Comment 2: #FitCommotie

#FITCOMMOTIE
Editie 2 - 2016 / 2017

EDITORIAL
EDITORIAL.
Lieve lezer,
Het is januari. Massaal proberen
we weer gezond te eten, ietwat te
minderen met de biertjes en wijntjes
en gaan we naar een veel te volle
Basic-Fit. In de sportschool werken
we ons in het zweet en hoopvol
doen we inspiratie op via Instagram
waar de echte fitgirls te vinden zijn.
Waar haar coupe tijdens het sporten
on fleek lijkt te zijn, krijg ik vooral
een rooie kop. Hoe zij zelfs een
boerenkoolsalade smakelijk eruit
laat zien, heeft het bij mij vooral veel
weg van een ellendig en smaakloos
hoopje smurrie. Het #healthylife gaat
niet over rozen. Voor deze Comment
spraken wij met zo’n fit chick, maar
één die naast pompoenen ook
gewoon OREO-koekjes eet. Marit
Kloosterboer, oprichter van Fit with
Marit, vertelt ons in een interview
meer over haar werk als fit influencer
met betrekking tot sport en voeding.
Ook gingen Joyce en onze eigen
Marit op de gezonde tour en aten
een week lang geen toegevoegde
suikers. Hoe hebben zij dit ervaren?
Gezondheidscommunicatie staat
in deze tweede editie centraal. We
kletsen niet alleen met gezonde
meiden, maar ook met oma’s over
bijsluiters en onze enige echte
gezondheidscommunicatiegoeroe
Carel Jansen. Dergelijke
gezondheidscampagnes van SIRE
hebben we voor jullie onder de loep
genomen, waarbij de feiten over XTC
op een rijtje zijn gezet. Wie weet
helpt deze Comment jou wel bij de
gezonde start van het jaar. Want je
weet, groen moet je doen.
Namens de RedakCie ‘16/’17, veel
leesplezier!
Esmée Oudman
Voorzitster RedakCie 2016-2017

INHOUD.
#Fitgirl next door
Slik jij zomaar alles?
Teacher Tale:
Carel Janssen
Suiker: de onzichtbare
sluipmoordenaar
Fotopagina’s
Thuis bij:
Silke Boeijen
Oma VS Bijsluiters
Wijntje erbij?
CommotiAAN het woord:
Sanne van Sijll
Bestuurscolumn
Agenda
Colofon
4
7
10
14
16
18
22
24
26
30
32
33

Fit girl next door
door Marte de Vries & Esmee Oudman
Marit is 26 jaar oud en woont in
Groningen. Ze is 2,5 jaar geleden
begonnen met haar blog Fit With
Marit. In deze blog staat eigenlijk
alles wat je moet weten als je naar
een balans op zoek bent tussen veel
sporten en gezond eten. Zo schrijft ze
over lekkere en gezonde recepten,
sportoefeningen en ook elke
week komt op haar blog ‘Weetjes
Woensdag’ voorbij. Marit vertelt dat
haar werk niet alleen het schrijven
van haar blog inhoudt, gelukkig
heeft ze even een halfuurtje de tijd
om ons dit haarfijn uit te leggen.
Het lijkt tegenwoordig steeds
normaler te worden. Mensen die
nee zeggen tegen een extra biertje,
liever iedere dag een couscous
salade eten dan een patatje en
sporten alsof hun leven ervan
afhangt: de fit girl/boy trend is ook
in Groningen aangeslagen. Maar hoe
komt het dat deze trend zo bekend
is geworden? En moeten we deze
trend wel positief opvatten? Voor
de Comment spraken wij Marit
Kloosterboer, die voor de meesten
bekend staat als de oprichter van
haar blog Fit With Marit. Zij vertelde
ons over haar werk als blogger
en hoe dit succesvol is geworden..
Marit begon met haar blog tijdens
haar studententijd: ‘’Tot twee jaar
terug was ik geobsedeerd door
gezondheid. Dit houdt in dat ik erg
veel sportte en weinig at. Hier val
je natuurlijk wel van af, maar niet
op een gezonde manier. Omdat
tegenwoordig veel mensen last
hebben van deze obsessie, ben ik
gaan schrijven over hoe ik dit heb
overwonnen. Dit is waarmee mijn
blog is begonnen.’’ Doordat veel
mensen dit herkenden, kreeg Marit
vragen over hoe zij met zo’n obsessie
om konden gaan. Hierdoor werd ze
gemotiveerd om nog meer te gaan
schrijven. Maar niet alleen is ze aan
het schrijven voor haar blog, ze heeft
ook een populair Instagram account,
maakt video’s voor YouTube en plaatst
regelmatig posts op Facebook.

Maar is Marit dan een zogenaamde fit
girl? En wil ze iets bijdragen aan deze
trend? Marit: ‘’Het is niet mijn intentie
om bij te dragen aan de zogenaamde
fit girl trend. Ik ben alleen bezig met
het delen van wat voor maaltijden
ik dagelijks eet en welke sporten
ik beoefen. Het is belangrijk dat
iedereen voor zichzelf bepaalt wat
bij hem of haar past en daarin zijn
eigen ding doet.’’ Wat Marit wel
probeert om bij te dragen, is dat het
belangrijk is om een balans te vinden
tussen gezond eten en sporten.
Tegenwoordig zijn er veel
Instagram accounts met de meest
perfecte plaatjes. Marit vertelt dat
tegenwoordig haar werk voor een
groot deel bestaat uit Instagram. Het
perfecte plaatje is niet per se waar
Marit naar op zoek is: ‘’Ik hou erg van
foto’s maken. Ik ben nu veel meer
bezig met het creëren van mooie
foto’s dan toen ik begon met mijn
blog. Het is voor mij belangrijk dat
ik de plaatjes wel realistisch houd en
dat ik er ook voor zorg dat er soms
een ongezonde maaltijd tussen zit.
Hierdoor zien mijn volgers dat het niet
altijd het een óf het ander moet zijn,
maar dat er ook een balans kan zitten
tussen gezond en ongezond eten.’’
om de volgers niet uit te dagen door
gekke dingen te gaan roepen. Een
nadeel is eigenlijk dat bedrijven mij
bijvoorbeeld ‘gebruiken’ voor mijn
bereik, dat is best wel een gek idee.’’
“Het is voor mij erg belangrijk dat ik
alleen producten promoot waar ikzelf
achter sta.”
Met een kleine 70.000 volgers op
Instagram en natuurlijk veel lezers
van haar blog, heeft Marit een erg
groot bereik. Dit bereik is een van de
manieren waarop Marit geld verdient
met het werk: ‘’Het is eigenlijk een
heel gek wereldje. Mensen betalen
mij geld omdat ik veel bereik heb.
Ik krijg vaak producten opgestuurd
met de vraag of ik deze wil promoten
in ruil voor geld. Het is voor mij erg
belangrijk dat ik alleen producten
promoot waar ik zelf achter sta en
die ik zelf zou gebruiken.’’ Naast
dat Marit hiermee geld verdient,
zit ze ook bij een Mediabureau. Dit
mediabureau zorgt ervoor dat Marit
reclame mag maken voor bepaalde
‘’Tot nu toe klinkt dit als een
succesverhaal’’, laten wij enthousiast
aan Marit merken. Zijn er dan
helemaal geen negatieve kanten?
Marit legt uit dat ze wel een paar
nadelen ondervindt aan haar werk:
‘’Gelukkig krijg ik over het algemeen
weinig negatieve reacties op wat ik
doe en schrijf. Maar het is belangrijk

