Bijenplanten_web

26.03.2018 Views

126 bijenplanten: nectar en stuifmeel voor honingbijen

wilgenfamilie 127 Katwilg (Salix viminalis) Als de wilgen in bloei staan kunnen de bijenvolken zich goed gaan ontwikkelen. Aan stuifmeel geen gebrek en de hoeveelheid nectar liegt er ook niet om. Helaas kunnen maartse buien roet in het eten gooien, waardoor de oogst voor de bijen gedeeltelijk of soms helemaal verloren kan gaan. Boom of struik De Katwilg behoort tot de Wilgenfamilie (Salicaceae), en wel tot de griendwilgen, die van oorsprong hun groeiplaats in het winterbed van grote rivieren hebben. Van tijd tot tijd kan dit onder water komen te staan. De wilgen langs de waterkant hebben soms veel te lijden van het stromende water, met name van drijvende voorwerpen als ijsschotsen. Als aan de waterkant staande wilgen veel worden beschadigd krijgen de planten de struikvorm. Bij onbelemmerde groei kan een boomvorm ontstaan. Hoger suikergehalte Wilgen zijn op een enkele soort na tweehuizig: de plant heeft òf mannelijke òf vrouwelijke bloemen. De bloemen staan in aarvormige katjes bij elkaar. Wilgenbloemetjes hebben geen bloemdekbladen. Ze ontstaan in de oksels van schutbladen op de steel van het katje. De bloemen van de Katwilg verschijnen vòòr de ontwikkeling van de bladeren. De mannelijke bloemen hebben twee meeldraden met aan de voet een napvormig nectarium. De Katwilg onderscheidt zich van andere wilgensoorten door de lange stijl op een behaard vruchtbeginsel. De stempels zijn gaffelvormig. Het nectarium van de vrouwelijke bloemen is lang en reikt soms tot halverwege het vruchtbeginsel. De suikerconcentratie van de nectar is hoog en kan een waarde van 53 tot 78% bereiken. Over het algemeen heeft iedere plantensoort een eigen constante nectarsamenstelling voor zover het de suikersamenstelling betreft. Bij sommige wilgensoorten is deze echter variabel. De nectar van de mannelijke bloemen van de Boswilg (Salix caprea) bevat meer saccharose dan fructose en glucose tezamen. De vrouwelijke bloemen van deze Wilg produceren nectar waarin fructose en glucose overheersen. Voedselrijk stuifmeel Het is een mooi gezicht hoe de bijen over de helmknoppen lopen en de stuifmeelkorrels in heldergele klompjes verzamelen. Doordat de korrels bedekt zijn met een kleverige substantie blijven ze gemakkelijk aan de beharing van de bijen hangen. Het stuifmeel heeft een hoge voedingswaarde door het hoge gehalte aan stikstof en eiwitten. Het korreloppervlak heeft een netstructuur. Scherpstellen vlak boven het tectum geeft een patroon met donkere mazen te zien (zie plaat), en scherpstellen in het tectum een donker netwerk met lichte mazen. Vermeerdering Wilgen staan erom bekend dat ze gemakkelijk te stekken zijn. Met name griendwilgen laten zich op die manier goed vermeerderen. Voor de bestuiving moeten Wilgen het van hommels en vliegen hebben. Honingbijen dragen niet bij aan de bestuiving omdat ze òf alleen de mannelijke, òf alleen de vrouwelijke bloemen bezoeken. Als het zaad rijp is, splijt het vruchtbeginsel van boven naar beneden open. De zaden zijn van lange haren voorzien, waardoor ze door de wind en door dieren verspreid kunnen worden. De kiemkracht van de zaden is echter van korte duur. Omdat in de zaden het kiemwit ontbreekt, moet de ontwikkeling van de kiem door fotosynthese plaats vinden. Voor het ontkiemen hebben de zaden daarom een licht plekje nodig. plaat 51. Katwilg A twijg met vrouwelijke katjes; B twijg met mannelijke katjes; C blad; D bladknop in de winter; E vrouwelijke bloem; F en G mannelijke bloem met respectievelijk geopende en nog gesloten helmknoppen; H stuifmeelkorrel (tricolpaat), polair aanzicht; I vruchten; J vrucht; K geopende vrucht; L zaad met pluis; M zaad.

126 bijenplanten: nectar en stuifmeel voor honingbijen

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!