You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Het</strong><br />
kleine<br />
geluk<br />
<strong>van</strong> <strong>Geelse</strong> <strong>grootouders</strong><br />
1
een project <strong>van</strong><br />
Werkten mee aan deze brochure:<br />
interviews: Karolien Fonteyne, Dienst Communicatie<br />
Stad Geel<br />
foto’s:<br />
Chris Stessens<br />
Op pag. 2: istockphoto<br />
Op pag. 4,8 en 22: Sharon Jansens<br />
ontwerp en eindredactie:<br />
Vormingplus Kempen<br />
druk:<br />
maes-natuurlijk.be<br />
met steun <strong>van</strong><br />
meer info? Ellen Lievens, LDC Luysterbos<br />
ellen@hetkleinegeluk.be<br />
014 56 71 30<br />
www.hetkleinegeluk.be<br />
juni 2019<br />
2<br />
met de steun <strong>van</strong><br />
samen investeren<br />
in welvaart<br />
en welzijn
Geel is<br />
een wereldstad.<br />
Gelenaars zijn wereldburgers.<br />
Iedereen met zijn verhaal, met uitgesproken<br />
ideeën en talloze talenten.<br />
Sociaal Huis Geel, Lokaal Dienstencentrum<br />
Luysterbos en Vormingplus<br />
Kempen brachten in 2019 een tiental<br />
<strong>Geelse</strong> <strong>grootouders</strong> samen.<br />
De voorbije weken praatten ze.<br />
Over hun kleinkinderen. Over<br />
hoe die hun leven kleur<br />
geven, hoe ze met elkaar<br />
spelen, hoe ze de toekomst<br />
zien.<br />
Meer was er niet nodig<br />
om bijzondere gesprekken<br />
te hebben. Gesprekken die<br />
zorgden voor begrip en respect.<br />
Hun verhaal is ons verhaal.<br />
3
4 Olga (55) heeft drie dochters <strong>van</strong><br />
31, 30 en 14 jaar en<br />
twee kleindochters <strong>van</strong> 10 en 6.
Olga/<br />
“Iedereen wil<br />
graag genieten”<br />
“Ja, dat heb ik hier bij <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong> gezien:<br />
<strong>grootouders</strong> willen blijkbaar graag genieten<br />
met hun kinderen en kleinkinderen, met elkaar.<br />
Mensen moeten niet bang zijn om zich open te<br />
stellen, we zijn allemaal mensen. Iedereen heeft<br />
zijn eigen moeilijkheden en problemen.”<br />
Internationaal<br />
“Ik kom uit Rusland. Met mijn<br />
eerste man en onze twee kinderen<br />
heb ik 13 jaar in Letland gewoond.<br />
Door de perestrojka in de Sovjet-<br />
Unie moest mijn man naar<br />
Noord-Rusland verhuizen voor<br />
zijn werk. Ik zag het niet zitten<br />
om mee te verhuizen naar het<br />
koude noorden en daarom zijn we<br />
gescheiden. Mijn ex woont nu in<br />
Oekraïne. In 2000 kwam ik naar<br />
België, mijn dochters waren toen<br />
10 en 11 jaar. Mijn relatie met een<br />
Belgische man bleef niet duren en<br />
later trouwde ik met mijn huidige<br />
man die afkomstig is uit Wit-Rusland.<br />
Samen met hem kreeg ik nog<br />
een dochter.”<br />
Banden met landen<br />
“Daarom heeft ons gezin banden<br />
met vele landen. Rusland is mijn<br />
geboorteland, we woonden lang in<br />
Letland, we gaan ook nog op bezoek<br />
bij mijn ex in Oekraïne en bij<br />
familie <strong>van</strong> mijn man in Wit-Rusland.<br />
Omdat onze papieren pas na<br />
zeven jaar in orde waren, hebben<br />
we al die tijd onze familie in Rusland<br />
niet bezocht.”<br />
<br />
5
“Toen we terug op bezoek gingen,<br />
was alles er veranderd en hadden<br />
we heimwee naar België.<br />
Mijn oudste dochters hebben<br />
zowel wat Russische als Letse<br />
mentaliteit, voor de andere helft<br />
voelen ze zich Belgisch. Mijn jongste<br />
dochter is heel dankbaar dat<br />
ze hier is geboren. Ze kan nog wel<br />
Russisch praten. Mijn twee kleindochters<br />
zijn half-Marokkaans,<br />
maar spreken geen Arabisch. Ze<br />
kunnen nog wel een beetje Russisch,<br />
maar minder vlot.”<br />
Streng?<br />
Merk je dat je met je kleinkinderen<br />
anders omgaat dan met je eigen<br />
kinderen vroeger?<br />
“Ik voed mijn<br />
jongste dochter<br />
en kleinkinderen<br />
wel wat<br />
anders op dan<br />
mijn oudste<br />
twee. In België<br />
kijkt men<br />
naar een kind<br />
als mens. In Rusland<br />
voedt men ze<br />
veel strenger op,<br />
er zijn meer grenzen. Zelf had ik<br />
een heel strenge moeder. De tijd<br />
was anders toen. Mijn vader was<br />
zachter <strong>van</strong> karakter. Die hield<br />
zich meer afzijdig in de opvoeding.<br />
Misschien dat ik door mijn<br />
strenge moeder zo ver <strong>van</strong> mijn<br />
land <strong>van</strong> herkomst ben weggetrokken.”<br />
Wat wil je je kleinkinderen meegeven?<br />
