10BIT176_Texel

fokkerij
Tekst: Wendy Scholten Fotografie: Lonneke Ruesink
fokkerij
Dressuurfokkerij van Wim van der Linde
Gezonde
paarden
in een commercieel jasje
Echtgenote Annemarie
met de waterbestendige
en strandvaste
Ultra Large (v. Ferro)
Texel, waar ze mee in
de Z2 uitkomt.
Wim van der Linde is zakenman. Hij verhuurt bungalows,
fietsen, paarden voor strandritten en is eigenaar
van een tankstation. Hij is ook dressuurpaardenfokker.
Een druk leven. Je wordt enthousiast van zijn verhaal, dat hij
in hoog tempo vertelt. Ook zijn vrouw Annemarie en dochter Eva
zijn helemaal weg van paarden. Dus aan de keukentafel gaat het
gesprek bij familie Van der Linde vaak over de 65 paarden en pony’s
– waarvan er 48 worden ingezet voor fokkerij en sport en de overiges
in Ruitersportcentrum De Krim lopen – die verspreid op Texel lopen.
Als fokker wil hij een toppaard afleveren. Gezond en verpakt in een
commercieel jasje.
Dressuurliefhebbers komen van heinde en verre – zelfs met de veerboot – om de jonge
paarden en veulens van fokker Wim van der Linde uit De Cocksdorp op Texel te kopen.
Immers, Van der Linde fokt fraaie veulens met veel aanleg voor dressuur en een pedigree
om je vingers bij af te likken. Hij vertelt over het probleem van het vinden van een goede
hengst, de strijd tegen OCD en ongelijke voeten en de opbouw van zijn merrielijnen.
De familie leidt veel paarden zelf op. „Het is duur, maar je geeft daarmee
je eigen stam een kans. Dat doet Leunus van Lieren ook met de
nakomelingen van zijn hengst Rubiquil. De stam van onze paarden
was goed. Fokker J. Strijker deed er qua sport alleen niks mee. Wij
zijn ermee aan het werk gegaan en daardoor is het een bewezen
stam geworden. Wij willen dat de paarden Z2 met winstpunten
lopen. Ik heb nu veulens met drie Z2-merries op een rij in hun pedigree.
Dit maakt ze verkoopbaar. We zitten hier wel op Texel en voor
veel mensen zijn de afstand en de veerboot een drempel om de
veulens te bekijken. Dan is het aan ons om voor zulke goede paarden
te zorgen, dat ze tóch komen. Mijn vrouw Annemarie en dochter
Eva trainen de sportpaarden. Dat zijn er acht in totaal. Eva rijdt
met Opartout Texel intermédiaire I en Annemarie rijdt ZZ-zwaar.
Daarnaast rijden ze ook de jongere paarden. Alleen bij slecht weer
trainen ze in de rijbak. Of de laatste tien minuten van een training,
om even tussen de bordjes wat oefeningen te doen.” Als Eva en
annemarie vanuit huis, waar de sportpaarden staan, de weg oversteken
zijn ze al in het bos. Daar zijn talloze weides waar ze kunnen
trainen. Ze krijgen les van instructrice en jurylid Els Schotman. Ook
begeleiden moeder en dochter wel eens ruiters die een strandrit
maken. Heel leerzaam voor de jonge paarden.
Normaal gesproken rijdt Eva de jonge paarden. Door Eva’s zwangerschap
heeft Lotje Schoots de merries voor de IBOP gereden. „Zij stelde
onze elitemerrie Belle Lady Texel (v. Krack C) voor en scoorde maar
liefst 83 punten. Dat klikte zo goed dat we de merrie nu weer naar
Lotje hebben gebracht, zodat ze haar kan trainen voor de Pavo Cup.”
