Pro Shots Magazine Q1 18

Q1 | 18
KWARTAALTIJDSCHRIFT
NR 1 • DERDE JAARGANG
MAGAZINE
UITGELICHT
ROY MAKAAY
VOETBALSHOP.NL•
MARCEL PEEPER
EN VERDER
AGENDA •
BLIKVANGER

COLUMN
INHOUD
3 Column
4 Mediapartners: Voebalshop.nl - Ron van den Tempel
10 In de media
12 Blikvanger
16 De keuze van: Roy Makaay
24 Achter de schermen: Jasper Ruhe
30 Langs de lijn met: Marcel Peeper
34 De voorlichter: Koen ter Riele - PEC Zwolle
36 Andre Onana
38 Olympische Winterspelen met Henk Jan Dijks
42 10 jaar geleden
45 Sportboek 'Moments' Pim Ras
46 Wij zijn verhuisd
4 12 16 24
Connect with us: www.facebook.com/ProShots
https://twitter.com/ProShotsNL
www.instagram.com/proshots.nl
Verantwoordelijke uitgever: Pro Shots Photo Agency BV, MediArena 2 , 1114 BC Amsterdam
Tel. 020-3379654 , e-mail: info@proshots.nl
Ontwerp & Lay Out:
Idee-Fix, België
SEO optimalisatie:
Microdesign, Scheveningen
Vormgeving:
Martijn Buskermolen, Jasper Ruhé
Vaste medewerkers:
Nicky van Achthoven, Clifford William, Diana van der Meer,
Remko Kool, Nathalie Nuiten
Social Media:
Hasnae Beuker
Eindredactie:
Nico Brekelmans
Hoofdredacteur:
Stanley Gontha
Fotografie:
Pro Shots
Verspreiding:
25.000 e-mail & social media
Het Pro Shots Magazine is bedoeld voor
medewerkers in de mediawereld die
dagelijks gebruik maken van sportfoto’s
uit de database van Pro Shots . Het blad
is uitsluitend als een digitaal bladerbare
PDF te lezen en dus niet in hardcopy
verkrijgbaar. Een kwartaaleditie
heeft tussen de 7 miljoen en 9 miljoen
pageviews (!)
Op 25 juni 1978 speelde het Nederlands elftal de WKfinale
tegen Argentinië. Vlak voor het laatste fluitsignaal
van de reguliere tijd en bij een stand van 1-1, slalomde Rob
Rensenbrink zich door de Argentijnse verdediging. Hij schoot
op de paal. Een paar centimeter naar rechts en Oranje was
wereldkampioen geworden.
Dit Rob Rensenbrink-gevoel overkwam mij op zaterdag 3
februari. Op die avond werd de Zilveren Camera uitgereikt in
het Museum van Hilversum. Voor het eerst in jaren besloot
ik mee te doen aan deze wedstrijd en wel in de categorie
Nieuws Binnenland. Het ging hier om de foto die ik op 14 juli
maakte in Amsterdam Geuzenveld toen een grote menigte
zich verzamelde voor het huis van de familie Nouri. U weet
wel, de foto waarop vader Mohammed Nouri zich uit het
dakraam van een witte Mercedes zich aan de mensen toonde
met zijn handen op zijn borst en zijn hoofd naar de hemel
gericht. De foto ging die avond viraal en is zonder overdrijven
wellicht de meest gepubliceerde nieuwsfoto van 2017
geweest. Nu ben ik niet zo van fotowedstrijdjes, zeker niet
wanneer je wordt aangespoord om vooral mee te doen om
het meedoen.
Toch heb ik besloten het dit keer wel te doen. Immers, hoe
vaak komt het in je werkbare leven als fotojournalist voor, dat
je verslag hebt kunnen doen van een iconisch moment. Is dat
niet de essentie van mijn beroep als journalist? Welnu………….
toen ik die 3e februari de eerste prijs in de categorie Nieuws
Binnenland kreeg toegekend, tikte de hartslag met gemak de
120 aan. Niet zo zeer vanwege deze prijs, wel van wat daarna
nog zou komen. Als je namelijk in de finale zit, wil je ook voor
de ultieme hoofdprijs gaan: de Zilveren Camera.
Ik moest het opnemen tegen de 8 winnaars van de andere
categorieën. Helaas mocht het niet zo zijn. Vlak voor de klok
van 11 uur, werd met een Idols-achtig gevoel voor drama,
de winnaar bekend gemaakt. Het werd Chris Keulen die een
fotoreportage maakte over dementie, geschoten in zwart wit
en gemaakt in de jaren 2015, 2016 en 2017. Ik had best wel willen
verliezen van een omgevallen palmboom in Sint Maarten, of
een Turkse minister in Rotterdam die door de politie wordt
tegen gehouden. Foto’s die het nieuws veelvuldig haalden en
tenminste iets vertellen over het jaar 2017. Het werd dus een
serie die nergens eerder was gepubliceerd en dat voelde raar.
Heel raar.
Daarom had ik ook zo’n dubbel gevoel, met een prijs die niet
voelde als een prijs. Hoe goed de complimenten ook bedoeld
zijn, het verandert niks aan dit gevoel. Wat dat betreft hoop
ik dat alle vergelijkingen met Rob Rensenbrink hier stoppen.
Hij moet immers al 40 jaar uitleggen waarom hij het NIET is
geworden.
Stanley Gontha
2
3

MEDIAPARTNERS
VOETBALSHOP.NL
RON VAN DEN TEMPEL
Voetbalshop (onderdeel van The Badge
Company in Woerden) is uitgegroeid tot de
grootste online voetbalretailer in de Benelux.
Het bedrijf met 50 werknemers speelde tijdig
in op de veranderende markt en lanceerde
een succesvolle webshop onder de naam
voetbalshop.nl. Essentieel voor het vergroten
van de naamsbekendheid is het inzetten van
social media.
Logisch dat hiervoor de samenwerking wordt
gezocht met de grote merken Adidas en Nike.
Daarom worden voetballers met regelmaat in
het licht gezet wanneer er weer een nieuwe
voetbalschoen uitkomt. Medeverantwoordelijk
hiervoor is Ron van den Tempel, hij nam twee jaar
geleden de uitdaging aan om het merk Voetbalshop
naar een hoger level te duwen.
Door: Clifford William
Foto's : Stanley Gontha
4
“WE HEBBEN MET EEN GENERATIE KIDS TE MAKEN DIE NIET
BETER WEET DAN DIT SOORT SPULLEN ONLINE TE BESTELLEN.”

