KAMP IS LEKKER APRIL 2019

INHOUD
APRIL 2019
LekkeRLeeS
DORINGLAAGTE – Saam met Oupa
HET JY AL “STRONT” AANGEJAAG – as jy kamp?
NAMAKWALAND
KampKIEKIES : KARASSTREEK – Namibië
NOUKRANS BOSKAMP
VISRIVIER (2)
KampKIEKIES kuier in die Suide van Namibië - Karasstreek
Voorbladfoto:
NAMIBIESE RICHTERSVELD Ons kuier
in die Suide van Namibië.
ADVERTEER
tydskrif@lekkerkampplekke.co.za
L
EES SAAM
P
RAAT SAAM
K
AMP SAAM

kamp (saam met oupa) by
DORINGLAAGTE
“
Loop al lank met die gedagte om
skoonpa saam te neem op een
van ons pa & seun kampe. Met
die dat Marli in Denemarkte was
vir so paar dae, het ek besluit
hierdie is ‘n gulde geleentheid
om hom saam te nooi na ons
kamp by Doringlaagte.
Woorde & Foto’s: Henry Jonker
Vrydagmiddag so net na 3pm glip
die vier van ons deur die Hugenote tonnel.
Die seuns se opwinding borrel oor met die
dat oupa gaan saam kamp en kort-kort moet
ek hul keer want hulle praat sommer oor
mekaar.
Net soos ons die laagwaterbruggie buite
Montagu oor ry, draai ons link by die Talana
pad en dan presies 2.8km verder kry ons
Doringlaagte se ingang regs.
Die kampterrein & huisies is om
ʼn groot dam gebou. Ongelukkig
met ons besoek, was die
watervlak bitter laag, maar
mens kan net indink hoe
wonderlik dit moet wees as die
dam wal-tot-wal vol is.
Bestuur het vir ons een van
hulle Kolkol Wood-Fired Hot
Tub gratis aangebied vir die
naweek, so die seuns was
natuurlik oor die maan toe ons
daar stop en een van die
Menere daar staan. Skaars die
tent en vuur aan die gang
gekry, toe moes daar vuur
gemaak word om die water
warm te kry.

Die roete op na die hut is stadig en
kronkeling, maar die ou Ford laat dit maklik
lyk. Met die dat ons heel voor gesit het
beweeg die neus soms oor die krans as daar
gedraai word, dan word daar gegryp & geklou
aan enige iets haha.
Klaar geëet die aand toe word daai bad met
alle mening betree en soos gedink was dit ʼn
storie om hul daar uit te kry laaaaaat die
aand.
Saterdagoggend na ontbyt en
ons is vroeg aan die beweeg. Terug in die
dorp (Montagu) draai ons regs en volg die
R318 die bekende Koo Vallei in. Bo by die
Burgerspas draai ons links by die bordjie
“Tractor Trips – Protea Farm”.
Protea plaas is baie bekend vir hul trekker rit
na die stappers hut bo by Arangieskop, en
natuurlik hul watertand lekker potjiekos etes
tussen die dennebome. Ons 4 manne was
hier om albei tot die proef te stel.
Vrugte, sap (vir die kinders) & ʼn soetwyntjie
word bo by die hut geniet voor daar weer
afbeweeg word na die potjiekos ete.
Het al baie gehoor om hier aan te klop vir hul
potjiekos-ete, en maggies mens, dit is
definitief ʼn moet. As jy in die Montagu/Koo
Vallei omgewing is, maak ʼn punt daarvan om
Protea-plaas te besoek. Baie belangrik –
besprekings is NB.
Terug by Doringlaagte en die Kolkol Hot Tub
word sommer hard gestook met die hout –
die keer wil ons in warm (nie lou) water
swem. Terwyl die bad se vuur lekker lewe kry
word die kampvuur ook sommer weer lewe
gegee. Niemand is regtig meer honger na die
groot potjiekos ete by Protea plaas nie, maar
daar moet darem altyd ʼn vuur brand by ʼn
kamp.
Terwyl die seuns wag vir die Hot Tub om
warm te word, word daar besluit om die water
aktiwiteite by die Beach Bar te gaan toets
saam met hul oupa.
Laat aand terwyl die vuur lekker knetter en ek
en skoonpa teug aan ʼn onskuldige vuil Coke
is die seuns weer hard besig om chaos te
skep in die Hot Tub wat teen die tyd vrek
warm is.
Links bo: Kolkol Wood-Fired Hot Tub doen sy ding.
Links middel: Burgerspas se bordjie het die pad
gewys.
Links en Regs bo: Die ou Ford vat ons to bo!

Sondagoggend en die wêreld is
koud so niemand is haastig om hulle koppe
by die tent uit te druk nie, maar sodra Lian
besluit dit is nou genoeg geslaap dan is dit
opstaan tyd vir almal.
Links bo: Arangieskop steek regs agter ons uit.
Regs bo: Potjiekos vir `n honge maag is die regte kos!
Regs middel: “Kom ons roei, oupa!”
Onder: Ons kampplek van bo-af!
Na ontbyt en nog ʼn laaste verkenning van die
kamp word daar besluit om weer die
waterglybane & kanoe’s by die Beach Bar
aan te pak. Terwyl oupa/skoonpa ogie op
daai twee woelige manne gehou het, het ek
die geleentheid gebruik om kamp rustig op te
slaan.
Middagete word in Robertson geniet voor
daar weer aangestoot word terug Wellington
toe.

WWW.CGEAR.CO.ZA
Email: sales@cgear.co.za
Cell: 084 581 5787
SANDFREE
MULTIMAT
Designed as a deployable
helimat for the military
Supplied with heavy
duty carry bag
Stainless steel triangle
peg every metre
SAND FALLS THROUGH & CAN’T COME BACK UP AGAIN
Sandlite
Tote Bags
Multimat

Het jy al
‘STRONT’ drooggemaak
as jy kamp?
Maar ek bedoel sommer soos in GÓÉD, angejaag…
DEEL 1
Ons kampfotograaf – Pierre – deel met ons van
sy wedervaringe hoe hy dit al reggekry het om
`n perfekte kamp op te voeter.
Woorde & Foto’s: PIERRE LABUSCHAGNE