En ander paard waar Wim hoge sportverwachtingen van heeft, is de
zesjarige Zip Away Texel (v. Krack C). Vorig jaar verkocht Wim dit paard
»
bit nummer 176 2009 bit nummer 176 2009

fokkerij
fokkerij
voor de helft aan het duo Edward Gal en Nicole Werner. „Via via kwam
ik in contact met Nicole. Zij was wel geïnteresseerd in het paard. Eva
heeft Zip Away beleerd, toen bleek dat zij zwanger was, moest ik een
oplossing bedenken. En wat is een beter adres dan de stal van Edward
Gal, Hans-Peter Minderhoud en Nicole Werner? Laatst ben ik
wezen kijken en toen stond Zip Away naast Totilas gestald. Als hij
het nou ook zo goed gaat doen als zijn buurman…”
De handel is belangrijk. „Als ik minder paarden verkoop, dan zal ik
minder moeten fokken. Zo simpel is dat. Deden meer mensen dat
maar. Ik hoorde op een veulenveiling een fokker nog zeggen dat hij
het niet erg vond dat zijn veulen maar 2.500 euro opbracht. Hij had
immers maar twee merries en een hobby mag wat kosten. Volgens
mij is het dan beter om met een minder goede merrie niet te fokken.”
Ook bij Van der Linde blijven de kosten zich het hele jaar door
opstapelen – er gaat jaarlijks alleen al honderd ton stro doorheen –,
dus moet er wel eens wat verkocht worden wat je graag had willen
houden. Met pijn in het hart liet Van der Linde zijn blikvanger, de
nationaal reservekampioene Wonder Lady Texel, als drachtige driejarige
veilen door Eugène en Patrick Reesink. De hamer viel op het
bedrag van 155.000 euro. „Ik was er chagrijnig van dat ik haar weg
deed, maar na de verkoop sliep ik toch wel weer fijn. We hadden de
stallen vol. Mijn broer en ik maakten een rekensom en kwamen tot
de conclusie dat dit niet goed ging. Door de opbrengst van Wonder
Lady Texel zag de jaarrekening er weer beter uit. Voor mijn gevoel
‘prutsen’ we maar een beetje, maar wat we tot nu toe hebben bereikt
was natuurlijk wel de opzet.”
De paarden worden
veel buiten getraind.
Dat kan ook goed op
Texel. De andere amazone
(links) is stalvriendin
Mandy. Zij rijdt hier
Zeestar Texel (v. Ferro).
Ook dit paard is Z2-
dressuur. Van der Linde
wil al zijn fokmerries
minimaal in de klasse
Z2 hebben.
Veulenveilingen zijn voor Van der Linde een interessante verkoopgelegenheid.
Daarnaast speelt zijn website www.fokpaarden.nl een belangrijke
rol. „We plaatsen foto’s en video’s en afgelopen jaar heb ik op
die manier de meeste veulens verkocht. Vier dressuurgefokte merrieveulens
van Jazz en Ferro hield ik aan, hoewel ik ook springpaarden
fok. Beau Tess Lady (v. Verdi) werd afgelopen jaar kampioen bij de
springmerries op de merriekeuring van Noord-Holland. Door de
Nabuur-merrie gingen we vooral de dressuurrichting op, omdat dat
qua bloedsopbouw goed paste. Het is mijn ogen dodelijk als je alleen
maar dressuurbloed met dressuurbloed combineert. Ik heb daarom
springhengsten als Burggraaf en Farmer gebruikt. De laatste jaren
zette ik Jazz en Ferro veel in, bewezen hengsten, waarvan je de nakomelingen
gemakkelijk kunt verkopen. Bij jonge hengsten loop je
het risico dat ze worden afgekeurd op hun nakomelingen. En als jij er
daar dan net eentje van op stal hebt staan, dan kun je die niet meer
kwijt.” Die domper had Wim van der Linde in 2001 toen Ladalco
(v. Ladykiller XX) op basis van zijn elfjarige kinderen door het KWPN
werd ontslagen uit de dekdienst. „Op dat moment denk je dat je een
verkeerde keuze hebt gemaakt, waar je in je merrielijn last van blijft
houden. Achteraf gezien heb ik toch heel fijne merries van Ladalco
gehad. Eén werd Prix st. Georges, één Z-springen. We hebben een
elitemerrie van Goodtimes x Ladalco, die door Eva in één jaar tijd naar
de Z2 gereden is. De Overijsselse reservekampioen fokten we ook uit
een Ladalco. Die hengst heeft toch veel goeds gebracht. Op de laatste
Olympische Spelen sprongen drie paarden mee met Ladalco in
de moederlijn. Dat zegt toch ook wat.”