MEDIAPARTNERS
INTERVIEW MET RON VAN DEN TEMPEL
Hoe lang werk je voor Voetbalshop.nl?
"Ik ben hier twee jaar geleden binnengekomen
als online marketeer, verantwoordelijk voor
het begeleiden van de campagnes. We weten
ruim van tevoren wat er is ingekocht en welke
ondersteuning wij kunnen verwachten van de
merken. Hier richt je dan je plannen op in, hoe je
het gaat vertalen naar de markt. Ik heb in deze
korte tijd best al wat nieuwe dingen kunnen
inbrengen. Bijvoorbeeld de fotografie die we
nu zelf in huis doen met mijn collega Kevin
Compeer. Samen hebben we er behoorlijk
wat tijd in gestoken om de productfotografie
naar een hogere level te krijgen, ook met
het inzetten van modellen. Kevin is speciaal
hiervoor zelfs een fotografie opleiding gaan
volgen. Hij is nu meer fotograaf dan marketing
medewerker.”
Hoe groot is jullie fanbase op social
media?
"Wij zijn in Nederland en in Belgie apart
zichtbaar met @voetbalshopnl en
@voetbalshopbe, vooral op Facebook met 75
duizend volgers in Nederland en 28 duizend in
België. Instagram komt er langzaam aan met nu
50 duizend volgers in Nederland en 3 duizend
in België. Acties die het goed doen zijn die met
gesigneerde voetbalschoenen en shirts. Met
de hieraan gekoppelde winacties die mensen
moeten delen, realiseren wij een groot bereik.
Daar maken wij toch echt het verschil. Jonge
mensen willen zich graag identificeren met een
voetballer die vaak net zo jong zijn. Zo hebben
wij blogs gemaakt met Steven Bergwijn,
Jeremiah St Juste en Justin Kluivert. Wat wij
doen is dat wij de merken waarvan wij veel
producten hebben ingekocht benaderen om
“hun spelers” in te zetten in onze campagnes.
Door het stellen van leuke vragen en de mooie
fotografie erom heen, kunnen wij de artikelen
mooi onder de aandacht brengen. Adidas
en Nike hebben een belang bij een goede
zichtbaarheid van het product. Wij willen
vooral laten zien dat deze producten bij ons
te koop zijn.”
Hoe heeft voetbalshop.nl zich
ontwikkeld?
“Ik hoor weleens verhalen van vroeger,
zendingen die binnen kwamen. Je moest alles
zelf uitpakken, spullen in een doos stoppen,
verzendsticker erop en bij wijze van spreken
ging je het pakketje nog zelf afleveren bij
de klant. De schaal is inmiddels zo vergroot
dat je dit alleen maar kunt doen met goed
geautomatiseerde processen.
Voetbalschoenen, trainingspakken en
voetbalshirts, dat zijn de voornaamste
producten. Feitelijk alles wat met voetbal te
maken heeft, dus ook scheenbeschermers,
slidingbroekje, slippers en tape. Daarnaast
beheren we ook de fanshops van een aantal
voetbalclubs zoals PSV, NEC, NAC en de
Graafschap. Je bestelt producten via hun
website maar de opslag en verzending gebeurt
hier vanuit het magazijn in Woerden. Op een
drukke dag kunnen er zo maar 1.500 pakketjes
de deur uit gaan.”
Hoe gebruiken jullie de foto’s van de Pro
Shots website?
"Wij zoeken vaak op speler als we weten dat hij
op het nieuwste model schoen heeft gespeeld.
Die foto’s gebruiken we in een e-mail of een
uiting naar onze klanten. We hoeven Pro Shots
er ook nooit om te vragen, we loggen in op de
database en meestal vinden we wel wat we
zoeken.”
Vertel eens iets over teamsports.
“Voetbal teamwear is een concept om
verenigingen te voorzien van complete tenues.
Shirts, broekjes, kousen en trainingspakken etc.
Wij ontzorgen de clubs als het ware. Als je als
lid van een vereniging je tenue bij ons bestelt,
dan heb je het de volgende dag in huis. Ook
hier geldt weer dat wij de voorraad, de opslag
en de verzending regelen. Dit soort deals
maken wij exclusief met verenigingen, je kan als
voetballend lid van de club je eigen shirt niet
meer bij de lokale sportzaak kopen. Maar weet
je….. we hebben met een nieuwe generatie
‘kids’ te maken, die niet beter weet dan dat je
dit soort spullen online koopt. Bovendien kan
je bij ons twee maten bestellen met het gratis
retourrecht van de maat die je niet past. Clubs
waaraan wij leveren zijn o.a. Leonidas, Kampong,
SV Houten en AFC Amsterdam. De teller staat
nu op 22 verenigingen met de ambitie om in
drie jaar 70 verenigingen als vaste partner te
mogen begroeten. Consumenten denken vaak
dat Nike en adidas de dure merken zijn, maar als
je kijkt naar de andere merken voor teamwear,
dan is het prijsverschil er vrijwel niet. Qua
uitstraling en imago is het super professioneel
en voor de spelers is het natuurlijk geweldig
om in Adidas of Nike teamkleding te spelen.
Ook kunnen wij shirts voorzien van namen en
rugnummers, dat doen we allemaal zelf in huis.”
7

8
9

IN DE MEDIA
10
11

BLIKVANGER
AIDA ! Un nombre muy bonito…..
De naam doet denken aan een groot gevaarte, een
cruiseschip die de Rotterdamse haven aan doet. Niet aan
een elegante Spaanse schone, zoals de vrouw van WillemII
speler Fran Sol. Weet iemand het Spaanse woord voor
‘bofkont’ ? De sympathieke aanvaller heeft bij uitstek de
ideale provincie uitgekozen. Brabantse nachten zijn immers
lang.
Foto: Toin Damen
12
Foto: Stanley Gontha
13