E
k beplan teen die einde van 2017 vir
myself `n lekker “road trip”
Sederberge se kant-toe. Ek alleen
en my kamera aan my sy op die
passasierssitplek. Net ons twee en die pad.
“Me-Time”… soos ek dit altyd noem. Ek hou
van ry. Ek hou van kamp. En ek hou van foto’s
neem – die perfekte kombinasie! Weer lyk nie
te sleg nie. Bietjie warm wat die voorspelling
betref, maar wie is bang!? Sederberge hier
kom ek (ons)!
Die Biedouwvallei is besonders. Dis die grens
tussen die Karoo en die Sederberge, en daar
is `n paar mooi Kokerboompies op die plaas
wat die ding doen vir my fotograaf-hart.
Ek het drie dae hier op Enjo gekamp, en na `n
draai in Wuppertal, is dit tyd vir die volgende
stop: De Pakhuys… “So-far-so-good…”
My eerste stop is Enjo Natuurplaas in
die Biedouwvallei aan die rand van die
Sederberge. Dis pragtig en ek het my eerste
foto-sessie in die bank. Die wind raak sterk,
maar ek is ‘okay’ daarmee, want ek kamp en
ek kan foto’s neem. Ek kry mooi kiekies en ek
stap vir kilometers in die berge in. Ek raak stil
in my binneste na `n besige kwartaal by die
skool, en stadig begin ek afskakel…
Bo: Die vista in die Biedouwvallei-af is
pragtig. In die agtergrond is die
Sederberge sigbaar, en die vallei vorm `n
natuurlike grens tussen die Karoo en die
Sederberge.
Links: Sonsopkoms op Enjo Natuurplaas.
Die kokerboompie maak `n mooi prentjie
met die goue son reg ater dit.
Onder: Vroeg-oggend tussen die
Kokerbome! `n Perfekte manier om die dag
te begin! Kamera in die een hand, en
koffiebeker in die ander.

Tweede stop: De Pakhuys – in die
Sederberge self. Dis aan die voet van die
Pakhuyspas buite Clanwilliam. Dis `n
werkende plaas met kampplekke, en dis `n
wêreldbekende klim-en-klouter plek vir
rotsklimmers. Dit word “Bouldering” genoem,
en mense van oor die hele wêreld kom
hierheen om dit te kom ervaar. (Ek is nie `n
klimmer nie, dankie… maar ek moet soms
klouter om hoogte te kry vir my kiekies!)
Die weer is steeds vir my goed, en daar is `n
groot plaasdam om in af te koel wanneer dit té
warm raak. Geen tekort aan stapplek op die
plaas nie, en ek gebruik omtrent elke oomblik
om in die veld te wees. Hier is watervalle en
rotspoele ook, en my fotgraaf-hart bons van
vreugde… Ek kan afkoel in die rotspoele
wanneer ek wil, en alles loop sover nog perfek.
Ek word bederf met `n beeldskone
sonsopkoms een oggend om van die
rotsformasies af te neem waarvan die kleur
inskalkel by die agtergrond! Aai… Lekker!
Links: Wêreldbekende
klim
en klouter
geleentheid op
De Pakhuys.
Onder:
Sonsopkoms
met dieselfde
kleure as die
rotsformasies. –
“I’m a happy
potographer!”
Heel onder:
Rotspoele en
watervalle as dit
té warm raak vir
stap. `n Koele
lafenis op `n
snikheet
Sederbergeplaas…

Derde (en laaste) stop:
Beaverlac – Porterville. En hier loop dinge toe
lelik skeef… Die pôpô slaan die fan groot!
Ek is drie dae ingeboek by die populêre
kampplek naby Porterville. Hulle waarsku om
nie met `n sleepwaentjie of `n karavaan met `n
gewone sedanmotor hier aan te kom nie, want
jy gaan nie weer kan uit nie. Ek is veilig, want
ek het nie een van die drie nie – dink ek… Op
teen die berg – en af teen die anderkant in. Die
kampterrein is al vol, want dis Desember, en
die mense kamp! Ek is ingeboek van Sondag,
en ek is veronderstel om Woensdag-oggend
weer te ry. Die oom by die hek sê neewat,
boet, daar waar jy `n gatjie kry, daar kamp jy.
Hier is nie afgebakende of genommerde
staanplekke nie. Reg. Ek soek `n gaatjie, en
kry uiteindelik `n beduidenis van `n koeltetjie.
Aan die Noordekant van die kampterrein – dié
wat dit ken sal weet… - is `n reusagtige groot
Natalse Wildevy, en dis `n prag van `n boom.
Koelte vir `n bevolking, en fantasties om onder
hom te kan kampplek maak. Ek “eye” die
boom, maar daar is reeds `n laer onder die
boom staangemaak… My wrintiewaar, daar
pak die mense dan, en ek kry planne. Ek pak
so gou as wat ek menslik moontlik my
kampplek kan ontruim, en maak seker dat as
daai mense uit is, ek kan ín!
Ek “score” groot, want toe hulle wiele begin
draai, is ek agter hulle in! Groot bome, en baie
koelte, aan die rand van al die kampplekke! Ek
is koning!
My grondseil word (weer) oopgegooi,
windskerm met moeite (weer) opgeslaan, tent
word (weer) staangemaak, en my kombuisie
word (weer) reggepak en uitgepak. Ek is so
opgewonde soos `n vark in Palestina! En nou
gaan ek `n koue een oopmaak, my voete opsit
en kamp! Ek verdien dit…!
My Fortuner is nog nie mooi geparkeer nie, en
staan nog so effens in die son. Nee, dink ek,
wag eers gou met die koue een en kry jou kar
in die (reusagtige) Natalse Wildevy -
koelteboom, in die koelte! Jy hét mos nou
genoeg koelte. Ek klim in my kar… Trurat…
Kyk links in spieël – niks… Kyk regs in my
spieël – ook niks… Kyk weer net gou om seker
te maak links om dubbel seker te maak… Niks!
Agteruit… BANG! Teen een van die dikste
bome op die hele kampterrein vas – en my
agterruit ontplof met `n knal soos ek my kar
stamp! Anders as oudergewoonte het ek die
keer wraggies nié omgekyk oor my skouer en
in my middelste truspieël seker gemaak daar
is niks AGTER die kar nie.
Aaai, Labuschagne, jou idioot – dink ek, en die
hele res van my vakansie is aan’t skerwe!
Letterlik. Ek kan nie eers die staat van my
gemoed vir julle begin beskryf toe ek ter stond
daar tot halte gestamp word deur my eie
nalatigheid nie… Dit was rou…
Die eerste ding wat by my opkom is die
grondpad terug! Sonder `n agterruit sal my kar
mos stof suig soos `n nuwe Kirby stofsuier!
Aaaai, Labuschagne, jou IDIOOT, dink ek
weer, want dis in die middel van Desember.
“Wat maak jy met jou versekering hier in die
bos, en hoe kry jy ooooit weer jou geliefde
Fortuner reg oor `n Desembervakansie” –
gaan alles gelyk deur my gedagtes. “Jy het
goed aangejaag, en jou hele vakansie is
geskroef! – en jy moet nog by die huis kom –
sonder `n agterruit – grondpad-langs!” dink
ek...
“Swartsakke”, kom dit by my op, en “Ductape”
(Duct Tape – vir die Ingilse taalpuriste) het ek
mos altyd in my “goeters-trommel”. Ek skeur
swartsakke oop, en begin toeplak. My Ductape
is te min – hemeltjie tog, Labuschagne, gaan
weer deur my gedagtes, en die hele
gebeurtenis speel oor-en-oor weer teen kwartspoed
deur my herinneringspadjie in my
gedagtes – kompleet om my te terg.
L
ang storie kort: Ek ry met my
halfgeplakte- swartsak-agterruit teen
niks vinniger as 15km/h
grondpadlangs terug grootpad toe –
berg-op en weer anderkant berg-af. Uiteindelik
kom ek op die grootpad, en teen 60km\h terug
huistoe – Somerset-Wes-toe…
My versekering laat weet dis reg, ek kan maar
voortgaan met die herstel, en teen `n R3000
bybetaling later, kan my motor eers begin
Februarie ingaan vir herstel, want die
paneelkloppers is volgeboek tot dan! Wat `n
opperste pyn!

