Editie Aalst 20 februari 2019

Het liberalisme in Aalst
In onze vorige editie hadden we het over de 2 grote winnaars van de voorbije
verkiezingen NVA en het Vlaams Belang.
In deze editie komt de VLD aan bod. Enerzijds verliezers van de voorbije
verkiezingen maar anderzijds winnaars want ondanks het zware verlies van
17,3% naar 10,4% maken zij toch weer deel uit van de bestuursmeerderheid,
met dank aan JJ De Gucht en gewezen ex-Korpschef van de Lokale Politie Carlos
Troch, die voor de partij onderhandelden.
De Liberale Partij in onze regio heeft veel te danken aan “Mijnheer Louis” (D’Haeseleer)
die niet alleen Burgemeester geweest is van de Stad Aalst maar een paar jaar
zelfs Staatssecretaris voor Openbaar Ambt (Regering Tindemans I). Wijlen Mijnheer
Louis was één en al sociaal dienstbetoon. Diegenen die van hem werk gekregen hebben
zijn in onze regio niet te tellen.
Louis zorgde voor de fundamenten waar huidig Ere-Burgemeester Anny De Maght-
Aelbrecht verder op bouwde.
Zij maakte van de blauwe partij De Partij voor Vrijheid en Vooruitgang, waar niemand
omheen kon. Dat Aalst toen stil stond is onwaar. Aalstenaars staan nooit stil.
Als Burgemeester van Aalst van 1989 tot 2006 investeerde Anny De Maght veel kapitaal
in de grondvesten van onze stad. Men legde nieuwe rioleringen aan. Collectoren
begonnen met het zuiveren van het afvalwater zodat er terug leven in (en rond !) de
Dender kwam.
Zonder deze investeringen, die weliswaar niet zichtbaar zijn, zou er van de hedendaagse pleinen met fontein geen sprake geweest
zijn. Toch investeerde deze Burgemeester veel meer in mensen dan in stenen. Op sociaal vlak heeft deze Burgemeester samen met
de socialisten veel verwezenlijkt. De tijd van het sociaalliberalisme met wijlen Edgard, Gracienne Van Nieuwenborgh, Patrick De
Smedt en Dirk De Meerleer om er maar een paar op te noemen.
Burgemeester Anny De Maght hielp iedereen zoals zij het had gezien niet alleen van haar voorganger maar ook van haar eigen
vader die als poelier meer dan eens “een kiek“ zomaar wegschonk aan mensen die het tijdens hun jeugd niet breed hadden en het
nu nog kunnen navertellen.
Dat zij haar eigen sociaalliberale koers reed werd haar niet
steeds in dank afgenomen door haar eigen partijgenoten maar
de “Iron Lady” die nooit van staal of beton geweest is, was steeds
een warm en sociaal mens. Zij heeft haar massa voorkeurstemmen
die zij behaalde nooit misbruikt. Het gaf haar wel macht
zodat zij er zelfs in geslaagd is, en dit tegen iedereen in, de
carnavalisten een dak boven hun hoofd te geven.
Een unicum in Vlaanderen. De carnavalisten durven soms wel
eens vergeten dat de werkhallen er dank zij haar staan.
Ook haar partijgenote Anne-Marie Verdoodt heeft vele mensen
werk verschaft.
De vier verkozenen van de VLD, Jean Jacques De Gucht, Vera Van
Der Borght, Martine De Maght en vooral Bart Van Den Neste,
die als enige zijn stemmenscore kon verbeteren, zullen alle hulp
kunnen gebruiken om hun partij weer naar een hoger niveau te
tillen.
Eerstgenoemde zetelt als enige voor de VLD in het College van
Burgemeester en Schepenen. Een massa bevoegdheden, en niet
van de minste, zoals Openbare Werken en Mobiliteit.
Maar wie van de VLD maakt van deze partij terug de partij
die de nog steeds sterk politiek geëngageerde leading lady
van Aalst er ooit van maakte? Haar politieke medestanders
plaatsten haar aan de zijlijn.
Van de Aalstenaars kreeg zij, als waardering voor haar werk,
in 2006 nog steeds de meeste voorkeurstemmen.