CDJA Interruptie 3 2016

PORTRETTEN
BEELD: LEONARD WALPOT
Bij het overnemen van het stokje van mijn
voorganger las ik me in waar hij zich zoal
mee bezig hield. Één van de redactionele
inleidingen die ik van zijn hand las, ging over
de G1000. Net als het CDA1000 werkt het
vanuit het principe om burgers te betrekken
door hen zelf aan het woord te laten over
welke thema’s we in de politiek dienen aan
te snijden.
Door: Mitchell van Waaij
Zaterdag 10 september was het dan eindelijk zover: het CDA
probeerde zijn eigen G1000 uit. Het mag met recht een geslaagd
evenement genoemd worden. 1000 deelnemers werden er
verdeeld over 5 zalen met ieder zo’n 25 tafels.
STERKE SAMENLEVING
Uw verslaggever woonde net als iedere andere deelnemer 2
deelsessies bij. Als eerst over Sterke Samenleving. ‘We zitten in
de meest problematische buurt in Nederland’, klinken de
inleidende woorden. In een hal waar vroeger motoren werden
gemaakt. We leven in een tijd waarin buitenland binnenland
geworden is en waarin we een digitale snelweg hebben
zonder files.
Rondom de vraag welke rol wij in het creëren van een sterke
samenleving kunnen hebben werd er aan tafel hevig nagedacht.
Wij formuleerden als oplossing dat we achterblijvers
kunnen opvangen wanneer we degenen die veel werken en
zich, vrijwillig, voor anderen inzetten meer zouden stimuleren
door hen vaker te belonen.
Het CDA1000-
experiment
Eén persoon sprong hier in het bijzonder uit, volgens andere
tafelgenoten door de constructieve ideeën die hij ventileert. Het
blijkt te gaan om de jonge diplomaat Fred Duijn. Iedereen moet
meedoen leidt hij samenvattend in. ‘Solidariteit is key. Hiertoe
ben ik dan ook fervent voorstander van de dienstplicht. Ik geloof
in een krachtige economie.
Waar ik erg van geschrokken ben, is van een fragment van een
tv-uitzending waarin derde generatie werklozen te kennen
gaven: ‘als we kapotgaan dan gaan we met z’n allen kapot’. Dit
toont aan dat polarisatie te maken heeft met mensen die de hoop
hebben opgegeven. Oplossingen hiervoor zijn er legio; in
onderwijs zullen we meer moeten gaan investeren. De dienstplicht
is ook een goed middel: Daar zit ook een sterke
samenleving in.
Een ander programma waar ik fiducie in heb heet ruimte voor
rivieren. Als we eenzelfde iets nu op de economie loslaten en dus
‘ruimte voor werk’ scheppen. De realiteit is immers weerbarstig.
Een belangrijk onderdeel van de economie is de fabriek. De
retoriek dat het produceren in ’t buitenland goedkoper is,
is schadelijk hiervoor. Verder zou er meer ruimte voor werk in
de Rotterdamse haven moeten zijn. Neem bijvoorbeeld ook een
civieltechnisch project als de aanleg van een nieuwe tunnel; dit
zou geen 15 jaar in beslag horen te nemen. Dat kan sneller
wanneer er meer mankracht is.
Na afloop van het tafelgesprek spreek ik hem nog, voordat een
journaliste van het NRC- Handelsblad die ook aan tafel zat het
doorheeft, aan. Dit heeft ertoe geleid dat de Interruptie voorrang
heeft gekregen en deze ‘kwaliteitskrant’ ditmaal achter het net
vist. Ik vroeg hem naar wat hij tot nu toe van dit experiment
vond. Zijn antwoord kreeg zij niet, maar de Interruptie wel: ‘ik
merkte dat er snel het onderlinge vertrouwen en een verbinding
was. Het voelde aan tafel aan als een conservatieve sfeer die
hielp bij het bijdragen tot een beter Nederland’.
FAMILIE & GEZIN
De tweede deelsessie ging over familie en gezin. Het meest
gehoorde probleem was dat van tijdgebrek. Zelf bracht ik
tijdens de discussie hetgeen in waar het cdja op dit terrein voor
lobbyt, zoals het verlengen van het vaderschapsverlof van 5
naar 14 dagen. Uiteindelijk gebruikte ik het cdja-hoofdpunt dat
we veel beter 2 dagen gratis naar een erkende peuterspeelzaal
aan werkende ouders kunnen geven dan hen kindertoeslag uit
te keren.