Om die storie nou af te sluit, moet ek eers
vertel wat by Beaverlac verder gebeur het. Ek
besef toe daar en dan ek kan nie die res van
my kamptyd daar bly nie, want ek moet by my
versekering uitkom vir `n eis… Dit was te laat
in die dag al om dadelik terug te ry, en ek begin
toe maar solank met `n lang gesig (weer) my
tent skuif, (weer) my windskerm opslaan, en
(weer) my grondseil wegpak voor donker. Ek
slaan moeilik (weer) my kombuisie op en hou
net die nodigste uit om die volgende oggend
vroegdag terug te draai huistoe.
Ek het nie lekker (of veel) geslaap nie, want
my kar het oopgestaan, en my kampgoed was
half opgepak, wat nie tipies ék is nie. Ek het so
effense “OCD”-tjie aan my sien, en alles moet
mooi en reg wees. Opssesief-Kompulsief
wees, is geen mens se speelmaat nie. Vir `n
troos en baie selfbejammerend, besluit ek om
voor son-op na een van die watervalle toe te
stap, en ten minste darem net één ou foto’tjie
te kry van die plek. En wraggies neem ek een
van die lekkerste foto’s van my loopbaan sover
daar af – daardie oggend. Ek dink die Liewe
Heer het my jammer gekry, en my beloon met
`n “picture-perfect” oomblik so by my eie daar
langs die watervalletjie.
Maar ek het `n baie duur les geleer: Hou maar
by jou gewoontetjies en kyk óm óók – as jy kan
– voordat jy in trurat gooi en trap! Daar staan
dalk `n nóg `n reusagtige boom reg agter jou
wat jy nie raaksien in jou kanttruspieëls nie.
Aaaai, Labuschagne…!
“Ek dink die Liewe Heer het my
jammer gekry, en my beloon met `n
“picture-perfect” oomblik so by my
eie daar langs die watervalletjie.”
Bo: Fotogenies gewys, het alles met dié
paar foto’s gewerk! Die lig was reg, en die
kleure was fantasties. `n Klein beloning vir
`n groot gemors wat ek self aangejaag
het…
Onder: Die son loer net-net oor die
valletjies, en die resultaat is een van my
lekkerste foto’s ooit. Ek hou hiervan, en dit
was `n salige vertroosting toe ek die
resultaat uiteindelik op my rekenaar sien.

Toerstories uit
NAMAKWALAND
“Elke toer het sy eie storie, veral as jy
die toeroperateur is en elke toer saam
beleef. Met Namakwaland is die
eerste vraag natuurlik waar staan die
blomme, helaas kan jy nooit vir jou
gaste dit belowe nie.”
Woorde & Foto’s: Das Badenhorst

So het dit gebeur dat ons maatskappy
ook sy eerste Namakwalandtoer
aangepak het, maar die voordeel was
dat die meeste toerlede alreeds saam
met my getoer het.
Ons sien die mooiste kokerbome en uiteindelik
verskyn die dadelplaas soos ‘n oase voor ons. Die
lekkerste kuierplek vir die aand was die
geloofskroeg. Hier skryf jy op ‘n boekie watter
drankie jy geniet en die volgende oggend voor ons
vertrek vereffen jy net jou rekening.
“Die oggend toe die bus arriveer sak my hart reeds in my skoene. Dit was glad nie die
bus wat ons veronderstel was om te ontvang nie, maar die kalf is in die put en ons
moet die pad vat. Die eerste gedeelte van die reis is aangenaam en het ons behoorlik
‘n mengelmoes van toerlede, amper soos ’n vrugteslaai, die ouderdomme wissel van
50 tot 83jaar.”
Ons word verwelkom in
Upington by Oranjerus Oord
met ‘n glasie sjerrie en word met ‘n ongelooflike
smaaklike ete bederf. Elke toerlid ontvang sy
hempie met die bewoording” My storie.” Op ons
toere is daar gewoonlik ‘n tema en in
Namakwaland is daar altyd ‘n storie.
Die volgende oggend vertrek ons na Augrabies.
Christo loop met twee krukke en sy vrou kyk baie
mooi na hom. Ons begin met ’n heerlike stappie
by Augrabiese watervalle en na die besoek aan die
valle eet ons bietjie koek en tee by die bus voor
ons vertrek. Die dag verloop seepglad sonder
enige onmin. Ons besoek Pella se Sendingkerk en
daarna vertrek ons na Klein Pella Gastehuis. Die
oneindigende grondpad skud en skommel. Die
busbestuurder wat ook ons gids is, is glad nie
gelukkig met my oor die pad nie, maar ons ry.
Ewe skielik draai ons af na die hoeveelste bultjie –
so het ek gedink – tot by ’n draaipad.
Almal is vroeg uit en kyk hoe die son skelm
tussen die berge en die dadelbome sy gesiggie
begin wys. Die plaasbestuurder vergesel ons na
die dadelboom plantasies en daar hang ons
behoorlik aan sy lippe van al die inligting wat ons
bekom oor die bome. Hoe stuifmeel geoes word
en dan na die vroulike bome geneem word en per
hand bestuif word sodat die dadelbome dieselfde
tyd kan dra vir oestyd. Die manlike en vroulike
bome staan glad nie naby mekaar nie – amper
soos in afsondering.
Ons pad lei ons verby Pofadder waar ons eers by
die kerk stop met alle gelowe se simbole. Ons
eerste verdwaalde blommetjie staan stoksielalleen
voor die kerk se hek. Groot opgewondenheid oor
hierdie blommetjie, en sy gesiggie word van alle
kante afgeneem. Op die knieë word gestaan,
sommige doen die snaakse posisies van staan en
dan wonder jy waar is die ouderdom eintlik as dit
dan nou so buigbaar kan wees oor een enkele
blommetjie…
Links: “Die plaasbestuurder vergesel ons
na die dadelboom plantasies en daar hang
ons behoorlik aan sy lippe van al die
inligting wat ons bekom oor die bome.”
Dis tyd om te vertrek na
Springbok. Die pad lê uitgestrek soos ‘n
luislang met verlate vlakte wat net uit sand

