Ede Magazine 2e jaargang nummer 1

Nooit gepusht
Als puber ziet hij het niet zo zitten om ooit in de beddenzaak van
zijn ouders te komen werken. “Je ben dan tegenstrijdig en denk
bij jezelf ‘dat doe ik niet’.” Alex en Stefan worden ook vrijgelaten.
“Er is eigenlijk nooit tegen ons gezegd ‘kom bij de winkel’. We zijn
nooit gepusht. Mijn ouders lieten ons zelf uitzoeken wat we leuk
vonden.”
Na zijn middelbare school doet Alex de CIOS, de opleiding die
studenten opleidt tot onder andere sportdocent. Hoewel hij de
opleiding best leuk vond - voor een groep staan paste hem wel
– miste hij toch een stukje ondernemen. Na twee jaar stopt hij
met de studie. Op zijn negentiende begint hij te werken bij De
Bedweter. Zonder dat zijn ouders hem pushte, zijn het toch de
bedden, matrassen en kussens die hem trekken.
Ondernemend
Ondernemen zit in zijn bloed. “Voordat ik op de CIOS zat, was ik
daar al mee bezig. Met een paar vrienden had ik het idee om een
poffertjeskraam op te zetten. Dagenlang was ik aan het zoeken op
Marktplaats: hoe duur is zo’n kraam, hoe rendabel is het. Het ging
me niet eens zozeer om de poffertjes, ik wilde iets ondernemen.”
Als mede-eigenaar, maar ook al toen hij officieel nog medewerker
was bij De Bedweter, is de Amersfoorter continu bezig met
ondernemen. “Je zet een eigen merk matrassen op en bedenkt
concepten. Er spoken continu ideeën door mijn hoofd. De goede
voeren we door, de slechte vallen af.”
Hij leerde veel van zijn ouders. De belangrijkste les: gedraag je
niet als een ‘echte’ verkoper die gladjes klanten om zijn vingers
windt. “Wij voelen ons normale mensen die advies geven en niet
per se aan het verkopen zijn. We leggen normaal uit, zijn niet
pusherig en laten klanten er nog eens rustig over nadenken. Dat
zit in onze aard en dat werkt ook het beste (tevreden klanten over
De Bedweter vind je op bedweter.nl/recensies) . We zijn nuchter
en zo doen we ook tegen de klant.”
Nuchter
De Bedweter-Alex verschilt weinig van de privépersoon Alex. “Als
in de zaak iets uitleg ben je misschien iets enthousiaster dan in
je privéleven, maar heb niet het gevoel dat ik trucs gebruik. Ik
luister goed naar de eisen van de klant en hun klachten. Ik geef
dan advies, leg de voor- en nadelen uit waarna ik mensen zelf
laat beslissen.” Hij omschrijft zijn karakter als nuchter, sociaal en
ondernemend. “Ik probeer het iedereen leuk te maken en ben
niet snel boos. Ik probeer altijd mee te denken en kan met veel
mensen goed overweg en pas me makkelijk aan. Ik probeer wel
mezelf te blijven.”
‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ past goed in het
karakter van de Lunteranen. De meeste klanten van De Bedweter
komen uit Lunteren en omgeving. Het zijn mensen die het liefst
ook in hun eigen omgeving een nieuw bed kopen. De familie
Wolfswinkel komt uit Amersfoort, maar staat na vijfentwintig jaar
middenin de Lunterse samenleving. De Oud-Lunterse dag mag
daarin niet ontbreken. “Elke klant heeft het erover. Heel Lunteren
staat op zijn kop. Je merkt dat Luntenaren ernaartoe leven. Dat
wil je zelf dan ook meemaken. Vroeger stonden we ook op de
camping in Lunteren. In vijf minuten was je van de winkel naar
de camping. Je had dan echt het vakantiegevoel. Mijn broer en ik
gingen dan ook naar de Oud-Lunterse dag.”
Humor
De Lunterse klanten treffen nu sinds enkele maanden in Alex een
mede-eigenaar. Maar de klanten zullen er weinig van merken,
zegt hij. “Het is niet zoveel anders dan hiervoor. We doen dezelfde
dingen, overleggen net zo vaak en weten nog steeds van elke
klant wat hun klachten zijn en of ze goed geslapen hebben op hun
nieuwe matras.” Alex en zijn broer Stefan (die vooral te vinden
is bij de tweede winkel in Huizen) gooien er nu soms een grap
tegenaan. “Dan zeggen we tegen mijn vader als hij iets wil inkopen
dat hij dat wel eerst even met ons moet overleggen.”
De overgang naar mede-eigenaars bleek een natuurlijk proces.
“Mijn ouders staan daar heel makkelijk in. Ze zijn erg gul. Het
was altijd al het idee dat wij erin zouden komen. Er was geen
jarenplan.” Dat zijn broers nu medezeggenschap dragen, betekent
niet dat zijn ouders een stapje terug gaan doen. “Mijn vader zei
altijd dat hij het vanaf zijn vijftigste het rustiger aan zou doen.
Hij heeft het alleen maar drukker. Maar mijn ouders hebben nog
steeds veel plezier in het werk.”
Blindelingse vertrouwen
De wisselwerking in de familie loopt soepel. “We vertrouwen
elkaar blindelings. Je weet precies hoe iedereen in elkaar steekt
en wat de kracht is van iemand. We kunnen open en eerlijk zijn
naar elkaar. Niemand zal raar opkijken; er is volledige acceptatie.
We hebben nog geen nadelige dingen met elkaar meegemaakt.
Iedereen is ook makkelijk en nuchter, dat helpt wel.”
Alex is nu acht jaar betrokken bij De Bedweter. Geen dag is
hetzelfde, meent hij. “Elk klant is anders; je verkoopt nooit
hetzelfde bed. Een bed is persoonlijk. Het is nog een van de
weinige dingen die men niet zo snel online koopt. Er hoort advies
bij; je moet zelf voelen welk matras bij je lichaam past.” Daarom
spreken de Wolfwinkels ook niet van verkopen, maar advies
geven. “We geven een omruilgarantie omdat we overtuigd zijn
van ons advies. Wij zijn niet van ‘niet goed geld terug’. Want je
wilt gewoon een goed bed. Het leukste van dit werk is ook dat je
daarmee iemand met klachten aan rug, schouders of nek daarvan
af kan helpen.”
COVER-STORY
Ede Magazine 22