Kamp is Lekker Julie 2018 Tydskrif

tent afgebreek het, het veerpyltjies gespeel met die
tentpale en telkens die teiken getref – die agterkant
van hulle bakkie. Hulle het luid hulle akkuraatheid
besing en was duidelik aangemoedig deur een of
ander tier-in-die-tenk (of is dit nou tier-in-diemaag?).
Toe die manne uiteindelik op pad was, het
hulle by die ablusieblokke gestop, die enjin laat
luier en hulle ding binne-in die gebou gaan doen.
Daar het hulle steeds luid mekaar probeer oorreed
wie die akkuraatste was met die tentpale. Ek was
agterna so spyt dat ek nie hulle voertuig gaan
afskakel het en die sleutel weggegooi het nie…
Die volgende dag het ons weer lang ente in die
reën gery maar toe ons op ‘n plaas in die
Steytlerville omgewing aanmeld, het die son lekker
geskyn. Ons het onsself so goed as moontlik
ingerig teen die reën wat die boer
voorspel het.
Soos
wat die son
onder
gegaan het, het die wolke saamgepak en toe het
dit die hele nag gereën. Die volgende oggend het
dit steeds gereën en groot poele water het die
omgewing versier. Alles was papnat. Die enigste
droeë plek wat ons kon kry om ons koffie te drink,
was die “longdrop”. Ons het rustig langs mekaar
gesit en ons koffie klaar gedrink. Toe het ons
aanstaltes gemaak om weer die lang pad aan te
durf. Omdat daar ‘n paar hekke was wat
oopgemaak moes word, het my vrou voorgestel
dat sy die eerste ent bestuur. Sy moes ‘n voorbode
gehad het, want die eerste hek was besonder
halsstarrig en die grond baie kleierig en glad. In ‘n
kits het ek op my rug in die grootste van die baie
modderpoele gelê, tot groot vermaak vir my vrou
wat haar morsdood wou lag.
O
ns wou baie graag van Steytlerville af met
die grondpad oor die berge na Jeffreysbaai
toe gery het. Ons het immers ‘n 4X4 gehad
wat kans gesien het vir (amper) enige uitdaging.
Die eienaar van die plaas waar ons oornag het, het
daarteen gewaarsku en gesê dat dit te veel gereën
het en dat die pad te nat en te glad sou wees. Ons
het toe maar met die teerpad via Uitenhage gery
en veilig by Jeffreysbaai aangekom. Ons het
sedertdien nog nie weer die geleentheid gehad om
met die grondpad oor die berge te gaan ry nie …
Andre Gerbe