Bijenplanten_web

aspergefamilie 43
Oosterse sterhyacint (Scilla siberica)
De Oosterse sterhyacint behoort tot de Aspergefamilie
(Asparagaceae) en is afkomstig uit Midden- en Zuid-Rusland
en Klein- en Voor-Azië. Net als alle andere soorten Sterhyacint
is de Oosterse sterhyacint een plant waarvan de bloemen druk
door bijen worden bevlogen. Vlak voordat de bloei begint,
hebben zich aan de donkerbruine bol drie lancetvormige
bladeren gevormd. Het planten van bolletjes van deze Sterhyacint
loont de moeite, want ieder bolletje levert vier bloeistengels,
elk met twee bloemen.
Beschermd stuifmeel en nectar
Kelk- en kroonbladen zijn niet duidelijk van elkaar te onderscheiden
en we spreken daarom van bloemdekbladen, die in
twee kransen van drie stuks zijn gegroepeerd rond de zes meeldraden
en het vruchtbeginsel. Ze hebben een prachtige blauwe
kleur met in het midden een donkere nerf. Als de bloemen
in volle bloei staan, zien we meestal de onderkant ervan.
De bloemstelen zijn gebogen, waardoor de bloemen als klokjes
hangen. Ze zijn stervormig. Door die stand van de bloemen,
worden stuifmeel en nectar prachtig door de bloemdekbladen
beschermd tegen de regen, die in de bloeitijd in maart nog wel
eens wil vallen.
Stuifmeelklompjes grijsblauw
De meeldraden zijn lintvormig, de kleur is wit, aan de top
overgaand in blauw. Ook de helmknoppen hebben een blauwe
kleur. In de geopende helmknoppen heeft het stuifmeel een
groengele kleur. Merkwaardig is dat de stuifmeelklompjes grijsblauw
van kleur zijn. Misschien wordt de kleurverandering
veroorzaakt door het vermengen van de stuifmeelkorrels met
een beetje nectar. Aan de onderkant zijn de meeldraden sterk
gebogen en liggen in een holletje van de voet van de bloemdekbladen.
Drie van de zes meeldraden liggen in een groef van het
vruchtbeginsel. Op deze plaats komt de nectar uit de tussenschotten
van het driehokkig vruchtbeginsel naar buiten. Als de
nectar niet direct door insecten wordt opgenomen, verzamelt
hij zich in het komvormig gedeelte van de meel draden.
Vermeerdering
Na de bloei verslappen de bloeistengels en komen de rijpende
vruchten op de grond te liggen. De zaden zijn lichtgeelbruin
van kleur. De Oosterse sterhyacint plant zich gemakkelijk
door zaad voort. Dat is niet het geval met de steriele cultivar
met de toepasselijke naam ‘Spring Beauty’. Deze heeft bloeistengels
met doorgaans vier bloemen, die ook groter zijn.
Geschikt onder struiken
De soort is niet kieskeurig wat betreft de grondsoort en is
gemakkelijk te kweken. De bollen moeten vroeg in de herfst
de grond in, omdat de eenjarige wortels zich hoofdzakelijk in
de herfst ontwikkelen. Ze is geschikt als randbeplanting en als
beplanting onder struiken, die tijdens de bloei nog geen blad
hebben. Ook in het openbaar groen vindt dit bolgewas uitgebreide
toepassing. Al dat blauw tussen het frisse groen in maart
is een prachtgezicht. Een beplanting die navolging verdient.
Bij het toepassen van een dergelijke vroeg bloeiende onderbeplanting
kunnen we spreken van dubbel grondgebruik.
Eerst bloeit de onderbeplanting, daarna zijn de stuiken aan
de beurt. Als die struiken dan ook nog voor de bijen aantrekkelijk
zijn, is het helemaal mooi.
plaat 9. Oosterse sterhyacint
A In bloei staande plant; B bloemdekblad met meeldraad; C meeldraden;
D stamper; E dwarsdoorsnede vruchtbeginsel; F stuifmeelkorrel
(monocolpaat), equatoriaal aanzicht; G vrucht; H zaden.