Bijenplanten_web

duizendknoopfamilie 89
Persicaria amplexicaule
Persicaria amplexicaule behoort tot de Duizendknoopfamilie
(Polygonaceae) en heeft bloemen voor de ‘vroege vogels’
onder de bloembezoekende insecten. Al vroeg in de morgen
is er nectar en stuifmeel beschikbaar.
Uit de Himalaya
Persicaria amplexicaule is afkomstig uit het Himalayagebergte,
waar hij voorkomt tot op een hoogte van 3500 meter. De plant
heeft een dikke wortelstok en kan, als de bloei in augustus
begint, een hoogte van anderhalve meter bereikt hebben.
Het is een geschikte tuinplant. Wat de grondsoort betreft is hij
niet veeleisend en na vestiging behoeft hij weinig zorg.
Stengelomvattende bladeren
Persicaria amplexicaule heeft (nog) geen Nederlandse naam.
De naam amplexicaule heeft de soort te danken aan de vorm
van de bovenste bladeren. Ze zijn langwerpig eirond en hebben
een hartvormige voet die de stengel geheel omsluit; amplexor
is Latijn voor omvatten en caulis betekent stengel.
De bladeren onderaan de plant zijn iets breder en hebben
een lange steel, waarvan de voet de stengel ook omsluit.
Aan de bovenzijde zijn de bladeren groen en kaal, aan de
onderzijde blauwgroen en op de nerven behaard. De bladrand
is gewimperd. Het lange vliezige tuitje bij de bladoksels wordt
gevormd door vergroeide steunblaadjes.
Schijnaar
De bloemen staan in kleine bundeltjes in een schijnaar.
De korte bloemsteel wordt omsloten door een tuitje van vliezige
steunblaadjes. Het tuitje van iedere bloem omsluit ook de nog
tot ontwikkeling komende bloemen. In een bundeltje komt
eerst de bloem in bloei die het verst van de centrale as verwijderd
staat. Nadat deze bloem is uitgebloeid verschijnt een
volgende. Daardoor is de totale bloeitijd lang. Tot laat in de
herfst staat de plant nog in bloei. Als we de bloemdelen
opeenvolgend vanaf de buitenzijde bekijken zien we eerst twee
kroonslippen, kielvormig en puntig aan het eind. De daarop
volgende krans heeft drie kroonslippen, die breder zijn en
afgerond. Afwisselend met de kroonslippen staan vijf meeldraden.
Daarbinnen een tweede krans van drie meeldraden.
Ze staan voor de binnenste kroonslippen en tegen de platte
zijden van het driehoekige vruchtbeginsel. Voor de bezoekende
insecten zijn dit de belangrijkste bloemdelen, want behalve
stuifmeel leveren ze ook de nectar. De nectariën liggen
namelijk op de verbrede voeten van deze meeldraden. Op het
groenkleurige éénhokkige vruchtbeginsel staan drie naar
buiten gebogen stijlen, welke evenals de helmdraden en het
bloemdek een rozerode kleur hebben.
Bijenbezoek in augustus
Het drukste bijenbezoek is in augustus waar te nemen.
Al vroeg op de dag, om een uur of zeven, wordt nectar en ook
stuifmeel verzameld. De stuifmeelklompjes zijn blauwachtig
donkergrijs. Soms is de nectar die zich tussen de meeldraden
en het bloemdek heeft verzameld als kleine druppeltjes met
het blote oog te zien. Na het middaguur neemt het bijenbezoek
sterk af. Een enkele bij verzamelt dan nog nectar.
Ondanks het drukke insectenbezoek (behalve bijen ook veel
wespen) wordt er relatief weinig zaad gevormd. Na de bloei
sluiten de bloemdekbladen zich om de rijpende dopvrucht.
De rijpe vruchten hebben een donkere kastanjebruine kleur
en zijn spiegelglad. Het kost moeite ze tussen duim en wijsvinger
vast te houden. Uit het zaad zijn gemakkelijk nieuwe
planten te kweken.
plaat 32. Persicaria amplexicaule
A bloeiwijze; B blad van het onderste deel van de plant; C bloem en
bloemknop; D tuitje van aan elkaar vergroeide steunblaadjes;
E buitenste kroonslip; F binnenste kroonslip; G meeldraden uit
bloemknop; H meeldraden uit geopende bloem; I stuifmeelkorrel
(tricolporaat): 1 polair aanzicht, 2 equatoriaal aanzicht; J stampers;
K vrucht; L nootje; M kiemplant.