Carina Stander-Wonderwese

Soos blare met gekartelde rante het die vlinders
rondgedwarrel en ineens was alles één: Die
vlinders was bewus van die son, die son het
homself gedeel met die woud, die woud was
bedag op die voetstappe en het haarself
oopgekelk.

Steltstapper,
Oëverblinder,
Kulkunstenaar- 1

Selfs al was sy voorkoms en woorde ru, was dit deurtrek van sy liefde vir sy mense toe hy in ‘n
stem so grof soos boombas sê: “Ek is Skuiler van die Klaagtermeerse Kamoefleerders en ek
praat namens my mense.”

Spore is die stemme van diere. Elke spoor vertel ‘n storie.

Steltstapper, Oëverblinder,
Kulkunstenaar - 2

Dwarsdeur die dag en tot in die
nánag het die vroue by
walvisoliekerse gesit en knip en
stik aan korsette van walvisbeen
en lap.

Die Vredemaker in ‘n singende woud vol ape en eggo’s

Ek vermoed die beweging van 'n bloedjong Bergengel

As mens eers een keer in die oë van ‘n walvis
gelyk het, kan jy nie vergeet nie.

Die beeldskone stelstapper

"Sal ons eerder 'n dag lank soos sneeuvosse leef as 'n honderd dae soos kettinghonde?" het die
seun vir sy herdershond gevra.

Die rivier was ‘n voëlryke plek.

Toe hulle die deel van die roete bereik waar die
meeste bome ge-oes is, is hy oorval deur ‘n
diep, donker hartseer. Dit was asof hulle deur ‘n
boombegraafplaas loop. Die massagraf van ‘n
eeue-oue woud.

Die herdershond het sy stert uitbundig gewaai en die lug gelek. Suurstofblou. Die asemkleur van suiwering.

Berge is heiligdomme wat aanhou groei.

Die vlerkgeklap het al hoe nader en nader gekom.

Die Perdeweermag.

As jy op jou eie gaan, sal jy boonop jouself vind.

maagdelike oerwoud

Soos dikwels die geval met troeteldiere en hul eienaars het die sewentienjarige Eron en sy herdershond
welpie al hoe meer na mekaar gelyk. Albei was nou volgroeid, gespierd en atleties; daar was die sterk
kakebeen en die swartbruin hare wat kartel en krul; die intelligente, amandelvormige oë. Ook in
geaardheid het hulle mekaar geëggo in leergierigheid en nuuskierigheid oor hul omgewing, in lojaliteit en in
hoe beskermend hulle teenoor mekaar was. Die seun en sy hond het ’n warmte uitgestraal wat dit maklik
gemaak het om van hulle te hou, maar albei kon ook ’n onverwagse, ontembare kyk kry wat vreemdelinge
waarsku om lig te loop.

Ek is die een wat die menseras die Wonderwese
noem. Ek is die Teenwoordigheid, die
Fladdering, die Gevlerkte Vorstin wat oor jou
waak.

van wond tot wonderwerk

Plaashuis van die Barmhartige boer

Huis van die Sagmoedige Digter

Oergevlerkte I

Oergevlerkte I