Dit idee landde aardig bij de mensen aan tafel. Er zaten onder
andere een jurist, een ambtenaar die zich met naleving van
landbouwregelgeving bezighoudt, 2 jonge kersverse eigenaren
van een communicatieadviesbureau en ja hoor alweer een
journalist tussen. Ariejan Korteweg, politiek redacteur van de
Volkskrant wist het als volgt te brengen: ‘Deze dag is een heel
mooi voorbeeld van het zich opnieuw ontdekken van het CDA’.
Van de tafel waren het de dame en heer van het adviesbureau
die de ruzie tussen de jurist en de ambtenaar en tafelsecretaris
susten. Van dit duo was NAAM degene die er het meest
uitsprong met zijn voorstel om de 40-urige werkweek tot 32 uur
terug te brengen. Dit is immers een verouderd concept dat een
overblijfsel van de Industriële Revolutie is.
‘Het is interessant en nieuw voor mij’, vertrouwde deze uit Urk
afkomstige penningmeester. Echt iemand die CDA-congressen
afgaat ben ik niet – sterker nog, ik heb er nog geen enkele van
bezocht’. Hij maakte een opgeruimde indruk. Vanuit zijn HBO
commerciële economie kwam hij bij het hoofdkantoor van een
grote fiets- en hengelsportketen terecht. Na daar 5 jaar
ervaring op te hebben gedaan is hij met zijn zakelijk partner
met behulp van een bedrijf dat voor hen voor alle risico’s
garant staat aan de slag gegaan.
Op de vraag hoe hij staat tegenover arbeidscontracten en de
minder gefortuneerden van onze leeftijd staat die dit niet zo snel
of een uitgeklede versie krijgen antwoordde hij het volgende:
‘Zelf ben ik er voorstander van als mensen eerst een halfjaarcontract
tegen minimumloon aangeboden krijgen. In die periode
kun je je dan bewijzen en na afloop ervan dient een evaluatie te
volgen of werkgever en werknemer voor elkaar kiezen. Is dit het
geval dan vind ik dat er vijfjaarscontracten gesloten moeten
worden. In tegenstelling tot wat nu de gewoonte is, ben ik van
mening dat je dan prima mag jobhoppen.’
De tweede sessie en laatste sessie is geëindigd. In zijn totaliteit
waren er dus zo’n 125 tafels, dat is een grote groep mensen met
een groot scala aan bedachte oplossingen en dus moest er
vervolgens nog getrechterd worden. Ook hierin hadden de
mensen zelf zeggenschap. De deelnemers konden namelijk
stemmen op de problemen die zij benoemd hadden en de
oplossingen die zij hadden uitgewerkt. Dat konden hun eigen
geformuleerde zinnen van maximaal 15 woorden zijn maar ook
die van andere groepen. Hier is vervolgens een top 15 uit naar
voren gekomen. Zie voor de 15 meest genoemde ideeën pagina
4 van het digitale CDA-magazine: http://magazine.cda.nl/nl_
NL/889/24424/de_uitkomsten_van_de_cda1000.html
Het mooie van dit experiment is dat deelnemers vroegtijdig
genoeg worden betrokken om te kunnen bijdragen aan de
totstandkoming van het verkiezingsprogramma, in plaats van
dat ze alleen achteraf kunnen reageren. ‘Beleid maken in
samenwerking met burgers en belanghebbenden gaat
misschien wat langzamer’ merken de auteurs Mayer, Edelenbos
en René Monnikhof in hun stuk ‘Stormram of Stut?
Democratische dilemma’s van interactieve beleidsontwikkeling’
op. Maar, vervolgen zij, ‘dit tijdsverlies wordt in de uitvoeringsfase
dubbel en dwars terugverdiend vanwege het verkregen
draagvlak’. Rest ons te hopen dat we dit in maart terug te
mogen zien.
22 CDJA - INTERRUPTIE - NR. 3 CDJA - INTERRUPTIE - NR. 3
23