Rapporten Eerstelijnsklachtenbehandeling 2010 - Vlaamse ...

Klachtendienst Financiën – rapport 2010 - pag. 30
toegevoegde financiële staat in het Nederlands. De andere klacht was afkomstig van een
Nederlandstalige belastingplichtige die in Wallonië woont en zijn aanslagbiljet in het Frans ontvangt.
Nochtans is het Nederlands de officiële bestuurstaal van de Vlaamse overheid en moet de Vlaamse
Belastingdienst in haar correspondentie met de belastingplichtige de Nederlandse taal gebruiken. De
enige uitzondering hierop zijn inwoners uit een faciliteitengemeente. De Vlaamse Belastingdienst
meldde dat vanaf aanslagjaar 2011 alle aanslagbiljetten in het Nederlands worden verstuurd, ook deze
voor belastingplichtigen die in Wallonië wonen.
- Tot slot een woordje uitleg over de problematiek van de huurdersbrieven: in 2009 konden deze
brieven tijdelijk niet worden verstuurd door problemen bij de opmaak van de huurdersbrief binnen het
VFP. In oktober 2009 was het probleem van de baan, werden huurdersbrieven opnieuw automatisch
verstuurd en startte de Vlaamse Belastingdienst een inhaalbeweging om de niet-verstuurde
huurdersbrieven vooralsnog te verzenden.
Begin 2010 werd een klacht ingediend naar aanleiding van de ontvangst van een huurdersbrief voor de
onroerende voorheffing 2009 voor een pand dat eerder een vrijstelling van de onroerende voorheffing
had verkregen. Ondanks de vrijstelling werd het pand voor aanslagjaar 2009 toch opgenomen als
belastbaar element (te betalen bedrag 0 euro) en vertrok automatisch een huurdersbrief naar de
geregistreerde huurder met het bedrag aan “toegekende vermindering”. Het bedrag aan toegekende
verminderingen kan echter nooit groter zijn dan het te betalen bedrag aan onroerende voorheffing. Wat
uiteraard voor verwarring zorgde bij huurder en verhuurder.
Dat de huurdersbrieven ook in 2010 niet altijd samen met het aanslagbiljet de deur uitgingen en dat de
problemen bijgevolg niet definitief waren opgelost, blijkt uit een klacht die we hierover ontvingen
(aanslag 2010 verstuurd in september 2010, zonder huurdersbrief). De huurdersbrief werd pas medio
december verstuurd.
ombudsnorm ‘niet-correcte beslissing’: 26 klachten (2 in 2009).
Deze klachten handelen voornamelijk over het niet toekennen van verminderingen, die normaal gezien
automatisch moeten worden verleend op het aanslagbiljet van de onroerende voorheffing:
- klachten over de niet-toekenning van de verhoogde vermindering voor een bescheiden woning
niettegenstaande deze vermindering eerder was aangevraagd/toegekend en de periode van vijf jaar
nog niet was verstreken.
- klachten van geregistreerde huurders die niet automatisch de vermindering ontvingen via het
aanslagbiljet van de eigenaar/verhuurder, terwijl dit in het verleden wel het geval was.
- aanslagbiljetten voor 2007 en 2008 werden pas in 2009/2010 verstuurd omdat ze deel uitmaakten van
een intern onderzoek naar de toekenning van automatische verminderingen. Nochtans kregen sommige
belastingplichtigen de vermindering wel op de aanslag 2007, maar ten onrechte niet op de aanslag
2008.
Anderen kregen geen vermindering op hun aanslag 2007 en dienden bezwaar in waarna ontheffing
werd verleend. Echter, ook op het volgende aanslagbiljet voor 2008, verstuurd ná de beslissing én in
controle-kohier, stond eveneens geen vermindering vermeld.
- klachten over de niet-toekenning van de vermindering voor een gehandicapte persoon terwijl eerder
terecht bezwaar werd ingediend.
- klachten over de niet-toekenning van verminderingen voor personen wiens woning zich op het
grondgebied van twee gemeenten bevindt. Hierdoor ontvangt de belastingplichtige twee verschillende
aanslagbiljetten. De vermindering verloopt ondanks eerder terecht ingediende bezwaarschriften niet
automatisch voor het gedeelte van de woning waar men volgens het rijksregister niet gedomicilieerd is.
Daarnaast werd een klacht geregistreerd van een persoon die een collectieve schuldenregeling had
afgesloten waarin bepaalde aanslagen van de onroerende voorheffing waren opgenomen. Bij het
afsluiten van de schuldbemiddeling werden ingevolge het vonnis van de Arbeidsrechtbank de
resterende schulden kwijtgescholden. Toch vroeg de Vlaamse Belastingdienst om het resterend bedrag
over te maken en dreigde met een gedwongen invordering.
Enkele klachten tenslotte hadden betrekking op de onterechte weigering om een afbetalingsplan toe te
staan.