Dit jaar worden op Texel twaalf veulens verwacht, van de hengsten
Krack C (v. Flemmingh), Oscar (v. Wolfgang), Verdi (v. Quidam de
revel), Negro (v. Ferro), Rhodium (v. Ferro), Voice (v. De Niro) eentje
en van Jazz maar liefst zes. „We krijgen er fijne, gezonde paarden van.
Dochter Eva rijdt de jonge paarden. Ze
start intermédiaire met Opartout Texel (v.
TCN Partout). Hier rijdt ze Pride Silvano
Texel (v. Silvano), waar ze mee in de ZZzwaar
uitkomt.
Het begon met Corieta
Van der Linde schaart zichzelf onder de ‘nieuwe lichting’ fokkers, maar
haalt al jaren grote successen met zijn fokproducten. Zo fokte hij met de
moeder van de langbenige schimmel Jup (v. Democraat), die eind jaren
’90 de sensatie in de hoogste dressuurregionen was met Sonja Gademan.
Hij fokte lichte-tourdressuurpaarden als Jeorieta (v. Ladalco) en de bruinbonte
NRPS-goedgekeurde Sammartini (v. Samber). Hij had verschillende
keren een nationale keuringstopper aan het touw en veilingen nemen
graag zijn paarden in hun collectie op. En recent werden nog vier merries
na hun IBOP elite verklaard. Goede fokproducten beginnen met een stammoeder.
De bron van het succes van Van der Linde heet Corieta (Nabuur
x Pastrocio XX), een tweevoudig UTV-merrie met de predikaten keur, preferent
en prestatie uit de fokkerij van J. Strijker in Schoonloo. „Ik verhuurde
destijds fietsen, maar daar werd ik niet vrolijk van. Ik had vroeger al wel
wat paarden, maar geen goede. Ik kon Corieta kopen, een stermerrie en
hoogdrachtig van Bergerac. Haar eerste veulen bij mij, Georita, werd later
de moeder van Tambourine (v. Voltaire) , die afgelopen juni Europees
kampioen eventing bij de junioren werd.” Heorieta (v. Caritas), het tweede
veulen van Corieta op Texel, werd preferent, elite, prestatie en Z1-dressuur.
„Haar dochter Lady Texel (v. Farmer) liep later ook in de Z1. Lady Texel
werd nationaal reservekampioen in 1996, net als haar Ferro-dochter Wonderlady
Texel in 2006. Toenmalig KWPN-hoofdinspecteur Gert van Veen
zei me dat hij diep in z’n hart mijn merrie op de eerste plek had willen
hebben. Dat was goed om te horen. Maar je kunt als fokker wel denken
dat je goed bezig bent: de KWPN-heren bepalen en dus moet je scherp
blijven.” Inmiddels heeft Corieta tien kinderen gebracht die Z2-dressuur
lopen of zelf hoger. En dat is bijzonder.
bit nummer 176 2009 bit nummer 176 2009

fokkerij
aan te veranderen.” Met het röntgenen werd 25 jaar geleden al begonnen.
„Ik had eens een paard uit een andere stam dat rammelde
van de OCD en ik onderzocht of dat voorkomen had kunnen worden.
Bij Stal Roelofs waren ze daar ook mee bezig. Roelofs liet onderzoek
doen naar het voer en liet daar koper, zink en mangaan aan toevoegen.
Sindsdien voer ik dat mengsel ook. Daarnaast heb ik de paarden
heel veel buiten lopen en voer ik ze veel bij. Ideaal is de grond hier namelijk
niet. Het is schapengrond met te weinig koper. Ik kwam daar
achter toen de paarden niet meer lekker in hun vel zaten en ik wel
eens een paard met een krom been tegenkwam, al kan dat ook aan
een verkeerde hengstkeuze hebben gelegen. We nemen nu regelmatig
grondmonsters en ik plaats bakken met zout- en mineralenblokken
in de wei. De paarden zitten er elke dag in te wroeten.” Bij de nafok van
zijn Caritas-merrie kwam Van der Linde wel eens een bokhoef tegen.
„Doordat we paarden met lange benen fokken, kunnen ze als veulen
moeilijker bij het gras. Ze zetten de voorbenen ver uit elkaar en hebben
daarbij een voorkeur welk been voor staat en welke achter, wat
de kans op ongelijke voeten vergroot. Door elke dag twee meter hoog
gras bij te geven, hoeven ze niet zo dicht bij de grond te grazen.”
