Bijenplanten_web

ozenfamilie 173
Wateraardbei (Comarum palustre)
De Wateraardbei behoort tot de Rozenfamilie (Rosaceae).
Hij groeit in ondiep water of op vochtige veengrond en
humusrijke zandgrond. Een belangrijke voorwaarde is dat
het water en de bodem voedselarm zijn. De plant is overblijvend
en heeft een vertakte wortelstok, waaruit zich nieuwe
planten vormen. In ondiep water liggen de wortelstokken op
de bodem of ze zweven. Uit een wortelstok ontwikkelen zich
bebladerde scheuten en bloeistengels. De bladeren zijn
geveerd, met drie tot zeven blaadjes.
hoogde bloembodem. Te beginnen bij de buitenste krans
wijken ze tijdens de bloei uiteen. Nadat het stuifmeel is vrijgekomen,
vallen de helmknoppen af.
Veel nectar
Het nectarium ligt in een ring rond het bolle gedeelte van de
bloembodem en heeft een duidelijk afwijkende kleur: eerst
blauwgroen, later lichtgroen. Er wordt veel nectar geproduceerd.
Dat is goed te zien als de bloemen van insectenbezoek worden
afgeschermd. Op het nectarium zijn dan nectardruppeltjes met
het blote oog waarneembaar. Behalve nectar ver zamelen bijen
ook stuifmeel. De stuifmeelklompjes zijn bruingroen en niet
groot. Blijkbaar wordt er niet veel stuifmeel verzameld.
Vruchtvorming
Na de bloei zwelt de bloembodem en vormt, met de rijpende
vruchtjes (nootjes), een schijnvrucht, net als bij de Aardbei
(Fragaria). Deze valt niet af, maar blijft in de ‘bloem’.
De grote kelkbladen buigen na de bloei naar binnen en sluiten
zich met de kroonbladen om de schijnvrucht. Als de eigenlijke
vruchten rijp zijn, worden deze binnen de omgebogen kelkbladen
opgevangen en van daaruit verspreid, bijvoorbeeld via
het wateroppervlak. Ook vindt verspreiding plaats door dieren
die van de schijnvruchten eten.
Onopvallende bloemen
In het begin van de zomer staat de Wateraardbei in volle bloei.
De tweeslachtige bloemen zijn vijf- tot zeventallig. Tussen het
groen vallen de bloemen niet erg in het oog. Dat komt niet
door de bloemvorm maar door de overwegend donkerrode
kleur van de bloemdekbladen, meeldraden en stampers.
De grote kelkbladen geven de vorm aan de bloem. Ze staan
wijd uiteen, en zijn aan beide kanten behaard. Onder de kelkbladen
zit een korte bijkelk. Tussen de kelkbladen staan de
veel kleinere, onbehaarde kroonbladen.
De bloemen van de Wateraardbei zijn proterandrisch. In een
vijftallige bloem bevinden zich 20 meeldraden en talrijke
vruchtbeginsels. De meeldraden staan in kransen rond het
bolle gedeelte van de bloembodem met de vruchtbeginsels.
Bij het openen staan de meeldraden rechtop tegen de verplaat
74. Wateraardbei
A stengel met bloemen; B blad; C bloem; D meeldraden; E stuifmeelkorrel
(tricolp(or)aat), polair aanzicht; F stamper; G schijnvrucht,
door kelkbladen omsloten; H vruchtjes.