estaan. Hier en daar is daar ‘n groot
versamelvoëlnes te sien op telefoonpale en die
versoek vir ‘n mooi foto laat ons stop. Uit spring
almal om die mooi foto vas te lê. Terwyl daar op
die hurke gesit word om die mooi nes in die
kamera lens te kry, gebruik Elna die geleentheid
om ‘n stok tussen die bene deur te druk terwyl
daar groot konsentrasie op die foto is. Sekerlik nie
nodig om te verduidelik dat die HAT in nuwe
woorde herskryf is nie. Slang was die enigste
gedagte
verstaan meer van die wonderlike rooibostee
plant, sy veelsydigheid waarvoor dit gebruik
word.
Ons oornag die aand op Lambertsbaai. Almal
klaar gepaint en poeier, en ons is oppad na die
Opelug Restaurant Bosduifklip. Pragtig geleë
tussen die rotse met ‘n mooi geskiedenis. Ons
gasheer en gasvrou is baie vriendelik en almal
word verduidelik hoe die groot spyskaart nou
eintlik werk, want heel laaste word die spit gesny
en moet nie kom vra voor die tyd nie. En o ja,
“this is where the loo’s is or are”
“Ons gids Leon neem stelling in langs van die toerlede en verduidelik aan die toerlid
dat sy nie te veel van die heerlike warm tuisgebakte brood moet eet nie want ons weet
mos presies hoe volg die spyskaart. Maar die brood was haar voorkeur met die
heerlike snoekpatee en sy het dit duidelik gewys.”
In die omgewing van Springbok is dit droog.
Soos in baie droog. Anderkant Concordia staan ‘n
windpomp by die dam en sing sy eie eentonige
liedjie en geen waterdruppel is sigbaar nie. Met ‘n
blommetjie hier en daar en veral met die
platdorings sien ons ‘n miernes. Ure se vermaak
was by hierdie nes om te sien hoe hard hierdie
diertjies eintlik werk.
Ons besoek ander plekke ook, maar nogsteeds is
die blomme nie regtig daar nie. By Garies
Toerisme Padstal word gestop want die heerlikste
tuisgebak vind jy hier. Vrolike boeremusiek speel
by die Padstal, maar oral is bordjies op van die
water skaarste. Jy kry ‘n bekertjie met water as jy
die toilette besoek. Onmiddelik begin ons
stadsmense besef watter voorregte ons het en
waarmee die drooggeteisterde mense elke dag
sukkel.
Ons volgende stop is by Klawer Wynkelder.
Almal is opgewonde want die nektar van die
kontrei kan nou geproe word. Onse liewe Christo,
man wat met krukke loop, bestorm die kelder
sonder ‘n kruk. Die opmerking van ‘n toerlid trek
soos ‘n bliksemstraal by my ore verby….”tipies
waar daar wyn is het niemand ‘n kruk nodig nie”.
Lekker geproe en genoeg gekoop, word die
sleepwa vol gelaai. Ons besoek aan die
Rooibostee Fabriek is baie insiggewend en almal
Ek staan by die spitbraai lam en luister hoe die
vetjies soos ‘n sissende slang saggies in die kole
praat. Almal is gesellig en gelukkig en veral met
die plaaslike wynkelders se wyne wat te koop is.
Die mense eet, en die mense eet en ek kyk en ek
kyk en ek wonder wat gaan more gebeur, of hoe
gaan hulle vanaand hulle self misslaap op daardie
vol mae. Die afval was ‘n groot hoogtepunt en
natuurlik die waterblommetjiebredie. Heel laaste
voor die souskluitjies, kom die spitbraai lam van
die kole en met al daardie vetjies staan die mense
weereens in ‘n ry.
Ons groet, en die gasvrou en gasheer wat dan ook
familie is van my, weet waar my hart lê.
Tuisgebakte brood, botter, kerrievis en snoekpatee
word ingepak vir Johannesburg. Met ‘n traan in
die hart groet ek met my skatte onder my arm, en
die bus vertrek.
Die volgende dag moet ons Vanrhynspas uit en dit
na ‘n besoek aan die vetplant kwekery by
Vanrhynsdorp. Mildelik word van omtrent elke
vetplantjie gekoop, verpak in boksies, en
kokerbome met permitte word ook gelaai. Die
bus moet vertrek maar jy sien net plante staan.
Onder die sitplekke van die bussie, in die gang en
sommige sommer op die skoot, want die sleepwa
is nou al omtrent vol van alle wyne en rooibos en
lekkernye wat vir kind en kraai saamgaan huistoe.

Dit is amper 12uur toe ek op my horlosie kyk, ek
ken Vanrhynspas. Hy is nie enige man se maat
nie en my hart kry ‘n onbekende klemming. Ons
het nog nie eens die pas aangedurf nie toe wys
Leon vir my die bus begin kook. Nou ja as ‘n
Mercedes Sprinter bus se engine vervang is met ‘n
Lexcus outomatiese engine kan jy self dink wat
die resultate is. Ons trek orals aandag want almal
wonder wat onder die enginkap aangaan as die
meisie aan die beweeg kom. Dit was lekker vir al
die aandag, en die opmerkings van die
Namakwaland se mense, maar nou voel ek nie
meer soos lag en lekkerkry nie.
“…ek slaan my oë op na die
berge waar sal my hulp
vandaan kom. Die eerste
hulp was daar, met die
koningskos maar wat van
verder…”
Bo links: Bosduifklip in die agtergrond.
Bo regs: Die uitsig van Vanrhynspas-af .
Leon vra om af te trek net voor ons die pas moet
uitklim, want daar is ‘n boompie. Stop maar en
haal die tafeltjies uit, en so kom die brood en
ander proviant wat Bosduifklip Restaurant vir my
gegee het, nou op die tafel. Almal is opgewonde
want hier eet ons weer lekker aan koningskos, min
wetend dat die bus eintlik besig is om te kook en
hulle my persoonlike geskenk geniet. Die vlaktes
is dor en droog en ek kyk op in die pas en wonder
of die woorde regtig waar is……ek slaan my oë
op na die berge waar sal my hulp vandaan kom.
Die eerste hulp was daar, met die koningskos
maar wat van verder….
Ons vertrek en ons was nog nie eens in die helfte
nie, wys Leon weer die bus begin kook. Nou ja
trek maar weer af en almal klim uit, en die storie
van die Knersvlakte boei almal. Die mooiste
foto’s in die hitte word geneem van die
knersvlakte wat lyk soos ‘n maan landskap. Na ‘n
tydjie kry ek die teken dat ons maar weer kan ry.
Niemand vermoed nog enigiets nie.
Stadig maar seker klim ons die pas, maar my hart
klop in my keel en sweet versamel in my hande
wat nie gekend is nie. Ek slaan my oë op na die
berge en vra om hulp, maar op daardie oomblik
kom geen hulp behalwe die hitte meter wat soos
‘n verwoede bul na rooi storm. Ons moet aftrek.
Geen keuse nie, ons moet. Ek is teleurgesteld in
die maatskappy waar ek die bus gehuur het, ek is
moedeloos vir alles, want is nie gewoond dat
dinge so skeef kan loop nie. Dinge waarvan ek
geen beheer het nie.
Ons trek weereens af en gelukkig is daar ‘n
rietdakkie met stoeltjies waar die toerlede kan sit