14
15

DE KEUZE VAN
ROY MAKAAY
Roy Makaay speelde voor Vitesse, Tenerife, Deportivo la Coruna en
Feyenoord. Hij droeg 43 keer het shirt van Oranje. Absoluut hoogtepunt zijn
de 4 jaar bij Bayern Munchen. Hij werd er twee keer kampioen. Toch was
het kampioensschap van Spanje met Deportivo la Coruna in 2000 van een
grotere orde. Om met die club de suprematie van Madrid en Barcelona te
onderbreken, was ook al in die tijd heel bijzonder.
We nemen kort een aantal foto’s door uit de loopbaan van de openhartige
Wijchenaar. Of hij het moeilijk vond om zijn profloopbaan niet bij NEC maar
bij aartsvijand Vitesse te beginnen? “Nee joh, ZIJ vonden mij toch niet goed
genoeg.”
Door: Clifford William
Foto: Stanley Gontha
16
17

ROY MAKAAY
DE KEUZE VAN
Vitesse
“Ik was 14 toen ik bij Vitesse kwam. Bert Jacobs
had me zien spelen in een stagewedstrijd. Ik
kon al naar VVV maar zag het niet zo zitten om
op die leeftijd op een neer te reizen naar Venlo.
Nu kom ik uit Wijchen en het had dus voor de
hand gelegen dat ik voor NEC zou spelen, alleen
vond NEC mij niet goed genoeg. Daarom heb
ik er ook nooit moeite mee gehad dat ik voor
de aartsrivaal in Arnhem ging spelen. ZIJ vonden
mij toch niet goed genoeg, ja toch? Je kan het
je niet meer voorstellen, maar Bert Jacobs gaf
als hoofdtrainer van het eerste elftal ons op
zaterdag veldtraining. De B1 deed hij er even
bij. Bij Vitesse heb ik in het eerste gespeeld met
o.a. en Theo Bos en Philip Cocu. In Arnhem heb
ik ook veel getraind om tweebenig te zijn. Ik
weet niet of je tweebenigheid nou in je moet
hebben of niet, maar je kunt er wel veel op
trainen. Wat je in ieder geval niet kunt leren is
om op het goeie moment op de juiste plaats
te staan, dat moet in je zitten."
Tenerife
“Ik was 22 toen ik naar het buitenland ging. Dat
vond men toen al jong, maar kijk eens hoe jong
ze nu al gaan. Ik had zelfs al een jaartje eerder
kunnen vertrekken, maar toen Leo Beenhakker
als trainer werd aangesteld drong hij bij mij aan
om nog een jaartje te blijven. Het was prettig
dat ik samen met Ferdie Vierklau de stap naar
Spanje maakte. Tenerife had net een goed
seizoen gedraaid en zat vol ambities. Helaas is
het anders gelopen. Het eerste jaar bleven we
er nog net in, het seizoen daarna degradeerden
we.”
Deportivo la Coruna
“Tenerife had het geld hard nodig, dus werkten
ze graag mee aan mijn transfer naar Deportivo.
Er ging een teammaatje met mij mee naar
Noord-Spanje, Jokanovic, een Serviër. Aan het
einde van het seizoen keken we elkaar aan.
Raar dat we een jaar geleden degradeerden
met Tenerife en nu samen kampioen zijn
met Deportivo. Het was een ontlading,
iedereen weet dat ze in 1995 het Spaanse
kampioenschap verspeelden door een gemiste
penalty in de laatste wedstrijd. Werd het
alsnog het Barcelona van Cruyff, Koeman en
Romario. Ik heb er uiteindelijk 4 jaar gespeeld
met o.a. een goede uitwedstrijd in mijn laatste
seizoen tegen Bayern Munchen. Dat heeft mij
denk ik de transfer opgeleverd naar Beieren.”
Bayern Munchen
“Vanaf dag één krijg je al mee dat je niet mag
winnen, maar dat je MOET winnen. Ze hebben
de bekende Mia san mia. Wij zijn wij. Eens
een Bayern speler, altijd een Bayern speler. Ik
word nog steeds uitgenodigd om met een
elftal oud-spelers mee te doen aan allerlei
liefdadigheidswedstrijden. Binnenkort tegen
Liverpool. Dat de Bundesliga aan spanning
inboet omdat Bayern steeds kampioen wordt,
tsja daar kunnen zij toch niets aan doen. In
mijn tijd lag het iets dichter bij elkaar. In mijn
eerste jaar werd Werder Bremen kampioen,
in mijn laatste jaar Vfb Stuttgart. Bayern is een
hele grote en hele warme club. Dat merk je
vooral bij de jaarlijkse Oktoberfesten. Soms
lijkt het alsof spelers twee weken achter elkaar
feestvieren, maar in feite is het maar één
zondag na een wedstrijd en vanuit de club
georganiseerd. Fotografen hadden 10 minuten
de tijd om hun plaatje te schieten. Het publiek
ziet twee weken lang dezelfde foto’s."
Feyenoord
“De keuze om naar Nederland terug te gaan
was een hele bewuste. Ik kon namelijk nog naar
een andere buitenlandse club, maar ik wilde
perse naar huis. Ik was inmiddels 32. Giovanni
van Bronkhorst en ik hadden mede de rol om
de ‘Wijnaldums en de Fers’ van deze club te
begeleiden in hun ontwikkeling. Als Gio hier
niet was gekomen was ik ook niet gekomen,
andersom volgens mij ook niet. Ik werk nu 8
seizoenen als trainer bij Feyenoord, waarvan
de laatste 3 als spitsen-trainer. Hartstikke leuk
om te doen, vooral de focus om spitsen beter
te maken. Dylan Vente bijvoorbeeld, die ik als
trainer van de D1 in mijn elftal had. Of ik hogere
ambities heb als trainer ? Nee hoor, voorlopig
niet.”
Nederlands elftal
“Ik debuteerde in 1995 onder Guus Hiddink
in een uitwedstrijd tegen Wales. Ik heb twee
eindtoernooien mogen meemaken, het EK
2000 en het EK 2004. In 2000 scheurde ik een
dag voor de halve finale mijn enkelbanden af.
Een paar uur na de operatie in het AMC vroeg
ik aan de arts of ik de wedstrijd tegen Italië in
het stadion mocht gaan kijken. Vond hij niet
zo’n goed idee. Het was de wedstrijd van de
gemiste penalty’s. Gelukkig speelden we het
penalty-syndroom in 2004 van ons af in de
kwartfinale tegen Zweden. Ik benutte daar
in Portugal de vijfde penalty. Arjen Robben
maakte het af.”
18
19