merken of in bepaalde tijdschriften
komt te staan. Het wereldje van
de gezondheidscommunicatie
op dit gebied is heel erg klein
en Marit vertelt dat ze hierdoor
veel belangrijke personen kent.
Sinds kort is Marit ook bezig met
video’s op YouTube: ‘’Hierbij merk ik
dat het veel makkelijker voor mensen
wordt om negatief te reageren. Op
YouTube kun je namelijk gebruik
maken van de dislike-knop.’’ Ze
legt uit dat het maken van YouTube
filmpjes erg veel werk kost: ‘’Een
video maken kost mij meer moeite
dan schrijven voor mijn blog. Om een
video te maken kun je namelijk niet in
je pyjama op de bank blijven zitten,
maar moet je echt een kijkje in je leven
gaan geven.’’ Omdat door YouTube
filmpjes en vlogs steeds populairder
worden, is ze wel van plan om het
maken van video’s door te zetten.
meer energie krijgt en productiever
wordt. Laat je niet beperken,
maar geniet van je studententijd.
Doe wat voor jou goed voelt!’’
‘Fit girl next door’ is een titel die wij
bij Marit vinden passen. We vroegen
haar tot slot of zij ook begrijpt waar
dit vandaan komt: ‘’Ik denk dat het
komt doordat ik natuurlijk uit het
noorden kom en lekker nuchter
ben. Ik ben normaal gebleven toen
ik bekend ben geworden met mijn
blog en Instagram.’’ Naast haar
drukke baan als Fit With Marit,
heeft Marit daarnaast ook nog een
‘normale’ baan: ‘’Ik heb er bewust
voor gekozen om naast dit werk mijn
andere baan ook te houden. Mijn
blog is nu stabiel, en heb niet per se
de behoefte om het nog veel meer
te laten groeien. Het belangrijkste is
dat ik er plezier in houd en dat blijf
ik zeker nog wel een tijdje doen!’’
Marit vertelt enthousiast dat ze
eigenlijk heel erg genoten heeft
van haar studentenleven. Ze is naast
dat ze gezond at en sportte, ook
vaak genoeg de kroeg in gedoken!
Wanneer wij vragen of ze misschien
nog een laatste tip voor onze
#fitgirlmotivation heeft, legt Marit uit
dat de balans tussen het uitgaan en
het gezond leven erg belangrijk is:
‘’Ik ben zelf ook flink student geweest,
maar kon het goed combineren met
het sporten en gezond eten. Je hoeft
niet drie uur per dag in de sportschool
te staan, maar drie keer per week een
halfuurtje hardlopen zorgt er al voor
dat je veel fitter wordt. Daarnaast
zorgt het sporten ook dat je veel

Het gebruik van XTC is enorm toegenomen en ‘even een pilletje’
is geen taboe meer. Er lijkt sprake te zijn van normalisering.
Ook is de gemiddelde hoeveelheid MDMA in een pil
hoger dan ooit tevoren. SIRE vond het dan ook hoog tijd
om de feiten over XTC eens op een rijtje te zetten.

Wie?
Reclame-, pr-, onderzoek- en
onlinebureaus, adverteerders, uitgevers,
media-exploitanten en adviesbureaus,
productiemaatschappijen, grafische
industrie en andere toeleveranciers
uit de communicatiebranche sloegen
hun handen ineen. Zij richtten samen
SIRE (Stichting Ideële Reclame) op:
een stichting om mensen wakker te
schudden en aan het denken te zetten.
Het wil bijdragen aan een betere
en vitalere samenleving. Sinds de
oprichting in 1967 heeft SIRE al meer
dan honderd multimediale campagnes
gelanceerd.
Harde cijfers
In 2014 had 12,5% van de
jongvolwassenen tussen de 15 en
34 jaar weleens XTC gebruikt. Dit
aantal is daarna alleen nog maar
gestegen. Daarnaast is de gemiddelde
hoeveelheid MDMA (de werkzame
stof in XTC) in de afgelopen zes jaar
verdubbeld. Onder een steekproef van
SIRE bleek dat:
• 63% van de jongeren niet weet
dat de dosis MDMA in XTC is
toegenomen.
• 70% van de jongeren niet weet
wat een te hoge dosis met je
doet.
• 66% van de jongeren niet
weet dat oververhitting
het belangrijkste risico is.
• 60% niet weet dat je maximaal
twee glazen water per uur mag
nuttigen indien je gebruikt.
XTC-Facts.nl
In een tv-spotje en op een website
(xtcfacts.nl) wijst SIRE men op de
belangrijkste feiten over XTC. Hierin wordt
aandacht besteed aan zowel de feiten
als de fabels over XTC, want er blijken
behoorlijk wat misverstanden te bestaan
over de drug.

1. XTC is een synthetische drug.
2. XTC pept op en geeft een gevoel van
saamhorigheid.
3. XTC kan bijwerkingen veroorzaken.
4. De belangrijkste risico’s van XTC zijn
oververhitting en watervergifting.
5. De gemiddelde dosering van een XTCpil
is verdubbeld.
6. Een grotere hoeveelheid MDMA
verhoogt niet automatisch je
‘geluksgevoel’.
7. Minder maatschappelijke overlast
dan alcohol.
Wim van den Brink, Hoogleraar
verslavingszorg van het Academisch
Medisch Centrum (AMC), zegt hierover:
“Een belangrijk misverstand rondom
het gebruik van XTC is dat je met meer
MDMA ook meer plezier hebt. Uit
onderzoek blijkt echter dat gebruikers
de beste ervaringen hebben bij
ongeveer 70 mg MDMA, maar op dit
moment zien wij regelmatig XTC pillen
die 170 mg MDMA bevatten. Hogere
doseringen MDMA verhogen het
geluksgevoel echter niet, maar gaan
wel gepaard met meer bijwerkingen en
extra risico’s”
14 FACTS
8. XTC is illegaal.
9. Een XTC-pil werkt niet meteen: dit
duurt 20 tot 90 minuten.
10. Twee dagen na gebruik van XTC kun
je je moe en somber voelen.
11. XTC is niet lichamelijk verslavend.
12. Niet fit? Niet doen.
13. XTC kan problemen geven in
combinatie met alcohol en
andere drugs.
14. De langetermijneffecten van XTC zijn
onvoldoende bekend.
Lucy van der Helm, directeur van SIRE:
“Met deze campagne zetten wij positieve
en minder positieve feiten over XTC naast
elkaar. Ons doel is om maatschappelijke
onderwerpen bespreekbaar te maken
bij het Nederlandse publiek, in dit geval
jongeren én ouders. Iedereen kan op
basis van de beschikbare informatie op
xtcfacts.nl en gerelateerde bronnen een
eigen afweging maken.”
EERSTE KEER XTC
“Mijn eerste keer XTC was meteen
een goede binnenkomer. We gingen
naar een festival en we hadden, om
geen risico te lopen bij de bewaking,
ons snoepgoed verstopt. Zo konden we het
na het fouilleren ‘naar de wc’. Ik, als naïeve
tweedejaars, had het niet helemaal goed
begrepen en nam in de wc direct een halve pil.
Terug uit de Dixie’s klaagde ik tegen mijn vrienden
over de vreselijke smaak van het goedje, die mij
daarop eerst schaapachtig aankeken en vervolgens
keihard begonnen uit te lachen. Een klein halfuur later
kickte het in en terwijl mijn vrienden rustig in het zonnetje
hun eerste biertje zaten weg te nippen, vloog ik in mijn
eentje naar Mars en terug. Dus van mij de tip: maak duidelijke
afspraken en wees goed voorbereid!”
ANONIEM