want dit is warm. Die sonbesies sing asof dit
hulle laaste gesang is vir ‘n leeftyd. Ek maak die
bus se deur oop en besef nou het ek niks meer
behalwe die blote waarheid wat ek moet vertel.
So doen ek dan ook die bekendtenis van waarheid
en vlug die berg in want die vernedering is groot
en die trane wil loop.
Na ‘n tydjie kom ek terug na die groep want my
hart het vrede gekry en die hitte het my natuurlik
ook teruggejaag na die koelte. Ek kyk na die
groep terwyl ek stadig drentel na hulle, maar hulle
klink heel opgeruimd en glad nie so omgekrap
soos ek nie. Eenkant staan Leon, gids en
busbestuurder en ek sien sy hart hang ook in sy
skoene en ek kry hom ongelooflik jammer. Ons
maak maar die meisie(bus) se mond oop dat haar
bloeddruk bietjie kan afkoel en gaan gesels verder
met die groep.
geleentheid. Ek stap in en kyk na die flikkerende
vlammetjie van die kerse op die tafel, en besef dit
is eintlik hoe my hartjie voel. Saggies sing Lee
Magnum in die agtergrond Adios Amigo….
Met ons toere kry jy ‘n sertifikaat vir aandenking
en ‘n geskenkie. Maar voor hierdie gebeur vra ek
altyd wat sou jy graag aan die toer verander. Die
opmerkings was min, maar die stories was
boeiend.
Elisia wou graag weet hoekom Christo sonder sy
krukke kon loop en dit na Klawer Wynkelder.
Weereens kom die waarheid uit. Sy kruk het by
die Augrabiese Watervalle afgeval, maar hulle het
vir niemand vertel nie. (Met elke toer kyk ek nog
of ek ‘n koggelmander met ‘n kruk sien loop)
“Na maklik amper 2ure, is ons gereed om die laaste gedeelte van die pas aan te durf.
Ek begin sommer so in die loop na die bus bid, want asseblief tog kan ons net die
plato bereik sonder enige voorval. Gebede word wel verhoor, en so arriveer ons boop
die plato sonder enige verdere voorval.”
Ons gaan kuier gou by die Rieldansers van
Calvinia. Dis ‘n aardige besigheid om tred te hou
met die voete wat skop-skop in die sand. Almal
kry ‘n geleentheid om deur die Rieldansers geleer
te word hoe dans jy die unieke dans. Tannie
Bettie in haar laat 80jare word ondersteun deur
twee jong knape wat haar help skop-skop dat stof
en sand tussen jou tande beland. Dis groot pret en
almal geniet hulle gate uit saam met die
rieldansers. Die wenners word aangekondig en
ontvang ‘n prys vir hul beste poging.
By Calvinia hotel geniet ons die heerlikste
skaapgereg. Die volgende oggend vertrek ons
terug na Oranjerus Oord vir ons afsluiting van die
toer. Met ‘n sjerrie in die hand, en die son wat
stadig maar seker wegsak in die Oranjerivier, en
net die gloed wat oorbly op die horizon, weet ek
dat ek vanaand die groep stadig maar seker moet
begin groet. Die vrugteslaai van mense het in my
hart gekruip en eintlik my vriende geraak.
Ons laaste ete saam, en Oranjerus Oord se
spyskaart en tafel lyk soos ‘n afsluitings
Op ligte luim was daar wel genoem dat
nie veel blomme gesien was nie, maar wel die
bekende katnaels wat min mense regtig sien.
Een van die toerlede vertel dat dit vir haar die
lekkerste toer ooit was. Sy het Namakwaland
ontdek met die minste wat hy het, en dit het haar
eintlik laat besef, dat hoe minder jy het, dat jy
eintlik die meeste van almal het. Die afstaan tyd
in die pas met die ongerepte knersvlakte wat dor
en eensaam daar gelê het, het sy haar Vader in
daardie tyd ontmoet.
Die volgende oggend vertrek ons terug na
Randburg. Dit is stil in die bus en niemand praat
regtig nie. Ek raak bekommerd oor die stilte in
die bus, maar toe die bus stop en almal begin groet
en die trane loop besef ek……….
Elkeen van ons op hierdie bus kan ‘n storie
skryf……
ATKV-toer 2017

“Dis ‘n aardige besigheid om tred te hou met
die voete wat skop-skop in die sand. Almal
kry ‘n geleentheid om deur die Rieldansers
geleer te word hoe dans jy die unieke dans..”
Bo: Ons Rieldans dat die stof-so-staan!
Links: `n Sak vol vetplantsade.

Kontak: 072 125 9343

AS DIE
SUIDE
NAMIBIË
VAN
ROEP

“… dan antwoord ek altyd: ‘JA! Hier kom ek’…!”
(en dit gebeur gereeld…)
Woorde & Foto’s: PIERRE LABUSCHAGNE

Die Karasstreek (Karas Profinsie) in die Suide van Namibië, is baie na aan my hart, en seker een
van die plekke wat ek die graagste besoek – en gereeld! Die stiltes en die ruimtes is onbeskryflik,
en dit praat met jou soos min plekke in die wêreld seker kan praat met jou binneste! En dis presies
hoekom ek daarvan hou om hierheen te kom… en omtrent altyd alleen – “ME-time” op sy beste!

HEEL DIKWELS
ONGENAAKBAAR
WARM

DIE MOOISTE ROTSFORMASIES
NET WAAR JY KYK, EN
WOESTYNPLANTE WAT AARD
IN `n TIPIESE SEMI-WOESTYN!