DE KEUZE VAN
ROY MAKAAY
BAYERN MUNCHEN
“De jaarlijkse Oktoberfesten. Soms lijkt het alsof spelers twee weken
achter elkaar aan het bier zitten, maar in feite is het maar een zondag na
een wedstrijd. Fotografen hadden 10 minuten de tijd om hun plaatje te
schieten. Het publiek ziet twee weken lang dezelfde foto’s.”
NEDERLANDS ELFTAL
“Gelukkig speelden we het penalty-syndroom in 2004 van ons af
in de kwartfinale tegen Zweden. Ik benutte daar in Portugal de
vijfde penalty. Arjen Robben maakte het af.”
VITESSE
20
DEPORTIVO LA CORUNA
“Er ging een teammaatje met mij mee van Tenerife naar Deportivo
la Coruna, Jokanovic, een Serviër. Aan het einde van het seizoen
keken we elkaar aan. Raar dat we een jaar geleden degradeerden met
Tenerife en nu samen kampioen zijn met Deportivo.”
“Ik kom uit Wijchen en het had dus voor de hand gelegen dat ik voor
NEC zou spelen, alleen vond NEC mij niet goed genoeg. Daarom heb
ik er ook nooit moeite mee gehad dat ik voor de aartsrivaal in Arnhem
ging spelen.”
FEYENOORD
“Ik kon nog naar andere buitenlandse clubs, maar ik wilde perse naar huis.
Ik was inmiddels 32. Giovanni van Bronckhorst en ik hadden een beetje
de rol om de ‘Wijnaldums en de Fers’ van deze club te begeleiden in hun
ontwikkeling.”
21

22
23

ACHTER DE SCHERMEN
Jasper Ruhe
Jasper Ruhe wordt intern alom geprezen
door zijn collega-fotografen. Niet alleen
is hij een ervaren fotograaf die het
klappen van de zweep kent, maar hij is
binnen het bedrijf ook verantwoordelijk
voor de techniek en de database. Voor
elke vraag moet hij een antwoord zien
te vinden.
Iedere maandag wordt er op kantoor
met 5 man gewerkt aan het opschonen
en aanpassen van het binnengekomen
Europese beeldaanbod. Foto’s die in het
weekend geautomatiseerd door buitenlandse
persbureaus naar de database van Pro Shots
zijn verstuurd zodat klanten snel aan hun foto’s
kunnen komen. Deze werkzaamheden liggen
onder de verantwoordelijkheid van Jasper
Ruhe.
Door: Clifford William
24
25

ACHTER DE SCHERMEN
INTERVIEW MET
Jasper Ruhe van PRO SHOTS
“ACHTERAF VRAAG IK ME NOG WEL EENS AF WAAROM IK ZONDAGAVOND OP EEN
DONKER INDSUTRIETERREIN FOTO’S ZAT TE BEWERKEN.”
26
20 jaar alweer bij Pro Shots?
“Niet helemaal waar natuurlijk, we bestaan
pas 17 jaar. Ik liep als student van de MTSfotovakschool
Ede stage bij fotopersbureau
Cor Mooy en even later kwam ik terecht bij
Stanley Gontha en zijn bedrijf BS Promotions,
ook een fotopersbureau. Dus ja, ik ken Stanley
Gontha al 20 jaar. Ondertussen had ik ook een
deeltijdbaan bij Illustrious Images in Amsterdam
waar ik voor het eerst te maken kreeg met
foto databases. Dit bedrijf was zijn tijd ver
vooruit met verbindingen die via de satelliet
en later ISDN liepen. Snel internet was er nog
niet. Toch hebben ze het niet gered, ik denk
omdat de twee eigenaren elk toch een andere
weg in wilden slaan.”
Inmiddels had je de smaak te pakken.
“Ik kreeg een baan aangeboden bij ABC Press,
toen een gerenommeerd persbureau in
Amsterdam met mooie collecties uit Amerika.
O.a. Magnum, Time and Sports Illustrated
werden door ABC Press vertegenwoordigd,
niet de minste namen natuurlijk. Het was nog
een beetje ouderwets eigenlijk. Al het binnen
gekomen beeld -zo’n tienduizend per dagmoest
ik sorteren en ik moest ervoor zorgen
dat de juiste selecties werden klaargezet voor
de afdeling verkoop. Er was toen nog geen
database zoals we dat nu kennen. Ik werd
gevraagd om dat daar juist te helpen opzetten.
We zaten met 10 man op kantoor, die kosten
waren gewoon te hoog denk ik. ABC Press
heeft het uiteindelijk niet gered en ze trokken
de stekker eruit voordat het failliet zou gaan.
De bedrijven Sunshine, Hollandse Hoogte en
RBP hadden een concurrent minder”.
Jammer?
“Zeker. ABC zat op de Oudezijds Voorburgwal,
hartje Amsterdam. Ik vond het werk gewoon
erg leuk. Ondertussen was de digitalisering
in volle gang en toen de eigenaar van BS
Promotions mij vroeg of wij niet samen ook
een persbureau konden starten met een
eigen beeldbank, heb ik gezegd dat ik dat wel
wilde gaan uitzoeken. Met twee man was
het een beetje mager en dus zochten we er
nog iemand bij uit het zuiden. Dat werd Paul
Roling uit Maastricht en zo zijn we Pro Shots
begonnen.”
Geloofde je in het concept van een
Sportfotopersbureau?
“Ja, het was er eigenlijk nog niet. Er was 5
maanden eerder een bedrijf gestart met
voetbalfoto’s en dat was Pics United. Pro
Shots vond die basis veel te smal en wilde alle
sporten die ertoe deden voor de Nederlandse
markt gaan volgen. Pics United heeft het niet
gered, die bestaan niet meer.”
Werd eerst alles van huis uit gedaan?
“We hadden al vrij snel besloten om vanuit
kantoor te gaan werken, in eerste instantie
een pand op een industrieterrein in Almere.
Achteraf vraag ik me nog wel eens af
waarom ik daar zondagavond op een donker
industrieterrein foto’s zat te bewerken. Wij
wilden in het begin controle hebben over wat
er binnenkwam van onze nieuwe fotografen
voordat het online ging. Maar dat had ook
toen al best via de laptop thuis gekund. Het
gangbare model van Apple was de Mac8400
, een loeizwaar desktop model. Browsen op
het internet deed je nog met Altavista en
Netscape. Google bestond nog niet.”
Wat was het leukste van die beginjaren?
“Ik beleefde vooral plezier aan het fotograferen
zelf. In die tijd was de standaard dat wij bij
elke wedstrijd in de Eredivisie 5 foto's na de
wedstrijd online zetten in een formaat van 10 x
15 cm. Nu zitten wij altijd met twee fotografen
langs de lijn en staan er al 5 foto's online voordat
de wedstrijd begint.”
Je bent zelf eigenlijk meer dan een
voetbalman?
“Ik vind hockey leuk en vooral American
Football. Vanaf 1997 was ik de huisfotograaf
van de Amsterdam Admirals. Deed dus ook de
uitwedstrijden in Europa en ik mocht elk jaar
mee voor het trainingskamp in Florida. Zoals
met alle sporten moet je een gevoel hebben
voor het spelletje. Wil je idee hebben of ze
een ‘running game’ of een ‘passing game’ gaan
spelen, dan moet je bij wijze van spreken van
kleins af aan betrokken zijn bij het spelletje.
Ik koos er altijd voor om heel gericht op de
aanvallers, de verdedigers of de quarterback te
focussen.”
27