“Familie is belangrijk. Samen feest<br />
vieren, elkaar goed steunen, in<br />
goede en slechte dagen.”<br />
Leuke ervaring<br />
Wat vond je <strong>van</strong> <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong>?<br />
“Ik vind het interessant om andere<br />
culturen, ervaringen en meningen<br />
te horen. <strong>Het</strong> was een leuke<br />
ervaring. Tof om met verschillende<br />
mensen in contact te komen<br />
en meer mensen in Geel te leren<br />
kennen. Ik heb gemerkt dat we ondanks<br />
onze verschillende afkomst,<br />
toch dezelfde interesses en vragen<br />
hebben.”<br />
•<br />
6
Louis/<br />
“Vandaag is het te veel<br />
‘ikke, ikke’”<br />
“<strong>Het</strong> is beter respect te<br />
hebben voor mekaar.<br />
Als anderen dat ook<br />
meer zouden doen,<br />
dan zou de wereld<br />
er veel beter uitzien.”<br />
Louis (73) heeft twee kinderen<br />
(waar<strong>van</strong> een overleed) en drie<br />
kleinkinderen (<strong>van</strong> 22, 20 en 15).<br />
7
Dat interesseert mij<br />
“Ik vond het leuk dat verschillende nationaliteiten<br />
aan <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong> deelnamen. Zo<br />
kom je meer te weten over het doen<br />
en laten <strong>van</strong> andere mensen. We<br />
kunnen veel <strong>van</strong> anderen leren.<br />
Hun geloof, hoe die mensen leven …<br />
dat interesseert mij.”<br />
Wat bleef je bij?<br />
“Volgens een traditie in een bepaald<br />
land mag het bruidspaar niet<br />
lachen op hun huwelijksdag. Dat<br />
vond ik vreemd. Ik vind het spijtig<br />
dat vrouwen in sommige landen<br />
nog onderdrukt worden en bijvoorbeeld<br />
niet mogen buiten komen of<br />
met de auto rijden.”<br />
Te weinig knuffels?<br />
“Ik heb het gevoel dat ik mijn kinderen<br />
te weinig liefde heb gegeven,<br />
te weinig geknuffeld. Zelf heb ik<br />
vroeger ook nooit knuffels <strong>van</strong> mijn<br />
ouders gehad. Met mijn kleinkinderen<br />
geef ik direct een kus en knuffel. Vroeger<br />
had ik ook minder tijd voor mijn kinderen dan<br />
nu voor de kleinkinderen.<br />
8
Nochtans zegt mijn dochter wel<br />
dat ik het goed gedaan heb. Toch<br />
probeer ik dat nu wat in te halen<br />
met de kleinkinderen. Ik zeg hen<br />
regelmatig dat ik ze graag zie.”<br />
Wat vind je belangrijk voor je<br />
kleinkinderen?<br />
“Ik hoop dat ze respect voor andere<br />
mensen hebben en geen deugnieterij<br />
uithalen of aan de drugs<br />
geraken. En vooral een goede<br />
gezondheid. Je ziet soms kinderen<br />
ziek zijn en sukkelen. Ik ben blij<br />
dat mijn kleinkinderen gezond<br />
zijn. Een goede gezondheid is niet<br />
te koop.”<br />
Vind je het gemakkelijk een praatje<br />
te maken met iemand die je niet<br />
kent?<br />
“In de wachtzaal, op de trein of bus<br />
begin ik direct een gesprek, ook<br />
als dat met iemand <strong>van</strong> een andere<br />
cultuur is. Ik vind het interessant<br />
om verhalen <strong>van</strong> mensen <strong>van</strong><br />
vreemde origine te ontdekken.”<br />
“In Geel wonen toch 114 nationaliteiten<br />
samen, en je hoort toch<br />
weinig <strong>van</strong> ruzies, dus dat gaat<br />
goed.”<br />
•<br />
9
Mai/<br />
“In België leven de vooroordelen<br />
nog altijd.”<br />
“Ik hoop dat mijn kleinkinderen dit niet zullen ondervinden.<br />
Nu zijn het heel gelukkige kinderen, maar ik ben bang<br />
dat ze in de toekomst scheef bekeken gaan worden.”<br />
10
Mai (63) heeft een zoon <strong>van</strong> 41 en<br />
twee dochters <strong>van</strong> 38 en 34 jaar.<br />
Ze heeft ook vier kleinkinderen (14,<br />
12, 6 en 3 jaar). Ze is getrouwd met<br />
Yves.<br />
11
Mai: “Ik vond het heel tof dat ik bij<br />
<strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong> mensen leerde<br />
kennen met een andere cultuur.<br />
Ik hoorde graag hun verhalen. We<br />
hadden het onder andere over het<br />
verschil tussen vroeger en nu. De<br />
maatschappij is sterk veranderd.<br />
Ik vind het leuk om daarover na te<br />
denken, een beetje zelfreflectie.”<br />
Wat is je bijgebleven uit de groepsgesprekken?<br />
“Er was een dame afkomstig uit<br />
Rusland die al 19 jaar met haar<br />
gezin in België woont. Ze had een<br />
cursus gevolgd, maar toch kon ze<br />
nog steeds niet zo goed Nederlands.<br />
In haar gezin bleven ze ook<br />
Russisch praten. Ze had pas onlangs<br />