Prof. Dr. Carel Jansen
Een van de moeilijkste communicatietaken
voor de overheid en voor allerlei
gezondheidsorganisaties is ons aan te
sporen tot gedrag dat beter is voor onze
gezondheid. Minder eten, niet roken, minder
drinken, meer bewegen: we weten allemaal
wel dat we dat eigenlijk zouden moeten doen,
maar het ook echt in de praktijk brengen -
daar is meer voor nodig dan alleen goede
informatie.
Allerlei instellingen, van het Ministerie
van Volksgezondheid, Welzijn en
Sport tot het ziekenhuis, de huisarts
en de apotheker in de buurt, proberen
ons niet alleen de juiste kennis
bij te brengen, maar vooral om ons
voor gedrag te laten kiezen waar we
gezond bij blijven. Er worden hele
voorlichtingscampagnes opgezet
om te laten zien dat te veel drinken
Communicatie ov
kan het misschien
schadelijk kan zijn (zeker in het verkeer!),
dat gevarieerd en regelmatig
eten zonder allerlei tussendoortjes
goed voor ons is en dat roken onlosmakelijk
verbonden is aan longkanker.
In die campagnes worden
allerlei soorten boodschappen gebruikt:
van advertenties, brochures
en posters tot videoclips en interactieve
spelletjes. Die boodschappen
zijn er vooral op gericht ons ervan te
overtuigen dat we er goed aan doen
voor het gewenste gedrag te kiezen.
Maar leiden al die gezondheidsvoorlichtingscampagnes
en de persuasieve
boodschappen die daarin
worden gebruikt, ook tot de bedoelde
effecten? Dat is maar beperkt het
geval. Het is heel menselijk om ons
gedrag niet zomaar te willen veranderen.
Wat we gewend zijn, daar
gaan we het liefst mee door. Goedbedoelde
pogingen van allerlei
organisaties om daar verandering
in te brengen, stuiten dan ook op
flinke weerstand. Voor communicatiespecialisten
ligt precies daar de
uitdaging. Hoe kunnen persuasieve
boodschappen over gezondheidsbevorderend
gedrag zo worden
gemaakt dat de kans het grootst
is dat de mensen voor wie ze zijn
bedoeld, zich er ook echt iets van
aan trekken?
In het CIW-Masteronderwijs wordt al
sinds jaar en dag een cursus gegeven
waarin onderzoek naar persuasieve
gezondheidscommunicatie
centraal staat. In februari komt daar

er gezondheid:
iets overtuigender?
een Bachelorcursus Health Communication
bij, waarin internationale
studenten, studenten Global Health
van geneeskunde en ook CIW-studenten
onderwijs krijgen van
docenten van Sociale Geneeskunde
en docenten die bij CIW werken. In
dat onderwijs komen allerlei opties
aan de orde voor boodschappen die
ontvangers ervan kunnen overtuigen
dat ze hun gedrag moeten veranderen.
Twee soorten boodschappen
waarvan we weten dat die onder
bepaalde voorwaarden succesvol
kunnen zijn, worden hieronder kort
besproken: fear appeals en fotoverhalen.
Maar let op: het is nooit zo
dat een persuasieve boodschap er
zomaar toe leidt dat de doelgroep
zich veel aan het gezondheidsadvies
gelegen laat liggen. Als communicatiespecialist
mag je er al blij mee
zijn als je boodschap een deel van
de mensen in je doelgroep een klein
duwtje in de goede richting geeft.
Fear appeals
Wereldwijd worden in de gezondheidsvoorlichting
fear appeals
gebruikt, bijvoorbeeld om
mensen te waarschuwen
tegen de gevaren van
roken, tegen de mogelijke
gevolgen van onveilig vrijen,
of tegen de risico’s van
drank in het verkeer.
Jacqui Saburido, een van de Faces of
Drunk Driving
Een indringend voorbeeld van een
fear appeal message (ofwel angstaanjagende
boodschap) is de poster
over de gevolgen van een ongeluk
waar het Venezolaanse meisje Jacqui
Saburido het slachtoffer van was.
Het achterliggende idee van een
fear appeal is eenvoudig: als je
“Als communicatiespecialist mag je er
al blij mee zijn als je boodschap een deel
van de mensen in je doelgroep een klein
duwtje in de goede richting geeft.”

mensen laat zien hoe gevaarlijk het
is om voor een bepaald gedrag
te kiezen, dan zullen ze bereid zijn
om zich op de tegenovergestelde
manier te gaan gedragen. Als je laat
zien wat de risico’s zijn van onveilig
vrijen, zal de neiging groter zijn om
voortaan veilig te vrijen; als je de
kwalijke gevolgen van roken demonstreert,
zullen er minder mensen
gaan roken; als je laat zien hoe wat
er kan gebeuren als je met drank op
achter het stuur gaat zitten, vergroot
je de kans dat mensen dat niet meer
zullen doen. Uit onderzoek naar
fear appeals weten we dat ze alleen
dan de gewenste effecten kunnen
hebben als de ontvangers vinden
dat het gevaar waar de fear appeal
over gaat echt ernstig is, als ze denken
dat dat gevaar ook voor henzelf
bestaat, als ze denken dat er een
maatregel is waarmee het gevaar
goed kan worden bestreden, en als
ze ook nog denken dat ze zelf in
staat zijn die maatregel uit te voeren.
In de praktijk
wordt echter
lang niet
altijd aan
deze vier
voorwaarden
voldaan. Het
gevolg zijn
talloze mislukte pogingen om via
angstaanjagende boodschappen
gedrag te veranderen. Jammer,
want onderzoek had de weg kunnen
wijzen naar persuasieve communicatie
die misschien wel succesvol had
kunnen zijn.
Fotoverhalen
Zoals gezegd is het niet meer dan
menselijk om het gedrag waaraan
we gewend zijn vol te willen houden.
Goedbedoelde pogingen van allerlei
organisaties om daar verandering
in te brengen, stuiten dan ook op
flinke weerstand. Uit onderzoek weten
we dat verhalen die weerstand
kunnen reduceren. Van belang is
dan wel dat de lezers of kijkers de
opbouw van het verhaal waarderen,
dat ze worden meegesleept in de
wereld van het verhaal, dat ze de
hoofdpersonen aardig vinden, en
dat ze zich met een van hen kunnen
identificeren - liefst met een hoofdpersoon
die erin slaagt zijn problemen
goed op te lossen.
Een bijzonder soort verhaal dat
de laatste decennia steeds meer
aandacht trekt in de gezondheidscommunicatie,
is het fotoverhaal.
Fotoverhalen, ook wel fotonovelas,
zijn kleine
“Het gevolg zijn talloze mislukte
pogingen om via angstaanjagende
boodschappen gedrag te veranderen.”
boekjes
waarin met
foto’s en
korte, gemakkelijk
te
lezen bijschriften
een meestal eenvoudig
verhaal wordt verteld. De verhalen
gaan over universele thema’s als
liefde en seks, vriendschap en
loyaliteit, verdriet en geluk, leven en
dood - en als ze in de gezondheidscommunicatie
worden gebruikt ook
over bijvoorbeeld therapietrouw,
obesitas, de ziekte van Alzheimer of
diabetes.