28
29

LANGS DE LIJN MET
MARCEL PEEPER
“IK HAD GEEN IDEE DAT ER
ZO VEEL BIJ KWAM KIJKEN.”
Er zijn fotografen die een aardig balletje kunnen trappen
maar nooit op Eredivisie-niveau hebben gespeeld. Maar
hoe zit dat andersom? We namen een proef op de som en
nodigden Marcel Peeper uit om naast onze fotografen de
wedstrijd Ajax - ADO in beeld te brengen. Met apparatuur
van Pro Shots, dat dan weer wel. “Ik ben vaak in Spanje,
daar maak ik veel foto’s maar voor de rest doe ik er niet
zo veel mee. Wel leuk hoor om dit eens een keer te doen,
alleen jammer dat we zo’n ijskoude dag hebben uitgekozen,
hahaha.”
Foto: Stanley Gontha
30
31

Ben wel een beetje trots op deze
foto, Justin Kluivert probeert met
een omhaal te scoren. Dat lukte niet,
maar mijn foto wel. Hij hangt echt in
de lucht.
Trainer Erik ten Hag kwam naar mij toe in de
perskamer. Hij dacht echt dat ik nu in de media
werkzaam was. We hebben begin jaren 90 nog
samen gespeeld bij FC Twente. Mooie tijd, Erik
was altijd heel serieus met zijn vak bezig. Toen al.
Er was me verteld dat je alles
moet proberen vast te leggen,
fans op de tribune en zo. Dit is
ook een fan, toch?
“De perskamer van de Arena is geen
onbekend terrein voor me. Ik ben
rapporteur van de Telegraaf en geef
cijfers aan de spelers voor de krant
van maandag. Maar ja, dan zit je hoog
op de tweede ring, achter een tafeltje
op de perstribune. Dit is toch wel
anders zo met je neus op het veld.”
"Als voetballer heb ik me nooit
beziggehouden met fotografie. Ik
ben natuurlijk vaak geinterviewed
als speler en dan werd er een foto van je
Hakim Ziyech, zo’n goeie voetballer
en zo veel balverlies, ik las later dat het een record
was. 47x verloor hij de bal, was sinds 2010 niet meer gebeurd.
gemaakt. Maar ik heb dan ook veel clubs gehad. Ajax,
Haarlem, Twente, FC Groningen plus een buitenlands
avontuur bij Lokeren en SV Wuppertal.
Natuurlijk word ik nog steeds herinnerd
aan mijn kortstondige optreden in
het Nederlands elftal. Dat was in 1990.
Na 10 minuten werd ik bij een tackle
zo zwaar geraakt dat ik een dubbele
beenbreuk opliep. Dat was dus mijn
interlandcarriere.
Tegenwoordig doe ik veel aan Foot-golf,
een voetbalvariant van het gewone Golf
op echte 18-holes banen met een put
die uiteraard een veel groter gat heeft
dan normaal. Ik behoor tot de top van
Nederland als ik zo eerlijk mag zijn.
Maar vergis je niet hoor, als je drie
dagen achter elkaar op een 18-holes
baan hebt getrapt, dan voel je dat
in je benen. Maar het is heerlijk man,
vaak spelen we op banen in Spanje.
Een beetje mijn tweede land, mijn
familie heeft daar al jaren een huis aan
de Costa Blanca. Ben daar dus ook
een paar weken per jaar.
Na de wedstrijd zoekt ADO-speler
Wilfried Kanon Ajacied Andre Onana op.
Om te troosten denk ik, het kampioenschap
is nu wel zo’n beetje gespeeld. Ze
komen allebei uit Kameroen.
Echt lastig, ik moest me concentreren
op een rood puntje in de zoeker van
de camera. Dat is waar je op scherp
stelt als er een speler in beeld is. David
Neres haalt uit maar ik zie nu dat de
achtergrond scherp is, hij niet..
32
33