voor de eerste keer met haar<br />
dochter Nederlands gepraat. Dat<br />
trof mij. Vaak wordt gezegd dat<br />
inwijkelingen zich maar moeten<br />
aanpassen. Maar voor sommige<br />
mensen blijkt het dus toch niet zo<br />
<strong>van</strong>zelfsprekend een heel andere<br />
taal te leren.”<br />
Vooroordelen<br />
“In de groep was iedereen anders,<br />
maar uiteindelijk vonden we wel<br />
hetzelfde belangrijk: iedereen had<br />
het goed voor met zijn kleinkinderen.<br />
Mijn schoonzoon heeft een Afrikaanse<br />
afkomst. Zo heb ik twee<br />
kleinkinderen met een ‘vreemde’<br />
familienaam. Toen mijn dochter<br />
vertelde dat ze zwanger was, was<br />
ik toch bezorgd over de mogelijke<br />
discriminatie waar mijn kleinkinderen<br />
mee te maken kunnen krijgen.<br />
Daar heb ik toen nachten niet<br />
<strong>van</strong> geslapen. Zullen ze wel een<br />
huis en een job vinden? Er wordt<br />
nog steeds gediscrimineerd, zelfs<br />
gewoon op naam, zonder dat men<br />
iemand al gezien heeft. Zo kon<br />
mijn schoonzoon geen huis huren,<br />
maar als mijn dochter het vroeg,<br />
ging het wel. Die vooroordelen<br />
leven hier in België nog altijd. Ik<br />
hoop dat mijn kleinkinderen dit<br />
niet zullen ondervinden. Nu zijn<br />
het heel gelukkige kinderen, maar<br />
ik ben bang dat ze in de toekomst<br />
scheef bekeken gaan worden. <strong>Het</strong><br />
blijft een bekommernis.”<br />
Aanpassen dan maar?<br />
“Soms hoor je uitspraken als ‘mensen<br />
<strong>van</strong> een andere origine willen<br />
zich niet aanpassen’. Daar word ik<br />
opstandig <strong>van</strong>. Je moet zelf in zo’n<br />
situatie zitten om te begrijpen dat<br />
het allemaal niet zo eenvoudig is.<br />
Er is meer begrip nodig voor hun<br />
standpunt.”<br />
12
Alles aan de kant<br />
“Met onze drukke job vroeger<br />
hadden we minder tijd voor de<br />
kinderen. Mijn zoon mocht wel<br />
gaan voetballen, maar we konden<br />
niet elke week gaan supporteren.<br />
Nu mist opa geen enkele match<br />
<strong>van</strong> de kleinzoon. We gaan ook<br />
altijd kijken als de kleinkinderen<br />
optreden met de muziekschool.<br />
Als de kleinkinderen komen, zet ik<br />
nu alles aan de kant om met hen te<br />
kunnen spelen. Er is nu meer tijd<br />
voor zo’n dingen dan vroeger.”<br />
Wat vind je een belangrijke levensles<br />
voor je kleinkinderen?<br />
“Respect voor andere mensen<br />
vind ik belangrijk. Ik wil ook dat<br />
ze gelukkig zijn, dat ze kunnen<br />
studeren en doen waar ze gelukkig<br />
<strong>van</strong> worden. Ik hoop dat ze hun<br />
weg vinden in het leven, een fijne<br />
partner, een warm gezin. En een<br />
goede gezondheid natuurlijk.” •<br />
13
Mariette/<br />
“Neem het leven<br />
zoals het komt”<br />
“Of je nu wit, geel of rood ziet, iedereen ziet zijn<br />
kinderen en kleinkinderen graag.”<br />
14
“Ik heb niet het gevoel dat ik mijn<br />
kinderen vroeger tekort heb gedaan.<br />
Wij hadden een eigen zaak,<br />
maar na school was ik wel thuis en<br />
in de weekends waren we vrij.<br />
Ik doe al jaren vrijwilligerswerk in<br />
woonzorgcentrum Wedbos en ik<br />
merk dat sommige bewoners nooit<br />
bezoek krijgen <strong>van</strong> hun kinderen of<br />
kleinkinderen. Dat vind ik zo erg.”<br />
Aanvaarden<br />
“Als ik iets wil meegeven aan mijn<br />
kleinkinderen, is dat je het leven<br />
moet nemen zoals het komt. Als je<br />
valt, moet je terug recht krabbelen<br />
en weer opstaan. Ik hoop vooral dat<br />
ze gelukkig zijn. Diploma’s of geld<br />
zijn niet het belangrijkste.<br />
We kunnen ze niet pushen. Mijn<br />
oudste kleinkind is wat verloren<br />
gelopen. Hij heeft door de scheiding<br />
<strong>van</strong> mijn zoon als kind veel verdriet<br />
gehad. Wij hebben hem als <strong>grootouders</strong><br />
toen vaak opge<strong>van</strong>gen. Over<br />
hem maak ik me soms zorgen. Maar<br />
we moeten aanvaarden hoe het<br />
leven loopt. Zo heeft mijn jongste<br />
zoon altijd hartproblemen gehad,<br />
hij heeft veel gesukkeld en ook in<br />
coma gelegen. Acht jaar geleden<br />
kreeg hij een nieuw hart. Daar ben<br />
ik echt <strong>van</strong> onder de voet geweest.<br />
Daarom is mijn motto ‘Neem het<br />
leven zoals het komt.’”<br />
•<br />
15<br />
Mariette (74) heeft twee zonen (<strong>van</strong><br />
52 en 49 jaar) en drie kleinzonen<br />
(27, 25 en 21 jaar).
