Kamp is Lekker Julie 2018 Tydskrif

KAMPWEDERVARINGE
O
ns heel eerste kamp ervaring was met ‘n
geleende tent. Die gebrek aan ervaring het
duidelik geblyk uit die feit dat ons geruime
tyd na donker by ons bestemming aangekom het.
Met ons aankoms by die oord het ek die voertuig
se ligte so oor die kampterrein laat speel. Ek het
dadelik opgemerk dat almal in die sand kamp
opgeslaan het, ten spyte van ‘n pragtige kol groen
gras in die middel van die kampterrein. Ons het
natuurlik dadelik die kol gras met oorgawe “beset”
en die geleende tent daar opgeslaan.
Die laaste stap sou wees om die opblaasmatras op
te pomp. Vir hierdie doel het ek my skoene
uitgetrek sodat ek nie die geleende tent verniel nie.
Op pad na die matras het ek op iets skerp getrap
wat nogal seer gesteek het. Om ‘n lang storie kort
te maak, die kol groen “gras” was toe al die tyd ‘n
kol duwweltjies, wat verklaar het waarom almal
behalwe ons verkies het om in die sand te kamp.
Ons het nie kans gesien om op daardie stadium
weer die tent af te breek en dit te verskuif nie. Ons
het maar net seker gemaak ons loop nie sonder
skoene in die tent rond nie. Wonder bo wonder het
die duwweltjies geen vatplek aan die
opblaasmatras gekry nie.
Die kampgôgga het ten spyte van die wankelrige
begin, tog vasgebyt en ons het mettertyd ons eie
tent aangeskaf. In werklikheid twee tente – die
hooftent ‘n “dome” tent van 3X3 meter en ‘n kleiner
tent vir twee persone. Die redenasie was dat ons
die hooftent sou gebruik wanneer ons vir langer
tydperke kamp en dat ons die tweeman tent sou
gebruik wanneer ons vir een nag oorslaap.
Ons en ons kinders het een Saterdag oggend van
Pretoria na Klerksdorp gery vir ‘n familielid se
troue. Ons het beplan om die aand daar oor te
slaap en sou as uitsondering die hooftent gebruik
vir die een nag se oorslaap. Êrens na die troue
maar voor slaaptyd het die sluise van die hemel
oopgegaan en in ‘n oogwink was die hele
kampterrein knie-diep vol water. Ons nuwe tent
was relatief droog binne-in, maar die kinders se
tent en alles binne-in was sopnat. Ons het sonder
seremonie eenparig besluit om onverwyld
huiswaarts te keer. Alles is agterop die kinders se
bakkie gegooi en ‘n paar uur later was ons tuis.
Min het ons geweet dat die gebeure van daardie
Saterdag middag die inleiding was van veel groter
dinge.
By ‘n ander geleentheid het ons saam met my vrou
se kollegas by Loskopdam gaan kamp vir ‘n
naweek. Ons het die hooftent saamgeneem en
alles het goed gegaan tot die Saterdagnag. Daar
het ‘n hewige donderstorm losgebars en ons tent
was nie opgewasse teen die sterk wind en die
harde reën nie. Alles binne-in die tent was in ‘n
oogwink sopnat – klere, beddegoed, kos en
bagasie. Ons twee was deurnat en as ons nie soos
twee druipnat hoenders gelyk het nie, dan het ons
so gevoel. Daar was geen sprake van verdere
slaap in die tent nie. Op een of ander manier het
een van die kollegas – wat in ‘n chalet gebly het –
van ons penarie te hore gekom en aangebied dat
ons in die chalet se sitkamer kon slaap. Ons het
die stoele se kussings so in die vorm van ‘n matras
gepak en met geleende komberse kon ons die res
van die nag trotseer. Onnodig om te sê, het ons die
volgende oggend maar moeilik regop gekom…
Almal verdien mos darem om so af en toe bietjie
met verlof te gaan. Ons beurt het ook gekom, ons
sou vir drie weke die tuinroete gaan toer- en-kamp.
Alles was deeglik beplan, ons sou spesifiek in
Februarie gaan want dan is dit nie die Suid-Kaap
se reënseisoen nie en sou ons nie ‘n probleem
gehad het met natreën nie.
Ons is uiteindelik
in die reën uit
Pretoria weg. Ons
het die eerste nag
by die Gariepdam
oorgeslaap in die
tweemantent. Ek
het gedroom hoe
ons aan die Dusi
kanomarathon
“Alles was papnat. Die
enigste droeë plek wat
ons kon kry om ons
koffie te drink, was die
“longdrop”. Ons het
rustig langs mekaar gesit
en ons koffie klaar
gedrink.”
deelneem en nogal voorloop – totdat ek wakker
geword het en besef het dis ons tentjie wat met ons
in die kampterrein ronddryf. Nadat die reën
opgeklaar het, het ons op wonderbaarlike wyse
weer aan die slaap geraak. Ek het gedroom hoe ‘n
vliegtuig in die eerste toring van die Twin Towers
in Amerika vasvlieg. Ek kon hoor hoe stukke van
die toring op die grond val (het later besef dis die
geluide wat my vrou maak as sy vas slaap). Die
oomblik toe ‘n vliegtuig die tweede toring tref, skrik
ek wakker met die geluid van vliegtuigmetaal wat
skeur en mense wat kreun (het later besef die
kreune is die geluide wat my vrou maak as sy uit
‘n diep slaap wakker word). Toe ek ‘n bietjie tot
verhaal kom, het ek besef ons is nie in Amerika nie
en boon-op het die klanke van skeurende
vliegtuigmetaal al meer begin klink soos ‘n gebou
wat gesloop word. Wel, dit was toe ook nie ‘n
gebou wat gesloop word nie, maar wel ‘n tent – en
die drie manne wat om drie-uur in die oggend die