DE VOORLICHTER
KOEN TER RIELE - PEC ZWOLLE:
"IK HEB TOCH MAAR MOOI IN DE
KLEEDKAMER GESTAAN NA EEN
GEWONNEN EN EEN VERLOREN
BEKERFINALE."
34
Foto: Niels Boersema
Hij woont op een paar minuten afstand
van het stadion, kan dagelijks op zijn fiets
naar zijn werk. Samen met een grotendeels
vrijwillig team heeft Koen te Riele (33 jaar)
de perszaken keurig op orde bij huidig
hoogvlieger PEC Zwolle. “Onderdeel(tje)
van de emotie van een sportteam zijn is
echt prachtig.”
PEC Zwolle heeft nooit een tekort aan foto’s
van het elftal, met drie clubfotografen (Henry
Dijkman, Martijn Kleingeerts en Peter Boitelle)
is de club ruim voorzien van mogelijkheden op
het gebied van beelden. Koen Wte Riele: ‘Wij
hechten veel waarde aan goede fotografie.
Het is elke keer weer de verpakking van je
boodschap. Berichten met mooie foto’s en
video’s vallen veel meer op en worden dus
ook meer gezien. We versturen nu haast geen
tweet meer zonder passende foto. Onze
fotografen zijn vrij om de wedstrijd naar eigen
inzicht vast te leggen, alleen geef ik links en
rechts wel wat aandachtspunten mee. Zoals
spelers van wie we extra materiaal nodig
hebben of sfeerfoto’s vanuit verschillende
hoeken van het stadion voor bijvoorbeeld
flyers of andere marketinguitingen.’
Sinds 2013 is Koen te Riele werkzaam voor
PEC Zwolle, “Als zevenjarige namen mijn opa
en oom mij mee naar een wedstrijd en toen
was ik meteen verkocht. Ondanks dat ik op
afstand woonde in Huizen en al mijn vriendjes
voor Ajax waren (jaren 90), bleef Zwolle mijn
club. Dat bouwde zich langzaamaan steeds
meer uit, zo werd ik seizoenkaarthouder en
ging steeds vaker uitwedstrijden bezoeken.
Op een gegeven moment ben ik een column
gaan schrijven voor een supporterswebsite.
Die verhalen werden ook door de club gelezen
en ze vroegen toen of ik in het vrijwillige
redactieteam wilde plaatsnemen voor het
houden van interviews in de magazines. Na mijn
studie Management, Economie & Recht en mijn
bachelor communicatiewetenschappen aan
de UvA ben ik een eigen tekstbureau gestart
genaamd De Schrijfmachine en werkte ik een
jaar op de communicatie-afdeling van SITA. Na
het kampioenschap van de Jupiler League van
PEC Zwolle werd ik gevraagd om bij de club te
komen als full time redactielid, verantwoordelijk
voor de berichtgeving op de website en in de
magazines en programmaboekjes. Een jaar later
werd ik persvoorlichter.”
Koens officiële titel is Perschef en Manager
Communicatie & Media, een aardig
veelomvattende job. Is dat bij een groeiende
club als PEC Zwolle nog wel te doen? ‘Het is een
prachtjob! Meer dan fulltime, dat logischerwijs
wel, maar als sportgek is het mooi om voor
je werk met topsporters te werken. Ondanks
mijn eigen beperkingen als voetballer, heb ik
toch maar mooi in de kleedkamer gestaan.
Door: Natalie Nuiten
na een gewonnen en een verloren bekerfinale.
Die emotie en daar een onderdeel(tje) van uit
mogen maken, is echt prachtig. Gelukkig heb ik
in de persoon van Paul Schrijver een hele fijne
collega op de afdeling met wie ik kan lezen
en schrijven. Ook hebben we een vrijwillig
redactieteam dat ons ondersteunt met de
hardcopy uitingen van de club en werken we
veel met stagiairs. Zeker gezien de digitaleontwikkelingen
in het communicatielandschap,
heb je simpelweg steeds meer handjes nodig
om bijvoorbeeld alle social media kanalen in
beweging te houden.
“Bij een relatief kleinere club lopen nu eenmaal
minder werknemers, dus wordt er van de
medewerkers die er zijn een echte handson
mentaliteit gevraagd. Op het gebied
van communicatie vind ik dat persoonlijk
erg prettig, want zo heb je feeling met het
vakgebied. Social media is heden ten dage
van onschatbare waarde, zo bepalend voor
het beeld dat de buitenwereld heeft van de
club. Dit kun je mede door je eigen manier
van communiceren beïnvloeden. Een ideale
manier om de achterban te informeren en
te entertainen over alles wat er bij de club
plaatsvindt. Zo vind ik het bijvoorbeeld sterk
dat onze voorzitter Adriaan Visser elke maand
een column schrijft (op website en social media
te lezen) voor de achterban. Consequent
elke maand, dus niet enkel wanneer het een
goednieuwsshow is of als de club ‘in brand
staat’, onze aanhang wordt meegenomen in
de dagelijkse gang van zaken. ’
PEC Zwolle ontwikkelt zich geweldig, al jarenlang
natuurlijk maar dit jaar valt de ploeg wel heel erg
vaak op door het goed verzorgde aanvallende
spel. Een organisatie moet achter de schermen
vaak mee in de ups-and-downs, soms lastig,
vaak heel mooi. Te Riele: ‘Het is prachtig om
te zien hoe snel de club stappen zet en hoe
PEC Zwolle leeft in stad en regio. Een paar jaar
geleden zag je zelfs op de wedstrijddag amper
mensen met sjaals en shirtjes, terwijl je nu ook
op niet-wedstrijddagen werkelijk waar overal
in stad en regio mensen ziet die het logo met
trots dragen.’
De media wil in hoogtijdagen ook ineens veel
meer. Een goede relatie met de journalisten is
dan hard nodig om dit in goede banen te leiden.
‘Je hebt elkaar nodig en dus hecht ik altijd veel
waarde aan de band met onze vaste volgers.
Ze zijn altijd welkom bij PEC Zwolle. Je merkt
wel dat nieuws steeds sneller gebracht wordt.
Een vaag gerucht wordt daardoor nu veel
eerder als nieuws gebracht dan enkele jaren
geleden. Hoe raar het wellicht ook klinkt, maar
ik kan daar wel van genieten. Het hoort immers
bij de hectische wereld van de voetballerij en
het versterkt zelfs onze eigen kanalen. Je merkt
namelijk dat de achterban steeds meer waarde
hecht aan onze eigen platformen onder de
noemer: ‘als het daar staat, weten we dat het
echt voor de volle 100% rond is’.”
35