SOMS IS JY GELUKKIG OM
WOLKE
TE KRY…
EN AS JY GELUKKIG IS:
REËN

Reën in Karas is `n skaars komoditeit, en as dit gebeur, gebruik jy die geleentheid om buite te
wees met jou kamera. Jy sit maar `n sambreel in en `n paar “micro fibre”-lappies om die lense en
kamera droog te vryf – en te hou, maar buite moet jy wees. Díe watervalletjie het vir die eerste keer
in `n baie lang tyd geloop, en ek was besonder bevoorreg om die geleentheid te kon vasvang.
Soms is mens bloot net gelukkig, want fotografie is 95% `n kwessie van “op die regte tyd – op die
regte plek…” Hier was dit die geval…

EEN VAN MY GUNSTELING
BOME IN DIE HELE WÊRELD:
KOKERBOOM

Die son sak goud na nog `n
snikheet dag
in die
SUIDE VAN NAMIBIË…

Your ultimate portable
outdoor cooling system
take it everywhere you go
www.portamistsa.co.za

Noukrans Boskamp
Heidelberg - Weskaap
Woorde & Foto’s: Ben & Adré – Noukrans Boskamp
Die nuwe kampplek
is nou amper `n jaar oud, en is
deel van `n werkende plaas,
Goedehoop, en dis een van die
beste plekke om so bietjie die
skoene uit te skop, `n vuurtjie
aan te steek, diep asem te haal
en net te ontspan. Hier is geen
selfoonsein, en al wat jy hoor is
die sagte gedreun van trekkers
wat werk, met koeie en voëls
wat in die agtergrond hulle eie
ding doen. Geen rede om jou
oog op jou horlosie te hou,
want hier is jy in `n stukkie
hemel-op-aarde.
Kry die familie en vriende
bymekaar, pak jou kampgoed,
en –speelgoed, of kry sommer
`n lekker leesboek, en kom
geniet `n ontspanne naweek
buite op die plaas.
Die Noukrans Boskamp is
uitgelê tussen `n klompie ou
Eikebome wat in die omgewing
van 1920 aangeplant is.
Dis skaduryk, en die grond is
omtrent oral met gras bedek
waar jy `n plekkie kan kies. Hie
ris geen uitgemerkte
staanplekke – so die beste
beskikbare plekkie is joune!
Aangesien die hoeveelheid
kampeerders beperk word, sal
dit nie voel of
jou bure jou afluister nie, en die
staanplek is ook nie beperk
met grote nie, so jy kan gebruik
so veel as wat
julle gesin nodig het om
gemaklik te wees. Nie meer as
30 persone in totaal word
toegelaat op die kampterrein
nie.
Hier is geen elektrisiteit nie,
maar sonpanele sorg vir
genoeg krag vir lig in die
ablusiegeriewe. Hier is ses
warmwaterstorte, spoeltoilette,
genoeg spieëls vir die dames,
en twee netjies ingerigte
opwasplekke. Bruin rivierwater
word vir die storte en
spoeltoilette gebruik, terwyl
vars reënwater vir drink en
kosmaak beskikbaar is.
Noukrans Boskamp
is slegs 23 km buite Heidelberg
in die Wes-Kaap, waarvan
ongeveer 12 km hiervan goeie
grondpad is. Gewone
sedanmotors kan gemaklik die
plaas bereik en jy benodig
geensins `n 4x4 om hier uit te
kom nie.

Die meer avontuurlustiges kan
gerus `n rugsak pak, en vroegoggend
die Noukrans aandurf.
Na omtrent 5 km se stap (met
`n paar swemme tussen-in)
kan jy by die waterval uitkom
waar die kampplek sy naam
vandaan gekry het (Noukrans
Waterval). Neem net in ag dat
die pad terug óók omtrent 5
ure gaan neem, so moenie te
veel tyd by die waterval verwyl
nie. Vir die minder
manhaftiges, is die opsie daar
om enige ander pad op die
plaas te mag stap.
Hier is wel nie goed gemerkte
staproetes of fietsrypaaie nie,
maar voel welkom om enige
voertuigpad of dubbelspoor te
gebruik vir wandelings. Daar is
swemplek in die rivier waar die
Noukrans begin – omternt 40
minute se stap vanaf die
kampterrein – maar hier sal jy
ongelukkig nognie die
majestueuse kranse en
waterval hiervandaan kan sien
nie. (Neem asseblief deeglik
kennis dat kinders nie sonder
volwasse toesig mag swem of
na die rivier mag gaan nie.)
Indien dit `n goeie reënseisoen
was, kruis twee riviere `n klein
entjie vanaf die kampplek waar
die kinders kan swem en speel
tussen die wit spoel- of
rivierklippe, terwyl ma en pa
met hulle voete in die water
kan sit. Vat gerus vir jou `n
spoelklippie saam as `n
herinnering aan `n goeie
naweek by Noukrans.
volroommelk hier koop op
bestelling.
Vir die voël- en
natuurliefhebbers is daar ook
goeie nuus, aangesien
verteenwoordigers van die
Suider Afrikaanse Voël
Atlasprojek 2
(http://sabap2.adu.org.za/) al
78 verskillende voëlspesies
hier waargeneem het in 2017.
Wanneer besprekings gemaak
word, vra ook gerus na die
vars plaasprodukte soos
brood, plaasbotter, konfyte en
ingelegde produkte,
skaapvleis, ys en
vuurmaakhout. Jy kan selfs `n
jong aangeplante Eikeboompie
hier koop wat van die akkers
aangeplant is wat op die plaas
opgetel is. Gaan plant jou eie
akkerboompie by die huis…
Braaidromme is wel
beskikbaar, maar bring jou eie
roosters, asseblief.
Ongelukkig geen honde in
spitstye/ vakansies / naweke of
ander besige tye nie. Doen
navraag hieroor tydens
besprekings:
besprekings@noukransboskamp.co.za
082 562 9658 - (Sein is swak, so
oproepe is nie altyd moontlik nie)
GPS koördinate:
S33”59.811 E020”51.239
www.noukransboskamp.co.za
As daar kalfies of
hanslammers op die plaas is,
kan vooraf met die boer gereel
word dat die kinders hulle mag
gaan help bottelvoed. `n
Besoek aan die melkery kan
ook vooraf gereël word, of jy
kan selfs vars
ongepasteuriseerde

Wees voorbereid
Kamp is Lekker
Gaan orals
RSI SMARTKITCHEN ROOF MOUNTED TABLE RSI SMARTRACK
011 974 0370 SALES @ SMARTCANOPY.CO.ZA

VISRIVIER (2)
JACO GELDENHUYS vertel ons vedrder van sy
wedervaringe by die lodge langs die Visrivier Skeurvallei…
“Die nag was koel, en toe die wind
haar lê gaan kry, het ek opgestaan
om nog 'n kombers te gaan haal. Die
koue sementvloer was vir my lekker,
het my so herinner aan my
delwersoupa van Longlands se huis.”
Woorde & Foto’s: JACO GELDENHUYS

