Beleg van Naarden

Meij 1814, maakten zij tegens den avond
weder een geweldig vuur op het dorp
Bussem. De weg voor het hoofdkwartier
was doorregen van de kogels, welke daar
hunnen loop genomen hadden en overal lagen
bommen, hauwitzers en de scherven
derzelve verspreid. Gelukkig was de wachtparade
een ogenblik tevoren en vroeger als
gewonelijk afgedankt geworden; ware dit
niet, zij zouden toen nog verscheiden ongelukkigen
hebben gemaakt. Thans was
niemand gekwetst en zel:fis geene woningen
van enig aanbelang beschadigt geworden.
NAARDEN DOOR DEN VIJAND
ONTRUIMD.
Den 7en Meij ldonk ons datzelfde kanon
zeer vreemd in de oren; gedurende een
half jaar niet anders gewoon dan na den
slag het gehuil en gegons der kogels te
horen, waarvan de echo's langs de bossen
weergalmden, gaf het kanon nu een doffen
dveun en kondigde ons slechts brommende
aan, dat de vijandelijkheden nu een einde
namen. Nu ook wenschten wij elkander
geluk evenals bij enen nieuwjaarsdag en
konden toen eerst van harte zeggen: nu
ook is ten onzen opzichte de redding volkomen.
Overal wierden de handen van den
nijveren Iandman weder vaardig tot den
arbeid. Men beploegde weder de akkers,
welke buiten de sporen d·er kogels nog
onbeploegt gebleven waren. Overal ruimde
men met vereenigde krachten de verhekkingen
op en maakte de wegen weder
bruikbaar. De Lunette, voorheen een
schriklbarend verblijf voor de brave burgerij,
was nu in een kleine lustplaats herschapen
en waar goede vrienden met hunne
vrouwen en meisjes blijde en wel te moe
zich wijn en andere ververschingen deden
aanbrengen en gul en opgeruimd elkander
de plaatsen aanwezen, waar te voren jammer
en dood hun zo dikwerf bedreigd had.
Eene erenboog van sparren en dennen ver-
sierde de opgang van de met- sehanskorven
omgeven bedekte weg, waarop nu de Hollandsche
vlag onbelemmert wapperde, terwijl
men met het grootste verlangen de
dag tegemoed wenschte, waarop men de
stad Naarden door de Franschen zou zien
verlaten om diezelve binnen te trekken.
Deze dag kwam. . . . den 12en des avonds
verzamelde de Nationale Guarde, welke te
Muiden, Weesp en elders gelegen hadden,
zich allen te 's-Gravenland, om den volgenden
morgen de intocht van de zijde der
rechtervleugel te doen. Het korps scherp·
schutters maakte de voorhoede uit, waarbij
allen degenen, welke in onze gemeenters
te huis hoorden. Reeds zeer vroeg in den
morgen verzamelden zi;:h de miiitairen, benevens
de bataillons Nationale Guarde te
Bussem (en) plaatsten zich op de velden
een kleinen afstand van de algemene weg
welke van aanschouwers en rijtuigen tot
op eenen groten afstand geheel bezet was.
Ik wil ook hier in geen bizonderheden
uitwijden. Genoeg: de recht vaderlandsche
Van den Bosch had onze voorho·ede zo ver
achterwaarts in het bouwland geplaatst,
dat wij de Franschen wel konden zien,
maar geenzints hunne lasteringen konden
verstaan, evenmin als zij de ijverzucht van
onze schutters gehoord hebben. De kapitein
Rozeboom bracht inzonderheid ook veel
toe, om zijne menschen behoorlijk met de
zijnen binnen de gelederen te houden en
de afstand was te ver, om het vaderlandsch
Oranjeboven door vreemdelingen te horen
beschimpen.
Bij den intocht in de eerste barriere
verwelkoomden ons de 1'-ustkanonniers van
de vesten der stad. Binnen de poort ontmoete
ik het eerst den kapitein der Genie
Lobrij, welke gedurend~ het beleg in de
vesting had moeten blijven en in Naarden
woonachtig was. Hij verwelkoomde mij
hartelijk en wij wenschten elkander veel
geluk bij dit wederzien. Vervolgens bewonderden
wij de blindages en het hospitaal,
meest door bovengemelden kapitein, een
Hollander, getekend en gesticht.
26