ANDRE ONANA:
DE ONTEMBARE DOELMAN
Kalmeren
Carlo & Peter
We helpen hem nog even herinneren aan de
weken dat hij zijn zinnen had gezet op een
transfer. Weg uit Amsterdam, terug naar Spanje.
Onana (“Yes, I remember…”) was het spelen in
Jong Ajax op gure maandagavonden spuugzat.
Hij wilde in de spotlights staan. Hoe groter het
stadion, hoe beter zeg maar. Het was Ajaxdirecteur
en oud-keeper Edwin van der Sar
die de jonge goalie kalmeerde. De Afrikaanse
tiener moest geduld hebben en rustig blijven.
Zijn tijd kwam nog wel. Van der Sar sprak uit
eigen ervaring.
Champions League
Om eerlijk te zijn spreekt André Onana liever
over een geweldig seizoen dan over een
geweldig jaar. Na het succes volgde immers
de deceptie. Of zoals hij het zelf noemt: the
fall down. “De uitschakeling in de Champions
League, zonder een wedstrijd te verliezen. De
dubbele nederlaag tegen Rosenborg, waardoor
we niet eens aan de Europa League mochten
deelnemen. Nota bene drie maanden na de
finale in Stockholm! Het was een klap in het
gezicht, alsof alles voor niets was geweest.
Niemand herinnerde zich nog de glorieuze
wedstrijden tegen Schalke en Lyon.” Het heeft
hem zichtbaar geraakt. Na een korte stilte:
“Maar dat is het leven hè. Je moet nooit denken
dat je er al bent. Je moet altijd scherp blijven.
Zeker als voetballer.”
Schalke - Uit
Aan welke wedstrijd hij de beste herinneringen
bewaart? Zonder aarzeling: “Schalke away! De
return van de kwartfinale. Het was niet onze
beste wedstrijd van het seizoen. Bij lange na
niet zelfs! Maar de manier waarop we ons
kwalificeerden, de euforie die na het laatste
fluitsignaal losbarstte op het veld, dat was iets
ongelooflijks. Zoveel vreugde had ik na een
voetbalwedstrijd nog niet eerder meegemaakt.
We stonden met 3-0 achter, speelden al een
half uur met zijn tienen. De krachten ebden
langzaam uit onze lijven. Natuurlijk zeiden
we na afloop dat we er altijd in waren blijven
geloven. Maar ik zeg je eerlijk met de hand op
mijn hart: niemand geloofde er nog in.”
Davinson & Davy
Zijn mooiste moment dan. Dat waren er wel een
paar, zegt de doelman. “Maar dan ga ik toch voor
dat moment gelijk na afloop van de wedstrijd
in Lyon. Ik pakte mijn handdoek en werd
besprongen door Davinson Sánchez, waarna
Davy Klaassen op ons afrende. We keken elkaar
aan en wisten gewoon wat de ander voelde.
Dat we iets groots hadden gepresteerd. We
hadden een Europese finale bereikt, met zo’n
jonge ploeg. We waren uitzinnig van vreugde.”
36
André Onana: “Trainer Peter Bosz en
keeperstrainer Carlo l’Ami vormden de sleutel
van mijn succes. Met Carlo heb ik inmiddels een
speciale band opgebouwd. In de uitwedstrijd
tegen Schalke raakte ik vlak voor rust in een
scrimmage geblesseerd. Het gekke is dat ik
achteraf niet meer wist wat er nu precies
was gebeurd. Maar ik kan je wel vertellen
dat ik stierf van de pijn. Dus ik zei tegen de
trainer dat ik gewisseld wilde worden. Op dat
soort momenten schoot Carlo altijd te hulp.
Voor uitwedstrijden was ik in het begin ook
nerveus. Nu kun je me wakker maken voor
een uitwedstrijd. Feyenoord away? I lóóóve
it! Maar de eerste keer zag ik als een berg op
tegen die wedstrijd. Maar zoals altijd wist Carlo
de zenuwen uit mijn lijf te praten. Hij is echt
heel belangrijk voor mij geweest.”
Cruciale safe
Geen redding was in de ogen van Onana zo
belangrijk als een redding in de thuiswedstrijd
tegen Olympique Lyon. Ajax leidde na rust
riant met 3-0, maar raakte na de tegentreffer
van Valbuena het momentum kwijt. Een paar
minuten later kwam ik oog in oog te staan met
Fekir. Hij heeft de hoek voor het uitkiezen,
kan de Ajax-doelman wellicht met een
schijnbeweging het bos insturen. Een boogbal
behoort eveneens tot de mogelijkheden. De
kalmte die Onana uitstraalt, brengt de Franse
Algerijn echter van zijn stuk. Hij verkleint zijn
hoek door licht uit te komen. Onana: “Hij
probeerde mij door mijn benen te spelen,
maar ik hield mijn benen gesloten. Echt, ik kan
me betere safes herinneren. Maar geen was
zo belangrijk als deze. Een paar minuten later
maakte Traoré de 4-1 en was de wedstrijd
beslist.”
Transfers
Hij herinnert het zich nog goed, het gesprek
dat hij na afloop van het seizoen had met Peter
Bosz. “De trainer zei: 'André, er gaat niemand
weg. We willen de ploeg bij elkaar houden en
mogelijk zelfs verbeteren.' Zowel binnen als
buiten het veld stak de ploeg goed in elkaar. In
Rusland, waar Onana met Kameroen meedeed
aan de Confederations Cup, viel hij nog net niet
van zijn stoel toen hij hoorde dat uitgerekend
Peter Bosz de club via de achterdeur had
verlaten. Diplomatiek: “Yeah, that’s football. Ik
heb een contract tot 2021. Natuurlijk heb ik mijn
ambities. De absolute top halen bijvoorbeeld.
Maar ik ben nog jong, ik ga niet naar een andere
club om op de bank te zitten. Voorlopig liggen
mijn ambities hier in Amsterdam. Ik wil de
beste keeper van Nederland worden, met Ajax
de Champions League bereiken en kampioen
worden.”
Tekst: Steven / ELF Voetbal Magazine
Foto: Erwin Spek / PRO SHOTS
37