Hafida/<br />
“Een kind is<br />
een kind.”<br />
“Ik heb lang op het Velleke gewoond. Daar maakten we<br />
vaak praatjes met de buren en dronken we samen thee.<br />
Ook nu kook ik nog voor buren die het minder goed hebben.”<br />
16<br />
Vooroordelen<br />
“Veel mensen weten weinig <strong>van</strong> de<br />
islam. Daarom ontstaan er vooroordelen<br />
en dat vind ik jammer.<br />
Sommige gewoontes komen voort<br />
uit de lokale cultuur, en niet uit het<br />
geloof.<br />
In bepaalde streken in Marokko,<br />
bijvoorbeeld op het platteland waar<br />
er minder werk is, is de man nog<br />
echt de baas. Marokkanen die <strong>van</strong><br />
daar afkomstig zijn en naar hier<br />
verhuizen, blijven vaak <strong>van</strong> die<br />
opvatting. Maar in de stedelijke<br />
gebieden in Marokko gaat het er<br />
veel moderner aan toe. Voor mij is<br />
een meisje hetzelfde als een jongen.<br />
Meisjes mogen ook studeren.<br />
Mijn dochter draagt enkel een<br />
hoofddoek als dit haar eigen keuze<br />
is.”<br />
Waarden zijn belangrijk<br />
“Ik woon ondertussen 32 jaar in<br />
België. Ik heb mijn kinderen thuis<br />
de Arabische mentaliteit en Marokkaanse<br />
cultuur geleerd. Ze spreken<br />
goed Nederlands, maar kunnen ook<br />
Arabisch en op bezoek gaan naar<br />
Marokko. Waarden zoals delen, respect<br />
voor anderen en arme mensen<br />
helpen, vind ik belangrijk. Mijn<br />
dochter en zonen heb ik hetzelfde<br />
behandeld, iedereen is vrij en moet<br />
zelf sterk zijn. Ik hoop hetzelfde<br />
voor mijn kleinkind.
Hafida (49) heeft drie kinderen (een<br />
dochter <strong>van</strong> 31 en twee zoons <strong>van</strong><br />
30 en 27 jaar), één kleinkind <strong>van</strong><br />
acht maanden en een pleegkind<br />
(<strong>van</strong> 1,5 jaar).<br />
17
Momenteel zorgen we voor een<br />
pleegkindje <strong>van</strong> anderhalf jaar dat<br />
al <strong>van</strong>af een maand na de geboorte<br />
bij ons is. <strong>Het</strong> is al ons negende<br />
pleegkind via Pleegzorg.<br />
Met veel pleegkinderen hebben we<br />
nog steeds een goed contact. Sommigen<br />
hebben heel wat jaren bij ons<br />
gewoond. Ze hadden verschillende<br />
achtergronden en geloofsovertuigingen.<br />
Dat maakt voor mij niet uit: een<br />
kind is een kind en iedereen heeft<br />
recht op een stabiel en warm gezin<br />
om op te groeien. Soms waren het<br />
broers en zussen samen. Ik wil<br />
niet dat ze hen uiteen trekken. Ik<br />
spendeer meer tijd aan mijn pleegkind<br />
dan aan mijn kleinkind. Mijn<br />
kleinkind kan op het einde <strong>van</strong> de<br />
dag naar een lieve moeder en vader,<br />
mijn pleegkind heeft niemand<br />
anders.”<br />
•<br />
18
19
Yves/<br />
“Goed kunnen<br />
samenleven,<br />
is een goed<br />
20<br />
uitgangspunt”
“Bij <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong> verraste het<br />
me dat we samen zo goed over alles<br />
konden praten in de groep, ook<br />
al kenden we elkaar vooraf niet.<br />
Iedereen kan het op zijn of haar<br />
manier goed uitleggen, hoewel er<br />
toch veel verschillen zijn tussen<br />
ons. Ik merkte ook veel gelijkenissen<br />
in onze bezorgdheden als<br />
grootouder, over wat goed en slecht<br />
is … Iedereen praatte met genegenheid<br />
en een warm gevoel over zijn<br />
kleinkinderen.”<br />
Wat neem je mee uit de gesprekken?<br />
“Hafida zei dat voor haar een<br />
man een man is en een vrouw een<br />
vrouw, en de godsdienst die men<br />
heeft, maakt daarbij niet uit. Hoe je<br />
goed kunt samenleven, is een goed<br />
uitgangspunt. Behandel mensen die<br />
je niet kent hetzelfde als de mensen<br />
die je wel kent of hoe je zelf behandeld<br />
wil worden.”<br />
Zou je op straat ook zomaar een<br />
praatje maken met iemand die je<br />
niet kent?<br />
“Als je weinig samen doet, weinig<br />
weet <strong>van</strong> elkaar en weinig gedeelde<br />
interesses lijkt te hebben, is het<br />
moeilijker om elkaar aan te spreken.<br />
Mensen uit de Kempen zijn<br />
meestal eerder gesloten en afwachtend<br />
als ze mensen niet kennen. <strong>Het</strong><br />
duurt wat langer voor ze open staan<br />
voor contact.”<br />
Ga je anders om met je kleinkinderen<br />
dan destijds met je eigen<br />
kinderen?<br />
“Nu heb ik veel meer tijd voor de<br />
kleinkinderen. Als je jong bent<br />
en werkt, ben je met veel dingen<br />
tegelijk bezig. Ik vraag me nu soms<br />
af hoe we dat ooit allemaal hebben<br />
gebolwerkt.”<br />
•<br />
Yves (63) heeft een zoon <strong>van</strong> 41 en<br />
twee dochters <strong>van</strong>38 en 34 jaar.<br />
21<br />
Hij<br />
heeft ook vier kleinkinderen (14, 12,<br />
6 en 3 jaar). Hij is getrouwd met<br />
Mai.