Pagina uit het fotoverhaal Zoete
verleiding
Een voorbeeld waar ook
Vertaling van het Amerikaanse fotoverhaal
Sweet temptations. bij CIW
onderzoek naar is gedaan, is Zoete
verleiding, de Nederlandse
Sinds het begin van deze eeuw
worden in het bijzonder in de VS,
in Nederland en in Zuid-Afrika de
mogelijkheden verkend om met
fotoverhalen met name laaggeletterde
ontvangers te bereiken. Doel
is met de fotoverhalen hun kennis te
vergroten en hun gezondheidsgedrag
te beïnvloeden.
Het onderzoek
naar fotoverhalen levert
bemoedigende resultaten
op, maar het maakt ook
duidelijk dat de bestaande
fotoverhalen zeker geen panacee
zijn: ze helpen niet zomaar alle
problemen in de gezondheidscommunicatie
de wereld uit. Interessant
voor verder onderzoek is dan ook
de vraag waar nog winst te boeken
valt. Hoe kunnen fotoverhalen nog
aantrekkelijker, toegankelijker en
effectiever worden gemaakt voor
laaggeletterden maar ook voor het
algemene publiek?
Tot slot
Het moge duidelijk zijn dat het
ondanks het beschikbare onderzoek
moeilijk is om met gezondheidscommunicatie
gedragsverandering
te bewerkstelligen, zeker als die gedragsverandering
blijvend van aard
moet zijn. Dat betekent niet dat het
zinloos is om te blijven werken aan
zo effectief mogelijke gezondheidsboodschappen.
Integendeel. Zolang
communicatiespecialisten zich realiseren
dat er niets zo praktisch is als
een goede theorie en zolang ze zich
op de hoogte blijven stellen van de
belangrijkste resultaten van onderzoek
op dit gebied - door handboeken
te lezen en tijdschriften te
volgen - zijn er zeker mogelijkheden
voor het ontwikkelen van effectieve
boodschappen die de gezondheid
van veel mensen daadwerkelijk helpen
verbeteren.
“Hoe kunnen fotoverhalen nog
aantrekkelijker, toegankelijker en
effectiever worden gemaakt? ”

Suiker: de onzichtba
Dat te veel suiker niet goed voor je is, hoeven wij je vast niet te verte
deze Sweet Temptation in Zuid-Amerika ongeveer volksvijand numm
kilo suiker per persoon per jaar consumeren? Dat is één kruiwagen
die het lichaam van binnenuit beetje bij beetje kapot maakt. Veel arti
gezicht niet zou zeggen. Neem bijvoorbeeld Vitamin Water, een dran
de verpakking prijkt zelfs een ‘Bewuste keuze’- vinkje. Ondertussen zi
je vast niet bewust van als je voor het schap in de supermarkt staat en
Steeds vaker is suiker in onze voeding in opspraak. Maar wat doet het
rit en Joyce van de RedakCie ging deze uitdaging aan en aten – voo
Joyce Doldersum
at een week
geen suiker
Vol enthousiasme begon ik aan de challenge. Ik eet normaal gesproken
vrij gezond dus ik verwachtte met een week lang geen suiker weinig
problemen. De problemen begonnen alleen al bij het boodschappen
doen. Aan bijna alle producten die ik wilde kopen was suiker toegevoegd.
Zelfs aan 90% van alle vleeswaren, daar verwacht je toch eigenlijk geen
suiker. Ik ben er uiteindelijk toch in geslaagd om alleen suikervrije
producten op de toonbank te leggen. Normaal gesproken heb ik altijd
trek en zin in iets lekkers, vooral ’s middags rond een uur of drie. Die
trek in iets lekkers verdween in de week waarin ik geen suiker at totaal.
Ik had genoeg aan mijn ontbijt, lunch, diner en gezonde tussendoortjes
die ik op vaste tijden nam. Na een aantal dagen merkte ik ook dat het
niet eten van suiker ervoor zorgde dat ik iets helderder na kon denken.
Een hele rare gewaarwording. Ik kocht naar aanleiding van de suikervrije
week het boek ‘100% suikervrij in 30 dagen’ waarin omschreven staat dat
overmatige inname van suiker zorgt voor het ontstaan van een schimmel
in de darmen. Deze schimmel verstoort de werking van de nieren en
de lever. Deze schimmels zetten in een zuurstofarme omgeving suikers
om in alcohol. De gemiddelde Nederlander is dus eigenlijk iedere
dag dronken door al het suiker in ons eten. In een week heb ik veel
positieve effecten gemerkt van het suikervrij eten. Ik ben ook zeker
van plan om dit nog eens voor een langere periode door te zetten. .

e sluipmoordenaar
llen. Wie ook maar één vak bij Carel Jansen heeft gevolgd, weet dat
er 1 is. Maar wist je dat we ook hier in Nederland gemiddeld vijftig
vol met suiker! In die hoeveelheden is suiker een sluipmoordenaar
kelen in de supermarkt bevatten suiker, zelfs als je dat op het eerste
kje dat in de marketing wordt aangeprezen als hartstikke #fitgirl. Op
t het vitaminewater tjokvol met zowel fructose als suiker. Daar ben jij
een keuze moet maken tussen bijvoorbeeld cola en vitamine water.
met je als je ineens stopt met het eten van (toegevoegd) suiker? Mar
de wetenschap - een week geen suiker en delen hun bevindingen.
Marit Lubbers
at een week
geen suiker
Wie mij een beetje kent, weet dat deze uitdaging mij niet bepaald op het lijf
geschreven is. De slogan van het Commotiebestuur 2015-2016 is niet voor
niets #dikkielife. Desondanks was ik niet te beroerd om in de naam van de
wetenschap een week toegevoegde suiker uit mijn dieet te verbannen. Ik
startte mijn suikervrije week met visioenen van een stralende huid, eindeloze
energie en een 100% bikini-ready lichaam. Mijn eerste suikervrije dag, was
toevallig de dag van de decemberborrel. Ik dronk bier, omdat daar volgens
eten-en-drinken.infonu.nl geen toegevoegde suikers in zitten. Na zes uur
suikervrij ging ik voor het eerst de mist in: tegen een gratis bucket 7Up-
Sourz kon ik geen nee zeggen. Hoe veel suiker dat mixje bevat, durfde ik niet
op te zoeken. De volgende dagen gingen me beter af. In het begin had ik
grote cravings naar alles dat zoet is, maar dat loste ik op slinkse wijze op met
dadels, bananen en suikervrije Chupa Chups. Mijn bakje yoghurt met crunchy
cruesli en honing in de ochtend verving ik door van die saaie muesli met een
mandarijntje. Overdag was ik me heel bewust van wat ik at, doordat ik elke
verpakking onderzocht op toegevoegde (riet)suiker, fructose en honing. Na
dag vijf was mijn urge om zoetigheid te eten een stuk minder geworden.
Mijn huid zag er beter uit dan eerst en ik had minder het gevoel dat zes uur
achter elkaar Netflixen de perfecte invulling van mijn avond was. Tijdens mijn
suikervrije week heb ik ondervonden dat ik normaalgesproken zonder erbij
stil te staan ongezonde producten naar binnen werk. Tuurlijk, een Whopper en
koekjes op het hok zijn lekker en wil ik niet uit mijn leven bannen. Ik ga voortaan
proberen om als ik eens de munchies heb, er ook echt optimaal van te genieten.

