AT 284_NL_BR

De boordplank
is heel
compleet en
functioneel.
een auto die mikte op een kapitaalkrachtig publiek, maar
de modellen kwamen al snel in handen van tuners en dat
gaf hem een eerder ‘cheap’ imago. Heel wat exemplaren
werden omgebouwd of men bleef er net zo lang mee
verder rijden dat ze tot op de draad versleten waren.
Verder werden ze gemarteld met allerhande overbodige
accessoires die hun uiterlijk banaliseerden. Precies door
die evolutie zijn er maar bitter weinig exemplaren over
gebleven, hoewel de Corrado getuigde van een meer
dan degelijke productiekwaliteit. Voor verzamelaars is
het geen sinecure om een deftig exemplaar te vinden.
De Corrado van onze lezer rolde in 1993 van de
montagelijn en werd een jaar later ingeschreven nadat
hij als demowagen werd gebruikt door D’Ieteren in de
Maliestraat. De eerste eigenaar, een graaf uit Waals-
Brabant, reed tot 2009 met de Corrado en dat jaar zou
Alexandre hem overkopen. Hij is een onvoorwaardelijke
liefhebber van dit model, hij reed er overigens al eerder
mee, maar dat exemplaar sneuvelde in een crash. Na
de aankoop werd hij gestald in een droge en verwarmde
garage en de VR6 werd pas opnieuw
ingeschreven na zijn 25ste verjaardag.
Hoog tijd voor een kennismaking aan het
stuur van deze klassieker…
Deze gefacelifte versie van de Corrado
herken je aan de bredere vleugels, de
gebogen motorkap en het dashboard dat
is geïnspireerd op dat van de Golf 3. Vanaf
deze update werd ook de VR6-motor als
topversie toegevoegd aan het gamma. Deze
coupé werd overigens bij Karmann, in Osnabrück,
gebouwd. De VR6 werd aanvankelijk in de Golf
3 gelanceerd. Het gaat om een V6 onder een zeer
kleine hoek van 15 graden die een vermogen van 190
pk puurt uit een longinhoud van 2,9 liter. Dit compacte
en koppelrijke motorblok leverde – in verhouding tot zijn
cilinderinhoud – een eerder bescheiden vermogen, maar
dat was voldoende omdat hij de G60-compressorversie
moest vervangen. De VR6-motor had een heel ander
karakter, want hij draaide erg soepel en leverde gul
koppel. Je hoefde hem niet eens in de toeren te jagen
om vlot vooruit te komen. Vanaf de eerste meters valt
op dat dit motorblok een bijzonder aangenaam timbre
produceert, ongeacht het toerental. De Corrado VR6
is allerminst een scheurijzer, hij accelereert bijzonder
lineair en leent zich eerder tot een snelwegrit dan een tot
een tripje langs kronkelwegen. De Volkswagen reageert
volgzaam en het is meer dan ooit een GT om te reizen
dankzij het comfort dat hij biedt. Het is een heel andere
wagen dan de meeste van zijn onmiddellijke concurrenten
uit deze periode. Voor een auto met 25 lentes op zijn
conto reageren de remmen overtuigend, met dank aan
het ABS, dat toen al standaard was. Enkele pk’s extra
zouden volstaan om een vuist te kunnen maken tegen
meer prestigieuze modellen. Helaas ging Volkswagen niet
verder op dit elan en het avontuur eindigde in 1995. ■
De Corrado dankt zijn succes aan zijn eenvoudige en speelse lijn.