Annie/<br />
22<br />
“Ik wens dat mijn<br />
kleinkinderen veel<br />
vriendjes maken”
“Ik zeg altijd goedendag als ik<br />
mensen tegenkom op straat. Maar<br />
sommigen zeggen niets terug. Mijn<br />
overbuurvrouw is Afrikaans en daar<br />
maak ik ook een praatje mee of we<br />
zwaaien aan het raam. Ze kan al<br />
een beetje Nederlands. We brengen<br />
soms wat koffiekoeken voor<br />
haar gezin mee, een overschotje<br />
<strong>van</strong>op het werk <strong>van</strong> mijn zoon. Als<br />
bedankje brachten ze dan eens een<br />
cadeautje <strong>van</strong> hun reis voor ons<br />
mee.”<br />
De zee<br />
“Mijn <strong>grootouders</strong> leefden in een<br />
heel andere tijd. Die moesten altijd<br />
maar werken en hadden geen tijd<br />
om met de kleinkinderen bezig te<br />
zijn. We kwamen bijna nooit buiten<br />
ons dorp. Ik heb de zee pas voor het<br />
eerst gezien toen ik als 13-jarige<br />
op schoolreis was. Mijn moeder<br />
stierf jong en hoewel ik met 16 jaar<br />
de jongste was, ben ik toen thuis<br />
gebleven om voor mijn broers,<br />
mijn vader en het huishouden te<br />
zorgen.”<br />
Mijn oudste kleinkind is nog altijd<br />
heel gefascineerd als hij de trein in<br />
Geel ziet binnenrijden.”<br />
Meer gelijkenissen dan<br />
verschillen<br />
“<strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong> was nog interessanter<br />
dan ik had verwacht omdat<br />
er veel <strong>grootouders</strong> <strong>van</strong> andere<br />
culturen en geloofsovertuigingen<br />
bij waren. Ik heb de indruk dat we<br />
op dezelfde manier omgaan met<br />
onze kleinkinderen. Er lijken meer<br />
gelijkenissen dan verschillen te<br />
zijn. Er zijn wel rituelen die wat<br />
anders zijn, zoals het vieren <strong>van</strong><br />
een verjaardag.”<br />
Mijn hoop<br />
“Ik hoop dat mijn kleinkinderen in<br />
België blijven wonen, veel vriendjes<br />
maken en dat ze later mogen leren<br />
wat ze willen doen.”<br />
<strong>Het</strong> ritme <strong>van</strong> het leven<br />
“Mijn oudste zoon leerde een<br />
Colombiaanse vrouw kennen en<br />
woonde vier jaar ginder met haar.<br />
Ze had al een zoontje (die nu 6 is)<br />
en samen hebben ze nog een zoon<br />
<strong>van</strong> 2. Ze wonen nu bijna twee jaar<br />
in België. In Colombia hadden ze<br />
een heel ander leven. Er was daar<br />
minder regelmaat. Je at bijvoorbeeld<br />
niet samen op vaste tijdstippen,<br />
maar gewoon als je honger<br />
had. Toen mijn zoon met zijn gezin<br />
naar België kwam, was dat ook voor<br />
de kleinkinderen aanpassen.<br />
Annie (73) heeft twee zonen <strong>van</strong> 37<br />
en 46, en twee kleinzonen <strong>van</strong> 623<br />
en<br />
2 jaar.
Dora /<br />
24<br />
“Hard aan elkaar<br />
hangen”<br />
Dora (73) heeft twee zonen en twee<br />
dochters, vijf kleinzonen en drie<br />
kleindochters tussen 21 en 28 jaar.<br />
Ze woont in woonzorgcentrum<br />
Wedbos.
