnen. Er gebeurt zo veel, maar wat
haalt nou echt de aftermovie? Is het de zoektocht van Bram
die tot in de diepste krochten van 3mE kwam en leidde tot
niets? Zijn het de astronomische hoeveelheden vlamtosti’s
die als een heuse waterval uit het tosti apparaat leken te
stromen? Of was het die ene dude ‘s avonds in Rotterdam
voor wie ‘personal space’ een compleet nieuw begrip was.
Dit is een lastig vraagstuk waar we het zelf ook nog niet
over eens zijn. In ieder geval hebben we het gevoel dat met
de afwezigheid van motivatie-fantjes de productiviteit dit
weekend misschien iets hoger lag dan vele voorgaande
weekenden. Maar wat weten wij daarvan? Wij doen dit ook
pas voor het eerst en konden dus slechts van de verhalen
genieten over de oude tijden dat de Batieveren nog met zijn
vijven waren en de wasmachine nog de ismachine was.
Kleine shout out, nee ik doe toch een grote, naar Sam, Max,
Berk, Hellie en Evan die de nieuwe lichting van de Slurf niet
alleen gezelschap kwamen houden, maar ook druk meewerkten
om ook deze editie tot een succes te maken.
Daarnaast was er nog een lichtpuntje in de vorm van Sep
die, terwijl hij nog niet eens in de redactie zit, het hele
weekend niet weg te slaan was uit het kantoor.
Er zal je waarschijnlijk niet veel duidelijk zijn geworden uit
dit korte verhaaltje, maar dat was de insteek dan ook niet.
Insteken gebeurt hier alleen op de beeldbuis, net zoals de
trip naar Isengard. Bij de redactie is slap lullen namelijk altijd
toegestaan en het weekend was dus wel oké, een 7,5.
Namens de Slurfredactie,
Slurf Hoogh!
Jasper van der Ham, Koen Kruimer, SJ’s
42
Puzzelpagina |
De puzzel in deze editie van de Slurf is een Zweedse puzzel.
Het bevat woorden en elementen die je in deze editie kan
vinden, maar ook woorden die buiten de context vallen
van de Slurf. Deze woorden kunnen onder andere te maken
hebben met Werktuigbouwkunde.
Als je er niet uitkomt, zijn de antwoorden te vinden op het
internet of in bepaalde woordenboeken. Je zou ook je mede
Slurflezer kunnen vragen. Veel puzzelplezier!
Hint: Probeer eerst de makkelijkere woorden, dan kom je
vanzelf op de moeilijkere.
43
BUILD YOUR
FUTURE
Application Trainings
11 - 13 February 2020
A good preparation is half the battle. At the application days recruiters
from high ranked companies will provide trainings for job application.
Refresh your LinkedIn profile picture with a photo taken by a
professional photographer and get your resume checked by an expert.
Orientation Days
17 - 19 February 2020
Meet 150 national and international companies at the career fair.
Companies, ranging from consultancy to engineering, come to the Aula.
At the Orientation Days days you can orientate yourself by attending
presentations or visiting info stands.
Coffee Dates
23 March - 27 March 2020
The Coffee Dates is an approachable event where you have the
opportunity to get to know a company over some coffee. Companies
select the students they want to get in touch with beforehand, based on
your resume. The conversations will take 20 minutes and will take place
at a Coffee bar located at Delft University of Technology.
In-house Days
28 April - 12 May 2020
In-house Days offer an opportunity to form a better, more complete idea
of the companies you are interested in. Your resume will be forwarded to
the companies of your choice. Based on the resumes the companies will
select the participants.
HOW TO JOIN
You can sign up at the website ddb.tudelft.nl,
starting on the 6 th of January, till the 23 rd of
February, or on the 21 st and the 22 nd January
at the desk in the Aula. Up until the 22 nd of January
subscription is available at a reduced price.
ddb.tudelft.nl