We staan te wachten voor een
witte deur in de Poelestraat, naast
de stamkroeg van Commotie,
wanneer Silke Boeijen de deur
voor ons opent. We lopen achter
haar aan door, zoals ze het zelf
noemt, ‘de smerigste steeg van
Groningen’. De hoek om, de trap
op en we staan boven Borrelcafé
Oblomov. Silke woont samen
met haar vier huisgenootjes
in dit monumentale pand op
toplocatie. Dat Silke haar kamer
niet groter is dan drie bij drie
meter wordt gecompenseerd
door de grote woonkamer
en ruime keuken. De wanden
in de woonkamer bekleed
met tientallen posters van
Vindicatfeesten steken af tegen
het antieke plafond voorzien van
ornamenten. “Eigenlijk moeten
we het plafond weer wit verven,
dat oogt vast heel anders. Maar
ach, het komt er steeds niet van”
vertelt Silke.
Onder het genot van een kopje
thee praten we verder over hoe
Silke in Groningen is beland en
waarom ze gekozen heeft voor
de pre-master Communicatie -en
Informatiewetenschappen aan de
RUG. Dat blijkt een heel avontuur!
Nadat Silke afstudeerde aan de
Hogeschool voor de Kunsten in
Utrecht, kwam ze tot de conclusie
dat ze er nog niet aan toe was om
fulltime te werken. “Vanaf mijn
negende had ik altijd al de droom
om skilerares te worden. Dit was
mijn kans!”
THUIS BIJ:
SILKE
BOEIJEN
LAURA DE WILDE & JOYCE DOLDERSUM

“Ik ben het
havomeisje
waarvan
niemand
had verwacht
dat ze naar
de universiteit
zou gaan.”
Silke vertrok naar Saalbach Hinterglemm in
Oostenrijk, volgde een opleiding tot skilerares
en heeft vier maanden lesgegeven. “Wat
een chaos was dat, maar het was zo’n mooie
ervaring. Samen met de kinderen danste ik
op de tafels tijdens de après-ski, maar het
leukste vond ik toch echt het volgen van de
ontwikkeling van mijn leerlingen.”
Backpacken in Azië
Na haar terugkomst uit Oostenrijk had Silke nog
een aantal maanden tot het nieuwe studiejaar
weer begon. Binnen een maand besloot Silke
dat ze wilde backpacken door Azië en heeft
ze haar heenvlucht en een eerste nacht in een
hostel in Bangkok geboekt. “De eerste drie uur
dacht ik bij mezelf: wat ben ik aan het doen? In
mijn eentje liep ik rond in een grote stad. Ik had
wel een vaag beeld van wat ik wilde doen, eerst
naar het noorden reizen en dan naar het zuiden.
Een echte route had ik niet uitgestippeld en
de vliegtickets en hotels regelde ik daar wel.
Na drie uur kwam ik al een aantal andere
backpackers tegen met wie ik de eerste paar
dagen heb doorgebracht. We reisden samen
naar het noorden van Thailand en eenmaal daar
aangekomen, waren we met een hele groep.
Toch was de uitdaging nog niet groot genoeg
voor mij. Ik wilde alleen verder reizen en ben
op het vliegtuig gestapt naar het zuiden. Ik
werd door een taxibusje afgezet in een verlaten
dorpje waar geen toeristen te bekennen waren.
Daar stond ik dan, in het donker langs de kant
van de weg met mijn rugzak. Ik sprak een man
op een brommer aan en vroeg of hij mij naar
de stad wilde brengen. Hij pakte iets te gretig
mijn spullen af en even was ik bang dat hij er
met de buit vandoor zou gaan. Racend door
smalle steegjes heeft hij mij netjes naar de stad
gebracht. Op dat moment besefte ik mij dat
het niet altijd even veilig is om in je eentje te
reizen.” Het reizen heeft Silke op een positieve
manier veranderd. Ze staat nu makkelijker in
het leven en is naar eigen zeggen een stuk
zelfstandiger geworden.

Oeps… en nu?
Door haar reis in Azië was Silke
alleen even vergeten dat ze toch in
september met een nieuwe opleiding
wilde starten. De inschrijvingen voor
veel pre-masters waren inmiddels
gesloten, maar in Groningen kon
ze nog terecht. “Ik heb mij maar
snel ingeschreven en kreeg de
toelatingsbrief te lezen toen ik nog
met mijn ouders op vakantie was
in Griekenland. Ja, en toen moest
ik ineens op zoek naar een kamer!
Aangezien ik in het buitenland zat,
kon ik alleen hospiteren via Skype.
Mijn huidige huisgenootjes vonden
dit geen probleem en ik had direct
een klik met hen tijdens het gesprek.
Ik had geen flauw idee waar de
Poelestraat in Groningen was, maar
ik was allang blij dat ik een kamer
had gevonden!” Silke was één keer
eerder met haar vriendinnen in
Groningen geweest en kende de stad
alleen van de eierballen. Terwijl haar
ouders nog op vakantie waren, ging
Silke verhuizen naar Groningen. Met
de auto propvol probeerde ze de
Poelestraat in te rijden (wat natuurlijk
helemaal niet is toegestaan). Door de
grote kast op de bijrijdersstoel had
Silke geen goed overzicht en reed
tegen een grote kei aan. Tot overmaat
van ramp voor een vol terras! Maar
dat was nog niet het ergste. De auto
was van de collega van haar vader.
“Naast de auto stond een man met
open mond naar de auto te kijken.
Hij probeerde me nog gerust te
stellen, maar de schade viel helaas
niet mee!” Nu, een half jaar verder,
is Silke helemaal ingeburgerd in
de stad. “Ik kom oorspronkelijk uit
een dorpje in Brabant, maar hier in
Groningen heerst toch ook een soort
van dorpsgevoel. Ik ben mij hier echt
thuis gaan voelen. Dat heb ik mede
te danken aan mijn eigen instelling,
ik mag graag dingen ondernemen en
nieuwe mensen leren kennen.”danken
aan mijn eigen instelling, ik mag
graag dingen ondernemen en nieuwe
mensen leren kennen.”
“Als ik ergens aan begin,
maak ik het af ook!”