“Bij mij is het allemaal een beetje<br />
anders dan bij de andere <strong>grootouders</strong><br />
<strong>van</strong> <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong>. Veertig<br />
jaar geleden vonden mijn kinderen<br />
me, thuis op de grond, buiten<br />
bewustzijn. Ik was in coma door een<br />
plotse hersenontsteking. ‘Je bent<br />
over een glazen bruggetje gekropen’,<br />
zei de professor me achteraf.<br />
Sindsdien zie ik heel slecht en ben<br />
ik gedeeltelijk verlamd. Dat was<br />
toen heel erg aanpassen, maar je<br />
bent blij dat je er nog bent. Ik heb<br />
het geluk gehad dat mijn man zo<br />
geholpen heeft. Hij stond soms ’s<br />
nachts op om te strijken.<br />
Toen de kleinkinderen nog klein<br />
waren, speelde ik vaak mee met<br />
hen, met de auto’s of de speelgoedboerderij.<br />
We zijn altijd goed<br />
geweest voor onze kinderen, maar<br />
onze kleinkinderen hebben toch altijd<br />
meer gekregen. Toen we jonger<br />
waren, hadden we ook de middelen<br />
niet. Nu komen mijn kinderen en<br />
kleinkinderen nog vaak op bezoek.<br />
Twee kleinkinderen zijn aan het<br />
bouwen en hebben nu minder tijd,<br />
maar die bellen dan.”<br />
“Na het overlijden <strong>van</strong> mijn man<br />
ben ik drie jaar geleden in woonzorgcentrum<br />
Wedbos komen<br />
wonen. Ze hadden mij gevraagd om<br />
deel te nemen aan <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong>,<br />
samen met Mariette. Een boek lezen<br />
of tv kijken - tenzij het Nederlands<br />
gesproken is - kan ik niet. Dus als er<br />
iets te doen is, doe ik graag mee.”<br />
Wat vond je <strong>van</strong> de groep?<br />
“Ik had het gevoel dat iedereen toch<br />
een goede band had met zijn kinderen<br />
en kleinkinderen. Er waren wel<br />
wat verschillen, maar we vonden<br />
het allemaal belangrijk dat ze een<br />
goede thuis hadden. Ik merkte ook<br />
veel gelijkenissen, ik ben blij dat ik<br />
heb meegedaan met het project.<br />
Wat vind je belangrijk voor je<br />
kleinkinderen?<br />
“Ik hoop dat ze gezond blijven,<br />
dat ze bij hun partner blijven en<br />
samen met hun kinderen gelukkig<br />
zijn. Toen ik en mijn man vijftig<br />
jaar getrouwd waren, zeiden veel<br />
mensen dat ze dat nog nooit gezien<br />
hadden: een gezin waar de kinderen<br />
en kleinkinderen zo hard aan elkaar<br />
hangen. Dat is plezant om te horen.<br />
Ik hoop dat mijn kleinkinderen ook<br />
dat geluk mogen ervaren.” •<br />
25
Eliane /<br />
“Leuk om<br />
de klik te<br />
voelen”<br />
Eliane (67) heeft vijf kinderen en vijf<br />
kleinkinderen<br />
26<br />
(tussen 2 en 20 jaar).
“Ik ben lang getrouwd geweest met<br />
een Marokkaanse man. Daarom<br />
hebben mijn kinderen een dubbele<br />
achtergrond. Wij hebben zo lang in<br />
die cultuur geleefd en zijn als gezin<br />
in de Marokkaanse tradities en<br />
gewoontes meegegaan. Mijn ex was<br />
een tiran: alles moest gaan zoals hij<br />
het wou. Ik geef aan de kleinkinderen<br />
het beste uit de twee culturen<br />
mee. Ik heb ook een Marokkaanse<br />
schoonzoon. We doen mee met de<br />
Marokkaanse gewoontes, maar ook<br />
met de Belgische tradities.”<br />
Een klik gevoeld<br />
“Alle deelnemers aan <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong><br />
<strong>Geluk</strong> wonen in Geel. <strong>Het</strong> was plezant<br />
om met hen kennis te maken.<br />
Er was een klik tussen ons als<br />
<strong>grootouders</strong>: je voelt je verbonden<br />
en beleeft hetzelfde, soms op een<br />
iets andere manier. Ik wou graag de<br />
belevenissen <strong>van</strong> andere <strong>grootouders</strong><br />
horen. Leuk om te zien hoe<br />
iedereen ongeveer hetzelfde beleeft.<br />
Als grootouder zie je alleen de goede<br />
kanten <strong>van</strong> de kleinkinderen en<br />
wil je de andere kanten niet zien.<br />
Je merkt dat elke grootouder praat<br />
over zijn kleinkind met veel liefde,<br />
genegenheid en fierheid.”<br />
Hoe ga je om met je kleinkinderen?<br />
“Je laat meer toe <strong>van</strong> je kleinkinderen,<br />