Fotograaf Henk Jan Dijks:
“Heel apart was de laatste rit op de 5.000 meter vrouwen. Esmee
Visser had haar rit al gehad. Ze staat in spanning te wachten met haar
coach Remmelt Eldering. Zou zij het goud gaan pakken? Mijn collega
fotografen staan al langs de baan te wachten bij de bankjes van de
schaatsers. Ik wil niet dezelfde foto’s maken en besluit “sneaky” de
fotografenplek te verlaten. Ik zag namelijk waar haar familie en fans
op de tribune zaten en bedacht me ineens dat ze daar weleens als
een dolle naar toe kon rennen. Veel tijd had ik niet.”
“Op de tribune aangekomen word ik gelijk door 2 stewards tegen
gehouden: no pictures, no pictures. Toen bleef ik maar op de
tribunetrap staan. En ja hoor, na een snelle knuffel met haar coach
rent Esmee direct naar haar familie, recht op mij af. Zij blij, ik blij. De
kranten kozen voor mijn foto en het Algemeen Dagblad opende zelfs
hiermee op de voorpagina.”
38
39

40
41

10 JAAR GELEDEN
Vroeger was alles beter……. Ach
ja, een beetje overdrijven kan
geen kwaad. In ieder geval werd
er nog wel eens wat gewonnen
door het Nederlands elftal, zelfs
nietszeggende oefenwedstrijden.
Zoals deze op 27 maart 2008 in het
Ernst Happelstadion van Wenen.
Beide landen - Oostenrijk en
Nederland- bereidden zich voor
op het komende EK van 2008. Het
EK dat zo hoopvol begon met
spetterende overwinningen op
Frankrijk en Italie. Hier op deze milde
lente-avond in Wenen lijken beide
teams genoegen te nemen met
een 3-3 gelijke stand. Totdat Klaas
Jan Huntelaar de Oostenrijkers een
“Weense rad” voor de ogen draait.
Hij scoort vlak voor tijd de winnende
goal. In de basis-elf die avond begint
Oranje met 4 spelers die ook nu nog
actief profvoetbal spelen: Rafael van
der Vaart, Robin van Persie, Wesley
Sneijder en Klaas Jan Huntelaar.
42
Foto: Stanley Gontha

SPORTBOEK
Het boek ‘Moments’ van Pim Ras is niet de eerste die de fotograaf uit Hoofddorp publiceert.
Eerder kwam hij al met het boek ……’Pim Ras fotograaf’. Samen met Kick Uitgevers besloot hij nu
een compilatie te maken van zijn mooiste momenten uit de meer dan 30 jaar fotografie dat hij
werkzaam is voor opdrachtgevers als het Algemeen Dagblad en Voetbal International. De 51-jarige
Ras weet dikwijls de inhoud van zijn beeld te verpakken in een betoverende afwerking kleuren en
contrast. Hij weet als geen ander dat een inhoudsloze foto in een mooie verpakking net zo weinig
zin heeft als een belangrijk moment zonder de juiste afwerking. De combinatie van beide maakt de
rasfotograaf bijna uniek in zijn beroepsgroep.
.
Verkrijgbaar: Kick Uitgevers en bol.com
Aantal pagina’s: 244
Prijs: 24,95
44
45

WIJ ZIJN VERHUISD
Sinds 1 december is het hoofdkantoor van Pro Shots gevestigd aan de MediArena 2 in Amsterdam,
letterlijk op een steenworp afstand van de Arena en Ziggodome. Met twee aparte kantoorruimtes zijn
wij nu de kleine buurman van de grote buurman Endemol Shine, producent van onder andere Foxsports.
Dat de werkomgeving voor een enorme inspiratie zorgt mag duidelijk zijn. Niet alleen Pro Shots maakt
gebruik van de voortreffelijke faciliteiten -zoals het ruime restaurant - maar zo’n 80 andere bedrijven
delen dezelfde voordeur. Kortom, of u nou leverancier bent of klant, wij heten u van harte welkom.
Pro Shots Photo Agency B.V.
MediArena 2
1114 BC Amsterdam

MAGAZINE
TARIEFKAART 2018
OMSCHRIJVING
Het Pro Shots Magazine is een digitaal
magazine dat wordt uitgegeven door het
gelijknamige fotopersbureau Pro Shots.
Het wordt elke drie maanden gepubliceerd
op de eigen website. Daarnaast ontvangen
2.100 relaties in de media- en sportwereld
het magazine via de e-mail. Door het
plaatsen van bannerposities op een 10-tal
voetbalwebsites wordt het bereik enorm
vergroot. Bezoekers klikken op de banner
met afbeelding van het laatste magazine
waardoor het blad zich meteen opent
in het scherm. Het Pro Shots Magazine
pretendeert geen sportmagazine te zijn.
Verhalen zijn kort, luchtig en makkelijk
te lezen. De achtergrond is en blijft de
fotografie waardoor het beeldaspect
duidelijk naar voren komt.
TARIEVEN
1/1 pagina in het blad € 175,-
1/1 pagina backpage € 195,-
2/1 pagina SPREAD € 250,-
INHOUD
Het blad telt 48 pagina’s met vaste
rubrieken die een inkijk geven in het leven
van voetballers, mensen in de mediawereld,
klanten en medewerkers van het bedrijf Pro
Shots.
DOELGROEP EN BEREIK
Het merendeel van de lezers zijn mannen
in de leeftijd 16 tot 55 jaar met een bovengemiddelde
interesse in sport en voetbal.
De banners op de diverse voetbalwebsites
zorgen voor een enorme traffic naar
het magazine met aantallen rond de 9
miljoen(!) pageviews per editie.
OPEN MAGAZINE
Ga naar www.proshots.nl