Pre-master
Silke had na haar HBO opleiding
het gevoel dat ze theoretische
achtergrond miste. “Ik merk nu al
dat mijn hele manier van denken is
veranderd. Op het HBO nam ik alle
informatie voor waar aan. Nu vraag ik
mij bij iedere tekst af: Oja, is dat wel
zo? Ik ben kritischer gaan kijken naar
de werkelijkheid.” Toch vindt ze de
pre-master best heftig. “Het verschil
tussen het HBO en WO is groter dan
ik dacht. Er wordt veel meer van je
verwacht. Niet alleen het maken van
opdrachten en het lezen van teksten,
maar ook je instelling is anders. Ik
doe veel voor mijn studie, maar
ik vind het erg belangrijk om een
goede balans te vinden met leuke
sociale activiteiten.”
Bezig bijtje
Silke heeft een druk sociaal lSilke
heeft een druk sociaal leven. Ze is
gaan hockeyen in Groningen, heeft
al snel veel vriendinnen gemaakt
en is actief lid bij Commotie. Ook
heeft ze haar vriendinnengroep in
Brabant nog. “Het liefst wil ik alle
feestjes meepakken, maar dat is
niet altijd mogelijk natuurlijk.” Naast
haar drukke sociale leven werkt
Silke vanaf haar vijftiende voor
een theaterproductiebureau. “Ik
loop verkleed in bijvoorbeeld een
kikkerpak op stelten en springstelten.
Ik kom er overal mee, van België
tot Japan! Daarnaast mag ik vaak
meewerken aan producties, van de
brainstormfase tot het produceren
van een evenement. Het is echt een
hele leuke bijbaan.” Bij Commotie
vindt Silke het erg gezellig. “Het
is wel echt een vrouwencultuur.
Laten we eens een activiteit gaan
doen met een studievereniging van
werktuigbouwkunde of zoiets. Dan
kunnen wij vrouwen ons ook eens
uitleven in plaats van alleen die
mannen binnen Commotie!”

Oma’s VS Bijsluiters
Een bijsluiter is niet van iedereen het
favoriete leesvoer. Bijsluiters worden vaak als
‘lastig te begrijpen’ bestempeld. Daarnaast
zijn er veel mensen die spontaan depressief
worden wanneer ze een bijsluiter lezen. Dit
komt onder andere door alle nare bijwerkingen
die in een bijsluiter staan. Wij vroegen ons
af hoe dit zit met oma’s die medicijnen
gebruiken. Zouden zij de bijsluiter nog lezen?
En waarom wel of niet? Wij gingen hierover in
gesprek met de oma’s van
Marte de Vries & Boudicca Meerman
Bijwerkingenstress
Wanneer aan de oma’s gevraagd
wordt of ze bijsluiters lezen, blijken
ze dat geen van beiden echt te doen.
“Nee, de bijsluiter van mijn medicijnen
lees ik nooit. Wanneer ik de bijlage
lees, word ik helemaal niet blij door
alle nare bijwerkingen die worden
genoemd. Hierdoor ga ik me daar erg
mee bezighouden.” Ook de andere
oma bekent de bijsluiter eigenlijk bijna
niet te lezen: “Soms lees ik het niet
omdat er zoveel bijwerkingen in staan
waar je angstig van wordt, maar wat
je zelf nooit krijgt. Ik zie niet het nut
ervan in om dit uitvoerig te lezen.’’
Bijwerkingen van een medicijn moeten
natuurlijk wel worden vermeld, maar
de oma’s vinden het duidelijk te veel
van het goede. Er zijn veel negatieve
bijwerkingen waar de kans vrij klein
op is en beide zijn ze het eens dat dit
onnodig angstaanjagend is.
Naast de bijwerkingen, is ook het
taalgebruik een punt: “Het is denk
ik een bepaalde vaktaal die ik vaak
gewoon niet snap. De afstand tussen
de kennis van een patiënt en de
informatie die in de bijsluiter staat,
is soms te groot. Het is dan moeilijk
te begrijpen wat er precies in de
bijsluiter staat.”

Arts VS Papier
De oma’s krijgen het merendeel van
de informatie dus niet uit de bijsluiters,
dat moge duidelijk zijn: “Vaak wanneer
ik een medicijn krijg, heeft de dokter al
verteld wat de mogelijke bijwerkingen
van het medicijn zijn. Ik ben dan goed
genoeg op de hoogte. Want wanneer
ik precies weet wat alle bijwerkingen
zijn, ga ik er juist op letten of ik ze ook
ga voelen.” De oma’s laten zich vooral
voorlichten door artsen. Naast dat de
artsen duidelijker zijn dan de bijsluiter,
geven zij ook informatie die niet op
papier staat: “Een keer heb ik erg veel
last gehad van bijwerkingen, maar dit
kwam alleen omdat ik het medicijn
slikte in combinatie met een ander
medicijn. Toen ik overging op een
ander merk, waren de bijwerkingen
weg. Dit was iets wat niet in de
bijsluiter van het medicijn stond, maar
ik heb het van de dokter moeten
horen.” De andere oma bevestigt: “Ik
weet voornamelijk de werking van een
medicijn door een arts, en niet door
een bijsluiter.”
Bij deze: 1-0 voor de artsen.
Als de bijsluiter moet blijven bestaan,
moeten er wel serieuze veranderingen
doorgevoerd worden. De bijsluiters
bestaan nu met name uit kleine
lettertjes en veel informatie dicht op
elkaar. “Ten eerste zou de bijsluiter
veel overzichtelijker moeten zijn dan
dat hij nu is. Dus bijvoorbeeld met
grotere letters.”
Diagnose
De bijsluiter heeft het zwaar te
verduren gehad bij en is hevig onder
vuur genomen door de oma’s. Het
blijkt dat vooral het taalgebruik te
moeilijk is en dat de gebruikte termen
ingewikkeld zijn en ver van de oma’s
af staan. Als dat ook nog eens op
een klein papier is gedrukt, wordt het
er niet gemakkelijker op. Maar, hoe
kritisch de grijze dames ook waren,
beide konden ze concluderen dat de
bijsluiter toch zeker wel moet blijven
bestaan.
Misschien toch een voorzichtige 1-2
voor de bijsluiter?
Criticpoints
Maar als een bijsluiter zoveel punten
heeft, moet hij dan nog blijven
bestaan? “Ja.” Dat is in ieder geval
duidelijk. Want, zeggen de oma’s,
wanneer ze bijvoorbeeld last van
klachten krijgen, kunnen ze eerst
kijken of het in de bijsluiter staat. Het
liefst doen ze dit dan niet zelf, maar
laten ze dit doen door iemand anders,
zoals bijvoorbeeld een arts.
“Soms pak ik het
woordenboek er
gewoon bij.”