ze kunnen goed overtuigen<br />
en dan trap je toch in hun val. Ik<br />
hoor vaak <strong>van</strong> de kinderen dat ik de<br />
kleinkinderen te veel verwen. Met<br />
de kleintjes speel ik samen en met<br />
de groten doe ik een babbeltje. Ze<br />
vertellen veel tegen mij, meer dan<br />
tegen hun eigen ouders. <strong>Het</strong> is ook<br />
mooi om te zien hoe de grootsten<br />
met de kleintjes omgaan.”<br />
“Respect en eerlijkheid vind ik<br />
belangrijke waarden voor mijn<br />
kleinkinderen.”<br />
•<br />
27
Jan/<br />
“Kleinkinderen kunnen<br />
ook zo charmeren!”<br />
28<br />
“Mijn twee adoptiezonen hebben<br />
een donkere huidskleur. Discriminatie<br />
leeft nog altijd in België.<br />
Zo is de oudste twee keer <strong>van</strong> werk<br />
moeten veranderen omdat hij er<br />
gepest werd.”<br />
Hoe was <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong> voor<br />
jou?<br />
“Iedereen vertelt graag over zijn of<br />
haar kleinkinderen. <strong>Het</strong> sprak me<br />
ook aan dat het een diverse groep<br />
<strong>grootouders</strong> is, afkomstig uit verschillende<br />
landen.<br />
Ik vond de groep heel interessant.<br />
Iedereen die kon, heeft ervoor<br />
gekozen om na de eerste vijf sessies<br />
verder te doen met het project. Dat<br />
zegt genoeg.”<br />
Wat bleef je bij?<br />
“Alle kleinkinderen mogen meer<br />
dan de eigen kinderen vroeger<br />
mochten. Kleinkinderen mag je<br />
meer in de watten leggen, daar ben<br />
je grootouder voor. Als ze ’s avonds<br />
vertrekken, ben ik soms blij omdat<br />
het druk is geweest. Ik voel dat ik<br />
geen 18 jaar meer ben. Maar na een<br />
half uur mis ik ze al.<br />
De oudste twee meisjes bekvechten<br />
vaak, dat is soms druk. Maar<br />
de kleinkinderen kunnen ook zo<br />
charmeren. Je loopt er met je ogen<br />
open in. Ik had een nieuwe pc en ik<br />
had als regel gesteld dat de kleinkinderen<br />
er niet op mochten spelen.<br />
Ik hield dat twee maanden vol, ondertussen<br />
schrijft mijn kleindochter<br />
een verhaal op mijn nieuwe pc. Als<br />
ze ‘vokki’ in de plaats <strong>van</strong> ‘vokke’<br />
zeggen, weet ik al dat ze iets nodig<br />
hebben.”<br />
Efteling<br />
“Elk jaar gaan we drie dagen met de<br />
hele familie naar de Efteling. Een<br />
verplicht nummer, maar leuk voor<br />
groot en klein. Ik vind de Efteling<br />
ook tof, maar ik ga niet veel in<br />
attracties. Ik blijf liever gezellig met<br />
een kop koffie bij de rugzakken.”<br />
Wat vind je belangrijk voor je<br />
kleinkinderen?<br />
“Respect, eerlijkheid en dat ze hun<br />
weg vinden in het leven, dat ze<br />
gelukkig worden en ook aandacht<br />
hebben voor andere mensen.”
Jan (60) heeft twee adoptiezonen<br />
en vijf kleinkinderen tussen 3<br />
en 13 jaar.<br />
29
30 Lidiya (62) heeft twee kinderen<br />
en drie kleinkinderen<br />
(tussen 6 en 11 jaar).
Lidiya/<br />
“Ik woon 19 jaar in België en ben <strong>van</strong> Kazachstan afkomstig.<br />
Mijn moeder is Duits en mijn vader Oekraïens. Binnen<br />
de Sovjet-Unie leven verschillende nationaliteiten.<br />
Daarom was Russisch de voertaal, dat verstond iedereen.”<br />
“Ik wilde bij <strong>Het</strong> <strong>Kleine</strong> <strong>Geluk</strong><br />
kennismaken met andere mensen<br />
en ervaringen <strong>van</strong> <strong>grootouders</strong><br />
delen. Plezant dat we verschillende<br />
leeftijden hebben en een andere<br />
achtergrond.”<br />
Hoe ga je om met je kleinkinderen?<br />
“Met mijn eigen kinderen had<br />
ik minder tijd om ze aandacht te<br />
geven, nu met de kleinkinderen heb<br />
ik meer tijd.<br />
Ik ga graag naar de cinema met<br />
de kleinkinderen, of wandelen en<br />
voetballen. Maar in het huishouden<br />
helpen, doen ze niet graag.”<br />
Wat vind je belangrijk voor je<br />
kleinkinderen?<br />
“Hulpvaardig zijn voor anderen,<br />
ook voor mij als ik oud ben en hulp<br />
nodig heb.”<br />
•<br />
31
32 Gulizar (54) heeft een dochter<br />
en een zoon, en twee<br />
kleinkinderen <strong>van</strong> 10 en 11.