D
ie nag was koel, en toe die wind haar lê gaan kry, het ek opgestaan om nog 'n kombers te
gaan haal. Die koue sementvloer was vir my lekker, het my so herinner aan my
delwersoupa van Longlands se huis. Daar het ons gekuier in 'n sinkhuisie met misvloere, en
ek kon die tekstuur onder my voete so baie waardeer. Gelukkig was die swaar reuk van
alkohol en rook nie in hierdie koel kamer van my nie.
Toe die son die donker kraak, en ek hoor die fisante en patryse roep na mekaar oor die wydte van
die stilte, het ek opgestaan en my kamera geneem om die vroeë gouelig te gaan benut. Geen foto is
geneem voordat ek nie my wolmus en 'n sawwe serp om my keel gedraai het nie, dit was bitter koud
buite. My vingers het die koue gevoel, maar die skoonheid van 'n vars Afrika oggend, en die canyon
wat letterlik drie meter van my stoepie begin, het my laat vergeet van ongerief.
Ek het vir 'n paar oomblikke doodstil gestaan en die mooi van die kokerbome, naby en ver
bewonder. Eers as donker silhouette teen die glans van 'n naderende son en toe later in al hulle
glorie. Ek het my sluiter laat werk, in die son, en dan son van agter en dan sommer van die kant af
ook. Het selfs probeer om die son te gebruik om die boom te silhouetteer.
Soos die son haar heerlikheid oor die landskap gesprei het, het ek vir serp en hoed laat vaar en kon
ek bietjie gemakliker beweeg om Afrika se tooisels uit alle hoeke af te neem. Ontbyt was heerlik
met vriendelike mense wat in Afrikaans en Engels kon gesels. Charlie, die Nama-gebore "Boesmanlook-alike"
beïndruk my meteens toe hy in suiwer en vlot Duits vir nuwe gaste welkom heet. "Klein
van statuur, maar groot van gees" dink ek by myself.

N
et na die ontbyt kom 'n Europese paar met pienk wange en windverwaaide hare. Hulle
opgewondenheid word so effe gekortwiek deur hulle onvermoë om vlot in engels te kan
kommunikeer. Hulle het 'n swart renoster onder in die canyon op hulle vroegmôre begeleide
wandeling gesien. Daar kom lê 'n groot glimlag oor die bestuurder se gesig, die renoster wat
van die bure deur die draad geglip het, leef en dit gaan goed met hom/haar. Fotos word met groot
fanfare gewys, en skielik kry ek lus om hulle twee sommer lief te kry vir hulle liefde vir die natuur,
hulle passie en hulle waardering. Hulle het die lewenspad al jare gestap, en die slaprand hoedjies
wat op hulle voorkoppe wapper, sê hullle het respek vir Afrika en haar son en haar wesens. Ek
begroet hulle bewondering met my mooiste Afrika glimlag wat ek uit my hart en my oë kon
optower.
Namiddag het ons 'n deel van die 45 000 hektaar plaas gaan bespied, en 'n eensame springbokram
en gemsbok teëgekom. Onmiskenbaar getrou aan hulleself, met 'n wil om te leef waar die niks drie
meter hoog groei. 'n Troppie koedoes wat oppad water toe was, het hulle skrik vertoon met 'n
heerlike opskop-galop en sierlike spronge oor melkbos en klipperighede. Wit stertjies in die lug,
weg van die waterpos af. Wonder hoe lank het ons hulle dors nou uitgerek?
Net voor ons die uitkykpunt bereik, skarrel vier (eerste keer in my lewe) klipspringertjies op
punttoonjies rats oor die klippe, om ook weg te kom van die khaki dier met sy ronde bene. Ek
verkyk my aan hulle spoed en tegniek oor die rantjies. Hulle is te ver om sinvolle fotos te neem,
daarom kyk ek net, en ek blaas 'n soentjie vir Moeder Natuur en Moeder Afrika vir die wonder van
leef, diversiteit en oorlewing.

M
y maag het oudergewoonte 'n paar maal gekolk toe ek die afgrond voor my sien, maar ek
kon dit tog waag om die kamera teen my oog vas te druk, en deur die dynserigheid 'n paar
fotos te neem van die Visrivier Canyon, met enkele poele standhoudende water wat
sigbaar is. Was glo nie 'n goeie reënseisoen nie, en die rivier het baie vlak gevloei. Hoop
dis 'n beter jaar hierdie. Die pad terug neem ons verby 'n swerm versamelvoëls wat kwetterend van
een boom na die volgende swetter, en ook die Suidwes parakiete wat kenmerkend 'n waarskuwing
skree as gevaar nader kom. Ek en my kamera kon so vir 'n paar oomblikke met 'n skaam enetjie
agter 'n doringtak bietjie flikflooi. Net voor ons weer by die lodge kom, duik Biscuit die Jack
Russel-teef met 'n sierlike boog van die bewegende voertuig af, en verwerf vir haar 'n kopvol
harsingskudding - sy het dit oorleef en het reeds met aandete haar wagpos by die kostafel beman.
Ek het sommer vroegtydig die ekstra kombers saamgenooi kooi toe, en kon behaaglik my bene rek
onder die lieflikheid van dons en linne. Ek was dankbaar, diep, sielsdankbaar vir 'n warm bed, vir
die feit dat die wind aan die buitekant van die gebou huil, die warm stort waaronder ek kon afspoel,
en vir mense… opregte, liefdevolle, respekvolle, passievolle mense. (Word vervolg)
Vorige bladsye: Kokerbome - eers as donker
silhouette teen die glans van 'n naderende son
en toe later in al hulle glorie, en 'n eensame
springbokram.
Links: `n Kokerboom van naby – in vol lig…

We broke the mould.
Battery to battery charging technology has been around for some time now. There are a number of
products available that compare favourably, some good some not so good. Our goal from the outset
was to design something better than the garden variety ouerings so we created, what we believe to
be, the most innovative in-vehicle battery charging system to ever hit the market.
Introducing the interVOLT DCC Pro:
The best in-class performance for a charger of this size
The DCC Pro is a true 25 Amp charger, that is, 25 Amps
at 50°C all day, every day. In addition the DCC Pro will
continue charging at reduced output right up to 85°C!
Remote monitoring from the comfort of the driving seat
The DCC Pro is kitted with a market first, in-cabin display
for remote monitoring of the auxiliary charging status
from both main and solar power charging sources.
Solar ready – no need for a separate regulator or relay
The DCC Pro is a complete MPPT solar charge controller
capable of handling 250 Watts of power with up to 30%
greater eflciency than a standard PWM regulator.
Under bonnet charging device is dust and water proof
The DCC Pro is sealed to IP67 standard and is designed
to be mounted in the engine bay or on the chassis itself.
The DCC Pro can handle temporary submersion!
Capable of monitoring two chargers on a single display
The DCC Pro Remote Display can accept and monitor two
Individual Charging Devices at once! No need to purchase
a second display when two auxiliary batteries are used.

