brochure RJAM 2018

Piet le Blanc
Rotterdam, 26 mei 1921 - Rotterdam, 10 december 1996
Piet de Wit, beter bekend als Piet le
Blanc, zat nooit om een statement verlegen.
Hij was een van de opvallendste
kroegtijgers in het Rotterdam van de laat
20e eeuw, maar hij was ook een onderschatte
allround musicus. Hij speelde
alt- en baritonsax in de orkesten van Boyd
Bachman, Joe Andy, de Ramblers en hij
speelde tweede viool in het Amsterdams
Philharmonisch Orkest. Als hij in vorm
was, kwam de hele jazzgeschiedenis
voorbij. De ambitieloze Piet speelde de
ganse avond voor één fles jenever. Hij was
een entertainer en een aartsschnabbelaar
pur sang. Hij wilde de mensen het liefst
vermaken. Piets vader speelde accordeon
en kocht voor hem een ‘toeter’. Piet kreeg
zijn saxofoonlessen van Jan Oosterhout,
die het vijftigjarig artiestenjubileum en de
vijfenzestigste verjaardag van Piet, dat
gevierd werd in het jazzcafé Dizzy, zeer
geëmotioneerd kwam opluisteren. Piets
muzikale carrière begon in de harmonie
van de koek- en suikerwerkfabriek van C.
Jamin in Crooswijk, waar hij werkte aan
de anijsoliemachine. Zijn eerste vaste engagement
was in 1938 bij de Rotterdamse
band The Swing Devils.
Piet werd in 1954 de Nederlandse nummer
één baritonsaxofonist in de poll van
het jazzmagazine Rhythme. Hij werkte
acht jaar voor de Holland Amerika Lijn op
de Statendam en de Nieuw Amsterdam.
Op 30 oktober 1994 werd voor hem een
gala-avond georganiseerd in het oude
Luxor Theater. De fotograaf Carel van
Hees maakte in dat jaar een documentaire
en een boekje over hem getiteld ‘Piet
le Blanc, saxman’. Alhoewel hij vaak over
geld zeurde, had hij liever waardering dan
poen. Piet overleed in de nacht van 9 op
10 december 1996. Er werd gecollecteerd
voor zijn begrafenis. Nog tijdens zijn
ziekbed had zijn vrouw Lies zijn saxofoon
verkocht aan dierenwinkel De Rimboe om
een openstaande rekening te betalen.
Kort na zijn overlijden heeft het Museum
Rotterdam Piets saxofoon teruggekocht
en deze maakt nu deel uit van de collectie.
‘Je krijg zo’n droge muil van dat saxofoonspelen. Dan
ken ik wel piano gaan spelen, maar dan krijg je weer van
die droge vingers.’
Robert van der Kroft
(Haarlem, 11 april 1952)
Tekende de strip Sjors en Sjimmie en
vanaf 1988 Claire het stripverhaal voor
het weekblad Flair. Hij is medeoprichter
van het tijdschrift Zone 5300 en het Cross
Comix Festival. Hij is ook deejay en hij
speelde in de band Zorro.
13