Bijenplanten_web

composietenfamilie 497
Canadese guldenroede (Solidago canadensis)
Het geslacht Guldenroede (Solidago) behoort tot de Composietenfamilie
(Asteraceae) en telt ongeveer 30 soorten, die
bijna allemaal afkomstig zijn uit Noord-Amerika. De Echte
guldenroede (Solidago virgaurea) is inheems in Europa en
komt ook in ons land voor. Alle andere in Europa in het wild
groeiende soorten zijn verwilderd na vanaf het begin van de
negentiende eeuw als sierplant te zijn ingevoerd.
Kruisingen
De vorm van de plant wordt sterk beïnvloed door de groeiomstandigheden,
waardoor de soorten in veel gevallen moeilijk
van elkaar te onderscheiden zijn. Bovendien wordt het vaststellen
van een soort nog bemoeilijkt doordat er gemakkelijk
kruisingen tussen verschillende soorten ontstaan. De in cultuur
gebrachte planten zijn zonder uitzondering hybriden, veelal
verwant aan de Canadese guldenroede. Dit is een tot anderhalve
meter hoge vaste plant met stevige onvertakte stengels.
De afwisselend geplaatste bladeren zijn lancetvormig. Cultivars
afkomstig van de Canadese guldenroede hebben drienervige
bladeren, waarvan de twee buitenste vrijwel evenwijdig aan de
hoofdnerf verlopen. De bladrand is gaaf of iets gezaagd.
Piramidale bloempluim
Aan de uiteinden van de stengels vormen zich in de oksels van
de bladeren de bloeiwijzen. Deze zijn iets gebogen en bestaan
uit naar één richting gekeerde kleine gele bloemhoofdjes.
De okselstandige bloeiwijzen vormen samen een grote
piramidale bloempluim. De hoofdjes hebben langs de rand
vrouwelijke lintbloemen en in het midden tweeslachtige buis-
bloemen. Op het vruchtbeginsel staan pappusharen, die na
zaadrijping wijd uiteen gaan staan en zorgen voor verspreiding
van het zaad door de wind. De witte pappusharen zijn voorzien
van korte stekeltjes.
Bijenbezoek
De Canadese guldenroede bloeit in augustus en september,
een periode waarin de bijenweide op zijn retour is. Op de
bloemen zijn bij gunstig weer praktisch altijd honingbijen
waar te nemen. Er wordt nectar en veel stuifmeel verzameld.
De bloemkroon is kort, waardoor het nectarium onderin de
kroonbuis makkelijk bereikbaar is. Het verzamelen van stuifmeel
begint in de loop van de morgen en duurt tot in de
avond. De stuifmeelklompjes zijn oranje.
Vermeerdering
De Canadese guldenroede stelt weinig eisen aan de grond.
De soort doet het goed op een zonnige plaats, maar neemt ook
genoegen met een plaats in de halfschaduw. Vermeerdering
geschiedt door zaad en door middel van uitlopers. Door de
vegetatieve vermeerdering zijn op korte termijn veel planten te
kweken. Daarvoor moet in de winter of in het vroege voorjaar
de hele wortelkluit uit de grond worden gehaald. Uit elke
uitloper kan zich een nieuwe plant ontwikkelen. Ze kunnen
direct op de plaats van bestemming worden geplant of eventueel
worden opgepot in een stekpotje. Wanneer ze dicht bij
de bijenstand worden gezet kunnen de bijen er ook profijt van
hebben als de vliegafstand wordt beperkt door minder gunstige
weersomstandigheden.
plaat 236. Canadese guldenroede
A habitus bloeiende plant; B stengel met bladeren en bloeiwijze;
C vrouwelijke lintbloem; D tweeslachtige buisbloem; E deel pappushaar;
F stuifmeelkorrel (tricolporaat), polair aanzicht; G vruchthoofdjes;
H nootje met pappus.