Het geheim van slanke mensen. Wie wil
dit nou niet weten? Vaak denken we dat
dit alleen haalbaar is door weinig gesnoep
en veel gesport. Daar is niet zoveel aan.
Vol te houden is het tevens ook niet.
Mieke Kosters is gewichtsconsulent en
heeft haar eigen methode ontwikkeld
die dagelijks duizenden vrouwen
inspireert. Een methode waarbij je niet
per direct afscheid hoeft te nemen van
de bitterballen en wijntjes. Fanatiek
Commotielid en CIW studente Rosa
Bruinsma (21) is ‘het nichtje van’ en
werkt sinds een jaar voor dit bedrijf.
Samen met een vriendin doet zij het
communicatiewerk voor Het geheim van
slanke mensen. Zelf is Rosa niet constant
bezig met afslanken, waardoor het soms
lastig is om hierover te schrijven, maar
het is zeker een perfecte aansluiting op
de studie. En bovendien: een heel leuk
bijbaantje.
door Esmée Oudman
Wijntje erbij?

‘’Mensen halen meer plezier uit hun activiteit, zoals eten,
als zij hier een foto van maken.’’
MIEKE KOSTERS
Rosa werkt voor het bedrijf van
haar nicht Mieke Kosters. Een vrouw
die zelf jarenlang elk dieet heeft
uitgeprobeerd, tevergeefs. Door
het observeren van haar slanke
vriendinnen kwam ze erachter dat
het allemaal niet zo moeilijk hoeft
te zijn. Een dieet werkt op lange
termijn niet. Het geheim bleek dat je
heus wel iets lekkers mag hebben.
De slanke vriendinnen in kwestie
namen ook gerust een bitterbal
op een feestje, alleen werkten zij
niet gelijk tien stuks naar binnen
zoals in de bekende ‘jojo’ fase werd
gedaan. Door deze eyeopener viel
Mieke zelf kilo’s af en dit vond ze zo
interessant dat ze hierover is gaan
schrijven. Haar boeken vlogen over
de toonbank en enkele bestsellers,
onlineprogramma’s en heel veel
drukte verder, kwam ze tot het
wijselijke besluit om Rosa is dienst te
nemen.
#FOODPORN
Om de drukte van haar nicht
enigszins uit handen te nemen,
begon Rosa met het interviewen van
afvallers en het onderhouden van
social media. Dit is een belangrijke
taak als de teller op Facebook op
een ruime 50.000 volgers staat. Naast
het up to date houden van social
media, schrijft Rosa sinds kort ook
zelf artikelen. Inmiddels begrijpt Rosa
de methode door een door, maar ze
vindt het wel moeilijk om te schrijven
over het programma, omdat ze zelf
niet wil afvallen. Daarom creëert Rosa
voornamelijk content over dingen die
haar opvallen, waarin de psychologie
van eetgedrag vaak terugkomt. Zo is
vast ook niet aan jou voorbijgegaan
dat we overspoeld worden met foto’s
van mensen hun voedsel gevolgd
door de beruchte #foodporn. Rosa
schrijft over dergelijke hypes en
legt met een wetenschappelijke
onderbouwing uit dat mensen meer
plezier halen uit een activiteit als zij
hier een foto van maken. Lekker op
stoelen staan, boven je eten hangen
en vervolgens laten afkoelen dus. Een
andere vraag die Rosa bijvoorbeeld
in haar werk beantwoord, is waarom
de avocado plots zo verschrikkelijk
hip is. Niet aan te slepen die groene
vrucht. Ze gaat vooral lekker door
met schrijven, want binnenkort krijgt
Rosa zelfs haar eigen blog binnen
het bedrijf. Voor nu is ze druk bezig
met het organiseren van het jaarlijkse
event waar honderden vrouwen op
afkomen.
ROSA OVER GEZOND LEVEN
Zelf was Rosa nooit zo in de weer met
afvallen en volgens Mieke is daarom
nou juist Rosa het voorbeeld van
Het geheim van slanke mensen. Net
als ieder ander heeft Rosa ook zo
nu en dan een gigantische eetbui,
maar ze kent haar grenzen. Sinds ze
dit werk doet is ze wel alerter en iets
bewuster met voeding en sport bezig.
Hardlopen of dansen doet ze niet
om calorieën te verbranden, maar
omdat ze zich hier goed bij voelt.
Desalniettemin is lekker eten wat Rosa
het allerliefst doet. Hierbij maakt ze
zich nooit druk om haar gewicht. ‘’En
ik denk dat ik dat ook nooit ga doen.’’

We komen er vroeg of laat allemaal wel een keer
mee in aanraking: #fit: een trend die rondgaat
op social media. Het wekte mijn interesse en ik
ben deze trend gaan volgen en met mij nog vele
anderen. Inmiddels heb ik mijn mening gevormd,
mijn zegje klaar en is de kogel door de kerk. Ik zal
jullie eens even vertellen waarom #fit niet gezond is.
Een aantal dingen vallen mij op.
Ooit, zo’n jaar of vijf geleden, had
ik net als elk tienermeisje een
periode waarin ik geobsedeerd
was door sociale media en #fit
zijn. Dus begon ik met het volgen
van blogs, #fitgirls en nog meer
dingen die in dit rijtje thuishoren.
Doordat ik al zo lang bijna alles zie
wat deze mensen posten, zijn mij
inmiddels wat dingen opgevallen.
Natuurlijk verandert iemand in vijf
jaar tijd, maar de boodschap die
deze mensen naar buiten brengen
is ook behoorlijk anders geworden.
“Doe waar jij je goed bij voelt
en waar jij gelukkig van wordt.”
Inmiddels besteed ik mijn tijd
liever aan andere dingen, ik vind
het te veel van het goede om
elke dag van alles voorbij te zien
komen van fitte mensen die willen
vertellen wat ik het beste kan eten
en hoe vaak ik moet sporten.
Maar mijn #fit obsessie periode
heeft zijn sporen nagelaten in de
vorm van een aantal personen
met blogs, YouTube kanalen en
Instagram accounts die ik nog
altijd volg.
Waar de meeste berichten eerst
gingen over wat iemand had
gegeten en wat voor workout
diegene had gedaan, zie ik dat
steeds minder. Het lijkt alsof het
leven van deze mensen minder is
gaan draaien om eten en sporten.
Natuurlijk, met vlagen komt dit
ineens weer veel tevoorschijn,
maar over het algemeen komt er
steeds meer iets in deze richting
naar voren:
“Doe waar jij je goed bij voelt en
waar jij gelukkig van wordt.”

