Kamp is Lekker Julie 2018 Tydskrif

link koffie-dinetjie wat so oopskroef in
die middel wat dan water in die
onderste geseelte moet kry en
gemaalde koffie in die tregtertjie in die
middel wat dan weer toegeskroef moet
word, en dan gekook moet word).
‘n Espresso-maker, met ander woorde,
en dís mos koffie! En dis dan net hier
ook waar een van my kamptradisies
inkom: As ek kamp – en nét as ek kamp
– drink ek hom met kondensmelk! OMG
(Oooo My Goeieste), dis vir my lekker!
Die eerste ding in die oggende, (oeps,
tweede ding) is my eerste brouseltjie –
dis nou te sê (met permissie) na die
eerste ôggendpiepie. En dit moet wees
soos die son opkom. Ek staan die son
se goue uur gewoonlik en bewonder
met daai wonderboonbrousel in die
hand. Dan kan die res van die dag maar
kom. ‘n Kamptradisie voorwaar, want by
die huis of by die werk drink ek hom
anders…
Hier by half-elf se kant is dit gewoonlik
weer sulke tyd, en dan natuurlik na
middagete of ten minste so by vier-uur
se kant as mens perabuis die
middagete s’n oorgeslaan het. Koffie
doen my slaappatrone niks! Ek is een
van daardie gelukkige en bevoorregde
mense wat direk voor slaaptyd ‘n koppie
espresso kan drink en dan reguit bed
toe kan gaan vir ‘n nagrus. Kaffeïne het
absoluut geen effek op my vaakword
nie. En dis ook gewoonlik hoe ‘n regteegte
kampdag in goeie tradisie afgesluit
word: met ‘n laaste brousel vir die
dag, en dan kooityd!
So het elkeen sekerlik hulle vooren
afkeure en manierjies en
dingetjies en geite, maar die feit dat
koffie deel uitmaak van kamp is
onbetwisbaar. Met ‘n volgnde briefie
sal ek graag so paar meer tegniese
dinge wil aanraak oor koffie,
byvoorbeeld die roosterproses en
watter invloed dit op die smaak van
die brousel het, maar vir eers wil ek
sê dat kamp vir my sonder koffie
ondenkbaar is. Dis amper soos om
te probeer kamp sonder ‘n
kampvuur! Kan jy jou voorstel? Daar
is nie ‘n manier nie! So, gaan staan
volgende keer gou vir ‘n oomblik stil
met jou eie weergawe van ‘n brousel
in jou hand en op jou stille manier,
besing die lof van die wonderboon,
en bring jou ode aan die beker troos
in jou hand voordat jy dit net drink
en dit sommer maar net as
vanselfsprekend en gelate aanvaar.
Dit is beslis niks minder as ‘n ode
werd nie!
Lank lewe die koffieboon!
Hoe word kitskoffie gemaak?
Kitskoffiepoeier begin as, wel, koffie! Die vraag is
dan nou hoe dit kan verander vanaf ‘n vars
gebroude koppie koffie tot die droë
koffiekrummels of poeier wat ons ken as
kitskoffie? Alles wetenskap!
Daar is, om die waarheid te sê, twee maniere om
kitskoffie te maak.
Een metode behels die proses om vloeibare
koffie deur middel van ‘n baie fyn missproei deur
baie warm, baie droë lug te blaas. Teen die tyd
dat die mikroskopiese druppels al hulle vog
verloor het, bly net die koffie wat nie saam kan
verdamp nie, oor as ‘n poeier. Dit word
bymekaargemaak en verwerk na die eindproduk.
Die tweede metode gebeur deur middel van ‘n
vries-droog proses. Die gevriesde koffie word
deur ‘n proses vanaf die gevriesde fase direk tot
‘n gasfase gedwing. Die vloeistof-fase word
heeltemal oorgeslaan. Dit word dus van
gevriesde fase “ge-vaporize” tot ‘n gas, soos
stoom, sonder dat dit ‘n vloeistof was. Wat
agterbly is dan wat ons ken as gevriesdroogde
(“freeze-dried ”) kitskoffie. Gooi net water by, en
siedaar…
Ongelukkig het beide hierdie prosesse ‘n groot
invloed op die smaak, en kafeïn-inhoud daarvan,
en sintetiese geurmiddels moet gewoonlik
bygevoeg word. Dit is die rede hoekom kitskoffie
nooit na die Ware- Jakob proe nie! Dit is maar net
nie dieselfde ding nie…
‘n Brouseltjie sommer net daar in die bos!