Gulizar /<br />
“Als de kinderen<br />
ouder zijn, volgen<br />
ze hun echte droom”<br />
33
34<br />
“Na de dood <strong>van</strong> mijn man in Irak,<br />
vluchtte ik met mijn gezin naar<br />
België door de oorlog in Koerdistan.<br />
Thuis had ik vroeger nooit vrije tijd.<br />
Ik ging uit werken en daarna wachtte<br />
het huishouden op me.<br />
Nu heb ik veel meer vrije tijd omdat<br />
ik niet meer kan gaan werken als<br />
leerkracht. Daarvoor ken ik het Nederlands<br />
nog niet goed genoeg.<br />
Ik volg wel Nederlandse les en in het<br />
asielcentrum werkte ik als vrijwilligster<br />
bij de huiswerkbegeleiding<br />
<strong>van</strong> de kleine kinderen.<br />
De bijeenkomsten met de <strong>grootouders</strong><br />
waren voor mij heel belangrijk.<br />
Ik moet hier veel praten dus<br />
dat is goed om Nederlands te leren<br />
en zo leer ik ook nieuwe vrienden<br />
kennen.”<br />
Spelletjes vroeger en nu<br />
“Tijdens de eerste bijeenkomst ontdekten<br />
we dat Louis en ik vroeger<br />
hetzelfde spelletje leuk vonden. We<br />
speelden allebei veel met een hoepel<br />
en stok, hij hier in België en ik in<br />
mijn land. Dit spel kennen de kinderen<br />
<strong>van</strong>daag de dag niet meer. Mijn<br />
kleinkinderen spelen heel graag op<br />
het internet. Mijn dochter maakte<br />
daar wel een heel strak schema voor<br />
op.<br />
Ik speel zelf ook graag piano, ook<br />
al kan ik het niet erg goed. Ik neem<br />
nog wel lessen en leen een piano<br />
<strong>van</strong> vrienden. Mijn kleinkinderen<br />
vinden pianospelen iets voor oude<br />
mensen! (lacht)<br />
Ik zie mijn kleinkinderen niet heel<br />
veel. Mijn dochter heeft het heel<br />
druk want ze werkt fulltime en moet<br />
ook voor haar gezin zorgen. Ook de<br />
jongens zelf hebben het heel druk<br />
met allerlei activiteiten met hun<br />
vrienden. Maar tijdens de vakanties<br />
komen de jongens ongeveer één<br />
keer in de week. Dan kook ik altijd<br />
lekker voor hen.”<br />
Dromen en verwachtingen<br />
“Mijn kleinzoon was het eerste jaar<br />
niet geslaagd in de klas. Mijn dochter<br />
was heel verdrietig omdat hij<br />
misschien naar het beroeps moest<br />
gaan. Daarom ging ze elke dag met<br />
hem huiswerk maken en oefenen.<br />
Zij wil dat hij advocaat of arts wordt<br />
want je gaat naar school om veel te<br />
studeren.<br />
Of ik dat zelf ook vind? Voor mij is<br />
dit haar leven en haar beslissing.<br />
Ik ben enkel de oma en het is in de<br />
handen <strong>van</strong> de mama. Ik vind het<br />
belangrijk dat mijn kleinkinderen<br />
goed studeren, respect tonen,<br />
beleefd zijn, elke dag huiswerk<br />
doen en hun mama helpen en goed<br />
proberen. En dan slagen ze wel!<br />
Maar mijn kleinzoon wil zelf ook<br />
graag arts worden. De kinderen<br />
horen alles wat mama en papa<br />
zeggen over artsen of advocaten.<br />
Ze luisteren naar wat de ouders of<br />
familie zeggen en gaan daar dan in<br />
mee. Maar als de kinderen ouder<br />
zijn, gaan ze wel zien wat hun echte<br />
droom is en volgen ze niet meer wat<br />
de mama zegt. Dromen veranderen.”<br />
De binnenkant telt<br />
“Een hoofddoek is in Koerdistan<br />
niet meer verplicht. Enkel oudere<br />
mensen zijn ‘volledig bedekt’. Een<br />
hoofddoek nu is eerder een modetrend<br />
dan wel een verplichting. <strong>Het</strong><br />
belangrijkste is onze binnenkant en<br />
niet de buitenkant.
Louis vroeg me ook nog wat ik <strong>van</strong><br />
de Vlaamse cultuur hier vind. Ik<br />
weet het niet goed, iedereen doet<br />
wat hij het beste vindt. Ik merk wel<br />
dat jullie heel veel afspraken maken<br />
en nooit spontaan samen komen.”<br />
Terug naar mijn land<br />
“Eén <strong>van</strong> de andere <strong>grootouders</strong><br />
vroeg me of ik ooit zou willen terugkeren<br />
naar mijn land.<br />
Natuurlijk wil ik dat, maar het is<br />
er nog altijd niet veilig voor ons.<br />
Er zijn veel problemen door de olie<br />
en de diamanten. <strong>Het</strong> zijn de rijke<br />
mensen die de oorlog maken. Als de<br />
oorlog zou stoppen, zou ik dadelijk<br />
terug willen! Dat wil toch iedereen?”<br />
•<br />
35
<strong>Het</strong> kleine geluk<br />
<strong>van</strong> <strong>Geelse</strong> <strong>grootouders</strong><br />
<strong>Het</strong> <strong>Geelse</strong> Dienstencentrum Luysterbos is<br />
een ontmoetingsplaats voor medioren en<br />
senioren. Je kan er genieten <strong>van</strong> een drankje,<br />
een warme maaltijd, een aangename babbel<br />
of een leuk gezelschapsspel. Je kan er ook<br />
deelnemen aan een <strong>van</strong> de vele georganiseerde<br />
activiteiten.<br />
Voor de Zuidergekte-edite <strong>van</strong> 2019 wou<br />
Luysterbos <strong>grootouders</strong> met erg verschillende<br />
achtergronden samen laten praten over<br />
iets dat hen allen bindt: hun kleinkinderen.<br />
Hun verhalen vind je in deze brochure.<br />
36