Beleg van Naarden

Ret bombardement afgelopen zijnde, was
het plan om de batterijen te ontruimen en
het kanon weder naar 's-Gravenland terug
te brengen. Men formeerde een soort van
artillerypark van het kerkhof, alwaar ook
de hauwitzers, welke tot het bombardement
gediend hebben, geplaatst wierden.
De collonel stelde mij voor om enige vrijwilligers
van den Landstorm tot de directie
te vragen, zullende wij vervolgens van alle
de paarden welke aanwezig waren bij het
wagenpark en van de benodigde werklieden
voorzien worden.
De majoor F. Pauw voorzag mij tevens
den aanstaanden nacht, zijnde den 16en
April 1814, van onderscheide onzer officieren
met de beste onderofficieren en manschappen
van den Loosdrecht. Mijne lieutenands
en enige uit deze gemeente voegden
zich bij dezelve. Wij bekwamen 34 paarden
en verscheiden werklieden aan het hoofdkwartier
te Bussem en beproefden de belegeringsstukken
uit den moerassigen grond
los te krijgen. Dit was nu geheel anders
dan bij het aanbrengen, toen de wegen hard
bevroren waren en men dezelve met de
bijl moest loshakken. Verscheiden tuigen en
evenaars braken in stu.kken; wij moesten
dus naar het hoofdkwartier om den collonel
te verzoeken, orders te willen geven ten
einde de anderen en enige koetouwen bij
de inwoonders van Bussum op te halen. De
burgemeester van deze gemeente ging op
last van den collonel met mij benevens
enige van onze manschappen van den enen
boer bij den anderen in of de Franschen
wezentlijk op de beweging onzer boeren
aanhielden of dat zij buitendien het plan
hadden, om Bussem te beschieten, zij wierpen
tenminsten verscheidene hauwitzers in
het dorp en om ons heen. De Nationale
Guarde, welke ook dezen nacht bij partijen
in de schuren en woningen doorbracht,
drong er op aan, dat wij zouden maken
voort te komen. Ook de collonel zond mij
de order om, al ware het voor dezen nacht,
maar met een stuk zo spoedig doenlijk was
het dorp te ontruimen, gaf ons enige soldaten,
welke beter den weg tot verkrijging
der noodwendigheden wisten dan wij en
alzo raakte eindelijk een stuk los, 't welk
wij tegen den morgen aan het Artillery-park
te 's-Gravenland brachten.
Dezen moeivollen nacht echter schrikte
onze vrijwilligers niet af. De gedachte dat
het noodzakelijk ware de overige stukken
mede in veiligheid te brengen deed den volgenden
nacht dit werk weder hervatten.
Wij ~orgden nu zelve voor beter lijnen en
tuigen; ook hadden wij, om in geval van
noodzakelijkheid gemakkelijker hulp te bekomen,
reeds des morgens met de broodwagen
de evenaars en touwen weder aan
de Bussemer boeren terug gezonden. Wij
zochten aan het wagenpark de beste paarden
op en kwamen in alle stilte ter plaatze
onzer bestemming aan.
Na veel vruchteloos aanzetten en telkens
verspannen der paarden, geheel ongewoon
aan zodanig span, .geraakten wij echter met
twee stukken op weg. Ret was zo duister,
dat men volstrekt niets voor zich konde
onderscheiden. De stilte van den nacht
maakte bij het aanzetten der paarden den
vijand opmerkzaam en het duurde nu niet
lang, of men zond ons enige lichtpijlen,
welke al spoedig door onderscheide schoten
uit de vesting gevolgd wierden. Gelukkiglijk
vervolgden wij zonder hinder derzelve onzen
weg; allenelijk geraakte hierdoor het tweede
stuk, 't welk wij volgden, van het spoor
verwijdoerd en in eenen zandheuvel vast.
Wij waren echter met deze heiden voor het
aanbreken van den dag uit het gezicht van
den vijand en alzo vervolgde men dezen
arbeid, welke meestal door slechte boerentuigasien,
moerassigen weg en duisternis
zeer moeilijk was, totdat de belegeringstukken
weder waren binnengevoerd.
Tot het laatste ogenblik der overgave toe
bleven de Franschen even vijandig voortgaan.
Ret vuur wierd aan onze zijde geheel
gestaakt; alle tijdingen wierden hun
weder opnieuw medegedeeld en parlementairen
toegezonden; dan zelfs een paar dagen
voor de overgave, in het begin van
25