Daarbij wordt gezegd dat je moet
genieten van het leven en dat
daar ook die pizza en die burger
en die reep Tony’s bij horen.
Iedereen heeft dagen waarop
je simpelweg gewoon zin hebt
in chocola of chips. Ook zijn er
dagen dat je op stap gaat en je
je helemaal volgooit met alcohol
en er daarna nog een kebab
achteraan stouwt.
Waar dit voorheen niet zo naar
buiten werd gebracht, is het
tegenwoordig steeds vaker het
geval.
Deze #fitte mensen veranderen
steeds meer in mensen die ook
dagen hebben dat ze op de
bank liggen, niks anders doen
dan series kijken en ’s avonds
via thuisbezorgd eten bestellen.
Misschien deden ze dat voorheen
ook wel, maar daar werd verder
niemand van op de hoogte
gesteld, of een keertje met een
#cheatday. Wat ik zie is dat meer
#fitte voorbeelden meewerken
aan campagnes die proberen te
voorkomen dat jonge meisjes (ja,
vooral meisjes) doorslaan in het
‘gezond’ leven. Op een gegeven
moment is die focus niet gezond
meer. Ik lees vaak genoeg dat een
#fitgirl toegeeft dat haar focus op
#fit ook niet gezond
meer was in een
bepaalde periode
en dat ze zich nu
veel beter voelt en
gelukkiger is.
Door eerlijk uit te komen voor
hun levensstijl, met ups en downs,
gezonde en
sportieve momenten, maar
ook de ongezonde en minder
sportieve momenten, krijgen al
deze potentiële #fit mensen een
ander beeld. Die zien in dat het
#fitte leven niet het fantastische
leven is dat je op plaatjes ziet.
Dat dit met communicatie bereikt
kan worden, is een mooi ding.
Laten wij dus in plaats van salades
gewoon lekker onze patat of
shoarma online gooien. Want #fit
wordt #happy en als je dat wordt
van shoarma, is dat prima.
“Op een gegeven moment is
die focus niet gezond meer.”

Bestuurscolumn
DOOR ANNELIES JONGSMA
“Ja Annelies, na dit jaar ben jij echt tonnetje rond. Ik zeg het
je: tonnetje rond”. Oh god, denk ik bij mezelf, zal het echt zo
zijn? Zal het echt zo zijn dat mijn billen aan het eind van dit
jaar niet meer in mijn bestuurspantalon passen? Stiekem hoop
ik natuurlijk dat dit reuze mee gaat vallen. Toch is wel een
bekend fenomeen, de zogenoemde en beruchte bestuurskilo’s.
Langzame, sluipende vetcellen die tijdens je bestuursjaar
ongewenst, maar onvermijdelijk, plaatsnemen op plekken waar
je ze niet wil hebben!

“Ja Annelies, na dit jaar ben jij
echt tonnetjerond. Ik zeg het je:
tonnetjerond”. Oh god, denk ik bij
mezelf, zal het echt zo zijn? Zal het
echt zo zijn dat mijn billen aan het
eind van dit jaar niet meer in mijn
bestuurspantalon passen? Stiekem
hoop ik natuurlijk dat dit reuze mee
gaat vallen. Toch is wel een bekend
fenomeen: de zogenoemde en
beruchte bestuurskilo’s. Langzame,
sluipende vetcellen die tijdens
je bestuursjaar ongewenst, maar
onvermijdelijk, plaatsnemen op
plekken waar je ze niet wil hebben!
Van menigeen heb ik vernomen dat
het zeker mogelijk is om behoorlijk aan
te komen tijdens een bestuursjaar. En
vind je het gek? Gedurende het hele
jaar vinden er bijna ontelbaar veel
constitutieborrels plaats, soms zelfs
meerdere op één avond, waar biertjes
gratis (!!!) genuttigd kunnen worden.
Het ligt voor de hand om tussen twee
constitutieborrels te kiezen voor de
3 P’s als avondmaal, zo heb je patat,
pannenkoeken en pizza in overvloed.
Het is ook raar om een salade te
nuttigen op een bankje ergens te
midden van ’t Golden Fust en Unitas.
Naast deze ongezonde toestanden
heb je daarnaast nog te maken met
maandelijkse borrels en andere
feesten zoals Prominent in de Tent, het
Alfabetfeest en het PROMillage Gala,
waar je ook zeker niet met een Spaatje
Rood in handen te vinden bent. En dan
niet te vergeten de vele etentjes en
weinig slaap. Ja, ik begrijp wel dat het
mogelijk is om in zo’n jaar als bestuur
wat extra kilootjes te verwerven. Tot nu
toe valt het me gelukkig nog reuze mee.
Met z’n vijven letten we er best goed op
dat we niet al te vet of te veel eten en
daarnaast ook niet oneindig veel biertjes
naar binnen gieten. We bezoeken
allemaal regelmatig de sportschool, of
in Lard’s geval voetbaltraining, zodat de
bestuurskilo’s er niet te hard aan vliegen.
De een gaat wat vaker dan de ander
(ik zal geen namen noemen), maar het
initiatief is er. Het breken van mijn enkel
een paar weken geleden gooide helaas
bij mij wel wat roet in het eten, waardoor
ik ondertussen al meerdere malen een
mailtje van Basic-Fit heb ontvangen met
de tekst “We missen je!”. Ja ja, nog even
geduld. Over een paar weken zal ik terug
zijn. In de tussentijd probeer ik wel een
beetje te letten op mijn voeding. Een
echte #fitgirl zal ik nooit worden, maar
gezond door het leven gaan vind ik altijd
wel belangrijk. Ik begin de dag meestal
Ja, ik begrijp wel dat het mogelijk is om in zo’n jaar
als bestuur wat extrxa kilootjes te verwerven.
met wat yoghurt en fruit, als lunch neem
ik dan broodjes met hartig beleg en
bij het avondeten zorg ik voor genoeg
groentes. Dit gaat natuurlijk niet elke dag
zo, helaas, maar het streven is daar. Wat
ik zelf wel jammer vind, is dat ik een grote
eter ben. Ik eet op een doordeweekse
dag niet vaak, maar wel redelijk veel.
Schep zo twee á drie keer op als de pasta
pesto gewoon té lekker is. Dit is iets waar
ik aan moet gaan werken en dit staat
dan ook zeker op mijn lijstje met goede
voornemens! Vooral in een jaar als dit
moet je daar een beetje rekening mee
houden. Ik noem het zelf dan ook wel
eens balanceren. Na een dagje cheaten
maar weer een dag wat gezonder
eten en de sportschool een bezoekje
brengen.

DATUM
WAT
01/02 Blind diner date met de AkCie
03/02 Praktijkdag Onze Taal
07/02 Februariborrel in ‘t Golden Fust
09/02 InDesign Workshop StuCie
13/02 Halfjaarlijkse Algemene Leden
Vergadering in Hemmingways
16/02 Pubquiz met ZaZa en Tw!st
in het Pakhuis
22/02 Alfabetfeest
28/02 Actieve Leden Avond
03/03 Commotie Carreer Events
AGENDA

COLOFON
De Comment is een uitgave van
Commotie, dé studievereniging
voor alle communicatiestudenten in
Groningen.
Over dit nummer
Jaargang 17, nummer 2, oplage 300
Redactie
Esmée Oudman
Marit Lubbers
Laura de Wilde
Boudicca Meerman
Joyce Doldersum
Marte de Vries
Eindredactie
Esmée Oudman
Sanne Heitkamp
Tips, commentaar, klachten of
complimentjes?
redakcie@svcommotie.nl
Commotie
Oude Kijk in ’t Jatstraat 26
9712 EK Groningen
bestuur@svcommotie.nl
www.svcommotie.nl
facebook.com/svcommotie
twitter.com/commotieRuG
instragram.com/svcommotie
Vormgeving
Boudicca Meerman
Marit Lubbers
Aan dit nummer werkten mee
Marit Kloosterboer
Sanne van Sijl
Silke Boeijen
Rosa Bruinsma
Carel Jansen
Miny de Boer
Wieke de Vries
Het Commotie-bestuur
Commotie