Fokker Wim van der Linden heeft 64 paarden die verspreid op Texel
in de wei lopen of op stal staan en die hij zelf voert, bekapt en beslaat.
Samen met dochter Eva volgde hij een KI-cursus in Utrecht
en het scannen van de merries doen ze ook zelf.
Het probleem wat ik echter krijg is: waar dek ik mijn Jazz- en Ferromerries
straks mee? Ik gebruik Krack C wel eens. Ik zou Oscar en Uphill
kunnen kiezen, maar het zijn niet mijn favorieten. Misschien moet
ik voor een paar generaties wel mijn ogen dicht doen en in de toekomst
weer een hengst met Ferro-bloed inzetten. Als er een springhengst
is waar een knap dressuurpaard van komt, dan wil ik die ook
nog wel proberen. Iets met Burggraaf- of Voltaire-bloed. Misschien is
Hamlet wel wat, die geeft een mooi groot paard dat beweegt, of
Diarado.” Het geluk is aan de zijde van de Texelse fokker. Wim is één
van de weinigen die komend jaar met een merrie naar Harskamp
mag komen voor een rietje van Totilas (v. Gribaldi). De eigenaren van
Totilas kiezen zelf een beperkt aantal merries uit voor hun zwarte wereldkampioen.
De succesvolle merrie Lady Texel (v. Farmer) is er daar
één van. „Ik denk dat Totilas wat bloed nodig heeft en deze merrie
heeft dat. We hebben haar voorheen met Ferro gedekt en dat leverde
de topmerrie Wonderlady Texel op. Die keuze was goed, maar ik denk
dat Totilas nog beter is. Hij is naar mijn idee wat luxer gebouwd dan
Ferro. Dus dit moet de perfectie combinatie zijn.”
Het wonen op een eiland is niet altijd even handig als je zo fanatiek
met de paardensport en -fokkerij bezig bent. „De overtocht met de
boot kost geld en tijd. We klagen wel eens, maar aan de andere kant
leven we ook van het toerisme. Onderhand is Texel ons handelsmerk
geworden. Eerst wilde ik onze paarden het toevoegsel VDL (van der
Linde) meegeven, maar dit bestond al (Van de Lageweg). Vandaar dat
onze fokproducten het toevoegsel Texel hebben gekregen.” Gelukkig
hoeft Van der Linde niet wekelijks op pad met de paarden. „Elke
maand is er op Texel een dressuurwedstrijd waar je kunt starten tot
en met de klasse Z. Voor subtopwedstrijden, keuringen en veilingen
moeten we wel de oversteek maken. Maar we gaan alleen van huis
als we een winstpunt kunnen scoren. Anders is het niet de moeite
en tijd waard.”
Als zijn dochter Eva en vrouw Annemarie te druk zijn, dan neemt
Wim de training van de paarden voor zijn rekening. Hij kiest voor
conditietraining met de quad. Toen Eva zwanger was, gaf hij haar
paard Opartout beweging. Hij op de quad en het paard erachteraan,
dat gaat prima, zo zie je hier. Ook de andere paarden snapten het
gelijk. Soms traint hij meerdere paarden tegelijk achter de quad.
Wim van der Linde kiest niet graag voor Duitse hengsten. „Ik gebruik
liever een hengst die aan de gezondheidseisen van het KWPN voldoet.
De ‘Duitse Jazz’ heb ik ook nog niet gevonden. Ik wil een wereldpaard,
een zwarte of bruine waar ik voor val, zoals ik bij Ferro deed.
uiteindelijk wil ik het hoogst haalbare: een fantastisch sportpaard
fokken. Het ultieme is de Grand Prix, al is die weg wel heel lang.” Je
kunt nog zoveel geld investeren in de fokkerij, als de fokproducten
niet gezond zijn, dan gaat dat ten koste van de portemonnee van de
fokker. „Toen ik op een tribune iemand hoorde zeggen dat je bij mij
kan kopen, omdat ik de paarden al jarenlang allemaal laat röntgenen,
deed me dat goed. Ondertussen denk ik dat ik de formule heb gevonden
hoe ik een gezond paard kan krijgen en daar durf ik niets meer
bit nummer 176 2009