M-auto magazine | 47

Dutch Tamiya Challenge
Dutch Tamiya Challenge, oftewel DTC, is een serie wedstrijden
die in een gemoedelijke sfeer op verschillende circuits gereden
wordt en is voor zowel de beginnende en gevorderde rijder.
Rucphen, MAC de Baanbrekers
Zoals inmiddels een aardige traditie begint
te worden werd er op 11 september de
gezamenlijke wedstrijd tussen de Belgische
Tamiya Cup en Dutch Tamiya Challenge gereden.
Deze vriendschappelijke wedstrijd telt, anders
dan het doet vermoeden, niet mee voor de kampioenschappen
maar is de vriendschappelijke
seizoenafsluiter. De regels voor deze wedstrijd
zijn een compromis tussen de Nederlandse en
Belgische cup dus weken op sommige punten af
van wat we gewend waren. Het mooie circuit van
Mac de Baanbrekers was wederom het strijdtoneel,
de opkomst was lekker groot en het weer
was een beetje wisselvallig, maar overwegend
droog.
Fighter Buggy klasse
Bij hoge uitzondering mochten de Fighter
Buggy’s op het circuit rijden (officieel zijn off-road
modellen verboden op de club), zodat junioren
kennis konden maken met de sport of hun eigen
buggy - die ze misschien wel gewonnen hadden
op één van de voorgaande wedstrijden - in
konden zetten.
Florian Joos en de broertjes Sander en Ruben
Haaksman waren ook snel, maar Wouter Doeland
pakte de pole met 10 rondjes in 5 minuut 25
seconden. In de finales werden de spanningen
de junioren wel eens te veel, maar Sander pakte
de eerste overwinning voor Jelmer Mullen en
zijn broer Ruben. In de tweede finale wederom
een overwinning voor Sander, nu met Florian en
32 M-auto
Ruben er achter. De laatste finale was voor Florian
gevolgd door Sander en Ferry Rothfusz, Sander
pakte de overwinning en won de grote beker en
een mooie bouwdoos, Florian op de tweede en
Ruben op de derde plaats. De importeur had veel
bekers en mooie extra’s voor de deelnemers in
deze klasse.
Top Stock klasse
De Stock klasse had een lekker groot startveld
en naast beginnende rijders en junioren ook een
aantal ‘cracks’ uit zowel België als Nederland. Mario
Taekema en Hans Damiens waren snel, maar
Bart van Sande pakte de pole met 13 ronden in 5
minuten en 6 seconden. Net voor de finale begon
het te spetteren en werd de baan behoorlijk glad,
onder deze omstandigheden liet Mario zien wat
hij waard was en reed mooi gecontroleerd en met
weinig slippertjes naar de finish, gevolgd door
Johan Reykens en Luck Damiens.
In de tweede finale, deze was onder betere
omstandigheden, pakte Bart de overwinning
voor Mario en Hans. De derde finale leek wel
een herhaling van de tweede, Bart finishte voor
Mario en Hans. De dagoverwinnig was close in
de puntentelling, maar Bart won hem net voor
Mario en Hans. De B-finale overwinning was heel
knap voor Denise Schaake, die dit jaar nog in de
Fighter Buggy’s begonnen was.
Mini klasse
De Mini’s reden voor de gelegenheid allemaal
met de Mabuchie motor uit de doos, wat een
ander beeld dan anders gaf. Xander Hoogwerf en
Hidde Heijdacker rijden al jaren Tamiya cup en
hadden genoeg motoren om uit te testen en te
kiezen, dat was duidelijk te zien aan hun snelheid.
Xander en Maurice van Gastel kwalificeerden
tweede en derde, maar Hidde pakte onbedreigd
de pole met 12 ronden in 5 minuut en 11 seconden.
In de finale was Hidde er ook snel vandoor,
gevolgd door Xander die zijn plek niet kon behouden
tegen Joost Runsink en Philip Lushen. In
www.tamiya.com.nl
de tweede finale was weer de strijd om plek 2 en
3, Hidde was los en Joost en Philip veroverden de
rest van het podium. Ook hier speelde een kort
miezelbuitje de rijders parten en de derde finale
was op een gladde baan waarbij Philip de overwinning
pakte voor een sterk opkomende Dylan
Rawarda en Joost op plaats drie. De dagoverwinnig
was voor Hidde met Joost op de tweede en
Philip op de derde plaats. De B-finale overwinning
was voor Sjors Luschen.
FWD klasse
De front weel drive reed hier (net als in België)
als een aparte klasse. Uitgerust met de Tamiya GT
tuned motor zat de vaart er bij de FF-03’s goed in.
Joost Runsink en Hubert Cathelain waren snel,
maar Ed van Giezen had zijn in Nascar bestikkering
uitgedoste Toyota goed voor elkaar en pakte
met 14 ronden in 5 minuten en 12 seconden met
overmacht de pole.
De eerste finale was op een natte gladde baan,
waarbij Hubert kennelijk de beste regenafstelling
had en de overwinning pakte voor Cristophe
Cathelain en Ed. Voor de tweede finale waren
opeens alle auto’s voorzien van een achterspoiler
en nu stelde Ed weer orde op zaken en won deze
voor Joost en Christophe. De laatste finale was
ook voor Ed, gevolgd door Christophe en Gunter
la Motte. De strijd om de dagoverwinnig was ook
close in de puntentelling: Ed gevolgd Hubert en
Christophe.