DCC Pro
In-Vehicle DC-DC
Battery Charger
Part Numbers
DCC1225ACK-RP
DCC1225ACD*
DCC0001ARD*
DCC3000CTR*
DCC6000CTR
DCC9000CTR
DCC Pro automotive charging kit includes * items
Automotive Charging Device 12 Volts DC 25 Amps
Automotive Remote Display complete with bracket
Data cable 3 metres charging device to remote display
Data cable 6 metres charging device to remote display
Data cable 9 metres charging device to remote display
Specifications
Input Voltage
Solar Power
Continuous Rating 25 Amps @ 50°C
Current Draw
Boost Voltage
Float Voltage
Electrical
Protection
Environmental
Protection
Operating Temperature
Main: 9 – 17 VDC
Solar: 27 VOC max. (open circuit – no load)
250 Watts nominal (300 Watts peak)
Charging Device: Including LED indicator

Gear to make tracks in a
ISUZU D-MAX
MY12 05/12 on
It doesn’t matter how you make tracks, Tough Dog has the right gear to suit your Isuzu D-Max. Up front, Tough Dog
offer offer both the award winning Foam Cell Strut, as well as the 9 stage Adjustable version. Either option is coupled
with springs to suit your accessories. Tough Dog also offer complete assembly front struts for fast and easy fitment
of the front suspension assembly.
In the rear, we’ve got every possible application covered. You’ve got the choice of three shock options as well as
three separate leaf packs, depending on your application. Some earlier model D-Max variants require a handbrake
bracket relocation kit, available as a Tough Dog Part. Check with your dealer for your specific vehicle.
Replacement
Strut Tops
Handbrake Relocation Bracket Kit
(Required for up to MY15.5 vehicles)
SHOCK ABSORBERS
FC404200 2 40mm Foam Cell Strut
BM404200 2 40mm 9 Stage Adjustable Strut
COIL SPRINGS
TDC270 2 Petrol/Diesel/Up to Alloy Bar
TDC974 2 Petrol/Diesel/Bar
TDC974H 2 Petrol/Diesel/Bar/Winch
COMPLETE STRUT ASSEMBLY
HOL-001 2 Complete unit with adjustable strut suit alloy bar.
HOL-002 2 Complete unit with adjustable strut suit bar.
HOL-005 2 Complete unit with adjustable strut suit bar & winch.
HOL-003 2 Complete unit with adjustable strut suit alloy bar.
HOL-004 2 Complete unit with foam cell strut suit bar.
HOL-006 2 Complete unit with foam cell strut suit bar & winch.
REPLACEMENT STRUT TOP
TOY-1081 2 Strut Top
41mm Foam Cell &
40mm 9 Stage Adjustable Struts
(Available as complete assembled units)
X5K Coil Springs
(Multiple rates available)
Want more info?
www.toughdog.com.au
MY12 05/12 on

Rear Shocks Available:
35mm Nitro Gas
41mm Foam Cell
40mm 9 Stage Adjustable
SHOCK ABSORBERS
BD1382T 2 35mm Nitrogen Gas Shock
FC41382 2 41mm Foam Cell Shock
BM401382 2 40mm 9 Stage Adjustable
LEAF SPRINGS
FS214C 2 0-300kg Load
FS214L 2 CONSTANT 300Kg Load
FS214LL 2 CONSTANT 500Kg Load
COMPONENTS
TDUK-071 1 Urethane Shackle Bushing Kit
TDUB-016 2 U-Bolt Kit
TDGS-391 1 Greasable Shackle Kit
TDGP-668 1 Greasable Pin Kit
TDSK-021 1 Handbrake Relocation Bracket Kit
0-300kg
Urethane Bushing Kits
Greaseable Pin Kits
Greaseable Shackle Kits
Leaf Spring packs
Available in three separate designs
to suit your application & needs
Constant 300kg
Constant 500kg
Want more info?
www.toughdog.com.au
MY12 05/12 on
Distributed By:

OUR NEW
DRIVING LIGHT
WITH DIY
INSTALLATION
KIT.
Lightforce is excited to announce its revolutionary Australian designed,
engineered and manufactured Striker ® LED Driving Lights.
Their stylish rectangular form factor delivers a cool look on any 4X4, SUV or utility,
and they pack a punch with great all-round performance of 1 lux at 750 metres.
Striker ® LEDs will be available in May 2018 as a pair with a complete DIY Installation Kit,
the first kit of its kind.
Each Striker ® LED twin pack will include a DIY Installation Kit with a
complete wiring harness, plug-and-play adaptors for your headlight’s high
beam, a dashboard switch and all the consumables you need. For the first
time on a driving harness, all wires are individually labelled.
The Striker ® LED includes all the iconic features common to other
Lightforce LED Driving Lights including a solid IP69k rating and
reduced radio interference technology.
1 LUX @ 750m
PHOTOMETRIC BEAM DATA
A pair of Striker LEDs with Spot Filter.
Beam Distance 1 LUX at 754m.
50m
0
55yd
0 200m / 219yd 500m / 547yd 754m / 825yd
Photometric data is for one pair of lights. National Association
of Testing Authorities Accredited, Australia 2018. Photometric
testing performed by Photometric Solutions International Pty Ltd.
Accessories include a range of modular filters for various driving conditions,
mounting brackets and security bolts. Also available in a single pack.

LekkeR Kampplekke geniet 'n baie
LekkeR 4x4 en 4x2 dag saam Reeds
Motor Group N1 by Killarney
International Raceway.

LIKBEKER KOFFIE
kom uit die hartjie van Montagu, wat met
'n innoverende lug-rooster metode en top
gehalte Arabica bone ‘n suiwer geurige
Bkoffie produseer met ‘n heerlike aroma.
KOOP

Adverteer.
jou besigheid hier.
Stuur n epos aan: rikus@lekkerkampplekke.co.za
Rikus Truter
Kamp Paklys
C u s t o m e r s
P a g e V i e w s
5 5 9 2 4 V i e w s
2 0 5 0 0 0
1 7 , 4 0 0
3 , 1 8 4 , 3 8 5 o o r
f o l l o w e r s
L i k e s
( 6 3 1 3 6 )
1 2 m d e t y d p e r k
a a n l y n
D o w n l o a d s
W e b b l a d
t y d s k r i f
g e b r u i k e r s
J A n 2 0 1 9
5 1 2 , 6 5 3
9 1 % v a n o n s g e b r u i k e r s e n L e d e w o o n i n S u i d - A f r k a
Gegrond op statistiek en databasis van 300 000 plus lede
Jy is welkom om met ons kontak te maak om jou
kampverwante besigheid te adverteer.